D - Sąd Okręgowy w Toruniu

Sygn. akt IVU 436/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 kwietnia 2013 r.
Sąd Okręgowy w Toruniu - IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący SSO Hanna Cackowska-Frank
Protokolant referent stażysta E. G.
po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2013 r. w Toruniu
sprawy M. Ż.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy
na skutek odwołania M. Ż.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
z dnia 7 lutego 2012 r. nr (...)
zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawcy M. Ż. prawo do renty z tytułu częściowej
niezdolności do pracy od dnia 1 lutego 2012r. do dnia 31 stycznia 2014r. i nie stwierdza
odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania
decyzji.
/-/SSO Hanna Cackowska-Frank
Sygn. akt IVU 436/12
UZASADNIENIE
M. Ż. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z 7 lutego 2012r., odmawiającej
przywrócenia ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony wskazywał, że od stycznia
1999r. do stycznia 2012r. przebywał na rencie i stan zdrowia nie pozwala mu na podjęcie pracy fizycznej w zawodzie
montera instalacji budowlanych. Praca ta polega na pracy w uciążliwych warunkach, na dźwiganiu ciężkich materiałów
budowlanych, pracy w wilgoci oraz ciągłym schylaniu się. Dodał ponadto, że choruje na POCHP, w wyniku której ma
kłopoty z oddychaniem oraz na wirusowe zapalenie wątroby typu C.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania, powołując
się na orzeczenie Lekarza Orzecznika z 16.01.2012r. oraz Komisji Lekarskiej z 1.02..2012r., w których nie uznano
ubezpieczonego za niezdolnego do pracy.
Sąd ustalił, co następuje;
M. Ż. urodził się (...) Ukończył zasadniczą szkołę zawodową w zawodzie montera wewnętrznych instalacji
budowlanych. W okresie od 21.09.1982r. do 31.12.1992r. pracował w (...) Przedsiębiorstwie Budowlanym w G.
jako monter instalacji budowlanych i grzewczych. Pracował w głębokich wykopach przy doprowadzaniu instalacji
(sanitarnych, wodnych i gazowych) do budynków. Za cały okres zatrudnienia zakład wystawił ubezpieczonemu
świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych (z powołaniem się na Wykaz A dział V poz. 1
pkt 6 zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z 1 sierpnia 1983r. w sprawie
wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów
Budowlanych, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach, uprawniające do wcześniejszego przejścia
na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty – Dz. Urz. MBiPMB nr 3 poz.6). Następnie w okresie od
17.10.1994r. do 14.04.1995r. ubezpieczony pracował jako pomocnik palacza, a od 16.10.1995r. do 31.12.1996. –
jako palacz kotłów parowych przemysłowych. Także za te okresy zakład pracy wystawił mu świadectwo pracy w
warunkach szczególnych. Bezpośrednio przed uzyskaniem prawa do renty ubezpieczony ponownie pracował jako
monter instalacji zewnętrznych – przy doprowadzaniu instalacji do budynków. Była to praca połączona z dźwiganiem,
wykonywana także w wykopach, choć praca przy montażu instalacji wewnętrznych także połączona jest z dźwiganiem
(rury, piece gazowe, wanny), schylaniem i wysiłkiem fizycznym (np. wykuwanie otworów bądź skuwanie starej
instalacji) oraz odbywa się w zmiennych warunkach atmosferycznych (bo najczęściej w wilgotnych budynkach w
surowym stanie).
Dowód: - wywiad zawodowy, k - 3 dokumentacji lekarskiej plik I,
-świadectwa pracy, k – 2, 4, 6 akt rentowych plik II,
- świadectwa pracy w warunkach szczególnych, k – 8 i 9 akt rentowych plik II,
- zaświadczenie, k – 10 akt rentowych plik II,
- zeznania ubezpieczonego, nagranie z 5.12.2012r. - od min.10:25 do 35:50,
k - 62v-63 akt.
W okresie od 24 stycznia 1999r. do 31 stycznia 2012r. ubezpieczony pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności
do pracy z powodu wielopoziomowej dyskopatii lędźwiowej po dwukrotnym leczeniu operacyjnym z przewlekłym
zespołem rwy kulszowej prawostronnej oraz zespołu bólowego kręgosłupa szyjnego. W okresie pobierania renty
ubezpieczony pracował jako pracownik ochrony na umowę zlecenia w Koncesjonowanym Zakładzie Ochrony Osób
i Mienia (...) w T..
