Ocena przydatności aktywiny A w przewidywaniu wystąpienia

Perinatologia, Neonatologia i Ginekologia, tom 4, zeszyt 4, 192-196, 2011
Ocena przydatności aktywiny A w przewidywaniu wystąpienia
preeklampsji u ciężarnych
MICHAŁ KREKORA1, KATARZYNA ZYCH2, LIDIA BIESIADA1,
STANISŁAW SOBANTKA1 , GRZEGORZ KRASOMSKI1
Streszczenie
Cel pracy: Celem pracy była ocena, czy stężenie aktywiny A w surowicy krwi pomiędzy11. a 14. tygodniem ciąży
jest przydatne w przewidywaniu wystąpienia stanu przedrzucawkowego u ciężarnych. Materiał i metody: Grupę
badaną stanowiło 50 pacjentek nieobciążonych nadciśnieniem tętniczym, u których podczas pierwszego trymestru
ciąży pobrano próbki krwi celem oznaczenia stężenia aktywiny A w surowicy krwi pomiędzy 11. a 14. tygodniem ciąży.
Badania przeprowadzono ze środków pracy własnej nr 502-15-801 Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Oznaczeń dokonywano metodą immunoenzymatyczną ELISA, stosując zestawy Quantikine. Badania wykonywano zgodnie z procedurą ustaloną przez producenta zestawów. Wyniki: Spośród 50 ciężarnych, u których oznaczono stężenie aktywiny
A w surowicy krwi między 11. a 14. tygodniem ciąży, u czterech wystąpił stan przedrzucawkowy. Poziom stężenia
aktywiny A różnił się znacząco w obu badanych grupach i wynosił odpowiednio 1675,5 pg/ml, u których rozwinął się
stan przedrzucawkowy vs 1212,8 pg/ml w grupie kobiet z ciążą przebiegającą bez powikłań. Wniosek: Zaobserwowano
istotną statystycznie różnicę w poziomie stężenia aktywiny A w grupie pacjentek z ciążą, w której przebiegu wystąpił
stan przedrzucawkowy, w stosunku do grupy pacjentek z ciążą o prawidłowym przebiegu p = 0,054.
Słowa kluczowe: stan przedrzucawkowy, aktywina A, ciąża
Wstęp
Stan przedrzucawkowy dotyczy około 5-8% wszystkich
ciąż, z czego 2-7% stanowią zdrowe nieródki, 14% ciąże bliźniacze oraz 18% pacjentki, u których we wcześniejszych
ciążach wystąpił stan przedrzucawkowy [5]. Stan przedrzucawkowy – preeklampsja – związany jest ze zwiększonym ryzykiem powikłań okołoporodowych oraz zgonu zarówno matki, jak i noworodka [1, 3]. Spośród form nadciśnienia tętniczego w ciąży to właśnie preeklampsja (PE)
jest odpowiedzialna za większość powikłań okołoporodowych. Około 15% porodów przedwczesnych jest spowodowanych wystąpieniem stanu przedrzucawkowego, co niesie za sobą konsekwencje znacząco wyższej zachorowalności związanej ze skrajnym wcześniactwem i śmiertelności okołoporodowej noworodków (7-12%) [2, 3]. Stan przedrzucawkowy zwiększa ryzyko u matki rozwinięcia się w
przyszłości nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca oraz chorób krążenia mózgowego, natomiast
u płodu jest odpowiedzialny za jego wewnątrzmaciczne
ograniczenie wzrostu lub nawet jego obumarcie. U noworodków preeklampsja może być przyczyną niedotlenienia ośrodkowego układu nerwowego, krwawienia dokomorowego (IVH) dotyczącego około 15-20% noworodków
urodzonych przedwcześnie oraz około 2-3% urodzonych
o czasie [4]. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO – World Health Organization) i opublikowanych
w 2005 roku badań odnotowano około 536 000 zgonów
kobiet ciężarnych na całym świecie, z czego aż 64 320
stanowiły zgony z powodu rzucawki. Z przedstawionego
raportu wynika, że dziennie umiera około 192 kobiet
z powodu powikłań związanych z nadciśnieniem ciążowym. W krajach o niskich dochodach częstość występowania stanu przedrzucawkowego jest 10-krotnie większa
i wynosi około 50 na 10000 rocznie [6].
