000-Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach

Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
Każdy zarządca obiektu zamieszkania zbiorowego, bez względu na jego wielkość,
ma obowiązek zrobić wszystko, aby zapobiec wypadkom, którym można zapobiec.
Równie ważne jest posiadane środków do walki z konsekwencjami katastrof –
naturalnych, lub spowodowanych przez człowieka.
Katastrofy naturalne: powodzie, huragany, trzęsienia ziemi, burze.
Katastrofy spowodowane przez człowieka: akty terroryzmu, wojny, pożary, zalania,
wybuchy.
W osiąganiu należytej gotowości wobec nagłych wypadków można zastosować
podejście „fazowe”. Oznacza to, że na początek należy opracować kilka zagadnień
choćby w szkicowej formie - skupiając się najpierw na sprawach największej troski.
W następnej fazie stopniowo należy dopisywać nowe – w miarę zyskiwania wiedzy
oraz postępów w dochodzeniu do zgody na temat tego, jak zarządca ma organizować
działania podnoszące gotowość do działań.
Planowanie na wypadek zagrożenia obejmuje pięć podstawowych etapów:
- ocena zagrożeń:
- zapobieganie:
ustalenie niebezpieczeństw dla budynku oraz mienia
zastosowanie wszelkich środków, w celu usunięcia
lub
-
zmniejszenia groźby niebezpieczeństw
gotowość: stworzenie planu gotowości, działania i odtworzenia
reakcja:
procedury postępowania w razie nagłego wypadku
odtworzenie: odtworzenie miejsca wypadu oraz zniszczonych elementów
i przywrócenie ich do stanu używalności.
1. Ocena zagrożeń
Należy ustalić wszelkie zagrożenia zewnętrzne i wewnętrzne dla nieruchomości i jej
mieszkańców oraz ocenić niedostatki podjętych do tej pory środków zapobiegania
nagłym wypadkom. Konsultacje ze strażą pożarną na pewno pomogą znaleźć
potencjalne zagrożenia, które w bezpośredni sposób nie wydawały się oczywiste.
1.1.
Ustalenie zewnętrznych zagrożeń środowiskowych
Należy dokonać opisu dzielnicy, w której znajduje się nieruchomość (mieszkaniowa,
przemysłowa, centrum handlowe, okolica wiejska, tereny wypoczynkowe).
 Czy w pobliżu miejsca zamieszkania występują jakieś zagrożenia przemysłowe
bądź naturalne (port lotniczy, linia kolejowa, autostrada, naturalne akweny i
drogi wodne, obszary dzikiej roślinności, inne budynki)?
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych





Jakie jest bezpośrednie otoczenie i ogrodzenie budynku (mury i bramy,
granice naturalne: rzeki, jeziora, brzeg morski; ciemne zaułki, występy,
miejsca zapewniające ukrycie).
Czy otoczenie daje gwarancję bezpieczeństwa (regularne patrolowanie,
skuteczne oświetlenie, zabezpieczenie wejścia)?
Czy zanieczyszczenia fabryczne, komunikacyjne i środowiskowe (kurz, gazy)
stanowią problem?
Jakie jest bezpieczeństwo przeciwpożarowe i przeciwpowodziowe budynku;
czy w pobliżu znajdują się źródła potencjalnych zagrożeń naturalnych (lasy,
parki, rzeki) bądź też wytworzonych przez człowieka (np. fabryka
petrochemiczna)?
Czy w ostatnich pięciu latach zdarzył się jakiś większy wypadek bądź
katastrofa (groźba zamachu bombowego i sam zamach, zakłócenie porządku
publicznego, rozruchy, wojny, katastrofy naturalne: powódź, trzęsienie ziemi,
pożar, burza piaskowa; akty wandalizmu)?
1.2.
Ustalenie wewnętrznych zagrożeń środowiskowych





1.3.









Jakie materiały tworzą konstrukcję budynku?
Czy konstrukcja zewnętrzna i struktury wewnętrzne budynku są
ognioodporne?
Czy istnieją ognioodporne ściany oddzielające części budynku, i
ognioodporne drzwi?
Czy w jakichś miejscach dozwolone jest palenie?
Czy w nieruchomości przechowuje się materiały łatwopalne (np.
odczynniki w laboratoriach, paliwa itp.)?
Ocena istniejących środków zapobiegawczych
Czy budynek posiada system wykrywania dymu, ognia, wody?
Czy jest zainstalowany automatyczny system gaszenia ognia?
Jakiego rodzaju podręczne środki gaśnicze są dostępne (gaśnice wodne,
pianowe, CO2, węże gaśnicze itp.)?
Czy przeglądy systemów wykrywania i / albo gaszenia ognia dokonywane są
regularnie?
Czy budynek jest wyposażony w odgromniki?
Czy przy podejmowaniu potencjalnie niebezpiecznych prac, takich jak
wymiana okablowania albo renowacja wnętrz bądź na zewnątrz budynku
zachowywane są specjalne środki ostrożności?
Czy system alarmowy w budynku (jeśli istnieje) ma połączenie ze strażą i
policją?
Czy nieruchomość posiada sporządzony na piśmie plan gotowości i działania?
Oto elementy, które powinien on zawierać: opis procedur alarmowych; zarys
działania w nagłych wypadkach; lista materiałów potrzebnych w nagłych
wypadkach; priorytety odtworzenia; fachowcy w dziedzinie konserwacji; lista
ochotników spośród użytkowników; inne.
Czy mieszkańcy, użytkownicy są przeszkoleni w zakresie procedur działania
(osoba odpowiedzialna, regularne szkolenia, próbne ewakuacje)?
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
2. Zapobieganie
Po dokonaniu oceny zagrożeń należy podjąć wszelkie kroki, niezbędne do
zapewnienia bezpieczeństwa dla nieruchomości. Należy przy tym działać w
porozumieniu ze służbami alarmowymi (straż pożarna, policja, szpital).
2.1.
Przeciwpożarowe systemy alarmowe
Wszystkie części budynku powinny być objęte systemem wykrywania ognia i dymu,
alarmującym jednocześnie mieszkańców i lokalny oddział straży pożarnej. Urządzenia
do wykrywania dymu pozwalają wcześnie odebrać ostrzeżenie o powstającym
pożarze, stwarzając możliwość stłumienia go ręcznie. W całym budynku powinny też
być rozmieszczone obsługiwane ręcznie aparaty alarmowe, przy pomocy których
mieszkańcy mogliby w potrzebie alarmować o pojawieniu się dymu lub ognia.
2.2.
