Sztuka około 1900 - Ewaluacja w szkołach artystycznych!
Transkrypt
Sztuka około 1900 - Ewaluacja w szkołach artystycznych!
Opracowanie Karolina Prymas-Jóźwiak Rewolucja przemysłowa a sztuka XIX wieku wszystkie dziedziny życia objęte rewolucją przemysłową wprowadzenie maszyny parowej do fabryk - maszyna zastępuje ręczne wytwarzanie przedmiotów skraca się dystans miedzy ośrodkami - sieć dróg żelaznych, czyli kolei, rozwój nowoczesnych środków przesyłania informacji tj. telegraf nurt inżynieryjny w architekturze i nowe materiały konstrukcyjne takie jak żelazo, stal czy żelazobeton nowoczesna produkcja oznacza szeroką dostępność niektórych produktów, dawniej zarezerwowanych jedynie dla bogatych przemysłowa produkcja obniża jakość wykonania towarów, tj. przedmioty codziennego użytku Geneza secesji Obniżenie jakości i estetyki przedmiotów codziennego użytku potępienie bezstylowości epoki przeciw historyzmowi i eklektyzmowi John Ruskin i jego „religia piękna” piękno winno rządzić życiem człowieka, piękno daje szczęście przemysł niszczy piękno i artyzm William Morris – znany przyjaciel Prerafaelitów 1861: firma Morris, Marshall, Faulkner ku korespondencji sztuk + idea & Co. gesamtkunstwerk 1888: ruch Arts and Crafts Exhibition Society prekursor stowarzyszeń i szkół artystycznych propagujących odnowę rzemiosła artystycznego (średniowiecze) głosił potrzebę humanizacji otoczenia człowieka piękno powinno być dostępne dla każdego (socjalistyczna utopia) estetyzacja formy Secessio (łac.) = oddzielenie się styl w sztuce rozkwitający w Europie w latach 1890-1910 powołany do życia przez artystów zwalczających bezstylowość eklektyzmu zasięg międzynarodowy stylu: Francja i Belgia (Art Nouveau), Niemcy (Jugendstil), Hiszpania (Modernismo), Anglia (The New Art., Modern Style), Austria (Secezzion), Rosja (Nowyj Stil), Polska (secesja, Młoda Polska) = narodowe odmiany stylu secesja jest „gloryfikacją sztuki stosowanej, która jest postawiona na równi ze sztuką czystą” (Tschudi Madsen, Art Nouveau). Idea gesamtkunstwerk i korespondencji sztuk urbanistyka, architektura, inżynieria i konstrukcja malarstwo, witraż, pastel, tapety teoria + praktyka rzeźba, snycerstwo, kowalstwo, meblarstwo, tkactwo, ceramika, szkło, plakat, typografia, grafika książkowa Teoria sztuki jako fundament stylu dążenie do jedności wszystkich sztuk (gesamtkunstwerk), do J. M. Whistler, Pawia Sala, Londyn, 1877 zacierania granic międzydyscyplinarnych, np. architektura budynku winna tworzyć harmonijną jedność z urbanistycznym czy ogrodowym otoczeniem oraz z rozwiązaniem wnętrz w architekturze musiały też współgrać kształty i barwy mebli, lamp, wazonów, tkanin, zastawy stołowej a nawet stroje ludzi w tych wnętrzach żyjących; Teoria sztuki jako fundament stylu rękodzieło przeciw maszynie; maszyna i przemysł stanowiły zagrożenie, bo zabierały radość płynącą z wykonywanej pracy. pytanie: jak pogodzić – i czy w ogóle jest to możliwe – przemysł z rzemiosłem? Morris odpowiadał: nie godzić (ale to utopia), natomiast Joseph Olbrich i niektórzy Niemcy: godzić, bo do przemysłu należy przyszłość sztuki. Brytyjczyk Charles Robert Ashbee: „nowoczesna cywilizacja opiera się na maszynach i żaden mecenat, żadna zachęta, żadne nauczanie sztuki nie będzie sensowne, jeśli się tego nie uzna”. Teoria sztuki jako fundament stylu René Lalique, biżuteria, ok. 1900 reforma społeczeństwa przez sztukę; potępiono sztukę eklektyczną nowy człowiek chce nowej sztuki. Piękno wokół człowieka czyni go lepszym i każdy ma obowiązek otaczać się pięknymi przedmiotami w życiu