Procedura postepowania w wypadku wykroczeń duchownych

ARCYBISKUP METROPOLITA
CZĘSTOCHOWSKI
PROCEDURA POSTEPOWANIA
W WYPADKU WYKROCZEŃ DUCHOWNYCH
Stosownie do Kan. 276 § 1 KPK „Duchowni w swoim życiu z szczególnej
racji obowiązani są dążyć do świętości, zwłaszcza że - będąc konsekrowani
Bogu z nowego tytułu przez przyjęcie święceń - stają się szafarzami Bożych
tajemnic dla służenia Jego ludowi”. Ponieważ jednak nie zawsze dorastają oni
do tych wysokich wymagań i przyjętych w czasie świeceń zobowiązań dlatego
też w wypadku naruszenia, zarówno prawa Bożego jak i kościelnego, oprócz
sankcji przewidzianych w takim wypadku przez KPK należy stosować
następujące zasady postępowania:
1. W przypadku prawdopodobieństwa zaistnienia poważnego wykroczenia
ze strony duchownego właściwy bezpośredni przełożony, zobowiązany
jest zgłosić sprawę do Wikariusza Generalnego.
2. Wikariusz Generalny przeprowadza dochodzenie, wysłuchujących
wszystkich zainteresowanych w danej sprawie stron.
3. Gdy oskarżenie jest poważne i istnieje duże prawdopodobieństwo bądź
pewność popełnienia przestępstwa przez duchownego, zostaje on
zawieszony w pełnieniu urzędu do czasu wyjaśnienia ewentualnie
zaistniałego wykroczenia.
4. Gdy dowiedzie się winy podejrzanego popełnienie wykroczenia czy
przestępstwa Wikariusz Generalny podejmuje decyzję, stosownie do wagi
wykroczenia, udzielając jednocześnie upomnienia kanonicznego oraz
wskazuje sposób poprawy i naprawienia naruszonego dobra duchowego
Kościoła. Szczegółowo decyzja ta będzie obejmować:
a. aktu publicznego przeproszenia, udokumentowanego na piśmie wobec
pokrzywdzonych osób i wspólnoty w której duchowny sprawował
posługę,
b. zadośćuczynienia materialnego, zwłaszcza jeśli wykroczenie
spowodowało szkody w tym zakresie,
c. podjęcia leczenia specjalistycznego jeśli wykroczenie związane jest z
uzależnieniem (alkoholizm, narkomania, pedofilia) bądź innymi
d. podjecie drogi nawrócenia poprzez roczny okres odnowy duchowej we
wskazanym przez władze diecezjalną ośrodku duchowości,
e. zakaz pełnienia urzędów kościelnych przez okres lat 5, jeśli nastąpi
poprawa, a jeśli nie rokuje poprawy, na zawsze.
f. utrata odznaczeń duchownych, jeśli oskarżony takowe posiada
5. Oskarżonemu, który nie uznaje słuszności podjętych wobec niego sankcji
przysługuje odwołanie do arcybiskupa metropolity.
6. Gdyby dochodzenie nie wykazało winy podejrzanego Wikariusz
Generalny wzywa oskarżycieli do zadośćuczynienia, wskazując jego
sposób. Szczególnie:
a. publiczne odwołanie oskarżenia, wobec wspólnoty której to dotyczy
b. publiczne odwołanie i przeprosiny we wskazanych środkach
społecznego przekazu
c. zadośćuczynienie materialne, zwłaszcza jeśli oskarżenie spowodowało
szkody w tym zakresie,
d. tygodniowe rekolekcje zamknięte we wskazanym przez władze
diecezjalną ośrodku duchowości.
7. W wypadku, gdy upomnienia kanoniczne nie skutkuje i nie następuje
poprawa ani naprawienie wyrządzonej krzywdy czy zgorszenia sprawę
jako bardzo poważną przekazuje się arcybiskupowi metropolicie, którego
decyzja po rozpoznaniu i wysłuchaniu wszystkich zainteresowanych stron
sprawy jest ostateczna.
/-/ + Wacław Depo
ARCYBISKUP METROPOLITA
CZĘSTOCHOWSKI
/-/ Ks. Krzysztof Dziub
KANCLERZ
Częstochowa, 01.03.2013 r.
L.dz. 130/K/2013