ulotka - AXXON

ULOTKA DLA PACJENTA: INFORMACJA DLA UśYTKOWNIKA
Axyven, 37,5 mg tabletka o przedłuŜonym uwalnianiu
Axyven, 75 mg tabletka o przedłuŜonym uwalnianiu
Axyven, 150 mg tabletka o przedłuŜonym uwalnianiu
Axyven, 225 mg tabletka o przedłuŜonym uwalnianiu
(Venlafaxinum)
NaleŜy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.
- NaleŜy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
- NaleŜy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, gdy potrzebna jest rada lub dodatkowa
informacja.
- Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie i nie naleŜy go przekazywać innym, gdyŜ
moŜe im zaszkodzić, nawet jeśli objawy ich choroby są takie same.
- Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepoŜądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy
niepoŜądane, nie wymienione w ulotce, naleŜy powiadomić lekarza lub farmaceutę.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Axyven i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje waŜne przed zastosowaniem leku Axyven
3. Jak stosować lek Axyven
4. MoŜliwe działania niepoŜądane
5. Jak przechowywać lek Axyven
6. Inne informacje
1. Co to jest lek Axyven i w jakim celu się go stosuje
Axyven jest lekiem przeciwdepresyjnym, naleŜącym do grupy leków nazywanych
inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny i jest uŜywany w leczeniu
objawów depresji.
Lek Axyven jest wskazany w krótkotrwałym leczeniu cięŜkich i przewlekłych stanów
lękowych określanych jako zaburzenie lękowe uogólnione.
Lek Axyven jest wskazany równieŜ w leczeniu zaburzenia lękowego z napadami lęku z
agorafobią lub bez agorafobii (lęk przed opuszczeniem mieszkania, wchodzeniem do
sklepów, tłumem lub miejscami publicznymi)
2. Informacje waŜne przed zastosowaniem leku Axyven
Kiedy nie stosować leku Axyven
- w przypadku alergii (nadwraŜliwości) na wenlafaksynę lub którykolwiek ze składników
pomocniczych leku,
- w przypadku przyjmowania aktualnie lub niedawno (w ciągu ostatnich dwóch tygodni)
innych leków przeciwdepresyjnych określanych jako inhibitory monoaminooksydazy
(MAOI). Dodatkowo nie wolno stosować inhibitorów monoaminooksydazy przez 7 dni po
zaprzestaniu podawania leku Axyven.
W przypadku podejrzenia, Ŝe któreś przeciwwskazanie moŜe dotyczyć pacjenta, nie naleŜy
przyjmować leku. NaleŜy poinformować o tym lekarza, a następnie stosować się do jego
wskazówek.
Kiedy zachować szczególną ostroŜność stosując lek Axyven
- u dzieci i młodzieŜy w wieku poniŜej 18. lat: Lek Axyven nie powinien być stosowany u
dzieci i młodzieŜy w wieku poniŜej 18. lat. NaleŜy równieŜ podkreślić, Ŝe w przypadku
przyjmowania leków z tej grupy pacjenci w wieku poniŜej 18. lat naraŜeni są na zwiększone
ryzyko wystąpienia działań niepoŜądanych, takich jak próby samobójcze, myśli samobójcze i
wrogość (szczególnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu). Mimo tego,
lekarz moŜe przepisać lek Axyven pacjentom w wieku poniŜej 18. lat stwierdzając, Ŝe leŜy to
w ich najlepiej pojętym interesie. Jeśli lekarz przepisał lek Axyven pacjentowi w wieku
poniŜej 18. lat, w razie jakichkolwiek wątpliwości, naleŜy skonsultować się z lekarzem. W
przypadku rozwoju lub nasilenia wyŜej wymienionych objawów u pacjentów w wieku poniŜej
18. lat przyjmujących lek Axyven, naleŜy poinformować o tym lekarza prowadzącego.
Ponadto, jak do tej pory, brak danych dotyczących długoterminowego bezpieczeństwa
stosowania leku Axyven w tej grupie wiekowej, odnośnie wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju
poznawczego i rozwoju zachowania.
- u pacjentów z myślami samobójczymi lub z myślami o samookaleczeniu, lub gdy takie
myśli występowały przed rozpoczęciem leczenia (naleŜy natychmiast skontaktować się z
lekarzem).
