maj 2012 - Strona główna

maj 2012
Źródło: pl.wikipedia.org
Jednym z cytatów, które zainteresowały mnie najbardziej jest cytat wyżej
wymieniony. W obliczu dzisiejszego szybko przemijającego świata, tylko dzięki
prawdziwej przyjaźni i dobroci drugiego człowieka jesteśmy w stanie żyć i umierać.
Każdy człowiek jest istotą żyjącą w grupie społecznej. Poszukuje w niej osób
z którymi przyjaźni się, koleguje lub zakochuje. Istnieją też, osoby które żyją
samotnie, one jednak, także poszukują istot, z którymi mogliby się zaprzyjaźnić.
Przykładem jednej z takich osób może być Wisława Szymborska, która tak
naprawdę swoje długie życie przeżyła sama. Lecz jak to powiedziała „sama nie
znaczy samotna”… Nie miała najbliższej rodziny, dzieci, męża, miała natomiast
grono osób, prawdziwych przyjaciół, którzy nie opuściły jej nawet w obliczu śmierci.
Takich osób jest bardzo dużo, przykładem mogą być kapłani, zakonnicy oraz
papież Jan Paweł II. On, taki wielki człowiek umierając miał wokół siebie grono
najbliższych i najdroższych osób. W tej ostatniej chwili życia mógł patrzeć
i dziękować ludziom za to że byli z nim w chwilach wesołych i smutnych.
Część społeczeństwa zakłada rodziny w których możemy liczyć nie tylko na
pomoc, opiekę, ale także na ogromne zaufanie i wzajemną miłość.
Tę miłość przysięgają sobie w dniu ślubu wypowiadając słowa:
… ślubuję ci miłość, wierność …
oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci …
Te słowa wiele znaczą w życiu młodych ludzi. Wielokrotnie są oni wystawieni na
liczne próby przetrwanie. Choroba, cierpienie oraz śmierć jednego z nich zmienia
zupełnie podejście i zapatrzenie na dalsze życie. Bycie przy bliskiej osobie do
ostatnich chwil życia jest ogromnym i trudnym wyzwaniem. Jest to jednak piękny
gest świadczący o wielkim oddaniu a także przyjaźni.
Sądzę, że każda osoba w obliczu śmierci jest szczęśliwa mając u boku swego
dobrego przyjaciela. Możliwość przebywania, trzymania za rękę, lub też serdecznej
rozmowy jest ogromnym wsparciem dla tej osoby.
O przyjaciół należy dbać i szanować ich, aby nie zostać samotnie ze swoimi
problemami, ponieważ czasami nasze niekonwencjonalne zachowanie może
doprowadzić do utraty najważniejszych osób w naszym życiu. Bo to dzięki
przyjaciołom nasze życie jest barwne, szczęśliwe a my czujemy, że mamy osobę,
która jest dla nas całym światem.
J. G. kl. I B
Każdy człowiek na co dzień boryka się z wieloma problemami. I nieważne czy
są to problemy mniejszej, czy większej wagi. Często ludzie po kilku próbach ich
rozwiązania poddają się. Słowa Małego Księcia „Pustynię upiększa to, że gdzieś
w sobie kryje studnię” potwierdzają moje założenie o tym, że ci ludzie nie mają racji.
Słowa Małego Księcia nie mają jednak tylko jednego znaczenia. Można je
interpretować na wiele sposobów.
Myślę, że ta wypowiedź świadczy o tym, że każdy dylemat można rozwiązać.
Zawsze można znaleźć wyjście z trudnej sytuacji. W filmie „Next” główny bohater
właśnie tak postąpił. Dzięki temu, że potrafił przewidywać swoją przyszłość,
przewidział, co może stać się z jego ukochaną, gdy nie pomoże policji znaleźć
złodziei bomby. Na początku nie wiedział, co ma robić. Z jednej strony zależało mu
na tym, aby chronić kobietę, którą kocha, a z drugiej strony chciał pomóc policji.
Wiedział natomiast, że jeśli pomoże policji odnaleźć złodziei, coś złego może stać się
kobiecie. Po jakimś czasie zaoferował policji swoją pomoc w zamian za zapewnienie
ochrony miłości swojego życia. W tym wypadku to było wyjście, dzięki któremu
wszystko dobrze się skończyło. Takie wyjście istnieje przy każdym problemie.
Te słowa można interpretować też jako nigdy nie kończącą się nadzieje.
Chodzi o to, by bez względu na wszystko nie tracić nadziei. Mały Książę
wypowiedział kwestię „Pustynię upiększa to, że gdzieś w sobie kryje studnię”
do Pilota, kiedy ten tracił nadzieję na przeżycie na Saharze. Wtedy Pilot uwierzył, że
gdzieś musi istnieć coś, co ich uratuje. Nawet w naszym Hymnie Narodowym jest
mowa o nadziei. Polscy żołnierze dzięki niemu nigdy jej nie stracili i udało im się
odzyskać niepodległość po 123 latach niewoli. „Rota” również jest utworem
motywującym do walki.
Kolejnym przykładem interpretacji tych słów Małego Księcia jest to, że nigdy
nie wiemy, kiedy Bóg ześle nam coś dobrego, coś co może nas ocalić. Pustynia jest
miejscem całkiem bezludnym, a studnia czymś, czego zazwyczaj nie spotyka się
na pustyni. W życiu czasem też zdarza się coś, czego się nie spodziewamy. W filmie
„Szkoła uczuć”, główna bohaterka była chora na białaczkę. Wiedziała, że umrze.
