ŚW. TERESY OD JEZUSA

15 października 2016r. – Sobota -
ŚW. TERESY OD JEZUSA
(Dziewicy i Doktora Kościoła)
S. Teresiae Virginis - III classis
Tempora: Feria Quinta infra Hebdomadam XXI post Octavam Pentecostes
15 pażdziernika 2016r. - kolor szat biały - Sobota – Św. Teresy
z Avilli – Dziewicy (3. kl.) Msza Dilexisti, Gloria, modlitwa wł., bez Credo,
prefacja zwykła.
Teresa de Cepeda y Ahumada urodziła się 28 marca 1515 r.
w Hiszpanii. Pochodziła ze szlacheckiej i zamożnej rodziny zamieszkałej
w Avila. Miała dwie siostry i dziewięciu braci. Czytanie żywotów świętych
tak rozbudziło jej wyobraźnię, że postanowiła uciec do Afryki, aby tam
z rąk Maurów ponieść śmierć męczeńską. Miała wtedy zaledwie 7 lat. Zdołała namówić do tej wyprawy także młodszego od siebie brata, Rodriga.
Mając 12 lat przeżyła śmierć matki. Pisała o tym w swej biografii: "Gdy mi
umarła matka... rozumiejąc wielkość straty, udałam się w swoim utrapieniu przed obraz Matki Bożej i rzewnie płacząc, błagałam Ją, aby mi była
matką. Prośba ta, choć z dziecinną prostotą uczyniona, nie była - zdaje mi
się - daremną, bo ile razy w potrzebie polecałam się tej wszechwładnej Pani, zawsze w sposób widoczny doznawałam jej pomocy". Jako panienka,
Teresa została oddana do internatu augustianek w Avila (1530). Jednak
ciężka choroba zmusiła ją do powrotu do domu. Kiedy poczuła się lepiej,
w 20. roku życia wstąpiła do klasztoru karmelitanek w tym samym mieście.
Ku swojemu niezadowoleniu zastała tam wielkie rozluźnienie. Siostry
prowadziły życie na wzór wielkich pań. Pisze, że zawdzięcza to św. Józefowi. Odtąd będzie wyróżniać się nabożeństwem do tego właśnie świętego.
Choroba pogłębiła w Teresie życie wewnętrzne. Podczas długich godzin
samotności i cierpienia zaczęło się jej życie mistyczne i zjednoczenie z Bogiem. Utalentowana i wrażliwa, odkryła, że modlitwa jest tajemniczą
bramą, przez którą wchodzi się do "twierdzy wewnętrznej". Mistyczka i wizjonerka, a jednocześnie osoba o umysłowości wielce rzeczowej i praktycznej. Pewnego dnia, w 1557 r., wpatrzona w obraz Chrystusa ubiczowanego,
Teresa doznała przemiany wewnętrznej. Uznała, że dotychczasowe ponad
20 lat spędzone w Karmelu nie było życiem w pełni zakonnym. Zrozumiała
także, że wolą Bożą jest nie tylko jej własne uświęcenie, ale także uświęcenie jej współsióstr; że klasztor powinien być miejscem modlitwy
i pokuty, a nie azylem dla wygodnych pań. W owym czasie Teresa przeżywała szczyt przeżyć mistycznych, które przekazała w swoich pismach.
W roku 1560 przeżyła wizję piekła. Wstrząsnęła ona nią do głębi, napełniła
bojaźnią Bożą oraz zatroskaniem o zbawienie grzeszników i duchem apostolskim ratowania dusz nieśmiertelnych.
Pan Bóg doświadczył Teresę wieloma innymi cierpieniami. Trapiły
ją nieustannie dolegliwości ciała, jak choroby, osłabienie i gorączka.
