Rozważania

Oczekiwać Pana
1 tydzień Adwentu
Czytanie i rozważanie Słowa Bożego
„Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. Dlatego i wy bądźcie
gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie , Syn Człowieczy przyjdzie.”
(Ewangelia Św. Mateusza 24,42.44)
Parafia NMP Bolesnej, Wrocław – Strachocin, 27.11.2016
Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl
Rysunek tygodnia:
Opracowanie rozważań:
Korekta:
Rysunek:
Asysta kościelna:
Aplikacja mobilna Android:
Jolanta i Jerzy Prokopiuk, Łukasz Kneć, Monika Mosior, Jolanta i Krzysztof
Mikos, Maria i Marcin Kusio, Przemek i Ewelina Rożnowscy, Dorota Chodor,
Justyna i Marcin Miloch
Jerzy Prokopiuk
Marta Stańco
ks. Wojciech Jaśkiewicz
Tomek Romanowski
Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty „On Jest”, Ruchu Światło – Życie
Czytania zamieszczone w aneksie: www.liturgia.wiara.pl
Lectio divina – metoda osobistego studium Pisma Świętego
Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio – przetrawianie Słowa Bożego
poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina – Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby
wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu
pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi
Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje
działanie w świecie.
Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej.
1. Miejsce – idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W
praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia.
2. Czas – przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest
istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli.
3. Pozycja w czasie modlitwy – godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej
ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole.
Przebieg lectio divina
Istotą tej metody jest jej podział na kilka części:
1. Czytanie (lectio),
2. Medytację (meditatio),
3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio).
4. Działanie (actio)
Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha
Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji
nad naszą modlitwą – jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej
poprawić w przyszłości.
Lectio – Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch
Święty.
Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się
zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się
dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by
spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle
będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter.
Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest
świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub
agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie
Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie
uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są
ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ
są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem.
Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie.
Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.
Meditatio – Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to „powtarzanie”. W tej części koncentrujemy się na
znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując – całość wersetu lub jego
fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie
nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli – może nam
pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się
zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi,
objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej
fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują.
Oratio – Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów
(contemplatio).
Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny
charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo.
Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być
„porwani” przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż
naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i
kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie.
Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by
pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą
wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy
przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie
będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi
z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch
przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika
serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28)
W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest
Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy.
Actio – Pytaj siebie: „Co mam zrobić?”.
Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba:
"Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie.
Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka
oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał,
jakim był" (Jk 1, 23-24).
Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia,
zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie
konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie
będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi.
Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem
konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania
ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co
prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do
podejmowania zmian.
Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany
do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto
akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w
Twojej własnej historii życia.
27.11.2016, niedziela
OCZEKIWAĆ PANA, TO CIESZYC SIĘ NA SPOTKANIE Z OJCEM
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Mateusza 24,37-44
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
 Czuwajcie; Koniec świata przyjdzie niepostrzeżenie. Ten dzień wszystkich zaskoczy.
Chrystus przyjdzie nagle i zastanie ludzi przy zwykłych codziennych czynnościach.
Wtedy nastąpi sąd i rozdzieli ludzi na tych, którzy będą wzięci i zostawieni. Podział nie
dokona się na podstawie wykonywanej pracy, lecz na postawie serca. Ludzie choć na
zewnątrz mogą robić to samo, to wewnętrznie różnią się postawą życiową. Są tacy, co
jedzą i piją, żenią się i za mąż wydają, czyli żyją tak jakby Boga nie było, inni - jak Noe mądrze czuwają wsłuchując się w głos Pana. Do nich właśnie Jezus mówi: A gdy
odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i
wy byli tam, gdzie Ja jestem (J 14,3). Dlatego powinniśmy czuwać i być zawsze
gotowymi na spotkanie z Nim. Postawa ta wymaga pokory i zgody na działanie Boga w
moim życiu. Co powiedziałbym Jezusowi, gdyby przyszedł teraz i powiedział: „już czas
na nas, chodźmy, Tato czeka na nas”?
 Bądźcie gotowi; Nadejście Syna Człowieczego nie powinno być dla nas powodem do
strachu i przygnębienia. Jako chrześcijanie powinniśmy żyć zgodnie z wolą Bożą.
Dlatego czas oczekiwania powinien cechować się nadzieją i radością. Pan przyjdzie
powtórnie nie po to by świat zgładzić, ale przemienić w Nowe Niebo i Nową Ziemię.
