Propozycja zmian w systemie ochrony zdrowia

Propozycja zmian w systemie ochrony zdrowia Piotr Szynkiewicz Kongres Medmetriq 2013, Sopot 25% O. okulistyki UDZIAŁ REALIZACJI JGP w OW 20% 15% O. kardiologii O. chir. uraz-­‐ortop. SZPITAL 10% -­‐30% O. chirurgii -­‐10% 10% O. wewn. 5% O. neurologii 0% RENTOWNOŚĆ 30% 25% O. okulistyki UDZIAŁ REALIZACJI JGP w OW 20% 15% O. kardiologii O. chir. uraz-­‐ortop. SZPITAL 10% -­‐30% -­‐10% 10% O. wewn. 5% O. neurologii 0% RENTOWNOŚĆ 30% Złe wiadomości: 1.  Pieniędzy jest za mało i nie będzie więcej 2.  Szpitali jest za dużo Dobre wiadomości: 1.  Zapotrzebowanie na usługi medyczne rośnie 2.  Będzie praca dla tych, którzy się dostosują Rola Dyrektora: Przewodzić w procesie zmian I zasada dynamiki Newtona Interesariusze systemu ochrony zdrowia: 1.  Pacjenci 2.  Lekarze 3.  Pielęgniarki i pracownicy szpitali, związkowcy 4.  Dyrektorzy szpitali 5.  Dostawcy sprzętu i leków 6.  Dostawcy usług – IT, outsourcing, laboratoria, … 7.  Ubezpieczyciele 8.  Politycy 9.  Inne pasożyty– kancelarie, … Interesy dobrze zorganizowanej, małej grupy zawsze wygrywają z interesami dużej grupy słabo zorganizowanej. Społecznym oczekiwaniem wobec ochrony zdrowia jest niska cena i wysoka jakość usług. Komu zależy na obniżeniu kosztów systemu? POZIOM ZORGANIZOWANIA TU
Dosta
wcy
Perso-­‐ nel
Podat-­‐ nicy NISKIE KOSZTY Pacjenci WYSOKIE KOSZTY Interesariusze systemu ochrony zdrowia: 1.  Ubezpieczyciele – ubezpieczenia dodatkowe 2.  Dostawcy sprzętu – naprawy gwar., wymagania NFZ, 3.  Personel – normy dot. etatów 4.  … 5.  … 6.  … 7.  Pacjenci – wyższa jakość i dostępność (czyli niższe koszty funkcjonowania sektora) Doświadczenia międzynarodowe: 1.  Im więcej ubezpieczeń prywatnych, tym wyższe koszty funkcjonowania systemu – USA 2.  Dostępność (brak kolejek) jest pochodną wysokości współpłacenia i urynkowienia systemu zdrowia – Francja, Szwajcaria, Włochy 3.  Brak dostępności i spadek poziomu usług są pochodną braku rynku – Kanada 4.  Systemy opieki publicznej zmierzają w stronę rozwiązań rynkowych – NHS, Niemcy 5.  Efektywność szpitali prywatnych nie jest wyższa niż publicznych 2008
2009
2010
2011
2012
KARDIOLOGIA - HOSPITALIZACJA E11, E12, E13, E14
1
2 144 256,00 zł 4 944 419,00 zł 4 533 696,00 zł 4 462 551,00 zł 3 365 752,00 zł
2
5 629 152,00 zł 12 976 389,00 zł 9 454 533,00 zł
3
2 760 672,00 zł 5 210 364,00 zł 5 457 408,00 zł 12 725 622,00 zł 14 535 144,00 zł
4
4 535 952,00 zł 10 575 972,00 zł 9 886 962,00 zł 9 407 970,00 zł 8 443 966,00 zł
5
0,00 zł
1 025 457,00 zł 7 557 537,00 zł
6
0,00 zł
7 649 541,00 zł 11 469 543,00 zł 11 666 301,00 zł 11 990 420,00 zł
7
0,00 zł
1 890 080,00 zł 3 076 677,00 zł 3 636 606,00 zł 3 243 500,00 zł
8
0,00 zł
0,00 zł
6 390 759,00 zł 7 230 678,00 zł 7 728 084,00 zł
9
0,00 zł
0,00 zł
3 691 176,00 zł 6 243 675,00 zł
10
0,00 zł
0,00 zł
0,00 zł
11
0,00 zł
0,00 zł
0,00 zł
0,00 zł
7 138 528,00 zł
12
0,00 zł
0,00 zł
0,00 zł
0,00 zł
7 046 416,00 zł
15 070 032 zł
44 272 222 zł
61 518 291 zł
66 474 165 zł
64 706 374 zł
Liczba umów
4
15
11
10
19
Liczba
świadczeniodawców
4
7
9
9
11
270 452,00 zł
11 100 762,00 zł 944 112,00 zł