Równie ciężkie były cierpienia duchowe, jak oschłości, skrupuły, osamotnienie. Wszystko to znosiła z heroicznym poddaniem się woli Bożej. Zmarła
4 października 1582 r. w wieku 67 lat w klasztorze karmelitańskim w Alba
de Tormes koło Salamanki. Tam, w kościele Zwiastowania NMP, znajduje
się jej grób. Została beatyfikowana w roku 1614 przez Pawła V, a kanonizował ją w roku 1622 Grzegorz XV. Św. Teresa z Avila jest patronką Hiszpanii, miast Avila i Alba de Tormes; karmelitów bosych, karmelitów trzewiczkowych, chorych - zwłaszcza uskarżających się na bóle głowy i serce,
dusz w czyśćcu cierpiących. W ikonografii św. Teresa przedstawiana jest
w habicie karmelitanki. Jej atrybutami są: anioł przeszywający jej serce
strzałą miłości, gołąb, krzyż, pióro i księga, napis: Misericordias Domini
in aeternum cantabo, strzała. (źródło: brewiarz.pl)
3 klasy
INTROITUS:
Miłujesz sprawiedliwość, na nienawidzisz nieprawości, dlatego
Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem wesela obficiej niż twe towarzyszki.
Ps. Z mego serca płynie piękne
słowo, pieśń moją śpiewam dla
Króla. V. Chwała Ojcu.
ORATIO:
Wysłuchaj nas, Boże, nasz Zbawicielu, i spraw, abyśmy radując
się z uroczystości świętej Twojej
Dziewicy Teresy, nabyli uczucia
synowskiego oddania. Przez Pana.
LECTIO:
Bracia: Kto się chlubi, niech się
chlubi w Panu. Nie ten bowiem,
kto zaleca samego siebie, wart
jest uznania, ale ten, którego
Bóg zaleca. Obyście znieść mogli
nieco szaleństwa z mej strony.
Zechciejcie znieść i mnie, Ubiegam się bowiem o was z gorliwością, która z Boga jest, bo poślubiłem was jednemu mężowi, aby
was okazać czystą dziewicą
Chrystusowi.
GRADUALE:
W chwale i piękności swojej wystąp, walcz zwycięsko i króluj.
V. W obronie wiary i sprawiedliwości niech cudów dokona
twoja prawica.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. V. Za nią prowadzą do Króla dziewice, jej
druhny wiodą do niego z radością. Alleluja.
Szaty białe
Ps 44,8
Dilexísti iustítiam, et odísti
iniquitátem: proptérea unxit
te Deus, Deus tuus, óleo
lætítiae præ consórtibus tuis.
Ps 44,2
Eructávit cor meum verbum
bonum: dico ego ópera mea
Regi. V. Glória Patri.
Exáudi nos, Deus, salutáris
noster: ut, sicut de beátæ
Terésiæ Vírginis tuæ festivitáte gaudémus; ita coeléstis eius doctrínæ pábulo
nutriámur, et piæ devotiónis
erudiámur affectu. Per Dominum.
2 Kor 10,17-18; 11,1-2
Fratres: Qui gloriátur, in
Dómino gloriétur. Non enim,
qui seípsum comméndat, ille
probátus est; sed quem Deus
comméndat. Utinam sustinerétis módicum quid insipiéntiæ
meæ,
sed
et
supportáte
me:
aemulor
enim vos Dei æmulatióne.
Despóndi enim vos uni viro
vírginem castam exhibére
Christo.
Ps 44,5
Spécie tua et pulchritúdine
tua inténde, próspere procéde
et regna.
V.
Propter
veritátem
et
mansuetúdinem et iustítiam:
et dedúcet te mirabíliter
déxtera tua.
Ps 44,15n
Allelúia, allelúia. V. Adducántur Regi Vírgines post eam:
próximæ eius afferéntur tibi
in lætítia. Allelúia.
Mt 25, 1-13
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis parábolam hanc:
Simile erit regnum coelórum
decem virgínibus: quæ, accipiéntes
lámpades
suas,
exiérunt óbviam sponso et
sponsæ. Quinque autem ex eis
erant
fátuæ,
et
quinque
prudéntes: sed quinque fátuæ,
accéptis
lampádibus,
non
sumpsérunt óleum secum:
prudéntes vero accepérunt
óleum in vasis suis cum
lampádibus. Horam autem faciénte sponso, dormitavérunt
omnes et dormiérunt. Média
autem nocte clamor factus est:
Ecce, sponsus venit, exíte
óbviam ei. Tunc surrexérunt
omnes vírgines illæ, et ornavérunt
lámpades
suas.