Ręczne systemy gaśnicze
Jeżeli w budynku nie ma automatycznego systemu gaśniczego, powinny w nim być
zainstalowane:




węże na szpulach bądź stojakach – tak rozmieszczone, aby każde miejsce w
budynku znajdowało się nie dalej niż 6 metrów od końcówki w pełni
rozwiniętego węża;
system hydrantów bądź hydrofor – jeżeli wysokość budynku przekracza 30
metrów albo powierzchnia pomieszczenia wynosi więcej niż 1000 metrów
kwadratowych;
główny zawór hydroforu bądź hydrantów powinien być zlokalizowany tak, aby
straż pożarna w potrzebie miała możliwość zwiększenia z zewnątrz ciśnienia w
rurach;
zawsze powinny być pod ręką przenośne gaśnice – nawet po zainstalowaniu
systemu automatycznego. Odpowiednia ich ilość powinna być rozmieszczona
w strategicznych miejscach budynku (CO2, wodnych i pianowych – zależnie od
możliwej przyczyny pożaru, natury elektrycznej czy też chemicznej).
2.3.
Automatyczne systemy gaśnicze
Zacząć trzeba od rozważenia korzyści, jakie daje automatyczny system gaśniczy.



System z użyciem CO2 nadaje się tylko do mniejszych pomieszczeń, które
dadzą się uszczelnić i nie są przeznaczone do zajmowania przez ludzi.
Produkcja systemów halonowych została zarzucona z uwagi na ich szkodliwość
dla środowiska naturalnego, szczególnie dla ziemskiej ozonowej warstwy
ochronnej.
Systemy tryskaczowe mokre są niezawodne, bezpieczne i stosunkowo łatwe w
eksploatacji. W przeciwieństwie do rozpowszechnionego przekonania,
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych


uruchomienie jednego tryskacza nie pociąga za sobą uaktywnienia całego
systemu; nie należy zatem przeceniać niebezpieczeństwa przypadkowego
wyrzutu wody. Przeciętny tryskacz wyrzuca około 90 litrów wody na minutę,
podczas gdy wąż strażacki ma wydajność w granicach 540 – 1125 litrów na
minutę. Ważne jest też, że działanie wody na środowisko i wpływ na
bezpieczeństwo ludzi są znane – czego nie można powiedzieć o możliwych
efektach działania różnych substancji chemicznych. Co więcej, techniki
odtwarzania materiału uszkodzonego przez wodę także są znane i
sprawdzone.
Systemy tryskaczowe suche są zasadniczo zbudowane w ten sam sposób, co
systemy mokre, z tą modyfikacją, że rury w chronionych pomieszczeniach
zawierają sprężone powietrze. Uruchomienie tryskacza otwiera zawór, który
wpuszcza wodę do rur. System ten minimalizuje niebezpieczeństwo wycieku w
pomieszczeniach, gdzie są przechowywane zbiory.
Prowadzi się też prace nad systemami rozpylania, które rozpryskują
ograniczone ilości wody pod bardzo wysokim ciśnieniem, co wyjątkowo
skutecznie schładza atmosferę i pozwala opanować ogień przy małym zużyciu
wody. Testy wykazały, że dzięki temu zapobiega się nasyceniu materiałów
bibliotecznych wodą, co często następuje przy typowych metodach walki z
ogniem.
2.4.
Bieżące utrzymanie
Systemy ochrony przeciwpożarowej i systemy gaśnicze, substancja budynku oraz
instalacje hydrauliczne, elektryczne, gazowe itp. Powinny być stale konserwowane i
okresowo sprawdzane zgodnie z wymogami przepisów prawnych, w ilości
dostosowanej do warunków indywidualnych. Wszystkie prace powinny być
dokumentowane, a dokumentacja – zachowywana.
3. Gotowość
Zawsze gotowe, przejrzane i regularnie aktualizowane powinny być następujące
dokumenty i plany działań:



Plany kondygnacji w budynku, ze wskazaniem, okien, wejść i wyjść,
pomieszczeń mieszkalnych; lokalizacji gaśnic; ogniowych punktów
alarmowych; tryskaczy; wykrywaczy dymu i ognia; rur wodociągowych,
gazowych i c.o.; tablic rozdzielczych windy; tablic rozdzielczych elektryczności;
głównych zaworów wody.
Oddziałowe listy priorytetów ratowniczych, wskazujące, które przedmioty z
których pomieszczeń należy ratować. Straż pożarna w czasie akcji może
udzielić zezwolenia na wejście do budynku na krótki czas w celach
ratowniczych – i wtedy trzeba wiedzieć, co i skąd wynosić.
Wybranie i przeszkolenie ochotniczej ekipy ratowniczej spośród osób
zamieszkujących nieruchomość. Zespół powinien być przećwiczony w
udzielaniu pierwszej pomocy, ewakuacji osób i godny zaufania, co do
podejmowania decyzji o wyborze technik ratowniczych. Nieodzowne dla niego
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych







będzie przeprowadzenie próbnych alarmów, w czasie których dojdzie do
symulacji nagłego zdarzenia i przećwiczenia różnych technik.
Szczegółowa instrukcja, obejmująca krok po kroku wszystkie etapy operacji
ratowniczej, uwzględniająca różne możliwe wypadki (przeciek z dachu, wyciek
z rur, powódź, ogień), z uwzględenieniem zmian w otoczeniu (niespodziewane
przeszkody na trasie ewakuacji – kszesła, szafy, wiadra itp.)
Lista kontaktów zewnętrznych oraz nazwiska, adresy i telefony służbowe i
domowe osób odpowiadających za działania alarmowe.
Miejsca tymczasowego rozlokowania mieszkańców i ich dóbr materialnych
odzyskanych po nagłym wypadku.
Umowy z lokalnymi właścicielami baz noclegowych, ewentualnie dyrektorami
szkół (sale gimnastyczne).
Porozumienia z firmami transportowymi.
Formularze: duże ilości wszelkich formularzy, które mogą być przydatne w
działaniach ratowniczych – w tym: spisy osób, spisy inwentaryzacyjne, spisy
zawartości, zamówienia itp.
Informacje ubezpieczeniowe: przedmiot ubezpieczenia, procedury zgłaszania
roszczeń, wymagania w zakresie dokumentacji, zastrzeżenia w kwestii dostępu
mieszkańców / ochotników do miejsca wypadku, informacje o państwowych
procedurach pomocy w nagłych wypadkach.
4. Reakcja







Podjęcie działań wedle ustalonych reguł ogłaszania alarmu, ewakuowania
mieszkańców i zabezpieczania miejsca wypadku.
