Kasztanowiec zwyczajny (kasztanowiec biały) (Aesculus

Kasztanowiec zwyczajny (kasztanowiec
biały) (Aesculus hippocastanum L.)
Gatunek drzewa z rodziny kasztanowcowatych. Często nieprawidłowo nazywany
kasztanem. Pochodzi z Półwyspu Bałkańskiego, jednak udomowienie sprawiło, że w
całej Europie spotyka się sztuczne nasadzenia, w tym także w Polsce.
Pokrój - dorasta do 25 m, ma gęstą, kopulastą lub niemal cylindryczną koronę.
Pień - kora starszych pni łuszczy się tafelkowato.
Liście - dłoniastozłożone z 5 do 7 wydłużonych, odwrotnie jajowatych listków o
długości do 25 cm. Duże pąki wydzielają lepką substancję.
Kwiaty - płatki białe z żółtymi lub czerwonymi plamkami u nasady. Zebrane w gęste,
wiechowate, wzniesione kwiatostany o długości do 30 cm. Kwitnienie w maju.
Owoce - nazywane kasztanami, kolczaste torebki o średnicy do 6 cm. Owocuje we
wrześniu i październiku.
Historia uprawy : Uprawę w Europie rozpoczęto w Austrii w 1576 dokąd
kasztanowiec zwyczajny został sprowadzony do ogrodów cesarza Maksymiliana II ze
Stambułu. W Polsce pojawił się pod koniec XVI wieku, sprowadzony z Austrii. Do XIX
wieku nie znano jego pochodzenia, rozpowszechniona była opinia, że ta roślina
wywodzi się z Indii.
Roślina lecznicza Surowiec do produkcji leków stanowia kwiaty, kora i owoce (tzw.
kasztany) W kwiatach występują flawonoidy, kumaryny, cukry, kwasy wielofenolowe,
escyna i garbniki. Kora zawiera flawonoidy, trójterpeny, garbniki i związki
kumarynowe. Natomiast w nasionach znajdują się związki kumarynowe, escyna i
flawonoidy.
Kasztanowiec zwyczajny (kasztanowiec biały) (Aesculus
hippocastanum L.)