- u pacjentów z chorobami wątroby lub nerek; w takim przypadku lekarz moŜe zmniejszyć
dawkę.
- u pacjentów z padaczką w wywiadzie; w takim przypadku lekarz będzie uwaŜnie
obserwować pacjenta podczas przyjmowania leku Axyven.
- u pacjentów z chorobami serca w wywiadzie; w takim przypadku lekarz będzie uwaŜnie
obserwować pacjenta podczas przyjmowania leku Axyven.
- u pacjentów, u których występuje lub występowało podwyŜszenie nastroju.
- u pacjentów z cukrzycą (mogą występować zmiany stęŜenia cukru w osoczu).
- u pacjentów z chorobami oczu lub ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym obecnie
lub w wywiadzie (jaskra z wąskim kątem).
- u pacjentów z tendencją do częstych, powstających bez przyczyny siniaków lub krwawień.
- u pacjentów w podeszłym wieku przyjmujących leki moczopędne; w takim przypadku
lekarz będzie uwaŜnie obserwować pacjenta podczas przyjmowania leku Axyven.
- u pacjentów z zaburzeniami w oddawaniu moczu; w takim przypadku objawy mogą się
nasilić podczas przyjmowania leku Axyven.
- u pacjentów z wysokim ciśnieniem tętniczym krwi; wenlafaksyna moŜe podwyŜszać
ciśnienie tętnicze krwi, lekarz moŜe zalecić regularne monitorowanie ciśnienia krwi.
- w przypadku wystąpienia wysypki, pokrzywki lub innych reakcji alergicznych naleŜy
przerwać stosowanie leku Axyven i skontaktować się z lekarzem.
Mimo Ŝe lek Axyven nie powoduje uzaleŜnienia, to nagłe przerwanie długotrwałego leczenia
moŜe być przyczyną nudności i (lub) wymiotów, zawrotów głowy, drŜenia, splątania, pocenia
się, bólu głowy, biegunki, kołatania serca i nieregularnej czynności serca oraz utrzymującego
się nieznacznego pobudzenia. Z tego powodu naleŜy stopniowo zmniejszać dawkę. Objawy te
zazwyczaj ustępują po pewnym czasie, ale naleŜy skontaktować się z lekarzem jeśli są
niepokojące lub nie ustępują.
Lek Axyven moŜe rzadko powodować niewielkie zmiany stęŜenia cholesterolu w surowicy
krwi. Lekarz moŜe zalecić wykonywanie badań krwi, szczególnie u pacjentów przewlekle
przyjmujących lek.
NaleŜy poinformować lekarza jeśli kiedykolwiek pacjent był leczony z powodu chorób
wymienionych powyŜej.
Stosowanie leku Axyven z innymi lekami
NaleŜy poinformować lekarza lub farmaceutę o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach,
równieŜ tych, które wydawane są bez recepty i preparatach ziołowych.