Celem naszego życia jest to Niebo. Jak przygotowuję się na powrót Pana? Co robię
konkretnego?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Panie przemieniaj mnie tak, abym z ufnością i radością mógł oczekiwać spotkania z Tobą.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
28.11.2016, poniedziałek
OCZEKIWAĆ PANA, TO WZRASTAĆ W WIERZE, ABY ROZPOZNAĆ PANA
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Mateusza 8, 5-11
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
 Setnik z Kafarnaum miał tak wielką wiarę, iż Jezus był pod ogromnym wrażeniem. Co
Jezus powiedział o wierze setnika: Zaprawdę, powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie
znalazłem tak wielkiej wiary. Setnik z Kafarnaum rozpoznał w chodzącym człowieku Jezusie z Nazaretu - prawdziwego Boga. Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod
dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Żołnierz z legii
rzymskiej zrozumiał i uwierzył, że Bogu wystarczy tylko jedno słowo, aby jego sługa
został uzdrowiony.
 Potrzebujemy czasu adwentu, aby wzrastać w wierze, aby rozpoznać w
nowonarodzonym dziecku ukrytego samego Bogu. Bez wiary nie jesteśmy wstanie
rozpoznać w tradycji świąt grudniowych przyjście prawdziwego Boga, któremu
wystarczy tylko słowo, aby nasze problemy i troski były rozwiązane. Autor Listu do
Hebrajczyków pisze podobne słowa: Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i
odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi. (Hbr 1, 3a)
 Potrzebujemy prosić o łaskę wzrostu w wierze, aby przez wiarę rozpoznać i przyjąć
nowonarodzonego Boga. Potrzebujemy łaski oczekiwania, ponieważ wszystko co
piękne i ważne potrzebuje naszego wzrostu i właściwego przyjęcia. Czy potrafisz
czekać w swoim życiu? Czy prosisz o łaskę wiary, aby rozpoznać i przyjąć małego,
wielkiego Boga w Jezusie?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Jezu, dziękuję Ci za czas adwentu. Dziękuję, że uczysz mnie czekania i przygotowywania
do rzeczy ważnych.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
29.11.2016, wtorek
OCZEKIWAĆ PANA WYTRWALE WOŁAJĄC O DUCHA BOŻEGO
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Księga Proroka Izajasza 11, 1-10
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym
słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy
poniższego rozważania:
 Proroctwo Izajasza skupia dziś naszą uwagę na Jezusie, gdyż to on jest tym potomkiem,
odroślą, z pnia Jessego. Jezus, na którym spoczął Duch Boży jest Chrystusem (określenie
greckie) = Mesjaszem (określenie hebrajskie), czyli Bożym wybrańcem, który ostatecznie ma
rozwiązać problemy grzechu i śmierci. Jezu potrzebował Ducha Świętego do wypełnienia
swojej misji. A my, czy tym bardziej nie potrzebujemy tego samego Ducha, aby wypełniać
nasze misje i powołania życiowe? „Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go
proszą” (Łk 11,13b). Czy widząc swoje braki, słabości, bezsilność wobec wielu sytuacji
życiowych wołasz o Ducha? Wytrwale, jak owa wdowa stukała do drzwi sędziego, aby jej
bronił?
 Dalej Izajasz opisuje efekty, jakie ma przynieść światu działalność Jezusa - Mesjasza: wilk
zamieszka wraz z barankiem (...) , zła czynić nie będą (...) bo kraj się napełni znajomością
Pana. Ale czy aby tak naprawdę jest? Patrząc na dzisiejszy świat i zło, które się w nim
panoszy, możemy mieć poważne wątpliwości. Dlaczego proroctwo Izajasza jeszcze się nie
spełniło? Może dlatego, że ja i Ty nie dołożyliśmy do tego jakiejś cząstki siebie, bo przecież
Jezus chciał wysłać nas, abyśmy kontynuowali Jego dzieło: "gdy Duch Święty zstąpi na was ,
otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami (...) aż po krańce ziemi" (Dz 1,8). Co to
znaczy w moim życiu być świadkiem Jezusa, szczególnie w prostych, zwykłych realiach życia dzieci, domu, rodziny, studiów, pracy, działalności publicznej...?
