23 GRUDNIA Łk 1,57—66 Po zapowiedziach narodzin oto opis

23 GRUDNIA
Łk 1,57—66
Po zapowiedziach narodzin oto opis samych narodzin. Dzisiaj Jana Chrzciciela,
pojutrze zaś Jezusa.
„Kimże będzie to dziecię?"
Jest jakaś tajemnica, która unosi się nad każdą kolebką, nad każdym narodzeniem
się dziewczynki czy chłopczyka. Kto to będzie? Kim Ono będzie? Wszystkie szansę i
całe ryzyko związane z wolnością. Czy to dziecko będzie świętym, czy może
przestępcą? W jaki sposób wpisze się w historię świata czy Kościoła?
Jan Chrzciciel w sposób oczywisty zapowiada inne narodziny. Nawet nie czytając
jeszcze dalszej części Ewangelii, możemy odkryć z tego wstępu, że Jan Chrzciciel
będzie miał do spełnienia pewną rolę w królestwie Bożym, które się rozpoczyna.
Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią,
cieszyli się z nią razem.
Radość jest tu podobna do plamy oleju, która coraz bardziej się rozprzestrzenia.
Dobra nowina już się rozpoczęła. Już się rozprzestrzenia — jak na razie, w kilku
niewielkich kręgach, zanim dotrze aż na krańce ziemi, by dać ludziom radość.
Na poziomie religijnym tak można interpretować to narodzenie: Bóg interesuje się
Janem... to owoc Jego miłosierdzia, powiadają niektórzy. Bóg chciał tego narodzenia.
Ma On zadanie dla tego dziecka.
Pomóż nam, Panie, jeszcze raz, właściwie odczytać Twoje dzieło, to, czego
dokonujesz teraz, dzisiaj, poprzez wydarzenia, sytuacje, osoby.
„Jan będzie mu na imię."
Dla Żyda imię jest symbolem. Oznacza ono funkcję, zadanie. Słowo „Jan" oznacza
„Bóg czyni łaskę", tak jak „Jezus" oznacza „Bóg zbawia".
Te na pozór dziecinne, proste zdania przepełnione są teologią. Łukasz pisząc je,
posłużył się całym dorobkiem doktrynalnym, który w jego czasie już się ukształtował:
Bóg zbawia przez swoją łaskę, darmo dawaną... Ta teza z Listu świętego Pawła do
Rzymian była już napisana, kiedy redagowano Ewangelie.
I wszyscy się dziwili.
Niespodziewana jednomyślność niemego Zachariasza z Elżbietą zadziwiła
wszystkich. To niespotykane imię zdumiewa. Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by
nosił to imię!
To jest sposób Bożego działania, działa On często przez zaskoczenie, w sposób
nieoczekiwany.
A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga.
Oddanie chwały, Eucharystia, dziękczynienie. Natychmiast.
Panie, otwórz moje usta, rozwiąż mój język, abym także ja mógł śpiewać i wielbić
Ciebie. Uczyń mnie człowiekiem radości i uwielbienia.
„Obym był chociaż fletem z trzciny, który Ty mógłbyś napełnić muzyką" (Tagore).
Bo istotnie ręka Pańska była z nim.
Co za piękny obraz.
Ręka Pańska.
Ręka człowieka... jakże jest piękna! Jest tym, co pozwala człowiekowi działać,
nieść pomoc, żywić, pracować. Jest w Bogu coś, co przypomina rękę.
Niech Twoja ręka, Panie, będzie zawsze z nami.