PRZEWODNIK ECTS 2011/2012 Zespół redakcyjny

Transkrypt

Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach
Filia w Piotrkowie Trybunalskim
Wydział Nauk Społecznych
PRZEWODNIK ECTS 2011/2012
Piotrków Trybunalski 2011
1
2
PRZEWODNIK ECTS 2011/2012
Zespół redakcyjny:
Agata Bury
Jacek Jarczyński
Marek Kulisz
Stanisław Leszto
Ewa Opala
Władysław Skarbek
Andrzej Witusik
3
4
Spis treści
Wstęp .................................................................................... 7
Rozdział 1: Uczelnia ............................................................. 9
Rozdział 2: Studia i studenci................................................ 17
Rozdział 3: Wydział Nauk Społecznych .............................. 31
Rozdział 4: Objaśnienia i definicje ...................................... 36
Rozdział 5: Samodzielny Zakład Socjologii ........................ 41
5
6
Wstęp
Europejski System Transferu Punktów (w skrócie ECTS od angielskiej nazwy: European
Credit Transfer System) to system ułatwiający zaliczanie okresu studiów odbytych przez studenta w uczelni partnerskiej (w tym uczelni zagranicznej) przez jego uczelnię macierzystą.
System ECTS został opracowany w drugiej połowie lat 80. i wprowadzony w wielu szkołach
wyŜszych krajów Europy Zachodniej.
ECTS stanowi kodeks sprawdzonych rozwiązań dotyczących uznawania (okresu) studiów.
Oznacza to, Ŝe okres studiów odbyty w uczelni partnerskiej (w tym egzaminy lub inne formy
oceny) zastępuje porównywalny okres studiów w uczelni macierzystej, niezaleŜnie od tego, Ŝe
treść uzgodnionego programu studiów w uczelni partnerskiej moŜe się róŜnić od programu
w uczelni macierzystej. Podstawą systemu ECTS jest przejrzystość programu studiów i zasad
zaliczania zajęć. ECTS ułatwia instytucjom uznawanie osiągnięć studentów w nauce, przez
stosowanie punktów ECTS oraz wspólnej skali ocen.
Przewodnik dla uŜytkowników ECTS (we wszystkich językach UE), instrukcje dotyczące
przedstawiania w Internecie pakietów informacyjnych ECTS oraz ogólne informacje o ECTS
dostępne są na stronie Komisji Europejskiej:
http://ec.europa.eu/education/lifelong-learning-policy/doc48_en.htm
Punkty ECTS stanowią wartość liczbową przyporządkowaną poszczególnym przedmiotom, odpowiadającą nakładowi pracy, jaką winien wykonać student, aby otrzymać zaliczenie
z danego przedmiotu. Liczba punktów, którą uzyskuje student po zaliczeniu danego przedmiotu, opisuje względny nakład pracy koniecznej do zaliczenia tego przedmiotu w odniesieniu do całkowitego nakładu pracy, wymaganego do zaliczenia pełnego roku akademickiego
studiów na danym kierunku. Punkty ECTS przypisane kaŜdemu z przedmiotów kończących
się zaliczeniem z oceną odzwierciedlają względne obciąŜenie studenta związanego z udziałem
w róŜnych formach zajęć związanych z realizacją danego przedmiotu. Obejmują one zarówno
zajęcia grupowe: wykłady, ćwiczenia, konwersatoria, seminaria, prace terenowe itp., jak i
pracę indywidualną oraz egzaminy i inne formy oceny. Punkty ECTS przypisuje się równieŜ
praktykom i przedmiotom obieralnym, stanowiącym integralną część programu studiów, o ile
kończą się oceną.
W systemie ECTS ilość pracy wymaganej do zaliczenia całego roku akademickiego odpowiada 60 punktom, na semestr przypada zwykle 30 punktów. O liczbie punktów przypisywanej poszczególnym przedmiotom decyduje instytucja uczestnicząca w systemie ECTS.
Podstawowymi dokumentami systemu ECTS są trzy dokumenty:
1. Pakiet informacyjny (information package) zawierający informacje na temat uczelni,
wydziału/instytutów, organizacji i struktury studiów oraz przedmiotów. Pełni rolę przewodnika dla nauczycieli i studentów uczelni macierzystej, jak i uczelni partnerskich. Obejmuje
ogólne informacje o uczelni macierzystej, wydziale/instytucie, kalendarzu akademickim, planach i programach studiów. Opis planów i programów studiów dotyczy przede wszystkim
programu przedmiotów, formy zajęć, okresu trwania, wymagań wstępnych, sposobu oceny,
wartości punktowej oraz innych informacji na temat przedmiotów wchodzących w skład oferty dydaktycznej danej jednostki. Pakiet informacyjny, aktualizowany co rok powinien być
dostępny w formie elektronicznej oraz w wersji obcojęzycznej.
7
2. Porozumienie o programie zajęć (learning agreement), to umowa trójstronna pomiędzy
studentem a uczelniami – macierzystą i partnerską, przygotowana przed rozpoczęciem przez
studenta okresu studiów w uczelni partnerskiej. Umowa zobowiązuje studenta do zrealizowania określonego umową programu zajęć, uczelnię, przyjmującą do zapewnienia studentowi
udziału w wymienionych w porozumieniu zajęciach, a uczelnie, macierzystą do uznania zaliczonych przedmiotów według uzgodnionej punktacji i skali ocen.
3. Wykaz zaliczeń (transcript of records) przedstawiający jakościowy i ilościowy opis
osiągnięć studenta w nauce. Przygotowuje się go zarówno przed wyjazdem studenta, jak i po
zakończeniu okresu studiów w uczelni partnerskiej. W wykazie wymienione są wszystkie
przedmioty, w których student uczestniczył wraz z uzyskana liczbą punktów i ocenami przyznanymi zgodnie ze skalą stosowaną w danej uczelni oraz w systemie ECTS.
Student zainteresowany odbyciem okresu studiów w uczelni partnerskiej, po zapoznaniu
się z pakietem informacyjnym tej uczelni, przygotowuje w porozumieniu z właściwym koordynatorem w uczelni macierzystej plan studiów w czasie pobytu w uczelni partnerskiej. Wypełnia formularz zgłoszeniowy (student application form), który obok danych osobowych
kandydata obejmuje informację o liczbie punktów jaką planuje uzyskać w uczelni przyjmującej. Do formularza dołącza uzgodnione z koordynatorem porozumienie o programie zajęć
oraz opis dotychczasowego przebiegu studiów w formie wykazu zaliczeń. Porozumienie
o programie zajęć podpisuje student i koordynatorzy reprezentujący obie uczelnie. Podpisanie
dokumentu jest warunkiem koniecznym uznania okresu studiów odbytych w uczelni przyjmującej. Kopie porozumienia otrzymuje kaŜda ze stron. Jakakolwiek zmiana planu studiów
w okresie pobytu w uczelni przyjmującej wymaga zgody wszystkich zainteresowanych stron
wyraŜonej przez odpowiedni zapis w porozumieniu o programie zajęć potwierdzony podpisem kaŜdej ze stron.
Transfer punktów uzyskanych w uczelni partnerskiej odbywa się na podstawie wykazu zaliczeń. Obejmuje on wszystkie przedmioty zrealizowane przez studenta, liczbę punktów przypisaną kaŜdemu z nich oraz oceny przyznane zgodnie ze skalą ocen stosowaną w uczelni
przyjmującej oraz skalą w systemie ECTS. Kopię wykazu zaliczeń, potwierdzoną podpisem,
otrzymuje kaŜda ze stron. Na podstawie wykazu zaliczeń uczelnia macierzysta podejmuje
decyzję o zaliczeniu okresu studiów.
Finansowe wsparcie dla podejmujących studia w systemie ECTS w uczelniach zagranicznych oferują programy stypendialne dostępne w ramach programu SOCRATES/ERASMUS
oraz inne programy stypendialne.
8
Rozdział 1
UCZELNIA
9
10
UNIWERSYTET
Jana Kochanowskiego w Kielcach
FILIA W PIOTRKOWIE TRYBUNALSKIM
ul. J. Słowackiego 114/118
97-300 Piotrków Trybunalski
tel. centrala: 44 7327400
fax: 44 7327405
11
Władze uczelni:
Prorektor ds. Filii: Prof. dr hab. Czesław Grzelak
Sekretariat:
tel.: 44 732 74 00 – wew. 102; bezpośredni: 44 732 74 55;
fax: 44 7327410;
[email protected]
Struktura Filii:
Rektorat
Dziekan Wydziału Nauk Społecznych: dr hab. prof. UJK Ryszard Kuriata
Prodziekani:
Dr Andrzej Witusik
Dr Anna Dębska
Dr Wiesław Jan Rogalski
Wydział Filologiczno-Historyczny
Dziekan Wydziału Filologiczno-Historycznego: dr hab. prof. UJK Zygmunt Matuszak
Prodziekani:
Dr Janusz Budziński
Dr Tadeusz Szperna
Studium Języków Obcych
Kierownik: mgr Anna Szwab-Gusta
Studium Wychowania Fizycznego i Sportu
Kierownik: mgr Andrzej Dybowski
Administracja
Zastępca Kanclerza ds. Filii: mgr inŜ. Marian Biniek
Zastępca Kwestora ds. Filii: mgr Jadwiga Błaszkowska
Archiwum Filii
Osoba prowadząca: mgr Renata Matuszak
Biblioteka
Zastępca Dyrektora Biblioteki Głównej ds. Biblioteki Filii: mgr Urszula Franas-Mirowska
Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie
Kierownik: inŜ. Beata Fijałkowska
Uniwersytet Trzeciego Wieku
Prezes: Janina Franczak-Kujawska
12
Koordynatorzy programu ECTS na Wydziale Nauk Społecznych
Lp.
1
2
3
4
5
5
Imię i nazwisko
Dr Andrzej Witusik
Dr Stanisław Leszto
Dr Marek Kulisz
Dr Agata Bury
Dr Władysław Skarbek
Dr Jacek Jarczyński
Wydział/Kierunek
Nauk Społecznych
Pedagogika
Bezpieczeństwo Narodowe
Ekonomia
Socjologia
Zarządzanie
Telefon
44 732 74 32
44 732 74 04
44 732 74 00
44 732 74 34
44 732 74 43
44 732 74 34
Adres e-mail
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
Uczelnia w Piotrkowie Trybunalskim powstała w 1981 roku jako Wydział Zamiejscowy
WyŜszej Szkoły Pedagogicznej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, na bazie Oddziału
Instytutu Kształcenia Nauczycieli w Piotrkowie Trybunalskim. Rozwój jednostki sprawił, Ŝe
na mocy uchwały Senatu WyŜszej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach od dnia 1 października
1997 roku Wydział Zamiejscowy w Piotrkowie Trybunalskim zaczął funkcjonować jako Filia
WyŜszej Szkoły Pedagogicznej. Od roku akademickiego 2000/2001 na mocy Zarządzenia Nr
1 Ministra Edukacji Narodowej z dnia 8 marca 2000 r. podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Filii zostały Wydziały: Filologiczno-Historyczny oraz Nauk Społecznych. Kolejną
waŜną zmianą w Ŝyciu akademickim uczelni była ustawa z dnia 7 czerwca 2000 roku, która
upowaŜniała do nadania WyŜszej Szkole Pedagogicznej Kielcach nazwy Akademia Świętokrzyska im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, z Filią w Piotrkowie Trybunalskim. Dnia 23
marca 2008 roku weszła w Ŝycie ustawa o nadaniu Uczelni nazwy (Dz. U. Nr 39, poz. 227)
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy Jana Kochanowskiego w Kielcach z Filią w Piotrkowie Trybunalskim. Kolejnym etapem w rozwoju Uczelni było nadanie 29 lipca 2011 roku
przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego (Dz.U. Nr 185, poz.
1096) Uniwersytetowi Humanistyczno-Przyrodniczemu w Kielcach z Filią w Piotrkowie Trybunalskim nowej nazwy: Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach.
W obrębie dwuwydziałowej struktury funkcjonują Instytuty: Nauk Pedagogicznych, Filologii Polskiej, Historii, Stosunków Międzynarodowych, oraz Samodzielne Zakłady: Socjologii, Ekonomii, Zarządzania, Filologii Angielskiej i Pracownia Informatyki. Ponadto w ramach
Filii istnieje Studium Języków Obcych, Studium Wychowania Fizycznego i Sportu, Biblioteka, Wydawnictwo i Uniwersytet Trzeciego Wieku. Filią kieruje Prorektor. Filia posiada wyodrębnioną administrację, finanse i majątek trwały (budynki dydaktyczne, domy akademickie
i osiedle mieszkaniowe). Bazę dydaktyczną i naukową dla zorganizowanego w Filii procesu
dydaktycznego i realizowanych badań naukowych stanowią:
− 3 pracownie komputerowe z podłączeniem do Internetu;
− biblioteka Filii licząca obecnie ponad 112 353 jednostek inwentarzowych;
− wydawnictwo.
Poszczególne jednostki naukowo-dydaktyczne w programie badań własnych realizują problematykę związaną z kierunkami kształcenia. Poświęcona jest ona m.in. literaturze dla dzieci
i młodzieŜy, kulturze humanistycznej Ziemi Piotrkowskiej, opracowaniu szkolnego słownika
literatury dla dzieci i młodzieŜy, problematyce pedagogicznej i oświatowej, unowocześnianiu
metod nauczania języka angielskiego i niemieckiego, wpływowi przemian cywilizacyjnych na
funkcjonowanie szkoły i rodziny w Polsce. DuŜym zainteresowaniem cieszą się równieŜ badania regionalne i prace nad kwestią systemu wartości młodzieŜy piotrkowskiej w warunkach
współczesnych przemian społecznych. W kaŜdym roku akademickim zgłaszane są do KBN
tematy badań statutowych. Wyniki badań prezentowane są na konferencjach naukowych organizowanych przez Filię i inne ośrodki akademickie krajowe i zagraniczne, a takŜe w wydawnictwach ksiąŜkowych i periodykach seryjnych wydawanych przez Filię: „Piotrkowskie
Studia Pedagogiczne”, „Studia i Materiały Polonistyczne”, „Piotrkowskie Zeszyty Historyczne”, „Rocznik Pedagogiki Rodziny”, „Zeszyt Naukowy” Instytutu Ekonomii oraz „Perspec13
tive on Foreign Language”. Wspólnie z Piotrkowskim Towarzystwem Przyjaciół Nauk wydawane są prace filologiczno-historyczne w serii „Biblioteka PTPN” oraz kwartalnik kulturalnooświatowy „ZbliŜenia Piotrkowskie”.
Filia prowadzi współpracę naukową w zakresie rozwoju kadry, badań naukowych z Uniwersytetem Łódzkim, Uniwersytetem Opolskim, Uniwersytetem Śląskim. Współpracuje teŜ
z ośrodkami zagranicznymi w Kijowie, Łucku, Brześciu, Mikołajowie, Wilnie, Wielkim Nowgorodzie i Londynie.
Zadania dydaktyczno-naukowe w Filii UJK w Piotrkowie Trybunalskim realizuje 172 nauczycieli akademickich, w tym: 34 profesorów, 98 adiunktów oraz 40 osób zatrudnionych na
stanowiskach asystentów, starszych wykładowców, wykładowców i lektorów (wg danych
z dn. 31.01.2011 r.).
Piotrowska Uczelnia kształci studentów na 9 kierunkach studiów: magisterskich – pedagogika, filologia polska, historia, stosunki międzynarodowe oraz na studiach licencjackich –
filologia angielska, ekonomia, socjologia, zarządzanie, bezpieczeństwo narodowe w liczbie
3 770 studentów, w tym na studiach dziennych 2 109, na studiach zaocznych i wieczorowych
1 661 (wg danych z dn. 30.11.2010 r.).
Osiągnięciami moŜe poszczycić się Akademicki Związek Sportowy. Na Akademickich
Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Kobiet w lipcu 2006 r. druŜyna Filii zdobyła złoty medal, a na Akademickich Mistrzostwach Europy w Piłce Koszykowej MęŜczyzn w lipcu 2005
roku druŜyna Filii zajęła IV miejsce.
Współpraca krajowa i zagraniczna
Filia realizuje wszechstronną współpracę z licznymi ośrodkami naukowymi w kraju i zagranicą na dwóch płaszczyznach:
1. Stała współpraca instytucjonalna z tymi placówkami naukowymi, z którymi Uczelnia
posiada umowy (porozumienia) o współpracy.
2. Współpraca doraźna polegająca na uczestnictwie naszych pracowników naukowych
w róŜnego rodzaju konferencjach naukowych, odbywaniu staŜy naukowych (powyŜej
4 tygodni) w uczelniach, realizacji tematów prac badawczych archiwach i bibliotekach.
Stałą instytucjonalną współpracę aktualnie Filia posiada z kilkoma krajowymi i zagranicznymi placówkami naukowymi. NaleŜą do nich: Centralne Archiwum Wojskowe w Warszawie, Górnośląska WyŜsza Szkoła Pedagogiczna w Mysłowicach, Wojskowe Biuro Badań
Historycznych w Warszawie, Wydział Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii CurieSkłodowskiej w Lublinie, Wydział Filologiczno-Historyczny Uniwersytetu Opolskiego, Akademia Nauk Pedagogicznych w Kijowie, Narodowy Uniwersytet im. Tarasa Szewczenki
w Kijowie, Państwowy Uniwersytet Wołyński im. Łesi Ukrainki w Łucku, Polski Ośrodek
Społeczno-Kulturalny Biblioteka Polska w Londynie, Rosyjski Państwowy Uniwersytet Humanistyczny w Wielkim Nowgorodzie, Uniwersytet Państwowy im. Aleksandra Puszkina
w Brześciu, Uniwersytet Polski w Wilnie przy Stowarzyszeniu Naukowców Polaków Litwy,
Wołyńska Szkoła WyŜsza Gospodarki i Zarządzania w Łucku i Zarząd Archiwów Obwodu
Nowogrodzkiego.
Formy współpracy zagranicznej sprowadzają się do organizacji wspólnych konferencji naukowych, wymiany wydawnictw naukowych, staŜów naukowych oraz wymiany grup studenckich oraz (sporadycznie) do kształcenia (wymiennego) studentów w poszczególnych Uczelniach.
Współpraca z Biblioteką Polską w Londynie przewiduje m.in. nieodpłatne przekazywanie
dla Biblioteki Filii dubletów ksiąŜek, prawo pierwokupu rzadkich druków, korzystanie ze
zbiorów Biblioteki Polskiej przez naszych pracowników naukowych i studentów oraz współpracę wydawniczą.
14
Uczelnia współpracuje takŜe z roŜnymi innymi ośrodkami naukowymi, z którymi nie podpisano umów o współpracy. Daje to moŜliwości uczestnictwa pracowników naukowych
w róŜnego rodzaju konferencjach naukowych, odbywaniu staŜy naukowych (powyŜej 4 tygodni) w uczelniach, realizacji tematów prac badawczych w archiwach i bibliotekach.
W ramach podnoszenia kwalifikacji kadry naukowo-dydaktycznej oraz nauczania na najwyŜszym poziomie z zakresu kształcenia informatycznego Filia w Piotrkowie Trybunalskim
podjęła współpracę z firmą Microsoft (poprzez Softbank oraz Promise).
Budynki, adresy i baza lokalowa:
− Budynek dydaktyczny nr 1 przy ul. Słowackiego 114/118 o powierzchni 5888 metrów
kwadratowych posiadający 39 sal wykładowych i ćwiczeniowych, aulę, salę gimnastyczną i bibliotekę z czytelnią. Budynek zajmuje administracja uczelni oraz Wydział
Nauk Społecznych.
− Budynek dydaktyczny nr 2 przy ul. Słowackiego 116 o powierzchni 4117 metrów kwadratowych posiadający 19 sal wykładowych i ćwiczeniowych oraz 3 sale audiowizualne. Budynek zajmuje Wydział Filologiczno-Historyczny.
− Baza mieszkaniowa dla nauczycieli akademickich obejmuje: 3 budynki mieszkalne
w Woli Bykowskiej wolnostojące, piętrowe, całkowicie podpiwniczone z 36 mieszkaniami, 24 garaŜami i lokalną oczyszczalnią ścieków (dojazd z drogi prowadzącej do
miejscowości Kafar, odległość od Piotrkowa Tryb. 7 km), 4 mieszkania w bloku przy
ul. Słowackiego 109 mieszczącego się naprzeciw budynku głównego uczelni, 10 pokoi
hotelowych w DS nr 1 przy ul. Słowackiego 114/118.
W trakcie remontu w naszej uczelni znajduje się: Klub Studencki w DS „Olimp” przy
ul. Słowackiego 114/118.
15
16
Rozdział 2
STUDIA I STUDENCI
17
18
Zakwaterowanie
Kierownik wszystkich Domów Studenta: mgr Stanisław Kabziński, email: [email protected]
• DS. nr 1 OLIMP
ul. Słowackiego 114/118, 97-300 Piotrków Trybunalski;
telefon: 44 7327450; recepcja
Dom koedukacyjny usytuowany w bezpośrednim sąsiedztwie Uczelni posiada 222 miejsca
noclegowe w samodzielnych pokojach 2 osobowych z łazienkami, oraz w pokojach 1 i 3
osobowych zlokalizowanych w tzw. segmentach z łazienkami. KaŜdy pokój posiada dostęp
do Internetu. Do dyspozycji studentów w budynku są: stołówka, pralnia oraz świetlica studencka z TV.
• DS. nr 3 HADES
ul. Wysoka 13, 97-300 Piotrków Trybunalski;
telefon: 44 7327012; pracownik administracyjny mgr Agnieszka Rogalska
Dom koedukacyjny, 128 miejsc, 3 piętra, 65 pokoi 2 osobowych. Na kaŜdym piętrze
kuchnia, węzeł sanitarny. Na terenie akademika znajduje się świetlica TV i pralniosuszarnia.
• DS. nr 4 MIKRUS
ul. Belzacka 164, 97-300 Piotrków Trybunalski;
telefon: 44-7327019; pracownik administracyjny mgr Agnieszka Rogalska
Dom koedukacyjny posiada bazę noclegową na 67 miejsc w pokojach 2 i 3-osobowych z
pełnym węzłem sanitarnym oraz świetlicę z TV. Ponadto, w okresie wakacyjnym tzn. od
miesiąca czerwca do końca września, istnieje moŜliwość korzystania z noclegów we
wszystkich domach studenta naleŜących do Filii Uniwersytetu dla studentów wszystkich
rodzajów studiów jak i osób nie związanych z Uczelnią.
Opieka zdrowotna i ubezpieczenie
Stanowisko ds. studenckich: mgr BoŜena Walczak
DS. OLIMP, pok. nr 10A
email: [email protected]
godziny pracy: 8.00-15.00
Wszyscy studenci mogą korzystać z opieki zdrowotnej w miejscu studiów, dotyczy to
tak lekarza pierwszego kontaktu, jak i lekarza specjalisty, na podstawie ksiąŜeczki zdrowia studenta. W przypadku braku ubezpieczenia zdrowotnego studenci, którzy nie podlegają ubezpieczeniu zdrowotnemu z innego tytułu i nie pozostają na wyłącznym utrzymaniu osoby ubezpieczonej, a ukończyli 26 rok Ŝycia, zgłaszani są do ubezpieczenia zdrowotnego przez Uczelnię na wniosek studenta.
Studenci niepełnosprawni
Stanowisko ds. studenckich: mgr BoŜena Walczak
DS. OLIMP, pok. nr 10A
godziny pracy: 8.00-15.00
W celu usprawnienia studiowania studentów niepełnosprawnych student, który posiada
orzeczenie o stopniu niepełnosprawności lub inny dokument potwierdzający swoją niepełnosprawność powinien zarejestrować się, składając Kwestionariusz (druk elektroniczny, ewentualnie papierowy, na miejscu powyŜej). Informacje zawarte w kwestionariuszu są poufne
i podlegają ochronie danych osobowych.
19
W kaŜdej trudnej sytuacji związanej z tokiem studiów lub innej moŜe liczyć na pomoc
opiekuna roku, czy innego pracownika dydaktycznego lub administracyjnego.
Informacje zawarte w kwestionariuszu są poufne i podlegają ochronie danych osobowych.
KaŜdy student niepełnosprawny moŜe otrzymać Stypendium specjalne – stypendium dla
studentów studiów stacjonarnych, niestacjonarnych, posiadających orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Stypendium specjalne – świadczeniem niezaleŜnym od innych form pomocy materialnej i wysokości dochodów rodziny.
Pomoc stypendialna
Pomoc materialna dla studentów udzielana jest na podstawie Regulaminu przyznawania
pomocy materialnej studentom, stanowiącego załącznik do Zarządzenia Rektora.
Student moŜe ubiegać się o pomoc materialną ze środków przeznaczonych
na ten cel w budŜecie państwa w formie:
1) stypendium socjalnego;
2) stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych;
3) stypendium rektora dla najlepszych studentów;
4) stypendium ministra za osiągnięcia w nauce;
5) stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe;
6) zapomogi.
Student znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej moŜe otrzymać stypendium socjalne,
na podstawie przedstawionych dokumentów określonych w Regulaminie przyznawania pomocy materialnej.
Student studiów stacjonarnych znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej moŜe otrzymać stypendium socjalne w zwiększonej wysokości z tytułu zamieszkania w domu studenckim lub w obiekcie innym niŜ dom studencki, jeŜeli codzienny dojazd z miejsca stałego zamieszkania do uczelni uniemoŜliwiałby lub w znacznym stopniu utrudniał studiowanie.
Student studiów stacjonarnych w przypadku, o którym mowa powyŜej, moŜe otrzymać
stypendium socjalne w zwiększonej wysokości równieŜ z tytułu zamieszkania z niepracującym małŜonkiem lub dzieckiem studenta w domu studenckim lub w obiekcie innym niŜ dom
studencki.
Zapomoga moŜe być przyznana studentowi, który z przyczyn losowych znalazł się przejściowo w trudnej sytuacji materialnej. Student moŜe otrzymać zapomogę, o której mowa powyŜej, dwa razy w roku akademickim.
Student moŜe otrzymywać stypendia, o których mowa pkt 1-3, w danym roku akademickim przez okres do dziesięciu miesięcy, a gdy ostatni rok studiów trwa jeden semestr przez
okres do pięciu miesięcy.
Stypendium rektora dla najlepszych studentów moŜe otrzymywać student, który uzyskał za
rok studiów wysoką średnią ocen lub posiada osiągnięcia naukowe, artystyczne lub wysokie
wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym.
Stypendium ministra za osiągnięcia w nauce moŜe być przyznane studentowi szczególnie
wyróŜniającemu się w nauce oraz posiadającemu osiągnięcia naukowe, a stypendium ministra
za wybitne osiągnięcia sportowe studentowi, który osiągnął wysoki wynik sportowy we
współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym i zaliczył kolejny rok studiów.
Stypendium ministra za wybitne osiągnięcia moŜe być przyznane studentowi szczególnie
wyróŜniającemu się w nauce lub posiadającemu wybitne osiągnięcia naukowe, artystyczne
lub sportowe.
O przyznanie stypendiów, o których mowa w ust. 3, 4 i 5, student moŜe ubiegać się nie
wcześniej niŜ po zaliczeniu pierwszego roku studiów.
20
O przyznanie stypendium rektora dla najlepszych studentów lub stypendium ministra za
wybitne osiągnięcia moŜe ubiegać się równieŜ student pierwszego roku studiów drugiego
stopnia rozpoczętych w terminie roku od ukończenia studiów pierwszego stopnia, który spełnił kryteria określone odpowiednio powyŜej na ostatnim roku studiów pierwszego stopnia.
Studenckie Koła Naukowe
SKN Teatralne „Wyjście Ewakuacyjne”
Opiekun: mgr Lucyna Jakubczyk
Zarząd: Przewodnicząca – Agata Szymczyk
Anna Kościołek
Małgorzata Sajda
Cele (punkt 4 Statutu):
a) rozbudzanie i pogłębianie zainteresowań sztuką Ŝywego słowa;
b) rozbudzanie i pogłębianie zainteresowań teatrem;
c) poznawanie historii i teorii teatru;
d) poznawanie i doskonalenie środków wyrazu scenicznego;
e) poznawanie znaków teatralnych – wykorzystywanie ich w praktyce;
f) poznawanie róŜnorodnych tendencji w teatrze współczesnym;
g) poznawanie i doskonalenie warsztatu aktorskiego;
h) poznawanie pracy inscenizatora, reŜysera i scenografa;
i) poznanie utworów scenicznych;
j) rozwijanie zainteresowania metodami adaptacji utworów na scenę;
k) oglądanie spektakli teatru TV i omawianie ich;
l) organizowanie wyjazdów do teatru, na konkursy, na festiwale recytatorskie i teatralne;
m) organizowanie wakacyjnych warsztatów teatralnych;
n) rozwijanie umiejętności twórczych i samodzielności;
o) rozwijanie umiejętności pracy w zespole;
p) wyrabianie potrzeby uczestnictwa w kulturze;
q) prezentacja wyników pracy w postaci etiud, recytacji dla jak najszerszego grona odbiorców;
r) prowadzenie działalności popularyzacyjnej w zakresie sztuki scenicznej – prezentacja
dorobku w Uczelni i poza nią;
s) współpraca z placówkami kulturalnymi; udział w ogólnopolskich konkursach recytatorskich i teatralnych; organizowanie spotkań; zapraszanie do współpracy specjalistów z dziedziny teatru.
SKN Językoznawców
Opiekun: dr Jolanta Bujak-Lechowicz
Zarząd: Prezes – Józefina Kępa
Cele (punkt 4 Statutu):
a) rozbudzanie i pogłębianie zainteresowań językoznawczych;
b) prowadzenie szczegółowych badań naukowych dotyczących języka mówionego mieszkańców Piotrkowa Trybunalskiego i okolic oraz mieszkańców innych terenów Polski;
c) prowadzenie szczegółowych badań naukowych dotyczących tekstów języka pisanego
z okresu staropolskiego, średniopolskiego, nowopolskiego, w tym równieŜ ostatnich dziesięcioleci XX wieku (badania dotyczące kohezji i koherencji);
d) poznawanie metod pracy naukowej;
e) rozwijanie samodzielności w pracy naukowej;
f) rozwijanie umiejętności pracy w zespole naukowym;
g) uczestniczenie w zjazdach i zebraniach mających charakter lokalny i ponadlokalny;
21
h) przedstawianie wyników badań i prezentowanie własnych wniosków naukowych w postaci odczytów prowadzonych w Uczelni oraz poza Uczelnią;
i) przedstawianie wyników badań i prezentowanie własnych wniosków naukowych w postaci publikacji, np. „Zeszyty Studenckiego Koła Naukowego Językoznawców”;
j) organizowanie wycieczek naukowych;
k) organizowanie wakacyjnych obozów językoznawczych;
l) prowadzenie działalności popularyzacyjnej w zakresie językoznawstwa polskiego: otwarte
i środowiskowe zebrania z odczytami, kontakty z innymi organizacjami, np. Towarzystwem Naukowym, współpraca z placówkami społeczno-kulturalnymi i administracyjnymi, np. Miejskim Zespołem ds. Nazewnictwa, Urzędem Stanu Cywilnego, prowadzenie
poradnictwa językowego w kącikach poprawnościowych w prasie i radiu regionalnym;
m) organizowanie spotkań i zapraszanie do współpracy ludzi nauki i kultury.
SKN Archiwistów
Opiekun: dr Rafał Jaworski
Zarząd: Prezes – Dominik Koch
Zastępca prezesa – Damian Winkiel
Sekretarz – Jarosław Rymerd
Skarbnik – vacat
Magdalena Kucharska
Cele (§4 Statutu):
a) pogłębianie wiedzy własnej studentów z zakresu archiwistyki;
b) propagowanie oraz popularyzowanie archiwistyki jako nauki;
c) współpraca z zakresu archiwistyki z róŜnego rodzaju instytucjami oświatowo-kulturalnymi;
d) przekazywanie informacji o materiałach archiwalnych dotyczących historii regionu szerszemu gronu odbiorców;
e) współpraca z innymi kołami naukowymi;
f) współpraca ze Stowarzyszeniem Archiwistów Polskich i Polskim Towarzystwem Historycznym;
g) czynny udział w Ŝyciu Uczelni;
h) inne formy prac i inicjatywy własne.
SKN Historyków KLIO
Opiekun: dr Janusz Budziński
Zarząd: Prezes – Katarzyna Kwieć
Zastępca prezesa – Monika Świdzińska
Sekretarz – Agata Głodek
Skarbnik – Magdalena Kucharska
Cele (§5 Statutu):
a) budzenie zainteresowań naukowych wśród studentów;
b) wdraŜanie studentów do pracy naukowej i badawczej;
c) integracja środowiska studenckiego;
d) pomoc w kształceniu;
e) prowadzenie pracy popularyzującej historię.
SKN Nowa Europa
Opiekun: dr Cezary Szyjko
Zarząd: Prezes – Kamil Konon
Cele (§5 Statutu):
a) pogłębianie wiedzy własnej studentów o Unii Europejskiej;
22
b) analiza prawa europejskiego;
c) badanie historii i kultury państw członkowskich Unii;
d) nauka aktywności, tolerancji, szacunku do róŜnic kulturowych i odmienności innych narodów;
e) trenowanie umiejętności poszukiwania informacji;
f) współpraca z innymi kołami naukowymi i instytucjami;
h) opracowanie instrumentów efektywnego szukania pracy w Unii;
i) inne formy prac i inicjatywy własne.
