INFORMACJA DOTYCZĄCA ZACHOROWAŃ NA ODRĘ W EUROPIE

Informacja dla osób podróżujących na wyspy Polinezji Francuskiej
Informacja opracowana na podstawie materiałów CDC z grudnia 2013 r. oraz ECDC ze stycznia 2014 r.
i aktualna na dzień dzisiejszy
Sytuacja epidemiologiczna
W październiku 2013 r. odnotowano pierwsze przypadki zakażenia wirusem Zika na wyspach
Polinezji Francuskiej (Bora Bora, Moorea, Raitea, Tahaa, Tahiti, Nuku Hiva, Arutua, Huahine,
Hiva Oa, Ua Pou, Hao, Rangiroa, Fakarava, Tikehau, Takaroa Ahe).
Do chwili obecnej odnotowano ponad 7 tys. zachorowań, w tym blisko 400 zostało potwierdzonych
laboratoryjnie.
Na wyspach występują także ogniska gorączki denga, w związku z położeniem wysp w typowym
na dla dengi klimacie tropikalnym.
Zachorowania spowodowane wirusem Zika występowały w regionie Pacyfiku już w 2007 r. na
wyspie Yap należącej do Mikronezji. Ponadto wirus ten występuje w Afryce i Azji.
ECDC podkreśla wysokie ryzyko rozprzestrzeniania się zakażeń wirusem Zika na kolejne wyspy
archipelagu, z uwagi na fakt, iż wektor wirusa Zika staje się gatunkiem endemicznym dla tych
regionów.
Wirus Zika należy do rodziny Flaviviridae i jest spokrewniony z wirusami wywołującymi m.in.
gorączkę denga, gorączkę Zachodniego Nilu czy japońskie zapalenie mózgu. Do zakażenia
człowieka dochodzi na skutek ukłucia komarów należących do gatunków Aedes aegypti, Aedes
africanus, Aedes albopictus – przenosicieli (wektorów) wirusa. Komary, które przenoszą wirusa
wykazują aktywność o każdej porze dnia, zarówno na otwartych przestrzeniach jak
i w pomieszczeniach, preferują obszary zurbanizowane.
Chorobie towarzyszą zwykle następujące objawy: gorączka, bóle głowy, wysypka, bóle mięśni oraz
stawów.
Zalecenia dla podróżujących:
Ponieważ nie ma skutecznej szczepionki przeciwko wirusowi Zika, zapobieganie zakażeniu polega
na zabezpieczeniu się przed ukąszeniami komarów poprzez regularne i konsekwentne stosowanie
środków odstraszających komary-repelentów, noszenie luźnej odzieży osłaniającej części ciała
narażone na ukąszenia np. z długimi nogawkami, długimi rękawami oraz stosowanie
mechanicznych barier w oknach i drzwiach, które zmniejszają ryzyko przedostania się owadów do
wnętrza budynków.
W razie zachorowania w trakcie pobytu należy natychmiast poprosić o pomoc lekarską, zaś
w przypadku wystąpienia niepokojących objawów chorobowych po powrocie z ww. rejonów
należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, informując o przebytej podróży.
W celu uzyskania informacji o innych zagrożeniach należy przed wyjazdem do tych krajów
skontaktować się z lekarzem medycyny podróży lub lekarzem medycyny chorób tropikalnych,
najlepiej nie później niż 4 - 6 tyg. przed planowaną podróżą. Pozwoli to na przyjęcie zalecanej
przez lekarza profilaktyki.
Więcej informacji dotyczących bezpieczeństwa w ww. państwach znajduje się na stronie
Ministerstwa Spraw Zagranicznych w zakładce „Polak za granicą”.
1