Pomimo licznych badań prowadzonych w wielu ośrodkach na świecie, etiopatogeneza stanu przedrzucawkowego nadal pozostaje do końca niewyjaśniona. Wiadomo
iż na jego wystąpienie wpływ ma wiele czynników. Obecnie uważa się, że czynniki związane z ryzykiem wystąpienia rzucawki u kobiet ciężarnych można podzielić na
modyfikowalne (np. otyłość), częściowo modyfikowalne
(np.cukrzyca) oraz niemodyfikowalne, do których należą
m.in. ciąża wielopłodowa, ciąża pierwsza, mutacja V Leiden czy obecność przeciwciał antyfofolipidowych [7].
Na rozwój preeklampsji ma wpływ nieprawidłowa inwazja komórek trofoblastu w ściany tętnic spiralnych końcowych gałęzi tętnic macicznych i niezależnie od przyczyny stanowi to podstawę patofizjologii procesu powstawania stanu przedrzucawkowego. Pierwszy etap przebudowy rozpoczyna się już na przełomie 6-8. tygodnia ciąży
gdy dochodzi do inwazji wewnątrznaczyniowego cytotrofoblastu pozakosmkowego w ściany tętnic spiralnych (do
doczesnowych części naczyń), a drugi etap ma miejsce
około 14-16. tygodnia ciąży i dotyczy bardziej powierz-
1
II Katedra Ginekologii i Położnictwa Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, Klinika Położnictwa i Ginekologii Instytutu Centrum Zdrowia
Matki Polki
2
Katedra Pediatrii i Immunologii Wieku Rozwojowego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, Klinika Pediatrii, Kardiologii Prewencyjnej
i Immunologii Wieku Rozwojowego
Ocena przydatności aktywiny A w przewidywaniu wystąpienia preeklampsji u ciężarnych
chownie położonych odcinków końcowych gałęzi tętnic
macicznych.
W czasie ostatnich lat przeprowadzono wieloośrodkowe badania mające na celu uzyskania specyficznego markera biochemicznego stanu przedrzucawkowego. Bardzo
obiecujące wydają się wyniki badań nad aktywiną A.
Aktywiny, czyli glikoproteinowe dimery, należą do rodziny
transformujących czynników wzrostu $ (TGF-$). Zbudowane są z dwóch podjednostek $ ($A i $B). Mogą występować w trzech izoformach jako aktywina A ($A$A), aktywina B ($B$B) oraz aktywina AB ($A$B) [19]. W ciąży
podstawowymi źródłami krążącej aktywiny są: łożysko,
doczesna oraz błony płodowe [9]. W ciążach prawidłowo
rozwijających się stężenie aktywiny A stopniowo rośnie
od początku ciąży aż do 38. tygodnia jej trwania, a następnie obniża pomiędzy 38. a 41. t. c. [10, 11]. W 1997 roku po
raz pierwszy lekarze z Wielkiej Brytanii wykazali w swoich
badaniach znamienny wzrost stężenia aktywiny A w surowicy kobiet zagrożonych rzucawką. Stąd też można
postawić hipotezę, że aktywina A mogłaby zostać uznana
za endokrynologiczny marker stanu przedrzucawkowego
[12]. Badania te potwierdzono również w czasie ostatnich
lat, gdy aktywinę uznano za jeden z najbardziej przydatnych markerów używanych w diagnostyce w preeklampsji
i zespołu HELLP [13]. Stężenie aktywiny A jest znacząco
podwyższone u pacjentek z preeklampsją, a efekt ten jest
jeszcze bardziej nasilony u pacjentek z zespołem HELLP.
