D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin

Sygn. akt XI GC 1507/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
S., dnia 28 stycznia 2016 r.
Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,
w składzie:
Przewodniczący: SSR Aleksandra Wójcik-Wojnowska
Protokolant:Przemysław Badurka
po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2016 r. w Szczecinie na rozprawie
sprawy z powództwa M. W.
przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.
o zapłatę ( (...).00 PLN)
I. zasądza od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz powoda M. W. kwotę 50,47 zł
(pięćdziesiąt złotych czterdzieści siedem groszy) z ustawowymi odsetkami (od dnia 1 stycznia 2016 roku z ustawowymi
odsetkami za opóźnienie) od dnia 30 lipca 2015 roku do dnia zapłaty,
II. oddala powództwo w pozostałym zakresie,
III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 247,00 zł (jeden tysiąc dwieście czterdzieści siedem złotych)
tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt XI GC 1507/15
Sprawa rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym.
UZASADNIENIE
W dniu 3 lipca 2015 roku powód M. W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej (...) spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością kwoty 6.223,80 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 22 czerwca 2015 r. i kosztami procesu.
W uzasadnieniu wskazał, iż pozwana wynajmowała od niego lokale użytkowe. Dodał, iż pozwana miała uiszczać na
jego rzecz czynsz na zasadach określonych w umowie. Wyjaśnił, że w dniu 4 maja 2015 r. wystawił pozwanej fakturę
VAT na kwotę 6.223,80 zł z terminem płatności do dnia 21 czerwca 2015 r. Podniósł, że w związku z brakiem zapłaty
wezwał pozwaną do spłaty zadłużenia z odsetkami, lecz wezwanie pozostało bezskuteczne.
Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 20 lipca 2015 Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie
XI Wydział Gospodarczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.
Pismem z dnia 7 lipca 2015 r. powód ograniczył powództwo do kwoty 51,84 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi
od dnia 30 lipca 2015 r. do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zwrot kosztów procesu według norm przepisanych. W
uzasadnieniu wyjaśnił, iż pozwana w dniu 29 lipca 2015 r. uiściła na jego rachunek bankowy kwotę 6.223,80 zł tytułem
zapłaty za czynsz. Powód dokonaną wpłatę rozliczył przeznaczając kwotę 51,84 zł na odsetki ustawowe, zaś kwotę
6.171,96 zł na należność czynszową za kwiecień 2015 r.
W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na
jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Podniosła zarzut niewłaściwości miejscowej. Zakwestionowała
istnienie zobowiązania, wyjaśniając, że zobowiązanie dochodzone pozwem zostało w całości spłacone.
Pismem z dnia 31 grudnia 2015 r. powód podtrzymał stanowisko w sprawie. Nadto wyjaśnił, iż już w pozwie dał do
zrozumienia, że korzysta z właściwości przemiennej. Dodał, że miejscem spełnienia świadczenia przez pozwaną była
siedziba powoda.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny
Powód prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...) M. W. w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami
własnymi lub dzierżawionymi. Miejscem wykonywania działalności powoda jest S..
Dowód:
- wyciąg z (...), k. 17.
(...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z ograniczoną odpowiedzialnością w K. łączyła umowa najmu z dnia 1
kwietnia 2006 r. zmieniona na mocy aneksu z dnia 26 czerwca 2013 r.
Na podstawie umowy, w dniu 26 czerwca 2013 r. powód (wynajmujący) wynajął pozwanej (najemcy) lokale użytkowe
nr (...) usytuowane w budynku hotelowym położonym w K. przy ul. (...). Z tytułu najmu pozwana uiszczać miała na
rzecz powoda podstawową stawkę czynszu w średniorocznej wysokości 4.080,00zł netto w okresie od 1 lipca 2013
r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Od dnia 1 stycznia 2014 r. najemca miał płacić wynajmującemu podstawową stawkę
czynszu najmu w średniorocznej wysokości 4.400 zł netto. Czynsz miał być płatny do dnia 20 każdego miesiąca za
miesiąc poprzedni.
Wysokość netto czynszu najmu w maju 2014 r. wynosiła 5.060,00 zł Czynsz począwszy od dnia 1 stycznia 2015 r. miał
być waloryzowany w okresach rocznych. Wysokość netto czynszu najmu w maju 2015 r. wynosiła 5060,00 zł netto.
Dowód:
- aneks do umowy, k. 9,
- umowa najmu, k. 9v – 12v,
- załącznik nr 1, k. 13 – 13v.
W dniu 4 maja 2015 r. powód wystawił pozwanej fakturę VAT nr (...) z tytułu czynszu za lokale nr (...) przy ulicy (...)
w K. za maj 2015 r. w wysokości 5.060 zł netto (6.223,80 zł) z terminem zapłaty do dnia 21 czerwca 2015 r.
Dowód:
- faktura VAT, k. 14,
- dowód nadania, k. 14v – 15.
