A – optimum techniczne (wielkość produkcji, dla której koszt
Transkrypt
A – optimum techniczne (wielkość produkcji, dla której koszt
P, MC, AC, MR AC MC PB PE D PBN MR 0 A B E F Q A – optimum techniczne (wielkość produkcji, dla której koszt przeciętny (AC) jest najniższy B – wielkość produkcji zapewniająca maksymalny zysk (takie Q, dla którego utarg krańcowy zrównuje się z kosztem krańcowym: MC=MR) PB – cena, po której sprzedawane jest dobro, kiedy producent ma wielkość produkcji B (tzn. kiedy maksymalizuje zysk) PBN – cena, która zapewniłaby producentowi zysk normalny przy wielkości produkcji B. – obszar odpowiadający zyskowi ekonomicznemu (nadzwyczajnemu) przedsiębiorstwa w sytuacji maksymalizacji zysku E – wielkość produkcji, dla której producent osiąga jedynie zysk normalny. Jest tak wtedy, gdy cena dobra zrównuje się z kosztem przeciętnym dla tej wielkości produkcji (przy założeniu, że w skład kosztu przeciętnego wchodzi zarówno koszt księgowy, jak i koszt alternatywny) F – wielkość produkcji, w której producent osiąga maksymalny utarg (TR jest maksymalne, kiedy MR osiąga 0) Opracowano na podstawie: Bogusław Czarny, Ryszard Rapacki, Podstawy ekonomii, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2011.