Ogólne

Ustawa z dnia 11.05.2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi
odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej (Dz.U. Nr 63, poz. 639)
PEod 405/450/2002/IK
Warszawa, 04.06 2002 r.
Pan Jerzy Ziaja
Prezes OIGR
Ul. Gierymskiego 12/39
00-772 Warszawa
W odpowiedzi na pismo z dnia 22 kwietnia 2002 r. w sprawie interpretacji pojęcia recykling, Departament
Polityki Ekologicznej udziela następujących wyjaśnień.
Ustawa z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi
odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej (Dz. U. Nr 63, poz. 639) w art.. 3 ust. 1 nakłada
na importerów i wytwórców produktów wprowadzających na rynek krajowy produkty w opakowaniach,
wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy, i produktów wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy,
obowiązek zapewnienia odzysku, a w szczególności recyklingu odpadów opakowaniowych i
poużytkowych. Obowiązek ten może być realizowany przez przedsiębiorcę samodzielnie lub za
pośrednictwem "organizacji odzysku". Poszczególne czynności związane z odzyskiem i recyklingiem
odpadów mogą być zlecane osobom trzecim, w tym również podmiotom prowadzącym skup surowców
wtórnych w zakresie selektywnej zbiórki danego rodzaju odpadów. Jednakże przekazanie odpadów
pośrednikowi nie stanowi wywiązania się przez przedsiębiorcę z nałożonych na niego obowiązków
wynikających z ww. ustawy. Dokumentem potwierdzającym dokonanie recyklingu odpadów jest karta
przekazania odpadów do "recyklera" zgodna z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62,
poz. 628 i z 2002 r. Nr 41, poz. 365) oraz faktura VAT wystawiona przez recyklera. Przedsiębiorcą, który
może potwierdzać dokonanie recyklingu, jest posiadacz odpadów prowadzący działalność w zakresie
odzysku odpadów, w tym w szczególności jako jedną z form odzysku - recyklingu odpadów. W świetle
przepisów ustawy o odpadach poprzez recykling rozumie się taki odzysk, który polega na powtórnym
przetwarzaniu substancji lub materiałów zawartych w odpadach w procesie produkcyjnym w celu uzyskania
substancji lub materiału o przeznaczeniu pierwotnym lub o innym przeznaczeniu. Przytoczone w piśmie
przykłady podmiotu, który może potwierdzić poddanie odpadów recyklingowi nie są jednoznaczne. W
przypadku producenta gotowego wyrobu finalnego - produktu, w wytworzeniu którego na linii produkcyjnej
zostały powtórnie przetworzone substancje lub materiały zawarte w odpadach, producenta tegoż wyrobu,
można traktować jako posiadacza odpadów prowadzącego recykling.
W przypadku natomiast producenta surowca wtórnego takiego jak: regranulat, aglomerat, przemiał, stłuczka
szklana, makulatura czy opakowania metalowe, stwierdzenie, że producent taki przeprowadza recykling nie
jest możliwe, do momentu udowodnienia, że dany surowiec wtórny stanowi produkt spełniający określone
normy jakościowe jak dla surowca pierwotnego. W przypadku, gdy posiadacz odpadów tak przetworzy
(fizycznie i/lub chemicznie) tworzywo sztuczne, że powstały np. regranulat będzie spełniał normy
jakościowe dla reglanulatu z tworzywa sztucznego będzie wtedy mógł być traktowany jako wytwórca
produktu. Natomiast, jeżeli tworzywo sztuczne będzie tylko mechanicznie rozdrobnione czy przesortowane
i nie będzie spełniało norm jakościowych będzie to w świetle przepisów ustawy o odpadach traktowane jako
wytworzenie odpadu, a nie prowadzenie procesu odzysku (w tym przypadku recyklingu). Jeżeli regranulat
będzie spełniał normy jakościowe tak aby producent jakiegoś wyrobu z tworzywa sztucznego mógł ten
regranulat bezpośrednio wykorzystać w procesie produkcyjnym swojego wyrobu, może on być traktowany
jako produkt.