NaleŜy poinformować lekarza lub farmaceutę:
- o przyjmowaniu aktualnie lub niedawno innych leków przeciwdepresyjnych, szczególnie
naleŜących do grupy inhibitorów monoaminooksydazy (MAOI) (patrz równieŜ: Kiedy nie
stosować leku Axyven),
- o przyjmowaniu cymetydyny (lek stosowany w chorobach Ŝołądka); u pacjentów w
podeszłym wieku lub z chorobami wątroby, cymetydyna moŜe nasilać działanie leku Axyven,
co moŜe powodować konieczność dostosowania dawki,
- o przyjmowaniu leków mogących wpływać na stęŜenie serotoniny (substancja w mózgu,
która wpływa na nastrój), takich jak tryptany (stosowane w leczeniu migreny) lub selektywne
inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI, stosowane w leczeniu depresji),
- o przyjmowaniu warfaryny (lek zmniejszający krzepliwość krwi); lekarz moŜe zalecić
badania krwi),
- o przyjmowaniu haloperydolu, poniewaŜ moŜe nasilać się działanie obu leków,
- o przyjmowaniu klozapiny (stosowanej w leczeniu zaburzeń psychicznych), poniewaŜ
działanie klozapiny moŜe ulec nasileniu,
- o regularnym przyjmowaniu leków przeciwbólowych (takich jak pochodne kwasu
acetylosalicylowego i niesteroidowe leki przeciwzapalne/przeciwreumatyczne - NLPZ). U
pacjentów z małą ilością płytek krwi leki te mogą powodować zwiększone ryzyko krwawień,
- o przyjmowaniu leków stosowanych w celu zmniejszenia masy ciała,
- o leczeniu elektrowstrząsowym,
- o stosowaniu produktów dietetycznych, takich jak fentermina, poniewaŜ jednoczesne
stosowanie wenlafaksyny i leków zmniejszających masę ciała nie jest zalecane,
- o przyjmowaniu ketokonazolu lub itrakonazolu (leki przeciwgrzybicze), rytonawiru
(stosowany w leczeniu zakaŜeń HIV), poniewaŜ działanie wenlafaksyny moŜe ulec nasileniu,
- o przyjmowaniu leków hamujących pewne enzymy wątrobowe, takich jak chinidyna
(stosowana w leczeniu niektórych chorób serca), paroksetyna, fluoksetyna (leki
przeciwdepresyjne) i perfenazyna (lek przeciwpsychotyczny).
Stosowanie leku Axyven z jedzeniem i piciem
NaleŜy przyjmować lek razem z poŜywieniem.
W trakcie leczenia lekiem Axyven nie naleŜy spoŜywać alkoholu. Podobnie jak w przypadku
stosowania innych leków działających na ośrodkowy układ nerwowy naleŜy unikać
spoŜywania alkoholu podczas przyjmowania leku Axyven.
CiąŜa i karmienie piersią
Przed zastosowaniem kaŜdego leku naleŜy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
CiąŜa
NaleŜy poinformować lekarza o ciąŜy lub planowaniu ciąŜy. Brak wystarczających danych na
temat stosowania leku Axyven u kobiet w ciąŜy. Podczas ciąŜy nie naleŜy przyjmować
wenlafaksyny, chyba Ŝe lekarz zaleci inaczej.
W przypadku przyjmowania leku Axyven przed porodem, naleŜy poinformować o tym
lekarza, poniewaŜ u noworodka mogą wystąpić objawy odstawienne.
Karmienie piersią
NaleŜy poinformować lekarza o karmieniu piersią. Lek Axyven przenika do mleka matki.
Lekarz zadecyduje czy naleŜy kontynuować/przerwać karmienie piersią lub czy
kontynuować/przerwać leczenie lekiem Axyven.
Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Lek Axyven moŜe zaburzać koncentrację i uwagę. Dlatego naleŜy zachować ostroŜność
podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Lekarz oceni zdolność do
prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn biorąc pod uwagę nasilenie choroby
podstawowej, reakcję na leczenie i moŜliwe działania niepoŜądane.
WaŜne informacje o niektórych składnikach leku Axyven:
Lek zawiera laktozę. Jeśli pacjent został kiedykolwiek poinformowany o nietolerancji
niektórych cukrów, powinien skontaktować się z lekarzem przed zastosowaniem tego leku.
3. Jak stosować lek Axyven
Lek Axyven naleŜy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.
W przypadku wątpliwości naleŜy ponownie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi jedną tabletkę o mocy 75 mg na dobę,
naleŜy ją podawać codziennie o tej samej porze, rano lub wieczorem.
JednakŜe, lekarz moŜe dostosować dawkę do indywidualnych potrzeb pacjenta. Lekarz moŜe
zwiększyć dawkę do150 mg, 225 mg lub 375 mg na dobę.
Tabletki naleŜy połykać w całości, popijając wodą, po posiłku. Tabletek nie naleŜy dzielić,
kruszyć, łamać ani Ŝuć.
Lek do stosowania doustnego.
Substancja czynna, wenlafaksyna, jest powoli uwalniana z granulek znajdujących się w
tabletkach. Resztki tabletek są nierozpuszczalne i mogą być widoczne w kale.
W przypadku wraŜenia, Ŝe działanie leku jest zbyt silne lub za słabe, naleŜy skontaktować się
z lekarzem lub farmaceutą.