 "Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. Do niego ludy przyjdą po radę". Jezus
zawsze w centrum. Na Jezusie ma być skupione nasze myślenie i działanie. On przynosi
pokój, dzięki Jezusowi Ojciec posyła nam swojego Ducha: "Ja zaś będę prosił Ojca , a innego
Pocieszyciela da wam , aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy" (J14,16). Jezus jest
naszym błogosławieństwem, Jezus naszym Panem i Zbawicielem. W nim mamy moc
zwyciężania przeciwności "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył
świat" (J16,33), w nim nasze wyzwolenie: "nie ma w żadnym innym zbawienia” (Dz 4,12). Daj
się teraz porwać Duchowi, aby uwielbić Jezusa.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa
przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, niech Twój
Duch mnie ogarnia, przemienia, prowadzi, niech będzie moim wyzwoleniem.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
30.11.2016, środa , Święto św. Andrzeja Apostoła
OCZEKIWAĆ PANA TO SPOTYKAĆ SIĘ Z NIM W JEGO SŁOWIE
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Mateusza 4,18-22
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
 Wyobraź sobie tę scenę, którą opisuje św. Mateusz. Jezioro Galilejskie, rybacy przy
swoich codziennych obowiązkach, spokojna atmosfera dzień jak co dzień. Aż w
pewnym momencie pojawia się jakiś człowiek, który rozmawia z dwoma rybakami i
dzieje się coś dziwnego. Oni przerywają swoją pracę i bez słowa idą za nim. I znów to
samo - kolejni dwaj zostawiają nagle nie tylko swoje zajęcie, ale też i ojca, któremu
przecież należałoby się jakieś słowo wyjaśnienia. A tu nic. Po prostu idą.
 Co to za człowiek? Co takiego im powiedział? Zapewne wzbudza to w tobie ciekawość,
może jakiś niepokój? Naprawdę dziwna sytuacja...
 Ty jednak wiesz, że to Jezus. Dlatego też wiesz, że powiedział im słowo, które
przemówiło prosto do ich serca, słowo, któremu zaufali od pierwszego słowa, słowo, za
którym trzeba pójść. Pomyśl o tym, co działo się sercach Apostołów, kiedy Jezus ich
powoływał. To musiało być niesamowite przeżycie.
 Zajrzyj w swoje serce. Czy miałeś już takie doświadczenie, że Jezus przemówił do
ciebie z taką mocą? Kiedy to było? Jak to się wydarzyło? Przypomnij sobie ten
moment, o czym było to słowo, jak zostało ci powiedziane? Czy jest w tobie głębokie
pragnienie słyszeć częściej takie słowo?
 Jezus chce mówić do ciebie codziennie takie słowa. Chce codziennie spotykać ciebie w
twojej codzienności, jak Apostołów nad Jeziorem Galilejskim, rozmawiać z tobą jak z
przyjacielem i przemawiać do głębi twego serca. Mocno proś Jezusa, abyś mógł się z
Nim spotykać codziennie, aby mówił do ciebie Słowa, za którymi trzeba pójść. Proś
Jezusa, aby modlitwa ze Słowem Bożym była zawsze takim spotkaniem z Nim, w
którym rzeczywiście On mówi do ciebie. I trwaj w Jego obecności.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Jezu, pozwól mi doświadczać spotkania z Tobą w twoim Słowie.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
01.12.2016, czwartek
OCZEKIWAĆ PANA WYTRWALE BUDUJĄC NA SKALE
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Mateusza 7, 21. 24-27
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
 Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten,
kto spełnia wolę mojego ojca, który jest w niebie. - Pan Jezus jasno precyzuje, co jest
warunkiem wejścia do nieba. Może wielu osobom się to nie spodoba, ale nie wystarczy
się modlić (nawet bardzo dużo), nie wystarczy też być dobrym człowiekiem,
porządnym, uczciwym, czy też nie robić nikomu krzywdy. To są nasze ludzkie pomysły
na zbawienie się, nasze próby "udowodnienia" Bogu, że nadajemy się do Jego
królestwa, że sobie na nie zasłużyliśmy.
 Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z
człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. - ten człowiek też
zbudował dom, kosztowało go to czasu i wysiłku, to nie jest tak, że nic kompletnie nie
robił. Można się w życiu wiele natrudzić i nacierpieć, a kiedyś okaże się, że nasze
budowanie było na piasku, bo było oparte na naszej woli, nie bożej.
 Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z
człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. - budowanie na skale jest
wiele bardziej trudne, pracochłonne, bolesne - trzeba zrywać warstwy kamienia, żeby
położyć fundament. Trzeba kruszyć kamienne serce, żeby w nim zatopić fundament
Słowa Bożego. Dzień po dniu odłupywać kawałki starej skały, a otwory zalewać
fundamentem Bożej miłości i wiary. To może boleć, kosztować ... a tak wiele wokół
całych osiedli zbudowanych szybko i przyjemnie, ale na piaskach.