codziennym. demokratyczny charakter secesyjnej koncepcji sztuki Morrisa, duchowego ojca stylu: „Nie chcę sztuki dla niewielu tak jak nie chcę wychowania dla niewielu lub wolności dla niewielu (…). Co nam po sztuce, w której nie możemy wszyscy brać udziału?” uniwersalizm i swego rodzaju powszechność stylu w krótkim czasie doprowadziły do zmęczenia secesją. Victor Horta, Dom doktora Tassela, Bruksela fasada i klatka schodowa, August Endell, nieistniejące atelier fotograficzne Elwira, Monachium Hector Guimard, wejścia do metra, Paryż Secesja we Wiedniu Secesja Wiedeńska, Vereinigung Bildender Künstler Österreichs, stowarzyszenie założone w 1897 przez artystów austriackich, przeciwstawiające się tamtejszemu akademizmowi organem Secesji Wiedeńskiej było czasopismo Ver Sacrum. Główni przedstawiciele Gustaw Klimt, Josef Maria Olbrich, Otto Wagner. Secesję Wiedeńską rozwiązano w 1939, ale okres największej jej aktywności trwała tylko do 1902. Reaktywowana po 1945. Ver Sacrum, napis na budynku wiedeńskiej secesji i jej organ [ver sacrum [wer sacrum] (łc.) poświęcone (płody) wiosny; w starożytnej Italii w okresie niedostatku, klęski lub niebezpieczeństwa płody ludzkie i zwierzęce danej wiosny poświęcano jakiemuś bogu, przeważnie Jowiszowi; zwierzęta składano w ofierze na ołtarzu boga, ludzi zaś zmuszano do opuszczenia rodzinnych stron po osiągnięciu 20. roku życia] Warsztaty Wiedeńskie, Wiener Werkstätte, pracownie służące projektowaniu i produkcji wyrobów sztuki użytkowej, założone w 1903 w Wiedniu przez Josefa Hoffmana i in. Ich realizacje odznaczały się funkcjonalnością i powściągliwą ornamentyką w stylu secesji wiedeńskiej Warsztaty Wiedeńskie wywarły znaczący wpływ na rozwój europejskiej sztuki dekoracyjnej początku XX w. Otto Wagner, Majolikahaus, Wiedeń Josef Maria Olbrich, Pawilon Wiedeńskiej Secesji, Wiedeń Antonio Gaudi, Casa Battló, Barcelona Antonio Gaudi, Casa Mila, Barcelona Antonio Gaudi, kościół Sagrada Familia, Barcelona Eugène Vallin, Jadalnia, École de Nancy Ceramika i szkło artystyczne Réné Lalique Émil Gallé Louis C. Tiffany Eugène Grasset, Wiosna, witraż Stanisław Wyspiański Bóg Ojciec. Stań się! Apollo Stanisław Wyspiański, Apollo, witraż Klatka schodowa Towarzystwa Lekarskiego, Kraków Alfons Mucha Bibułki Job, plakat reklamowy Plakat Sary Bernhard jako Medeii Alfons Mucha, panneaux dekoracyjne: 4 pory roku Liczy się tylko postać. Pejzaż zaledwie istnieje i nie może być niczym więcej niż dodatkiem: pejzażysta jest barbarzyńcą. Krajobraz powinien tylko służyć lepszemu zrozumieniu charakteru postaci. Henri de Toulouse-Lautrec 1864-1901 Ojciec nowoczesnego plakatu. Temperament ekspresjonistyczny. Henri de Toulouse-Lautrec i jego plakaty, „Ambassadeurs” Aristide Bruant, litografia barwna, 1892 Divan Japonais, litografia barwna, ok. 1893 Jane Avril w Jardin de Paris, litografia barwna, 1893 Henri de Toulouse-Lautrec, L: W Moulin Rouge, 1892 P: Salon przy Rue des Moulins (W salonie), 1894 Henri de Toulouse-Lautrec, L: Yvette Guilbert wywoływana przed kurtynę, gwasz na kartonie, 1894 P: Cyrk Fernando (Woltyżerka), olej na płótnie, 1888 Henri de Toulouse-Lautrec, Chocolat tańczący w Irish and American Bar, tusz, kredka, tempera na papierze, 1896 bonus: Lautrec w kinie Gene Kelly, Amerykanin w Paryżu, reż. Vincent Minelli, 1951 Aubrey Beardsley, ilustracje do poematu Salome Oscara Wilde`a Gustaw Klimt Pocałunek Trzy etapy w życiu kobiety Zadanie domowe Cechy charakterystyczne stylu secesji w punktach (wyczerpująco!) [pytanie - na podstawie jakich cech rozpoznam dzieło secesyjne?]