Kontakt z kierownikiem alarmowego zespołu ratowniczego dla omówienia
sytuacji i pokierowania działaniami zespołu.
Po tym, jak zostało wydane pozwolenie wejścia na miejsce wypadku,
dokonanie wstępnej oceny rozmiarów zniszczenia oraz oszacowania potrzeb w
zakresie sprzętu, materiałów i usług z zewnątrz, wymaganych do usunięcia
szkód.
Jeżeli to konieczne, podjęcie środków przeciwdziałających powstawaniu pleśni.
Sfotografowanie
zniszczonych
elementów
dla
potrzeb
roszczenia
ubezpieczeniowego.
Urządzenie miejsca do spisywania i pakowania dóbr i mebli oraz
wymagających osuszenia na powietrzu urządzeń, mebli i sprzętu lekko
zmoczonego – a także do innych drobnych zabiegów.
Urządzenie miejsca do spisywania i pakowania mokrych urządzeń mebli i
sprzętu lekko zmoczonego oraz uszkodzonego w wyniku nagłego wypadku.
5. Panika
podczas
przeciwdziałania
ewakuacji
i
sposób
jej
Strach jest wyrazem mechanizmu obronnego człowieka, bowiem mobilizuje ona cały
jego potencjał w celu ochrony przed niebezpieczeństwem. Jest on pożądanym
przejawem, który wyczula poszczególne osoby na niebezpieczeństwo i zapobiega
podejmowaniu działań, które mogłyby wyrządzić jej jakąkolwiek szkodę.
Negatywnym przejawem takiej obrony jest panika. Obecnie literatura przedmiotu
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
poświęca wiele uwagi temu problemowi jednakże głównie w odniesieniu do
pojedynczych osób. Panika może powstać w wyniku faktycznegobą dź urojonego
zagrożenia podczas sytuacji dnia codziennego np: w wyniku kontaktu z
przedmiotami, osobami, zwierzętami itd. Zazwyczaj wtedy powstaje ona bez
wyraźnej przyczyny. Natomiast mówiąc o panice podczas działań ratowniczych,
panika przejmowana jest w potocznym znaczeniu jako zachowanie osób
poszkodowanych działających głównie pod wpływem strachu. Na wystąpienie paniki
wpływa wiele czynników do podstawowych zalicza się niebezpieczeństwo realne bądź
urojone, brak orientacji w sytuacji, strach u osób towarzyszących, zaskoczenie,
uczucie
bezsilności
wobec
sytuacji,
dezorientacja,
brak
obycia
z
niebezpieczeństwem, występowanie dużej zbiorowości bądź izolacja. W przypadku
dużej zbiorowości dochodzi dodatkowo naśladownictwo zachowań ludzi i inne
elementy psychologii tłumu. Istotnymi czynnikami wpływającymi na zmniejszenie
zagrożenia wystąpienia paniki są:
1. wcześniejsze rozpoznanie obiektu przez straże pożarne i służby
współdziałające – umożliwia zwrócenie uwagi na ewentualne
utrudnienia w akcji ratowniczej i umożliwia usunięcie rażących
niedociągnięć w tym zakresie,
2. sporządzenie odpowiednich planów niezbędnych do sprawnego
prowadzenia działań ratowniczo-gaśniczych – dokumenty te mogą
znacząco ułatwić i usprawnić działania ratownicze w szczególności, gdy
występują szczególne utrudnienia np: materiały niebezpieczne,
łatwopalna konstrukcja itd.,
3. systematyczne ćwiczenia straży pożarnych i służb współdziałających na
terenie danego obiektu i w jego bezpośrednim sąsiedztwie
–
usprawniają akcję ratowniczą i zapobiegają pomyłkom. Przykładem
może być uwięzienie ludzi przez pożar na poddaszu w budynku
wielokondygnacyjnym z kilkoma klatkami schodowymi, z których tylko
jedna prowadzi na ostatnią kondygnację. W takiej sytuacji wybór
niewłaściwej klatki schodowej, która prowadzi jedynie do
przedostatniej kondygnacji bez możliwości przedostania się na
poddasze może zakończyć się tragicznie dla osób zagrożonych
4. przygotowanie osób przebywających w budynku do podejmowania
właściwych działań w razie zagrożenia pożarem, wybuchem, awarią lub
innym niebezpieczeństwem.
Szczególnie pomocne w czasie ewakuacji są dodatkowe systemy usprawniające jej
przeprowadzenie jak np. fluorescencyjne oznaczenia dróg ewakuacyjnych i pasów
prowadzących oraz światła bezpieczeństwa. Niestety przy dużym zadymieniu oraz dla
osób o słabym wzroku nie są one wystarczające. Dlatego też wprowadzane są i inne
np. poręcze, które są dużo chłodniejsze od otoczenia i pomagają za pomocą dotyku
odnaleźć właściwą drogę. Podczas analiz akcji stwierdzono jednak, iż niektóre z osób
w stanie zdenerwowania skupiają się bardziej na próbach odnalezienia dodatkowych
znaków zamiast poszukiwania drogi wyjścia, tracąc przez to cenne minuty, a co za
tym idzie możliwość bezpiecznego opuszczenia zagrożonej strefy. Z tego też powodu
bardziej przydatne wydają się być sygnały dźwiękowe.
Oczywiście podczas ewakuacji należy również pamiętać, że różne grupy osób będą
zachowywały się odmiennie. I tak:
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
-
-
-
-
-
-
-
osoby młodsze będą poruszać się szybciej niż osoby starsze.