 A ty na czym budujesz? Czy konfrontujesz z bożym prawem i wolą bożą swoje postawy
i wszystkie sfery życia - pracę, relacje rodzinne i z innymi ludźmi, hierarchię wartości i
inne?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Panie Jezu, proszę Cię przymnóż mi wiary i siły, bym budował tylko na Tobie, żebyś
prawdziwie Ty sam był moją skałą, moim Panem, moim Królem!
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
02.12.2016, piątek
OCZEKIWAĆ PANA TO PROSIĆ GO Z DETERMINACJĄ
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Mateusza 9, 27-31
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
 W dzisiejszej Ewangelii widzimy Jezusa opuszczającego miejscowość, w której
wskrzesił córkę zwierzchnika synagogi (porównaj Mt 9, 18-26). Informacja o
wskrzeszeniu dziewczynki rozeszła się po całej tamtejszej okolicy (Mt 9,27). Być może
właśnie wtedy tę wiadomość usłyszeli dwaj niewidomi. Szukają Jezusa i znajdują go tuż
przed opuszczeniem tej miejscowości. Są niewidomi a mimo to z determinacją idą za
Jezusem i głośno wołają Ulituj się nad nami. Jezus się nie zatrzymuje. Niewidomi się
nie zniechęcają. Wchodzą za nim do domu, i dopiero tam następuje spotkanie. Czyżby
Jezus nie słyszał ich wcześniejszego krzyku ? Czy w trudnych dla mnie chwilach
zwracam się o pomoc do Jezusa ? Czy cierpliwie proszę, wołam do niego ? A może
szybko się zniechęcam, jeśli nie widzę natychmiastowego efektu?
 Jezus pyta niewidomych Wierzycie, że mogę to uczynić ? Oni odpowiadają mu bez
wątpliwości Tak, Panie. Jezus dotyka ich oczu i wypowiada formułę Według wiary
waszej niech wam się stanie. Jezus dotyka chorego miejsca w człowieku ale
jednocześnie akcentuje znaczenie wiary w procesie uzdrowienia. W przypadku tych
dwóch niewidomych Jezus chciał, aby oni wyznali swoją wiarę ustami, przed ludźmi.
Czy prosząc Jezusa o uzdrowienie wierzę, że On to może uczynić? Czy mam
świadomość, że brak wiary w jego moc jest przeszkodą w doświadczeniu uzdrowienia,
które on pragnie mi dać?
 Pomimo wyraźnego zakazu Jezusa Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie! byli
niewidomi idą i roznoszą wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy . Nawet zakaz Jezusa
ich nie powstrzymał, ponieważ ich serce nie potrafiło nie mówić, o tym co Jezus im
uczynił. W ich sercu pojawiło się to samo pragnienie, które było obecne w sercach
apostołów, którzy spotkali żywego Boga i doświadczyli Jego miłości Bo my nie możemy
nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli (Dz 4,20). Czy mam w sercu to samo
pragnienie jakie było udziałem tych dwóch niewidomych? Czy z radością dzielę się
owocami mojego spotkania z Jezusem? Czy daję świadectwo swojego uzdrowienia?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
03.12.2016, sobota , Wspomnienie św. Franciszka Ksawerego
OCZEKIWAĆ PANA TO ROZWAŻAĆ SŁOWO BOŻE
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Mateusza 9, 35 – 10, 1. 5. 6-8
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
 " Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił
Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości." Wyobraź sobie
Jezusa, Boga, ale też człowieka, opisanego w tym fragmencie. Nie ma tutaj potężnego
króla, otoczonego dworem i sługami, który rozstrzyga losy królestwa oraz poddanych
siedzących w wygodach pałacu. Ja widzę zapracowanego człowieka, otoczonego cały
czas tłumem ludzi, którzy przychodzą by Go posłuchać, by porozmawiać, doznać
uzdrowienia lub by zobaczyć jakiś cud. Jezus i Jego uczniowie na pewno są bardzo
zmęczeni, mimo to na widok kolejnych tłumów Jezus wstaje, by nauczać i uzdrawiać,
gdyż lituje się widząc ich ból, problemy czy zagubienie. Zauważ, że właśnie w tym
momencie pełnym zmęczenia, trudu oraz perspektyw nieustającej pracy Jezus
przekazuje apostołom dary, dziś powiemy charyzmaty: " Idźcie i głoście...Uzdrawiajcie
chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy."
