str. 5 i 6

Nr 13 (408)/5
PO GÓRACH, DOLINACH...
Z Ŝycia parafii
- W piątek, 22 marca, o godz. 17.00 w
ramach naboŜeństwa Drogi
KrzyŜowej chór AVE wystąpił z
pieśnią pasyjną.
“JuŜ tradycyjnie chór AVE przez pieśń
pasyjną chce, abyśmy inaczej przeŜyli Mękę Pańską” tak zapowiedział ich występ Ksiądz Proboszcz.
I rzeczywiście tak było. Pieśni wprowadziły nas w
nastrój zadumy i refleksji, który kazał spoglądać na KrzyŜ,
a przez jego pryzmat takŜe na nasze Ŝycie. W pieśniach
brzmiała nadzieja kierująca myśli ku Zmartwychwstaniu.
Chórzyści wystąpili ze znanym juŜ repertuarem, a
śpiew był przeplatany recytacjami w wykonaniu Ani
Pietrzak. Dyrygowała Alicja Kaczmarek - Adamczyk.
- Sobota przed Niedzielą Palmową to tradycyjne
pielgrzymowanie parafian do Kalwarii Zebrzydowskiej na
Drogę KrzyŜową. Tym razem opiekunem duchowym
pielgrzymów był ks. Wiesław Firlej.
O godz. 10 uczestniczyli we Mszy św., a później szli
dróŜkami kalwaryjskimi. W rozwaŜaniach Drogi
KrzyŜowej pomagał naszym pielgrzymom kleryk z Litwy.
W drodze powrotnej zatrzymali się w Wadowicach,
gdzie niektórzy kupili “papieskie kremówki”.
- W typowo zimowej scenerii odbyło się poświęcenie
palm i procesja dookoła kościoła w Niedzielę Palmową
przed Mszą św. o godz. 12. 00.
Podczas Mszy św. chór AVE wykonał Pasję wg św.
Łukasza oraz śpiewał pieśni wielkopostne.
- Na niedzielne popołudnie Siostry Boromeuszki
zaprosiły parafian na poświęcenie stacji Drogi KrzyŜowej,
które stanęły w ich ogrodzie. Z zaproszenia skorzystała
spora grupa osób z naszej wspólnoty parafialnej.
Ks. Proboszcz rozpoczynając naboŜeństwo powiedział, Ŝe teraz chcąc rozwaŜać Mękę Pana Jezusa, nie
trzeba koniecznie pielgrzymować bardzo daleko,
wystarczy przyjść do ogrodu Sióstr i tam się pomodlić;
Siostry będą na pewno zadowolone.
Po poświęceniu stacji uczestniczyliśmy w rozwaŜaniach Drogi KrzyŜowej - drogi Miłości, która nie chce, by
umiłowany cierpiał. Przy ostatniej stacji - pogrzebaniu
Chrystusa - padło pytanie: Czy wszystko skończone?
Odpowiedzią były słowa: Nie, bo miłość trwa wiecznie.
Prawdziwa miłość nigdy nie ustaje! Ona na powrót
oŜywiła otwarte dla nas Serce Zbawcy, by ono stało się
naszym mieszkaniem na wieki.
Na uroczystość przybyła Matka
Christiana Busz oraz Siostra Dyrektor.
Generalna
Stacje drogi krzyŜowej stanęły u Sióstr dzięki
inicjaty-wie Siostry PrzełoŜonej Antonetty Dadok oraz
dzięki pracy wszystkich Sióstr mieszkających w tym
domu zakonnym.
- W południe 11. osobowa grupa młodzieŜy
pojechała do Bielska, aby tam, wspólnie z młodzieŜą z
całej diecezji bielsko-Ŝywieckiej, uczestniczyć w XVII
Światowym Dniu MłodzieŜy.
Spotkali się przed kościołem Najśw. Serca Pana
Jezusa, skąd przeszli w procesji do katedry Św. Mikołaja.
Mszę św., w koncelebrze wielu kapłanów, sprawował
31 marca 2002 r.
biskup Tadeusz Rakoczy, który równieŜ wygłosił homilię.
Młodym ludziom zostało przekazane orędzie Ojca
Świętego Jana Pawła II na Światowy Dzień MłodzieŜy w
Toronto. PapieŜ mówi m.in.: “WY JESTEŚCIE SOLĄ DLA
ZIEMI... WY JESTEŚCIE ŚWIATŁEM ŚWIATA" (Mt 5,13-14)
“Osobiste spotkanie z Chrystusem rozjaśnia Ŝycie
nowym światłem, wprowadza nas na właściwą drogę i
zobowiązuje nas, abyśmy byli Jego świadkami.