Drugie miejsce po Holandii a potem zgon! Dlaczego odrzucamy prywatyzację? 1.  Obawa przed prywatyzacją zysków i nacjonalizacją problemów 2.  Konsolidacja kapitałowa i wypływ z kraju zysków monopolistów 3.  Zasada solidaryzmu – rzeczywiste potrzeby – 20%? – praktycznie niemożliwa do utrzymania (Francja, Włochy, Kanada) Upolitycznione limitowanie (gospodarka niedoboru): Ogranicza zdrową konkurencję (jakość i skala działania) Pozwala trwać placówkom niepotrzebnym Wymusza nadmierne regulacje i ich koszty Promuje przeciętność usług Sprzyja nieprawidłowościom (omijanie kolejki) Demoralizuje pracowników (gwarantowane zatrudnienie) •  Nie gwarantuje zbilansowania systemu (procesy o nadwykonania, dyrektywa transgraniczna) •  Ogranicza odpowiedzialność – płatnik, samorząd, szpital – a przez to nie motywuje do starań o poprawę sytuacji • 
• 
• 
• 
• 
• 
Jak akceptując zasadę solidaryzmu tam gdzie jest potrzebna, ograniczać ją tam gdzie jest nadużywana? Propozycja zmian w systemie ochrony zdrowia Kongres Medmetriq 2013, Sopot Płatnik: Podział na fundusz zwyczajny i fundusz solidaryzmu FZ FZ FS FS Docelowo 80 % środków NFZ w funduszy zwyczajnym Płatnik: Demonopsonizacja FZ FS FZ FZ FZ Konkurencja koncesjonowanych płatników –
dobrowolność wyboru płatnika przez obywatela w obszarze FZ Płatnik: Demonopsonizacja Płatnicy prywatni FZ NFZ FZ FZ FZ FZ Fundusz solidaryzmu Świadczeniodawcy: •  Obowiązkowe ubezpieczenie •  Wolny rynek – staranie o pacjenta jakością i ceną – naturalna stymulacja specjalizacji i kompleksowości usług •  Dowolność zakresu świadczonych usług – dla wszystkich na tych samych warunkach •  Wolny rynek – ograniczenie marnotrawstwa •  Wolny rynek – zdrowe relacje w miejscu pracy – promocja kompetencji – pracownicy i menedżerowie Państwo: •  Ograniczenie roli państwa do regulatora i kontrolera systemu •  Nadzór płatników •  Nadzór jakości świadczeń •  Ocena technologii medycznych •  Refundacja Samorząd: •  Wyznacza plan zakupów świadczeń – mapa potrzeb •  Ocenia sprawność płatników w regionie •  Inwestuje w infrastrukturę wedle potrzeb i posiadanych środków – naturalna promocja PPP Korzyści: 1.  Gospodarność •  ograniczenie regulacji i nakazów •  optymalizacja form leczenia 2.  Specjalizacja i jakość usług •  Wyższa jakość i niższe koszty •  Kompleksowość, rehabilitacja itd. 3.  Kontrola zachowania pacjenta przez płatnika •  Tryb życia i udział w programach zdrowotnych o wysokiej efektywności •  Ograniczenie nadużywania świadczeń Korzyści: 1.  Równowaga dla lobbingu dostawców (fundusze mają inne interesy – ograniczają zbędne koszty) 2.  Odejście od finansowania infrastruktury 3.  Odpolitycznienie 4.  Oddolna promocja koordynacji opieki medycznej Komu zależy na obniżeniu kosztów systemu? Fundu
sze POZIOM ZORGANIZOWANIA TU
Dosta
wcy
Podat-­‐ nicy Perso-­‐ nel
Pacjenci NISKIE KOSZTY WYSOKIE KOSZTY 18% 16% O. neon. 2 O. neon. 1 UDZIAŁ REALIZACJI JGP w OW 14% 12% 10% 8% O. dziec. 1 6% O. poł.-­‐gin. 1 O. chir. 2 O. dziec. 2 O. wewn. 1 4% -­‐70% -­‐50% -­‐30% -­‐10% O. poł.-­‐gin. 2 10% 2% O. wewn. 2 0% RENTOWNOŚĆ O. chir. 1 30% Rozwiązania szczegółowe: 1.  Zasady organizacji POZ i AOS – limit wizyt, podwójna zgoda, poszerzenie zakresu świadczeń i zasad wynagradzania 2.  Zasady alokacji środków – mapy potrzeb 3.  Zasady funkcjonowania szpitali klinicznych i wytypowanych szpitali publicznych 4.  Zakres ubezpieczeń dodatkowych – koszyk 5.  Zasady regulacji systemu i podział ról 6.  …wiele innych ustaleń Propozycja zmian w systemie ochrony zdrowia Kongres Medmetriq 2013, Sopot Demonopsonizacja NFZ 1. 