SKN Promowania Myślenia Obywatelskiego
Opiekun: dr hab. Arkadiusz Adamczyk
Zarząd: Prezes – Oskar Kuliński
Katarzyna Juruś
Monika Pawłowska
Magdalena Dąbrowska
Cele (§4 Statutu):
a) pogłębianie wiedzy własnej studentów z zakresu nauki o stosunkach międzynarodowych;
b) propagowanie oraz popularyzowanie stosunków międzynarodowych jako nauki;
c) współpraca z zakresu stosunków międzynarodowych z róŜnego rodzaju instytucjami
oświatowo-kulturalnymi;
d) współpraca z innymi kołami naukowymi;
e) czynny udział w Ŝyciu Uczelni;
f) inne formy prac i inicjatywy własne.
SKN Literatów
Opiekun: dr Danuta Mucha
Zarząd: Prezes – Ewelina Migała
Zastępca prezesa – Agnieszka Dziedzic, Martyna Rokita
Renata Banaszczyk
Justyna Łopatka
Emilia Misiak
Izabela Schyndel
Cele (§4 Statutu):
a) praktyczne posłuŜenie się umiejętnością z zakresu tworzenia poezji, prozy i dramatu;
b) pomoc w umoŜliwieniu członkom startu literackiego poprzez publikację ich utworów
w prasie, ksiąŜkach, a takŜe w formie własnych spotkań autorskich na Uczelni;
c) pomoc w próbach samodzielnego tworzenia form literackich;
d) przygotowanie warsztatowe do pracy literata;
e) współpraca z innymi kołami naukowymi o podobnym charakterze i wymiana doświadczeń (w kraju i za granicą);
f) czynny udział w Ŝyciu Uczelni;
g) inne formy działań i inicjatywy własne.
SKN Pedagogiczno-Psychologiczne
Opiekun: dr Joanna Łuczak
Zarząd: Prezes – Olga Stankowska
Sekretarz – Maria Radajewska
Skarbnik – Katarzyna Walczak
23
Cele (§4 Statutu):
a) poszerzanie wiedzy i umiejętności studentów;
b) pobudzanie aktywności naukowej młodzieŜy akademickiej;
c) prowadzenie działalności naukowo-badawczej;
d) podejmowanie badań empirycznych i kształtowanie umiejętności pisania tekstów naukowych;
e) kształtowanie kompetencji pedagogicznych studentów;
f) utrzymywanie współpracy z lokalnymi organizacjami społecznymi działającymi na rzecz
dzieci, młodzieŜy, dorosłych, osób niepełnosprawnych i potrzebujących;
g) integracja studentów i kadry naukowej Uczelni oraz tworzenie tradycji kierunku Pedagogika;
h) nawiązywanie współpracy z innymi kołami naukowymi, takŜe z innych uczelni;
i) nawiązywanie i rozwijanie międzynarodowych kontaktów oraz współpracy naukowej;
j) kształtowanie umiejętności niezbędnych młodemu człowiekowi do odnalezienia się na
rynku pracy;
k) rozwijanie umiejętności artystycznych i ich wykorzystanie w pracy z dziećmi, młodzieŜą
i dorosłymi;
l) inne formy pracy i inicjatywy własne.
SKN Logistyk
Opiekun: mgr Maria Tymińska
Zarząd: Przewodnicząca – Beata Piłat
Wiceprzewodnicząca ds. organizacyjnych – Paulina Niedzielska
Wiceprzewodnicząca ds. finansowych – Nina Listwoń
Cele (§4 Statutu):
a) poszerzanie własnej wiedzy studentów z obszaru logistyki;
b) zdobywanie umiejętności naukowego rozwiązywania problemów;
c) kształtowanie umiejętności prowadzenia dyskusji naukowych na forum Klubu Dyskusyjnego;
d) podjęcie samodzielnych badań własnych problemów logistycznego wsparcia w zarządzaniu współczesnym przedsiębiorstwem;
e) organizowanie i prowadzenie sympozjów, konferencji naukowych na terenie działania
koła naukowego;
f) uczestniczenie i aktywny udział w konferencjach organizowanych przez inne uczelnie;
g) nawiązanie bezpośrednich kontaktów z przedsiębiorstwami celem prowadzenia własnych
obserwacji przebiegu procesów logistycznych;
h) propagowanie i popularyzowanie logistyki jako nauki;
i) współpraca z innymi kołami naukowymi;
j) czynny udział w Ŝyciu Uczelni;
k) inne formy aktywności naukowej.
SKN Młodych Ekonomistów
Opiekun: dr inŜ. Wiesław Jan Rogalski
Zarząd: Prezes – Ewelina Ładak
Zastępca prezesa – Marcin Francikowski
Sekretarz – Katarzyna Fronckiewicz
Skarbnik – Wioletta Skopińska
Cele (§4 Statutu):
a) pogłębianie wiedzy własnej studentów z zakresu ekonomii;
b) propagowanie oraz popularyzowanie ekonomii jako nauki;
24
c) współpraca z zakresu ekonomii z róŜnego rodzaju instytucjami oświatowo-kulturalnymi;
d) gromadzenie i opracowywanie danych o ekonomicznych aspektach Ŝycia społecznego
w najbliŜszej oraz dalszej okolicy;
f) współpraca z Polskim Towarzystwem Ekonomicznym, oddział w Łodzi;
h) inne formy pracy i inicjatywy własne.
SKN Prawa Cywilnego LEX
Opiekun: dr Artur OstrzyŜek
Zarząd: Prezes – Aneta Zielińska
Zastępca prezesa – Aneta Badek
Sekretarz – Katarzyna Szymańska
Skarbnik – Paweł Machałek
Wioletta Ruszkiewicz
Patrycja Staruch
Małgorzata Łobaczuk
Cele (Art. 5 Statutu):
a) propagowanie wiedzy prawniczej ze szczególnym uwzględnieniem wiedzy z zakresu prawa cywilnego;
b) rozwijanie świadomości i kultury prawnej studentów;
c) sprzyjanie integracji środowiska studenckiego;
d) wdraŜanie studentów do samodzielnej pracy naukowej;
e) rozwijanie róŜnorodnych form aktywności studentów;
f) poszukiwanie materialnych i formalnych związków prawa z pedagogiką i szeroko rozumianym wychowaniem.
SKN Nowych Technologii w Edukacji
Opiekun: dr Stanisław Leszto
Zarząd: Prezes – Radosław Lizak
Zastępca prezesa – Mateusz Szymański
Sekretarz – Małgorzata Wawrukiewicz
Skarbnik – Piotr Mielczarek
Cele (§5 Statutu):
a) pogłębianie wiedzy i umiejętności jej zdobywania w procesie kształcenia wiedzy z zakresu informatyki i dziedzin pokrewnych;
b) promowanie idei społeczeństwa informacyjnego;
c) rozwijanie umiejętności pracy w zespole, wspólne rozwiązywanie problemów informatycznych z naciskiem na sieć Internet;
d) prezentacja osiągnięć na forum ogólnym;
e) doskonalenie umiejętności samodzielnej pracy, samokształcenie, indywidualizacja zadań;
f) integracja Ŝycia studenckiego na Uczelni, współpraca z lokalnymi organizacjami studenckimi oraz Radą Samorządu Studentów w zakresie zaplecza informatycznego;
g) nawiązywanie współpracy z róŜnymi ośrodkami akademickimi na terenie kraju i za granicą;
h) nawiązywanie współpracy z instytucjami zajmującymi się technologiami IT.
25
SKN Polska-Wschód
Opiekun: dr Joanna Harazińska
Zarząd: Prezes – Ewelina Grzeszek
Zastępca prezesa – Sylwia Ojrzyńska
Sekretarz – Katarzyna Wilk
Skarbnik – Karolina Szyl
Adrian Bobko
Cele (§7 Statutu):
a) pogłębianie wiedzy o krajach za wschodnią granicą Polski;
b) pobudzanie aktywności naukowej młodzieŜy akademickiej;
c) prowadzenie badań interdyscyplinarnych, związanych z problematyką Wschodu (w odniesieniu do aspektów historii, kultury, gospodarki krajów za wschodnią granicą Polski,
w tym: Wschodnia Europa, Bliski Wschód i Daleki Wschód);
d) integracja studentów i kadry naukowej Filii;
e) nawiązywanie współpracy z innymi kołami naukowymi (takŜe innych uczelni);
f) nawiązywanie i rozwijanie międzynarodowych kontaktów i współpracy naukowej;
g) popularyzacja wiedzy o nowych członkach Unii Europejskiej, tj. Litwie, Łotwie, Estonii.
SKN Informatyczno-Historyczne
Opiekun: dr inŜ. Sławomir Sołtysiak
Działalność koła zawieszona.
Cele (§4 Statutu):
a) pogłębianie wiedzy własnej studentów z zakresu informatyki i historii;
b) propagowanie i popularyzowanie informatyki jako metody usprawniającej badania historyczne, przy współpracy z innymi ośrodkami naukowymi i instytucjami oświatowokulturowymi;
c) współpraca z innymi kołami naukowymi w ramach Uczelni i poza nią;
d) współpraca z Polskim Towarzystwem Historycznym;
e) usprawnianie badań i poszukiwań historycznych poprzez tworzenie pomocniczych programów informatycznych;
f) tworzenie specjalnych portali internetowych;
g) tworzenie systemu pozyskiwania, przetwarzania i udostępniania informacji, z wykorzystaniem nowoczesnych technologii oraz komputerowych bibliotek źródłowych;
h) czynny i aktywny udział w Ŝyciu Uczelni;
i) czynny i aktywny udział we wszelkiego rodzaju inicjatywach historycznych i informatycznych.
SKN Zastosowań Matematyki
Opiekun: dr Bogusław Kaczmarski
Zarząd: Prezes – Łukasz Lewandowski
Zastępca prezesa – Marcin Kosacki
Sekretarz – Karolina Strzelecka
Paulina Ryczyńska
Jagoda Karbowiak
Paweł Starcz
Cele (§4 Statutu):
a) pogłębianie wiedzy własnej studentów z zakresu matematyki oraz jej zastosowań w ekonomii, statystyce i zarządzaniu;
b) propagowanie oraz popularyzowanie matematyki jako nauki stosowanej;
26
c) współpraca z zakresu matematyki i jej zastosowań z róŜnego rodzaju instytucjami oświatowo-kulturalnymi;
d) doskonalenie własnych umiejętności studentów w posługiwaniu się komputerem jako narzędziem wspierającym matematykę;
e) upowszechnianie kultury matematycznej w środowisku studenckim;
f) współpraca z innymi kołami naukowymi;
h) inne formy prac i inicjatywy własne.
SKN Integracja
Opiekun: mgr Jolanta Jarocka-Piesik
e-mail: [email protected]
Zarząd: Prezes – Natalia Czosnyka
Zastępca prezesa – Magdalena Koch
Sekretarz – Bartłomiej Szafrański
Skarbnik – Katarzyna Milczarek
§ 5 Statutu:
Celem działalności Koła Naukowego jest:
1) integracja studentów Filii Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego ze środowiskiem osób niepełnosprawnych poprzez:
- organizowanie spotkań;
- wspólne wyjazdy na obozy naukowe;
- organizowanie imprez studenckich.
2) Prowadzenie w uczelni Punktu Konsultacyjnego dla osób niepełnosprawnych.
3) Działania wspierające likwidację barier architektonicznych.
4) Nabywanie nowych umiejętności potrzebnych do pracy z osobami niepełnosprawnymi
poprzez:
- udział w szkoleniach;
- organizowanie kursów mających na celu podniesienie kwalifikacji.
5) Pozyskiwanie funduszy na realizację celów statutowych Koła Naukowego „Integracja”.
6) Prowadzenie wolontariatu.
7) Współpraca z Rzecznikiem Osób Niepełnosprawnych Filii Uniwersytetu HumanistycznoPrzyrodniczego Jana Kochanowskiego w Piotrkowie Trybunalskim w celu określenia wspólnych kierunków działań.
8) Współpraca z innymi Kołami Naukowymi w ramach uczelni i poza nią.
9) Współpraca z władzami miasta Piotrkowa Trybunalskiego i instytucjami dla osób niepełnosprawnych.
10) „Promocja talentów” – poszukiwanie i promowanie talentów wśród osób niepełnosprawnych.
SKN Socjofile
Opiekun: mgr Kamila Jakubczak-Krawczyńska
Zarząd: Prezes – Ewelina Cukier
Zastępca prezesa – Katarzyna Świstak
Skarbnik – Magdalena Kuklewicz
Sekretarz – Dominika Stefańska
§ 4 Statutu:
Celem działalności SKN „Socjofile” jest:
a) pogłębianie wiedzy własnej studentów z zakresu socjologii;
b) propagowanie oraz popularyzowanie socjologii jako nauki;
27
c) współpraca z zakresu socjologii z róŜnego rodzaju instytucjami oświatowo-kulturalnymi;
d) gromadzenie i opracowywanie danych o socjologicznych aspektach Ŝycia społecznego w
najbliŜszej oraz dalszej okolicy;
f) czynny udział w Ŝyciu Uczelni;
g) inne formy prac i inicjatywy własne.
Chór akademicki
Chór istnieje w Uczelni od 1982 roku. Początkowo był to chór Ŝeński z czasem rozwinął
się w chór mieszany. Opiekunem chóru był mgr Marek Kuciapiński. Chór moŜe poszczycić
się bogatym repertuarem. Z duŜym powodzeniem wykonuje muzykę dawną, jak i współczesną, polską i obcą, świecką i religijną, utwory a apella i z towarzyszeniem instrumentalnym.
Pasja zespołowego śpiewania, temperament, dbałość o interpretację pozwoliły na wykonanie
m.in. IX Symfonii L. van Beethovena z towarzyszeniem Filharmonii Świętokrzyskiej oraz
nagranie trzech płyt CD.
Akademicki Zespól Sportowy
Zajęcia sportowe prowadzone są pod kierunkiem wykwalifikowanej kadry w sekcjach koszykówki męŜczyzn, piłki siatkowej kobiet i męŜczyzn, piłki noŜnej, aerobiku, tenisa stołowego, tenisa ziemnego i karate. Klub organizuje imprezy o charakterze sportowo-rekreacyjnym
i bierze czynny udział w zawodach na szczeblu wojewódzkim i centralnym (np. Akademickie
Mistrzostwa Europy w Koszykówce MęŜczyzn, Liga Akademicka Koszykówki MęŜczyzn,
Mistrzostwa Polski Państwowych Szkół WyŜszych Zawodowych i Uczelni Pedagogicznych
w Koszykówce MęŜczyzn). O kształcie i charakterze działalności klubu decyduje zarząd,
w skład którego wchodzą studenci naszej Uczelni.
Zarząd KU AZS:
Prezes: Joanna Gromada
Wiceprezes: mgr Hubert Nowacki
Skarbnik, Sekretarz: Jakub Gorzelak
Członkowie Zarządu: Krzysztof Łęski, mgr Jolanta Nowacka
Kontakt: [email protected]
Programy wymiany studentów
Aktualne informacje o programach wymiany moŜna uzyskać u:
Pani mgr inŜ. Małgorzaty Mierzejewskiej
Budynek Rektoratu,
tel.: 44 7327400 – wew. 213; bezpośredni: 44 7327488;
fax: 44 7327409;
Socrates/Erasmus
W marcu 2004 Uczelnia otrzymała kartę w programie SOCRATES/ERASMUS. Program
umoŜliwia prowadzenie szeregu działań na wielu płaszczyznach. NaleŜą do nich: wymiana
studentów (wyjazdy i przyjazdy), wymiana kadry dydaktycznej (wyjazdy i przyjazdy),
uczestnictwo w projektach o charakterze wielostronnym (wspólne programy nauczania, kursy
intensywne, sieci tematyczne Erasmusa). Więcej informacji moŜna uzyskać pod adresem:
http://www.socrates.org.pl/erasmus .
28
Fundacja Daad
Niemiecka Centrala Wymiany Akademickiej (Deutscher Akademischer Austauschdienst /
DAAD) jest wspólną organizacją niemieckich szkół wyŜszych. Jej zadaniem jest wspieranie
współpracy z uczelniami zagranicznymi przede wszystkim poprzez wymianę studentów i naukowców. Programy DAAD są skierowane do wszystkich krajów i obejmują wszystkie dziedziny nauki, co jest korzystne w równym stopniu dla Niemców jak i obcokrajowców. Ponadto
DAAD wspiera międzynarodową działalność szkół wyŜszych poprzez szereg usług, takich jak
programy informacyjne, publikacje, marketing, konsultacje, opieka i doradztwo, a takŜe przyczynia się do kształtowania zagranicznej polityki kulturalnej.
DAAD jest finansowana ze środków publicznych Republiki Federalnej Niemiec, głównie
ze środków federalnych róŜnych ministerstw, a przede wszystkim ze środków Ministerstwa
Spraw Zagranicznych. Pod koniec roku 2002 do DAAD przynaleŜało 230 szkół wyŜszych
reprezentujących róŜnorodne typy uczelni. W 2002 roku wsparcie ze strony DAAD otrzymało
prawie 48.000 osób, z czego 29.000 stanowili obcokrajowcy, zaś 19.000 Niemcy. Więcej informacji moŜna uzyskać pod adresem: http://www.daad.pl
29
30
Rozdział 3
WYDZIAŁ
NAUK SPOŁECZNYCH
31
Sekretariat
tel.: 44 732 74 00 wew. 200; bezpośredni: 44 732 74 32
Fax: 44 732 74 35
Władze Wydziału Nauk Społecznych
Dziekan
dr hab. prof. UJK Ryszard Kuriata
e-mail: [email protected]; tel.: 44 732 74 22
Prodziekan do spraw ogólnych i finansowych
dr Wiesław Jan Rogalski
Prodziekan do spraw dydaktycznych
dr Andrzej Witusik
Prodziekan do spraw studenckich
dr Anna Dębska
Wydziałowy Koordynator ECTS
dr Andrzej Witusik
Kierownik dziekanatu
mgr Ewa Opala
32
Wydział Nauk Społecznych został utworzony w 2000 roku. W jego skład wchodzą Instytut
Nauk Pedagogicznych, Samodzielny Zakład Ekonomii, Samodzielny Zakład Ekonomii, Samodzielny Zakład Socjologii, Samodzielny Zakład Zarządzania i Samodzielny Zakład Bezpieczeństwa Narodowego. Wydział nie posiada prawa doktoryzowania i habilitowania. Kadrę
Wydziału stanowi 95 nauczycieli akademickich, w tym 8 profesorów tytularnych, 12 doktorów habilitowanych, 60 doktorów, 15 magistrów.
Wydział Nauk Społecznych jest jedną z dwóch podstawowych jednostek organizacyjnych
Filii Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, który w róŜnym kształcie organizacyjnym funkcjonuje od 30 lat.
Wydział jest uznanym przez środowisko regionu piotrkowskiego ośrodkiem naukowodydaktycznym, realizującym kształcenie i działalność naukową w obszarach: pedagogiki,
ekonomii, socjologii, zarządzania i bezpieczeństwa narodowego.
Strategicznym celem Wydziału jest prowadzenie badań naukowych obejmujących szeroko
rozumiane nauki humanistyczne i nauki społeczne, profesjonalne kształcenie studentów,
umoŜliwiające im sprostanie wyzwaniom XXI wieku, w tym funkcjonowanie zawodowe w
warunkach przyspieszonego rozwoju społeczno-gospodarczego kraju, globalizacji i związanych z nią zagroŜeniami bezpieczeństwa społeczeństwa obywatelskiego oraz integracji europejskiej.
Osiągniecie tak sformułowanego celu wymaga realizacji szeregu zadań głównych i szczegółowych, których podjęcie jest zdeterminowane koniecznością zachowania ciągłości funkcjonowania Wydziału, wynika bezpośrednio z ustaleń zawartych w misji i strategii Uniwersytetu (Filii) oraz umoŜliwi intensywny rozwój, a takŜe reagowanie na potrzeby społeczne
i gospodarcze Rzeczypospolitej Polskiej i regionu piotrkowskiego.
Zadania główne:
• realizowanie badań naukowych z zakresu nauk społecznych i humanistycznych oraz
rozwijanie nauk pedagogicznych;
• prowadzenie studiów pierwszego i drugiego stopnia oraz studiów podyplomowych w
ramach prowadzonych kierunków, a takŜe realizacja zadań dydaktycznych na pozostałych kierunkach w Filii w zakresie kompetencji Wydziału;
• współdziałanie z wydziałami (instytutami) innych uczelni, organizacjami gospodarczymi i strukturami administracji publicznej w kraju i za granicą oraz jednostkami organizacyjnymi Uniwersytetu w zakresie realizacji procesu naukowo- dydaktycznego, a takŜe
rozwoju naukowego nauczycieli akademickich;
• upowszechnianie wyników badań naukowych, sprawowanie doradztwa naukowego, organizowanie konferencji, sympozjów i seminariów.
Zadania cząstkowe:
• systematyczne podnoszenie jakości kształcenia,
• poszerzanie i dostosowanie oferty edukacyjnej do potrzeb lokalnego i regionalnego rynku pracy,
• rozwój bazy dydaktycznej,
• rozszerzanie współpracy z zagranicznymi ośrodkami naukowymi,
• zintensyfikowanie działań na rzecz efektywniejszego pozyskiwania środków na badania naukowe,
• wdroŜenie informatycznego systemu zarządzania wydziałem i obsługi studentów.
W roku akademickim 2011/2012 na Wydziale Nauk Społecznych studiuje 2347 studentów, w tym 1323 na studiach stacjonarnych, 1024 na studiach niestacjonarnych.
33
Struktura Wydziału Nauk Społecznych:
Instytut Nauk Pedagogicznych
Samodzielny Zakład Ekonomii
Samodzielny Zakład Socjologii
Samodzielny Zakład Zarządzania
Samodzielny Zakład Bezpieczeństwa Narodowego
Informacje o studiach:
Na Wydziale Nauk Społecznych prowadzone są następujące kierunki studiów i formy
kształcenia:
BEZPIECZEŃSTWO NARDOWE
studia stacjonarne i niestacjonarne pierwszego stopnia
specjalności:
- zarządzanie kryzysowe
EKONOMIA
specjalności:
- logistyka i marketing
- ubezpieczenia
- procesy innowacyjne w gospodarce rynkowej
- gospodarka samorządów terytorialnych
PEDAGOGIKA
1) studia stacjonarne i niestacjonarne pierwszego stopnia
specjalności (wybór specjalności na I roku):
- pedagogika wczesnoszkolna i przedszkolna (N)
- pedagogika resocjalizacyjna z profilaktyką uzaleŜnień
- pedagogika opiekuńczo-wychowawcza
- edukacja dla bezpieczeństwa
- pedagogika zdrowia i wychowania fizycznego (N)
- pedagogika terapeutyczna z gimnastyką korekcyjno-kompensacyjną
2) studia stacjonarne i niestacjonarne drugiego
stopnia dla absolwentów z tytułem licencjata, inŜyniera, magistra
specjalności:
- pedagogika wczesnoszkolna i przedszkolna (N)
- pedagogika opiekuńczo-wychowawcza
- doradztwo zawodowe
- pedagogika resocjalizacyjna z profilaktyką uzaleŜnień
- pedagogika bezpieczeństwa i zarządzania kryzysowego
- pedagogika terapeutyczna z gimnastyką korekcyjno-kompensacyjną
- pedagogika zdrowia i wychowania fizycznego (N)
34
SOCJOLOGIA
specjalność:
- socjologia organizacji i zarządzania
- komunikacja społeczna i polityczna
ZARZĄDZANIE
specjalności:
- zarządzanie i finanse w przedsiębiorstwie
- zarządzanie w administracji publicznej
- zarządzanie procesami logistycznymi w przedsiębiorstwie
Program studiów:
Szczegółowe plany i programy studiów, które realizuje student w danym roku akademickim na poszczególnych kierunkach i specjalnościach, przedstawione są w pakietach informacyjnych opracowanych przez Instytut i Samodzielne Zakłady.
Zaliczenia:
Zaliczenie zajęć odbywa się w systemie semestralnym na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych.
Skala ocen:
Na egzaminach, kolokwiach i zaliczeniach obowiązuje sześciostopniowa skala ocen:
Ocena
lokalna
5,0
Definicja
lokalna
bardzo dobry
Ocena
ECTS
A
4,5
dobry plus
B
4,0
dobry
C
3,5
3,0
dostateczny plus
dostateczny
D
E
2,0
niedostateczny
FX, F
Definicja
ECTS
CELUJĄCY – wybitne osiągnięcia
BARDZO DOBRY – powyŜej średniego standardu, z pewnymi
błędami
DOBRY – generalnie solidna praca z szeregiem zauwaŜalnych
błędów
ZADOWALAJĄCY – zadowalający, ale ze znaczącymi błędami
DOSTATECZNY – wyniki spełniają minimalne kryteria
NIEDOSTATECZNY – podstawowe braki w opanowaniu materiału
Ocena niedostateczna (2,0) traktowana jest jako nieukończenie (niezaliczenie) zajęć. Niektóre zajęcia (zwłaszcza wykłady) mogą być zaliczane bez oceny. Sposób zaliczania poszczególnych przedmiotów przedstawiony jest przy opisie poszczególnych przedmiotów.
Kwalifikacje uzyskane w toku studiów pozwalają absolwentowi sprostać wymogom konkurencyjności na rynku pracy i znaleźć zatrudnienie w instytucjach krajowych i międzynarodowych, a takŜe w organach regionalnych, stowarzyszeniach i ruchach społecznych, przedsiębiorstwach, urzędach państwowych i samorządowych, instytucjach słuŜb mundurowych.
Uczelnia zapewnia studentom pomoc materialną w postaci stypendiów socjalnych, zapomóg losowych oraz dofinansowanie opłat za wynajem mieszkań. Studenci mają równieŜ moŜliwość korzystania ze stypendiów za wyniki w nauce. Do dyspozycji są równieŜ miejsca
w Domach Studenta w pokojach jedno, dwu i trzyosobowych, z dostępem do Internetu. W ramach rozwijania zainteresowań studenci mogą działać w studenckich kołach naukowych oraz
Samorządzie Studenckim.
35
36
Rozdział 4
OBJAŚNIENIA
I DEFINICJE
37
38
W Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach zastosowano czteroczłonowy system
kodowania nazw przedmiotów zgodnie z szablonem przedstawionym poniŜej.
D-WX-GN-K
gdzie:
D – kod dziedziny w programie Socrates/Erasmus.
Kody główne zamieszczono w tabeli poniŜej.
Nauki rolnicze
Architektura, planowanie urbanistyczne i regionalne
Sztuka i projektowanie
Studia z zakresu biznesu i zarządzania
Edukacja i nauczanie
InŜynieria, technologia
Geografia, geologia
Nauki humanistyczne
Filologie, nauczanie języków
Prawo
Matematyka, informatyka
Nauki medyczne
Nauki przyrodnicze
Nauki społeczne
Nauki z zakresu informacji i komunikacji
Inne obszary studiów
01.0
02.0
03.0
04.0
05.0
06.0
07.0
08.0
09.0
10.0
11.0
12.0
13.0
14.0
15.0
16.0
W – oznaczenie wydziału
1 Wydział Humanistyczny
2 Wydział Matematyczno-Przyrodniczy
3 Wydział Pedagogiczny i Nauk o Zdrowiu
4 Wydział Zarządzania i Administracji
5 Wydział Nauk Społecznych (N)
6 Wydział Filologiczno-Historyczny
X – kod w ramach wydziału.
Dla Wydziału Nauk Społecznych Filii obowiązują następujące kody:
P – pedagogika,
B – bezpieczeństwo narodowe,
E – ekonomia,
S – socjologia,
Z – zarządzanie.
G – oznaczenie grupy przedmiotów:
A – przedmioty ogólnouczelniane,
B – przedmioty podstawowe,
C – przedmioty kierunkowe,
D – przedmioty specjalnościowe,
E – przedmioty związane z wykonywanie pracy dyplomowej
F – przedmioty fakultatywne (obieralne)
N – numer przedmiotu w programie studiów
39
K – kod przedmiotu jako skrót złoŜony z pierwszych liter nazwy przedmiotu. Jeśli kurs
(przedmiot) trwa więcej niŜ jeden semestr, na końcu pojawia się cyfra oznaczająca numer
kursu w rozbiciu na semestry.
Zasady przyznawania punktów ECTS:
Przy przydzielaniu punktów poszczególnym przedmiotom pod uwagę brano następujące kryteria:
− status przedmiotu na danym kierunku studiów,
− godzinowy wymiar przedmiotu,
− formę zaliczenia,
− stopień trudności jego opanowania.
40
Rozdział 5
SAMODZIELNY
ZAKŁAD
SOCJOLOGII
41
SAMODZIELNY ZAKŁAD SOCJOLOGII
Filia UJK w Piotrkowie Trybunalskim
kierunek socjologia
koordynator kierunkowy
dr Władysław W. Skarbek
1) Informacje charakteryzujące jednostkę prowadzącą kierunek socjologia
Nazwa: Samodzielny Zakład Socjologii (SZS) Filii UJK w Piotrkowie Trybunalskim.
Adres: 97-300 Piotrków Trybunalski, ul. Słowackiego 114/118
Kierownik SZS: prof. zw. dr hab. Anna Buchner-Jeziorska
Kadra. Nauczyciele akademiccy zatrudnieni w Samodzielnym Zakładzie Socjologii na Wydziale Nauk Społecznych (WNS) Filii UJK
Imię i nazwisko
Stanowisko
Forma
zatrudnienia
Razem
umowa
o pracę
3
mianowanie
6
umowa
o pracę
1
umowa
o pracę
2
umowa
o pracę
1
PROFESOR
II etat
profesor
prof. dr hab. Anna Buchner-Jeziorska mk
zwyczajny
dr hab. Kryspin Karczmarczuk
mk
dr hab. Felicjan Bylok
mk
DOKTORZY
I etat
mk
mk
mk
adiunkt
dr Anna Dębska
dr Maciej Frykowski
dr Marek Gramlewicz
dr Tadeusz Kamiński
dr Małgorzata Matusiak
dr Władysław Skarbek
mk
dr Andrzej Boczkowski
DOKTORZY II etat
dr Konrad Kubala
dr Agnieszka Pawlak
mk
adiunkt
mk
adiunkt
mk
MAGISTER I etat
mgr Kamila Jakubczak-Krawczyńska
Razem
42
profesor
nadzwyczajny
wykładowca
13
Kierunek studiów:
socjologia. Specjalności: 1. socjologia organizacji i zarządzania, 2. komunikacja społeczna
i polityczna.
Zasady rekrutacji:
Zasady kwalifikowania studentów na socjologię:
a. Studia stacjonarne i niestacjonarne
konkurs świadectw z przedmiotów:
– historia
– wiedza o społeczeństwie
– język polski lub język obcy (w zaleŜności od tego, z którego przedmiotu była
wyŜsza ocena)
przedmiot kierunkowy:
– historia
2) Organizacja studiów na kierunku socjologia
Organizacja studiów na kierunku socjologia (poziom licencjacki) z jednej strony opiera się na standardach programowych obowiązujących na kierunku socjologia∗∗, a z drugiej
strony na przyjętych specjalnościach, uwzględniających specyfikę kadrową Uczelni i sytuację
na rynku pracy. Swoistym pomostem ułatwiającym połączenie tych dwóch zasad jest European Credit Transfer System (ECTS), w oparciu o który program będzie realizowany. Student,
aby ukończyć studia, musi uzyskać łącznie 180 punktów ECTS, a więc w kaŜdym roku studiów 60 punktów ECTS, zaś w kaŜdym semestrze 30 punktów ECTS. Poszczególny przedmiot
zajęć ma ściśle określoną ilość punktów. PoniŜej podany zostaje wykaz przedmiotów (standardy nauczania) wraz z kodami w programie Socrates/Erasmus + kody wewnętrzne.
W roku akad. 2011/12 rozpoczyna się wygaszanie kierunku socjologia. Brak roku
pierwszego zarówno na studiach stacjonarnych, jak równieŜ studiach niestacjonarnych.
3) Sylwetka absolwenta
Studia zawodowe na kierunku socjologia powinny dostarczyć absolwentom ogólną
wiedzę socjologiczną, aby mogli ją samodzielnie wykorzystywać na wielu stanowiskach pracy. Absolwent niniejszego kierunku powinien poznać równieŜ warsztat występujący na gruncie socjologii, a więc powinien zapoznać się w wymiarze praktycznym z metodologią badań
socjologicznych. W programie studiów duŜy nacisk połoŜony będzie na opanowanie języków
obcych oraz sprawność posługiwania się komputerem i Internetem. Ponadto program studiów
tak został ułoŜony, aby studiujący mógł wybierać ścieŜki specjalnościowe wzbogacające jego
wiedzę i osobowość, a tym samym dawał mu większą moŜliwość skorzystania z ofert rynku
pracy. W prezentowanym programie proponujemy dwie specjalności: s o c j o l o g i a o r g a n i z a c j i i z a r z ą d z a n i a oraz s o c j o l o g i a s p o ł e c z n o ś c i l o k a l n y c h .
W trakcie studiów student nabywa takŜe wiedzę z innych dyscyplin naukowych pokrewnych
socjologii. Dotyczy to głównie takich dziedzin jak: filozofia, psychologia, ekonomia, polityka
społeczna, demografia i informatyka. Absolwent zawodowych studiów socjologicznych powinien nabyć umiejętność analizy procesów społecznych na poziomie mikro, mezo i makro i na
jej podstawie konstruować programy rozwiązywania kwestii społecznych w róŜnych dziedzinach Ŝycia. Studia winny przeto nauczyć myślenia socjologicznego. Ponadto przed absolwentem tego kierunku studiów otwiera się moŜliwość pogłębiania wiedzy na uzupełniających
studiach magisterskich w Uczelni prowadzącej tego rodzaju studia.