Pochodzący od Niego nowy sposób patrzenia na świat i
na ludzi przenika nas dogłębnie w tajemnicy wiary, która
nie jest jedynie zbiorem tez wymagających przyjęcia i
zatwier dzenia
pr zez
rozum,
lec z
pewnym
doświadczeniem do przyswojenia, prawdą, którą trzeba
Ŝyć, solą i światłem całej rzeczywistości (por. Veritatis
splendor, 88)."
- W niedzielę rozpoczęły się rekolekcje
wielkopostne. Podczas Mszy św. homilie głosił pallotyn,
ojciec Mirosław Serzycki. Natomiast w poniedziałek ojciec Józef Pac, który głosił teŜ nauki stanowe dla kobiet
i męŜczyzn.
Na zakończenie rekolekcji o. Józef udzielił
ws z ys t k im
b ł o g os ł a wi e ń s t wa
a p o s t o l s k i e g o.
Rekolekcjonista zebrał kolektę na budowę kościoła w
Kielcach.
Od poniedziałku do środy równieŜ młodzieŜ
gimnazjum i dzieci szkół podstawowych miały rekolekcje.
- W Wielki Czwartek ks. Jacek Wójcik uczestniczył
we Mszy św. KrzyŜma w katedrze św. Mikołaja w BielskuBiałej.
Msza KrzyŜma nie naleŜy ściśle do Triduum
Paschalnego. Ta liturgia jest szczególną manifestacją
jedności Kościoła, ukazuje pełnię kapłaństwa Biskupa i
jedności z nim wszystkich kapłanów.
Olejów, które się poświęca w czasie tej Mszy, uŜywa
się do niektórych sakramentów (chrztu, bierzmowania i
kapłaństwa; olej chorych do sakramentu namaszczenia)
oraz do róŜnych poświęceń dokonywanych przez Biskupa
(poświęcenie kościoła, ołtarza i in.).
W znaczeniu biblijnym olej jest symbolem mocy
BoŜej, namaszczenia przez Ducha Świętego, zdrowia i
radości. Pismo św. mówi o namaszczeniach królewskich,
kapłańskich i prorockich. W szczególny sposób namaszczony został Duchem Św. Mesjasz - Jezus Chrystus.
- Z okazji Świąt zgodnie juŜ z tradycją, wszyscy
Parafianie, którzy ukończyli 70. rok Ŝycia otrzymali
Ŝyczenia podpisane przez naszych duszpasterzy. Po raz
pierwszy natomiast najstarsi członkowie naszej wspólnoty
parafialnej - którzy przeŜyli lat 90. i więcej (18 osób) wraz z Ŝyczeniami dostali słodki upominek.
Słodycze zostały kupione za pieniądze z ofiar na
cele charytatywne. Z tych pieniędzy takŜe rodziny
najbardziej potrzebujące otrzymały świąteczne wsparcie.
DYśURY APTEK
30 - 01 kwietnia apteka “Nierodzim” 854 - 24 - 89
02 - 04 kwietnia apteka “Centrum” 854 - 57 - 76
05 - 07 kwietnia apteka “Najada” 854 - 24 - 59
DyŜur rozpoczyna się z chwilą zamknięcia ostatniej
apteki, tj. o godz. 19.00.
Nr 13 (408)/6
31 marca 2002 r.
PO GÓRACH, DOLINACH...
GAWĘĘDA Z PRZYRODĄĄ W TLE...
WIELKANOCNE DZWONKI
Czego potrzeba, by zbudować świąteczną radość?
Liturgia wspiera tych, którzy do niej dąŜą. Krok po kroku
prowadzi cały Kościół śladami Chrystusa drogą cierpienia
z krzyŜem na ramionach i cierniem raniącym głowę aŜ po
Golgotę kończącą się słowami: Dokonało się. Chrystus
umiera na krzyŜu, by odkupić świat, wyzwolić człowieka z
mocy grzechu, dać mu szansę nowego Ŝycia i radość
odrodzenia.
Dzieciom być moŜe bliŜsze jest (i łatwiejsze)
przeŜywanie świąt BoŜego Narodzenia. Adwent, cała
oprawa tych, jakŜe rodzinnych Świąt, temu sprzyjają.