Należy podkreślić, że u pacjentek z ciążą o prawidłowym
przebiegu lub z przewlekłym nadciśnieniem wartości te
pozostają bez zmian bądź nieznacznie wzrastają z wiekiem
ciąży [14].
Celem pracy była ocena, czy stężenie aktywiny A w surowicy krwi pomiędzy 11. a 14. tygodniem ciąży jest przydatna w przewidywaniu wystąpienia stanu przedrzucawkowego u ciężarnych
Materiał i metody
Badania przeprowadzono w dwóch etapach w Klinice
Położnictwa i Ginekologii II Katedry Ginekologii i Położnictwa Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 20102011.
Pierwszy z nich stanowił część kliniczno-biochemiczną, podczas której przeprowadzona została ocena kliniczna i diagnostyka. Do badań zostało zakwalifikowanych 50
pacjentek pomiędzy 11. a 14. tygodniem ciąży. Wszystkie
ciężarne zostały następnie objęte kompleksową opieką położniczą, a w razie wystąpienia nadciśnienia ciążowego lub
preeklampsji (PE) były hospitalizowane w Klinice. Ciężarne, u których doszło do rozwoju nadciśnienia ciążowego
lub PE, stanowiły właściwą grupę badaną. Diagnostyka
preeklampsji oparta była na ogólnie przyjętych kryteriach
rozpoznania choroby [8]. Z badań wykluczono ciężarne
z ciążą wielopłodową oraz ciężarne z następującymi położniczymi i niepołożniczymi powikłaniami ciąży: anomalie
płodu lub jego obumarcie; bezobjawowy bakteriomocz lub
193
odmiedniczkowe zapalenie nerek, nadciśnienie tętnicze
przewlekłe, choroby serca (klasy II-IV), choroby nerek,
cukrzyca oraz choroby o podłożu autoimmunologicznym.
Ciężarne, które spełniały te kryteria, po uzyskaniu informacji o celu i wyrażeniu zgody były zakwalifikowane do badań. Od każdej ciężarnej pobrano próbkę krwi na badania
laboratoryjne obejmujące oznaczenie morfologii, leukocytozy, wykładników funkcji nerek oraz lipidogramu oraz
próbkę krwi celem oceny aktywiny A. Ponadto uwzględniono również ocenę wybranych czynników ryzyka: wiek
matki w chwili porodu, ilości przebytych ciąż, masę ciała
kobiety przed ciążą oraz przyrost w czasie jej trwania
Drugi etap obejmował analizę dokumentacji oraz przeprowadzenie analizy statystycznej uzyskanych wyników.
Uzyskano zgodę Komisji Etyki Badań Lekarskich Instytutu
„Centrum Zdrowia Matki Polki”. Powyższe badania przeprowadzono ze środków finansowych pracy własnej nr.
502-15-801 Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.
Krew do badań pobierano z żyły odłokciowej do probówek zawierających żel separacyjny firmy SARSTET. Po
odwirowaniu w temp. +4EC z siłą odśrodkową 1000 × g, surowicę przenoszono do probówek typu Eppendorf i przechowywano w temperaturze !20EC. Przed przystąpieniem
do badań próbki rozmrażano w temperaturze pokojowej
i dokładnie mieszano. Stężenie aktywiny A w surowicy
krwi oznaczano metodą immunoenzymatyczną ELISA,
stosując zestawy Quantikine firmy R&D Systems (USA).
Badania wykonywano zgodnie z procedurą ustaloną przez
producenta zestawów. Próg czułości dla aktywiny A wynosił 3,67 [0,75-7,85] pg/ml, zaś zakres referencyjny mieścił
się w przedziałach 142-753 pg/ml.