43
Socjologia organizacji i zarządzania
Absolwent niniejszej specjalności powinien zdobyć niezbędne minimum wiedzy w
dziedzinie teoretycznych podstaw z zakresu socjologii i teorii organizacji. Temu celowi mają
słuŜyć między innymi takie przedmioty jak: socjologia organizacji czy psychologia organizacji. Uwzględnia się teŜ takie podejścia teoretyczne, które zawierają analizy rozmaitych schematów łączności i komunikacji. Dlatego teŜ prowadzimy zajęcia z teorii i technik komunikowania się czy negocjacji i technik pracy menedŜera. Do specyfiki specjalności prowadzonej
na naszej Uczelni zaliczyć naleŜy równieŜ realizację zajęć z zakresu zarządzania zasobami
ludzkimi oraz zarządzania bezpieczeństwem publicznym Rozszerza to niepomiernie moŜliwości zatrudnienia naszych absolwentów w róŜnego rodzaju instytucjach i organizacjach.
Komunikacja społeczna i polityczna
Celem kształcenia w ramach specjalności Komunikacja społeczna i polityczna jest
wyposaŜenie studentów w wiedzę i umiejętności z zakresu komunikowania społecznego i
politycznego. Studia socjologiczne kształcą specjalistów potrafiących gromadzić dane empiryczne oraz formułować w oparciu o nie diagnozy dotyczące rozmaitych aspektów rzeczywistości społecznej. W efekcie zmian społecznych, demograficznych i innych, rośnie zapotrzebowanie na specjalistów posiadających umiejętności z pogranicza kilku dyscyplin. Wychodząc naprzeciw tym wymaganiom opracowaliśmy program, który będzie kształcił fachowców
znających problemy społeczne, zagadnienia polityczne, strategie marketingowe i komunikacyjne oraz techniki badań opinii publicznej i badań rynkowych. Szczególnie istotna kwestią w
kształceniu w ramach tej specjalności są problemy komunikowania publicznego i medialnego
dotyczące problemów politycznych. Naszym celem jest wykształcenie jednostek rozumiejących potrzeby komunikacyjne społeczeństwa polskiego i umiejących te potrzeby zaspokajać.
Absolwent będzie posiadał umiejętności przygotowania kampanii społecznych i strategii reklamowych, a takŜe podejmowania działań z zakresu public relations.
Absolwenci specjalności Komunikacja społeczna i polityczna będą przygotowani do
podjęcia pracy:
• rzecznika prasowego w róŜnych przedsiębiorstwach, instytucjach i organizacjach,
zwłaszcza w sferze instytucji i działań politycznych,
• doradców do spraw komunikowania społecznego,
• pracowników i specjalistów do spraw public relations,
• pracowników do spraw komunikacji wewnątrzorganizacyjnej,
• specjalistów agencji reklamowych zajmujących się konstruowaniem przekazu reklamowego i projektami reklamowymi zarówno stricte komercyjnych, jak równieŜ w obszarze usług
skierowanych do organizacji politycznych,
• pracowników odpowiedzialnych za budowanie dobrych relacji z klientami podmiotów
Ŝycia publicznego, zwłaszcza politycznych,
• specjalistów w dziedzinie wykonywania badań opinii, opartych na metodach ilościowych
i jakościowych oraz wykonywania podstawowych analiza statystycznych,
• specjalistów w dziedzinie projektowania i zarządzania projektami badawczymi w instytucjach politycznych.
44
4) Standardy nauczania na kierunku socjologia
L.p.
01
02
03
04
05
06
07
08
09
01
02
03
04
05
06
07
08
09
10
01
02
03
04
05
06
07
08
01
02
03
04
05
06
07
08
09
01
Nazwa kursu
Kod kursu
A. Przedmioty obowiązkowe
A1. Przedmioty kształcenia ogólnego
Język obcy
09.4-7JO-A1.01-JO
Wychowanie fizyczne
16.1-9WF-A1.02-WF
Informatyka
11.3-NSI-A1.03-INF
Podstawy ogólnej metodologii nauk
08.1-NSS-A1.04-POMN
Socjologiczne problemy rynku pracy
14.2-NSS-A1.05-SPRP
Socjologiczna problematyka konsumpcji
14.2-NSS-A1.06-SPK
Problemy rozwoju regionalnego
14.9-NSS-A1.07-PRR
Socjologia problemów społecznych
14.2-NSS-A1.08-SPP
Kapitał społeczny jako czynnik rozwoju
14.9-NSS-A1.09-KSCR
A2. Przedmioty podstawowe
Wstęp do socjologii
14.2-NSS-A2.01-WS
Antropologia
14.7-NSS-A2.02-ANTR
Teoria systemów i struktur społecznych
14.9-NSS-A2.03-TSSS
Podstawowe teorie zmiany społecznej
14.2-NSS-A2.04-PTZS
Socjologia gospodarki
14.2-NSS-A2.05-SG
Socjologia edukacji
14.2-NSS-A2.06-SED
Psychologia społeczna
14.4-NSS-A2.07-PS
Dynamika społeczeństwa polskiego
14.9-NSS-A2.08-DSP
Ekonomia
14.3-NSE-A2.09-EK
Historia myśli społecznej i socjologicznej
14.9-NSS-A2.10-HMSS
A3. Przedmioty kierunkowe
Statystyka
11.2-NSE-A3.01-STAT
Metody i techniki badań socjologicznych
14.2-NSS-A3.02-MTBS
Wprowadzenie do metodologii nauk społecznych
14.9-NSS-A3.03-WMNS
Demografia
14.9-NSE-A3.04-DEM
Etyka zawodu socjologa
08.1-NSS-A3.05-EZS
Współczesne teorie socjologiczne
14.2-NSS-A3.06-WTS
Społeczeństwo informacyjne
14.9-NSS-A3.07-SINF
Projekt badawczy
14.0-NSS-A3.08-PB
B. Przedmioty obieralne
Technika pracy umysłowej
08-NSS-B.01-TPU
Historia najnowsza
08.3-6FP-B.02-HN
Podstawy wiedzy o Unii Europejskiej
14.6-NSS-B.03-PWUE
Ochrona własności intelektualnej
10.9-NSS-B.04-OWI
Podstawy filozofii
08.1-NSS-B.05-PF
Psychologia ogólna
14.4-NSP-B.06-PO
Psychologia uczenia się
14.4-NSP-B.07-PU
Historia gospodarki
08.3-NSS-B.08-HG
Wykład do wyboru
14.9-NSS-B.09-WW
C. Seminaria
Seminarium dyplomowe
14.2-NSS-C.01-SD
45
01
02
03
04
05
06
07
08
09
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
46
D. Przedmioty specjalnościowe
Socjologia organizacji i zarządzania
Teoria organizacji i zarządzania
04.9-NSS-D.01-TOZ
Socjologia organizacji
14.2-NSS-D.02-SO
Psychologia zarządzania
14.4-NSS-D.03-PZ
Socjologia organizacji militarnych i paramilitarnych
14.2-NSS-D.04-SOMP
Socjologia organizacji gospodarczych i politycznych 14.2-NSS-D.05-SOGP
Teorie i techniki komunikowania
15.0-NSS-D.06-TTK
Zarządzanie zasobami ludzkimi
04.9-NSS-D.07-ZZK
Zarządzanie kryzysowe (zarządzanie bezpieczeń- 04.9-NSS-D.08-ZK
stwem publicznym)
Negocjacje i techniki pracy menedŜera
04.9-NSS-D.09-NTPM
Funkcjonowanie organizacji pozarządowych
04.9-NSS-D.10-FOP
Kultura organizacyjna korporacji
14.0-NSS-D.11-KOK
Strategie zarządzania logistycznego
04.9-NSS-D.12-SZL
Marketing polityczny
04.7-NSS-D.13-MP
Komunikacja społeczna
15.0-NSS-D.14-KS
Podstawy dziennikarstwa
15.1-NSS-D.15-PD
Warsztat pracy rzecznika prasowego. Organizacja 15.1-NSS-D.16-WPRP
konferencji prasowych
Konflikty społeczne i ich rozwiązywanie
14.9-NSS-D.17-KSR
Teorie mediów
15.9-NSS-D.18-TM
Systemy medialne
15.9-NSS-D.19-SM
Partie i systemy polityczne
15.3-NSS-D.20-PSP
Ideologie XX wieku
14.1-NSS-D.21-IDEOL
Badania sondaŜowe w polityce
14.1-NSS-D.22-BSP
Badania opinii i rynku
14.1-NSS-D.23-BOR
Negocjacje w polityce i biznesie
04.9-NSS-D.24-NPB
Podstawy public relations
15.3-NSS-D.25-PPR
Demokracja: szanse i zagroŜenie
14.9-NSS-D.26-DSZ
5) Plan studiów
Studia stacjonarne
ROK II
SEMESTR TRZECI (zimowy)
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
30
Z/O
Z/O
1
4
30
E
4
30
Z/O
4
Z/O
E
Z/O
4
4
4
Liczba godzin
Lp.
Kod kursu
Nazwa kursu
W
A. PRZEDMIOTY OBOWIĄZKOWE
A1. P r z e d m i o t y k s z t a ł c e n i a o g ó l n e g o
01
09.4-7JO-A1.01-JO
Język obcy
02
14.9-NSS-A1.07-PRR
30
A3. P r z e d m i o t y k i e r u n k o w e
01
11.2-NSE-A3.01-STAT Statystyka
30
02
Metody i techniki badań socjolo14.2-NSS-A3.02-MTBS
30
gicznych
03
08.1-NSS-A3.05-EZS
04
14.2-NSS-A3.06-WTS
30
05
14.9-NSS-A3.07-SINF
Społeczeństwo informacyjne
B. PRZEDMIOTY OBIERALNE
01
14.6-NSS-B.03-PWUE
02
14.9-NSS-B.09-WW
Wykład do wyboru
30
Ć
K
30
30
30
30
Z/O
4
Z/O
1
ROK II SEMESTR CZWARTY (letni)
Lp.
Kod kursu
Nazwa kursu
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
E
2
Z/O
2
Z/O
2
Z/O
4
E
Z/O
3
4
60
E
4
30
30
Z/O
4
4
Z/O
1
Liczba godzin
W
Ć
K
01
09.4-7JO-A1.01-JO
Język obcy
02
Socjologiczne problemy rynku
14.2-NSS-A1.05-SPRP
30
pracy
03
Socjologiczna problematyka kon14.2-NSS-A1.06-SPK
30
sumpcji
04
14.2-NSS-A1.08-SPP
A2. P r z e d m i o t y p o d s t a w o w e
01
14.2-NSS-A2.05-SG
30
02
14.2-NSS-A2.06-SED
Socjologia edukacji
30
01
gicznych
14.9-NSE-A3.04-DEM
Demografia
30
14.0-NSS-A3.08-PB
Projekt badawczy
01
14.9-NSS-B.09-WW
Wykład do wyboru
30
30
30
47
ROK III
Specjalność: S o c j o l o g i a o r g a n i z a c j i i z a r z ą d z a n i a
SEMESTR PIĄTY (zimowy)
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
Z/O
3
Z/O
3
Z/O
1
30
Z/O
5
30
Z/O
E
Z/O
3
4
2
60
Z/O
3
30
Z/O
3
Z/O
3
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
30
E
5
30
Z/O
4
Z/O
4
Z/O
E
Z/O
4
5
4
Z/O
4
Liczba godzin
Lp.
Kod kursu
Nazwa kursu
W
01
Kapitał społeczny jako czynnik
14.9-NSS-A1.09-KSCR
30
rozwoju
01
14.9-NSS-A2.08-DSP
01
14.9-NSS-B.09-WW
Wykład do wyboru
30
C. SEMINARIA DYPLOMOWE
01
14.2-NSS-C.01-SD
D. PRZEDMIOTY SPECJALNOŚCIOWE
01
04.9-NSS-D.01-TOZ
Teoria organizacji zarządzania
30
02
14.2-NSS-D.02-SO
30
03
14.4-NSS-D.03-PZ
04
Negocjacje i techniki pracy mene04.9-NSS-D.09-NTPM
dŜera
05
Funkcjonowanie organizacji poza04.9-NSS-D.10-FOP
rządowych
06
14.0-NSS-D.11-KOK
30
Ć
K
30
Specjalność: S o c j o l o g i a o r g a n i z a c j i i z a r z ą d z a n i a
ROK III SEMESTR SZÓSTY (zimowy) –
Lp.
Kod kursu
01
14.2-NSS-C.01-SD
01
14.2-NSS-D.04-SOMP
02
14.2-NSS-D.05-SOGP
03
04
15.0-NSS-D.06-TTK
04.9-NSS-D.07-ZZK
05
04.9-NSS-D.08-ZK
06
04.9-NSS-D.12-SZI
48
Nazwa kursu
Liczba godzin
W
Socjologia organizacji militarnych
i paramilitarnych
Socjologia organizacji gospodar30
czych i politycznych
30
Zarządzanie kryzysowe (zarządza30
nie bezpieczeństwem publicznym)
Strategie zarządzania logistycznego 30
Ć
30
30
K
Specjalność: K o m u n i k a c j a s p o ł e c z n a i p o l i t y c z n a
ROK III, SEMESTR PIĄTY (zimowy)
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
Z/O
3
Z/O
3
Z/O
1
Z/O
5
30
30
Z/O
Z/O
2
2
30
Z/O
2
30
Z/O
E
E
Z/O
3
3
3
3
Liczba godzin
Lp.
Kod kursu
Nazwa kursu
W
Kapitał społeczny
01
14.9-NSS-A1.09-KSCR
30
jako czynnik rozwoju
01
14.9-NSS-A2.08-DSP
01
14.9-NSS-B.09-WW
Wykład do wyboru
30
01
14.2-NSS-C.01-SD
01
04.7-NSS-D.13-MP
02
15.0-NSS-D.14-KS
03
Konflikty społeczne
14.9-NSS-D.17-KSR
i ich rozwiązywanie
15.9-NSS-D.18-TM
Teorie mediów
30
04
15.3-NSS-D.20-PSP
30
05
14.1-NSS-D.21-IEOL
Ideologie XX wieku
30
06
14.9-NSS-D.26-DSZ
Demokracja: szanse i zagroŜenia
Ć
K
30
30
ROK III SEMESTR SZÓSTY (zimowy) – K o m u n i k a c j a s p o ł e c z n a i p o l i t y c z n a
Lp.
Kod kursu
01
14.2-NSS-C.01-SD
01
15.1-NSS-D.15-PD
02
15.1-NSS-D.16-WPRP
03
04
05
06
07
15.9-NSS-D.19-SM
14.1-NSS-D.22-BSP
14.1-NSS-D.23-BOR
04.9-NSS-D.24-NPB
15.3-NSS-D.25-PPR
Nazwa kursu
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
30
E
5
30
Z/O
3
30
Z/O
3
30
E
Z/O
Z/O
Z/O
Z/O
4
4
4
4
3
Liczba godzin
W
Podstawy dziennikarstwa
Warsztat pracy rzecznika prasowego, organizacja konferencji prasowych
Systemy medialne
30
30
Ć
K
30
30
49
STUDIA NIESTACJONARNE
ROK II
SEMESTR TRZECI (zimowy)
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
30
Z/O
1
30
Z/O
10
30
30
E
E
9
10
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
Liczba godzin
Lp.
Kod kursu
Nazwa kursu
W
01
094-7JO-A1.01-JO
Język obcy
Metody i techniki badań socjolo01
14.2-NSS-A3.02-MTBS
30
gicznych
02
11.2-NSE-A2.01-STAT Statystyka
30
03
14.2-NSS-A3.06-WTS
30
Ć
K
ROK II
SEMESTR CZWARTY (letni) –
Lp.
Kod kursu
Nazwa kursu
Liczba godzin
W
01
094-7JO-A1.01-JO
Język obcy
01
30
gicznych
02
14.0-NSS-A3.08-PB
Projekt badawczy
03
Etyczne problemy zawodu socjolo08.1-NSS-A3.05-EZS
30
ga
04
14.9-NSE-A3.04-DEM
Demografia
15
C. PRZEDMIOTY SPECJALNOŚCIOWE
01
15.0-NSS-D.14-KS
02
15.3-NSS-D.20-PSP
20
03
14.1-NSS-D.21-IDEOL
Ideologie XX wieku
20
Ć
K
30
2
30
E
5
30
Z/O
4
Z/O
3
E
5
Z/O
E
E
3
4
4
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
30
Z/O
5
30
Z/O
5
Z/O
Z/O
5
5
30
30
ROK III
SEMESTR PIĄTY (zimowy)
Liczba godzin
Lp.
Kod kursu
Nazwa kursu
W
01
14.9-NSS-A2.08-DSP
B. SEMINARIA
01
14.1-NSS-C.01-SD
01
04.7-NSS-D.13-MP
Konflikty społeczne i ich rozwią02
14.9-NSS-D.17-KSR
zywanie
50
Ć
K
30
30
03
04
15.9-NSS-D.19-TM
14.9-NSS-D.26-DSZ
Teorie mediów
Demokracja: szanse i zagroŜenia
30
Z/O
5
5
Forma
zaliczenia
Punkty
ECTS
E
5
30
Z/O
4
30
30
30
E
Z/O
Z/O
Z/O
Z/O
Z/O
4
4
4
2
4
3
30
ROK III
SEMESTR SZÓSTY (zimowy)
Liczba godzin
Lp.
Kod kursu
01
14.1-NSS-C.01-SD
01
15.1-NSS-D.15-PD
02
03
04
05
06
07
15.9-NSS-D.19-SM
14.1-NSS-D.23-BOR
04.9-NSS-D.24-NPB
15.3-NSS-D.25-PPR
14.1-NSS-D.22-BSP
15.1-NSS-D.16-WPRP
Nazwa kursu
W
B. SEMINARIA
Podstawy dziennikarstwa: wywiad
społeczny a wywiad dziennikarski
Systemy medialne
30
30
Warsztat rzecznika prasowego
Ć
K
30
30
51
Opis przedmiotów i treści kształcenia
Studia stacjonarne
A1. Przedmioty kształcenia ogólnego
Język niemiecki
Kod przedmiotu: 09.4-7JO-A1.01-JO
Liczba punktów ECTS: 5
Rok studiów: II
Semestr: 3, 4
Liczba godz. wykładów: 0
Liczba godz. ćwiczeń: 60
Liczba godz. konwersatoriów: 0
Liczba godz. seminariów: 0
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Aneta Kulma, mgr Anna Szwab Gusta,
mgr Witold Ściegliński
Rodzaj zaliczenia; zaliczenie z oceną
wypowiedzi ustne i pisemne tworzone na zajęciach, wypowiedzi ustne i
pisemne przygotowywane w domu; test leksykalno – gramatyczny
Język: niemiecki
Rodzaj przedmiotu: kształcenia ogólnego
Poziom specjalizacji: (-)
Cele kształcenia:
Utrwalenie wiadomości i umiejętności nabytych na poprzednich etapach nauki.
Rozwijanie integracji sprawności językowych.
Uzyskanie umiejętności językowych poprzez kontakt z autentycznymi wypowiedziami ustnymi i pisemnymi, z
uwzględnieniem róŜnych rejestrów językowych, stylu formalnego i nieformalnego, fragmentów tekstów literackich i fachowych z niemieckiego obszaru językowego.
Uzyskanie szerokich umiejętności językowych, pozwalających na swobodne operowanie językiem w bogatym
repertuarze sytuacyjno-tematycznym, z uwzględnieniem tematyki kraju ojczystego.
Zapoznanie z głównymi odmianami nauczanego języka.
Poszerzenie głównego komponentu kulturowego obszaru języka nauczanego, z uwzględnieniem tematyki integracji europejskiej.
Korzystanie z wiedzy i umiejętności nabytych w trakcie nauki innego języka obcego oraz pozostałych przedmiotów.
Zapoznanie z elementami języka i normami socjokulturowymi, które pozwalają funkcjonować na rynku pracy.
Przygotowanie do korzystania z tekstów fachowych opublikowanych na terenie niemieckiego obszaru językowego.
Przygotowanie studentów do egzaminu certyfikacyjnego na poziomie A2 zgodnie ze standardami ESOKJ i
zarządzeniem nr 8/2008 w sprawie organizacji nauczania języków obcych.
Treści merytoryczne:
rozwijanie sprawności językowych: (słuchanie, mówienie, czytanie, pisanie oraz prowadzenie konwersacji)
1. tematyka zajęć / słownictwo:
- wygląd (opis osoby), cechy osobowości
- wyraŜanie subiektywnych opinii
- części garderoby
52
2.
- pojęcie „tolerancji”, stereotypy w postrzeganiu
- szkoła, system szkolnictwa w Niemczech i w Polsce
- wykształcenie, wybór zawodu, charakterystyka wybranych zawodów
- poszukiwanie pracy, ogłoszenia o pracę – analiza
- dokumentacja aplikacyjna: Ŝyciorys, list motywacyjny
gramatyka
- deklinacja rzeczownika
- zaimki wskazujące
- odmiana i stopniowanie przymiotnika
- czas Imperfekt, Perfekt
- Imperfekt czasowników modalnych
- liczebniki porządkowe (daty)
- zaimki pytające
- czasowniki zwrotne
Efekty kształcenia:
Opis umiejętności językowych dla poziomu A2 wg ESOKJ A1+, A2
W zakresie sprawności słuchania ze zrozumieniem student potrafi zrozumieć:
prostą rozmowę na tematy z Ŝycia codziennego
proste wypowiedzi na temat wolnego czasu, zainteresowań
najwaŜniejsze informacje w prostych komunikatach (np. na dworcu, na lotnisku)
proste wypowiedzi na temat minionych wydarzeń
proste wypowiedzi na temat planów na przyszłość
W zakresie sprawności i czytania student wykazuje się zrozumieniem:
prostych opisów osób, przedmiotów i miejsc
potrzebnych mi informacji np. w rozkładach jazdy, w menu restauracyjnym
prostych opisów wydarzeń (np. opis wycieczki za miasto)
prostych listów dotyczących Ŝycia rodzinnego
W zakresie sprawności mówienia student potrafi:
przedstawić siebie i swoją rodzinę
porozumieć się w sklepie, w banku, na uczelni, w biurze podróŜy
uzyskać prostą informację podczas podróŜy, np. kupić bilet
zapytać o drogę i objaśnić ją
zapytać kogoś, jak się czuje, co mu dolega i odpowiedzieć na podobne pytania
zaprosić znajomych np. na urodziny, wycieczkę i ustalić miejsce, czas i plan imprezy
przeprowadzić prostą rozmowę telefoniczną
w prosty sposób opowiedzieć o osobach i miejscach, które znam (np. moja rodzina, uczelnia, moja
miejscowość)
przestawić w prosty sposób swoje plany na wakacje
opowiedzieć o minionych wydarzeniach (np. weekend w górach)
opowiedzieć, co widzę na obrazku
W zakresie sprawności pisania student potrafi:
opisać w prosty sposób siebie, swoje zajęcia, zainteresowania
napisać krótki list (e-mail) o tym, gdzie mieszkam i opisać w prosty sposób drogę do mojego domu
zanotować waŜne dla mnie informacje (związane z rozkładem jazdy, planem zajęć itp
Zalecana literatura:
1. M. Perlmann-Balme, A. Tomaszewski, D. Weers: „Themen aktuell 2. Kursbuch“, Max Hueber Verlag,
Ismaning 2006 (podręcznik z CD)
2. M. Perlmann-Balme, A. Tomaszewski, D. Weers: „Themen aktuell 2. Arbeitsbuch“, Max Hueber Verlag,
Ismaning 2006
Wymagania wstępne:
- analiza wyników egzaminu maturalnego z języka niemieckiego.
- test poziomujący (Einstufungstest) na poziomie A1-A2-B1-B2.
53
Socjologiczne problemy rynku pracy
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-A1.05-SPRP
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: Prof. dr hab. Anna Buchner-Jeziorska
Rodzaj zaliczenia: Z/O
Język: -
Poziom specjalizacji:
Cele kształcenia: Umiejętności i kompetencje rozumienia mechanizmów funkcjonowania rynku pracy.
1. Ekonomiczne i socjologiczne koncepcje rynku.
2. Ekonomiczne i socjologiczne koncepcje rynku pracy.
3. Czynniki determinujące podaŜ i popyt na rynku pracy.
4. Polityczne uwarunkowania i skutki ingerencji państwa w stosunki pracy, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji na rynku pracy.
5. Zbiorowe i indywidualne stosunki pracy w Polsce.
6. Sytuacja na rynku pracy w Polsce: (regionalne i strukturalne zróŜnicowania sytuacji na rynku pracy).
7. Sytuacja na rynku pracy osób z wyŜszym wykształceniem, ze szczególnym uwzględnieniem absolwentów szkół wyŜszych.
8. Przemiany rynku pracy w Polsce po 1989 r.
9. Prognozowanie zmian na rynku pracy.
Umiejętności i kompetencje rozumienia:
- mechanizmów funkcjonowania rynku pracy
- wzajemnych zaleŜności między strukturą gospodarki a strukturą społeczeństwa polskiego jako czynnika
determinującego sytuację na rynku pracy
- czynników determinujących sytuację jednostki na rynku pracy.
a) literatura obowiązkowa:
1. Rynek pracy w wybranych krajach. Metody przeciwdziałania bezrobociu (red. E. Kryńska), Warszawa
IPiSS, 1999.
2. Kryńska E., Kwiatkowski E., Zarychta H., Polityka państwa na rynku pracy w Polsce w latach dziewięćdziesiątych, Warszawa IPiSS,1998.
3. Wybrane numery (lata 1992-2009): Aktywności ekonomicznej ludności Polski. GUS Warszawa oraz
Bezrobocie rejestrowane w Polsce GUS Warszawa.
b) literatura uzupełniająca:
1. Gospodarowanie pracą (red. B. Urbaniak), Łódź, Wydawnictwo UŁ 2001.
2. Kryńska E., Segmentacja rynku pracy. Podstawy teoretyczne i analiza statystyczna, Łódź, Wydawnictwo UŁ, 1996.
3. Oczekiwania biznesu wobec wyŜszych studiów menedŜerskich (red. J. Dietl, Z. Sapijaszko), Łódź
54
FEP 2003.
- Aktywność ekonomiczna ludności Polski – raporty z badań BAEL rynku pracy (co kwartał) GUS Warszawa.
- Bezrobocie rejestrowane w Polsce (raporty z badań - co kwartał – GUS Warszawa).
Wymagania wstępne: brak
Uwagi:
Kod przedmiotu: 14.9-NSS-A1.07-PRR
Liczba punktów: 4
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajęć i liczba godzin: Nazwisko prowadzącego: dr Mirosława Marzena Nowak
Język: -
Cele kształcenia: Zapoznanie z celami, czynnikami i barierami rozwoju lokalnego. Przedstawienie podstaw
rozwoju regionalnego i lokalnego, ekologii jako bariery rozwoju, konkurencyjności regionów, polityki przestrzennej w gospodarce regionalnej.
Treści merytoryczne: Podstawy rozwoju regionalnego i lokalnego. Czynniki i bariery rozwoju regionalnego.
Konkurencyjność regionów (kapitał ludzki, kapitał społeczny, podmioty gospodarcze, innowacyjność regionów), polityka przestrzenna w gospodarce regionalnej. Rozwój zrównowaŜony, biznes a nowe wyzwania ekologiczne.
Zalecana literatura:.
1. Zbigniew Strzelecki (red.) Gospodarka regionalna i lokalna, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008.
2. red. Marian G. Brodziński Gospodarka regionalna i lokalna, ALMAMER WyŜsza Szkoła Ekonomiczna Warszawa 2010.
3. Chądzyński J., Nowakowska A., Przygodzki Z., Region i jego rozwój w warunkach globalizacji. Cedewu
Wydawnictwo Fachowe. Warszawa 2007.
4. Sługocki W. (red.), Polityka regionalna w Polsce jako przestrzeń aktywności samorządu terytorialnego.
Dom wydawniczy ELIPSA. Warszawa 2009.
5. Domański R., Gospodarka przestrzenna, Wyd. Naukowe PWN., Warszawa. 2002
6. Szczygielski K., 2003, Zarządzanie przestrzenią: wybrane zagadnienia z zakresu polityki regionalnej i
przestrzennej. Materiały do studiowania, Wyd. Instytut Śląski, Opole.
7. Bajerowski T. (red.), Podstawy teoretyczne gospodarki przestrzennej i zarządzania przestrzenią. Wyd.
Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn 2003.
8. Sauer Adam, Kawecka-Wyrzykowska ElŜbieta, Kulesza Michał Polityka regionalna Unii Europejskiej
55
a instrumenty wspierania rozwoju regionalnego w Polsce, Wydawnictwo: Elipsa 2007.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-A1.08-SPP
Rok studiów: II
Semestr: 3
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Maciej Frykowski
Język: -
Rodzaj przedmiotu: Kształcenia ogólnego
Poziom specjalizacji
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z teoriami dewiacji i socjologii kryminalistycznej oraz z ustaleniami
empirycznymi dotyczącymi społecznych uwarunkowań i następstw róŜnych rodzajów zachowań dewiacyjnych,
w tym przestępstw. Nabycie umiejętności samodzielnego opracowania tematu oraz jego prezentacji.
Treści merytoryczne: Teorie zachowań dewiacyjnych (funkcjonalistyczne, interakcjonistyczne, konfliktu).
Pojęcie i zakres socjologii kryminalistycznej. Teorie przestępczości. Charakterystyka socjologiczna środowisk
kryminogennych. Socjologiczne uwarunkowania wybranych rodzajów przestępstw. Problematyka penalizacji i
resocjalizacji. Opinia publiczna w kwestiach przestępczości. Dom i rodzina jako środowisko przemocy. Przemoc symboliczna w edukacji. Agresja w środowisku szkolnym. Przemoc wśród nieletnich
Efekty kształcenia: Rozszerzenie perspektywy poznawczej studentów przez ukazanie moŜliwości socjologicznego ujęcia zjawisk patologii społecznej. Wykorzystanie teorii oraz metod badań socjologii dewiacji (zwłaszcza z uwagi na róŜnorodność źródeł) dla poprawnego przeprowadzenia badań własnych.
a) Podstawowa
1. Merton R., Teoria a struktura społeczna, r. 6, Struktura społeczna i anomia, PWN, Warszawa 1982.
2. Siemaszko A, Granice tolerancji. O teoriach zachowań dewiacyjnych, PWN, Warszawa.
3. Giddens A. . Socjologia, r. 8, PWN, Warszawa 2004.
4. Hołyst B. Socjologia kryminalistyczna, t. 1 i 2 PWN, Warszawa.
b) Uzupełniająca
1. RóŜne spojrzenia na przemoc , Szczepanik R., Wawrzyniak J., (red.), Wyd. WSHE, Łódź 2008.
2. Kowalczyk-Jamnicka M, Społeczno-kulturowe uwarunkowania prostytucji w Polsce, WSP Bydgoszcz
1998.
3. śabczyńska E. Przestępczość dzieci Etiologia i rozwój PWN Warszawa 1983.
4. Jarosz M. Władza, Przywileje, Korupcja, PWN, Warszawa 2004.
56
Uwagi:
Kapitał społeczny jako czynnik rozwoju
Kod przedmiotu: 14.9-NSS-A1.09-KSCR
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr M. Frykowski
Język: -
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z głównymi teoriami kapitału społecznego. Prezentacja metod badania i wskaźników kapitału społecznego. Poszerzenie perspektywy poznawczej studentów przez ukazanie wielorakich funkcji kapitału społecznego i moŜliwości wykorzystania tej koncepcji w ich pracach badawczych.
Treści merytoryczne: Teorie kapitału społecznego jako zasobu zwiększającego efektywność działań indywidualnych i grupowych. Funkcje kapitału społecznego. Klasyfikacja typów kapitału społecznego. Metody badań
dotyczących zaufania i kapitału społecznego oraz ich rezultaty.
Efekty kształcenia: Poszerzenie perspektywy poznawczej studentów przez ukazanie wielorakich funkcji kapitału społecznego i moŜliwości wykorzystania tej koncepcji w ich pracach badawczych
Fedyszak-Radziejowska (2005), Wiarygodność metod jakościowych i sondaŜy w badaniach kapitału społecznego wsi, (w:) W obliczu zmiany: wybrane strategie działania mieszkańców polskiej wsi, Gorlach K., Foryś G.
(red.), wyd. UJ, Kraków.
Frykowski M. (2004), Zaufanie i kapitał społeczny w przestrzeni miejskiej Łodzi, (w:) Wokół socjologii przestrzeni, Majer A., Starosta P. (red.),Wyd. UŁ, Łódź.
Frykowski M. 2005, Zaufanie społeczne mieszkańców Łodzi, Wyd. UŁ, Łódź.
Frykowski M, Starosta P 2005, Kapitał społeczny na terenie województwa łódzkiego (w:) W obliczu zmiany:
wybrane strategie działania mieszkańców polskiej wsi, Gorlach K, Foryś G. (red.) wyd. UJ, Kraków.
Fukuyama F. 1997 Zaufanie. Kapitał społeczny jako droga do dobrobytu. PWN: Warszawa
Giza-Poleszczuk A., Marody M., Rychard A., 2000, Strategie i system. Polacy w obliczu zmiany systemowej,
IfiS PAN, Warszawa.
Uwagi:
57
A2. Przedmioty podstawowe
Teorie systemów i struktur społecznych
Kod przedmiotu: 14.9-NSS-A2.03-TSSS
Rok studiów: I
Semestr: 2
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: prof. dr hab. Kryspin Karczmarczuk
Rodzaj zaliczenia: E
Język: -
Rodzaj przedmiotu: podstawowy
Cele kształcenia: Opanowanie podstawowych pojęć i terminów z zakresu róŜnych koncepcji systemu społecznego, które pozwolą słuchaczom prowadzić analizy diagnostyczne struktur społecznych we współczesnym
społeczeństwie polskim. Analizowane będą struktury systemu społecznego i powiązania między jego poszczególnymi elementami, napięcia i konflikty pomiędzy nimi oraz konsekwencje jakie mają one dla funkcjonowania społeczeństwa. W rezultacie zaliczenia tego kursu studenci powinni nabyć podstawowe umiejętności w
zakresie konceptualizacji oraz formułowania wyjaśnień, dotyczących szeroko rozumianej problematyki makrostrukturalnej oraz zasadniczych strukturalnych przeobraŜeń społeczeństwa polskiego.
