ŚW. SCHOLASTYKI

10 lutego 2017 r.
ŚW. SCHOLASTYKI
(Dziewicy)
S. Scholasticae Virginis - III classis
Tempora: Feria VI infra Hebdomadam V post Epiphaniam
10 lutego 2017 r. – kolor szat biały - św. Scholastyki – Dziewicy,
(3. kl.), Msza Dilexisti, Gloria, modlitwa wł., bez Credo, prefacja zwykła.
Scholastyka pochodziła z Nursji (w środkowych Włoszech) i była
siostrą bliźniaczką św. Benedykta. Na miejscu ich urodzenia stoi skromny
kościół pw. św. Benedykta. W podziemiach kościoła pokazują część muru,
który stanowił dom rodzinny Scholastyki i Benedykta.
Scholastyka była niewątpliwie od dziecka pod urokiem św. Benedykta. Towarzyszyła też mu w jego podróżach i naśladowała jego tryb życia, poświęcony Panu Bogu. Kiedy Benedykt założył pierwszy klasztor
w Subiaco, ona założyła podobny klasztor dla niewiast. Do dnia dzisiejszego istnieją tam dwa klasztory na pobliskich wzgórzach: w Subiaco męski klasztor św. Benedykta, a w Plombariola - żeński klasztor św. Scholastyki. Można także oglądać grotę, gdzie się spotykali na świętych rozmowach. Podobnie działo się na Monte Cassino.
Kiedy spotkali się po raz ostatni na tej ziemi, ich rozmowa przedłużyła się do nocy. Benedykt chciał już odejść wraz ze swymi towarzyszami, ale siostra błagała go, by jeszcze pozostał. Kiedy ten jednak stanowczo
się temu oparł i już zamierzał odejść, na prośbę Scholastyki zaczął padać
tak silny deszcz, że zmusił go do pozostania całą noc. Święty brat uczynił
swojej siostrze łagodną wymówkę: "Coś uczyniła, siostro moja? Nie mogę
wrócić do braci, którzy dziwić się będą, że tak długo nie wracam". Na to
Święta: "Prosiłam cię, a ty mnie nie chciałeś wysłuchać. Zwróciłam się
przeto do Boga i zostałam wysłuchana". A potem ze słodką przekorą dodała: "Jeśli ci tak spieszno, to idź teraz". Wypowiadała te słowa w czasie,
kiedy ulewa szalała na zewnątrz.
Scholastyka umarła trzy dni później, 10 lutego 547 r. Według relacji św. Grzegorza Wielkiego, zapisanej w jego "Dialogach", trzeciego dnia
po ostatnim spotkaniu, kiedy św. Benedykt patrzył ze swojej celi na świat
i na klasztor, w którym żyła św. Scholastyka, ujrzał jej duszę w postaci
białej gołąbki, unoszącej się do nieba. Posłał natychmiast braci po jej ciało i złożył je w grobie, który w kościele swego klasztoru przygotował dla
siebie. Jej relikwie znajdowały się we Fleury, dokąd zostały przeniesione
po najeździe Longobardów na klasztor na Monte Cassino i zniszczeniu go
w roku 587. Obecnie są w Le Mans. Ich część otrzymało Monte Cassino.
Scholastyka uważana jest za matkę duchową rodzin wszystkich
benedyktynek. Czczona jest także jako patronka Le Mans i Subiaco.
Szaty białe
Ps 44,8
Dilexísti iustítiam, et odísti
iniquitátem: proptérea unxit
te Deus, Deus tuus, óleo
lætítiae præ consórtibus tuis.
Ps 44,2
Z mego serca płynie piękne sło- Eructávit cor meum verbum
wo, pieśń moją śpiewam dla Kró- bonum: dico ego ópera mea
la. V. Chwała Ojcu.
Regi. V. Glória Patri.
3 klasy
INTROITUS:
Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz nieprawości, dlatego
Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem wesela obficiej niż twe towarzyszki.
ORATIO:
Boże, który dla ukazania drogi
niewinności sprawiłeś, że dusza
świętej Dziewicy Twojej Scholastyki wstąpiła do nieba w postaci
gołębicy: przez jej zasługi i prośby daj nam prowadzić tak niewinne życie, byśmy zasłużyli na
wejście do wiecznej radości.
Przez Pana.
LECTIO:
Bracia: Ten, kto się chlubi,
w Panu niech się chlubi. Nie ten
jest bowiem wypróbowany, kto
się sam przechwala, lecz ten,
kogo uznaje Pan. O, gdybyście
mogli znieść trochę szaleństwa
z mojej strony! Ależ tak, wy
i mnie znosicie! Jestem bowiem
o was zazdrosny Boską zazdrością. Poślubiłem was przecież
jednemu mężowi, by was przedstawić Chrystusowi jako czystą
dziewicę.
GRADUALE:
W chwale i piękności swojej wystąp, walcz zwycięsko i króluj.
V. W obronie wiary i sprawiedliwości niech cudów dokona
twoja prawica.
ALLELÚIA:
Alleluja, alleluja. V. Za nią prowadzą do Króla dziewicę, jej
druhny wiodą do niego z radością. Alleluja.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Powiedział Jezus
uczniom swoim tę przypowieść:
Wtedy podobne będzie królestwo
niebieskie do dziesięciu panien,
które wzięły swoje lampy
i wyszły na spotkanie pana młodego. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nie-
Deus, qui ánimam beátæ
Vírginis tuæ Scholásticæ ad
ostendéndam
innocéntiæ
viam in colúmbæ spécie coelum penetráre fecísti: da
nobis eius méritis et précibus ita innocénter vívere; ut
ad ætérna mereámur gáudia
perveníre. Per Dominum.
