Objaśnienia podstawowych terminów

Objaśnienia podstawowych terminów
Obszar kształcenia – zasób wiedzy i umiejętności z zakresu jednego z obszarów wiedzy: nauk
humanistycznych, nauk społecznych, nauk ścisłych, nauk przyrodniczych, nauk technicznych,
nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej, nauk rolniczych, leśnych i weterynaryjnych,
nauk w zakresie sztuki.
Program kształcenia – opis określonych przez uczelnię spójnych efektów kształcenia
właściwych dla obszaru lub obszarów kształcenia, zgodny z Krajowymi Ramami Kwalifikacji dla
Szkolnictwa Wyższego oraz opis procesu kształcenia prowadzącego do osiągnięcia tych
efektów, wraz z przypisanymi do poszczególnych modułów tego procesu punktami ECTS.
Krajowe Ramy Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego – ogólne charakterystyki efektów
uczenia się dla kwalifikacji na poziomach 6 i 7 Polskiej Ramy Kwalifikacji.
Efekty kształcenia - zasób wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych uzyskiwanych
w procesie kształcenia w systemie studiów oraz studiów trzeciego stopnia.
Kwalifikacje pierwszego stopnia – efekt kształcenia na studiach pierwszego stopnia,
zakończonych uzyskaniem tytułu zawodowego licencjata, inżyniera lub równorzędnego
określonego kierunku studiów i profilu kształcenia, potwierdzony odpowiednim dyplomem.
Kwalifikacje drugiego stopnia – efekt kształcenia na studiach drugiego stopnia, zakończonych
uzyskaniem tytułu zawodowego magistra, magistra inżyniera lub równorzędnego określonego
kierunku studiów i profilu kształcenia, potwierdzony odpowiednim dyplomem.
Kwalifikacje trzeciego stopnia – uzyskane w drodze przewodu doktorskiego stopnia
naukowego doktora określonej dziedziny nauki w zakresie dyscypliny nauki, potwierdzone
odpowiednim dyplomem.
Kwalifikacje podyplomowe – osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia na studiach
podyplomowych, potwierdzone świadectwem.
Efekty uczenia się – zasób wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych uzyskiwanych
w procesie uczenia się.
Wiedza: zbiór opisów obiektów i faktów, zasad, teorii oraz praktyk, przyswojonych
w procesie uczenia się, odnoszących się do dziedziny uczenia się lub działalności zawodowej.
Umiejętności: przyswojona w procesie uczenia się zdolność wykonywania zadań
i rozwiązywania problemów właściwych dla dziedziny uczenia się lub działalności zawodowej.
Kompetencje społeczne: zdolność autonomicznego i odpowiedzialnego uczestnictwa
w życiu zawodowym i społecznym oraz kształtowania własnego rozwoju, z uwzględnieniem
etycznego kontekstu własnego postępowania.
Potwierdzenie efektów uczenia się – formalny proces weryfikacji posiadanych efektów
uczenia się zorganizowanego instytucjonalnie poza systemem studiów oraz uczenia się
niezorganizowanego instytucjonalnie, realizowanego w sposób i metodami zwiększającymi
zasób wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych (nie dotyczy kierunku analityka
medyczna i medycyna laboratoryjna).
Kwalifikacja – zestaw zgodnych z ustalonymi wymaganiami efektów uczenia się (wiedzy,
umiejętności oraz kompetencji społecznych nabytych w procesie uczenia się), których
osiągnięcie zostało sprawdzone (walidacja) oraz formalnie potwierdzone przez uprawnioną
instytucję certyfikującą (certyfikacja).
Kwalifikacja pełna – kwalifikacja nadawana wyłącznie w ramach systemów oświaty oraz
szkolnictwa wyższego na zakończenie określonych etapów kształcenia, np. świadectwa
ukończenia szkół, dyplomy ukończenia studiów wyższych; wszystkie kwalifikacje pełne są
włączone do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji.
Kwalifikacją cząstkowa – włączona do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji kwalifikacja,
która nie jest pełna, np. świadectwo ukończenia studiów podyplomowych, zaświadczenie
potwierdzające kwalifikację „biegły rewident”.
Krajowy System Kwalifikacji – obowiązujące w kraju zasady i procedury dotyczące
potwierdzania efektów uczenia się dla potrzeb rynku pracy, społeczeństwa obywatelskiego
oraz indywidualnego rozwoju uczących, a także instytucje, w których się tworzy, nadaje
i uznaje kwalifikacje. Ważnym elementem krajowego systemu kwalifikacji są mechanizmy
zapewnienia jakości kwalifikacji.
Zintegrowany System Kwalifikacji – podstawowa część krajowego systemu kwalifikacji
obejmująca wszystkie kwalifikacje pełne nadawane w systemach oświaty i szkolnictwa
wyższego oraz kwalifikacje cząstkowe nadawane przez system oświaty, które zostały włączone
do tego systemu na podstawie jednostkowych decyzji podjętych na podstawie przepisów
ustawy o ZSK.
Zintegrowany Rejestr Kwalifikacji – publiczny rejestr działający w systemie
teleinformatycznym ewidencjonujący kwalifikacje możliwe do uzyskania w Polsce, które są
włączone do ZSK.
Europejska Rama Kwalifikacji – przyjęta w UE struktura poziomów kwalifikacji stanowiąca
układ odniesienia dla krajowych ram kwalifikacji umożliwiający porównywanie kwalifikacji
uzyskiwanych w różnych krajach UE.
Polska Rama Kwalifikacji – przyjęta w Polsce struktura poziomów kwalifikacji włączonych do
ZSK. Poziomy PRK odpowiadają poziomom ERK.
Przypisanie poziomu PRK danej kwalifikacji – rozstrzygnięcie podjęte na zasadach
określonych w ustawie o ZSK o ustaleniu poziomu PRK dla danej kwalifikacji na podstawie
porównania efektów uczenia się wymaganych dla tej kwalifikacji z charakterystykami
poziomów PRK.
Walidacja – sprawdzenie, czy – niezależnie od sposobu uczenia się – kompetencje wymagane
dla danej kwalifikacji zostały osiągnięte. Pozytywny wynik walidacji jest podstawą wydania
przez upoważnioną instytucje (np. uczelnię wyższą) dokumentu potwierdzającego uzyskanie
tej kwalifikacji.