[1], b - Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej

MECHANIKA
TEORETYCZNA
I STOSOWANA
3, 14 (1970)
LIST D O R E D A K C J I *
J Ó Z E F W
R A N i к
(BIELSKO­BIAŁA)
W zeszycie 2/1975 M E C H A N I K I T E O R E T Y C Z N E J I S T O S O W A N E J ukazała się publikacja Bogdana W O S I E W I C Z A [1], bę dą a c wypowiedzią na temat mojej pracy [2]. W wypowiedzi tej zamieszczono pewne sformułowania fałszywie naś wietlają e c treść mojej pracy [2]; proszę więc uprzejmie o zamieszczenie w Waszym wydawnictwie niniejszego listu. 1. Odpowiadając na p. 1 pracy [1], pozwolę sobie zauważ yć, że Z I E N K I E W I C Z [3], na s. 117, za pomocą minimalizacji całkowitej energii potencjalnej % elementu skoń czonego z dużą liczbą wę złów w y k a z u j e , że uzyskana macierz [k*] i wektor {F*} (według oznaczeń pracy [2] odpowiednio К i k ), w wyniku formalnych przekształceń matematycz­
nych stanowią odpowiednio macierz sztywnoś ci i wektor obcią ż ń e elementu po eliminacji jego wę złów wewnę trznych, czyli superelementu. Wynika to wprost z analogii dwu relacji (7­22) i (7­18) pracy [3]. W pracy [2] natomiast wykazano to samo przez zastosowanie wprost metody prze­
mieszczeń. 2. Autor pracy [1] w p. 2 stwierdza, że okreś lenie macierzy sztywnoś ci К i wektora obcią ż ńe k superelementu jest niewystarczają ce, a stwierdzenie to opiera na fakcie, że brak w pracy [2] sformułowania pewnych podstaw metody przemieszczeń. Uważ am, ż e: a) zamieszczanie w artykułach naukowych podstaw metod od dawna znanych czytel­
nikom, zajmują cym się przedstawionymi zagadnieniami, jest niepotrzebne. N a przykład, Z I E N K I E W I C Z W pracy [3] ani razu nie wspomina o zamocowywaniu wę złów
, mimo że «ksią ­
ż ka ta została napisana zarówno dla studentów, jak i dla praktykują cych inż ynierów» ([3], s. 14); b) metodę przemieszczeń moż na sformułować bez koniecznoś ci wprowadzania wię­
zów fikcyjnych w wę złach, wyobraż ając sobie, że kolejne przemieszczenia jednostkowe wy­
wołane są pewną okreś loną grupą sił działają cych, ogólnie rzecz biorą c, we wszystkich wę złach superelementu. 3) W p. 3 pracy [1] autor błę dnie interpretuje macierz A i wektor b . N a s. 403 pracy [2] moż na znaleźć dokładne okreś lenia m.in. macierzy A i wektora b . Całe nastę pują e c
po tym rozumowanie autora pracy [1] i zawarte tam jego wnioski oparte na wyż ej wymie­
nionej błę dnej interpretacji są zatem nieprawdziwe. W trakcie analizowania treś ci pracy [1] nasunę y się dwa pytania: ł
a) dlaczego autor pracy [1], jeż eli nie zrozumiał treś ci pracy [2], nie skontaktował się z jej autorem przed opublikowaniem swoich «wniosków»? b) jak autor pracy [1] wyjaś nił sobie przyczynę uzyskania w pracy [2] wyników iden­
tycznych z wynikami w pracach [1] i [3]? e
e
e
p
p
aa
aa
a
a
*' Zamieszczając niniejszą wypowiedź, Redakcja zamyka polemikę na poruszony temat.
440
J.
WRANIK
Literatura cytowana w tekś cie
1. В
. WOSIEWICZ, W sprawie macierzy sztywnoś ci
i wektora obcią ż eń superelementu, Mech. Teor. i Stos.
2, 13 (1975) 283 ­ 286.
2. J . W R A N I K , Macierz sztywnoś ci i wektor obcią ż eń superelementu, Mech. Teor. i Stos. 3, 12 (1974) 401 ­ 402.
3. О . C . ZIENKIEWICZ, Metoda elementów
POLITECHNIKA
ŁÓDZKA FILIA W BIELSKU
Praca została
skoń czonych,
Warszawa 1972.
BIAŁEJ
złoż ona w Redakcji dnia 28 stycznia 1976 r.