2. 
3. 
4. 
Podział środków NFZ na osobne budżety: • 
Zwykły wykonawczy – większość świadczeń realizowana wg standardowych procedur, obliczeń statystycznych itp. • 
Solidaryzmu społecznego – obejmujący przypadki trudne i rzadkie powikłania, choroby sieroce, itp. Zgoda utworzenie prywatnych instytucji płatnika (FUNDUSZE ZDROWIA), konkurujących między sobą i z NFZ w obszarze budżetu zwykłego jakością i dostępnością. Pacjenci dobrowolnie przechodzą z NFZ do konkurujących funduszy (w zakresie oferowanych przez nie świadczeń, pozostałe świadczenia nadal są opłacane przez NFZ) Systematyczne, coroczne przesuwanie budżetu z obszaru społecznego do zwykłego (na początku 20%, docelowo min. 80%) w oparciu o analizę danych (CSIOZ) i wdrożenie metod kontroli FUNDUSZY PRYWATNYCH (przechodzenie państwa z roli płatnika do roli regulatora) Rezultatem konkurowania funduszy będzie lepsza jakość (wybór i kontrola świadczeniodawców), większa dostępność ( czas oczekiwania głównym czynnikiem konkurencyjnym obok jakości usług), upowszechnienie efektywnych programów zdrowotnych przez fundusze w grupie ich członków Konkurencja świadczeniodawców 1.  Zakup usług przez fundusze (kryterium ceny i jakości) -­‐ prowadzi do gospodarności i specjalizacji (efekt skali wpływa na koszty i jakość), jednocześnie nie zmniejsza dostępności – konkurujące fundusze będą musiał kontraktować regionalnie (preferencje pacjentów) 2.  Świadczeniodawcy mogą wykonywać dowolne usługi z koniecznością zachowania warunków jakościowych (pod rygorem usunięcia z wpisu do ewidencji wojewody) – podlegają mniejszym regulacjom (stopniowo upraszczanym) i obowiązkowi ubezpieczenia (eliminacja niskiej jakości). 3.  Świadczeniodawcy dobrowolnie podpisują umowy z funduszami, w tym NFZ (budżet zwykły i przypadki z budżetu społecznego) – umowy docelowo nie gwarantują przychodu a jedynie stawki za świadczenia (wg JGP). Pacjenci wybierają świadczeniodawcę z listy dostępnej dla ich funduszu. 4.  Konkurencja świadczeniodawców promuje specjalizację i inwestycje w infrastrukturę oraz PPP, a także eliminuje problem finansowania infrastruktury. Samorządy mają możliwość dopłacania do usług (utrzymanie placówek i struktury usług). Ubezpieczenia – złudzenia •  Powszechność (ryzyko niedostępności i przeciążenia systemu podstawowego) – nie wystarczy powiedzieć „trzeba się było ubezpieczyć”, można będzie powiedzieć „dostałeś mało, ponieważ nie jesteś ubezpieczony” •  Poprawa efektywności – koszty lobbingu, obsługi, marża zysku – koszty publicznego systemu nie ulegną zmniejszeniu (składki) Wiemy i wiele mówimy o: •  Udziale wydatków na ochronę zdrowia w PKB – a koszty prywatne, inwestycje itp. •  Prognozach demograficznych •  Rosnących kosztach technologii medycznych a lobbingu – ustawy •  Nieefektywności wydatków w sektorze zdrowia •  Etyce w kontekście rozwoju nauki i technik zabiegowych •  Braku ograniczenia popytu Wiemy, ale mniej mówimy o: •  Solidaryzmie społecznym a grupach interesu •  Solidaryzmie społecznym a odpowiedzialności za własne zdrowie •  Braku ośrodków odpowiedzialności politycznej (NFZ, MZ-­‐rząd, samorząd, świadczeniodawcy)