1. Społeczeństwo jako system społeczny. Funkcjonalizm i neofunkcjonalizm.
2. Równowaga i napięcia w strukturze systemów społecznych.
3. Klasy społeczne, organizacje, instytucje.
4. Państwo, naród, partie polityczne.
5. Zbiorowi aktorzy Ŝycia publicznego.
6. Funkcje ruchliwości społecznej.
7. Legitymizacja nierówności społecznych.
8. Makrostruktury społeczne w Polsce i krajach postsocjalistycznych.
Efekty kształcenia: Nabycie wiedzy i umiejętności w zakresie prowadzenia analiz teoretycznych niezbędnych
w procesie konceptualizacji prac badawczych.
1. Domański H., Struktura społeczna, Scholar W-wa, 2004.
2. Domański H., Polska klasa średnia, UW, Wrocław, 2002.
3. Giddens A., Socjologia, PWN, W-wa, 2004.
4. Luhmann N., Systemy społeczne, Nomos, W-wa, 2007.
5. Merton R., Teoria socjologiczna i struktura społeczna, PWN, 1982.
6. Szacki J., Historia myśli socjologicznej, PWN, 2006.
7. Turowski J., Socjologia. Wielkie struktury społeczne, UMCS, 2000.
8. Weber M., Gospodarka i społeczeństwo, PWN, 2004.
9. Wnuk-Lipiński E., Socjologia Ŝycia publicznego, Scholar, W-wa, 2005.
podstawowa: literatura przedmiotu oraz literatura z metodologii badawczej.
58
Uwagi:
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-A2.05-SG
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: Prof. dr hab. Anna Buchner-Jeziorska
Rodzaj zaliczenia: Z/E
Język: -
Cele kształcenia: Umiejętności i kompetencje rozumienia procesów społecznych zachodzących w gospodarce.
Treści merytoryczne: Omówienie podstawowych procesów społecznych i gospodarczych zachodzących we
współczesnym świecie z perspektywy róŜnych teorii socjologicznych (Weber, Giddens, Smelser), teorii modernizacji i zmiany społecznej, transformacja polskiej gospodarki jako przykład planowanej zmiany społecznej.
Koncepcja traumy kulturowej P. Sztompki, interpretacje polskiej transformacji.
Transformacja polskiej gospodarki jako przykład wzajemnych zaleŜności procesów (prywatyzacja, globalizacja) i struktur (struktura własności, gałęziowa itp.) oraz wzajemnych relacji między strukturą gospodarki a
strukturą społeczeństwa.
Efekty kształcenia: Umiejętności i kompetencje rozumienia procesów społecznych zachodzących w gospodarce oraz wzajemnych relacji (zaleŜności) zachodzących między społeczeństwem a gospodarką w róŜnych systemach politycznych i okresach historycznych, ze szczególnym uwzględnieniem procesu transformacji gospodarki polskiej po 1989 r.
a) literatura obowiązkowa:
1. A. Buchner-Jeziorska: Polska droga do kapitalizmu. IS UŁ, Łódź 1993.
2. L. Gilejko: Społeczeństwo a gospodarka. Socjologia ekonomiczna. SGH, Warszawa 2004.
3. W. Morawski: Socjologia ekonomiczna, Warszawa, PWN 2001.
b) literatura uzupełniająca:
1. Z. Bauman: Globalizacja, Warszawa, PIW 2000.
2. L.C. Thurow: Przyszłość kapitalizmu, Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskie 1999.
Uwagi:
59
Socjologia edukacji
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-A2.06-SED
Rok studiów: II
Semestr: 4
Liczba godz. ćwiczeń: -
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr A. Boczkowski
Język: -
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z problematyką socjologii edukacji, zdefiniowanie podstawowych
pojęć i ukazanie miejsca socjologii edukacji w systemie nauk zajmujących się zagadnieniami uczenia
się/nauczania i wychowania.
Treści merytoryczne: Podstawowe pojęcia socjologii edukacji. System edukacyjny. Rodzina jako pierwotne
środowisko edukacyjno-wychowawcze. Grupy rówieśnicze w procesie edukacji. System szkolny. Dylematy
współczesnej edukacji.
Efekty kształcenia: Zdefiniowanie podstawowych pojęć i ukazanie miejsca socjologii edukacji w systemie
nauk zajmujących się zagadnieniami uczenia się/nauczania i wychowania
1. Kowalski S., Socjologia wychowania w zarysie, Warszawa 1986.
2. Meighan R., Socjologia edukacji, Toruń 1993.
3. Woźniak R. B., Zarys socjologii edukacji i zachowań społecznych, Koszalin 1998.
4. Kwieciński Z., Socjopatologia edukacji, Olecko 1995.
5. Skarbek W.W., Wybrane zagadnienia socjologii ogólnej i socjologii edukacji, NWP, Piotrków Tryb. 2003.
6. Szymański M. J., Studia i szkice z socjologii edukacji, Warszawa 2000.
Uwagi:
60
Kod przedmiotu: 14.4.NSP-A2.07-PS
Rok studiów: drugi
Semestr: 2
Inny typ zajęć i liczba godzin:Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr M. Wichrowski
Język: -
Cele kształcenia: Celem zajęć jest zapoznanie studentów z podstawami psychologii społecznej.
Przedmiot i metody psychologii społecznej. Przesunięcie poznawcze w psychologii społecznej. Postawy a zachowanie, zmiana postaw, stereotypy, uprzedzenia, funkcje stereotypów i uprzedzeń. Konformizm, koncepcje
człowieka wewnątrz- i zewnątrzsterownego. Mała grupa społeczna, tłum, sekta, community. Grupy zadaniowe:
efektywne wykonywanie zadań, syndrom grupowego myślenia. Teoria atrybucji, autoprezentacja, zjawisko
facylitacji społecznej i wpływu społecznego. Determinanty społecznej atrakcyjności. Struktura i formy związków międzyludzkich, miłość erotyczna, przyjaźń, małŜeństwo. Zachowanie prospołeczne, empatia. Psychologiczne aspekty kontaktu pracownik socjalny – podopieczny.
Efekty kształcenia: Opanowanie podstawowych pojęć z zakresu psychologii społecznej.
Wosińska W. Psychologia Ŝycia społecznego. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Gdańsk 2005.
Griffin E. Podstawy komunikacji społecznej. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Gdańsk 2000.
Cialdini R. Wywieranie wpływu na ludzi. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Gdańsk 1995.
Wymagania wstępne: Wiedza humanistyczna z zakresu szkoły średniej i psychologii ogólnej.
Uwagi:
61
Kod przedmiotu: 14.9-NSS-A2.08-DSP
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Konrad Kubala
Język: -
Cele kształcenia: Celem zajęć jest próba przedstawienia problemów współczesnego społeczeństwa polskiego
oraz dostarczenie ogólnych narzędzi teoretyczno-metodologicznych słuŜących metodycznemu, obiektywizującemu ich opisowi w perspektywie makrostrukturalnej. Na wykładzie zaprezentowane zostaną przyczyny, determinanty jak i skutki transformacji systemowej. Poruszone zostaną zagadnienia przemian rodziny, kształtowania się nowej struktury społecznej, zmian systemu wartości, przeobraŜeń zbiorowości miejskich i wiejskich,
oraz problemy wykluczenia społecznego.
Treści merytoryczne: Wykład poświęcony będzie omówieniu piętnastolecia polskiej transformacji politycznej,
gospodarczej, czy nawet szerzej: cywilizacyjnej. Treści kształcenia uwzględniają przeobraŜenia, które okazały
się, w wielu wymiarach rewolucyjne, dotykające całe społeczeństwo, poszczególne grupy osób czy w końcu
wywierające wpływ na biografie pojedynczych osób. Wykład ma być równieŜ pretekstem do powaŜniejszych
studiów teoretycznych ułatwiających analizę i interpretację zjawisk oraz procesów transformacyjnych
I.
Transformacja systemowa jako zmiana radykalna.
II.
Kształtowanie się nowej struktury społecznej.
III.
Stan społeczeństwa obywatelskiego.
IV.
Przemiany systemu wartości.
V.
PrzeobraŜenia współczesnej rodziny polskiej.
VI.
Polska wieś – próba diagnozy.
VII.
Miasto polskie – próba diagnozy.
Efekty kształcenia: Znajomość przyczyn, determinant jak i skutków transformacji systemowej. Umiejętność
zdiagnozowania społeczno-ekonomicznej i politycznej sytuacji w Polsce.
a) podstawowa
Marody M. (red.), 2007, Wymiary Ŝycia społecznego. Polska na przełomie XX i XXI wieku. Wydanie nowe,
Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Wasilewski J. (red.), 2006, Współczesne społeczeństwo polskie. Dynamika zmian, Warszawa: Wydawnictwo
Naukowe Scholar.
Białobrzeska K., Kawula S. (red), 2006, Człowiek w obliczu wykluczenia i marginalizacji społecznej.
Wokół zagadnień teoretycznych, Łódź: Wydawnictwo Edukacyjne Akapit.
Gliński P., 1996, „Polscy zieloni. Ruch społeczny w okresie przemian”, rozdz. 8 „Zieloni jako ruch obywatelski”, Warszawa: IFiS PAN.
Jałowiecki B., Szczepański M., 2006, Miasto i przestrzeń w perspektywie socjologicznej, Warszawa: Scholar.
Kolasa-Nowak A., Styk J., 2002, Stare i nowe struktury społeczne w Polsce, Lublin: Wydawnictwo UMCS.
62
b) uzupełniająca
Kwak A., 2005, Rodzina w dobie przemian. MałŜeństwo i kohabitacja, Warszawa: śak.
Leś E., 2000, Od filantropii do pomocniczości, rozdz. VI, Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa.
Polska Wieś 2006. Raport o stanie wsi, Warszawa: Fundacja na Rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa.
Sztompka P., 1994, Teorie zmiany społecznej, doświadczenia polskiej transformacji, Studia socjologiczne nr 1.
Wnuk-Lipiński E., 1996, Demokratyczna rekonstrukcja. Z socjologii radykalnej zmiany społecznej”, Warszawa: PWN, strony 237-269.
Uwagi:
A3. Przedmioty kierunkowe
Statystyka
Kod przedmiotu: 11.2-NSE-A3.01-STAT
Rok studiów: II
Semestr: 3
Język: polski
Rodzaj przedmiotu: kierunkowy
Poziom specjalizacji: ogólny
Cele kształcenia: Prezentacja teoretycznych podstaw metod statystyki indukcyjnej (matematycznej), niezbędnych do naukowego uogólniania wyników z badanej próby na populację. Zapoznanie studenta z metodami
statystycznymi wykorzystywanymi w analizie zjawisk socjologicznych.
Treści merytoryczne: Podstawowe pojęcia statystyki: jej przedmiot, metody badań, populacja, próba, pomiar,
jego skale i własności. Rozkład empiryczny cechy i miary jej opisu: miary średnie, zróŜnicowania, (a)symetrii,
spłaszczenia, inne miary pozycyjne. Metody analizy powiązań między dwoma cechami: korelacja cech ilościowych (szereg statystyczny, tablica statystyczna i charakterystyki ich opisu), powiązania cech jakościowych,
powiązania cech jakościowych (tablica kontyngencji i miary jej opisu), opis postaci zaleŜności między cechami
ilościowymi (regresja II rodzaju). Jednowymiarowa zmienna losowa, jej rozkłady i parametry: zmienna losowa,
jej klasyfikacja, rozkład empiryczny i rozkłady teoretyczne: normalny, chi-kwadrat, t-Studenta. Estymacja:
punktowa i przedziałowa, przedziały ufności dla średniej i wskaźnika struktury. Weryfikacja hipotez statystycznych: parametryczne testy istotności dla jednego parametru populacji (wartości oczekiwanej i frakcji) i
równości parametrów dwóch populacji opartych na próbach niepowiązanych. Parametryczne i nieparametryczne testy istotności stosowane w analizie korelacji i regresji.
Efekty kształcenia: Praktyczna umiejętność przygotowania i przeprowadzania badania statystycznego zgodnie
z regułami wnioskowania statystycznego oraz charakteryzowania populacji generalnej na podstawie badania
częściowego.
63
Ferguson G., A., Takane Y. (2007): Analiza statystyczna w psychologii i pedagogice, Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa,
Malarska A. (2005): Statystyczna analiza danych wspomagana programem SPSS, SPSS Polska, Kraków,
Nawojczyk M. (2004): Przewodnik po statystyce dla socjologów, SPSS Polska, Kraków,
Wieczorkowska G., Wierzbiński J. (2007): Statystyka. Analiza badań społecznych, Wydawnictwo Naukowe
SCHOLAR, Warszawa.
Jóźwiak J., Podgórski J. (1997): Statystyka od podstaw, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa,
Piłatowska M. (2007): Repetytorium ze statystyki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa,
Rószkiewicz M. (2002): Statystyka. Kurs podstawowy, Wydawnictwo EFEKT, Warszawa,
Zeliaś A. (2000): Metody statystyczne, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa,
Zeliaś A., Pawełek B., Wanat St. (2002): Metody statystyczne. Zadania i sprawdziany, Polskie Wydawnictwo
Ekonomiczne, Warszawa.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-A3.02-MTBS
Rok studiów: II
Semestr: 3,4
Język:
Celem kursu jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu metod i technik badań społecznych, a takŜe umoŜliwienie im praktycznego opanowania warsztatu socjologa. Słuchacze zdobywają wiedzę
dotyczącą konstruowania i przeprowadzania procesu badawczego. Zdobyte wiadomości studenci wykorzystują
w praktycznym działaniu – przygotowując koncepcję badawczą, przeprowadzając badanie i opracowując jego
wyniki.
Opanowanie podstawowych pojęć i terminów z zakresu metod badań socjologicznych. W ramach zajęć zostaną
omówione zagadnienia związane z badaniami reprezentatywnymi, formułowaniem pytań badawczych i stawianiem hipotez. Budowa kwestionariusza i techniki surveyowe oraz zmienne i wskaźniki. Zapoznanie się z metodami ilościowymi i jakościowymi i ich odmianami. Badania pilotaŜowe i ich funkcje. Przygotowanie materiału
do analizy – opanowanie kodowania, zakładanie zbioru danych. Przygotowanie danych do analizy statystycznej. Polska statystyka publiczna – dane z Narodowych Spisów Powszechnych.
1. Typy i charakter badań socjologicznych.
2. Budowa narzędzi badawczych.
3. Konceptualizacja i operacjonalizacja badań*.
64
4. Badania ilościowe.
5. Techniki badań jakościowych.
6. Zasady opracowania danych z róŜnego typu badań.
7. Przygotowanie danych do analizy statystycznej.
8. Polska statystyka publiczna.
Wywiad kwestionariuszowy jako przykład techniki opartej na komunikowaniu bezpośrednim. Ankieta jako
przykład techniki opartej na komunikowaniu pośrednim.
Badania surveyowe (sondaŜowe). Opracowanie danych z wywiadów kwestionariuszowych i ankiet. Badania
monograficzne i case study. Metoda biograficzna i jej zastosowanie w socjologii. Analiza treści: jakościowa
analiza treści i ilościowa analiza treści. Projekt badawczy.
Efekty kształcenia: Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu metod i technik badań społecznych, a takŜe umoŜliwienie im praktycznego opanowania warsztatu socjologa.
1. Babbie E. Badania społeczne w praktyce, PWN, Warszawa, 2003
2. Durkeim E. Zasady metody socjologicznej, PWN, Warszawa, 2007
3. Giddens A. Socjologia, PWN, Warszawa, 2004
5. Nowak S. Metodologia badań społecznych, PWN, 1982
6. Lutyński J., 1994, Metody badań społecznych – wybrane zagadnienia, Łódź: ŁTN.
7. Nowak S., 1965, Metody badań socjologicznych, Warszawa.
8. Frankfort-Nachmias Ch., Nachmias D., 2001, Metody badawcze w naukach społecznych, Poznań.
Uwagi:
Demografia społeczna
Kod przedmiotu: 14.9-NSE-A3.04-DEM
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Bogusława Dobrowolska
Język: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie z podstawowymi procedurami analizy struktur i procesów demograficznych.
Rozbudzenie i utrwalenie swoistej świadomości demograficznej pozwalającej dostrzegać związki procesów i
zjawisk demograficznych z przejawami Ŝycia społeczno-gospodarczego.
Treści merytoryczne: Podstawowe pojęcia i terminy demograficzne, przedmiot badań demograficznych, źródła informacji statystycznych o ludności. Wybrane doktryny i teorie ludnościowe. Wybrane cykliczne teorie
65
wzrostu ludności. Metody analizy demograficznej – analiza przekrojowa i wzdłuŜna. Współczynniki demograficzne. Struktura ludności wg płci i wieku. Urbanizacja. PrzeobraŜenia struktury społeczno-zawodowej w Polsce. Źródło utrzymania społeczeństwa. Aktywność zawodowa kobiet. Współczynnik małŜeństw i rozwodów.
Współczynnik urodzeń. Ogólny współczynnik płodności. Roczny współczynnik zgonów. Współczynnik zgonów dla okresu półrocznego. Syntetyczne miary reprodukcji ludności (współczynnik przyrostu naturalnego,
współczynnik dynamiki demograficznej, współczynniki dzietności).Współczynniki reprodukcji brutto i netto.
Ruch wędrówkowy ludności - kryteria rozpatrywania, źródła informacji, metody opisu, analiza porównawcza
sytuacji na świecie. Prognozy demograficzne – metoda, rola załoŜeń w tworzeniu prognoz demograficznych,
wyniki wybranych prognoz. Polityka ludnościowa, jej kierunki i sposoby realizacji, zakres oddziaływania na
poszczególne procesy demograficzne.
Efekty kształcenia: Student powinien:
• rozumieć i stosować podstawowe pojęcia
• umieć wykorzystywać róŜnorodne źródła informacji demograficznych
• prawidłowo stosować wskaźniki demograficzne
• opisywać przebieg poszczególnych procesów demograficznych
• określać wpływ poszczególnych czynników demograficznych i pozademograficznych na przebieg procesów demograficznych
1. Holzer J.Z., 2003, Demografia, Wyd. VI zmienione, PWE, Warszawa.
2. Kędelski M., Paradysz J., 2006, Demografia, AE w Poznaniu, Poznań.
3. Okólski M. (red.), 1990, Teoria przejścia demograficznego, PWE, Warszawa.
4. Okólski M., 2004a, Demografia. Podstawowe pojęcia, procesy i teorie w encyklopedycznym zarysie, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa.
5. Okólski M., 2004b, Demografia zmiany społecznej, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 08.1-NSS-A3.05-EZS
Rok studiów: II
Semestr: 3
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr M. Matusiak
Język: -
Cele kształcenia: Zaznajomienie studentów ze współczesnymi problemami etycznymi w nauce, głównie w
odniesieniu do przedmiotu i sposobu badań. Określenie granic eksperymentu naukowego. Zarysowanie pro-
66
blematyki etycznej odpowiedzialności badacza, komentatora Ŝycia społecznego oraz zakresu kontroli nad publikowanymi wynikami badań.
1. Etyka zawodowa – wiadomości podstawowe
2. Praca jako wartość
3. Specyfika wykonywania zawodu socjologa
4. Etyczna odpowiedzialność zawodowa badacza i komentatora
5. Granice eksperymentu naukowego
6. Kontrola nad publikowanymi wynikami badań naukowych
7. Analiza Międzynarodowego Kodeksu Postępowania w Badaniach Rynkowych i Społecznych
Efekty kształcenia: Umiejętność rozwiązywania dylematów etycznych w toku pracy badawczej na stanowisku
socjologa.
1. Bittner B., Stępień J., Wprowadzenie do etyki zawodowej, eMPi2, 2000
2. Babbie E.., Badania społeczne w praktyce, PWN, Warszawa 2003.
3. Koralewski M., Wstęp do badań rynku, Białystok 2005
4. Międzynarodowy kodeks postępowania w badaniach rynkowych i społecznych, Europejskie Stowarzyszenie
Badań Opinii i Rynku, Międzynarodowa Izba Handlu, 1992
5. Silverman D., Interpretacja danych jakościowych, PWN, Warszawa 2007
6. Michalik M., Od etyki zawodowej do etyki biznesu, Fundacja Innowacja, WSSE, Warszawa 2003
7. Smoczyński P.J. (red.), Pisma etyczne, Ossolineum 1987
8. Ossowska M., Normy moralne. Próba systematyzacji, PWN, Warszawa 1994
9. Wojtyła K., Elementarz etyczny, Wrocław 2000.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-A3.06-WTS
Rok studiów: II
Semestr: 3
Inny typ zajęć i liczba godzin: -
Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Maciej Frykowski
Język: -
Cele kształcenia: Orientowanie się w podstawowych kierunkach rozwoju teorii socjologicznych i proponowa-
67
nych przez nie pojęciach; stosowania tych pojęć do opisu zjawisk społecznych kwalifikowanych jako symptomy strukturalnej zmiany społecznej.
Treści merytoryczne: Meta-teoretyczne załoŜenia teorii socjologicznych, teorie i „orientacje metodologiczne”
w socjologii. Funkcjonalizm i neofunkcjonalizm Teoria socjologiczna T. Parsonsa. „Natura” versus „kultura” –
socjobiologia. Teoria krytyczna w socjologii, dwa pokolenia „Szkoły Frankfurckiej”. Teorie strukturalistyczne
– Levi Strauss, Giddens. Socjologia fenomenologiczna A. Schulza. Teorie wymiany – G.C. Homans i P. Blau.
Sieci stosunków wymiany – R.M. Emmerson. Instytucjonalizm i nowy instytucjonalizm – obszary analizy
instytucjonalnej. Teorie konfliktu. Kontynuacje – L. Coser, C.W. Mills, R. Dahrendorf, R. Collins. Interakcjonizm symboliczny – G.H. Mead, M. Kuhn, H. Blumer. Socjologia interpretatywna; perspektywa dramaturgiczna i etnometodologia – E. Goffman, H. Garfinkel. Teoria sieci (Granovetter, Wellman, Castells); Teoria systemu światowego – I. Wallerstein. Socjologia ponowoczesności – Z. Bauman.
Efekty kształcenia: Orientowanie się w podstawowych kierunkach rozwoju teorii socjologicznych i proponowanych przez nie pojęciach; stosowania tych pojęć do opisu zjawisk społecznych
Jonathan H, Turner, Struktura teorii socjologicznej, PWN, Warszawa 2004.
Jasińska-Kani A., Ziółkowski M., Szacki J., Nijakowski L.W., (red.), Współczesne teorie socjologiczne, PWN,
Warszawa 2006.
Wymagania wstępne: wiedza z zakresu socjologii ogólnej
Uwagi:
Projekt badawczy
Kod przedmiotu: 14.0-NSS-A3.07-PB
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: Prof. dr hab. Buchner-Jeziorska
Język: -
Cele kształcenia: Formułowanie i rozwiązywanie efektów badawczych
Przygotowanie projektu badawczego: określenie problemu badawczego, sformułowanie podstawowych pytań
badacza i hipotez. Przyjęcie określonej ramy teoretycznej i listy zmiennych (zaleŜnych i niezaleŜnych). Dobór
wskaźników oraz opracowanie narzędzia badawczego. Realizacja badań – analiza wyników oraz przygotowanie
wstępnego raportu.
68
Umiejętności i kompetencje – formułowania i rozwiązywania problemów badawczych;
- dobrania adekwatnej koncepcji teoretycznej i technik badawczych
- współpracy w zespole badawczych
1. Lutyński J., Metody badań społecznych. Wybrane zagadnienia, Łódź, 1994.
2. Babbie E., Badania społeczne w praktyce, Warszawa PWN 2004.
Uwagi:
B. Przedmioty obieralne
Historia najnowsza
Kod przedmiotu: 14.9-NSS-B.09-WW
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: Prof. dr hab. Andrzej Felchner
Język: -
Rodzaj przedmiotu: obieralny
Cele kształcenia:
Celem kształcenia jest przypomnienie i poszerzenie studentom podstawowych wiadomości z historii najnowszej – ze szczególnym uwzględnieniem Polski lat 1918-1989 - w kontekście zachodzących przemian społecznych – z ukazaniem źródeł tych zmian. PowyŜsze zajęcia mają na celu objaśnienie przyczyn współczesnych
przemian społecznych i przez to mają ułatwić studentom socjologii zrozumienie obecnej rzeczywistości. W
szczególności chodzi o ukazanie: społeczeństwa - głównie europejskiego i polskiego - od I wojnie światowej,
poprzez okres międzywojenny, lata II wojny światowej, wprowadzenie rządów komunistycznych w naszej
części Europy, aŜ do przemian ustrojowych w końcu XX w.
Dodatkowe pomoce naukowe studentów – atlasy historyczne + wiadomości z Internetu.
Uwaga: podczas wykładów pewne materiały będą prezentowane na foliach. Ponadto w trakcie zajęć będą podejmowane próby aktywizowania słuchaczy podczas inicjowanie dyskusji na róŜne tematy, ujęte w n/w programie.
1) Świat i Europa po I wojnie światowej
a) konferencja wersalska
b) powstanie – odrodzenie się – rozpad części państw europejskich
69
2) Społeczeństwo polskie w latach odrodzenie państwa polskiego na tle innych państw
a) walki o niepodległość i granice (1918-1921)
b) sytuacja społeczno-polityczna u progu niepodległości
3) Polskie Konstytucje i ich wpływ na kształtowanie się społeczeństwa
a) Konstytucja marcowa (1921 r.)
b) nowela sierpniowa (1926 r.)
c) Konstytucja kwietniowa (1935 r.)
4) Przemiany w europejskim i polskim społeczeństwie w latach 1918-1939
a) portret społeczeństwa II Rzeczypospolitej na tle całej Europy
b) procesy integracyjne
c) problemy mniejszości narodowych
d) przejęcie władzy w 1926 r. przez obóz marszałka Józefa Piłsudskiego, najwaŜniejsze wydarzenia społeczno-polityczne (do 1935 r.) - dyktatury i rządy autorytarne w innych państwach
5) Świat, Europa, Rzeczpospolita i jej obywatele w przededniu II wojny światowej
a) sytuacja międzynarodowa
b) obraz społeczeństwa w końcu lat 30-tych XX wieku
6) Wybuch II wojny światowej. Kampania polska 1939 r., społeczeństwo na ziemiach polskich w początkowym
okresie II wojny światowej - w porównaniu do sytuacji w innych krajach
a) przyczyny i przebieg działań zbrojnych na naszych ziemiach i w innych częściach świata
b) pierwsze miesiące okupacji ziem polskich
7) Społeczeństwo polskie pod obydwoma okupacjami z odniesieniami do innych państw
a) zamierzenia okupantów, ewolucja ich planów
b) realizacja planów unicestwienia społeczeństwa II RP, problem ludności Ŝydowskiej oraz Romów na ziemiach polskich i na innych terenach
c) sytuacja obywateli II RP w Generalnej Guberni i na ziemiach włączonych do III Rzeszy
d) połoŜenie obywateli II RP w imperium Stalina (17 IX 1939-22 VI 1941 i od 1944 r.)
8) Działalność Rządu RP we Francji i w Wielkiej Brytanii i ich wpływ na polskie społeczeństwo
a) najwaŜniejsze problemy polityczne – o niepodległość i integralność ziem Rzeczypospolitej
b) działalność Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
9) Lata 1944-1945 na polskich ziemiach, kontynuacja wielkich przemian społecznych, ich zaleŜność od
wschodniego sąsiada - z porównaniami do sytuacji w innych krajach
a) działalność konspiracyjna legalnych struktur polskiego państwa, najwaŜniejsze dokumenty programowe,
powstanie warszawskie i jego społeczne reperkusje
b) przejmowanie władzy przez komunistów działających z polecenia Stalina, najwaŜniejsze dokumenty programowe, ich realizacja i wpływ na społeczeństwo
c) działalność 1 i 2 Armii Wojska Polskiego do maja 1945 r.
10) Społeczeństwo po zakończeniu działań zbrojnych w Europie
a) bilans zniszczeń i strat
b) sytuacja społeczno-polityczna w Europie, Polsce i na emigracji w 1945 r.
c) działalność obozu PKWN (1944-1945)
11) Społeczeństwo polskie w okresie zdobywanie pełni władzy przez komunistów jako przykład przemian
zachodzących w tej części Europy
a) eliminacja zbrojnych oddziałów konspiracyjnych
b) likwidacja opozycji politycznej, kres społeczeństwa II Rzeczypospolitej
c) represje wobec niepokornych, kwestia ukraińska i Ŝydowska, początki zmian w gospodarce i ich wpływ
na społeczeństwo, Referendum Ludowe i pierwsze wybory do sejmu
d) społeczeństwo europejskie po II wojnie światowej, odbudowa i początki integracji
12) Społeczeństwo polskie pod dyktatorskimi rządami Bolesława Bieruta, inne kraje pod dominacją radziecką
a) sytuacja społeczno-polityczna
b) przemiany gospodarcze w latach 1947-1956
c) represje wobec społeczeństwa
13) Rok 1956, ziemie polskie do 1970 r., zachodzące wówczas przemiany społeczne na tle przemian na świecie
a) zmiany po śmierci Stalina w jego imperium i w państwach satelickich
b) poznański czerwiec oraz polski październik, dojście do władzy Władysława Gomułki
c) sytuacja międzynarodowa
d) „szary socjalizm” okresu Gomułki
e) konflikty społeczne, stosunek do kościoła katolickiego i inteligencji,
14) Zmiany społeczne w okresie rządów ekipy Edwarda Gierka, sytuacja społeczno-polityczno-gospodarcza na
świecie
70
a) grudzień 1970
b) sytuacja międzynarodowa, próby modyfikacji gospodarki, inne podejście do społeczeństwa
c) początki długoletniego kryzysu społeczno-gospodarczego latem 1976 r.
15) Załamywanie się systemu totalitarnego w naszym kraju, jak przykład zmian zachodzących w tej części
Europy
a) pogłębiający się kryzys końca lat 70-tych
b) protesty społeczne, pierwsza Solidarność, społeczeństwo polskie końca lat 70-tych
16) Społeczeństwo polskie lat 80-tych XX wieku
a) próby stłumienia zachodzących przemian społecznych przy pomocy siły, wprowadzenie stanu wojennego
b) społeczeństwo polskie w kryzysie społeczno-politycznym lat 80-tych
c) ostateczne załamanie się systemu komunistycznego, początek wielkich przemian we wszystkich płaszczyznach Ŝycia społecznego, wybory w Polsce 4 czerwca 1989 r.
17) Podsumowanie zachodzących przemian w społeczeństwie światowym, europejskim, polskim w latach
1918-1989
FORMA WERYFIKACJI WIEDZY:
- zaliczenie z oceną, warunkiem uzyskania pozytywnej końcowej oceny jest:
1) obecność na wykładach (moŜna nie być na jednych zajęciach, ewentualnie, gdyby było więcej nieobecności,
naleŜy ustnie zaliczyć tematykę opuszczonych zajęć – bez względu na przyczynę absencji)
2) napisanie i uzyskanie pozytywnej oceny z pracy pisemnej na temat uzgodniony z wykładowcą o objętości 10
stron tekstu pisanego na komputerze – 12-tką, wyjustowane, odstęp 1,5, + dodatkowo przypisy i bibliografia,
której podstawą powinna być część w)w ksiąŜek, nie naleŜy, poza wyjątkami uzgodnionymi z prowadzącym
zajęcia, korzystać z prac starszych niŜ 15 lat. Pracę zaliczeniową naleŜy oddać prowadzącemu zajęcia na
przedostatnim wykładzie.
3) Zaprezentowanie i omówienie powyŜszej pracy (ustnie) po zakończeniu zajęć.
Efekty kształcenia: Przypomnienie i poszerzenie studentom podstawowych wiadomości z historii najnowszej
Brzoza Cz., Sowa Andrzej Leon, Historia Polski 1918-1945, Kraków 2006.
Cook Ch., Stevenson John, Leksykon historii Europy XX wieku 1900-2004, Warszawa 2004.
Czubiński A., Europa dwudziestego wieku. Zarys historii politycznej, Poznań 1998.
Czubiński A., Polska i Polacy po II wojnie światowej, Poznań 1998.
Czubiński A., Olszewski Wiesław, Historia powszechna 1939-1997, Poznań 1999.
Davies N., Europa, Kraków 1999.
Dudek A., Państwo i kościół w Polsce 1945-1970, Kraków 1995.
Duraczyński E., Polska 1939–1945, dzieje polityczne, Warszawa 1999.
Friszke A., Polska. Losy państwa i narodu 1939-1989, Warszawa 2003.
Historia Ŝycia prywatnego. Od I wojny światowej do naszych czasów, red. Antonie'a Prosta i Gerarda Vincenta,
Tom 5, Wrocław-Warszawa-Kraków 2006.
Holzer J., Europa wojen 1914-1945, Warszawa 2008.
Holzer J., Europejska tragedia XX wieku. II wojna światowa, Warszawa 2005.
Holzer J., Komunizm w Europie. Dzieje ruchu i systemu władzy, Warszawa 2000.
Kaliński J., Przemiany strukturalne w gospodarce polskiej w latach 1944-1970, Warszawa 1993.
Kaliński J., Zarys historii gospodarczej XIX i XX w., Warszawa 2001.
Kamiński Ł., Polacy wobec nowej rzeczywistości 1944-1948, Toruń 2000.
Kersten K., Narodziny systemu władzy. Polska 1943–1948, Poznań 1990.
Kostrzewski J., Zdrowie ludności Polski w świetle danych o chorobach i zgonach, Warszawa 1977.
Leksykon historii powszechnej 1900-1945, red. Stanisław Sierpowski, Stanisław śerka, Poznań 1996.
