Modelowanie niezawodności prostych struktur sprzętowych
Transkrypt
Modelowanie niezawodności prostych struktur sprzętowych
LAB 4 Ćwiczenie laboratoryjne nr 4 Modelowanie niezawodności prostych struktur sprzętowych W dwiczeniu tym przedstawione zostaną proste struktury sprzętowe oraz sposób obliczania ich niezawodności przy założeniu, że funkcja niezawodności bazuje na rozkładzie wykładniczym. Struktura szeregowa Najprostszą i prawdopodobnie najczęściej spotykaną strukturą w matematycznym modelowaniu niezawodności jest konfiguracja szeregowa. W strukturze tej poprawne działanie całego systemu zależne jest od poprawnego działania wszystkich elementów tego systemu. Przykład struktury szeregowej, przedstawionej za pomocą postaci blokowej, widnieje na rysunku 1. W celu uproszczenia modelu probabilistycznego takiego systemu zakłada się, że uszkodzenie każdego z elementów tego systemu jest statystycznie niezależne od działania lub uszkodzenia innych elementów. Dzięki takiemu podejściu nie trzeba stosowad skomplikowanych obliczeo dla prawdopodobieostw warunkowych. Takie podejście jest ogólnie stosowane w praktyce. R1(t) R2(t) R3(t) Rn(t) Rys. 1. Struktura szeregowa Przy dokonanym założeniu, funkcja niezawodności przedstawionej struktury szeregowej ma postad: 𝑅𝑠 𝑡 = 𝑅1 𝑡 ∙ 𝑅2 𝑡 ∙ 𝑅3 𝑡 ∙ … ∙ 𝑅𝑛 𝑡 = 𝑛 𝑖=1 𝑅𝑖 (𝑡) (1) Ponieważ funkcja niezawodności bazowad ma na rozkładzie wykładniczym, zatem współczynnik λ, będący intensywnością uszkodzeo, jest stały w czasie. Stąd: 𝑅𝑠 𝑡 = 𝑒 −λ 1 t ∙ 𝑒 −λ 2 t ∙ 𝑒 −λ 3 t ∙ … ∙ 𝑒 −λ n t = 𝑒𝑥𝑝 − 𝑛 𝑖=1 λi t = 𝑒𝑥𝑝 −λt (2) gdzie: 1 λ = λ1 + λ2 + λ3 + . . . +λn = θ (3) Intensywnośd uszkodzeo λ rozważanego systemu jest sumą intensywności uszkodzeo poszczególnych 1 elementów tego systemu, stąd średni czas żywotności systemu wynosi θ = λ . Rozważmy system składający się z 400 elementów i mających przyporządkowane wykładnicze funkcje gęstości rozkładu prawdopodobieostwa. Załóżmy także, że każdy z tych elementów ma niezawodnośd równą 0,99 dla określonego przedziału czasu t. Wówczas niezawodnośd całego systemu dla przedziału czasu t, na podstawie (1), wynosid będzie: 𝑅 𝑡 = 0,99400 = 0,018 co oznacza, że na 1000 takich systemów, 982 z nich przypuszczalnie zawiodą w przedziale czasu t. 1 NiMO | mgr inż. Tomasz Barnert |Zespół Technologii Sieciowych i Inżynierii Bezpieczeostwa LAB 4 Ćwiczenie laboratoryjne nr 4 Struktura równoległa Kolejną często spotykaną w praktyce konfigurację sprzętu jest struktura równoległa, przedstawiona na rysunku 2. W strukturze tej, zakładając, że wszystkie elementy systemu działają w trybie „on-line”, do uszkodzenia systemu dojdzie dopiero po uszkodzeniu wszystkich elementów tego systemu. R1(t) R2(t) R3(t) Rn(t) Rys. 2. Struktura równoległa Zakładając, że: Q i = 1 − 