Najszybciej będą poruszać się osoby w wieku ok. 20 lat, a szybkość
poniżej 1 m/s osiągną dzieci poniżej 10 i powyżej 70
kobiety będą poruszały się wolniej niż mężczyźni w wieku 20 lat
mężczyźni osiągną szybkość 1,6 m/s, a kobiety 1,4 m/s, natomiast w
wieku 60 lat odpowiednio 1,4 m/s i 1 m/s
kobiety po usłyszeniu alarmu będą raczej starały się powiadomić służby
ratownicze (11.4%, mężczyzn dotyczy to w 6,1%), natomiast
mężczyźni znaleźć miejsce zagrożenia (14,9%, a tylko 6,3% kobiet
podejmie takie działanie)
szybciej będą poruszać się osoby sprawne niż niepełnosprawne, przy
czym należy zaznaczyć, że grupy osób z osobami niepełnosprawnymi
będą poruszać się wolniej niż osoby bez takich osób
przy przechodzeniu gdzie na metr kwadratowy przypada mniej niż
jedna osoba ruch odbywa się z prędkością powyżej 1.3 m/s, w grupie
idącej bez kontaktu (ma jeden metr kwadratowy przypada 1,8 osób)
ok. 1 m/s, a przy obecności 4 osób na m 2 praktycznie osoby stoją
(przemieszczanie poniżej 0,4 m/s) – dane podane dla powierzchni
płaskiej, przy przechodzeniu na schodach wartości te znacznie się
obniżają osoby spokrewnione, szczególnie te opiekujące się dziećmi lub
osobami starszymi / niepełnosprawnymi poruszać się będą w mniejszej
odległości od siebie
osoby opuszczające miejsce drogą ewakuacyjną bez przeszkód w
postaci np. klatek schodowych poruszają się szybciej
osoby przebywające w dobrze oznakowanym budynku z kilkoma
wyjściami ewakuacyjnymi szybciej opuszczają zagrożone miejsca
osoby w silnym stresie trudniej zachowują prawidłową postawę podczas
ewakuacji
występowanie trudnych warunków jak dym, wysoka temperatura
drastycznie zmniejszają szybkość ewakuacji, nie tylko powodując stres,
ale także faktyczne ograniczają zdolność odnalezienia drogi, bądź
powodując uszkodzenia ciała (podrażnienie błon śluzowych wywołujące
kaszel i łzy, oparzenia)
osoby znające miejsce i procedury postępowania szybciej i sprawniej
podejmują ewakuację.
Z polskich doświadczeń wynika ponadto, iż ludzie są całkowicie nie przygotowani na
możliwość ewakuacji. Typowymi zdarzeniami jest niechęć opuszczenia miejsca
pobytu, jeśli nie widzą bezpośredniego zagrożenia, brak hierarchii w ratowaniu
mienia (np. wyjście bez dokumentów, ale z pamiątkami), brak podjęcia właściwych
działań, stan „zagubienia się”. Uwzględniając powyższe przed rozpoczęciem
ewakuacji kierujący akcją powinien ocenić jakie grupy osób trzeba ewakuować i
dostosować do nich warunki opuszczania miejsca zagrożonego. W zapobieganiu
panice istotną rolę odgrywają działania ratowników Straży Pożarnej, które winny
zapewnić między innymi:
-
usunięcie z terenu zagrożonego osób wykazujących największy czynnik
lękowy,
informowanie tłumu o wypadkach, wielkości i rodzaju zagrożenia (nie
zawsze zgodnie z sytuacją faktyczną),
kierowanie ewakuacją,
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
-
skuteczne i zdecydowane prowadzenie akcji ratowniczej,
autorytet dowódczy
Reasumując należy również zwrócić uwagę na konieczność edukacji i treningu
użytkowników. Osoby znające dane miejsce i zaznajomione z systememi
umożliwiającymi wyjście ze strefy zagrożonej są mniej narażone na powstanie paniki,
a dzięki temu ewakuacja przebiegnie sprawniej i bezpieczniej. Ze względu na
istnienie dużej ilości zagrożeń, jakie mogą wystąpić podczas ewakuacji z
wykorzystaniem sprzętu ratowniczego, podstawowym niebezpieczeństwem jest
panika, której mogą ulec oczekujący na pomoc, która w ich przekonaniu może
przyjść zbyt późno. Dlatego celowym jest wykorzystywanie do ewakuacji, o ile jest
to możliwe, dróg komunikacji ogólnej. Natomiast inne środki (rękawy ratunkowe,
poduszki, kosze zamontowane na podnośnikach, drabiny) należy stosować w
sytuacjach, gdy zawiodą dostępne możliwości, licząc się z możliwością powstania
paniki wywołanej zwolnieniem tempa ewakuacji. Ponadto, aby ewakuacja mogła być
prowadzona sprawnie należy uwzględnić działania:
-
zmierzające do opanowania przez społeczeństwo procedur na wypadek
zagrożenia i ewakuacji,
prowadzenie treningów mających na celu zaznajomienie się z drogami
ewakuacyjnymi i znakami sygnalizacyjnymi,
edukacja społeczeństwa o sprzęcie używanym podczas prowadzenia
działań ratowniczych,
edukacja służb ratowniczych w zakresie ograniczania paniki (np. jak
podawać komunikaty, jak prowadzić ewakuację),
zaznajomienie służb ratowniczych z ważniejszymi obiektami na terenie
ich działań
6. Procedura ewakuacji mieszkańców
trzecich z nieruchomości (przykład)
6.1.
oraz
osób
Cel procedury
Zapewnienie sprawnego przygotowania i przeprowadzenia bezpiecznej ewakuacji
osób obecnych na terenie nieruchomości w stytuacji wystąpienia zagrożenia.
6.2.
Przedmiot i zakres stosowania procedury
Procedura określa tryb postępowania oraz uprawnienia i odpowiedzialności osób
realizujących niezbędne działanie począwszy od stwierdzenia symptomów
wskazujących na konieczność podjęcia czynności związanych z ewakuacją osób z
budynku.
6.3.
Podstawy uruchomienia procedury
Pożar (gdy nieskuteczna jest likwidacja pożaru podręcznymi środkami);
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
Zamach terrorystyczny (otrzymanie informacji o podłożeniu ładunku
wybuchowego lub innego środka niebezpiecznego);
Zagrożenie chemiczne (jeżeli czas dojścia skażonego obłoku powietrza jest
większy niż 15 minut);
Zagrożenie katastrofą budowlaną;
Zagrożenie wybuchem gazu spowodowane awarią instalacji gazowej;
Inne.
6.4.
Sposób ogłaszania alarmu
5. Alarmowanie o zagrożeniach w budynku mieszkalnym odbywa się z
wykorzystaniem ręcznych urządzeń głośno mówiących.
6. W każdym wypadku zagrożenia wymagającego ewakuacji kilkakrotnie
powtarzamy /słowny komunikat – „EWAKUACJA” oraz sygnał
dźwiękowy trwający 3 minuty/.
7. Komunikat o ewakuacji przekazuje się indywidualnie w każdym lokalu
i przystępuje do natychmiastowej ewakuacji.
8. Ewakuację należy prowadzić w sposób zorganizowany kierując się
ustaleniami procedury i aktualnie zaistniałą sytuacją.
9. Komunikat o ewakuacji powinien być słownie doprowadzony do
wszystkich osób znajdujących się w rejonie zagrożenia.
ŚWIADEK
NIEBEZPIECZNEGO
ZDARZENIA
/ODBIORCA
ZOBOWIĄZANY JEST NATYCHMIAST POWIADOMIĆ
ZARZĄDCĘ NIERUCHOMOŚCI TEL ......................................
6.5.