Łuczak Cz., Polska i Polacy w drugiej wojnie światowej, Poznań 1993.
Obyczaje w Polsce od średniowiecza do czasów współczesnych, red. Andrzej Chwalba, Warszawa 2006.
Paczkowski A., Pół wieku dziejów Polski 1939–1989, Warszawa 1995.
Polska Odrodzona 1918–1939, państwo-społeczeństwo–kultura, red. Jana Tomickiego, Warszawa 1982.
Polska w podzielonym świecie po II wojnie światowej do 1989 r., red. Mieczysława Wojciechowskiego, Toruń
2002.
Roszkowski W., Najnowsza historia Polski, części: 1,2,3, Warszawa 2003.
Skodlarski J., Zarys historii gospodarczej Polski, Warszawa-Łódź 2000.
Szczepański J., Społeczeństwo Polski w walce z najazdem bolszewickim 1920 roku, Warszawa–Pułtusk 2000.
71
Topolski J., Polska. Europa. Świat. Historia 1939-1998, Warszawa 2000.
Wapiński R., Pokolenia Drugiej Rzeczypospolitej, Wrocław, Warszawa, Kraków 1991.
Wieczorkiewicz P., Historia polityczna Polski 1935-1945, Warszawa 2005.
Wiek XX w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii, studentów i uczniów, opr. Melania Sobańska-Bondaruk , Stanisław Bogusław Lenard, Warszawa 1998.
Włodarczyk-Kulak A., Kulak M., Wiedza o kulturze, Warszawa-Bielsko-Biała 2008.
Znamierowski A., Insygnia, symbole i herby polskie, Warszawa 2003.
śarnowski J., Polska 1918–1939. Praca, technika, społeczeństwo, Warszawa 1999.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 14.6-NSS-B.03-PWUE
Rok studiów: II
Semestr: 3
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr W.J. Rogalski
Język: -
Cele kształcenia: Przekazanie wiedzy dotyczącej integracji europejskiej krajów członkowskich UE z uwzględnieniem funkcjonowania Unii Europejskiej. Celem zajęć jest opanowanie przez studentów wiedzy i umiejętności praktycznych w zakresie działania UE. Charakterystyka i ocena znaczenia UE a problematyka globalizacji.
Analiza procesów gospodarczych, prawa wspólnotowego, dotyczącego obywateli i podmiotów gospodarczych
krajów członkowskich.
1. Rola i znaczenie integracji europejskiej na przykładzie UE.
a. Budowa wspólnej Europy – ujęcie historyczne
b. Prekursorzy i twórcy integracji europejskiej
c. Geneza, cele i zadania UE.
d. PrzeobraŜenia i reformy wspólnot europejskich (traktaty).
2. Finansowanie i budŜet UE.
3. Środki pomocowe i fundusze jako źródło finansowania
4. Prawo gospodarcze i walutowe
5. Instytucje europejskie i ich charakterystyka
6. Obywatel w UE
7. Wspólna polityka Wspólnoty Europejskiej
8. Europejskie prawo ochrony konkurencji. Prawo konsumenckie
9. Harmonizacja polskiego prawa z prawem UE.
72
10. Rozszerzanie UE i współpraca międzynarodowa.
- poznanie prawidłowości i zasad funkcjonowania Unii Europejskiej,
- zrozumienie idei i posłannictwa wynikającego z traktatów,
- nabycie wiedzy dotyczącej obywateli i instytucji unijnych wynikających z integracji europejskiej (zakres praw
wolności i swobód).
a) podstawowa
1. ABC Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Warszawa 2004.
2. Ciamaga L., Latoszek E., Unia Europejska, PWN, Warszawa 2000.
3. Cieśliński A., Wspólnotowe prawo gospodarcze, C.H. Beck, Warszawa 2003.
4. Ruszkowski J. i in., Leksykon integracji europejskiej, PWN 2004.
5. Wahl J., Robert Schuman, Ojciec Europy, Wyd. Wokół Nas, Gliwice 2002.
6. Wojnicki J., Samorząd lokalny w Polsce i w Europie, Wyd. WyŜsza Szkoła Humanistyczna w Pułtusku,
Pułtusk 2003.
7. Wysokińska Z., Witkowska J., Integracja europejska. Rozwój rynków, PWN, Warszawa-Łódź 2005.
8. Wysokińska Z., Witkowska J., Integracja europejska. Dostosowania w Polsce w dziedzinie polityk, PWN,
Warszawa 2004.
9. Materiały i publikacje biur UE w Polsce.
Uwagi:
Historia gospodarki
Kod przedmiotu: 08.3-NSS-B.08-HG
Rok studiów: II
Semestr: 3,4
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Aleksander Bołdyrew
Język: -
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów kierunku Ekonomia z najwaŜniejszymi problemami powszechnych i
polskich dziejów gospodarczych oraz głównymi zagadnieniami z zakresu historii myśli ekonomicznej począwszy od XVI w. do czasów współczesnych.
Dzieje gospodarcze Europy:
1. Dzieje pieniądza.
73
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Gospodarka świata antycznego.
Gospodarka średniowieczna.
Przełom renesansowy w gospodarce europejskiej
Epoka nowoŜytna
Rewolucja przemysłowa w XIX w.
Gospodarka i wojna: wielkie konflikty zbrojne XX w. i ich związek z gospodarką światową.
Główne problemy gospodarcze na świecie w XX w.
Myśl ekonomiczna w XVI-XX w.:
9. Merkantylizm, fizjokratyzm.
10. A. Smith.
11. D. Ricardo, T. R. Malthus.
12. J. S. Mill.
13. K. Marks.
14. J. M. Keynes a O. Kalecki.
15. Ekonomia neoklasyczna – A. Marshall.
Umiejętność wskazania korelacji między wydarzeniami politycznymi a sytuacją gospodarczą, omówienia
wpływu koncepcji filozoficzno-społecznych na myśl ekonomiczną. Wykazanie prawidłowości w rozwoju gospodarczym w określonych warunkach historycznych i politycznych oraz przyczyn kryzysów gospodarczych.
Umiejętność poszerzenia zdobytych informacji poprzez kwerendę biblioteczną, zestawienia bibliograficzne,
rozszerzające samokształcenie według wskazanych ścieŜek poznawczych.
Ferguson N., The Cash Nexus. Money and Power in the Modern Worls, 1700-2000, Basic Books 2001.
Gazda, Słownik biograficzny ekonomistów polskich. Od XIII do połowy wieku XX, Kielce 1998.
Guilds, Innovation, and the European Economy, 1400-1800, ed. by S. R. Epstein, M. Prak, Cambridge University Press 2008.
Guzicki L., śurawicki S., Historia polskiej myśli społeczno-ekonomicznej, Warszawa 1974.
Guzicki L., śurawicki S., Polscy ekonomiści XIX i XX wieku, Warszawa 1984.
Johnson P., Historia świata od roku 1917 do lat 90-tych, London 1992.
Kowalik T., Historia ekonomii w Polsce 1864-1950, Wrocław 1992.
Kula W., Historia gospodarcza Polski 1864-1918, Warszawa 1947.
Landreth H., Colander D. C., Historia myśli ekonomicznej, tłum. A. Szeworski, Warszawa 2005.
Maciejewski M., Sadowski M., Powszechna historia gospodarcza od XV do XX wieku, Wrocław 2007.
Małecki J. M., Zarys historii gospodarczej Polski dla studiów ekonomicznych, Kraków 1994.
Małecki J. M., Szpak J., Historia gospodarcza dla studiów ekonomicznych, Kraków 1988.
Musgrave P., The Early Modern European Economy, Macmillan Press Ltd. 1999.
Płaczek J., Poczet wybitnych ekonomistów polskich, Warszawa 2000.
Rutkowski J., Historia gospodarcza Polski, t. 1-2, Poznań 1947-1950.
Stankiewicz W., Historia myśli ekonomicznej, Warszawa 2007.
Szpak J., Historia gospodarcza powszechna, wyd. 3, Warszawa 2007.
Warde P., Ecology, Economy and State Formation in Early Modern Germany, Cambridge University Press
2006.
Uwagi:
74
C. Seminaria
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-C.01-SD
Rok studiów: III
Semestr: 4.5
Język: -
Rodzaj przedmiotu: seminarium
Cele kształcenia: Omówienie koncepcji badawczej i literatury. Analiza i doskonalenie narzędzi badawczych.
Analiza i ocena struktury oraz zawartości merytorycznej prac dyplomowych.
Część ogólna – seminarium
1.
2.
3.
Prezentacje i omówienie projektów dyplomantów.
Omówienie niedostatków prac na wybranych przykładach
Omówienie problemów metodologicznych (problemy i hipotezy badawcze, operacjonalizacja problemów,
wskaźniki).
Część szczegółowa – indywidualne konsultacje
1. Konsultacje dotyczące meritum i stylu prac
2. Omówienie wyników badań
Umiejętność określenia przedmiotu i celu badań oraz trafnego doboru metody weryfikacji hipotez. Rozwinięcie
umiejętności realizacji badan empirycznych. Umiejętność konstrukcji bazy danych oraz prawidłowej prezentacji wyników badań Umiejętność konstrukcji poprawnego merytorycznie oraz formalnie tekstu stanowiącego
prezentację teorii, metody oraz ustaleń empirycznych.
Dostosowana do tematów prac dyplomowych.
Uwagi:
75
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-C01-SD
Rok studiów: III
Semestr: 5,6
Język: -
Cele kształcenia: Wykształcenie umiejętności pisania pracy naukowej – licencjackiej. Przygotowanie słuchaczy seminarium do napisania i obrony pracy licencjackiej.
1. Zapoznanie słuchaczy z zasadami pisania pracy licencjackiej. Omówienie obszarów tematycznych planowanych prac. Wybór i dyskusja nad tematami prac.
2. Konceptualizacja i operacjonalizacja problemu badawczego.
3. Wybór przedmiotu badań przez słuchaczy.
4. Przygotowanie części teoretycznej pracy licencjackiej, jej zreferowanie i dyskusja.
5. Dyskusja nad narzędziami badawczymi słuchaczy.
6. Referowanie i dyskusja nad empirycznymi rozdziałami prac.
7. Omówienie i dyskusja nad techniczną stroną pracy licencjackiej.
8. Referowanie i dyskusja nad całością opracowania.
9. Omówienie sposobu i zasad przeprowadzania egzaminu licencjackiego.
Efekty kształcenia: Napisanie i obrona pracy licencjackiej przez słuchaczy seminarium. Wykazanie się umiejętnościami w zakresie prowadzenia dyskusji, referowania zagadnień, metodologii badawczej.
1. Giddens A., Socjologia, PWN 2004, rozdz. 20, s. 658-681.
2. Morgan G., Obrazy organizacji, PWE 2004.
3. Nowak S., Metodologia badań społecznych, PWN 2000.
4. Wieczorkowska G., Wierzbiński J., Statystyka, Scholar 2007.
Wymagania wstępne:
Uwagi:
76
D. Przedmioty specjalnościowe
Teorie organizacji i zarządzania
Kod przedmiotu: 04.9-NSS-D.01-TOZ
Rok studiów: III
Semestr: 3
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: prof. dr hab. K. Karczmarczuk
Język: -
Rodzaj przedmiotu: specjalnościowy
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z kluczowymi pojęciami i kategoriami z zakresu teorii organizacji. W
ramach zajęć zostaną zaprezentowane róŜnorodne podejścia do teorii organizacji z uwzględnieniem trzech
źródeł ich powstania; ekonomicznego, socjologicznego i biznesowego. Teorie organizacji zostaną zaprezentowane w perspektywie historycznej. Takie podejście pozwoli słuchaczom zrozumieć i poznać ewolucję poglądów ć w kwestii tworzenia naukowych podstaw teorii organizacji. Pozwoli zdobyć umiejętności w zakresie
zastosowania wiedzy teoretycznej do opisu wybranej organizacji i interpretacji zachodzącej w niej zjawisk.
Treści: merytoryczne:
1. Prekursorzy teorii organizacji.
2. Socjologiczne, ekonomiczne i biznesowe źródła teorii organizacji.
3. Ekonomiczne teorie firm.
4. Socjologiczne teorie organizacji.
5. Zarządzanie a teorie organizacji.
6. Opcje instytucjonalne w teoriach organizacji.
7. Elementy organizacji formalnych.
8. Władza organizacyjna.
Efekty kształcenia: Nabycie wiedzy i umiejętności w zakresie prowadzenia analiz teoretycznych w trakcie
konceptualizacji prac badawczych.
1. Barnard Ch., Funkcje kierownicze, Nowoczesność, Kraków 1997.
2. Crozier M. Fiedberg E., Człowiek i system, PWE, W-wa, 1982.
3. Durkheim E., O podziale pracy, PWN, W-wa, 1999.
4. KoŜusznik B., Zachowania człowieka w organizacji, PWE, W-wa, 2007.
5. Masłyk-Musiał E., Społeczeństwo i organizacje, W-wa, 2002.
6. Morgan G., Obrazy organizacji, PWE, W-wa, 1998.
7. Weber M., Gospodarka i społeczeństwo, PWN, 2003.
8. Williamson O., Ekonomiczne instytucje kapitalizmu, PWN, 1998.
77
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-D.02-SO
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: Prof. dr hab. K. Karczmarczuk
Język: -
Cele kształcenia: Opanowanie podstawowych pojęć i terminów z zakresu socjologii organizacji i zarządzania.
W ramach zajęć zostaną zaprezentowane zagadnienia związane z rozwojem współczesnych form organizacyjnych od połowy XIX w., historyczne trendy w ewolucji teorii zarządzania siłą roboczą oraz towarzyszące im
przekształcenia w technologii produkcji. Ukazane zostaną takŜe powiązania róŜnych form organizacyjnych ze
środowiskiem – w szerokim rozumieniu – oraz strukturą społeczną. Zajęcia pozwolą słuchaczom nabyć umiejętności diagnozowania rzeczywistości organizacyjnej pod kątem efektywnego działania w róŜnych strukturach
organizacyjnych
1. Wprowadzenie do socjologii organizacji jako dyscypliny naukowej.
2. Socjologia organizacji a inne nauki społeczne.
3. Natura organizacji - organizacja jako korporacyjny aktor.
4. Sieciowe formy organizacyjne.
5. Podział pracy, kontrola, racjonalizacja.
6. Władza organizacyjna – corporate governance.
7. Cyrkulacja władzy w korporacji.
8. Zarządzanie siłą roboczą; fordyzm, human relations, postfordyzm.
9. Organizacje a rynek pracy.
Efekty kształcenia: Opanowanie podstawowych pojęć i terminów z zakresu socjologii organizacji i zarządzania.
1. Durkheim E. O podziale pracy, PWN, W-wa, 1999.
2. Karczmarczuk K. Technologie organizacji, WUŁ, Łódź 1995.
3. Morawski W. Ekonomiczna socjologia, PWN, W-wa, 2001.
4. Morgan G. Obrazy organizacji, PWE, W-wa, 1998.
5. Rifkin J. Koniec pracy, Wrocław, 2001.
6. Toffler A. Trzecia fala. W-wa 1986.
Uwagi:
78
Kod przedmiotu: 14.4-NSS-D.03-PZ
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: M. Wichrowski
Język: -
Cele kształcenia: Celem zajęć jest zapoznanie studentów z psychologicznymi podstawami i mechanizmami
reklamy.
a. (4 godziny)Człowiek w organizacji: charakterystyka i modele badawcze zachowań organizacyjnych,
globalny aspekt współczesnego zarządzania. Indywidualny poziom zachowań organizacyjnych człowieka.
b. (2 godziny) Grupowe determinanty i systemowe wyznaczniki zachowania organizacyjnego.
c. (4 godziny) Stres organizacyjny: źródła stresu, reakcje na stres, sposoby radzenia sobie ze s tresem.
Perspektywy profilaktyki stresu organizacyjnego.
d. (2 godziny) Konflikty w pracy- ich struktura, geneza i sposoby rozwiązywania
e. (2 godziny) Psychologiczne aspekty działalności kierowniczej. Style zarządzania. Organizacja czasu
pracy. Metody oceny efektywności pracy i przydatności pracownika do stanowiska.
f. (2 godziny) Psychologiczne wyznaczniki powodzenia w pracy zawodowej.
g. (2 godziny)Psychologiczne instrumenty zarządzania: zarządzanie przez wzmocnienie pozytywne,
przez kształtowanie pozytywnego obrazu firmy oraz zarządzanie przez motywację.
h. (2 godziny) Praktyczne i etyczne aspekty psychologii zarządzania.
Efekty kształcenia: Zapoznanie studentów z psychologicznymi podstawami i mechanizmami reklamy.
1. J.F. Terelak. Psychologia organizacji i zarządzania. Wydawnictwo Difin, Warszawa 2005.
2. J.E. Karney. Podstawy psychologii i pedagogiki pracy. Wydawnictwo WyŜszej Szkoły Humanistycznej im.
Aleksandra Gieysztora, Pułtusk 2004.
3. M. Aryle. Psychologia stosunków międzyludzkich. Wydawnictwo PWN, Warszawa 1999.
4. G. Bartkowiak. Psychologia zarządzania. Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Poznaniu. Poznań
1999.
A. Biela. Stres w pracy zawodowej. Wydawnictwo KUL., Lublin 1990.
5. A. Gick, M. Tarczyńska. Motywowanie pracowników. Wydawnictwo PWE, Warszawa 1999.
Uwagi:
79
Socjologia organizacji militarnych i paramilitarnych
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-D.04-SOMP
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr A. Dębska.
Język: -
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z problematyką podejmowaną w ramach specjalizacji, a zwłaszcza z aktualnymi koncepcjami teoretycznymi, metodologią i wynikami badań prowadzonych
w obszarze bezpieczeństwa oraz zachęcenie do samodzielnych studiów i udziału w projektach badawczych.
Treści merytoryczne: Socjologia bezpieczeństwa narodowego i wspólnotowego. Militarny wymiar bezpieczeństwa. Grupy dyspozycyjne w państwie demokratycznym. Instytucje zamknięte według Ervinga Hoffmana.
Wyzwania XXI wieku a organizacje bezpieczeństwa. Wojsko Polskie w świetle badań socjologicznych. Kobiety w zawodach dyspozycyjnych. Idea przywództwa a dowodzenie. Społeczny wymiar funkcjonowania organizacji militarnej. Czynniki zmiany organizacyjnej grup dyspozycyjnych państwa.
Efekty kształcenia: Zapoznanie studentów z problematyką podejmowaną w ramach specjalizacji, a zwłaszcza
z aktualnymi koncepcjami teoretycznymi, metodologią i wynikami badań prowadzonych w obszarze bezpieczeństwa
a) podstawowa
Bobrow D., HaliŜak E., Zięba R. (red.), Bezpieczeństwo narodowe i międzynarodowe u schyłku XX wieku, Fundacja Studiów Międzynarodowych, Warszawa 1997Trejnis Z., Siły zbrojne w państwie demokratycznym i autorytarnym, Wydawnictwo Adam Marszałek, Warszawa 1997.
b) uzupełniająca
Teoria i praktyka przywództwa wobec wyzwań edukacyjnych, materiały z konferencji, Warszawa
2002Cieślarczyk M., Dębska A. (red), Wojsko wobec wyzwań współczesnego świata, AON, Warszawa
2005.
Dębska A., Kobieta w mundurze, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2004.
Uwagi:
80
Socjologia organizacji gospodarczych i politycznych
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-D.05-SOGP
Rok studiów: III
Semestr: 6
Język:
Cele kształcenia: Zaznajomienie studentów z podstawowymi zagadnieniami oraz podstawowymi kategoriami
analitycznymi dotyczącymi funkcjonowania oraz relacji pomiędzy systemami: politycznym, gospodarczym i
społecznym.
1. Kierunki zmian ekonomiczno-społecznych przełomu XX i XXI w.
2. Rozwój społeczno-gospodarczy (siły napędowe).
3. Rynek, państwo, społeczeństwo, odmienne logiki funkcjonowania systemów.
4. Gospodarka oparta na wiedzy – podejścia, wyzwania, dostosowanie.
5. System polityczny a porządek prawny.
6. Zachowania wyborcze.
7. Partie polityczne i systemy partyjne.
8. Elity a przywództwo polityczne.
9. Świadomość polityczna.
Efekty kształcenia: e studentów z podstawowymi zagadnieniami oraz podstawowymi kategoriami analitycznymi
dotyczącymi funkcjonowania oraz relacji pomiędzy systemami: politycznym, gospodarczym i społecznym.
1. Antoszewski A., Herbut R., Systemy polityczne współczesnej Europy, PWN, Warszawa 2007.
2. Kaczorowski P. (red.), Nauka o państwie, SGH, Warszawa 2006.
3. Morawski W., Socjologia ekonomiczna, PWN, Warszawa 2001.
4. Sobolewska-Myślik K., Partie i systemy partyjne na świecie, PWN, Warszawa 2005.
5. śmigrodzki M., Dziemidok-Olszewska B., Współczesne systemy polityczne, PWN, Warszawa 2007.
6. śyro T., Wstęp do politologii, Warszawa 2004.
Uwagi:
81
Kod przedmiotu: 15.0-NSS-D.06-TTK
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: Prof. dr hab. F. Bylok (w), dr M. Matusiak (ćw.)
Język: -
Cele kształcenia: Zaznajomienie studentów z teoretycznymi i praktycznymi zagadnieniami dotyczącymi komunikacji społecznej.
1. Współczesne teorie komunikacji w róŜnych dyscyplinach naukowych (informatyczno-matematycznych,
cybernetyce, socjologii, psychologii, psychologii społecznej, kulturoznawstwie, semiotyce i filozofii).
2. Modele procesu komunikacji w komunikacji międzyosobowej, społecznej, masowej, międzykulturowej.
3. Rodzaje komunikacji (werbalna, niewerbalna) i kanały komunikacji.
4. Wybrane teorie komunikowania masowego.
5. Narzędzia i instrumenty komunikowania masowego (prasa, radio, telewizja, Internet, reklama).
6. Globalizacja i informatyzacja a procesy komunikacji.
Efekty kształcenia: Zaznajomienie studentów z teoretycznymi i praktycznymi zagadnieniami dotyczącymi
komunikacji społecznej.
1. Dobek–Ostrowska B. (red.), Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego 2001
2. Dobek–Ostrowska B. (red.), Komunikowanie polityczne i publiczne, PWN, W-wa 2006
3. Goban–Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu,
PWN, Warszawa 2006.
Uwagi:
82
Kod przedmiotu: 04.9-NSS-D.07-ZZK
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Marek Gramlewicz
Język: -
Cele kształcenia:
1. Poznanie podstawowych pojęć i terminów.
2. Zapoznanie się z podstawowymi procesami występującymi w obszarze zasobów ludzkich.
3. Poznanie prawidłowości rządzących relacjami interpersonalnymi w organizacji z punktu widzenia ZZL.
1. Podstawy zarządzania zasobami ludzkimi.
1.1. Kontekst zarządzani zasobami ludzkimi.
1.2. Rola specjalisty w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi.
1.3. Zarządzanie funkcja personalna.
1.4. Wkład funkcji personalnej.
1.5. Międzynarodowe zarządzanie zasobami ludzkimi.
2. Zachowani organizacyjne.
2.1. Cechu ludzi.
2.2. Motywacja.
2.3. ZaangaŜowanie.
2.4. Funkcjonowanie organizacji.
2.5. Kultura organizacyjna.
3. Praca i zatrudnienie.
4.1 Istota pracy.
4.2 Stosunek pracy.
4.3 Kontrakt psychologiczny.
4. Organizacja stanowiska pracy.
5. Procesy zarządzania zasobami ludzkimi.
6. Pozyskiwanie pracowników.
7. Zarządzanie przez efekty.
8. Rozwój zasobów ludzkich.
9. Zarządzanie wynagrodzeniami.
1. Zapoznanie się z podstawowymi procesami występującymi w obszarze zasobów ludzkich.
83
a) podstawowa:
1. M. Armstrong ,Zarządzanie zasobami ludzkimi, Kraków 2001.
2. Polityka kadrowa w zakładzie pracy( red.) J. Łęgowskiego Warszawa 1978.
3. F. Michoń, Organizacja i kierowanie w przedsiębiorstwie w świetle socjologii i psychologii pracy,
Warszawa 1981.
b) uzupełniająca:
1. M. Dobrzański, Kierowanie kadrami, Warszawa 1978.
Uwagi:
Zarządzanie kryzysowe
Kod przedmiotu: 04.9-NSS-D.08-ZK
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Edward Rygała
Język: -
Cele kształcenia: Zapoznanie z podstawowymi pojęciami dotyczącymi ochrony ludności związanymi z Zarządzaniem Kryzysowym. PrzybliŜenie zagroŜeń występujących w Polsce (klęski Ŝywiołowe , katastrofy, awarie techniczne) ,które mogą spowodować utratę Ŝycia lub zdrowia. Zapoznanie z systemem Zarządzania Kryzysowego w RP na szczeblu centralnym i samorządu terytorialnego. Przedstawienie sił i środków ratowniczych
na wszystkich szczeblach Zarządzania Kryzysowego, minimalizujące zagroŜenia niemilitarne na terenie kraju.
1. Ogólne pojęcia z zakresu Zarządzania Kryzysowego. Podstawy prawne RP oraz podstawowe dokumenty
organizacji międzynarodowych. - 2 godz.
2. Prawdopodobne zagroŜenia niemilitarne mogące wystąpić na terenie RP - 4 godz.
2.1.Klęski Ŝywiołowe. - 2godz.
2.2.Katastrofy - 1 godz.
2.3.Awarie techniczne - 1 godz.
3. System Zarządzania Kryzysowego w Polsce. - 5godz.
3.1.Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego i Centrum Bezpieczeństwa. - 1godz.
3.2.Centrum i Zespół Zarządzania Kryzysowego w województwie - 1godz.
3.3 Centrum i Zespół Zarządzania Kryzysowego w powiecie. - 1 godz.
3.3.Centrum i Zespół Zarządzania Kryzysowego w gminie. - 2 godz.
4. Fazy Zarządzania Kryzysowego. - 2 godz.
5. Rola Unii Europejskiej i NATO w ochronie ludności. - 2 godz.
84
6. Wojskowe wsparcie władz cywilnych i społeczeństwa w sytuacjach zagroŜenia zdrowia i Ŝycia ludności. - 3
godz.
7. Infrastruktura krytyczna podległa administracji publicznej. - 2 godz.
7.1. Systemy i obiekty administracji rządowej - 1 godz.
7.2. Systemy i obiekty administracji samorządowej. - 1 godz.
8. Zarządzanie Kryzysowe w stanach nadzwyczajnych. - 2 godz.
8.1.Stan klęski Ŝywiołowej - 1 godz.
8.2.Stan wyjątkowy i wojenny - 1godz.
9. Plan Zarządzania Kryzysowego. - 8 godz.
9.1. Elementy planu. - 2godz.
9.2. ZagroŜenia występujące w powiecie (gminie) według Procedur Reagowania Kryzysowego. - 2 godz.
9.3. Standardowe procedury operacyjne. - 2 godz.
9.4. Zaliczenie przedmiotu. - 2godz.
Efekty kształcenia: Zapoznanie z podstawowymi pojęciami dotyczącymi ochrony ludności związanymi z
Zarządzaniem Kryzysowym.
1. Cieślarczyk M., Kuriata R. Kryzysy i sposoby radzenia sobie z nimi. WSK, Łódź 2005.
2. Nowak E., Zarządzanie kryzysowe w sytuacjach zagroŜeń niemilitarnych. AON, Warszawa 2007.
3. Tyrała P., Zarządzanie kryzysowe UMK, Toruń 2001.
4. Strategia Bezpieczeństwa Narodowego RP, Warszawa 2007.
Uwagi:
Negocjacje i techniki pracy menedŜera
Kod przedmiotu: 04.9-NSS-D.09-NTPM
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr M. Gramlewicz
Język: -
Cele kształcenia: Prezentacja problematyki negocjowania zagadnień powstających w kontekście funkcjonowania organizacji. Łączy się to z jednej strony z kwestiami uzgadniania róŜnicy zdań, interpretacji sytuacji i
wzajemnych zobowiązań formalnych i nieformalnych a z drugiej strony z utrzymaniem poŜądanych relacji
ekonomicznych, społecznych i informacyjnych z otoczeniem firmy. Przygotowanie do pracy menedŜera poprzez ukazanie podstawowych metod i technik jego pracy. Do najwaŜniejszych zadań naleŜą tu procesy rozpoznawania i diagnozowania sytuacji wewnętrznej i zewnętrznej, reagowanie na konflikty, taktyki perswazyjne i
85
manipulacyjne, racjonalne i emocjonalne aspekty działań zawodowych.
1. MenedŜer i jego rodzaje
• Definicje menedŜera
• Funkcje i role menedŜera
• Rodzaje menedŜera
• Umiejętności menedŜera
• Negocjacje jako element pracy menedŜera
2. Negocjacje jako proces komunikowania się
• Formy i funkcje komunikacji interpersonalnej.
• Komunikacja werbalna
• Komunikowanie niewerbalne jako łańcuch przekazu informacji.
• Modele komunikacji interpersonalnej
• Formy komunikacji interpersonalnej
• Błędy w komunikacji interpersonalnej
• Negocjacje jako forma komunikacji
3. Zagadnienie konfliktu w organizacji
• Pojęcie konfliktu
• Typy konfliktów
• Przyczyny konfliktów
• Fazy konfliktów
• Komunikacja podczas konfliktów
• Główne style rozwiązywania konfliktów (arbitraŜ, mediacje, negocjacje)
4. Negocjacje – problemy kluczowe
• Pojęcie i rodzaje negocjacji
• Negocjacje twarde
• Negocjacje miękkie
• Negocjacje oparte na zasadach
5. Typy negocjacji
• Negocjacje handlowe
• Negocjacje pracownicze
• Negocjacje społeczne
6. Proces negocjacji
• Struktura negocjacji: przygotowanie, otwarcie rozmów, przetarg, impas, zamknięcie rozmów
7. Fazy negocjacji
• Trudni partnerzy w negocjacjach
• Omówienie arkusza negocjacji
8. Techniki i taktyki negocjacyjne
• Ustępstwa, obietnice, groźby
• Działania integrujące i redukujące napięcie podczas negocjacji
• Niektóre wzorce perswazyjne w negocjacjach
• Cechy i umiejętności działania dobrego negocjatora
10. Elementy pracy menedŜera
• Planowanie, czyli wizja przyszłości firmy i wykonywanych zadań
• Organizacja, czyli kaŜdy zna swoje miejsce,
• Kierowanie, czyli współpraca z personelem
• Motywowanie, czyli zadowolenie personelu z wykonywanej pracy
• Kontrolowanie, czyli jak pracownik wykonał prace
11. MenedŜer jako organizator zespołu
• Funkcje i znaczenie zespołu w przedsiębiorstwie
• Kontrola procesów zachodzących w grupie jako narzędzie kierowania
• Sposoby oddziaływania na rozwój zespołu
• System wczesnego ostrzegania przed problemami w grupie pracowniczej
• Metody rozwiązywania problemów
12. MenedŜer jako lider zespołu
86
• Styl kierowania i jego rodzaje
• Jak poznać własny styl kierowania
• Jak diagnozować zespół pracowniczy?
• Jak dobrać optymalny styl kierowania
13. MenedŜer jako kontroler działań zespołu
• Kontrola jako faza cyklu działania zorganizowanego
• Mechanizm kontroli organizacyjnej
• Techniki kontroli w organizacji
14. MenedŜer jako podejmujący decyzje
• Istota procesu decyzyjnego
• Rodzaje decyzji
• Techniki i narzędzia podejmowania decyzji
15. Planowanie własnego rozwoju.
Efekty kształcenia: Zapoznanie z procesami rozpoznawania i diagnozowania sytuacji wewnętrznej i zewnętrznej, reagowanie na konflikty, taktyki perswazyjne i manipulacyjne, racjonalne i emocjonalne aspekty działań
zawodowych.
1. Bartkowiak G., Januszek H., Umiejętności kierownicze, AE w Poznaniu, Poznań 1997.
2. Chełpa S., Witkowski T., Psychologia konfliktów, UNUS, Warszawa 1999
3. Cichobłaziński L., Techniki negocjacji, WWZPCz, Częstochowa 2003.
4. Coates Ch., MenedŜer wszechstronny, Wydaw. Profesjonalnej Szk. Biznesu, Kraków 1995.
5. Holstein-Beck, Jak być menedŜerem, Centrum Informacji Menedzera, Warszawa 1995.
6. Mingotaud F., Sprawny kierownik. Techniki osiągania sukcesu, Polteext, Warszawa 1994
7. Negocjowanie; techniki rozwiązywania konfliktów: Poltex, Warszawa 2003
8. Rządca R., Wujec P., Negocjacje, Polskie Wydaw. Ekonomiczne, Warszawa 1998
9. Stankiewicz J., Komunikowanie się w organizacji, Wyd. ASTRUM, Wrocław 1999
10. Sztumski J., Konflikty społeczne i negocjacje jako sposoby ich przezwycięŜania, WWZPCz, Częstochowa
2000.
11. Ury W., Fisher R., Patton B., Dochodząc do TAK: negocjowanie bez poddawania się, Polskie Wydaw.
Ekonomicze, 2000
12. Nęcki Z., Negocjacje w biznesie, Wyd. 4. Wydaw. Profesjonalnej Szk. Biznesu, Kraków 1997.
Uwagi:
87
Funkcjonowanie organizacji pozarządowych
Kod przedmiotu: 04.9-NSS-D.10-FOP
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr J. Jarczyński
Język: -
Cele kształcenia: Celem zajęć jest przedstawienie najwaŜniejszych zagadnień odnośnie funkcjonowania organizacji pozarządowych (III sektora) w kontekście polityki społeczno-ekonomicznej.