 A jak Ty wyobrażasz sobie podążanie za Jezusem? Ten fragment Ewangelii pokazuje
nam, że bycie uczniem Jezus to na początku powinno być ciche towarzyszenie w Jego
drodze. W tym czasie powinniśmy poznawać Dobrą Nowinę przez słuchanie oraz
rozważanie Słowa Bożego. To będzie trudny czas, o długości którego zadecyduje tylko
Bóg. Będzie pełen rozproszeń, trudności, zmęczenia oraz wątpliwości. Lecz jeśli
wytrwasz przy Chrystusie, to gdy staniesz przed trudnością wiary czy potrzebą by
ewangelizować, to na pewno otrzymasz od Niego dary, które będą ci potrzebne.
 A czy ty idziesz za Jezusem czytając Słowo Boże, poszerzając swoją wiedzę o Nim i
Kościele? Czy starasz się w modlitwie wsłuchiwać w to, co mówi do ciebie, by poznać
co planuje dla Twojego zbawienia?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Panie Jezu dziękuje ci za trud poznawania Ciebie. Dziękuje Ci za wszelkie rozproszenia i
trudności w znalezieniu czasu bym codziennie czytał Twoje Słowo. Dziękuje za to jak mnie
prowadzisz na drodze ku mojemu zbawieniu. Chwała Tobie Panie.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
Aneks:
CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH
TYGODNIA
27.11.2016, niedziela – Ewangelia według św. Mateusza 24,37-44
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego.
albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż
wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż
przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem
Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty,
drugi zostawiony. dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga
zostawiona.
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. a to
rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie
złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego
domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie
domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».
28.11.2016, poniedziałek – Ewangelia według św. Mateusza 8, 5-11
Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go,
mówiąc: «Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi».
Rzekł mu Jezus: «Przyjdę i uzdrowię go».
Lecz setnik odpowiedział: «Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod
dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja,
choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: „idź!” – a
idzie; drugiemu: „Przyjdź!” – a przychodzi; a słudze: „zrób to!” – a robi».
Gdy Jezus to usłyszał, zadziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim:
«Zaprawdę, powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak
wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i z
Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w
królestwie niebieskim».
29.11.2016, wtorek – Księga Proroka Izajasza 11, 1-10
Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści odrośl z jego korzeni. i
spocznie na niej duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i
męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej.
Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ani
wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i
pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą swoich ust uderzy
gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego.
Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem
lędźwi.
Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem
leżeć będą, cielę i lew paść się będą pospołu i mały chłopiec będzie je
poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą z sobą przyjaźnie,
młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę.
Niemowlę igrać będzie na gnieździe kobry, dziecko włoży swą rękę do
kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani działać na zgubę po całej świętej
mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana, na kształt wód, które
przepełniają morze.
Owego dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla
narodów. do niego ludy przyjdą po radę, i sławne będzie miejsce jego
spoczynku.
30.11.2016, środa – Ewangelia według św. Mateusza 4,18-22
Gdy Jezus przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci,
Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego Andrzeja, jak zarzucali sieć w
jezioro; byli bowiem rybakami.
I rzekł do nich: „Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi”.
Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.
A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba, syna
Zebedeusza, i brata jego Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem
naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał.
A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.
01.12.2016, czwartek – Ewangelia według św. Mateusza 7, 21. 24-27
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie,
Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę
mojego ojca, który jest w niebie. Każdego więc, kto tych słów moich
słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który
dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się
wichry i uderzyły w ten dom. on jednak nie runął, bo na skale był
utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia
ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój
zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i
rzuciły się na ten dom. i runął, a upadek jego był wielki».
02.12.2016, piątek – Ewangelia według św. Mateusza 9, 27-31
Gdy Jezus przychodził, szli za Nim dwaj niewidomi którzy wołali głośno:
Ulituj się nad nami, Synu Dawida! Gdy wszedł do domu, niewidomi
przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: Wierzycie, że mogę to uczynić?
Oni odpowiedzieli Mu: Tak, Panie! Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc:
Według wiary waszej niech wam się stanie! I otworzyły się ich oczy, a
Jezus surowo im przykazał: Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie!
Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej
okolicy.
03.12.2016, sobota – Ewangelia według św. Mateusza 9, 35 – 10, 1. 5.
6-8
Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych
synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i
wszystkie słabości.
A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak
owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo
wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby
wyprawił robotników na swoje żniwo».
Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy
nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszelkie choroby i
wszelkie słabości.
Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: «Idźcie
do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest
królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych,
oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście,
darmo dawajcie».
Możesz korzystać z rozważań Lectio Divina używając swojego
smartfona lub innego urządzenia mobilnego. Aplikację możesz
pobrać gratis ze strony Google Play pod hasłem „Lectio Divina” lub
bezpośrednio po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego obok.