Dowód: - orzeczenia, k – 13, 20, 36, 47, 61 dokumentacji lekarskiej plik I oraz k – 9, 15, 30
i 38 dokumentacji lekarskiej plik II,
- decyzje o przyznaniu renty, k – 24-25, 35, 41, 46, 52, 55, 61, 70, 76, 85, 92 akt
rentowych plik II,
- zaświadczenia, k – 80, 83, 87, akt rentowych plik II,
- zeznania ubezpieczonego, nagranie z 5.12.2012r. - od min.10:25 do 35:50,
k - 62v-63 akt.
W dniu 28.12.2011r. ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy,
w którym zaznaczył, że pracuje w Koncesjonowanym Zakładzie Ochrony Osób i Mienia (...) w T. jako pracownik
ochrony.
Dowód: - wniosek, k. - 86 akt rentowych plik I.
W orzeczeniu z 16.01.2012r.r. Lekarz Orzecznik ZUS rozpoznał u M. Ż. zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne
kręgosłupa l-s i c oraz stan po operacji dyskopatii l-s w 1998r. i uznał ubezpieczonego za zdolnego do pracy.
Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z 1.02.2012r. rozpoznała u ubezpieczonego zmiany zwyrodnieniowodyskopatyczne kręgosłupa c i l-s z zespołem bólowym w wywiadzie, dyskopatię l-s leczoną operacyjnie w 1998r.
oraz zakażenie wirusem HCV w okresie wydolności wątroby. Komisja podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika o
zdolności do pracy ubezpieczonego, nie stwierdzając długotrwałej niezdolności do pracy.
Dowód: - orzeczenia, k – 43 i 61 dokumentacji lekarskiej plik II,
W opinii z 11.10.2012r. biegli sadowi internista, ortopeda, neurolog, pulmonolog i specjalista chorób zakaźnych
rozpoznali u M. Ż.:
- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego z dyskopatią C3-C4 z okresowym zespołem bólowym szyjnym w okresie
remisji,
- przebytą operację dyskopatii lędźwiowej bez cech wznowy w obrazie rezonansu magnetycznego z okresowym
zespołem bólowym w okresie remisji,
- przewlekłą obturacyjną chorobę płuc – postać lekką – dobrze kontrolowaną lekami,
- cechy przewlekłego zapalenia wątroby typu C w okresie wydolności wątroby.
Biegli wskazali, że nie stwierdzili u ubezpieczonego niezdolności do pracy. W stanie zdrowia nastąpiła poprawa, brak
objawów neurologicznych ze strony kręgosłupa, niewielkie ograniczenie ruchomości odcinka L-S przy prawidłowym
napięciu mięśni przykręgosłupowych, ruchomość kręgosłupa szyjnego bez ograniczenia. Objawów rozciągowych z
kończyn górnych brak, śladowe objawy rozciągowe z kończyny dolnej prawej. Bez zaburzeń czucia typu korzeniowego z
kończyn górnych i dolnych. Przewlekła obturacyjna choroba płuc postać lekka dobrze kontrolowana lekami. Zakażenie
wirusem HCV jest w okresie wydolności wątroby. Przeciwwskazana ciężka praca fizyczna.
Dowód: protokół badania i opinia, k – 41-42 akt sądowych.
W uzupełnieniu opinii z 17.01.2013r. biegli sądowi – autorzy opinii z 11.10.2012r. – odnosząc się do kwalifikacji
ubezpieczonego, wskazali że badany utracił zdolność do zatrudnienia zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji
i do pracy wykonywanej- czyli montera zewnętrznej instalacji budowlanej oraz pomocnika i palacza co - okresowo
od 1.02.2012r. do 31.01.2014r. ze względu na przeciwwskazanie do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej. Zdaniem
biegłych zajęcie ostatnio wykonywane – stróż – portier - należy traktować jako prace poniżej posiadanych kwalifikacji.
Uwzględniając potencjalne możliwości kompensacyjne biegli uznawali, że ubezpieczony nie jest zdolny do regularnego
wykonywania zatrudnienia w celu osiągnięcia wynagrodzenia na otwartym rynku pracy, wymaga dalszego leczenia i
rehabilitacji społeczno-zawodowej w celu zapewnienia efektywnej długotrwałej poprawy.
Dowód: uzupełnienie opinii z 17.01.2013r. k – 72 akt sądowych.