Do analizy uzyskanych wyników zastosowano następujące metody statystyczne: test Manna-Whitneya do porównywania parametrów położenia (wartość oczekiwana)
badanych zmiennych w dwóch grupach: pacjentki w ciąży
przebiegającej bez powikłań i pacjentki w ciąży, u których
wystąpił stan przedrzucawkowy. Wybór testu nieparametrycznego spowodowany był małą liczebnością grupy
pacjentek w ciąży zagrożonej rzucawką oraz niespełnienie
założenia o normalności rozkładu badanej cechy w grupie
pacjentek w ciąży niezagrożonej rzucawką. Dla aktywiny
A zastosowano test jednostronny, gdyż znany był kierunek
zmian tego parametru w ciążach zagrożonych wystąpieniem stanu przedrzucawkowego oraz jednozmiennowy
model regresji logistycznej dla oceny wybranych czynników ryzyka [15, 16]. Dla wszystkich stosowanych testów
statystycznych przyjęto poziom istotności α = 0,05. W regresji logistycznej zamiast prawdopodobieństwa w teście
Walda podano granice 95% przedziału ufności dla ilorazu
szans (OR). Interpretacja tego przedziału jest następująca:
jeśli podany przedział liczbowy pokrywa wartość 1, to iloraz szans nie różni się w sposób istotny statystycznie od
jedności. Zatem potencjalny czynnik ryzyka nie jest istotnie związany z prawdopodobieństwem, a więc ryzykiem
wystąpienia preeklampsji.
194
M. Krekora, K. Zych, L. Biesiada, S. Sobantka, G. Krasomski
Wyniki
W związku z tym, iż połowa przypadków preeklampsji
występuje przed 37. t. c., zwrócono też uwagę , że w badanych grupach kobiet czas trwania ciąży był krótszy w grupie ze stanem przedrzucawkowym niż w grupie z ciążą
przebiegającą bez powikłań (odpowiednio 36,7 vs. 39,1
t.c.), przy czym minimalny czas trwania ciąży w chwili
porodu u pacjentki ze stanem przedrzucawkowym wynosił
29,3 tygodni (p = 0,352) [18].
Wyniki przedstawiono na wykresach.
2500
1500
1000
45
500
0
ciąże przebiegające
bez powikłań
ciąże ze stanem
przedrzucawkowym
Ryc. 1. Aktywina A w porównywanych grupach. Zaznaczono
wartości średnie (wysokość słupka) i odchylenia standardowe
(wąsy)
Tydzień ciąży w chwili porodu
Aktywina A
2000
Średnia
Odchylenie
standardowe
Mediana
Min
Max
632,86
651,86
1088,4
295,8
4055,0
1691,0
1008,5
2311,4
20
15
10
5
ciąże ze stanem
przedrzucawkowym
100
0,054*
90
80
70
60
50
40
30
20
10
0
35
30
ciąże przebiegające
bez powikłań
ciąże ze stanem
przedrzucawkowym
Ryc. 4. Masa kobiety w chwili porodu w porównywanych
grupach. Znaczono wartości średnie (wysokość słupka)
i odchylenia standardowe (wąsy)
25
20
15
10
5
ciąże przebiegające
bez powikłań
ciąże ze stanem
przedrzucawkowym
Ryc. 2. Wiek matki w chwili porodu w porównywanych
grupach. Zaznaczono wartości średnie (wysokość słupka)
i odchylenia standardowe (wąsy)
Ryzyko wystąpienia stanu przedrzucawkowego jest
wyższe w ciążach u kobiet znajdujących się w skrajnych
przedziałach wiekowych < 18 i > 40 roku życia [7]. Wiek
matki w chwili porodu mieścił się w przedziale od 20 do 40
lat. Wyniki przeprowadzonej analizy wskazują, iż średnia
wieku w chwili porodu była zbliżona zarówno w grupie kobiet, u których wystąpił stan przedrzucawkowy, jak
i w grupie kobiet z ciążą przebiegającą bez powikłań (p =
0,986).
Masa kobiet różniła się nieznacznie statystycznie w obu
grupach i średnio wynosiła 81,25 kg u kobiet, u których rozwinął się stan przedrzucawkowy vs 77,16 kg, u kobiet z ciążą
przebiegającą bez powikłań (p = 0,291).