Treści merytoryczne: Pojęcia podstawowe (istota i zakres) funkcjonowania organizacji pozarządowych w
kontekście polityki społecznej i ekonomicznej. Przedmiot i zakres oddziaływania instytucji non-profit (ze
szczególnym uwzględnieniem sfery społecznej). Podmioty kreujące politykę społeczną (ze szczególnym
uwzględnieniem organizacji pozarządowych) w świetle społeczeństwa obywatelskiego. Rola organizacji pozarządowych w rozwoju społeczeństw obywatelskiego. Prawno-organizacyjne ramy oddziaływania organizacji
pozarządowych (NGO). Modele, środki i narzędzia polityki społeczno-ekonomicznej. Uwarunkowania i istota
polityki społecznej - wybrane zagadnienia. Dialog społeczny. Niektóre problemy polityki społecznej w róŜnych
skalach i układach społeczno-ekonomicznych. Dziedziny i cele oddziaływań polityki społeczno-gospodarczej w
kontekście funkcjonowania organizacji poŜytku publicznego. Wybrane instrumenty polityki społecznogospodarczej w aspekcie problemów społecznych (m.in. kontekst empirycznym). Polityka budŜetowa w kontekście funkcjonowania organizacji pozarządowych (niektóre aspekty). Polityka rynku pracy a sektor NGO.
Rola organizacji pozarządowych we wdraŜaniu wybranych programów pomocowych UE.
Efekty kształcenia: Zaprezentowanie najwaŜniejszych zagadnień odnośnie funkcjonowania organizacji pozarządowych (III sektora) w kontekście polityki społeczno-ekonomicznej.
Funkcjonowanie organizacji pozarządowych, RARR, Rzeszów 2006.
Załuska M., Boczoń J. (red.), Organizacje pozarządowe w społeczeństwie obywatelskim, Śląsk 1998.
Firlit-Fesnak G. i Szylko-Skoczny M. (red.), Polityka społeczna. Podręcznik akademicki, PWN, Warszawa
2007.
Gilejko L., Towalski R., Partnerzy społeczni. Konflikty, kompromisy, kooperacja, Poltext, Warszawa 2002.
Zybała A., Siła partnerstwa,, Dialog, Warszawa 2007.
Golinowska S., Polityka społeczna państwa w gospodarce rynkowej, PWN, Warszawa 1994 i nast.
Golinowska S., Polityka społeczna, koncepcje-instytucje-koszty, Poltext, Warszawa 2000.
Winiarski B. (red.), Polityka gospodarcza, PWN, Warszawa 1999 i nast.
Uwagi:
88
Kod przedmiotu: 14.0-NSS-D.11-KOK
Rok studiów: III
Semestr: 5
Język:
Cele kształcenia: Opanowanie podstawowych pojęć i terminów z zakresu kultury organizacyjnej korporacji. W
ramach zajęć zostaną zaprezentowane zagadnienia związane z rozwojem badań i analiz kultury organizacyjnej
w socjologii. Zostaną zaprezentowane główne teorie kultury organizacyjnej, jej typologie, funkcje, poziomy
analizy. Przeprowadzona zostanie analiza praktycznych następstw odmienności kultur organizacyjnych w odniesieniu do polskich i międzynarodowych korporacji. Zajęcia pozwolą słuchaczom nabyć umiejętności diagnozowania kultury organizacyjnej i wykorzystania jej w procesie pracy i zarządzania zasobami ludzkimi.
1. Kultura organizacyjna jako kategoria teoretyczna i empiryczna
2. Kultura ekonomiczna/ gospodarcza, kultura polityczna, kultura organizacyjna – róŜnice
3. Funkcje kultury organizacyjnej korporacji; adaptacyjna, integracyjna
4. Poziomy kultury organizacyjnej korporacji; artefakty, uznawane wartości, załoŜenia
5. Typologie kultur organizacyjnych
6. Istota kultury organizacyjnej w zarządzaniu zasobami ludzkimi
7. Praktyczne następstwa odmienności kultur organizacyjnych
8. Diagnoza róŜnych kultur organizacyjnych – studium przypadków; hipermarkety, korporacje międzynarodowe.
Efekty kształcenia: Nabycie wiedzy i umiejętności w zakresie diagnozowania kultury organizacyjnej w środowisku korporacji.
1. Banaszak Sł. Doktór K. Socjologiczne i psychologiczne problemy organizacji zarządzania, część I, s. 11-96,
WSKiZ, Poznań. 2007.
2. Czarzasty J. Warunki pracy i kultura organizacyjna, w: Polacy pracujący a kryzys fordyzmu, red. J. Gardawski, Scholar, Warszawa, 2009, s. 343-417.
3. Hofstede G. Hofstede J. Kultury i organizacje, PWE, W-wa, 2008.
4. Hryniewicz J. T. Stosunki pracy w polskich organizacjach, Scholar, W-Wa 2007, s. 18-47.
5. Kochanowicz J., Sł. Mandes, M. Marody Kulturowe aspekty transformacji ekonomicznej, ISP, W-wa, 2007.
6. Listwan T. red. Zarzadzanie kadrami, Wydawnictwo Beck, W-wa, 2004,
7. Morgan G. Obrazy organizacji, PWE, W-wa, 1998
8. Rozkwitalska M. Kultura organizacyjna korporacji transnarodowych oparta o społeczną odpowiedzialność,
w: Organizacja i Kierowanie, 2006, nr 2.
89
Strategie zarządzania logistycznego
Kod przedmiotu: 04.9-NSS-D.12-SZL
Rok studiów: III
Semestr: 6
Liczba godz. seminariów:0
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr inŜ. Adam Sadowski
Język:
Rodzaj przedmiotu:
Cele kształcenia: zapoznanie studentów z problematyką strategii i koncepcji logistycznych oraz zasadami
funkcjonowania operatorów logistycznych. Omówienie podstawowych prawidłowości występujących przy
formułowaniu strategii logistycznych oraz prezentacja wybranych koncepcji zarządzania logistycznego.
Treści merytoryczne: Pojęcie i istota strategii. Strategie logistyczne – rodzaje i uwarunkowania stosowania.
Przegląd koncepcji logistycznych wykorzystywanych w zarządzaniu logistycznym i zarządzaniu łańcuchem
dostaw. Lean Management. Agile Management. TQM. Six Sigma. BPR. TBM. Model referencyjny łańcucha
dostaw SCOR. Informatyczne wspomaganie zarządzania łańcuchem dostaw. Usługi logistyczne. Modele biznesowe usługodawców logistycznych i model sektora. Etapy ewolucji sektora usług logistycznych.
Efekty kształcenia: praktyczna znajomość koncepcji i strategii logistycznych oraz uwarunkowań ich stosowania w organizacji oraz łańcuchu dostaw. Umiejętność nawiązywania relacji w zakresie współpracy z operatorami logistycznymi.
a) podstawowa
Ciesielski M. (red.), Instrumenty zarządzania łańcuchami dostaw, PWE, Warszawa 2009. Jeszka A.M., Sektor usług logistycznych w teorii i praktyce, Difin, Warszawa 2009.
Skowronek Cz., Logistyka w przedsiębiorstwie, PWE, Warszawa 2008.
b) uzupełniająca
Sroka H., Zintegrowane systemy zarządzania ERP w gospodarce wirtualnej, Wydawnictwo AE w Katowicach, Katowice 2009.
Wymagania wstępne: znajomość podstaw logistyki.
Uwagi:
90
Kod przedmiotu: 04.7-NSS-D.13-MP
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr A. Pawlak
Język: -
Cele kształcenia: Celem zajęć jest zaznajomienie studentów z podstawowymi informacjami dotyczącymi marketingu politycznego. W trakcie zajęć studenci dowiedzą się, na czym polega róŜnica między marketingiem
politycznym a marketingiem wyborczym, poznają etapy planowania marketingowego, dowiedzą się o najwaŜniejszych wydarzeniach w historii rozwoju marketingu politycznego, zapoznają się ze sposobami przygotowywania kampanii wyborczych, poznają zasady konstruowania programu wyborczego, hasła i logo, zasady pracy
z kandydatami oraz zapoznają się z metodami działania spin doctorów i funkcjami czarnego PR. Celem zajęć
jest równieŜ zastosowanie zdobytej wiedzy w praktyce podczas analizy przykładowych kampanii wyborczych,
opracowywania strategii wyborczej wybranej partii lub jej lidera oraz podczas symulowanych konferencji prasowych.
1.
Wiadomości wstępne: pojęcie marketingu, marketing polityczny a marketing wyborczy – rozróŜnienia
definicyjne, marketing polityczny a PR, pojęcie marketingu mix – produkt, cena, strategia dystrybucji,
promocja, marketing mix w kampanii wyborczej, etapy planowania marketingowego
2.
Marketing polityczny – rys historyczny: marketing polityczny w staroŜytności, strategie marketingowe
Kościoła katolickiego w średniowieczu, marketing polityczny w okresie nowoŜytnym – przykład króla
Ludwika XIV, propaganda napoleońska, początki reklamy prasowej w Europie i USA, pierwsze agencje
reklamowe, pierwsze badania marketingowe w polityce, czynniki sprzyjające rozwojowi propagandy,
propaganda w III Rzeszy, propaganda w okresie II wojny światowej, początki współczesnego marketingu
politycznego
3.
Początki marketingu politycznego w Polsce: marketing polityczny w PRL, rozwój marketingu politycznego w III RP, strategie marketingowe w kampanii wyborczej przed wyborami parlamentarnymi 4
czerwca 1989 roku, strategie marketingowe w kampanii wyborczej przed wyborami prezydenckimi w
1995 roku, najciekawsze pomysły marketingowe w wyborach od 2001 roku, wpływ stosowania strategii
marketingowych na frekwencję wyborczą
4.
Kampania wyborcza: cel kampanii, długość trwania, moment rozpoczęcia kampanii i moment jej zakończenia, zasadność stosowania negatywnej kampanii wyborczej, funkcje negatywnej kampanii wyborczej,
charakterystyka sztabu wyborczego, funkcje w sztabie wyborczym – zarządca, funkcja analityczna, funkcja wykonawcza, funkcja informacyjna, badanie elektoratu – badania opinii a własne badania zamawiane,
problem interpretacji wyników badań, inne źródła informacji przydatne w kampanii, działalność kingmarkera, adresaci kampanii, wybór sposobu przekonywania, główne zasady postępowania partii politycznych i ich liderów na rynku wyborczym
5.
Program wyborczy: długość i szczegółowość programu, język programu, ilość i rodzaj podejmowanych
tematów - zasada „dwa razy trzy”
91
6.
7.
8.
9.
10.
Hasło, symbol, barwy kampanii: zasady tworzenia hasła wyborczego, najlepsze hasła w historii kampanii
wyborczych, zasady tworzenia logo kandydata czy ugrupowania politycznego, znaczenie koloru w kampanii, symbolika kolorów, krój czcionki, oprawa muzyczna kampanii
Przygotowanie kandydata: zasady kształtowania wizerunku kandydata, sposoby zdobywania sympatii
wyborcy, mowa ciała, funkcja dystansu przestrzennego w polityce, bezpośrednie spotkania z wyborcami
oraz występy telewizyjne, wskazówki dotyczące ubioru, symbolika barw w ubiorze
PR i spin doctoring – wiadomości wstępne: rola PR we współczesnej demokracji liberalnej, bezpośrednie
i pośrednie rodzaje informacji – advertorial, plotki, spinning, spin doctroing – charakterystyka, funkcje,
historia spin doctoring, spin doctoring – prawdy i mity
Spin doctroing – metody działania: narzędzia i techniki uzyskiwania spinu, etapy procesu spin doctoringu, zjawisko dziennikarstwa stadnego, tworzenie bazy danych i katalogu wycinków prasowych, zasady
nakręcania pseudo-wydarzeń, pisania informacji prasowych i przygotowywania konferencji, podstawowe
składniki informacji prasowej, zasady współpracy z dziennikarzami, czarny PR – skrajna forma medialnego spinningu
Szczegółowa analiza wybranych kampanii wyborczych w Polsce i na świecie.
Efekty kształcenia: Po zajęciach studenci powinni posiadać wiedzę dotyczącą zasad marketingu politycznego,
znać etapy planowania marketingowego, potrafić zaplanować kampanię wyborczą dla partii lub jej lidera, znać
zasady pracy w sztabie wyborczym, umieć interpretować wyniki sondaŜy wyborczych, znać zasady opracowywania programu wyborczego, logo i hasła, potrafić współpracować z potencjalnymi kandydatami oraz mediami, np. umieć przygotować notatkę prasową na temat kandydata i umieć ją „sprzedać” mediom, znać zasady
przygotowywania konferencji prasowych.
a) podstawowa
Maliszewski N., Jak zaprogramować wyborcę, Wyd. Difin, Warszawa 2008.
Szalkiewicz M., Kandydat. Jak wygrać wybory, Wyd. Bratna, Bydgoszcz-Olsztyn 2006.
Olędzki J., Tworzydło D., Public relations: znaczenie społeczne i kierunki rozwoju, PWN, Warszawa 2006.
Mazur M., Marketing polityczny. Studium porównawcze, PWN, Warszawa 2007.
Dobek-Ostrowska B., Kampania wyborcza: marketingowe aspekty komunikowania politycznego, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2005.
Trzeciak S., Kampania wyborcza – strategia sukcesu. Przewodnik dla kandydatów i sztabów wyborczych, Wyd.
Zysk i S-ka, Poznań 2005.
b) uzupełniająca
Grabowska M., Szawiel T., Budowanie demokracji. Podziały społeczne, partie polityczne i społeczeństwo
obywatelskie w postkomunistycznej Polsce, PWN, Warszawa 2003.
Uwagi:
92
Kod przedmiotu: 15.0-NSS-D.14-KS
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr K. Jakubczak-Krawczyńska
Język: -
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z rozmaitymi typami komunikacji społecznej
oraz uświadomienie im znaczenia i złoŜoności procesu porozumiewania się. Zadaniem kursu jest rozwinięcie
problematyki komunikowania w wymiarze interpersonalnym oraz umoŜliwienie studentom zapoznania się
z rozmaitymi sposobami i technikami pozwalającymi na poprawę jakości komunikacji interpersonalnej.
1. Pojęcie procesu komunikowania i jego poziomy:
pojęcie procesu komunikowania się,
źródła komunikacji,
poziomy komunikowania: intrapersonalne, interpersonalne, grupowe, instytucjonalne, masowe,
cele komunikowania.
2. Cechy procesu komunikowania:
komunikowanie jako proces społeczny,
komunikowanie jako proces kontekstowy,
komunikowanie jako proces kreatywny,
komunikowanie jako proces aktywny,
komunikowanie jako proces dynamiczny,
komunikowanie jako proces ciągły,
komunikowanie jako proces interakcyjny,
komunikowanie jako proces symboliczny,
komunikowanie jako proces świadomy i celowy,
komunikowanie jako proces złoŜony i wielokierunkowy,
komunikowanie jako proces nieuchronny i nieodwracalny.
3. Sposoby rozumienia procesu komunikowania:
rozumienie komunikowania jako przekazywania sobie informacji – komunikowanie sygnałowe,
rozumienie komunikowania jako wnioskowania – komunikowanie znakowe (wskaźnikowe),
rozumienie komunikowania jako interpretowania symboli – komunikowanie symboliczne (semiotyczne).
4. Język ciała i jego rola w procesie komunikacji interpersonalnej:
komunikacja werbalna i komunikacja niewerbalna – język ciała,
interpretacja komunikatów niewerbalnych,
znaczenie mowy ciała w procesie komunikacji.
5. Warunki skutecznej komunikacji grupowej:
odpowiedzialność nadawcy za skuteczność porozumiewania się,
odpowiedzialność odbiorcy za skuteczność porozumiewania się.
6. Komunikowanie grupowe – proces aktywnego słuchania:
93
istota procesu aktywnego słuchania,
słuchanie jako istotny element skutecznego porozumiewania się,
wybrane techniki aktywnego słuchania.
7. Komunikowanie grupowe – proces podejmowania decyzji w grupie:
czym jest decyzja?,
ograniczenia racjonalności w podejmowaniu decyzji,
pewność, ryzyko i niepewność w podejmowaniu decyzji,
dwa podejścia do podejmowania decyzji: logika konwersacji i logika właściwości.
8. Komunikowanie grupowe – proces kreatywnego rozwiązywania problemów grupowych:
ogólna charakterystyka procesu rozwiązywania problemów,
bariery tworzenia nowych rozwiązań,
zasady tworzenia nowych rozwiązań.
9. Asertywność w grupie:
istota i znaczenie asertywności.
asertywne przekazywanie informacji zwrotnych,
asertywna odmowa.
10. Procesy negocjacyjne jako przykład interpersonalnego komunikowania perswazyjnego:
poziomy negocjacji,
czynniki wpływające na przebieg negocjacji,
strategie negocjacyjne,
wybrane techniki negocjacji.
11. Komunikacja masowa poprzez media:
funkcjonalna teoria mediów,
krytyczna teoria mediów,
kodeksy postępowania mediów.
12. Komunikowanie w systemach demokratycznych – zagadnienie opinii publicznej:
sposoby rozumienia pojęcia opinii publicznej,
opinia quasi-publiczna i opinia nie-publiczna,
proces opiniotwórczy,
badania opinii publicznej,
rola opinii publicznej w systemach demokratycznych.
13. Zadania praktyczne.
Efekty kształcenia: Znajomość problematyki z zakresu komunikacji grupowej, praktyczne umiejętności rozwiązywania problemów grupowych – zwłaszcza w rodzinie i grupach zawodowych, zdolność podejmowania
decyzji w grupie, zachowania się asertywnego w grupie i prowadzenia negocjacji interpersonalnych.
a) podstawowa:
1. Aronson E., Wilson T., Akert R. M., Psychologia społeczna. Serce i umysł, Wyd. Zysk i Spółka, Poznań.
2. Stewart J. (red.), 2000, Mosty zamiast murów. O komunikowaniu się między ludźmi, PWN, Warszawa.
b) uzupełniająca:
1. McKay M., Davis M., Fanning P., 2001, Sztuka skutecznego porozumiewania się, GWP, Gdańsk.
2. Nęcki Z., 1995, Negocjacje w biznesie, Wyd. Profesjonalnej Szkoły biznesu, Kraków.
3. Król-Fijewska M., 1992, Trening asertywności, PTP, Warszawa.
4. Harvard Business School, 2005, Podejmowanie decyzji, Wyd. Helion, Gliwice
Uwagi:
94
Kod przedmiotu: 14.9-NSS-D.17-KSR
Rok studiów: III
Semestr: 5
Język: -
Cele kształcenia:
1. Nabycie praktycznych umiejętności określenia czy danych rodzaj sporu jest konfliktem społecznych czy inna
forma nieporozumienia występującego między ludźmi
2. Poznanie technik rozwiązywania konfliktów w stopniu umoŜliwiającym ich wykorzystywanie w praktyce.
1. Geneza konfliktów występujących w społeczeństwie
2. Konflikty społeczne jako przedmiot zainteresowań socjologii
2.1.
Konflikty w makroskali
2.2.
Konflikty w mikroskali
3. Istota konfliktu społecznego
4. Uwarunkowania konfliktu społecznego
4.1. Źródła konfliktów
5. Typologia konfliktów społecznych
5.1 Kryteria dotyczące typologii
6. Funkcje konfliktów społecznych
7. Ocena znaczenia konfliktu w Ŝyciu społecznym
8. Konflikt społeczny w organizacji
8.1. Poziomy przebiegu konfliktu
8.2. Scenariusze konfliktu
8.2.1 Metody stymulowania konfliktu.
8.2.2 Metody ograniczania konfliktu.
8.2.3 Metody rozwiązywania konfliktu
9. Sposoby rozwiązywania konfliktów w organizacji
9.1 Rywalizacja
9.2 Współpraca
9.3 Kompromis
9.4 Unikanie
9.5 Dostosowywanie
10. Negocjacje w procesie rozwiązywania konfliktów
11. Rozwiązywanie konfliktów jako proces
11.1.
Konflikt interesów
11.2.
Konflikt danych
11.3.
Konflikt wartości
12. Koło Konfliktów
95
13. Zarządzanie w sytuacji konfliktowej
14. Metody rozwiązywania konfliktu z klientem indywidualnym
15. Metody rozwiązywania konfliktów międzygrupowych
15.1. Mediacje w konfliktach grupowych
1. Umiejętność rozróŜnienia konfliktu społecznego od innych form sporu społecznego
2. Nabycie umiejętności wykorzystania procedur uŜytecznych w rozwiązywaniu konfliktów – transfer poznanej wiedzy do praktyki działania
3. Nabycie umiejętności wykorzystania wybranych technik negocjacji do rozwiązywania konfliktów.
a) podstawowa
1. Dana D., Rozwiązywanie konfliktów, Warszawa 1993.
2. Edelmann R. J., Konflikty w pracy, Gdańsk 2003.
3. Fox A., Rozwiązywanie konfliktów, Warszawa 2004.
4. Gut J., Haman W., Docenić konflikt. Od walki i manipulacji do współpracy, Warszawa 2001.
5. Holstein-Beck M., Konflikty. Warszawa 1983.
6. Kamiński J., Negocjowanie. Techniki rozwiązywania konfliktów, Wydawnictwo, Warszawa 2004.
7. Morreale S.P., Spitzberg B.H., Barge J.K, Komunikacja między ludźmi. Motywacja wiedza i umiejętności Warszawa 2007.
8. Penc J., Kreowanie zachowań w organizacji. Konflikty i stresy pracownicze. Zmiany i rozwój organizacji. Nowe rozumienie kierowania. Tworzenie klimatu współdziałania, Warszawa 2001.
9. Stewardt J. (red.), Mosty zamiast murów, Warszawa 2000.
10. Sztumski J., Konflikt w miejscu pracy, Katowice 1979.
b) uzupełniająca
1. W. Badura-Madej, Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej, Warszawa 1996.
Uwagi:
Systemy medialne w Polsce i na świecie
Kod przedmiotu: 15.9-NSS-D.19-SM
Rok studiów: III
Semestr: 6
Język: -
Cele kształcenia: Celem zajęć jest zapoznanie studentów z zagadnieniami związanymi z funkcjonowaniem
96
systemów medialnych. Analizowane będą róŜnice i podobieństwa pomiędzy mediami. Zaprezentowane zostaną
róŜne klasyfikacje mediów, w tym modele mediów drukowanych i elektronicznych. Studenci zdobędą wiedzę
na temat róŜnic pomiędzy amerykańskim i europejskim systemem medialnym. Analizie specyfiki i struktury
rynków medialnych wybranych państw świata, towarzyszyć będzie m.in. ocena działań rządów tych państw na
rzecz ochrony pluralizmu w mediach.
1. Normatywne doktryny działania mediów: autorytarna, liberalna, komunistyczna, społecznej odpowiedzialności, demokratycznej partycypacji, katolicka
2. Współczesny rynek mediów periodycznych w Polsce – system prasowy w strukturze społecznej, transformacja systemu mediów, formy własności prasy w Polsce, czytelnictwo i odbiór.
3. Grupy mediów na polskim rynku prasowym – dzienniki oraz prasa opinii, kobieca i kulturalna.
4. Rynek radiofonii, telewizji i Internetu w Polsce.
5. Zadania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
6. Media publiczne i komercyjne – konkurencja i koegzystencja.
7. Kapitał zagraniczny na polskim rynku mediów.
8. Systemy komunikowania masowego w wybranych krajach róŜnych regionów świata.
9. Rynek prasowy, radiowo-telewizyjny, Internetu.
10. Normy prawne określające funkcjonowanie środków masowego przekazu.
11. Instytucje samoregulacji – rady prasowe oraz organizacje dziennikarskie w poszczególnych krajach.
12. Procesy koncentracji, komercjalizacji i globalizacji (w produkcji i dystrybucji).
13. Kapitał zagraniczny w narodowych systemach medialnych.
14. Problemy ujednolicenia systemu prawnego w sferze komunikowania masowego.
Efekty kształcenia: Po zajęciach studenci powinni umieć wykorzystać wiedzę z zakresu doktryn medialnych
do zrozumienia przekształceń systemu medialnego w Polsce, rozumieć mechanizmy rządzące rynkiem mediów,
potrafić wskazać funkcje poszczególnych typów mediów i instytucji medialnych, umieć dokonywać samodzielnych porównań i analiz zjawisk medialnych w Polsce z punktu widzenia dyscyplin naukowych zajmujących się
komunikacją medialną, rozumieć mechanizmy i uwarunkowania decydujące o funkcjonowaniu mediów masowych w wybranych państwach, potrafić porównywać i klasyfikować róŜne systemy medialne.
a) podstawowa
Golka B., System medialny Francji, Warszawa 2001.
Golka B., System medialny Stanów Zjednoczonych, Warszawa 2004.
Hallin D., Mancini P., Systemy medialne - trzy modele mediów i polityki w ujęciu porównawczym, Wyd.
UJ, Kraków 2007.
Media masowe na świecie. Modele systemów medialnych i ich dynamika rozwojowa, B. Dobek – Ostrowska (red.), Wrocław 2007.
Transformacja systemów medialnych w krajach Europy Środkowo-Wschodniej po 1989 roku, B. DobekOstrowska (red.), Wrocław 2002.
Williams K., Media w Europie, Warszawa 2008.
Wybrane zagraniczne systemy medialne, Adamowski J. (red.), Warszawa 2008.
b) uzupełniająca
Adamowski J., Rosyjskie media i dziennikarstwo czasów przełomu (1985-1997), Warszawa 1998.
Jaskiernia A., Publiczne media elektroniczne w Europie, Warszawa 2006.
Mało znane systemy medialne, Oniszczuk Z., Gierula M. (red.), Sosnowiec 2007.
Uwagi:
97
Partie i systemy partyjne
Kod przedmiotu: 15.3-NSS-D.20-PSP
Rok studiów: III
Semestr: 5
Język: -
Cele kształcenia: Przygotowanie studentów do analizy i interpretacji systemów politycznych oraz tendencji
rozwojowych współczesnych systemów partyjnych. Celem zajęć jest równieŜ analiza systemów politycznych i
ich otoczenia w poszczególnych państwach, procesów kształtowania się systemu politycznego Unii Europejskiej, historii systemów partyjnych, perspektyw rozwoju systemów partyjnych. Ponadto celem zajęć jest wprowadzenie studentów do refleksji nad nowym ładem politycznym i ekonomicznym oraz kształtowaniem się
międzynarodowego i ponadnarodowego systemu politycznego i partyjnego.
1) Podziały socjopolityczne i konflikty w Europie. Języki lewicy i prawicy
2) System polityczny i jego otoczenie
3) Partie polityczne – rozwaŜania teoretyczne
4) Partie polityczne w Europie Zachodniej. System polityczny Wielkiej Brytanii
5) Partie polityczne w Europie Środkowej i Wschodniej. System polityczny Federacji Rosyjskiej.
6) System polityczny Stanów Zjednoczonych. Partie polityczne i grupy nacisku
7) System polityczny V Republiki Francuskiej. Podział systemów politycznych państw europejskich ze
względu na charakter reŜimu politycznego
8) System polityczny Szwecji. Systemy wyborcze
9) System polityczny Republiki Federalnej Niemiec. Tendencje rozwojowe systemów politycznych państw
Europy Wschodniej
10) System rządów w Polsce. Polskie elektoraty po 1989r.
11) System polityczny Szwajcarii i Hiszpanii
12) Kształtowanie się systemu politycznego Unii Europejskiej
13) Wybrane systemy partyjne na świecie (USA, Indie, Meksyk). Spór o nowy ład polityczny i ekonomiczny
14) Wybrane systemy partyjne na świecie ( Turcja, Słowacja, Międzynarodowe struktury partyjne). Kryzys
partii politycznych czy kryzys polityki?
Znajomość kluczowych pojęć i terminów z zakresu literatury przedmiotu „Partie i systemy polityczne”. Umiejętność analizy systemów politycznych i ich otoczenia w poszczególnych państwach, procesów kształtowania
się systemu politycznego Unii Europejskiej. Znajomość historii systemów partyjnych, perspektyw rozwoju
systemów partyjnych. Umiejętność przygotowania refleksyjnej prezentacji dotyczącej kształtowania się międzynarodowego i ponadnarodowego systemu politycznego, partyjnego i innych.
98
a) podstawowa
Antoszewski A., Herbut R., Systemy polityczne współczesnej Europy, Warszawa 2006.
śmigrodzki Marek, Dziemidok-Olszewska BoŜena, Współczesne systemy polityczne, Warszawa 2007.
Sobolewska-Myślik Katarzyna, Partie i systemy partyjne na świecie, Warszawa 2005.
b) uzupełniająca
Wiatr J., Raciborski J., Bartkowski J. i inni (red.), Demokracja polska 1989 – 2003.
Jerzy Wiatr (red.), Demokracja polska, Warszawa 2000.
Henryk Przybylski, Politologia, Katowice 1996.
Jamek Patryc Gunning, Zrozumieć demokrację, Warszawa 2001.
Jacek Haman, Demokracja, decyzje, wybory, Warszawa 2003.
Uwagi:
Ideologie XX wieku
Kod przedmiotu: 14.1-NSS-D.21-IDEOL
Rok studiów: III
Semestr: 5
Język: -
Cele kształcenia: Celem zajęć jest zaznajomienie studentów z podstawowymi załoŜeniami głównych ideologii
politycznych. W ramach zajęć studenci dowiedzą się, na czym polega róŜnica między ideologią, doktryną a
programem politycznym. Poznają historię głównych ideologii politycznych, takich jak konserwatyzm, liberalizm, socjalizm, komunizm, anarchizm, populizm, rasizm, nacjonalizm, faszyzm, ekologizm oraz współczesne
formy ich przejawiania się – neoliberalizm, neokonserwatyzm, Trzecia Droga czy neofaszyzm. Niemniej waŜnym celem zajęć jest uwraŜliwienie studentów na ideologiczne podłoŜe decyzji politycznych. Zapoznanie się z
głównymi załoŜeniami podstawowych ideologii politycznych powinno dać równieŜ studentom podstawę do
podejmowania bardziej przemyślanych decyzji wyborczych.
1. Analiza podstawowych pojęć: doktryna, program polityczny, idea, ideologia.
2. Liberalizm: ewolucja podstawowych idei, analiza głównych nurtów liberalizmu europejskiego i amerykańskiego, główni przedstawiciele, sposoby operacjonalizacji idei liberalizmu we współczesnej Polsce.
3. Konserwatyzm: źródła, idee, podstawowe nurty, przedstawiciele, neokonserwatyzm w USA, Europie Zachodniej i w Polsce.
4. Socjalizm: historia, główne idee, analiza i ocena głównych nurtów socjalizmu, idee socjalistyczne w myśli
politycznej współczesnej Polski.
5. Komunizm: źródła, idee i ewolucja komunizmu, komunizm niemiecki, rosyjski, polski, chiński, włoski i
99
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
komunizmy latynoamerykańskie, ocena komunizmu.
Anarchizm: podstawowe idee, rodzaje anarchizmu – anarchizm indywidualny, anarchokolektywizm, anarchokomunizm, poglądy anarchistów na rodzinę, poglądy anarchistów na edukację, ugrupowania anarchistyczne wczoraj i dziś.
Rasizm: źródła i idee, rodzaje rasizmu, rasizm amerykański, afrykański i antysemicki.
Nacjonalizm: źródła i rozwój, analiza wybranych rodzajów nacjonalizmu – nacjonalizm Ŝydowski, polski,
afrykański i nacjonalizm mniejszości etnicznych, zróŜnicowanie ocen nacjonalizmu.
Faszyzm: podstawowe idee dotyczące człowieka, państwa, wodzostwa, prawa i gospodarki, ocena rodzaje
faszyzmu, faszyzmu, organizacje neofaszystowskie.
Doktryna katolicka i jej implikacje w ideologii chadeckiej, załoŜenia teorii wyzwolenia.
Feminizm: źródła, rozwój i podstawowe nurty, główne treści Ruchu Wyzwolenia Kobiet, ocena róŜnych
nurtów feminizmu.
Ekologizm: podstawowe źródła, idee i nurty ekolog izmu, ocena ekolog izmu.
Populizm: źródła i rozwój podstawowych idei, populizm amerykański, rosyjski, środkowoeuropejski, ocena populizmu.
Po zajęciach studenci powinni wiedzieć, na czym polega róŜnica między takimi pojęciami jak ideologia, doktryna, program polityczny, znać podstawowe załoŜenia głównych ideologii politycznych, potrafić wskazać
dawnych i współczesnych przedstawicieli poszczególnych doktryn oraz ideologiczne podłoŜe działania współczesnych partii politycznych i innych podmiotów politycznych, takich jak np. ruchy społeczne.
a) podstawowa
Tokarczyk R., Współczesne doktryny polityczne, Wyd. Wolter Kluwers Polska, Warszawa 2008.
Heywood A., Ideologie polityczne, PWN, Warszawa 2007.
Bruce S., Fundamentalizm, Wyd. Sic!, Warszawa 2006.
Smith A.D., Nacjonalizm, Wyd. Sic!, Warszawa 2007.
b) uzupełniająca
Frank T., Co z tym Kansas? Czyli opowieść o tym, jak konserwatyści zdobyli serce Ameryki, Wyd. Krytyki
Politycznej, Warszawa 2008.
Laskowski P., Szkice z dziejów anarchizmu, Wyd. Literackie MUZA, Warszawa 2007.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 14.1-NSS-D.23-BOR
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: prof. dr hab. F. Bylok
100
Język: -
Cele kształcenia:
Celem wykładu jest: przedstawienie róŜnych podejść do problematyki badań rynku i opinii, a w szczególności
do ich celu, zakresu, przedmiotu i mechanizmów; zaprezentowanie badań rynkowych jako elementu procesu
podejmowania decyzji; prezentacja uniwersalnego charakteru metod i technik badań, które mogą zostać wykorzystane do pozyskiwania i przetwarzania danych dotyczących opinii i kaŜdego rodzaju rynku; zapoznanie
studentów z wymogami procedury badań; szczegółowa prezentacja najwaŜniejszych obszarów badań opinii i
rynku.