INFORMACJI/
Organizacja działania
1. Wstrzymanie wejścia na teren nieruchomości.
2. Powiadomienie specjalistycznych służb ratowniczych – stosownie
do zagrożenia.
3. Powiadomienie zarządcy obiektu o zaistniałym zdarzeniu.
4. Podjęcie decyzji o częściowej lub całkowitej ewakuacji.
5. Przeprowadzanie oraz nadzorowanie ewakuacji ludzi.
6. Uruchomienie elementów procedury:
a.
b.
c.
d.
e.
f.
g.
otwarcie wyjść
ogłoszenie alarmu dla mieszkańców
nakazanie opuszczenia budynku
wskazanie miejsca, z którego odbędzie się transport
transport osób (w zależności od potrzeb)
zapewnienie miejsca lokalizacji poszkodowanych (j.w.)
zapewnienie kocy, śpiworów, ciepłych posiłków i napojów
dla poszkodowanych (j.w.)
h. zapewnienie lokalizacji i zabezpieczenie mienia ewakuowanego
podczas akcji
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
i.
j.
k.
l.
m.
6.6.
zabezpieczenie instalacji: gazowej, elektrycznej, wodnej.
organizacja akcji ratowniczej
ewakuacja pojazdów z terenu posesji
współdziałanie ze służbami ratowniczymi
przekazanie informacji o zakończeniu ewakuacji
Ogólne zasady ewakuacji
1. Ściśle stosować się do przekazywanych zaleceń;
2. Wyłączyć i zabezpieczyć wszystkie urządzenia elektryczne i gazowe;
3. Przygotować do ewakuacji (zabezpieczyć) ważne wytypowane mienie,
dokumenty, pieczęcie, środki finansowe itp.;
4. Pozamykać okna;
5. Wytypowane osoby do działań zabezpieczających ewakuację winny
przystąpić do wykonywania przypisanych im zadań;
6. Wszystkie osoby opuszczające budynek mieszkalny powinny zabrać
rzeczy osobiste i przystąpić do ewakuacji postępując zgodnie z
postępującymi zaleceniami i udać się na wyznaczone miejsce
ewakuacji;
7. Nie zamykać pomieszczeń;
8. Osoby wyznaczone na miejscu ewakuacji sprawdzają obecność i
przekazują informację do kierującego akcją ewakuacyjną;
9. Na miejscu ewakuacji mieszkańcy przebywają do czasu otrzymania
stosownej informacji, co do powrotu na teren obiektu lub sposobu
transportu i miejsca, w które zostaną przewiezieni.
6.7.
Obowiązki mieszkańców nieruchomości.
1. Opracowanie
wewnętrznej
procedury
stanowiącej
załącznik,
uwzględniającej własne potrzeby i uwarunkowanie w szczególności w
zakresie zabezpieczenia mienia;
2. Posiadanie wykazu ważnych dokumentów, urządzeń, pieczęci itp., które
mają
być
zabezpieczone
/ewakuowane/
oraz
posiadanie
przygotowanych pojemników na dokumenty, pieczęci itp.;
3. Przeszkolenie rodziny i współużytkowników lokalu w zakresie
organizacji i przebiegu ewakuacji;
4. Uczestnictwo w próbnych ewakuacjach organizowanych przez zarządcę.
6.8.
Postanowienia końcowe
1. Wyznaczenie
osoób
regulujących
ruchem,
zabezpieczających
dokumenty, ważne mienie itp.;
2. Na terenie obiektu do czasu otrzymania innych dyspozycji pozostają
wyznaczone osoby funkcyjne.
6.9.
Załączniki do procedury ewakuacyjnej
1. Wykaz powiadamianych służb.
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Wykaz numerów tel. zarządcy i mieszkańców nieruchmości.
Kierunki opuszczania budynku (szkic).
Lokale mieszkalne podlegające ewakuacji
Miejsce ewakuacji mieszkańców /szkic/
Wykaz osób funkcyjnych pozostających na terenie budynku.
Wykaz osób odpowiedzialnych za wyłączenie energii elektr. i gazu oraz
otwarcie dopływu wody do hydrantu.
8. Instrukcje alarmowe
7. Zasady bezpieczeństwa pożarowego w budynkach
mieszkalnych
W związku z koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa pożarowego w budynkach
mieszkalnych zabronione jest:
1. Używanie ognia otwartego, palenie tytoniu i stosowanie innych czynników
mogących zainicjować pożar w pomieszczeniach piwnicznych oraz na
strychach,
2. Garażowanie pojazdów silnikowych w pomieszczeniach nie przeznaczonych
do tego celu, jeżeli nie opróżniono zbiornika paliwa pojazdu i nie
odłączono na stałe zasilania akumulatorowego pojazdu ,
3. Przechowywanie materiałów palnych w odległości mniejszej niż 0,5 m od:
urządzeń i instalacji, których powierzchnie zewnętrzne mogą nagrzewać
się do temperatury przekraczającej 100 st.C oraz przewodów
uziemiających oraz przewodów odprowadzających instalacji odgromowej,
jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej,
4. Użytkowanie
elektrycznych
urządzeń
ogrzewczych
ustawionych
bezpośrednio na podłożu palnym, z wyjątkiem urządzeń eksploatowanych
zgodnie z warunkami określonymi przez producenta,
5. Stosowanie na osłony punktów świetlnych materiałów palnych, z
wyjątkiem materiałów trudno zapalnych, jeżeli zostaną umieszczone w
odległości co najmniej 0,05 m od żarówki,
6. Instalowanie opraw oświetleniowych oraz osprzętu instalacji elektrycznych,
jak: wyłączniki, przełączniki, gniazda wtyczkowe, bezpośrednio na podłożu
palnym, jeżeli ich konstrukcja nie zabezpiecza podłoża przed zapaleniem,
7. Składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej
służących ewakuacji,
8. Ustawianie na klatkach schodowych jakichkolwiek przedmiotów
utrudniających ewakuację oraz zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób
uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie,
9. Uniemożliwianie
lub
ograniczanie
dostępu
do:
urządzeń
przeciwpożarowych, takich jak hydranty, zawory hydrantowe, suche piony;
wyjść ewakuacyjnych; wyłączników i tablic rozdzielczych prądu
elektrycznego oraz głównych zaworów gazu,
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
10. Przechowywanie w mieszkaniu cieczy łatwo zapalnych o temperaturze
zapłonu poniżej 21 st.C (benzyna, rozpuszczalniki, alkohol etylowy itp.) w
ilości ponad 5 litrów i cieczy o temperaturze zapłonu 21 st.C do 55 st.C
(nafta, olej napędowy, terpentyna) w ilości ponad 20 litrów.