Przyrost masy ciała kobiety podczas ciąży
Wiek matki w chwili porodu
25
Ryc. 3. Tydzień ciąży w chwili porodu w porównywanych
grupach. Zaznaczono wartości średnie (wysokość słupka)
i odchylenia standardowe (wąsy)
p
40
0
30
ciąże przebiegające
bez powikłań
Masa kobiety w chwili porodu
Wartość
35
0
Tabela 1. Aktywina A w porównywanych grupach
Grupa
ze stanem
ciąże
przebiegające przedrzucawkowym
bez powikłań
1212,8
1675,5
40
25
20
15
10
5
0
ciąże przebiegające
bez powikłań
ciąże ze stanem
przedrzucawkowym
Ryc. 5. Przyrost masy ciała kobiety podczas ciąży w porównywanych grupach. Zaznaczono wartości średnie (wysokość
słupka) i odchylenia standardowe (wąsy)
Ocena przydatności aktywiny A w przewidywaniu wystąpienia preeklampsji u ciężarnych
Średni przyrost masy ciała kobiety podczas ciąży jest
większy w grupie pacjentek ze stanem przedrzucawkowym i wynosi średnio 18,00 kg, niż w grupie z ciążą przebiegającą bez powikłań i wynosi średnio 14.85 kg, lecz
obserwowana różnica średnich nie jest istotna statystycznie p = 0,177. Powodem może być mała liczebność grupy pacjentek, u których wystąpił stan przedrzucawkowy.
Dyskusja
Etiologia stanu przedrzucawkowego nie jest w pełni
wyjaśniona, a podejmowane próby jej określenia pozwoliły jedynie na lepsze poznanie patogenezy tego schorzenia, niedoprowadzając jednak do ostatecznego ustalenia
wywołującego ją czynnika [8]. Nie w pełni jasna etiologia
stanu przedrzucawkowego, stopień zagrożenia dla przyszłej matki, a także jej dziecka, skłoniła autorów pracy do
podjęcia tematu i wykorzystania wybranych markerów
biochemicznych w przewidywaniu wystąpienia preeklampsji u ciężarnych.
Wśród objawów prodromalnych preeklampsji należy
wymienić ból głowy, zaburzenia widzenia: światłowstręt,
mroczki przed oczami oraz bóle w nadbrzuszu, zaburzenia
świadomości. Niestety w aż 40% przypadków stanu przedrzucawkowego objawy te nie występują [20]. Dlatego bardzo ważna jest identyfikacja pacjentek z grupy ryzyka,
profilaktyka wtórna, wczesne rozpoznanie oraz wdrożenie
prawidłowego leczenia [3]. W publikacjach ostatnich lat
można odnaleźć wiele prac dotykających problemu nadciśnienia tętniczego w ciąży, stanu przedrzucawkowego
jak i samej rzucawki.
Trwają poszukiwania jednego, skutecznego o wysokiej
specyficzności i czułości markera stanu przedrzucawkowego. W chwili obecnej wiadomo, że aktywina A jest nie
tylko jednym z markerów stanu przedrzucawkowego, ale
może towarzyszyć również innym schorzeniom w trakcie
trwania ciąży [21]. Spencer i wsp. w badaniu obejmującym
64 kobiety ciężarne ze stanem przedrzucawkowym wykazali, że mimo podwyższonego stężenia aktywiny A u kobiet ze stanem przedrzucawkowym w pierwszym trymestrze ciąży, w porównaniu z grupą kontrolną, stężenie to
było zbyt niskie, aby jednoznacznie przewidzieć, u których z tych kobiet rozwinie się preeklampsja [21]. Seufert
i wsp. w 2004 roku wskazali, iż aktywina A jest markerem
o wysokiej czułości i jej stężenie koreluje z nasileniem
objawów chorobowych [14]. Według Raportu Światowej
Organizacji Zdrowia połączenie markerów prowadzi do
wzrostu wrażliwości i specyfiki w porównaniu z oceną
tylko jednego markera, przypisując również duże znaczenie nie tylko samym markerom biochemicznym, ale również ultrasonograficznym [22].