W piśmie z 6.03.2013r. organ rentowy wskazał, że nie zgadza się z opinią biegłych z 17.01.2013r., gdyż zmiana
sentencji (w stosunku do poprzednio wydanej opinii) nie została uzasadniona medycznie, o czym świadczy brak
pogorszenia stanu zdrowia wnioskodawcy w stosunku do poprzedniego badania, zakończonego wydaniem opinii
z 11.10.2012r. Opinia uzupełniająca nie ma też uzasadnienia merytorycznego, gdyż biegli nieprawidłowo ocenili
dotyczący wnioskodawcy wywiad zawodowy. Od 1999r. pan Ż. nie pracuje jako hydraulik. Zdaniem Przewodniczącej
Komisji Lekarskich ZUS (będącej specjalistą w zakresie medycyny pracy), mając na uwadze ocenę narażeń
i charakterystykę czynników uciążliwych, wykonywane przez wnioskodawcę prace zakwalifikować należy jako
lekkie, wykonywane w pozycji zmiennej i nie wymagające pełnej sprawności psychofizycznej. Ostatecznie więc
nie uzasadniono deficytu funkcjonalnego skutkującego niemożnością wykonywania przez wnioskodawcę pracy
charakteryzującej się wymienionymi cechami. Dlatego organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego
zespołu biegłych a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku o oddalenie odwołania.
(vide: pismo organu rentowego z 6.03.2013r., k – 86 akt sądowych)
W opinii uzupełniającej z 21.03.2013r. biegli sądowi – ustosunkowując się do zarzutów organu rentowego –
podtrzymali stanowisko, że ubezpieczony nie jest zdolny do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych
kwalifikacji. Wskazali, że zmiana ich stanowiska wynika z analizy charakteru pracy jako montera zewnętrznej
instalacji budowlanej oraz pomocnika i palacza co. Schorzenia kręgosłupa oraz przewlekłe zapalenie wątroby typu
C są przeciwwskazaniem do ciężkiej pracy fizycznej. Zajęcie ostatnio wykonywane – ochroniarz – portier – należy
traktować jako pracę poniżej posiadanych kwalifikacji. Badany pracując jako portier sam dokonał przekwalifikowania
zawodowego i należy uznać, że tę pracę może wykonywać.
Dowód: uzupełnienie opinii z 21.03.2013r., k – 106 akt sądowych,
W piśmie z 24.04.2013r. organ rentowy wskazał, że nie zgadza się z opinią, podtrzymując stanowisko jak w piśmie
z 6.03.2013r., że prace wykonywane przez ubezpieczonego mają charakter lekki, wykonywane są w pozycji zmiennej
i nie wymagają pełnej sprawności psychofizycznej. Stwierdzone przez biegłych schorzenie wątroby nie ma znaczenia
orzeczniczego, biegli nie uzasadnili deficytu funkcjonalnego skutkującego brakiem wykonywania pracy cechującej
się powyższymi cechami. Dlatego organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych
neurologa i specjalisty medycyny pracy ewentualnie o oddalenie odwołania.
(vide: pismo organu rentowego z 24.04.2013r., k – 121 akt sądowych)
Sąd zważył, co następuje:
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sądowych, dołączonych do
nich aktach rentowych oraz dokumentacji lekarskiej, albowiem ich treść nie budziła wątpliwości Sądu, a nadto żadna
ze stron nie zakwestionowała autentyczności zawartych w nich informacji.
Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego co do posiadanych kwalifikacji zawodowych i charakteru wykonywanej
pracy, gdyż zeznania te były szczere i spontaniczne, a ponadto znajdowały potwierdzenie w dokumentacji w postaci
świadectw pracy ubezpieczonego. Ponadto organ rentowy nie kwestionował tych zeznań.