8. Zasady postępowania
budynku mieszkalnym
w
przypadku
pożaru
w
Pożar w budynku mieszkalnym powstać może w pomieszczeniach mieszkalnych,
piwnicach, poddaszach, zsypach, pionach instalacji elektrycznych oraz innych
instalacji ocieplanych materiałem palnym. W przypadku zauważenia pożaru należy
niezwłocznie zaalarmować osoby przebywające w strefie zagrożenia oraz wezwać
straż pożarną.
Po wykręceniu numeru alarmowego straży pożarnej 998 i zgłoszeniu się dyżurnego
należy spokojnie i wyraźnie podać:
-
swoje imię i nazwisko, numer telefonu, z którego nadawana jest
informacja o zdarzeniu,
adres i nazwę obiektu,
co się pali, na którym piętrze,
czy występuje zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego.
Po podaniu informacji nie odkładać słuchawki do chwili potwierdzenia przyjęcia
zgłoszenia.
Przyjmujący może zażądać:
-
potwierdzenia zgłoszenia poprzez oddzwonienie,
dodatkowych informacji, które w miarę możliwości należy podać.
Największe zagrożenie dla osób przebywających w pobliżu pożaru niesie ze sobą
zadymienie poziomych i pionowych dróg ewakuacji.
W przypadku pożaru we własnym mieszkaniu należy:
-
wyprowadzić z mieszkania dzieci i osoby niepełnosprawne,
w zależności od zaistniałej sytuacji podjąć działania gaśnicze, wyłączyć
dopływ gazu i energii elektrycznej, nie otwierać okien,
jeśli ugaszenie pożaru we własnym zakresie jest niemożliwe, opuścić
mieszkanie zamykając drzwi jedynie na klamkę,
Uwaga! Nie można dopuścić do odcięcia przez pożar drogi wyjścia z
mieszkania.
zaalarmować straż pożarną i osoby znajdujące się w sąsiednich
lokalach.
w przypadku odcięcia drogi wyjścia z mieszkania udać się do
pomieszczenia najdalej usytuowanego od pożaru posiadającego okno
lub balkon zabierając ze sobą (jeśli jest to możliwe) mokry koc
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
zamykając za sobą drzwi do innych pomieszczeń na klamkę. Wezwać
pomoc przez okno lub z balkonu, a w przypadku silnego wzrostu
temperatury i zadymienia położyć się na balkonie pod oknem i okryć
szczelnie kocem lub innym okryciem.
W przypadku pożaru w mieszkaniu sąsiednim lub na niższej kondygnacji oraz
zadymienia korytarza i klatki schodowej należy:
-
-
pozostać w domu zamykając drzwi wejściowe do mieszkania jedynie na
klamkę,
zakręcić zawór gazu, wyłączyć wszystkie odbiorniki energii elektrycznej,
w celu niedopuszczenia do przenikania dymu i wysokiej temperatury
przez drzwi wejściowe do mieszkania należy zabezpieczyć otwory i
nieszczelności drzwi (np. mokrym ręcznikiem),
przygotować zapas wody do gaszenia lub chłodzenia elementów
konstrukcyjnych i wyposażenia,
w razie potrzeby wzywać pomocy przez otwarte okno lub balkon.
W przypadku pożaru na wyższej kondygnacji należy pozostać w mieszkaniu lub
opuścić je na wezwanie kierującego akcją gaśniczą zamykając drzwi wejściowe do
mieszkania na klucz.
Niezależnie od powyższych wskazań, po przybyciu straży należy bezwzględnie
podporządkować się poleceniom kierownika akcji ratowniczo-gaśniczej.
Mimo, że przepisy przeciwpożarowe nie nakładają na użytkowników mieszkań
wymagań w zakresie ich zabezpieczenia w sprzęt i urządzenia przeciwpożarowe - w
celu ograniczenia ilości pożarów w mieszkaniach i ich skutków, Państwowa Straż
Pożarna postuluje aby użytkownicy mieszkań wyposażali je w podstawowe
urządzenia zabezpieczające, takie jak :
-
-
autonomiczne czujki dymu (posiadające zasilanie bateryjne) umożliwiające już przy pierwszych oznakach pożaru zaalarmowanie
sygnałem akustycznym osób przebywających w mieszkaniu i w
sąsiednich mieszkaniach. Jest to szczególnie istotne w czasie
nieobecności mieszkańców w domu lub w porze nocnej,
detektory gazu ziemnego - instalowane w pomieszczeniach
kuchennych,
detektory tlenku węgla - instalowane w łazienkach z tzw. piecem
kąpielowym,
gaśnice proszkowe (ABC) 2 lub 1 kg - umieszczane w miejscach łatwo
dostępnych i znanych wszystkim domownikom (najlepiej w
przedpokoju), zabezpieczone przy tym zarówno przed uszkodzeniami
mechanicznymi jak i przed dostępem małych dzieci.
Przedkładając powyższe pod rozwagę należy podkreślić, że wyposażenie mieszkań w
szczególności w autonomiczne czujki dymu oraz podręczny sprzęt gaśniczy jest
obecnie standardem w zabezpieczeniu mieszkań w krajach zachodnich.
Informujemy również, że szacunkowy koszt wyposażenia mieszkania we wszystkie
wyżej wymienione zabezpieczenia nie powinien przekroczyć kwoty 300-500 zł.
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
9. Zasady posługiwania
gaśniczym
się
podręcznym
sprzętem
Równocześnie z alarmowaniem należy przystąpić do akcji gaśniczej za pomocą
podręcznego sprzętu gaśniczego będącego na wyposażeniu obiektu - gaśnic i
hydrantów wewnętrznych.
9.1.
Grupy sprzętu gaśniczego
Podręczny sprzęt wykorzystywany jest do gaszenia pożarów w zarodku. Należy
wykorzystywać do gaszenia pożarów wg następujących wskazań.
Grupa A
Rodzaj palącego się materiału: Ciała stałe pochodzenia organicznego, przy spalaniu
których występuje zjawisko żarzenia (drewno, papier itp. materiały)
Rodzaj środka gaśniczego: woda, piana gaśnicza, proszek gaśniczy, dwutlenek węgla
Grupa B
Rodzaj palącego się materiału: Ciecze palne i substancje stałe topniejące wskutek
ciepła (rozpuszczalniki, pasty do podłogi, topiące się tworzywa sztuczne)
Rodzaj środka gaśniczego: piana gaśnicza, proszek gaśniczy, dwutlenek węgla, halon
Grupa C
Rodzaj palącego się materiału: Gazy palne (gaz miejski, metan, propan-butan)
Rodzaj środka gaśniczego: proszek gaśniczy, dwutlenek węgla, halon
Grupa E
Rodzaj palącego się materiału: Pożary ABC występujące w obrębie urządzeń pod
napięciem
Rodzaj środka gaśniczego: proszek gaśniczy, dwutlenek węgla, halon
Symbolami literowymi oznakowane są gaśnice odpowiednio do gaszenia pożarów
danej grupy. Podręczny sprzęt gaśniczy należy tak dobierać, aby można nim ugasić
ewentualny pożar.