W badaniach przeprowadzonych przez D. Getahun
i wsp. z Uniwersytetu w New Jersey na grupie 136 884
pacjentek potwierdzono, że kobiety, które zmieniły masę
ciała prawidłową sprzed ciąży na nadwagę w ciąży, mają
2,0 wyższe ryzyko wystąpienia stanu przedrzucawkowego.
195
Jeśli natomiast masa ciała kobiet uległa zmianie z prawidłowej do otyłości w trakcie trwania ciąży to ryzyko wystąpienia stanu przedrzucawkowego wzrasta aż 3-krotnie [17].
Wyjaśnienie wzajemnych interakcji pomiędzy badanymi czynnikami przyczyniłoby się do lepszego poznania
wieloczynnikowej etiologii i różnych patomechanizmów
prowadzących do wystąpienia stanu przedrzucawkowego.
Otrzymanie pozytywnych wyników i poziomu wybranych
parametrów biochemicznych w surowicy krwi matki umożliwiłoby wczesną selekcję ciężarnych zagrożonych wystąpieniem preeklampsji.
Wnioski
Zaobserwowano istotną statystycznie różnicę w poziomie stężenia aktywiny A w grupie pacjentek z ciążą w której przebiegu wystąpił stan przedrzucawkowy w stosunku
do grupy pacjentek z ciążą o prawidłowym przebiegu p =
0,054
Wybrane czynniki ryzyka, to jest przyrost masy ciała
podczas całego okresu ciąży, masa ciała kobiety w chwili
porodu, wiek matki wydają się być zróżnicowane w badanych grupach, aczkolwiek nie są to wartości znamienne
statystycznie
Badana grupa pacjentek wydaje się zbyt mała, a przedstawione wyniki badań nadal nie wskazują jednoznacznie
na możliwość zastosowania samej aktywiny A jako markera
we wczesnej diagnostyce stanu przedrzucawkowego.
Piśmiennictwo
[1] Mugo M., Govindarajan G., Kurukulasuriya L. et al. (2005)
Hypertension in pregnancy. Current Hypertension Reports
7: 348-354.
[2] Kanasaki K., Kalluri R. (2009) The biology of preeclampsia.
Kidney Int. 76: 831-837.
[3] Leszczyńska-Gorzelak B., Poniedziałek-Czajkowska E. (2009)
Perinatologia Neonatologia i Ginekologia, 2, 2, 94-101.
[4] Heibel M., Herber R., Bechinger D. et al. (1993) Early diag-
nosis of perinatal cerebral lesions in apparently normal fullterm newborns by ultrasound of the brain. Neuroradiology
35: 85-91
[5] Sibai B. M. (2003) Diagnosis and management of gestational
hypertension and preeclampsia. Obstet. Gynecol. 102: 181-192.
[6] Tuffnell D.J., Jankowicz D., Lindow S.W. et al. (2005) Outco-
mes of severe pre-eclampsia/eclampsia in Yorkshire 1999/
2003. Yorkshire Obstetric Critical Care Group 112: 875-880.
[7] Szczepaniak-Chicheł L, Bręborowicz G., Tykarski A. (2006)
Leczenie nadciśnienia tętniczego u kobiet w ciąży. Nadciśnienie tętnicze 10(2): 83-98.
[8] Bręborowicz G.H. Ciąża wysokiego ryzyka. II wyd. (2006),
Ośrodek Wydawnictw Naukowych, Poznań.
[9] Petraglia F., Florio P., Nappi C. et al. (1996) Peptide signaling
in human placenta and membranes: autocrine, paracrine,
and endocrine mechanisms. Endocr. Rev. 17: 156-186.
[10] Tong S., Egan V., Wallace E. (2004) Fetal activin A: associations with labour, umbilical artery pH and neonatal outcome. BJOG. 111: 326-330.
[11] Florio P., Benedetto C., Luisi S. et al. (1999) Activin A, inhibin A, inhibin B and parturition: changes of maternal and
cord serum levels according to the mode of delivery. Br J.