Fátuæ
autem
sapiéntibus
dixérunt: Date nobis de óleo
vestro: quia lámpades nostræ
exstinguúntur. Respondérunt
prudéntes, dicéntes: Ne forte
non suffíciat nobis et vobis, ite
pótius ad vendéntes, et émite
vobis. Dum autem irent émere, venit sponsus: et quæ
parátæ
erant,
intravérunt
cum eo ad núptias, et clausa
est iánua. Novíssime vero
véniunt et réliquæ vírgines,
dicéntes: Dómine, Dómine,
aperi nobis. At ille respóndens, ait: Amen, dico vobis,
néscio vos. Vigiláte ítaque, quia nescítis diem neque horam.
OFFERTORIUM:
Ps 44,10
Córki królewskie idą ci naprze- Fíliæ regum in honóre tuo,
ciw, królowa stoi po prawicy ástitit regína a dextris tuis
Twojej strojna w złoto i szatę in
vestítu
deauráto,
wzorzystą.
circúmdata varietate.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Powiedział Jezus
uczniom swoim tę przypowieść:
<<Podobne będzie Królestwo
Niebieskie dziesięciu pannom,
które wziąwszy lampy wyszły na
spotkanie oblubieńca i oblubienicy. Pięć z nich było głupich,
a pięć mądrych. Ale pięć głupich,
wziąwszy lampy, nie zabrały ze
sobą oliwy, mądre natomiast
wzięły oliwy W naczynia swoje
wraz z lampami. A gdy się oblubieniec opóźniał, zdrzemnęły się
wszystkie i posnęły. Wszakże
o północy rozległo się wołanie:
Oto oblubieniec nadchodzi, wynajdźcie mu na spotkanie. Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły lampy swoje. Głupie zaś rzekły do mądrych: Dajcie nam waszej oliwy, bo gasną
lampy nasze. Odpowiedziały
mądre, mówiąc: Aby snadź nie
zabrakło nam i wam, idźcie raczej do sprzedających i kupcie
sobie. A gdy one poszły kupować,
przybył oblubieniec i te, które
były gotowe, weszły z nim na
gody. A zamknięto drzwi.
W końcu przyszły i pozostałe
panny, mówiąc: Panie, panie,
otwórz nam! A on, odpowiadając,
rzekł: Zaprawdę mówię wam, że
'was nie znam.Czuwajcież tedy,
bo nie wiecie dnia ani godziny>>.
SECRETA:
Wysłuchaj nas, Boże, nasz Zbawicielu, i spraw, abyśmy radując
się z uroczystości świętej Teresy,
Twojej Dziewicy, karmili się
strawą jej niebieskiej nauki
i nabyli uczucia synowskiego oddania. Przez Pana.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie
składali dziękczynienie, Panie,
Ojcze Święty, wszechmogący,
wieczny Boże, przez Chrystusa,
Pana naszego. Przez Niego Twój
majestat
chwalą
Aniołowie,
uwielbiają Państwa, z lękiem
czczą Potęgi, Niebiosa i Moce
niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól
i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
COMMUNIO:.
Pięć panien mądrych wzięło oliwy w naczynia swoje z lampami.
A o północy rozległe się wołanie:
Oto
oblubieniec
nadchodzi;
wyjdźcie na spotkanie Chrystusa
Pana.
POSTCOMMUNIO:
Nasyciłeś, Panie, rodzinę Twoją
świętymi darami: wzmacniaj nas
stale za wstawiennictwem tej,
której uroczystość obchodzimy.
Przez Pana.
.
Accépta tibi sit, Dómine, sacrátæ plebis oblátio pro tuórum honóre Sanctórum: quorum se méritis de tribulatióne percepísse cognóscit
auxílium. Per Dominum.
Vere dignum et iustum est,
æquum et salutáre, nos tibi
semper et ubíque grátias
agere: Dómine sancte, Pater
omnípotens, ætérne Deus:
per Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem
tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt
Potestátes.
Coeli
coelorúmque Virtútes ac beáta
Séraphim sócia exsultatióne
concélebrant. Cum quibus et
nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur, súpplici
confessione dicéntes:
Mt 25,4.6
Quinque prudéntes vírgines
accepérunt óleum in vasis suis
cum lampádibus: média autem
nocte clamor factus est: Ecce,
sponsus venit: exite óbviam
Christo Dómino.
Satiásti, Dómine, famíliam
tuam munéribus sacris: eius,
quaesumus, semper interventióne nos réfove, cuius
sollémnia celebrámus. Per
Dominum.