Przy gaszeniu należy pamiętać o następujących zasadach:
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
-
9.2.
kierować strumień środka gaśniczego na palące się przedmioty lub
obiektu od strony zewnętrznej (skrajnej) w kierunku do środka,
przy gaszeniu przedmiotów ustawionych pionowo należy gasić od góry
w dół,
należy używać środków gaśniczych przeznaczonych do gaszenia danej
grupy pożarów.
Charakterystyka podręcznego sprzętu gaśniczego
Do podręcznego sprzętu gaśniczego zaliczamy gaśnice i koce gaśnicze.
Gaśnice są to przenośne urządzenia o masie brutto do 20 kg i masie środka
gaśniczego do 12 kg, którego użycie następuje pod wpływem uruchamianego ręcznie
wyzwolenia ciśnienia gazu. Efekt akcji gaśniczej, a także bezpieczeństwo jej
prowadzenia zależy od wielu czynników, między innymi od wyboru odpowiedniego
środka gaśniczego. Dokonanie prawidłowego wyboru zależne jest od rozpoznania
rodzaju pożaru oraz pewnego minimum wiedzy o środkach gaśniczych i ich działaniu.
9.2.1. Hydrant wewnętrzny
Hydrant wewnętrzny jest to zawór zainstalowany na specjalnej sieci wodociągowej
obudowany szafką i wyposażony w wąż pożarniczy i prądownice. Może być o średnicy
25 lub 52 mm. Ma on zastosowanie do lokalizacji pożarów w zarodku wszędzie tam
gdzie jako środek gaśniczy stosuje się wodę. Sposób użycia hydrantu jest
następujący:
-
otworzyć drzwiczki szafki sprawdzić czy podłączony jest wąż i
prądownica,
rozwinąć odcinek węża w całości unikając zagięć i załamań,
skierować strumień wody na miejsce pożaru.
Obsługę hydrantu powinny stanowić dwie osoby, jedna obsługuje prądownice a
druga obsługuje zawór hydrantowy dawkując ilość wody. Wodą nie gasimy urządzeń
pod napięciem elektrycznym oraz w ich obrębie jak również innych substancji, które z
woda tworzą gazy palne np. karbid.
9.2.2. Gaśnica wodno-pianowa
Gaśnica wodno-pianowa jest to zbiornik cylindryczny w którym znajduje się wodny
roztwór środka pianotwórczego oraz zbiornik z gazem napędowym zaopatrzony w
zbijak, wężyk zakończony prądowniczką zamykaną. Po dostarczeniu gaśnicy w
pobliże pożaru zrywamy plombę zabezpieczającą, wciskamy zbijak (gaz napędzający
wypełnia zbiornik gaśnicy, kierujemy strumień piany w ognisko pożaru. Działanie
gaśnicy można w każdej chwili przerwać przez zwolnienie dźwigni prądowniczki. Ze
względu na swoją budowę syfonową gaśnica prawidłowo pracuje tylko w pozycji
pionowej.
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
9.2.3. Gaśnica proszkowa
Gaśnica proszkowa jest to cylindryczny zbiornik zaopatrzony w dźwignię
uruchamiającą zawór lub zbijak patronuz gazem napędowym. Środek gaśniczy (
proszek) wyrzucany jest przez dyszę lub wężyk zakończony prądowniczką przy
pomocy gazu obojętnego ( azot lub dwutlenek węgla). Po dostarczeniu gaśnicy w
miejsce pożaru zrywamy plombę i zawleczkę blokującą, uruchamiamy dźwignie lub
zbijak i kierujemy strumień proszku w ognisko pożaru. Działanie gaśnicy można w
każdej chwili przerwać przez zwolnienie dźwigni uruchamiającej lub dźwigni
prądowniczki. Ze względu na swoją budowę syfonową gaśnica prawidłowo pracuje
tylko w pozycji pionowej.
9.2.4. Gaśnica śniegowa
Gaśnica śniegowa jest to cylindryczny zbiornik zaopatrzony w zawór i wężyk
zakończony dyszą wylotową lub w gaśnicach mniejszych króćcem obrotowym z
dyszą. Wewnątrz gaśnicy znajduje się skroplony dwutlenek węgla, który po
uruchomieniu pod własnym ciśnieniem wydostaje się na zewnątrz oziębiając się do
temperatury ok. - 80 st.C. Po dostarczeniu gaśnicy w pobliże pożaru zrywamy
plombę zabezpieczającą uruchamiamy zawór i kierujemy strumień dwutlenku węgla
na ognisko pożaru. Działanie gaśnicze można w każdej chwili przerwać zamykając
zawór. Należy pamiętać o tym że:
-
w czasie działania gaśnic trzymać ją tylko za uchwyty,
nie wolno używać tych gaśnic do gaszenia ludzi.
Ze względu na swoją budowę syfonową gaśnica prawidłowo pracuje tylko w pozycji
pionowej.
9.2.5. Koc gaśniczy
Koc gaśniczy jest to płachta z tkaniny całkowicie niepalnej (włókno szklanego) o
powierzchni około 2 m2. Przechowuje się go w specjalnym futerale. Służy do
tłumienia pożaru w zarodku przez odcięcie dopływu powietrza do palącego się
przedmiotu. Sposób użycia:
-
wyjąć koc z futerału,
rozłożyć i szczelnie przykryć palcy się przedmiot.
W przypadku gaszenia ludzi należy osobę przewrócić i przykryć ją szczelnie kocem.
Koce gaśnicze można wykorzystywać do przenoszenia ewakuowanego mienia.
10. Zasady rozmieszczania sprzętu p.poż. w budynkach
przeznaczonych na pobyt ludzi
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
Do prowadzenia skutecznej działalności w zapobieganiu pożarom i ich zwalczaniu
niezbędne jest posiadanie wiedzy o procesie spalania, gdyż tylko ona pozwala na
wszechstronną ocenę elementów, jakie składają się na szeroko rozumiane zjawisko
pożaru. Ogólnie rzecz biorąc, spalanie jest procesem chemicznym, w czasie którego
występuje łączenie się materiału palnego z utleniaczem (najczęściej tlenem), podczas
którego wydziela się światło, ciepło i inne produkty spalania. Aby powstał, a
następnie rozwijał się proces spalania konieczne jest istnienie w odpowiedniej
proporcji substancji palnej, utleniacza oraz energii cieplnej niezbędnej do
zainicjowania procesu.