Znajduję wiele wierszy, opowiadań nawiązujących do
nich, znacznie więcej niŜ utworów wielkanocnych...
Znam opowiadanie - legendę poprzedzającą
podniosły moment wielkanocnego poranka. Za
pośrednictwem “Po górach, dolinach” przekazuję je
naszym czytelnikom, zwłaszcza dzieciom. Brzmi ono tak:
W wielkanocny piątek dzwony nagle i po kryjomu
znikają z kościelnych dzwonnic i lecą na skrzydłach do
Rzymu. Ustawiają się rzędem przed papieŜem,
czekającym na nie w uroczystej złoto-białej mitrze i z
pięknym pastorałem.
Ustawiają się przed Ojcem Świętym potęŜne dzwony
katedralne, mniejsze kościelne, dzwoneczki choinkowe i
zwierząt domowych. Te, które porusza wiatr i ludzka
ręka. Wszystkie czekają na papieskie błogosławieństwo.
I papieŜ błogosławi je przez całą noc i następny
dzień. Wysiłek to olbrzymi pobłogosławić dzwony
wszystkich państw, kościołów, dzwonki prywatne...
Co dzieje się dalej? Błogosławieństwa papieŜa
zamieniają się w czekoladowe dzwonki a dzwony
odwracają się do góry wnętrzem, by móc unieść je i nie
zgubić w podróŜy powrotnej.
W ciemności przedwielkanocnej nocy dzwony
wracają do miejsc, skąd wyruszyły i dolatują do
dzwonnic, wieŜ i domów. Obracają się sercem w dół i
zaczynają wydzwaniać wielkanocną radość.
Kołyszą się z wielką mocą i zapałem dzwony
wielkich miast, małych miasteczek, wsi i osiedli. Biją tak
głośno, Ŝe aŜ uszy bolą.
Jeśli dzwonnica posiada kilka dzwonów melodia
wielkanocna brzmi tym donośniej:
w ielkanocni Ŝyc z ynia gw arą
opisane
JuŜ Wielkanoc w kalyndorzu
TóŜ sie wszyscy radujymy
Co nejlepsze gospodarzóm
Dzisio z serca Ŝyczyć chcymy
Zdrowia! zdrowia nejlepszego
Bo to przeca nejwaŜniejsze
A do tego ździebko szczyścio
śyci bydzie chnet wiesielsze
Szynki fajnie uwyndzónej
I to, we swojim wyndzoku
Dobrze teŜ wyrosolónej
To teŜ trzeba mieć na oku
Babóweczke pieknie upiyc
By nie zrobił sie zakalec
Dać wanilki do postrzodka
Maku chrubo jak na palec
Przedtym dać to kole pieca
Niechać - aŜ do wyrośniyńcia
Babka bedzie isto pulchno
Jako liczko niemowlyncia
Śmiergust niech je jak sie patrzi
Nie szporować w tym dniu wody
Taki kiejsi był obyczaj
I kaŜdy był Ŝeśki - zdrowy
Mokry śmiergust dobrze wróŜy
TóŜ sie dziołchy radowały
Kiedy chłapcy całóm kupóm
Sikowkami polywali
Wajca kurzi dobrze umyć
Wszelijako pomalować
Na talyrzu ich ułoŜyć
Z trzitym chrzónym na stół podać
Po tym siednóć kole stołu
Dómownicy i przociele
Świynta radość im przyniesóm
Pojednani i nadzieje
Wanda Mider, Wielkanoc 2002
A czekoladowe dzwonki? Spadają w dół, tam, gdzie
mieszkają małe dzieci. To kolejna radość wielkanocnego
poranka.
Dzisiaj Wielkanoc, i nawet jeśli nie jesteśmy
duszami zmartwychwstałymi, grób i tak się otworzy.
“Alleluja” Ŝycia będzie rozbrzmiewać w powietrzu i na
polach; ale kto tego poranka będzie kroczył razem z
tobą po drodze, by rozbudzić swoje serce?
Czy chrześcijaństwo pogrąŜone tylko we
wspomnieniach, powtarzające bez przekonania
poboŜne słowa i gesty, które nie rozpala światła naszej
wiary ani radości naszego Ŝycia, które nie
przezwycięŜa naszego zła i śmierci, moŜe przekazać
sens Zmartwychwstania?
Barbara Górniok
Primo Mazzolari “365 okruchów”
Alleluja, Alleluja, Alleluja!