Obstet. Gynaecol. 106: 1061-1065.
196
M. Krekora, K. Zych, L. Biesiada, S. Sobantka, G. Krasomski
[12] Muttukrishna S., Knight P., Groome N. et al. (1997) Activin A
and inhibin A as possible endocrine markers for pre-eclampsia. Lancet 349: 1285-1288.
[13] Mylonas I., Schiessl B., Jeschke U. et al. (2006) Expression of
inhibin/activin subunits alpha (-alpha), betaA (-betaA), and
betaB (-betaB) in placental tissue of normal, preeclamptic,
and HELLP pregnancies. Endocr. Pathol. Spring; 1: 19-33.
[14] Seufert R., Neubert S., Tanner B. et al. (2004) Inhibins and
Activin A in hypertensive Disorders of Pregnancy and HELLPSyndrome. Zentralbl. Gynakol. 126: 148-153.
[15] Gibbons J.D., Chakraborti S. (2011) Nonparametric Statistical
Inference. Fifth Edition. Chapman & Hall/CRC, Boca Raton.
[16] Hilbe J.M. (2009) Logistic regression models. Chapman &
Hall/CRC, Boca Raton.
[17] Getahun D., Ananth C.V., Oyelese Y. et al. (2007) Primary
preeclampsia in the second pregnancy: effects of changes in
prepregnancy body mass index between pregnancies. Obs-
tetrics & Gynecology 110: 1319-25.
[18] Chames M.C., Livingston J.C., Ivester T.S. et al. (2002) Late
postpartum eclampsia: a preventable disease? Am. J. Obstet.
Gynecol. 186: 1174-1177.
[19] Ling N., Ying S., Ueno N. et al. (1986) Pituitary FSH is re-
leased by a heterodimer of the betasubunits from the two
forms of inhibin. Nature 321: 779-782.
[20] Sibai B.M. (2005) Diagnosis, prevention, and management of
eclampsia. Obstet. Gynecol. 105: 402-410.
[21] Spencer K., Cowans N., Nicolaides K. (2008) Maternal serum
inhibin-A and activin-A levels in the first trimester of pregnancies developing pre-eclampsia. Ultrasound Obstet. Gynecol. 32: 622-626.
[22] Conde-Agudelo A., Villar J., Lindheimer M. (2004) World
Health Organization systematic review of screening tests for
preeclampsia. Obstet. Gynecol. 104: 1367-1391.
J
Michał Krekora
Klinika Położnictwa i Ginekologii
Instytut Centrum Zdrowia Matki Polki
93-338 Łódź, ul. Rzgowska 281/289
e-mail: [email protected]
Assessment of the usefulness of activin A in predicting preeclampsia in pregnant women
The aim of this study was to assess the concentration of activin A in serum between 11 and 14 weeks of pregnancy
is useful in predicting the occurrence of preeclampsia in pregnant women. Material and methods: The study group
consisted of 50 hypertensive patients unloaded in which during the first trimester of pregnancy, blood samples were
taken to determine the concentration of activin A in serum. The study was conducted by means of their own work
numer 502-15-801 Medical University of Lodz. Determinations were made using an ELISA immunoassay, using kits
– Quantikine. Tests were performed in accordance with the procedure laid down by the manufacturer sets. Results:
Of the 50 pregnant women who have determined the concentration of activin A in serum between 11 and 14 weeks
of gestation occurred in four pre-eclampsia. The concentration level of activin A differed significantly in both groups
and amounted to 1212.8 pg/ml in women with uncomplicated pregnancies extending vs 1675.5 pg/ml, who developed
pre-eclampsia, the observed difference is statistically significant. Conclusion: There was a statistically significant
difference in the level of concentration of activin A in the group of patients with pregnancy occurred in the course of
pre-eclampsia in relation to the group of patients with a normal course of pregnancy p = 0.054
Key words: preeclampsia, activin A, pregnancy