Pismem z dnia 23 czerwca 2015 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 6.223,80 zł wraz z ustawowymi odsetkami,
tytułem należności wynikającej z faktury VAT (...).
Dowód:
- wezwanie do zapłaty, k. 15v.
W dniu 29 lipca 2015 r. pozwana uiściła na rachunek bankowy powoda kwotę 6.223,80 zł tytułem zapłaty za „czynsz za
05/2015 r.”. Powód oświadczył, że dokonaną wpłatę zalicza w kwocie 51,84 zł na odsetki ustawowe od kwoty 6.223,80
zł stanowiącej należność czynszową za maj 2015 r., liczone od dnia 22 czerwca 2015 r. do 29 lipca 2015 r., zaś w kwocie
6.171,96 zł na należność czynszową za kwiecień 2015 r.
Okoliczność niesporna, a nadto dowód:
- potwierdzenie przelewu, k. 28, 41.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo jest uzasadnione niemal w całości.
Powód swoje roszczenie wywodził z zawartej z pozwaną umowy najmu lokalu użytkowego.
Zgodnie z art. 659 k.c. zgodnie z którym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz
do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony
czynsz.
W sprawie bezsporne było, a nadto wynika to wprost z przedłożonych dokumentów, iż strony zawarły umowę o treści
zmodyfikowanej później aneksem do umowy. Niesporna pomiędzy stronami pozostawała również kwota czynszu
należnego powodowi i termin jej zapłaty.
Pozwana podnosiła zarzut spełnienia zobowiązania.
W spornym zakresie Sąd w całości oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, w szczególności - na treści
umowy oraz na treści dowodu dokonania przelewu w wysokości 6.223,80 zł.
Niewątpliwie, w toku postępowania pozwana uiściła kwotę 6.223,80 zł tytułem należności głównej za czynsz najmu
lokalu użytkowego. Jednak, jak zostanie wyjaśnione poniżej, dokonanie zapłaty we wskazanej kwocie nie wyczerpuje
w pełni roszczeń strony powodowej.
Powód oświadczył, iż uiszczoną kwotę zalicza w pierwszej kolejności na narosłe odsetki ustawowe za opóźnienie, zaś
pozostałą kwotę – na poczet zapłaty należności głównej. Uprawnienie powoda w powyższym zakresie wynika z art. 451
§ 1 k.c.: „dłużnik mający względem tego samego wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju może przy spełnieniu
świadczenia wskazać, który dług chce zaspokoić. Jednakże to, co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może
przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem zaległe należności uboczne oraz na zalegające świadczenia
główne”.
Niemniej jednak, powód w sposób błędny obliczył wysokość przysługujących mu odsetek ustawowych. Stosownie
do treści art. 481 § 2 k.c. w brzmieniu obowiązującym w czerwcu 2015 r., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem
świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody
i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zgodnie
natomiast z art. 359 § 1 i 2 k.c. w ówczesnym brzmieniu, odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to
wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu. Jeżeli wysokość
odsetek nie jest w inny sposób określona, należą się odsetki ustawowe.
Odsetki ustawowe należały się stronie powodowej począwszy od dnia 23 czerwca 2015 r. (dniem spełnienia
świadczenia była niedziela, zatem pozwana obowiązana była spełnić świadczenie dopiero dnia następnego, tj. 22
czerwca 2015 r.). Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2014 r. w sprawie wysokości odsetek
ustawowych (Dz. U. z dnia 22 grudnia 2014 r.) w spornym okresie wysokość odsetek ustawowych wynosiła 8% w
stosunku rocznym. Świadczenie zostało spełnione w dniu 29 lipca 2015 r., a zatem powodowi należą się odsetki
ustawowe w wysokości 50,47 zł (za 37 dni opóźnienia).
Z powyższych względów powództwo uwzględniono w zakresie wyżej wskazanej kwoty. W pozostałym zakresie
powództwo podlegało oddaleniu.
O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 k.c. Odsetki należą się za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego
(art. 481 k.c.), zaś na gruncie niniejszej sprawy odsetki należą się powodowi za okres następujący po dniu dokonania
zapłaty kwoty 6.223,80 zł (tj. po dniu 29 lipca 2015 r.).
Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art.. 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c.
oraz w art. 100 k.p.c., bowiem uwzględniając kwotę pierwotnie dochodzoną pozwem, a uiszczoną przez pozwaną,
powód uległ tylko co do niewielkiej części swojego żądania. Na poniesione przez powoda koszty złożyły się: opłata od
pozwu w kwocie 30 złotych (w zakresie w jakim nie została ona zwrócona powodowi po częściowym cofnięciu pozwu),
opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika – 1200 zł, zgodnie z §
6 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz.U.02.163.1349 z późn. zm.).
ZARZĄDZENIE
1. (...)
2. (...)
3. (...)