Treści merytoryczne: Pojecie opinii społecznej, funkcje badań opinii publicznej, sondaŜ diagnostyczny jako
metoda badań opinii, metody i techniki stosowane w badaniach sondaŜowych, nowe technologie a badania
sondaŜowe, mocne i słabe strony badań sondaŜowych, pojęcie rynku i jego rodzaje, rynek polityczny, metody
badań rynkowych i ich właściwości, badania wielkości rynku, badanie klientów, segmentacja rynku, badania
pozycji rynkowej, badania rynkowe z wykorzystaniem Internetu i technik elektronicznych.
Efekty kształcenia: Student powinien opanować wiedze dotyczącą: istoty, obszarów i mechanizmów badań
opinii i rynku; przebiegu procesu badawczego; rodzajów i metod badań opinii; źródeł pozyskiwania danych;
chłonności, badań postaw i preferencji konsumentów; badań struktury rynku i sposobów kształtowania pozycji
rynkowej przedsiębiorstw. Oczekiwanym efektem ćwiczeń jest umiejętność praktycznego wykorzystania poznanych metod i narzędzi badawczych.
a) podstawowa
1. M. Szreder, Metody i techniki sondaŜowych badań opinii, Wyd. PWE, Warszawa 2004.
2. E. Babby, Badania społeczne w praktyce. Warszawa. PWN 2003.
3. Ch. Frankfort-Nachmias, D. Nachmias, Metody badawcze w naukach społecznych. Zysk i S-ka, Poznań
2001.
4. A. Sułek, SondaŜ polski. Przygarść rozpraw o badaniach ankietowych. Warszawa 2001.
5. K. Lutyńska, Surveye w Polsce. Spojrzenie socjologiczno-antropologiczne, Warszawa 1993.
6. S. Kaczmarczyk, Zastosowania badań marketingowych, PWE, Warszawa 2007.
7. Badania marketingowe. Teoria i praktyka, red. nauk. K. Mazurek-Łopacinska, Wyd.
Nauk. PWN, Warszawa 2005.
b) uzupełniająca
1. P. Hague, N. Hague, C.-A. Morgan, Badania rynkowe w praktyce, HELION, 2005.
2. S. Mynarski, Badania rynkowe w przedsiebiorstwie, Wyd. AE, Kraków 2001.
4. Badania empiryczne w socjologii. Wybór tekstów. Opracowali M. Malikowski M. Niezgoda. Tyczyn
1997 t. I i II.
5. H. Mruk (red.)Analiza rynku, PWE, Warszawa 2003.
6. A. Sułek, Ogród metodologii socjologicznej. Warszawa 2002.
Uwagi:
101
Kod przedmiotu: 15.3-NSS-D.25-PPR
Rok studiów: III
Semestr: 6
Język: -
Cele kształcenia: Przygotowanie kandydatów do pracy konsultanta PR w przedsiębiorstwie, stowarzyszeniu,
administracji, szkolnictwie itd.; wytworzenie toŜsamości zawodowej odrębnej wobec pokrewnych działań komunikacyjnych.
Treści merytoryczne: Historia uprawiania PR i rozwój pojęć teoretycznych; relacje wobec dziedzin pokrewnych; etyka PR i prawo prasowe; media relations i komunikowanie masowe; pisanie i redagowanie tekstów PR;
organizowanie i prowadzenie konferencji prasowych; prezentacja siebie; stosowanie technik internetowych w
uprawianiu i badaniu PR; kryzysowe PR; badanie skuteczności w kształtowaniu toŜsamości i budowaniu wizerunku; pragmatyka uprawiania PR: przygotowanie kampanii PR i zarządzanie nią; badanie efektywności PR.
Efekty kształcenia: Zapoznanie studentów z podstawami public relations.
1. Budzyński W.: Public Relations. Zarządzanie reputacją firmy, 1997.
2. Wojcik K.: Public Relations od A do Z, 1997.
3. Sampson E.: Jak tworzyć własny wizerunek, 1996.
4. Murdoch A.: Język Public Relations, 1998.
5. Goldman M., Hoofacker G.: Współpraca z prasą i Public Relations, 1997.
6. Dobek-Ostrowska B., Fras J., Ociepka B.: Teoria i praktyka propagandy, Wrocław 1997.
7. Jacher W., Polskie przedsiębiorstwa wobec strategii Public Relations, Katowice 2003, WyŜsza Szkoła
Biznesu w Dąbrowie Górniczej.
Uwagi:
102
Współczesna demokracja – szanse i zagroŜenia
Kod przedmiotu: 14.9-NSS-D-26-DSZ
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr K. Kubala
Język: -
Cele kształcenia:
- dostarczenie studentom elementarnej wiedzy z zakresu problemów współczesnych demokracji;
- przygotowanie studentów do analizy i interpretacji tendencji rozwojowych współczesnych demokracji;
- wprowadzenie studentów do refleksji nad nowymi postaciami demokratycznego ładu politycznego i ekonomicznego;
- wspólne opracowanie i interpretacja literatury wprowadzającej w zagadnienia dotyczące kursu;
- konwersacja w oparciu o teksty wcześniej zadane a wybiegające poza zakres literatury obowiązkowej;
- uwraŜliwienie studentów na dylematy sprawowania władzy politycznej we współczesnych demokracjach.
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
8)
9)
10)
11)
12)
13)
14)
Czym jest demokracja.... i czym nie jest.
Zasady konstytucyjno-prawne państw demokratycznych.
Demokracja symulacji, czyli macdonaldyzacja Ŝycia publicznego.
Mity budujące treść demokracji.
śycie publiczne w dobie kapitalizmu.
Socjotechnika w warunkach demokracji liberalnej.
Populizm a demokracja; ujęcia, dylematy, kontrowersje.
Projekt państwa demokratycznego i jego aplikacje - polityka ekskluzji przy zaprowadzaniu ładu, postępu
gospodarczego oraz globalizacji.
Państwo – neoimperium – geopolityka sieciowa.
Kryzys państwa – władza w nowym świecie.
Miejsce i rola mediów masowych w procesach demokratyzacyjnych.
Komunikowanie polityczne a demokracja. Mediatyzacja polityki i komunikowania politycznego.
Specyfika propagandy politycznej we współczesnych demokracjach.
Rola opinii publicznej w społeczeństwach demokratycznych.
- znajomość kluczowych pojęć i terminów z zakresu literatury przedmiotu „Współczesna demokracja – szanse i
zagroŜenia.
- umiejętność przeprowadzenia analizy i interpretacji tendencji rozwojowych współczesnych demokracji;
- umiejętność przeprowadzenia analizy problemów szczegółowych (mediatyzacji polityki, znaczenia opinii
publicznej dla sprawowania władzy, populizmu, i in.)
- umiejętność przygotowania refleksyjnej prezentacji dotyczącej wybranych treści tematycznych.
103
a) podstawowa
Marek śmigrodzki, B. Dziemidok-Olszewska (red.), Współczesne systemy polityczne, Warszawa 2007.
Piotr Pawełczyk (red.), Problemy współczesnej demokracji w ujęciu socjotechnicznym, Poznań 2005.
J. Szczupaczyński (red.), Władza i społeczeństwo, Warszawa 1995, T I.
Piotr śuk (red.), Demokracja spektaklu, Warszawa 2004.
Jadwiga Staniszkis, O władzy i bezsilności, Kraków 2006.
Piotr Pawełczyk, Socjotechniczne aspekty gry politycznej, Poznań 2000.
b) uzupełniająca
Bauman Zygmunt, śycie na przemiał, Kraków 2004.
Bauman Zygmunt, Społeczeństwo w stanie oblęŜenia, Warszawa 2006.
Dobek-Ostrowska Bogusława (red.), Media masowe w demokratyzujących się systemach politycznych.
Uwagi:
Studia niestacjonarne
Język niemiecki
Kod przedmiotu: 09.4-7JO-A1.01-JO
Rok studiów: I, II niestacjonarne
Semestr: 3, 4
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot:
mgr A. Szwab-Gusta, mgr M. Gliszczyński, mgr M. Ptak, mgr W. Ściegliński
Rodzaj zaliczenia; zaliczenie z oceną
wypowiedzi ustne i pisemne tworzone na zajęciach, wypowiedzi ustne i
pisemne przygotowywane w domu; test leksykalno-gramatyczny
Język: niemiecki
Poziom specjalizacji: (-)
Cele kształcenia:
Utrwalenie wiadomości i umiejętności nabytych na poprzednich etapach nauki.
Rozwijanie integracji sprawności językowych.
Uzyskanie umiejętności językowych poprzez kontakt z autentycznymi wypowiedziami ustnymi i pisemnymi, z
uwzględnieniem róŜnych rejestrów językowych, stylu formalnego i nieformalnego, fragmentów tekstów
literackich i fachowych z niemieckiego obszaru językowego.
Uzyskanie szerokich umiejętności językowych, pozwalających na swobodne operowanie językiem w bogatym
repertuarze sytuacyjno-tematycznym, z uwzględnieniem tematyki kraju ojczystego.
104
Zapoznanie z głównymi odmianami nauczanego języka.
Poszerzenie głównego komponentu kulturowego obszaru języka nauczanego, z uwzględnieniem tematyki
integracji europejskiej.
Korzystanie z wiedzy i umiejętności nabytych w trakcie nauki innego języka obcego oraz pozostałych
przedmiotów.
Zapoznanie z elementami języka i normami socjokulturowymi, które pozwalają funkcjonować na rynku pracy.
Przygotowanie do korzystania z tekstów fachowych opublikowanych na terenie niemieckiego obszaru
językowego.
Przygotowanie studentów do egzaminu certyfikacyjnego na poziomie A2 zgodnie ze standardami ESOKJ i
zarządzeniem nr 8/2008 w sprawie organizacji nauczania języków obcych.
Treści merytoryczne: rozwijanie sprawności językowych: (słuchanie, mówienie, czytanie, pisanie oraz
prowadzenie konwersacji)
a) tematyka zajęć / słownictwo:
- wygląd (opis osoby), cechy osobowości
- wyraŜanie subiektywnych opinii
- części garderoby
- pojęcie „tolerancji”, stereotypy w postrzeganiu
- szkoła, system szkolnictwa w Niemczech i w Polsce
- wykształcenie, wybór zawodu, charakterystyka wybranych zawodów
- poszukiwanie pracy, ogłoszenia o pracę – analiza
- dokumentacja aplikacyjna: Ŝyciorys, list motywacyjny
b) gramatyka
- deklinacja rzeczownika
- zaimki wskazujące
- odmiana i stopniowanie przymiotnika
- czas Imperfekt, Perfekt
- Imperfekt czasowników modalnych
- liczebniki porządkowe (daty)
- zaimki pytające
- czasowniki zwrotne.
Opis umiejętności językowych dla poziomu A2 wg ESOKJ A1+, A2
W zakresie sprawności słuchania ze zrozumieniem student potrafi zrozumieć:
prostą rozmowę na tematy z Ŝycia codziennego
proste wypowiedzi na temat wolnego czasu, zainteresowań
najwaŜniejsze informacje w prostych komunikatach (np. na dworcu, na lotnisku)
proste wypowiedzi na temat minionych wydarzeń
proste wypowiedzi na temat planów na przyszłość
W zakresie sprawności i czytania student wykazuje się zrozumieniem:
prostych opisów osób, przedmiotów i miejsc
potrzebnych mi informacji np. w rozkładach jazdy, w menu restauracyjnym
prostych opisów wydarzeń (np. opis wycieczki za miasto)
prostych listów dotyczących Ŝycia rodzinnego
przedstawić siebie i swoją rodzinę
porozumieć się w sklepie, w banku, na uczelni, w biurze podróŜy
uzyskać prostą informację podczas podróŜy, np. kupić bilet
zapytać o drogę i objaśnić ją
zapytać kogoś, jak się czuje, co mu dolega i odpowiedzieć na podobne pytania
zaprosić znajomych np. na urodziny, wycieczkę i ustalić miejsce, czas i plan imprezy
przeprowadzić prostą rozmowę telefoniczną
w prosty sposób opowiedzieć o osobach i miejscach, które znam (np. moja rodzina, uczelnia, moja
miejscowość)
przestawić w prosty sposób swoje plany na wakacje
opowiedzieć o minionych wydarzeniach (np. weekend w górach)
105
opowiedzieć, co widzę na obrazku
W zakresie sprawności pisania student potrafi:
opisać w prosty sposób siebie, swoje zajęcia, zainteresowania
napisać krótki list (e-mail) o tym, gdzie mieszkam i opisać w prosty sposób drogę do mojego domu
zanotować waŜne dla mnie informacje (związane z rozkładem jazdy, planem zajęć itp
1. M. Perlmann-Balme, A. Tomaszewski, D. Weers: „Themen aktuell 2. Kursbuch“, Max Hueber Verlag, Ismaning 2006 (podręcznik z CD).
2. M. Perlmann-Balme, A. Tomaszewski, D. Weers: „Themen aktuell 2. Arbeitsbuch“, Max Hueber Verlag,
Ismaning 2006.
Wymagania wstępne:
- analiza wyników egzaminu maturalnego z języka niemieckiego.
- test poziomujący (Einstufungstest) na poziomie A1-A2-B1-B2.
Uwagi: (-)
Podstawowe teorie zmiany społecznej
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-A2.04-PTZS
Semestr: 2, 3
Rodzaj zaliczenia: Z/O/E
Język: -
Cele kształcenia: Celem kształcenia w zakresie ćwiczeń z podstawowych teorii zmiany struktur społecznych
jest przekazanie umiejętności analitycznych w zakresie rekonstrukcji i diagnozy zmian empirycznych problemów społecznych z uwzględnieniem optyki i nomenklatury wielkich teorii socjologicznych.
1. Ewolucjonizm, neoewolucjonizm, makropoziomowa teoria ekologiczna Hawley’a.
2. Teorie cykli historycznych.
3. Teoria strukturacji Giddensa.
4. Typy społeczeństw i współczesne teorie zmian społecznych.
5. Proces industrializacji i urbanizacji.
6. Transformacja systemowa w Polsce i innych krajach postsocjalistycznych jako przykład zmiany społeczne.
7. Integracja europejska.
8. Globalizacja jako tendencja cywilizacyjna.
9. Wizje społeczeństwa przyszłości.
106
10. Ruchy społeczne jako czynnik zmiany społecznej.
11. Rewolucja jako czynnik zmiany społecznej.
Efekty kształcenia: Znajomość przyczyn, determinant jak i skutków zmian w procesach konstytutywnych dla
odtwarzania się struktury społecznej w jej empirycznym wymiarze. Umiejętność diagnozowania zjawisk i procesów makrostrukturalnych o charakterze uniwersalnym.
a) podstawowa
P. Sztompka, 2002, Socjologia, Wyd. „Znak”, Kraków;
J. Tuner, 2004, Struktura teorii socjologicznej, Wyd. PWN, Warszawa;
J. Szacki, 2002, Historia myśli socjologicznej, Wyd. PWN, Warszawa;
A. Jasińska-Kania, L. Nijakowski, J. Szacki i M. Ziółkowski (wybór i opracowanie), 2006, Współczesne
teorie socjologiczne, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
P. Drucker, 1999, Społeczeństwo pokapitalistyczne, Warszawa;
A. Mattelart, 2004, Społeczeństwo informacji, „Universitas”, Kraków.
b) uzupełniająca
Bell D., Kulturalne sprzeczności kapitalizmu, PWN, Warszawa 1998
H. Domański, 2004, O ruchliwości społecznej w Polsce, Wyd. IFIS PAN, Warszawa;
M. S. Szczepański, 1989, Modernizacja – rozwój zaleŜny – rozwój endogenny. Socjologiczne studium rozwoju społecznego, Katowice
E. Mokrzycki, 2001, Bilans niesentymentalny, Wyd. IFIS PAN, Warszawa
A. Jasińska – Kania, M. Marody (red.), 2002, Polacy wśród Europejczyków, Wyd. „Scholar”, Warszawa.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 14.4.NSP-A2.07-PS
Semestr: 2,4
Inny typ zajęć i liczba godzin:Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr A. Wichrowski, dr A. Witusik
Język: -
Cele kształcenia: Celem zajęć jest zapoznanie studentów z podstawami psychologii społecznej.
Przedmiot i metody psychologii społecznej. Przesunięcie poznawcze w psychologii społecznej. Postawy a zachowanie, zmiana postaw, stereotypy, uprzedzenia, funkcje stereotypów i uprzedzeń. Konformizm, koncepcje
107
człowieka wewnątrz- i zewnątrzsterownego. Mała grupa społeczna, tłum, sekta, community. Grupy zadaniowe:
efektywne wykonywanie zadań, syndrom grupowego myślenia. Teoria atrybucji, autoprezentacja, zjawisko
facylitacji społecznej i wpływu społecznego. Determinanty społecznej atrakcyjności. Struktura i formy związków międzyludzkich, miłość erotyczna, przyjaźń, małŜeństwo. Zachowanie prospołeczne, empatia. Psychologiczne aspekty kontaktu pracownik socjalny – podopieczny.
Efekty kształcenia: Opanowanie podstawowych pojęć z zakresu psychologii społecznej.
Wosińska W. Psychologia Ŝycia społecznego. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Gdańsk 2005.
Griffin E. Podstawy komunikacji społecznej. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Gdańsk 2000.
Cialdini R. Wywieranie wpływu na ludzi. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Gdańsk 1995.
Wymagania wstępne: Wiedza humanistyczna z zakresu szkoły średniej i psychologii ogólnej.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 14.9-NSS-A2.08-DSP
Rok studiów: III niestacjonarne
Semestr: 5
Język: -
Cele kształcenia: Celem zajęć jest próba przedstawienia problemów współczesnego społeczeństwa polskiego
oraz dostarczenie ogólnych narzędzi teoretyczno-metodologicznych słuŜących metodycznemu, obiektywizującemu ich opisowi w perspektywie makrostrukturalnej. Na wykładzie zaprezentowane zostaną przyczyny, determinanty jak i skutki transformacji systemowej. Poruszone zostaną zagadnienia przemian rodziny, kształtowania się nowej struktury społecznej, zmian systemu wartości, przeobraŜeń zbiorowości miejskich i wiejskich,
oraz problemy wykluczenia społecznego.
Treści merytoryczne: Wykład poświęcony będzie omówieniu piętnastolecia polskiej transformacji politycznej,
gospodarczej, czy nawet szerzej: cywilizacyjnej. Treści kształcenia uwzględniają przeobraŜenia, które okazały
się, w wielu wymiarach rewolucyjne, dotykające całe społeczeństwo, poszczególne grupy osób czy w końcu
wywierające wpływ na biografie pojedynczych osób. Wykład ma być równieŜ pretekstem do powaŜniejszych
studiów teoretycznych ułatwiających analizę i interpretację zjawisk oraz procesów transformacyjnych.
I.
Transformacja systemowa jako zmiana radykalna
II.
Kształtowanie się nowej struktury społecznej.
III. Stan społeczeństwa obywatelskiego.
IV. Przemiany systemu wartości.
108
V.
PrzeobraŜenia współczesnej rodziny polskiej.
VI. Polska wieś – próba diagnozy.
VII. Miasto polskie – próba diagnozy.
Efekty kształcenia: Znajomość przyczyn, determinant jak i skutków transformacji systemowej. Umiejętność
zdiagnozowania społeczno-ekonomicznej i politycznej sytuacji w Polsce.
a) podstawowa
1. Marody M. (red.), 2007, Wymiary Ŝycia społecznego. Polska na przełomie XX i XXI wieku. Wydanie
nowe, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
2. Wasilewski J. (red.), 2006, Współczesne społeczeństwo polskie. Dynamika zmian, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
3. Białobrzeska K., Kawula S. (red), 2006, Człowiek w obliczu wykluczenia i marginalizacji społecznej. Wokół zagadnień teoretycznych, Łódź: Wydawnictwo Edukacyjne Akapit.
4. Gliński P., 1996, „Polscy zieloni. Ruch społeczny w okresie przemian”, rozdz. 8 „Zieloni jako ruch obywatelski”, Warszawa: IFiS PAN.
5. Jałowiecki B., Szczepański M., 2006, Miasto i przestrzeń w perspektywie socjologicznej, Warszawa:
Scholar.
6. Kolasa-Nowak A., Styk J., 2002, Stare i nowe struktury społeczne w Polsce, Lublin: Wydawnictwo
UMCS.
b) uzupełniająca
1. Kwak A., 2005, Rodzina w dobie przemian. MałŜeństwo i kohabitacja, Warszawa: śak.
2. Leś E., 2000, „Od filantropii do pomocniczości”, rozdz. VI, Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa.
3. Polska Wieś 2006. Raport o stanie wsi, Warszawa: Fundacja na Rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa.
4. Sztompka P., 1994, „Teorie zmiany społecznej, doświadczenia polskiej transformacji”, Studia socjologiczne nr 1.
5. Wnuk-Lipiński E., 1996, Demokratyczna rekonstrukcja. Z socjologii radykalnej zmiany społecznej”,
Warszawa: PWN, strony 237-269.
Uwagi:
109
Statystyka
Kod przedmiotu: 11.2-NSE-A3.01-STAT
Rok studiów: II niestacjonarne
Semestr: 3
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr B. Dobrowolska
Język: -
Poziom specjalizacji: ogólny
Cele kształcenia: Prezentacja teoretycznych podstaw metod statystyki indukcyjnej (matematycznej), niezbędnych do naukowego uogólniania wyników z badanej próby na populację. Zapoznanie studenta z metodami
statystycznymi wykorzystywanymi w analizie zjawisk socjologicznych.
Treści merytoryczne: Podstawowe pojęcia statystyki: jej przedmiot, metody badań, populacja, próba, pomiar,
jego skale i własności. Rozkład empiryczny cechy i miary jej opisu: miary średnie, zróŜnicowania, (a)symetrii,
spłaszczenia, inne miary pozycyjne. Metody analizy powiązań między dwoma cechami: korelacja cech ilościowych (szereg statystyczny, tablica statystyczna i charakterystyki ich opisu), powiązania cech jakościowych,
powiązania cech jakościowych (tablica kontyngencji i miary jej opisu), opis postaci zaleŜności między cechami
ilościowymi (regresja II rodzaju). Jednowymiarowa zmienna losowa, jej rozkłady i parametry: zmienna losowa, jej klasyfikacja, rozkład empiryczny i rozkłady teoretyczne: normalny, chi-kwadrat, t-Studenta. Estymacja:
punktowa i przedziałowa, przedziały ufności dla średniej i wskaźnika struktury. Weryfikacja hipotez statystycznych: parametryczne testy istotności dla jednego parametru populacji (wartości oczekiwanej i frakcji) i
równości parametrów dwóch populacji opartych na próbach niepowiązanych. Parametryczne i nieparametryczne testy istotności stosowane w analizie korelacji i regresji.
Efekty kształcenia: Praktyczna umiejętność przygotowania i przeprowadzania badania statystycznego zgodnie
z regułami wnioskowania statystycznego oraz charakteryzowania populacji generalnej na podstawie badania
częściowego.
1. Ferguson G., A., Takane Y. (2007): Analiza statystyczna w psychologii i pedagogice, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
2. Malarska A. (2005): Statystyczna analiza danych wspomagana programem SPSS, SPSS Polska, Kraków.
3. Nawojczyk M. (2004): Przewodnik po statystyce dla socjologów, SPSS Polska, Kraków.
4. Wieczorkowska G., Wierzbiński J. (2007): Statystyka. Analiza badań społecznych, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa.
5. Jóźwiak J., Podgórski J. (1997): Statystyka od podstaw, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.
6. Piłatowska M. (2007): Repetytorium ze statystyki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
7. Rószkiewicz M. (2002): Statystyka. Kurs podstawowy, Wydawnictwo EFEKT, Warszawa.
8. Zeliaś A. (2000): Metody statystyczne, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.
9. Zeliaś A., Pawełek B., Wanat St. (2002): Metody statystyczne. Zadania i sprawdziany, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.
110
Uwagi:
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-A3.02-MTBS
Semestr: 2,3
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: prof. dr hab. F. Blok (w), mgr K. JakubczakKrawczyńska (ćw.)
Język: -
Cele kształcenia:
Celem kursu jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu metod i technik badań społecznych, a takŜe umoŜliwienie im praktycznego opanowania warsztatu socjologa. Słuchacze zdobywają wiedzę
dotyczącą konstruowania i przeprowadzania procesu badawczego. Zdobyte wiadomości studenci wykorzystują
w praktycznym działaniu – przygotowując koncepcję badawczą, przeprowadzając badanie i opracowując jego
wyniki.
Opanowanie podstawowych pojęć i terminów z zakresu metod badań socjologicznych. W ramach zajęć zostaną
omówione zagadnienia związane z badaniami reprezentatywnymi, formułowaniem pytań badawczych i stawianiem hipotez. Budowa kwestionariusza i techniki surveyowe oraz zmienne i wskaźniki. Zapoznanie się z metodami ilościowymi i jakościowymi i ich odmianami. Badania pilotaŜowe i ich funkcje. Przygotowanie materiału
do analizy – opanowanie kodowania, zakładanie zbioru danych. Przygotowanie danych do analizy statystycznej. Polska statystyka publiczna – dane z Narodowych Spisów Powszechnych
1. Typy i charakter badań socjologicznych.
2. Budowa narzędzi badawczych
3. Konceptualizacja i operacjonalizacja badań*
4. Badania ilościowe
5. Techniki badań jakościowych
6. Zasady opracowania danych z róŜnego typu badań
7. Przygotowanie danych do analizy statystycznej
8. Polska statystyka publiczna
Wywiad kwestionariuszowy jako przykład techniki opartej na komunikowaniu bezpośrednim. Ankieta jako
przykład techniki opartej na komunikowaniu pośrednim.
Badania surveyowe (sondaŜowe). Opracowanie danych z wywiadów kwestionariuszowych i ankiet. Badania
monograficzne i case study. Metoda biograficzna i jej zastosowanie w socjologii. Analiza treści: jakościowa
analiza treści i ilościowa analiza treści. Projekt badawczy.
111
Efekty kształcenia: Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu metod i technik badań społecznych, a takŜe umoŜliwienie im praktycznego opanowania warsztatu socjologa.
1. Babbie E. Badania społeczne w praktyce, PWN, Warszawa, 2003.
2. Durkeim E. Zasady metody socjologicznej, PWN, Warszawa, 2007.
3. Giddens A. Socjologia, PWN, Warszawa, 2004.
5. Nowak S. Metodologia badań społecznych, PWN, 1982.
6. Lutyński J., 1994, Metody badań społecznych – wybrane zagadnienia, Łódź: ŁTN.
7. Nowak S., 1965, Metody badań socjologicznych, Warszawa.
8. Frankfort – Nachmias Ch., Nachmias D., 2001, Metody badawcze w naukach społecznych, Poznań.
Uwagi:
Demografia społeczna
Kod przedmiotu: 14.9-NSE-A3.04-DEM
Semestr: 3
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Bogusława Dobrowolska
Praca zaliczeniowa+ egzamin pisemny lub ustny (do wyboru).
Język: -
Cele kształcenia: Zapoznanie z podstawowymi procedurami analizy struktur i procesów demograficznych.
Rozbudzenie i utrwalenie swoistej świadomości demograficznej pozwalającej dostrzegać związki procesów i
zjawisk demograficznych z przejawami Ŝycia społeczno-gospodarczego.
Treści merytoryczne: Podstawowe pojęcia i terminy demograficzne, przedmiot badań demograficznych, źródła informacji statystycznych o ludności. Wybrane doktryny i teorie ludnościowe. Wybrane cykliczne teorie
wzrostu ludności. Metody analizy demograficznej – analiza przekrojowa i wzdłuŜna. Współczynniki demograficzne. Struktura ludności wg płci i wieku. Urbanizacja. PrzeobraŜenia struktury społeczno-zawodowej w Polsce. Źródło utrzymania społeczeństwa. Aktywność zawodowa kobiet. Współczynnik małŜeństw i rozwodów.
Współczynnik urodzeń. Ogólny współczynnik płodności. Roczny współczynnik zgonów. Współczynnik zgonów dla okresu półrocznego. Syntetyczne miary reprodukcji ludności (współczynnik przyrostu naturalnego,
współczynnik dynamiki demograficznej, współczynniki dzietności).Współczynniki reprodukcji brutto i netto.
Ruch wędrówkowy ludności - kryteria rozpatrywania, źródła informacji, metody opisu, analiza porównawcza
sytuacji na świecie. Prognozy demograficzne – metoda, rola załoŜeń w tworzeniu prognoz demograficznych,
wyniki wybranych prognoz. Polityka ludnościowa, jej kierunki i sposoby realizacji, zakres oddziaływania na
poszczególne procesy demograficzne.
112
Efekty kształcenia: Student powinien:
• rozumieć i stosować podstawowe pojęcia
• umieć wykorzystywać róŜnorodne źródła informacji demograficznych
• prawidłowo stosować wskaźniki demograficzne
• opisywać przebieg poszczególnych procesów demograficznych
• określać wpływ poszczególnych czynników demograficznych i pozademograficznych na przebieg procesów demograficznych.
1. Holzer J.Z., 2003, Demografia, Wyd. VI zmienione, PWE, Warszawa.
2. Kędelski M., Paradysz J., 2006, Demografia, AE w Poznaniu, Poznań.
3. Okólski M. (red.), 1990, Teoria przejścia demograficznego, PWE, Warszawa.
4. Okólski M., 2004a, Demografia. Podstawowe pojęcia, procesy i teorie w encyklopedycznym zarysie, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa.
5. Okólski M., 2004b, Demografia zmiany społecznej, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 08.1-NSS-A3.05-EZS
Rok studiów: II
Semestr: 4
Język:
Cele kształcenia: Zaznajomienie studentów ze współczesnymi problemami etycznymi w nauce, głównie w
odniesieniu do przedmiotu i sposobu badań. Określenie granic eksperymentu naukowego. Zarysowanie problematyki etycznej odpowiedzialności badacza, komentatora Ŝycia społecznego oraz zakresu kontroli nad publikowanymi wynikami badań.
1. Etyka zawodowa – wiadomości podstawowe.
2. Praca jako wartość.
3. Specyfika wykonywania zawodu socjologa.
4. Etyczna odpowiedzialność zawodowa badacza i komentatora.
5. Granice eksperymentu naukowego.
6. Kontrola nad publikowanymi wynikami badań naukowych.
7. Analiza Międzynarodowego Kodeksu Postępowania w Badaniach Rynkowych i Społecznych.
113
Efekty kształcenia: Umiejętność rozwiązywania dylematów etycznych w toku pracy badawczej na stanowisku
socjologa.
1. Bittner B., Stępień J., Wprowadzenie do etyki zawodowej, eMPi2, 2000.
2. Babbie E.., Badania społeczne w praktyce, PWN, Warszawa 2003.
3. Koralewski M., Wstęp do badań rynku, Białystok 2005.
4. Międzynarodowy kodeks postępowania w badaniach rynkowych i społecznych, Europejskie Stowarzyszenie
Badań Opinii i Rynku, Międzynarodowa Izba Handlu, 1992.
5. Silverman D., Interpretacja danych jakościowych, PWN, Warszawa 2007.
6. Michalik M., Od etyki zawodowej do etyki biznesu, Fundacja Innowacja, WSSE, Warszawa 2003.
7. Smoczyński P.J. (red.), Pisma etyczne, Ossolineum 1987.
8. Ossowska M., Normy moralne. Próba systematyzacji, PWN, Warszawa 1994.
9. Wojtyła K., Elementarz etyczny, Wrocław 2000.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-A3.06-WTS
Semestr: 3
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Maciej Frykowski (w)
mgr K. Jakubczak-Krawczyńska (ćw.)
Język:
Cele kształcenia: Orientowanie się w podstawowych kierunkach rozwoju teorii socjologicznych i proponowanych przez nie pojęciach; stosowania tych pojęć do opisu zjawisk społecznych kwalifikowanych jako symptomy strukturalnej zmiany społecznej.
Treści merytoryczne: Meta-teoretyczne załoŜenia teorii socjologicznych, teorie i „orientacje metodologiczne”
w socjologii. Funkcjonalizm i neofunkcjonalizm Teoria socjologiczna T. Parsonsa. „Natura” versus „kultura” –
socjobiologia. Teoria krytyczna w socjologii, dwa pokolenia „Szkoły Frankfurckiej”. Teorie strukturalistyczne
– Levi Strauss, Giddens. Socjologia fenomenologiczna A. Schulza. Teorie wymiany – G.C. Homans i P. Blau.
Sieci stosunków wymiany – R.M. Emmerson. Instytucjonalizm i nowy instytucjonalizm – obszary analizy
instytucjonalnej. Teorie konfliktu. Kontynuacje – L. Coser, C.W. Mills, R. Dahrendorf, R. Collins. Interakcjonizm symboliczny – G.H. Mead, M. Kuhn, H. Blumer. Socjologia interpretatywna; perspektywa dramaturgiczna i etnometodologia – E. Goffman, H. Garfinkel. Teoria sieci (Granovetter, Wellman, Castells); Teoria systemu światowego – I. Wallerstein. Socjologia ponowoczesności – Z. Bauman.
114
Efekty kształcenia: Orientowanie się w podstawowych kierunkach rozwoju teorii socjologicznych i proponowanych przez nie pojęciach; stosowania tych pojęć do opisu zjawisk społecznych
Jonathan H, Turner, Struktura teorii socjologicznej, PWN, Warszawa 2004
Jasińska-Kani A., Ziółkowski M., Szacki J., Nijakowski L.W., (red.), Współczesne teorie socjologiczne, PWN,
Warszawa 2006.
