treść kazania

Jak żyje ksiądz? Pytanie to
być może jest prowokacyjnie
postawione w obliczu debat, gorących dyskusji. Wiele sądów na ten temat.
Wiele opinii nieraz słusznych, nieraz mniej prawdziwych.
Nie. Dziś nie zajrzymy do portfela księdza, Nie zajrzymy do garażu,
ani do mieszkania księdza, nie zajrzymy do jego prywatnego życiazostawmy to tym którzy wiedzą lepiej od nas samych: jacy jesteśmy, ile
możemy mieć na koncie, i jakie życie prowadzimy. Nie o taką dziś chodzi
nam jakość kapłańskiego życia. Dziś chcemy spojrzeć na inny jego wymiar
- duchowy. Rozważmy dziś słowa, jakie kapłan wypowiada w czasie
konsekracji. Są one formułą życia dla nas powołanych. Przypominają o
kształcie eucharystycznym naszego życia, ofiary, która wpisana jest w
kapłańską egzystencję. W jaki więc sposób żyje kapłan, a może raczej w
jaki sposób żyć powinien? Jak istnieje ksiądz?. Na kilka tygodni, przed
swoją śmiercią bł. Papież Jan Paweł II, napisał jak to zawsze czynił każdego
roku, list do swoich kapłanów. W czasie dzisiejszych moich rozważań
chciałbym nawiązać do tego pięknego obrazu kapłaństwa, jaki wyłania się
w wypowiedzi Ojca świętego
Istnienie kapłana, nierozerwalnie związanie jest z Eucharystią, którą
celebruje, w której obwieszcza śmierć Pańską, aż przyjdzie. Życie księdza
powinno być istnieniem głęboko wdzięcznym. Czym się Panu odpłacę, za
wszystko co mi wyświadczył, podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia
Pana?”. Eucharystia nieustannie przypomina kapłanowi, że bez swoich
zasług został ustanowiony przez Pana Jego sługą. Postawa wdzięczności
kapłana, chroni go przed pokusą przypisywania sobie czegokolwiek. Być
głęboko wdzięcznym, oznacza przyjąć dar powołania, uświadamiać sobie
że wobec Najwyższego, jestem dłużnikiem. Wdzięczność, rodzi inną
postawę, pięknie opisaną w psalmie: „nie dbam o rzeczy wielkie, ani o to
co przerasta me siły”.
Pytamy dalej, dociekliwie. Jak żyje kapłan?
Życie kapłana jest „istnieniem darowanym” Przenajświętsza
Ofiara, którą celebruje, jest wydarzeniem wpisującym się w jego
codzienność. „Bierzcie i jedzcie”, „bierzcie i pijcie”, słowa ustanawiające
Eucharystię, są w jakiś sposób także ustanowieniem szczególnej reguły
życia kapłańskiego. Być podobnym do Swego Mistrza także w tym, by
wydawać swoje ciało, talenty, czas, cierpienie: jako ofiarą żywą, świętą,
Bogu przyjemną. Wyrazem rozumnej służby kapłańskiej, jest to, że
jesteśmy nie ,,od- do” albo „za ile”. Jeżeli być darem, to całkowitym; by w
ten sposób móc być wszystkim dla wszystkich, śmiać ze śmiejącymi, a
płakać z płaczącymi.
Jako ksiądz, jestem „istnieniem zbawionym dla zbawiania”,który
prowadzi innych do zbawienia. Sam muszę wpierw uwierzyć głęboko w
swoim sercu, że zostałem zbawiony. Kapłan jako pierwszy ma być
człowiekiem dotkniętym przez Łaskę. Upadając, ma powstawać wierzyć i
ufać w niepojęte Miłosierdzie Boże. Módlmy się, moi drodzy, o to, by nie
zabrakło kapłanów wierzących, kapłanów powstających z grzechu
Życie kapłana jest dalej istnieniem konsekrowanym. Msza święta,
przypomina nieustannie nam o naszej tożsamości. Serce księdza, ma być
całe dla Pana. Jest poświęcony dla Pana. „Obmyj mnie Panie z mojej winy i
oczyść mnie grzechu mojego”. Te słowa wypowiada kapłan dokonując
obmycia swoich rąk, mając ciągle na uwadze to, że ciągle należy jako słaby
człowiek do spraw tego świata. Z naszego odniesienia do Eucharystii jako
ofiary „czystej, świętej i doskonałej” wypływa kolejny postulat: sakralny
charakter życia księdza.
Życie księdza jest istnieniem wspominającym. Kapłan wypowiada
podczas przeistoczenia słowa Chrystusa: To czyńcie na moją pamiątkę”.
Słowa, które wypowiedział Jezus w Wieczorniku do swoich Apostołów,
wybrzmiewają podczas każdej Mszy, sprawowanych na tylu ołtarzach
świata, w tylu językach. Kapłan, który użycza Chrystusowi swoich ust i
dłoni, doświadcza szczególnego rysu swojego życia, które staje się
istnieniem wspominającym. Jako sługa Chrystusa: już sam jest znakiem.
Ten, który na mocy otrzymanych święceń w czasie Eucharystii wspomina
wydarzenie, osobę Jezusa. Ma czynić to przez całe swoje kapłańskie życie.
Życie księdza jest wreszcie istnieniem ukierunkowanym na
Chrystusa. Kapłan śpiewa w wielkiej doksologii przez Chrystusa, z
Chrystusem i w Chrystusie. To przypomina mi, że nigdy nie działam we
własnym imieniu. Posłany przez Chrystusa, idę z Chrystusem do ludzi, aby
ciągle przypominać że on Jest Drogą. On jest Prawdą On jest życiem.
Kapłan « zdobyty » przez Chrystusa (por. Flp 3, 12) z większą łatwością «
zdobywa » innych, by zdecydowali się podjąć tę samą przygodę.
Jak żyje Twój ksiądz? Przyjrzyj się Eucharystii Przyjrzyj się gestom
i znakom Mszy świętej. Czy dostrzegasz w napotkanych kapłanach ów rys
eucharystycznego stylu życia. Jeśli nie, to módl się gorąco za niech, aby
pojęli, aby zrozumieli, aby pokochali: aby żyli tak jak celebrują Najświętszą
Ofiarę.
Dobry Pasterzu, który nas powołałeś.
Niech nasze życie będzie istnieniem głęboko wdzięcznym,
Abyśmy dziękowali za wszystko, co otrzymaliśmy z Twej reki
Niech nasze życie, (w świecie, którym coś za coś, ,,od –do”)
Będzie darem: byśmy w Twoim kapłaństwie: nie byli połowiczni,
prowizoryczni, lecz zawsze dawali siebie całych…
Niech życie nasze będzie istnieniem człowieka zbawionego, aby ludzie
widzieli w nas człowieka dotkniętego i przemienionego przez Łaskę.
Niech nasze życie będzie istnieniem konsekrowanym, abyśmy żyjąc w tym
świecie i wśród jego spraw nie stracili smaku ewangelicznej soli.
Niech nasze życie będzie ukierunkowane na Ciebie, aby w naszym życiu
wszystko było z Tobą, w Tobie i przez Ciebie.
Amen.