2 Kor 10,17-18; 11,1-2
Fratres: Qui gloriátur, in
Dómino gloriétur. Non enim,
qui seípsum comméndat, ille
probátus est; sed quem Deus
comméndat. Utinam sustinerétis módicum quid insipiéntiæ meæ, sed et supportáte me: aemulor enim
vos
Dei
æmulatióne.
Despóndi enim vos uni viro
vírginem castam exhibére
Christo.
Ps 44,5
Spécie tua et pulchritúdine
tua
inténde,
próspere
procéde et regna.
V. Propter veritátem et
mansuetúdinem et iustítiam:
et dedúcet te mirabíliter
déxtera tua.
Ps 44,15-16
Allelúia, allelúia. V. Adducántur Regi Vírgines post
eam: próximæ eius afferéntur tibi in lætítia. Allelúia.
Mt 25,1-13
In illo témpore: Dixit Iesus
discípulis suis parábolam
hanc: Simile erit regnum coelórum decem virgínibus:
quæ, accipiéntes lámpades
suas, exiérunt óbviam sponso et sponsæ. Quinque autem
ex eis erant fátuæ, et qui-
rozsądne wzięły lampy, ale nie
wzięły z sobą oliwy. Roztropne
zaś razem z lampami zabrały
również oliwę w naczyniach.
Gdy się pan młody opóźniał,
zmorzone snem wszystkie zasnęły. Lecz o północy rozległo się
wołanie: "Pan młody idzie,
wyjdźcie mu na spotkanie!"
Wtedy powstały wszystkie owe
panny i opatrzyły swe lampy.
A nierozsądne rzekły do roztropnych: "Użyczcie nam swej
oliwy, bo nasze lampy gasną".
Odpowiedziały roztropne: "Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie!" Gdy one
szły kupić, nadszedł pan młody.
Te, które były gotowe, weszły
z nim na ucztę weselną, i drzwi
zamknięto. W końcu nadchodzą
i pozostałe panny, prosząc: "Panie, panie, otwórz nam!" Lecz on
odpowiedział: "Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was".
Czuwajcie więc, bo nie znacie
dnia ani godziny.
nque prudéntes: sed quinque
fátuæ, accéptis lampádibus,
non sumpsérunt óleum secum: prudéntes vero accepérunt óleum in vasis suis
cum lampádibus. Horam autem faciénte sponso, dormitavérunt omnes et dormiérunt. Média autem nocte
clamor factus est: Ecce,
sponsus venit, exíte óbviam
ei. Tunc surrexérunt omnes
vírgines illæ, et ornavérunt
lámpades suas. Fátuæ autem
sapiéntibus dixérunt: Date
nobis de óleo vestro: quia
lámpades
nostræ
exstinguúntur.
Respondérunt
prudéntes, dicéntes: Ne forte
non suffíciat nobis et vobis,
ite pótius ad vendéntes, et
émite vobis. Dum autem
irent émere, venit sponsus:
et quæ parátæ erant, intravérunt cum eo ad núptias, et
clausa est iánua. Novíssime
vero véniunt et réliquæ vírgines,
dicéntes:
Dómine,
Dómine, aperi nobis. At ille
respóndens, ait: Amen, dico
vobis, néscio vos. Vigiláte
ítaque, quia nescítis diem
neque horam.
OFFERTORIUM:
Ps 44,10
Córki królewskie idą ci naprze- Fíliæ regum in honóre tuo,
ciw, królowa stoi po prawicy ástitit regína a dextris tuis
Twojej strojna w złoto i szatę in
vestítu
deauráto,
wzorzystą.
circúmdata varietate.
SECRETA:
Przyjmij , Panie, ofiarę , która Accépta tibi sit, Dómine, salud Tobie oddany składa ku czci crátæ plebis oblátio pro tuóTwoich Świętych, uznając, że rum honóre Sanctórum: quodzięki ich zasługom doznał po- rum se méritis de tribulamocy w ucisku. Przez Pana.
tióne percepísse cognóscit
auxílium. Per Dominum.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie
składali dziękczynienie, Panie,
Ojcze Święty, wszechmogący,
wieczny Boże, przez Chrystusa,
Pana naszego. Przez Niego Twój
majestat
chwalą
Aniołowie,
uwielbiają Państwa, z lękiem
czczą Potęgi, Niebiosa i Moce
niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól
i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
COMMUNIO:
Pięć panien mądrych wzięło oliwy w naczynia swoje z lampami.
A o północy rozległo się wołanie:
Oto
oblubieniec
nadchodzi;
wyjdźcie na spotkanie Chrystusa Pana.
POSTCOMMUNIO:
Nasyciłeś, Panie, rodzinę Twoją
świętymi darami: wzmacniaj
nas stale za wstawiennictwem
tej, której uroczystość obchodzimy. Przez Pana.
Vere dignum et iustum est,
æquum et salutáre, nos tibi
semper et ubíque grátias
agere: Dómine sancte, Pater
omnípotens, ætérne Deus:
per Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem
tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt
Potestátes.
Coeli
coelorúmque Virtútes ac beáta
Séraphim sócia exsultatióne
concélebrant. Cum quibus et
nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur, súpplici
confessione dicéntes:
Mt 25,4.6
Quinque prudéntes vírgines
accepérunt óleum in vasis
suis cum lampádibus: média
autem nocte clamor factus
est: Ecce, sponsus venit: exite óbviam Christo Dómino.
Satiásti, Dómine, famíliam
tuam munéribus sacris: eius,
quaesumus, semper interventióne nos réfove, cuius
sollémnia celebrámus. Per
Dominum.