Wymagania wstępne: wiedza z zakresu socjologii ogólnej
Uwagi:
Projekt badawczy
Kod przedmiotu: 14.0-NSS-A3.08-PB
Rok studiów: II
Semestr: 3
Język: -
Cele kształcenia: Nabycie umiejętności formułowania i operacjonalizacji problemu badawczego oraz realizowania podstawowych etapów procedury badawczej, pracy w zespole, realizacji i opracowywania wyników
projektu badawczego.
Treści merytoryczne: Określanie problematyki badań i jej teoretycznego kontekstu. Formułowanie pytań badawczych. Operacjonalizacja problemu i dobór wskaźników z uwzględnieniem ich porównywalności z wynikami innych badań. Określenie listy zmiennych zaleŜnych i niezaleŜnych. Realizacja badań. Analiza wyników.
Sporządzanie raportu.
Efekty kształcenia: Nabycie umiejętności formułowania problemu badawczego, konstrukcji wskaźników,
przeprowadzania wywiadów, konstrukcji bazy danych oraz opracowania raportu.
a) podstawowa
1. Babbie Earl, Badania społeczne w praktyce, 2004, PWN, Warszawa
b) uzupełniająca
1. Zenderowski R., Praca magisterska. Jak pisać i obronić. Wskazówki metodologiczne, CeDeWu.PL, 2004,
Warszawa.
115
Uwagi:
B. Seminaria
Kod przedmiotu: 14.2-NSS-C.01-SD
Rok studiów: III
Semestr: 5, 6
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr M. Frykowski
Język: -
Cele kształcenia: Omówienie koncepcji badawczej i literatury. Analiza i doskonalenie narzędzi badawczych.
Analiza i ocena struktury oraz zawartości merytorycznej prac.
Część ogólna – seminarium
1. Prezentacje i omówienie projektów dyplomantów.
2. Omówienie niedostatków prac na wybranych przykładach
3. Omówienie problemów metodologicznych (problemy i hipotezy badawcze, operacjonalizacja problemów,
wskaźniki).
Część szczegółowa – indywidualne konsultacje
1. Konsultacje dotyczące meritum i stylu prac
2. Omówienie wyników badań.
Umiejętność określenia przedmiotu i celu badań oraz trafnego doboru metody weryfikacji hipotez. Rozwinięcie
umiejętności realizacji badan empirycznych. Umiejętność konstrukcji bazy danych oraz prawidłowej prezentacji wyników badań Umiejętność konstrukcji poprawnego merytorycznie oraz formalnie tekstu stanowiącego
prezentację teorii, metody oraz ustaleń empirycznych.
Dostosowana do tematów prac dyplomowych.
Uwagi:
116
C. Przedmioty specjalnościowe
Kod przedmiotu: 04.7-NSS-D.13-MP
Semestr: 5
Język: Poziom specjalizacji:
Cele kształcenia: Celem zajęć jest zaznajomienie studentów z podstawowymi informacjami dotyczącymi marketingu politycznego. W trakcie zajęć studenci dowiedzą się, na czym polega róŜnica między marketingiem
politycznym a marketingiem wyborczym, poznają etapy planowania marketingowego, dowiedzą się o najwaŜniejszych wydarzeniach w historii rozwoju marketingu politycznego, zapoznają się ze sposobami przygotowywania kampanii wyborczych, poznają zasady konstruowania programu wyborczego, hasła i logo, zasady pracy
z kandydatami oraz zapoznają się z metodami działania spin doctorów i funkcjami czarnego PR. Celem zajęć
jest równieŜ zastosowanie zdobytej wiedzy w praktyce podczas analizy przykładowych kampanii wyborczych,
opracowywania strategii wyborczej wybranej partii lub jej lidera oraz podczas symulowanych konferencji prasowych.
1. Wiadomości wstępne: pojęcie marketingu, marketing polityczny a marketing wyborczy – rozróŜnienia
definicyjne, marketing polityczny a PR, pojęcie marketingu mix – produkt, cena, strategia dystrybucji,
promocja, marketing mix w kampanii wyborczej, etapy planowania marketingowego.
2. Marketing polityczny – rys historyczny: marketing polityczny w staroŜytności, strategie marketingowe
Kościoła katolickiego w średniowieczu, marketing polityczny w okresie nowoŜytnym – przykład króla Ludwika XIV, propaganda napoleońska, początki reklamy prasowej w Europie i USA, pierwsze agencje reklamowe, pierwsze badania marketingowe w polityce, czynniki sprzyjające rozwojowi propagandy, propaganda w III Rzeszy, propaganda w okresie II wojny światowej, początki współczesnego marketingu politycznego.
3. Początki marketingu politycznego w Polsce: marketing polityczny w PRL, rozwój marketingu politycznego w III RP, strategie marketingowe w kampanii wyborczej przed wyborami parlamentarnymi 4 czerwca
1989 roku, strategie marketingowe w kampanii wyborczej przed wyborami prezydenckimi w 1995 roku,
najciekawsze pomysły marketingowe w wyborach od 2001 roku, wpływ stosowania strategii marketingowych na frekwencję wyborczą.
4. Kampania wyborcza: cel kampanii, długość trwania, moment rozpoczęcia kampanii i moment jej zakończenia, zasadność stosowania negatywnej kampanii wyborczej, funkcje negatywnej kampanii wyborczej,
charakterystyka sztabu wyborczego, funkcje w sztabie wyborczym – zarządca, funkcja analityczna, funkcja
wykonawcza, funkcja informacyjna, badanie elektoratu – badania opinii a własne badania zamawiane, problem interpretacji wyników badań, inne źródła informacji przydatne w kampanii, działalność kingmarkera, adresaci kampanii, wybór sposobu przekonywania, główne zasady postępowania partii politycz-
117
nych i ich liderów na rynku wyborczym.
Program wyborczy: długość i szczegółowość programu, język programu, ilość i rodzaj podejmowanych
tematów – zasada „dwa razy trzy”.
6. Hasło, symbol, barwy kampanii: zasady tworzenia hasła wyborczego, najlepsze hasła w historii kampanii
wyborczych, zasady tworzenia logo kandydata czy ugrupowania politycznego, znaczenie koloru w kampanii, symbolika kolorów, krój czcionki, oprawa muzyczna kampanii.
7. Przygotowanie kandydata: zasady kształtowania wizerunku kandydata, sposoby zdobywania sympatii
wyborcy, mowa ciała, funkcja dystansu przestrzennego w polityce, bezpośrednie spotkania z wyborcami
oraz występy telewizyjne, wskazówki dotyczące ubioru, symbolika barw w ubiorze.
8. PR i spin doctoring – wiadomości wstępne: rola PR we współczesnej demokracji liberalnej, bezpośrednie i
pośrednie rodzaje informacji – advertorial, plotki, spinning, spin doctroing – charakterystyka, funkcje, historia spin doctoring, spin doctoring – prawdy i mity.
9. Spin doctroing – metody działania: narzędzia i techniki uzyskiwania spinu, etapy procesu spin doctoringu,
zjawisko dziennikarstwa stadnego, tworzenie bazy danych i katalogu wycinków prasowych, zasady nakręcania pseudo-wydarzeń, pisania informacji prasowych i przygotowywania konferencji, podstawowe składniki informacji prasowej, zasady współpracy z dziennikarzami, czarny PR – skrajna forma medialnego
spinningu.
10. Szczegółowa analiza wybranych kampanii wyborczych w Polsce i na świecie.
5.
Efekty kształcenia: Po zajęciach studenci powinni posiadać wiedzę dotyczącą zasad marketingu politycznego,
znać etapy planowania marketingowego, potrafić zaplanować kampanię wyborczą dla partii lub jej lidera, znać
zasady pracy w sztabie wyborczym, umieć interpretować wyniki sondaŜy wyborczych, znać zasady opracowywania programu wyborczego, logo i hasła, potrafić współpracować z potencjalnymi kandydatami oraz mediami, np. umieć przygotować notatkę prasową na temat kandydata i umieć ją „sprzedać” mediom, znać zasady
przygotowywania konferencji prasowych.
a) podstawowa
Maliszewski N., Jak zaprogramować wyborcę, Wyd. Difin, Warszawa 2008
Szalkiewicz M., Kandydat. Jak wygrać wybory, Wyd. Bratna, Bydgoszcz-Olsztyn 2006
Olędzki J., Tworzydło D., Public relations: znaczenie społeczne i kierunki rozwoju, PWN, Warszawa 2006
Mazur M., Marketing polityczny. Studium porównawcze, PWN, Warszawa 2007
Dobek-Ostrowska B., Kampania wyborcza: marketingowe aspekty komunikowania politycznego, Wyd.
Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2005
Trzeciak S., Kampania wyborcza – strategia sukcesu. Przewodnik dla kandydatów i sztabów wyborczych,
Wyd. Zysk i S-ka, Poznań 2005
b) uzupełniająca
Grabowska M., Szawiel T., Budowanie demokracji. Podziały społeczne, partie polityczne i społeczeństwo
obywatelskie w postkomunistycznej Polsce, PWN, Warszawa 2003.
Uwagi:
118
Kod przedmiotu: 15.0-NSS-D.14-KS
Semestr: 5
Inny typ zajęć i liczba godzin: Tytuł, stopień, imię i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr K. Jakubczak-Krawczyńska
Język: -
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z rozmaitymi typami komunikacji społecznej
oraz uświadomienie im znaczenia i złoŜoności procesu porozumiewania się. Zadaniem kursu jest rozwinięcie
problematyki komunikowania w wymiarze interpersonalnym oraz umoŜliwienie studentom zapoznania się
z rozmaitymi sposobami i technikami pozwalającymi na poprawę jakości komunikacji interpersonalnej.
1. Pojęcie procesu komunikowania i jego poziomy:
pojęcie procesu komunikowania się,
źródła komunikacji,
poziomy komunikowania: intrapersonalne, interpersonalne, grupowe, instytucjonalne, masowe,
cele komunikowania.
2. Cechy procesu komunikowania:
komunikowanie jako proces społeczny,
komunikowanie jako proces kontekstowy,
komunikowanie jako proces kreatywny,
komunikowanie jako proces aktywny,
komunikowanie jako proces dynamiczny,
komunikowanie jako proces ciągły,
komunikowanie jako proces interakcyjny,
komunikowanie jako proces symboliczny,
komunikowanie jako proces świadomy i celowy,
komunikowanie jako proces złoŜony i wielokierunkowy,
komunikowanie jako proces nieuchronny i nieodwracalny.
3. Sposoby rozumienia procesu komunikowania:
rozumienie komunikowania jako przekazywania sobie informacji – komunikowanie sygnałowe,
rozumienie komunikowania jako wnioskowania – komunikowanie znakowe (wskaźnikowe),
rozumienie komunikowania jako interpretowania symboli – komunikowanie symboliczne (semiotyczne).
4. Język ciała i jego rola w procesie komunikacji interpersonalnej:
komunikacja werbalna i komunikacja niewerbalna – język ciała,
interpretacja komunikatów niewerbalnych,
znaczenie mowy ciała w procesie komunikacji.
5. Warunki skutecznej komunikacji grupowej:
odpowiedzialność nadawcy za skuteczność porozumiewania się,
119
odpowiedzialność odbiorcy za skuteczność porozumiewania się.
6. Komunikowanie grupowe – proces aktywnego słuchania:
istota procesu aktywnego słuchania,
słuchanie jako istotny element skutecznego porozumiewania się,
wybrane techniki aktywnego słuchania.
7. Komunikowanie grupowe – proces podejmowania decyzji w grupie:
czym jest decyzja?,
ograniczenia racjonalności w podejmowaniu decyzji,
pewność, ryzyko i niepewność w podejmowaniu decyzji,
dwa podejścia do podejmowania decyzji: logika konwersacji i logika właściwości.
8. Komunikowanie grupowe – proces kreatywnego rozwiązywania problemów grupowych:
ogólna charakterystyka procesu rozwiązywania problemów,
bariery tworzenia nowych rozwiązań,
zasady tworzenia nowych rozwiązań.
9. Asertywność w grupie:
istota i znaczenie asertywności.
asertywne przekazywanie informacji zwrotnych,
asertywna odmowa.
10. Procesy negocjacyjne jako przykład interpersonalnego komunikowania perswazyjnego:
poziomy negocjacji,
czynniki wpływające na przebieg negocjacji,
strategie negocjacyjne,
wybrane techniki negocjacji.
11. Komunikacja masowa poprzez media:
funkcjonalna teoria mediów,
krytyczna teoria mediów,
kodeksy postępowania mediów.
12. Komunikowanie w systemach demokratycznych – zagadnienie opinii publicznej:
sposoby rozumienia pojęcia opinii publicznej,
opinia quasi-publiczna i opinia nie-publiczna,
proces opiniotwórczy,
badania opinii publicznej,
rola opinii publicznej w systemach demokratycznych.
13. Zadania praktyczne.
Efekty kształcenia: Znajomość problematyki z zakresu komunikacji grupowej, praktyczne umiejętności rozwiązywania problemów grupowych – zwłaszcza w rodzinie i grupach zawodowych, zdolność podejmowania
decyzji w grupie, zachowania się asertywnego w grupie i prowadzenia negocjacji interpersonalnych.
a) podstawowa:
1. Aronson E., Wilson T., Akert R. M., Psychologia społeczna. Serce i umysł, Wyd. Zysk i Spółka, Poznań.
2. Stewart J. (red.), 2000, Mosty zamiast murów. O komunikowaniu się między ludźmi, PWN, Warszawa.
b) uzupełniająca:
1. McKay M., Davis M., Fanning P., 2001, Sztuka skutecznego porozumiewania się, GWP, Gdańsk.
2. Nęcki Z., 1995, Negocjacje w biznesie, Wyd. Profesjonalnej Szkoły biznesu, Kraków.
3. Król – Fijewska M., 1992, Trening asertywności, PTP, Warszawa.
4. Harvard Business School, 2005, Podejmowanie decyzji, Wyd. Helion, Gliwice.
Uwagi:
120
Kod przedmiotu: 14.9-NSS-D.17-KSR
Semestr: 5
Język:
Cele kształcenia:
1. Nabycie praktycznych umiejętności określenia czy danych rodzaj sporu jest konfliktem społecznych czy inna
forma nieporozumienia występującego między ludźmi.
2. Poznanie technik rozwiązywania konfliktów w stopniu umoŜliwiającym ich wykorzystywanie w praktyce.
1. Geneza konfliktów występujących w społeczeństwie.
2. Konflikty społeczne jako przedmiot zainteresowań socjologii.
2.1. Konflikty w makroskali.
2.2. Konflikty w mikroskali.
3. Istota konfliktu społecznego.
4. Uwarunkowania konfliktu społecznego.
4.1. Źródła konfliktów.
5. Typologia konfliktów społecznych.
5.1. Kryteria dotyczące typologii.
6. Funkcje konfliktów społecznych.
7. Ocena znaczenia konfliktu w Ŝyciu społecznym.
8. Konflikt społeczny w organizacji.
8.1. Poziomy przebiegu konfliktu.
8.2. Scenariusze konfliktu.
8.2.1. Metody stymulowania konfliktu.
8.2.2. Metody ograniczania konfliktu.
8.2.3. Metody rozwiązywania konfliktu.
9. Sposoby rozwiązywania konfliktów w organizacji.
9.1 Rywalizacja.
9.2 Współpraca.
9.3 Kompromis.
9.4 Unikanie.
9.5 Dostosowywanie.
10. Negocjacje w procesie rozwiązywania konfliktów.
11. Rozwiązywanie konfliktów jako proces.
11.4.
Konflikt interesów.
11.5.
Konflikt danych.
11.6.
Konflikt wartości.
12. Koło Konfliktów.
13. Zarządzanie w sytuacji konfliktowej.
121
14. Metody rozwiązywania konfliktu z klientem indywidualnym.
15. Metody rozwiązywania konfliktów międzygrupowych.
15.1. Mediacje w konfliktach grupowych.
1. Umiejętność rozróŜnienia konfliktu społecznego od innych form sporu społecznego.
2. Nabycie umiejętności wykorzystania procedur uŜytecznych w rozwiązywaniu konfliktów – transfer poznanej wiedzy do praktyki działania.
3. Nabycie umiejętności wykorzystania wybranych technik negocjacji do rozwiązywania konfliktów.
a) podstawowa
1. Dana D., Rozwiązywanie konfliktów, Warszawa 1993.
2. Edelmann R. J., Konflikty w pracy, Gdańsk 2003.
3. Fox A., Rozwiązywanie konfliktów, Warszawa 2004.
4. Gut J., Haman W., Docenić konflikt. Od walki i manipulacji do współpracy, , Warszawa 2001.
5. Holstein-Beck M.: Konflikty. Warszawa 1983.
6. Kamiński J., Negocjowanie. Techniki rozwiązywania konfliktów, Wydawnictwo, Warszawa 2004.
7. Morreale S.P, Spitzberg B.H., Barge J.K., Komunikacja między ludźmi. Motywacja wiedza i umiejętności Warszawa 2007.
8. Penc J., Kreowanie zachowań w organizacji. Konflikty i stresy pracownicze. Zmiany i rozwój organizacji. Nowe rozumienie kierowania. Tworzenie klimatu współdziałania, , Warszawa 2001.
9. Stewardt J. (red.) Mosty zamiast murów, Warszawa 2000.
10. Sztumski J.Konflikt w miejscu pracy Katowice 1979.
b) uzupełniająca
1. W. Badura-Madej, Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej, Warszawa 1996.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 15.3-NSS-D.25-PPR
Semestr: 6
Język:
Cele kształcenia: Przygotowanie kandydatów do pracy konsultanta PR w przedsiębiorstwie, stowarzyszeniu,
administracji, szkolnictwie itd.; wytworzenie toŜsamości zawodowej odrębnej wobec pokrewnych działań ko-
122
munikacyjnych.
Treści merytoryczne: Historia uprawiania PR i rozwój pojęć teoretycznych; relacje wobec dziedzin pokrewnych; etyka PR i prawo prasowe; media relations i komunikowanie masowe; pisanie i redagowanie tekstów PR;
organizowanie i prowadzenie konferencji prasowych; prezentacja siebie; stosowanie technik internetowych w
uprawianiu i badaniu PR; kryzysowe PR; badanie skuteczności w kształtowaniu toŜsamości i budowaniu wizerunku; pragmatyka uprawiania PR: przygotowanie kampanii PR i zarządzanie nią; badanie efektywności PR.
Efekty kształcenia: Zapoznanie studentów z podstawami public relations
1. Budzyński W.: Public Relations. Zarządzanie reputacją firmy, 1997.
2. Wojcik K.: Public Relations od A do Z, 1997.
3. Sampson E.: Jak tworzyć własny wizerunek, 1996.
4. Murdoch A.: Język Public Relations, 1998.
5. Goldman M., Hoofacker G.: Współpraca z prasą i Public Relations, 1997.
6. Dobek-Ostrowska B., Fras J., Ociepka B.: Teoria i praktyka propagandy, Wrocław 1997.
7. Jacher W., Polskie przedsiębiorstwa wobec strategii Public Relations, Katowice 2003, WyŜsza Szkoła
Biznesu w Dąbrowie Górniczej.
Uwagi:
Partie i systemy partyjne
Kod przedmiotu: 15.3-NSS-D.20-PSP
Semestr: 5
Język: -
Cele kształcenia: Przygotowanie studentów do analizy i interpretacji systemów politycznych oraz tendencji
rozwojowych współczesnych systemów partyjnych. Celem zajęć jest równieŜ analiza systemów politycznych i
ich otoczenia w poszczególnych państwach, procesów kształtowania się systemu politycznego Unii Europejskiej, historii systemów partyjnych, perspektyw rozwoju systemów partyjnych. Ponadto celem zajęć jest wprowadzenie studentów do refleksji nad nowym ładem politycznym i ekonomicznym oraz kształtowaniem się
międzynarodowego i ponadnarodowego systemu politycznego i partyjnego.
123
1) Podziały socjopolityczne i konflikty w Europie. Języki lewicy i prawicy
2) System polityczny i jego otoczenie
3) Partie polityczne – rozwaŜania teoretyczne
4) Partie polityczne w Europie Zachodniej. System polityczny Wielkiej Brytanii
5) Partie polityczne w Europie Środkowej i Wschodniej. System polityczny Federacji Rosyjskiej.
6) System polityczny Stanów Zjednoczonych. Partie polityczne i grupy nacisku
7) System polityczny V Republiki Francuskiej. Podział systemów politycznych państw europejskich ze
względu na charakter reŜimu politycznego
8) System polityczny Szwecji. Systemy wyborcze
9) System polityczny Republiki Federalnej Niemiec. Tendencje rozwojowe systemów politycznych państw
Europy Wschodniej
10) System rządów w Polsce. Polskie elektoraty po 1989r.
11) System polityczny Szwajcarii i Hiszpanii
12) Kształtowanie się systemu politycznego Unii Europejskiej
13) Wybrane systemy partyjne na świecie (USA, Indie, Meksyk). Spór o nowy ład polityczny i ekonomiczny
14) Wybrane systemy partyjne na świecie (Turcja, Słowacja, Międzynarodowe struktury partyjne). Kryzys
partii politycznych czy kryzys polityki?
Znajomość kluczowych pojęć i terminów z zakresu literatury przedmiotu „Partie i systemy polityczne”. Umiejętność analizy systemów politycznych i ich otoczenia w poszczególnych państwach, procesów kształtowania
się systemu politycznego Unii Europejskiej. Znajomość historii systemów partyjnych, perspektyw rozwoju
systemów partyjnych. Umiejętność przygotowania refleksyjnej prezentacji dotyczącej kształtowania się międzynarodowego i ponadnarodowego systemu politycznego, partyjnego i innych.
a) podstawowa
1. Antoszewski A., Herbut R., Systemy polityczne współczesnej Europy, Warszawa 2006.
2. śmigrodzki Marek, Dziemidok-Olszewska B., Współczesne systemy polityczne, Warszawa 2007.
3. Sobolewska-Myślik K., Partie i systemy partyjne na świecie, Warszawa 2005.
b) uzupełniająca
1. Wiatr J., Raciborski J., Bartkowski J. i inni (red.), Demokracja polska 1989-2003.
2. J. Wiatr (red.), Demokracja polska, Warszawa 2000.
3. H. Przybylski, Politologia, Katowice 1996.
4. J.P. Gunning, Zrozumieć demokrację, Warszawa 2001.
5. J. Haman, Demokracja, decyzje, wybory, Warszawa 2003.
Uwagi:
124
Ideologie XX wieku
Kod przedmiotu: 14.1-NSS-D.21-IDEOL
Semestr: 5
Język: -
Cele kształcenia: Celem zajęć jest zaznajomienie studentów z podstawowymi załoŜeniami głównych ideologii
politycznych. W ramach zajęć studenci dowiedzą się, na czym polega róŜnica między ideologią, doktryną a
programem politycznym. Poznają historię głównych ideologii politycznych, takich jak konserwatyzm, liberalizm, socjalizm, komunizm, anarchizm, populizm, rasizm, nacjonalizm, faszyzm, ekologizm oraz współczesne
formy ich przejawiania się – neoliberalizm, neokonserwatyzm, Trzecia Droga czy neofaszyzm. Niemniej waŜnym celem zajęć jest uwraŜliwienie studentów na ideologiczne podłoŜe decyzji politycznych. Zapoznanie się z
głównymi załoŜeniami podstawowych ideologii politycznych powinno dać równieŜ studentom podstawę do
podejmowania bardziej przemyślanych decyzji wyborczych.
1. Analiza podstawowych pojęć: doktryna, program polityczny, idea, ideologia.
2. Liberalizm: ewolucja podstawowych idei, analiza głównych nurtów liberalizmu europejskiego i amerykańskiego, główni przedstawiciele, sposoby operacjonalizacji idei liberalizmu we współczesnej Polsce.
3. Konserwatyzm: źródła, idee, podstawowe nurty, przedstawiciele, neokonserwatyzm w USA, Europie Zachodniej i w Polsce.
4. Socjalizm: historia, główne idee, analiza i ocena głównych nurtów socjalizmu, idee socjalistyczne w myśli
politycznej współczesnej Polski.
5. Komunizm: źródła, idee i ewolucja komunizmu, komunizm niemiecki, rosyjski, polski, chiński, włoski i
komunizmy latynoamerykańskie, ocena komunizmu.
6. Anarchizm: podstawowe idee, rodzaje anarchizmu – anarchizm indywidualny, anarchokolektywizm, anarchokomunizm, poglądy anarchistów na rodzinę, poglądy anarchistów na edukację, ugrupowania anarchistyczne wczoraj i dziś.
7. Rasizm: źródła i idee, rodzaje rasizmu, rasizm amerykański, afrykański i antysemicki.
8. Nacjonalizm: źródła i rozwój, analiza wybranych rodzajów nacjonalizmu – nacjonalizm Ŝydowski, polski,
afrykański i nacjonalizm mniejszości etnicznych, zróŜnicowanie ocen nacjonalizmu.
9. Faszyzm: podstawowe idee dotyczące człowieka, państwa, wodzostwa, prawa i gospodarki, ocena rodzaje
faszyzmu, faszyzmu, organizacje neofaszystowskie.
10. Doktryna katolicka i jej implikacje w ideologii chadeckiej, załoŜenia teorii wyzwolenia.
11. Feminizm: źródła, rozwój i podstawowe nurty, główne treści Ruchu Wyzwolenia Kobiet, ocena róŜnych
nurtów feminizmu.
12. Ekologizm: podstawowe źródła, idee i nurty ekolog izmu, ocena ekolog izmu.
13. Populizm: źródła i rozwój podstawowych idei, populizm amerykański, rosyjski, środkowoeuropejski, ocena populizmu.
125
Po zajęciach studenci powinni wiedzieć, na czym polega róŜnica między takimi pojęciami jak ideologia, doktryna, program polityczny, znać podstawowe załoŜenia głównych ideologii politycznych, potrafić wskazać
dawnych i współczesnych przedstawicieli poszczególnych doktryn oraz ideologiczne podłoŜe działania współczesnych partii politycznych i innych podmiotów politycznych, takich jak np. ruchy społeczne.
a) podstawowa
1. Tokarczyk R., Współczesne doktryny polityczne, Wyd. Wolter Kluwers Polska, Warszawa 2008.
2. Heywood A., Ideologie polityczne, PWN, Warszawa 2007.
3. Bruce S., Fundamentalizm, Wyd. Sic!, Warszawa 2006.
4. Smith A.D., Nacjonalizm, Wyd. Sic!, Warszawa 2007.
b) uzupełniająca
1. Frank T., Co z tym Kansas? Czyli opowieść o tym, jak konserwatyści zdobyli serce Ameryki, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2008
2. Laskowski P., Szkice z dziejów anarchizmu, Wyd. Literackie MUZA, Warszawa 2007.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 14.1-NSS-D.23-BOR
Semestr: 6
Język: -
Cele kształcenia:
Celem wykładu jest: przedstawienie róŜnych podejść do problematyki badań rynku i opinii, a w szczególności
do ich celu, zakresu, przedmiotu i mechanizmów; zaprezentowanie badań rynkowych jako elementu procesu
podejmowania decyzji; prezentacja uniwersalnego charakteru metod i technik badań, które mogą zostać wykorzystane do pozyskiwania i przetwarzania danych dotyczących opinii i kaŜdego rodzaju rynku; zapoznanie
studentów z wymogami procedury badań; szczegółowa prezentacja najwaŜniejszych obszarów badań opinii i
rynku.
Treści merytoryczne: Pojecie opinii społecznej, funkcje badań opinii publicznej, sondaŜ diagnostyczny jako
metoda badań opinii, metody i techniki stosowane w badaniach sondaŜowych, nowe technologie a badania
sondaŜowe, mocne i słabe strony badań sondaŜowych, pojęcie rynku i jego rodzaje, rynek polityczny, metody
badań rynkowych i ich właściwości, badania wielkości rynku, badanie klientów, segmentacja rynku, badania
126
pozycji rynkowej, badania rynkowe z wykorzystaniem Internetu i technik elektronicznych.
Efekty kształcenia: Student powinien opanować wiedze dotyczącą: istoty, obszarów i mechanizmów badań
opinii i rynku; przebiegu procesu badawczego; rodzajów i metod badań opinii; źródeł pozyskiwania danych;
chłonności, badań postaw i preferencji konsumentów; badań struktury rynku i sposobów kształtowania pozycji
rynkowej przedsiębiorstw. Oczekiwanym efektem ćwiczeń jest umiejętność praktycznego wykorzystania poznanych metod i narzędzi badawczych.
a) podstawowa
1. M. Szreder, Metody i techniki sondaŜowych badań opinii, Wyd. PWE, Warszawa 2004.
2. E. Babby, Badania społeczne w praktyce. Warszawa. PWN 2003.
3. Ch. Frankfort-Nachmias, D. Nachmias, Metody badawcze w naukach społecznych. Zysk i S-ka, Poznań
2001.
4. A. Sułek, SondaŜ polski. Przygarść rozpraw o badaniach ankietowych. Warszawa 2001.
5. K. Lutyńska, Surveye w Polsce. Spojrzenie socjologiczno-antropologiczne, Warszawa 1993.
6. S. Kaczmarczyk, Zastosowania badań marketingowych, PWE, Warszawa 2007.
7. Badania marketingowe. Teoria i praktyka, red. nauk. K. Mazurek-Łopacinska, Wyd. Nauk. PWN, Warszawa 2005.
b) uzupełniająca
1. P. Hague, N. Hague, C.-A. Morgan, Badania rynkowe w praktyce, HELION, 2005.
2. S. Mynarski, Badania rynkowe w przedsiębiorstwie, Wyd. AE, Kraków 2001.
3. Badania empiryczne w socjologii. Wybór tekstów. Opracowali M. Malikowski M. Niezgoda. Tyczyn
1997 t. I i II.
4. H. Mruk (red.)Analiza rynku, PWE, Warszawa 2003.
5. A. Sułek, Ogród metodologii socjologicznej. Warszawa 2002.
Uwagi:
Kod przedmiotu: 04.9-NSSS-D.24-NPB
Rok studiów: III
Semestr: 6
Język: -
Cele kształcenia: nabycie wiedzy z zakresu: identyfikacji i diagnozy stylów komunikowania (własnego i partnerów negocjacji), poznanie podstawowych zasad i etapów procesu negocjowania, wykorzystanie strategii
127
psychologicznych w prowadzeniu negocjacji, analiza poszczególnych strategii negocjacyjnych, dostosowanie
do sytuacji konfliktowych określonych strategie negocjacyjnych w polityce i biznesie.
negocjacje jako proces komunikowania się, typy negocjacji, proces negocjacji, fazy negocjacji, style negocjacji,
indywidualne i sytuacyjne uwarunkowania skuteczności negocjowania, warunki podejmowania działań negocjacyjnych, analiza strategii i taktyk negocjacyjnych, rozwijanie umiejętności komunikacyjnych uŜytecznych w
procesie negocjacji, trudne sytuacje negocjacyjne, podmiotowe i sytuacyjne uwarunkowania występowania
barier w negocjowaniu, modelowe właściwości sprawnego negocjatora, konflikt w negocjacjach, przebieg negocjacji a róŜnice kulturowe, specyfika negocjacji w polityce, negocjacje jako element pracy menedŜera
zdobycie praktycznej wiedzy i umiejętności w zakresie negocjacji, umiejętności skutecznego komunikowania w
negocjacjach, rozwijanie psychologicznych i psychospołecznych kompetencji w efektywnym prowadzeniu
negocjacji,
a) podstawowa
1. Cichobłaziński L., Techniki negocjacji, WWZPCz, Częstochowa 2003.
2. Rządca R., Wujec P., Negocjacje, Polskie Wydaw. Ekonomiczne, Warszawa 1998.
3. Stankiewicz J., Komunikowanie się w organizacji, Wyd. ASTRUM, Wrocław 1999.
4. Ury W., Fisher R., Patton B., Dochodząc do TAK : negocjowanie bez poddawania się, Polskie Wydaw.
Ekonomicze, 2000.
5. Nęcki Z., Negocjacje w biznesie, Wyd. 4., Wydaw. Profesjonalnej Szk. Biznesu, Kraków 1997.
6. A. Pratkanis, E. Aronson, Wiek propagandy. UŜywanie i naduŜywanie perswazji na co dzień, przekł. J.
Radzicki, M. Szuster, Warszawa 2003.
7. Myśliwiec G. (2001), Techniki i triki negocjacyjne, Warszawa 2001.
b) uzupełniająca
1. Sztumski J., Konflikty społeczne i negocjacje jako sposoby ich przezwycięŜania, WWZPCz, Częstochowa 2000.
2. Chełpa S., Witkowski T., Psychologia konfliktów, UNUS, Warszawa 1999
3. Negocjowanie; techniki rozwiązywania konfliktów: Poltex, Warszawa 2003
4. Mingotaud F., Sprawny kierownik. Techniki osiągania sukcesu, Polteext, Warszawa 1994
5. W. Cwalina, A. Falkowski, Marketing polityczny. Perspektywa psychologiczna, Gdańsk 2005.
6. W. Ury, Odchodząc od NIE. Negocjowanie od konfrontacji do kooperacji, przekł. R.A. Rządca,
Warszawa 1997.
Uwagi:
128
129

PRZEWODNIK ECTS 2011/2012 Zespół redakcyjny

Transkrypt

Podobne dokumenty

Hodowla zwierząt towarzyszących i wolno żyjących

Wniosek o powtarzanie przedmiotu TiR

Rachunkowość informatyczna SYLABUS

golias 6 sem 2014-15 - Instytut Studiów Klasycznych

metodyka nauczania przedmiotu głównego – wiolonczela

MK_21_11_4 Pracownia sztuki społecznej

Wydziały nieposiadające uprawnień do nadawania stopnia