Sąd podzielił również wnioski biegłych sądowych zaprezentowane w opinii z 11.10.2012r. a w szczególności w
uzupełnieniach opinii z 17.01.2013r. i 21.03.2013r. Powołani biegli są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin
medycyny, które odpowiadają schorzeniom ubezpieczonemu. Przedmiotowa opinia została sporządzona w oparciu
o przedłożoną dokumentację lekarską, informacje uzyskane w trakcie wywiadu oraz po przeprowadzeniu badań
specjalistycznych. Trzeba zatem zaznaczyć, że wprawdzie w opinii z 11.10.2012r. biegli wskazali, że ubezpieczony
jest zdolny do pracy, to jednak zaznaczyli, że przy występujących u niego schorzeniach przeciwwskazana jest
ciężka praca fizyczna. Z tego względu Sąd zobowiązał biegłych do odniesienia oceny do kwalifikacji ubezpieczonego
w zawodzie montera instalacji budowlanych ewentualnie palacza c.o. (bo do takiej pracy ubezpieczony uzyskał
kwalifikacje i takie prace ubezpieczony wykonywał przed uzyskaniem prawa do renty). W odniesieniu do tych
kwalifikacji biegli – w opiniach uzupełniających z 17.01.2013r. i 21.03.2013r. - uznali ubezpieczonego za nadal
częściowo niezdolnego do pracy od 1.02.2012r. do 31.01.2014r. Należy zatem zgodzić się ze stanowiskiem biegłych, że
praca w charakterze pracownika ochrony jest pracą poniżej posiadanych przez ubezpieczonego kwalifikacji. Praca w
charakterze pracownika ochrony nie wymaga szczególnego wykształcenia – ponadto pracę tę ubezpieczony wykonywał
na warunkach umowy zlecenia. Nie można zatem przyjąć, że ubezpieczony został przekwalifikowany do innej
pracy. Ubezpieczony posiada zawód, w którym – gdyby nie przeciwwskazania dotyczące stanu zdrowia – nietrudno
byłoby mu znaleźć pracę. Jednak ubezpieczony w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy montera instalacji
budowlanych jako ciężkiej pracy fizycznej (związanej z dźwiganiem, pochylaniem, wykonywanej często w zmiennych
warunkach atmosferycznych). Nie można zgodzić się z zarzutem organu rentowego, że biegli nieprawidłowo ocenili
wywiad zawodowy ubezpieczonego. To właśnie – w ocenie Sądu – organ rentowy nieprawidłowo ocenił wywiad
zawodowy. Zaznaczyć przy tym należy, że w dokumentacji lekarskiej organu rentowego zebrano wywiad zawodowy
dla ubezpieczonego udzielony przez Koncesjonowany Zakład Ochrony Osób i Mienia (...) w T. z 8.12.2011r. (k 87 dokumentacji lekarskiej plik I), w którym pracę ubezpieczonego wskazywano jako pracę pracownika ochrony.
Natomiast w wywiadzie zawodowym z 24.09.1998r. w odniesieniu do zawodu montera instalacji wod-kan pracę
ubezpieczonego oceniano jako bardzo ciężką z przewagą wysiłku fizycznego ( k - 3 dokumentacji lekarskiej plik I).
Taki też charakter pracy ubezpieczonego wynikał z jego zeznań. W tej sytuacji wobec błędnego założenia organu
rentowego, że ocenę zdolności do pracy ubezpieczonego należy odnosić do lekkiej pracy (pracownika ochrony),
zarzuty organu rentowego i wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych w nowym składzie ( w tym z biegłym
z zakresu medycyny pracy) nie zasługiwały na uwzględnienie. W uzupełnieniu opinii z 21.03.2013r. biegli zaznaczyli,
że schorzenia kręgosłupa oraz przewlekłe zapalenie wątroby typu C są przeciwwskazaniem do ciężkiej pracy fizycznej.
Dodać należy, że taka uwaga biegłych zawarta była w opinii z 11.10.2012r., w której także przy badaniu lekarza chorób
zakaźnych odnotowano, że stale aktualny proces zapalany - przeciwwskazana jest ciężka praca fizyczna. Ponadto
w opiniach uzupełniających biegli już stanowczo stwierdzili częściową okresową niezdolność do pracy. Wprawdzie
okoliczność wystawienia ubezpieczonemu świadectwa pracy w warunkach szczególnych w sprawie o rentę nie ma
istotnego znaczenia to jednak wypada zaznaczyć, że wystawienie takiego świadectwa ubezpieczonemu potwierdza
ocenę o dużej uciążliwości dla zdrowia pracy, jaką ubezpieczony wykonywał przed przyznaniem prawa do renty.
Zgodnie z treścią art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(tekst jednolity Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm., zwanej dalej ustawą o emeryturach i rentach), prawo do renty
z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:
1) jest niezdolny do pracy,
2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,
3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w tym przepisie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy
od ustania tych okresów.
Z kolei stosownie do art. 61 ustawy o emeryturach i rentach prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia
niezdolności do pracy podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony
ponownie stal się niezdolny do pracy.
Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub
częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania
zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do
wykonywania jakiejkolwiek pracy (art. 12 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach), zaś częściowo niezdolną do pracy
jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art.
12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach).
Należy zatem zauważyć, iż częściowa niezdolność do pracy zarobkowej podlega zawsze ocenie przez pryzmat
możliwości wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji osoby ubiegającej się o rentę. Trzeba
jednocześnie podkreślić, że rozumienie pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami jest pojęciem szerokim i nie
sprowadza się wyłącznie do wykonywania pracy zgodnej ze zdobytym zawodem, ale także pracy, którą w rzeczywistości
osoba taka przez dłuższy czas wykonywała.