𝑅𝑖 = 1 − 𝑒 −λ i t (4) jest prawdopodobieostwem uszkodzenia (zawodności) każdego z elementów systemu, zawodnośd całego systemu może byd wyrażona wówczas jako: 𝑄𝑠 = 𝑄1 ∙ 𝑄2 ∙ 𝑄3 ∙ … ∙ 𝑄𝑛 = 𝑛 𝑖=1 𝑄𝑖 (5) Na tej podstawie niezawodnośd systemu można wyznaczyd ze wzoru: R s = 1 − 𝑄𝑠 (6) Pamiętając, że R + Q = 1. Rozważmy przykładowy system składający się z pięciu elementów połączonych równolegle, każdy z niezawodnością wynoszącą 0,99. Wówczas dla pojedynczego elementu: Q i = 1 − 𝑅𝑖 = 1 − 0,99 = 0,01 a dla całego systemu: Q s = 0,01 5 = 10−10 = 0,0000000001 R s = 1 − 𝑄𝑠 = 0,9999999999 Porównując wyniki uzyskane dla struktur szeregowych i równoległych stwierdzid można jednoznacznie, że większą niezawodnośd posiadają właśnie te drugie. Struktury takie często nazywa się także redundantnymi. Umożliwiają uzyskanie bardzo dużej niezawodności systemu bądź podsystemu, o wiele większej niż dla pojedynczych elementów je tworzących. 2 NiMO | mgr inż. Tomasz Barnert |Zespół Technologii Sieciowych i Inżynierii Bezpieczeostwa LAB 4 Ćwiczenie laboratoryjne nr 4 Struktura mieszana W praktyce spotyka się układy zbudowane z elementów połączonych szeregowo oraz równolegle. Przykład pokazany na rysunku 3. a A b R1= 0,9 R2= 0,8 R3=0,8 R4=0,8 c d R5=0,9 R6=0,9 B R7=0,7 Rys. 3. Struktura szeregowo-równoległa Aby poznad niezawodnośd całego przedstawionego powyżej układu, należy zdekomponowad system krok po kroku oraz posługiwad się odpowiednimi relacjami dla połączeo szeregowych oraz równoległych. Przykład rozwiązania: 𝑅𝑎𝑑 = 𝑅1 ∙ 𝑅2 = 0,9 ∙ 0,8 = 0,72 𝑅𝑏𝑑 = 𝑅3 ∙ 𝑅4 ∙ 𝑅5 = 0,8 ∙ 0,8 ∙ 0,9 = 0,576 ponieważ Rad oraz Rbd są połączone równolegle, zatem: 𝑄𝑠1 = 𝑄𝑎𝑑 ∙ 𝑄𝑏𝑑 = 1 − 𝑅𝑎𝑑 ∙ 1 − 𝑅𝑏𝑑 = 1 − 0,72 ∙ 1 − 0,576 = 0,28 ∙ 0,424 = 0,119 Stąd niezawodnośd wynosi: 𝑅𝑠1 = 1 − 𝑄𝑠1 = 1 − 0,119 = 0,88 W tym momencie układ został zdekomponowany do postaci: A Rs1=0,88 R6=0,9 B R7=0,7 Rys. 4. Przykładowa struktura po dekompozycji 3 NiMO | mgr inż. Tomasz Barnert |Zespół Technologii Sieciowych i Inżynierii Bezpieczeostwa LAB 4 Ćwiczenie laboratoryjne nr 4 Licząc dalej otrzymamy: 𝑅𝑠2 = 𝑅𝑠1 ∙ 𝑅6 = 0,88 ∙ 0,9 = 0,792 𝑄𝑠2 = 1 − 𝑅𝑠2 = 1 − 0,792 = 0,208 𝑄7 = 1 − 𝑅7 = 1 − 0,7 = 0,3 Mając połączenie równoległe skorzystamy ze wzoru: 𝑄𝐴𝐵 = 𝑄𝑠2 ∙ 𝑄7 = 0,208 ∙ 0,3 = 0,06 Stąd całkowita niezawodnośd przykładowego systemu ma wartośd: 𝑅𝐴𝐵 = 1 − 𝑄𝐴𝐶 = 1 − 0,06 = 0,94 Zadania 1. Obliczyd niezawodnośd podanej struktury: R1= 0,6 R2= 0,4 R3=0,9 R4=0,9 R5=0,8 R6=0,5 2. Obliczyd niezawodnośd podanej struktury: R1= 0,9 R2= 0,8 R5=0,5 R6=0,9 R3= 0,8 R4= 0,9 R7=0,7 3. Obliczyd niezawodnośd struktury wskazanej przez prowadzącego zajęcia, przy założeniu wartości λ oraz t dla każdej grupy. 4 NiMO | mgr inż. Tomasz Barnert |Zespół Technologii Sieciowych i Inżynierii Bezpieczeostwa