Wynika z tego jednoznacznie, że proces spalania można przerwać przez:
-
-
wprowadzenie
do
strefy
spalania
środka
oddziałującego
antykatalitycznie na reakcje chemiczne towarzyszące procesowi
spalania,
usunięcie lub odizolowanie materiału palnego,
wyeliminowanie bodźca termicznego podtrzymującego proces spalania
(np. chłodzenie układu palnego),
odcięcie dostępu utleniacza do miejsca pożaru.
Mechanizm działania nowoczesnych środków gaśniczych, stosowanych w sprzęcie
gaśniczym, łączy ze sobą co najmniej kilka z ww. cech.
Podręczny sprzęt gaśniczy to przenośny sprzęt uruchamiany ręcznie, służący do
gaszenia pożarów w zarodku. Przy doborze i rozmieszczeniu podręcznego sprzętu
gaśniczego w obiektach należy uwzględnić przepisy Rozporządzenia MSW z dn.
3.11.1992 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów
budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 92, poz. 460 z późn. zm.).
W szczególności należy uwzględnić następujące zasady:
-
-
-
co najmniej jedna jednostka sprzętu o masie środka gaśniczego 2 kg
powinna przypadać : » w strefach pożarowych lub ich częściach
zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZL II i ZL V oraz w strefach, w
których występują pomieszczenia zagrożone wybuchem - na każde 150
m2 powierzchni, » w strefach pożarowych o obciążeniu ogniowym 500
MJ/m2 i wyższym oraz zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZL I i
ZL III - na każde 300 m2 powierzchni, » w pozostałych strefach
pożarowych, z wyjątkiem stref zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi
ZL IV - na każde 500 m2 powierzchni,
w strefach pożarowych, w których zainstalowane są silniki elektryczne
stosuje się dodatkowo jedną jednostkę sprzętu na każde 30 silników,
do gaszenia pożarów grupy A (w których występuje zjawisko spalania
żarowego np. drewna, papieru, tkanin) stosuje się gaśnice pianowe lub
proszkowe (wypełnione proszkiem fosforanowym) oraz w ograniczonym
zakresie gaśnice śniegowe,
do gaszenia pożarów grupy B (cieczy palnych i substancji stałych,
topiących się) stosuje się zamiennie gaśnice pianowe, śniegowe lub
proszkowe,
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
-
-
-
do gaszenia pożarów grupy C (gazów palnych) stosuje się zamiennie
gaśnice proszkowe lub śniegowe,
do gaszenia pożarów poszczególnych grup z indeksem E (urządzeń
elektrycznych pod napięciem lub materiałów znajdujących się w pobliżu
tych urządzeń) stosuje się zamiennie gaśnice proszkowe lub śniegowe,
sprzęt powinien być umieszczony w miejscach łatwo dostępnych i
widocznych, przy wejściach i klatkach schodowych, przy przejściach i
korytarzach, przy wyjściach na zewnątrz pomieszczeń,
w obiektach wielokondygnacyjnych sprzęt należy umieszczać w tych
samych miejscach na każdej kondygnacji, jeżeli warunki techniczne na
to pozwalają,
oznakowanie miejsc usytuowania sprzętu powinno być zgodne z
Polskimi Normami,
do sprzętu powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej 1
m,
sprzęt należy umieszczać w miejscach nie narażonych na uszkodzenie
mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła,
odległość dojścia do sprzętu nie powinna być większa niż 30 m.,
gaśnice powinny być poddawane okresowym (nie rzadziej niż raz w
roku) czynnościom konserwacyjnym; przeglądy lub ewentualne
remonty i naprawy gaśnic należy zlecać wykwalifikowanym
pracownikom (konserwatorom sprzętu ppoż.) lub specjalistycznym
firmom .
Awarie, pożary, klęski żywiołowe, wypadki w budynkach mieszkalnych
SPIS TREŚCI
1.
Ocena zagrożeń................................................................................................................. 1
1.1.
Ustalenie zewnętrznych zagrożeń środowiskowych......................................................... 1
1.2.
Ustalenie wewnętrznych zagrożeń środowiskowych ........................................................ 2
1.3.
Ocena istniejących środków zapobiegawczych ............................................................... 2
2.
Zapobieganie .................................................................................................................... 3
2.1.
Przeciwpożarowe systemy alarmowe ............................................................................ 3
2.2.
Ręczne systemy gaśnicze ............................................................................................ 3
2.3.
Automatyczne systemy gaśnicze .................................................................................. 3
2.4.
Bieżące utrzymanie .................................................................................................... 4
3.
Gotowość ......................................................................................................................... 4
4.
Reakcja ............................................................................................................................ 5
5.
Panika podczas ewakuacji i sposób jej przeciwdziałania.......................................................... 5
6.
Procedura ewakuacji mieszkańców oraz osób trzecich z nieruchomości (przykład) ..................... 8
6.1.
Cel procedury ............................................................................................................ 8
6.2.
Przedmiot i zakres stosowania procedury ...................................................................... 8
6.3.
Podstawy uruchomienia procedury ............................................................................... 8
6.4.
Sposób ogłaszania alarmu........................................................................................... 9
6.5.
Organizacja działania.................................................................................................. 9
6.6.
Ogólne zasady ewakuacji .......................................................................................... 10
6.7.
Obowiązki mieszkańców nieruchomości. ..................................................................... 10
6.8.
Postanowienia końcowe ............................................................................................ 10
6.9.
Załączniki do procedury ewakuacyjnej ........................................................................ 10
7.
Zasady bezpieczeństwa pożarowego w budynkach mieszkalnych ........................................... 11
8.
Zasady postępowania w przypadku pożaru w budynku mieszkalnym...................................... 12
9.
Zasady posługiwania się podręcznym sprzętem gaśniczym ................................................... 14
9.1.
Grupy sprzętu gaśniczego ......................................................................................... 14
9.2.
Charakterystyka podręcznego sprzętu gaśniczego ........................................................ 15
9.2.1.
Hydrant wewnętrzny......................................................................................... 15
9.2.2.
Gaśnica wodno-pianowa ................................................................................... 15
9.2.3.
Gaśnica proszkowa ........................................................................................... 16
9.2.4.
Gaśnica śniegowa............................................................................................. 16
9.2.5.
Koc gaśniczy .................................................................................................... 16
10. Zasadyrozmieszczania sprzętu p.poż. w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi ................. 16