plik PDF z tekstem wprowadzenia

Rekolekcje radiowe „Bóg działa bez rozgłosu”
Dzień 3.
II Tydzień rekolekcji
Rdz 18, 1-5, 9-15
Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu
w najgorętszej porze dnia. Abraham spojrzawszy dostrzegł trzech ludzi naprzeciw siebie.
Ujrzawszy ich podążył od wejścia do namiotu na ich spotkanie. A oddawszy im pokłon
do ziemi, rzekł: «O Panie, jeśli darzysz mnie życzliwością, racz nie omijać Twego sługi!
Przyniosę trochę wody, wy zaś raczcie obmyć sobie nogi, a potem odpocznijcie pod drzewami. Ja zaś pójdę wziąć nieco chleba, abyście się pokrzepili, zanim pójdziecie dalej, skoro
przechodzicie koło sługi waszego». A oni mu rzekli: «Uczyń tak, jak powiedziałeś».
Zapytali go: «Gdzie jest twoja żona, Sara?» − Odpowiedział im: «W tym oto namiocie».
Rzekł mu [jeden z nich]: «O tej porze za rok znów wrócę do ciebie, twoja zaś żona Sara będzie miała wtedy syna». Sara przysłuchiwała się u wejścia do namiotu, [które było tuż]
za Abrahamem. Abraham i Sara byli w bardzo podeszłym wieku. Toteż Sara nie miewała
przypadłości właściwej kobietom. Uśmiechnęła się więc do siebie i pomyślała: «Teraz, gdy
przekwitłam, mam doznawać rozkoszy, i mój mąż starzec?» Pan rzekł do Abrahama: «Dlaczego to Sara śmieje się i myśli: Czy naprawdę będę mogła rodzić, gdy już się zestarzałam?
Czy jest coś, co byłoby niemożliwe dla Pana? Za rok o tej porze wrócę do ciebie, i Sara będzie miała syna». Wtedy Sara zaparła się, mówiąc: «Wcale się nie śmiałam» − bo ogarnęło
ją przerażenie. Ale Pan powiedział: «Nie. Śmiałaś się!»
Wprowadzenie w modlitwę.
Stając w obecności Bożej uczyńmy znak krzyża.
Wzbudźmy intencje prosząc, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny, były
skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.
Wyobraźmy sobie Abrahama i popatrzmy, jak przyjmuje gości, co robi.
Prośmy w tej medytacji o pragnienie i gotowość takiego przyjęcia Boga, aby stało się
ono źródłem przemiany mojego życia.
Rozpocznijmy rozważanie Słowa Bożego.
Punkt 1. Kiedy Bóg przychodzi.
Bóg obiecał Abrahamowi liczne potomstwo. Lata biegną, a obietnica ciągle jest obietnicą.
Bóg przychodzi do Abrahama w odwiedziny w najgorętszej porze dnia. To nie jest najlepsza pora na przyjmowanie gości. Ale Bóg wybiera właśnie taki czas na spotkanie.
Abraham nadal pamięta o obietnicy i wyczekuje jej spełnienia. Dlatego z otwartym ser-
1
Rekolekcje radiowe „Bóg działa bez rozgłosu”
II Tydzień rekolekcji
cem wychodzi naprzeciw niespodzianych gości. Z ogromną życzliwością zaprasza Boga.
Mówi z przejęciem: „O Panie, jeśli raczysz mnie życzliwością, racz nie omijać Twego sługi”.
Czego ja oczekuję od życia, jakie pragnienia, niespełnione obietnice noszę w moim sercu?
Punkt 2. Trud jak najlepszego przyjęcia Boga.
Zobacz, jak Abraham przyjmuje niespodzianych gości. W taki upał, kiedy ogarnia człowieka znużenie i senność, on daje z siebie wszystko, aby należycie przyjąć gości. Zapewnia im ochłodę, odpoczynek i wspaniały poczęstunek. Jest bardzo hojny i daje to, co ma
najlepszego.
Może dzięki takiej postawie, Abraham miał wpływ na własną historię. Może wychodząc
z takim zapałem na spotkanie Boga przygotował grunt do wypełnienia się Bożej obietnicy w jego życiu. A gdyby Abraham nie wyszedł Bogu naprzeciw, to czy doczekałby się
spełnienia obietnicy? W jaki sposób ja zapraszam i przyjmuję Boga? Czy daję z siebie
wszystko?
Punkt 3. Obietnica zaczyna się wypełniać.
Goście rozmawiają z Abrahamem o wypełnieniu obietnicy. Bóg jest wierny obietnicy,
choć na jej spełnienie Abraham czekał długie lata. Przyjście Boga jest zawsze płodne, On
jest dawcą życia. Jeśli zapowiada, że Sara za rok urodzi syna, to obietnica Boga spełni się.
Jednak Sara śmieje się i myśli, że ze względu na jej wiek jest już za późno. Bóg widzi, że
ona nie wierzy i lekceważy Jego słowa. Mówi do Abrahama: „Dlaczego Sara się śmieje...
czy jest coś, co byłoby niemożliwe dla Boga?” Sara jest przerażona tym, Bóg zna jej myśli
i wątpliwości. To ujawnienie przez Boga jej niewiary jest bolesne, ale oczyszczające. Czy
ja nie ulegam zwątpieniu, że Bóg może przemienić moje życie? Poproszę, aby Bóg
oczyszczał moje myślenie, abym uwierzył, że dla Niego nie ma nic niemożliwego.
Zakończmy rozważanie osobista rozmową z Panem o przebiegu tej medytacji.
Odmówmy “Ojcze Nasz“.
2