MoŜe minąć kilka dni lub więcej zanim pacjent odczuje działanie leku. Jest to normalne.
MoŜe zaistnieć konieczność przyjmowania leku Axyven przez kilka miesięcy.
Axyven jest lekiem o przedłuŜonym uwalnianiu wenlafaksyny, która stopniowo uwalnia się z
leku przez określony czas. Lekarz moŜe zalecić zmianę leku z postaci o szybkim uwalnianiu
na formę o przedłuŜonym uwalnianiu. W takim przypadku lekarz określi dobową dawkę leku.
Lek Axyven naleŜy przyjmować raz na dobę.
Lekarz moŜe zalecić regularne monitorowanie ciśnienia krwi i tętna, szczególnie w przypadku
stosowania duŜej dawki leku Axyven (większej niŜ 200 mg/dobę).
CięŜkie epizody depresji
Dawka początkowa wynosi 75 mg leku Axyven, raz na dobę. Dawka ta moŜe być zwiększana
co ok. 2 tygodnie lub więcej, jednak nie częściej niŜ co 4 dni, do maksymalnej dawki dobowej
wynoszącej 375 mg.
Krótkotrwałe leczenie cięŜkich i przewlekłych stanów lękowych
Zalecana dawka wynosi 75 mg raz na dobę. Dawkę moŜna zwiększyć do 150 mg raz na dobę,
następnie do maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 225 mg, w odstępach co najmniej 4
dni.
Zaburzenia lękowe z napadami leku z agorafobią lub bez agorafobii (lęk przed opuszczeniem
domu, wchodzeniem do sklepu, tłumem lub miejscami publicznymi)
Leczenie naleŜy rozpocząć od dawki 37,5 mg raz na dobę przez pierwsze 4-7 dni, a następnie
moŜna zwiększyć dawkę do 150 mg raz na dobę oraz do maksymalnej dawki dobowej
wynoszącej 225 mg w odstępach co najmniej 4 dni.
Nie naleŜy przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem, nawet jeśli pacjent czuje się lepiej.
JeŜeli lekarz uzna, Ŝe dalsze leczenie preparatem Axyven nie jest potrzebne, poinformuje
pacjenta o sposobie zmniejszenia dawki przed całkowitym odstawieniem leku. W przypadku
nagłego przerwania leczenia lub zbyt szybkiego zmniejszenia dawki, u niektórych pacjentów
mogą wystąpić objawy, takie jak zmęczenie, zawroty głowy, ból głowy, bezsenność, suchość
błony śluzowej jamy ustnej, nudności lub wymioty, biegunka, nerwowość, splątanie,
mrowienie i nasilone pocenie się. Objawy te są zazwyczaj niezbyt powaŜne i ustępują w ciągu
kilku dni. JeŜeli wystąpią jakiekolwiek z wymienionych objawów lub inne, które są uciąŜliwe
dla pacjenta, naleŜy zwrócić się o poradę do lekarza prowadzącego.
Decyzja o przerwaniu leczenia moŜe być podjęta jedynie przez lekarza.
Zastosowanie większej niŜ zalecana dawki Axyven
W przypadku przyjęcia większej niŜ zalecana dawki leku, naleŜy niezwłocznie skontaktować
się z lekarzem. NaleŜy zabrać ze sobą opakowanie leku.
Objawy przedawkowania to: zaburzenia świadomości (od senności po śpiączkę), ale równieŜ
pobudzenie, wymioty, biegunka, drgawki, szybka lub nieregularna czynność serca, wolna
czynność serca, niskie lub wysokie ciśnienie tętnicze krwi, napady padaczkowe.
Pominięcie zaŜycia leku Axyven
Nie naleŜy przyjmować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki, naleŜy
przyjąć następną tabletkę o zwykłej porze.
Przerwanie stosowania leku Axyven
WaŜne jest, aby przyjmować lek Axyven tak długo, jak zalecił lekarz. Nagłe przerwanie
leczenia moŜe spowodować zawroty głowy, zaburzenia czucia, zaburzenia snu
(w tym intensywne sny), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, ruchy mimowolne
(drgawki) drgawki, splątanie, nasilone pocenie się, ból głowy, biegunka, nieregularna
czynność serca, niestabilność emocjonalna, draŜliwość i zaburzenia widzenia. Objawy te
zazwyczaj nie są powaŜne i ustępują w ciągu kilku dni. Lekarz poinformuje pacjenta jak
powinien stopniowo przerywać stosowanie leku Axyven.
