Podtrzymywać pamięć
Transkrypt
Podtrzymywać pamięć
Lernen aus der Geschichte e.V. http://www.lernen-aus-der-geschichte.de Der folgende Text ist auf dem Webportal http://www.lernen-aus-der-geschichte.de veröffentlicht. Das mehrsprachige Webportal publiziert fortlaufend Informationen zur historisch-politischen Bildung in Schulen, Gedenkstätten und anderen Einrichtungen zur Geschichte des 20. Jahrhunderts. Schwerpunkte bilden der Nationalsozialismus, der Zweite Weltkrieg sowie die Folgegeschichte in den Ländern Europas bis zu den politischen Umbrüchen 1989. Dabei nimmt es Bildungsangebote in den Fokus, die einen Gegenwartsbezug der Geschichte herausstellen und bietet einen Erfahrungsaustausch über historisch-politische Bildung in Europa an. Podtrzymywać pamięć autorka: Ruth Elias w: Jeunesses Musicales Deutschland. (Hg.): Kinder- und Jugendprojekt Brundibar. Eine Initiative der Jeunesses Musicales zur Erinnerung an die Kinder von Theresienstadt. Weikersheim 1997, S. 7. Pod koniec stycznia 1997 roku poproszono mnie, bym z okazji Dnia Pamięci Ofiar Narodowego Socjalizmu, obchodzonego 27 stycznia, przyjechała do Niemiec jako świadek historii. Nie zastanawiając się długo, zgodziłam się i poleciałam z Izraela najpierw do Hamburga, a potem do Bonn. Przywieziono mnie do Ministerstwa ds. Rodziny, Kobiet, Seniorów i Młodzieży. Już na słupie ogłoszeniowym przy wejściu zobaczyłam piękne duże plakaty, zapowiadające różne przedstawienia opery dziecięcej z Theresienstadt. Przyjęła mnie pani minister Claudia Nolte, a po wspólnym śniadaniu udałyśmy się na konferencję prasową. Czekało na nas około 40 dziennikarzy i sześć ekip telewizyjnych, w tym czeska. W swym przemówieniu pani minister przedstawiła ogólnokrajowy projekt opery dziecięcej Brundibár, wystawianej równocześnie w sześciu niemieckich miastach – Frankfurcie nad Menem, Monachium, Stuttgarcie, Mannheim, Weimarze i Schwerinie – z okazji Dnia Pamięci Ofiar Narodowego Socjalizmu. W tym projekcie, zrealizowanym przez największą organizacjęmłodzieżową zajmującą się kulturą, Jeunesses Musicales, uczestniczyło ponad 500 młodych ludzi. Każdemu przedstawieniu towarzyszyły rozmowy ze świadkami historii. Pani Nolte dodała: „My, młodsze pokolenie, mamy to szczęście, że są ludzie gotowi nam opowiedzieć o swych okropnych przeżyciach w okresie narodowego socjalizmu. Albowiem tylko tak możemy się dziś zbliżyć do minionych czasów i wyciągać z tego naukę dla siebie. Obecne młode pokolenie jest ostatnim, które może osobiście poznaćświadków historii, ofiary nazistowskiego terroru. Dlatego te spotkania są takie cenne”. Kiedy poproszono mnie o zabranie głosu, opowiedziałam o nazistowskim terrorze, o beznadziejnym życiu w Theresienstadt i o ciągłej groźbie trafienia do jednego z transportów na Wschód, których miejscem przeznaczenia były obozy zagłady. Wspomniałam, że każda rola w operze dziecięcej Brundibár musiała mieć podwójną obsadę, bo wciąż wywożono do obozów zagłady któregoś z małych śpiewaków razem z rodzicami. Podkreśliłam, że dzieci biorące udział w tej operze są dziś na całym świecie rzecznikami tamtych martwych dzieci. Niestety, nie mogę tutaj wyrazić uznania wszystkim tym, którzy zaangażowali się w to przedsięwzięcie. Był to ogromny wyczyn organizacyjny, nie tylko w Niemczech, ale także w Izraelu. Tego rodzaju projekty mogą podtrzymać pamięć o holocauście i przyczynić się do tego, że okres ten nie popadnie w zapomnienie i nigdy się nie powtórzy.