Fotograficzny pomiar nachylenia panewki endoprotezy w całkowitej

Fotograficzny pomiar nachylenia panewki endoprotezy w całkowitej alloplastyce
stawu biodrowego z użyciem dostępu tylnego
J. C. Hill, D. P. Gibson, R. Pagoti, D. E. Beverland
From the Musgrave Park Hospital, Belfast, United Kingdom
J Bone Joint Surg [Br] 2010;92-B:1209-14.
Kąt nachylenia panewki endoprotezy w całkowitej alloplastyce stawu biodrowego jest
uznanym czynnikiem sprzyjającym zwichnięciu i przedwczesnemu zużyciu. W
operacjach bez użycia nawigacji, wprowadzenie panewki tradycyjnie odbywa się pod
kątem 45˚ w stosunku do płaszczyzny strzałkowej, oceniane przez chirurga pod
kontrolą wzroku – inklinacja śródoperacyjna. Typową metodą oceny nachylenia jest
pomiar na zdjęciu pooperacyjnym w projekcji przednio-tylnej – inklinacja
radiologiczna. Celem pracy był pomiar kąta inklinacji śródoperacyjnej panewki
endoprotezy u 60 kolejnych pacjentów, u których wykonano całkowitą alloplastykę w
ułożeniu na boku z użyciem dostępu tylnego. Dokonano tego wykonując
śródoperacyjne fotografie uchwytu panewki, który reprezentował oś panewki i
horyzontalnego odnośnika. Wyniki porównano z pooperacyjną inklinacją
radiologiczną.
Średnia pooperacyjna inklinacja radiologiczna była o 13˚ większa niż fotografowana
inklinacja śródoperacyjna, co było wynikiem nadspodziewanie wysokim. Wydaje się,
że w pozycji bocznej, przy stosowaniu dostępu tylnego, skierowana do góry połowa
miednicy jest przywiedziona, zmniejszając w ten sposób pozorne nachylenie
śródoperacyjne. Celem uzyskania poprawnego nachylenia, chirurdzy używający
dostępu tylnego w ułożeniu pacjenta na boku muszą dążyć do mniejszego kąta
nachylenia niż podczas operowania w ułożeniu pacjenta na plecach.