W przypadku wątpliwości związanych ze stosowaniem leku naleŜy skonsultować się z
lekarzem lub farmaceutą.
4. MoŜliwe działania niepoŜądane
Jak kaŜdy lek, lek Axyven moŜe powodować działania niepoŜądane, chociaŜ nie u kaŜdego
one wystąpią.
Często (u więcej niŜ 1 na 100, ale mniej niŜ 1 na 10 pacjentów):
- zwiększenie stęŜenia cholesterolu we krwi (szczególnie podczas leczenia długotrwałego i
stosowania duŜych dawek), zmniejszenie masy ciała,
- trudności ze snem lub senność, nerwowość, agresja, nietypowe sny,
- zawroty głowy, dziwne wraŜenia skórne (mrowienie, drętwienie, pieczenie), uspokojenie,
występowanie ruchów mimowolnych,
- zaburzenia widzenia lub niewyraźne widzenie,
- wysokie ciśnienie tętnicze krwi, uderzenia gorąca,
- ziewanie,
- zmiana apetytu, zaparcia, nudności, niestrawność, wymioty, zaburzenia odŜywiania
(anoreksja), suchość błony śluzowej jamy ustnej,
- poty (w tym poty nocne),
- trudności w oddawaniu moczu lub potrzeba częstszego oddawania moczu,
- zaburzenia funkcji seksualnych (zaburzenia wytrysku), zmniejszenie pobudzenia
seksualnego, impotencja, brak orgazmu u męŜczyzn,
- zmęczenie lub osłabienie, ból głowy.
Niezbyt często (u więcej niŜ 1 na 1000, ale mniej niŜ 1 na 100 pacjentów):
- częste występowanie nietypowych siniaków,
- małe stęŜenie sodu we krwi, zwiększenie masy ciała,
- brak emocji lub entuzjazmu, omamy, niepokój,
- dzwonienie w uszach (szum uszny),
- szybka lub nieregularna czynność serca,
- niskie ciśnienie tętnicze krwi, zawroty głowy, omdlenie,
- zgrzytanie zębami (bruksizm), zaburzenia smaku, biegunka,
- nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby,
- zapalenie skóry, nadmierna utrata włosów, wysypka,
- trudności w oddawaniu moczu,
- zaburzenia miesiączki i orgazmu u kobiet,
- zwiększona wraŜliwość skóry na światło słoneczne.
Rzadko (u więcej niŜ 1 na 10 000, ale mniej niŜ 1 na 1000 pacjentów):
- wydłuŜenie czasu krwawienia, nietypowe krwawienia (np. krwawienie z nosa), mała ilość
płytek krwi,
- zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH) – zatrzymanie
wody w organizmie i zmiany stęŜeń niektórych elektrolitów we krwi (np. sodu),
- drgawki (napady drgawkowe), podwyŜszony nastrój lub znaczne pobudzenie (mania lub
hipomania), uczucie niepokoju i niemoŜność spokojnego siedzenia lub stania (akatyzja),
- splątanie, niepokój ruchowy, potliwość, drŜenie, dreszcze, omamy (wzrokowe lub
słuchowe), nagłe drgania mięśni lub szybka czynność serca; są to objawy zespołu
serotoninowego. W przypadku ich wystąpienia naleŜy skontaktować się z lekarzem.
- podwyŜszenie ciepłoty ciała ze sztywnością mięśni, splątanie lub pobudzenie, pocenie się,
niekontrolowane drgania mięśni. Mogą to być objawy cięŜkiego zaburzenia – złośliwego
zespołu neuroleptycznego.
- czarny stolec, mogący być objawem krwawienia z przewodu pokarmowego,
- świąd skóry, zaŜółcenie skóry lub oczu, ciemny kolor moczu, objawy grypopodobne
(objawy zapalenia wątroby).
