Mój przyjaciel jest inwalidą - Zespół Szkół im. Jana Pawła II w

Zadanie 7 Mój przyjaciel jest inwalidą
Nie dla każdego niepełnosprawny to normalna sprawa. Niektórzy boją się
kontaktu z nimi. Dlaczego? Ponieważ boją się odmienności. Co by było, gdyby ktoś
z moich najbliższych – rodziny, przyjaciół był niepełnosprawny? Takie pytania
zadawaliśmy sobie w grudniu i na początku stycznia realizując zadanie „Mój
przyjaciel jest inwalidą”
Zajęcia miały na celu:
• Uwrażliwienie uczniów na zagadnienie niepełnosprawności,
• Kształtowanie pozytywnej postawy wobec osób niepełnosprawnych,
• Zapoznanie uczniów z podstawowymi rodzajami niepełnosprawności,
• Motywowanie uczniów do przełamywania barier i lęku przed kontaktem z osobami
niepełnosprawnymi,
• Zachęcenie uczniów do burzenia funkcjonujących w świadomości społecznej
stereotypów dotyczących osób niepełnosprawnych,
• Zwrócenie uwagi na konieczność przeciwdziałania marginalizacji osób
niepełnosprawnych.
Istotą zajęć było przełamanie barier i lęku między osobami pełnosprawnymi
i niepełnosprawnymi, kształtowanie pozytywnej postawy w stosunku do osób
niepełnosprawnych, co powinno stanowić punkt wyjścia do wykształcenia
umiejętności inicjowania spontanicznego kontaktu z osobami niepełnosprawnymi
i przeciwdziałaniu ich marginalizacji.
1. Skojarzenia z wyrazem „niepełnosprawność”.
2. Co czuję, kiedy zobaczę niepełnosprawnego.
3. Zadania – wczuj się w niepełnosprawnego
Nie każdy z uczniów miał bezpośredni kontakt z osobami niepełnosprawnymi,
dlatego, aby przybliżyć ich funkcjonowanie chętni uczniowie próbowali wcielić się w
taką osobę:
zatykając „mocno” uszy starali się usłyszeć wypowiedziane do nich wyrazy i
zapisać je na tablicy,
zapisać hasło na kartce nie używając rąk,
rozpoznawanie osób z zamkniętymi oczami.
Po wykonaniu zadań uczniowie dzielili się wrażeniami i trudnościami.
4. Projekcja krótkich filmów o Oskarze Pistoriusie i Natalii Partyce pokazujących,
że niepełnosprawność nie jest przeszkodą i KAŻDY MA PRAWO ŻYĆ, UCZYĆ
SIĘ, BAWIĆ SIĘ, KOCHAĆ, REALIZOWAĆ SWOJE MARZENIA I CELE
ŻYCIOWE.
5. Dyskusja: rodzaje niepełnosprawności, zgodność z wyobrażeniami uczniów,
podanie przyczyn braku akceptacji osób niepełnosprawnych, skutki spychania
takich osób na margines społeczeństwa.
Skojarzenia :
Co czuje mój niepełnosprawny kolega?
Czego nie chce ode mnie mój niepełnosprawny kolega?
Jak chciałby być traktowany przeze mnie mój niepełnosprawny kolega?
6. Podsumowanie zajęć, wspólne wykonanie plakatów, sformułowanie wniosków.
- podobne problemy, jak i często takie same radości osób niepełnosprawnych i
pełnosprawnych są dowodem na to, że tak bardzo się od siebie nie różnimy,
- osoby niepełnosprawne również mają swoje lepsze jak i gorsze dni,
- nie każdy po pierwszym spotkaniu pozostaje przyjacielem na całe życie,
- istnieje wiele rzeczy, które można robić wspólnie z osobą niepełnosprawną np.
nauka, praca, zabawa czy hobby,
- niepełnosprawność nie umniejsza godności człowieka,
- osoba niepełnosprawna ma takie same potrzebny jak osoba pełnosprawna
Marzena Chromioska
Izabela Krzeska
Zespół szkół im. Jana Pawła II w Zbuczynie