W przedmiotowej sprawie ubezpieczony posiada wykształcenie zawodowe, zdobył zawód montera instalacji
budowlanych, praktycznie przez cały okres aktywności zawodowej pracował w tym zawodzie (a ponadto przez
bardzo krótki okres pracował także w zawodzie pomocnika i palacza co) i biegli sądowi odnosili swoje twierdzenia o
niezdolności do pracy ubezpieczonego właśnie do pracy w tym charakterze.
Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 - 3 ustawy o emeryturach i rentach przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu
niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia
sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji,
możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania
zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i
predyspozycje psychofizyczne. Niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy
medycznej nie ma możliwości odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu.
Co do wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii nowego zespołu biegłych należy wskazać, iż w
uznaniu Sądu potrzeba jego przeprowadzenia w ogóle nie istniała. Kwestią uprawnienia żądania dodatkowej opinii
tych samych lub innych biegłych zajmowało się orzecznictwo, które stanęło na stanowisku, iż jeżeli opinia biegłego
jest jednoznaczna i tak przekonująca, że Sąd określoną okoliczność uznaje za wyjaśnioną, to nie ma obowiązku
dopuszczania dowodu z dalszej opinii biegłych (patrz wyrok SN z dnia 21 listopada 1974r. II CR 638/74, OSP
1975/5/108). Stanowisko to podziela również Sąd orzekający w niniejszej sprawie. Dodatkowo w wyroku z dnia 15
lutego 1974r., II CR 817/73, LEX nr 7404, Sąd Najwyższy przyjął, że dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter,
a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mają
więc zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c., który stanowi, iż
strona może aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swych wniosków
lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej, z zastrzeżeniem niekorzystnych skutków, jakie według
przepisów kpc mogą dla niej wyniknąć z działania na zwłokę lub niezastosowania się do zarządzeń przewodniczącego
i postanowień sądu. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych
czy też z opinii instytutu w każdym wypadku, gdy opinia złożona jest niekorzystna dla strony. W świetle art. 286 k.p.c.
Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dalszych biegłych lub z opinii instytutu, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc
wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, czy nie wyjaśnia istotnych okoliczności (patrz też
wyrok SN z dnia 5 listopada 1974r., I CR 562/74, Lex nr 7607). Odmienne stanowisko oznaczałoby bowiem przyjęcie,
że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by się upewnić, czy niektórzy z nich nie byliby takiego
samego zdania co strona.
W realiach niniejszej sprawy złożona do akt opinia biegłych sądowych z uzupełnieniami z 17.01.2013r. i 21.03.2013r. w
sposób pełny i wyczerpujący udzieliła odpowiedzi na pytania ujęte w tezie postanowienia dopuszczającego ten dowód.
Należy bowiem po raz kolejny podkreślić, że Sąd nie stwierdził niezgodności między opinią z 11.10.2012r. a opiniami
uzupełniającymi właśnie ze względu na to, że już w opinii z 11.10.2012r. biegli wskazywali na przeciwwskazanie
do ciężkiej pracy fizycznej a w opiniach uzupełniających odnieśli się do pracy ubezpieczonego w zawodzie montera
instalacji budowlanych. Z kolei z pism organu rentowego oraz wywiadu zebranego w trakcie postępowania przed
tym organem wynika, że organ rentowy powoływał się na kwalifikacje do pracy w charakterze pracownika ochrony i
pracę w tym charakterze oceniał jako pracę lekką. W ocenie sądu praca w charakterze pracownika ochrony jest dla
ubezpieczonego pracą zdecydowanie poniżej jego kwalifikacji zawodowych.
Mając zatem na uwadze powyższe rozważania co do niezdolności do pracy ubezpieczonego oraz fakt, że z opinii
wynikało, iż niezdolność ubezpieczonego do pracy jest częściowa i okresowa, Sąd na podstawie art. 47714 § 2 kpc
uwzględnił odwołanie i zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając M. Ż. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności
do pracy na kolejny okres od 1 lutego 2012r. do 31 stycznia 2014r.
Ze względu na to, że zmiana decyzji wynikała z uznania ubezpieczonego częściowo niezdolnym do pracy na podstawie
opinii biegłych sądowych, a biegli w badaniu odnośnie schorzenia w postaci przewlekłego zapalenia wątroby typu C
powołali się także na wynik USG z 8 czerwca 2012r. Sąd stosownie do art. 118 ust.1a ustawy o emeryturach i rentach nie
stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.
Przewodnicząca:
SSO Hanna Cackowska- Frank