Bardzo rzadko (u mniej niŜ 1 na 10 000 pacjentów):
- zmiany składu krwi (w tym uszkodzenie szpiku kostnego (agranulocytoza), mała ilość
krwinek białych, cięŜka niedokrwistość),
- cięŜkie reakcje alergiczne,
- sztywność mięśni, zaburzenia równowagi, nagłe ruchy mimowolne, splątanie,
- zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe,
- trudności w oddychaniu, ból w klatce piersiowej,
- zapalenie trzustki,
- rumieniowe zmiany skórne o nieregularnym kształcie (rumień wielopostaciowy), cięŜka
wysypka skórna mogąca powodować powstawanie pęcherzy i złuszczanie skóry (zespół
Stevensa-Johnsona),świąd, pokrzywka,
- znaczna tkliwość, sztywność lub osłabienie mięśni, zwłaszcza jeśli występuje wraz z
ciemnym zabarwieniem moczu (moŜe świadczyć o rozpadzie komórek mięśniowych, który
prowadzi do uszkodzenia nerek - rabdomioliza),
- nieprawidłowe wytwarzanie mleka kobiecego.
Niektórzy pacjenci mogą czasami odczuwać zawroty głowy lub zaburzenia równowagi w
pozycji pionowej, spowodowane obniŜeniem ciśnienia tętniczego krwi. Lek Axyven moŜe
czasami powodować działania niepoŜądane, których pacjent moŜe nie odczuwać, takie jak
zwiększone ciśnienie tętnicze krwi lub zaburzenia rytmu serca, lub niewielkie zmiany
aktywności enzymów wątrobowych, stęŜenia sodu lub rzadziej cholesterolu we krwi. Bardzo
rzadko lek Axyven moŜe powodować zmniejszenie ilości płytek we krwi. Z tego powodu
lekarz moŜe zalecić wykonywanie badań krwi, szczególnie jeŜeli lek Axyven jest podawany
przez długi czas.
Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepoŜądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy
niepoŜądane nie wymienione w ulotce, naleŜy powiadomić lekarza lub farmaceutę.
5. Jak przechowywać lek Axyven
Lek naleŜy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.
Nie naleŜy stosować leku Axyven po upływie terminu waŜności umieszczonego na
opakowaniu. Termin waŜności odnosi się do ostatniego dnia miesiąca.
Nie przechowywać w temperaturze powyŜej 30oC.
Blistry: Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.
Plastikowa butelka: Przechowywać szczelnie zamknięte w celu ochrony przed wilgocią.
Leków nie naleŜy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. NaleŜy
zapytać farmaceutę co zrobić z lekami, których się juŜ nie potrzebuje. Takie postępowanie
pomoŜe chronić środowisko.
6. Inne informacje
Co zawiera lek Axyven
Substancją czynną jest wenlafaksyna.
KaŜda tabletka leku Axyven 37,5 mg; 75 mg, 150 mg lub 225 mg tabletka o przedłuŜonym
uwalnianiu zawiera wenlafaksyny chlorowodorek w ilości odpowiadającej 37,5 mg, 75mg,
150 mg lub 225 mg wenlafaksyny.
Inne składniki to:
Rdzeń: mannitol, powidok K90, makrogol 400, celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka
koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.
Otoczka: celulozy octan (320SNF),celulozy octan (398-10NF), makrogol 400, Opadry White
Y-30-18037 (hypromeloza, laktoza jednowodna, tytanu dwutlenek (E172) i triacetyna).
Jak wygląda lek Axyven i co zawiera opakowanie
Białe, okrągłe, dwuwypukłe tabletki.
Dostępne opakowania:
28 tabletek (4 blistry po 7 tabletek w blistrze),
28 tabletek (2 blistry po 14 tabletek w blistrze)
30 tabletek (3 blistry po 10 tabletek w blistrze),
100 tabletek (w plastikowej butelce).
Podmiot odpowiedzialny
Temapharm Sp. z o.o.
ul. świrki i Wigury 81
02-091 Warszawa
Wytwórca
Laboratorios LICONSA, S.A.
Avda. Miralcampo no 7, Poligono Industrial Miralcampo,
19200 Azuqueca de Henares
Hiszpania
Data zatwierdzenia ulotki: 08.09.2008