Kiedy pogodziła się ze swoim losem i mimo smutku drzemiącego gdzieś w niej
starała się żyć normalnie, nagle odzyskała sens życia. Był nim chłopak, w którym
zakochała się bez pamięci. Dla niego dziewczyna też była najważniejsza. Chłopak,
kiedy dowiedział się o chorobie nie zrezygnował z miłości. Bohaterka do końca
kochała i była szczęśliwa. Ona, tak jak wiele ludzi nie spodziewała się, że spotka
kogoś tak wspaniałego.
Uważam, że Mały Książę to bardzo mądry chłopak. Dzięki niemu Pilot, lis
i róża byli szczęśliwi, a on dzięki nim wiele się nauczył. Jego słowa pomogły mi
wiele zrozumieć. Myślę, że każdy, kto przeczytał tę książkę nigdy nie zwątpi w siłę
przyjaźni.
N. P. kl. I B
W tej krzyżówce znajduje się pewne utrudnienie. Otóż nie jest podane, gdzie należy
wpisać dane hasło. Dla ułatwienia podano długość każdego hasła oraz jego pierwszą
lub ostatnią literę.
Na 4 litery:
 Imię syna założyciela marki E. Wedel (ostatnia litera: L)
 Inaczej sposób, np. mówienia, pisania itp. (ostatnia litera: L)
Na 5 liter:
 Był bratem Bolka (ostatnia litera: K)
 Można na nim siedzieć (ostatnia litera: L)
 Jednostka wagi, używana do ważenia kamieni szlachetnych (ostatnia litera: T)
 Czasami mówią to szachiści, gdy atakują hetmana (ostatnia litera: E)
 Narzędzie używane do ścinania drzew (ostatnia litera: R)
 Urządzenie mechaniczne, automatycznie wykonujące pewne zadania (ostatnia
litera: T)
Na 6 liter:
 Najstarszy członek rodu (pierwsza litera: N)
Na 9 liter:
 Inaczej wykrywacz kłamstw (pierwsza litera: W)
Na 10 liter:
 W komputerze zwykle chłodzi procesor (pierwsza litera: W)
Początki święta sięgają czasów starożytnych Greków i Rzymian. Kultem otaczano
wtedy matki-boginie, symbole płodności i urodzaju.
W Polsce Dzień Matki obchodzono po raz pierwszy w 1914 roku w Krakowie.
Matka w literaturze jest przedstawiana jako:
PRAMATKA, MATKA WSZYSTKICH LUDZI, PIERWSZA MATKA:
Ewa - pierwsza matka i pierwsza kobieta, stworzona z żebra Adama, pierwsza
towarzyszka mężczyzny, pierwsza kobieta, która dała życie (Pismo Święte);
Gaja (Mitologia) - Ziemia, istota, która dała życie światu.
MATKA - OSOBA GOTOWA NA NAJWIĘKSZE POŚWIĘCENIE DLA
SWOJEGO DZIECKA: Maryja matka Jezusa (Pismo Święte):
Niobe, która za swą matczyną dumę i pychę została pozbawiona swoich
czternaściorga dzieci przez dzieci Latony: Artemidę i Apollona;
Demeter, opłakująca zaginioną córkę Korę. Demeter cierpi nie tylko z powodu
nieobecności Kory, jej męka jest również spowodowana tym, że nie wie, co spotkało
córkę, nie znalazła jej ciała, nikt z bogów nie udziela jej żadnej informacji. Demeter
szuka córki po całej ziemi, nie daje za wygraną. Nie może znieść myśli, że mogłaby
zaprzestać poszukiwań, bo przez cały czas ma nadzieję, że jej dziecko żyje.
MATKA - AUTORYTET MORALNY, OSOBA, KTÓREJ WIERZY SIĘ
BEZGRANICZNIE, NAUCZYCIELKA, MISTRZYNI ŻYCIA:
W tej roli pojawia się matka w Trenie XIX, która przychodzi do znękanego bólem
syna we śnie. Na ręku trzyma Urszulkę, zmarłą córeczkę poety. Przede wszystkim
matka Kochanowskiego stwierdza, że rachuby człowieka, jego życiowa filozofia
nigdy nie będą w pełni zgodne z Boskimi postanowieniami wobec świata. To, co On
postanowił, powinno zostać bez zastrzeżeń zaakceptowane przez człowieka.
Następnie przekonuje syna, że los Urszulki był najlepszy, jaki mógł ją spotkać.
Przedwczesna śmierć uchroniła dziewczynkę przed życiowymi rozczarowaniami,
trudem życia, bólem, rozpaczą, ciężką pracą. Pozostała niewinna, czysta, nie zaznała
zmartwień i trosk. (Treny Jan Kochanowski)
MATKA - OJCZYZNA:
Archetyp ojczyzny-matki pojawia się w hymnie Korpusu Kadetów, aby budzić
nastroje patriotyczne. Dla ojczyzny warto znosić największe cierpienia, poświęcić dla
niej życie to najbardziej bohaterski czyn, jakiego może dokonać prawdziwy patriota.
Wiersz jest poświęcony obowiązkom obywatela wobec własnego kraju. Ojczyzna,
dająca swoim mieszkańcom poczucie wspólnoty i braterstwa, jest dobrem
najwyższym, które zasługuje na solidarną ochronę. Służba krajowi należy więc do
nadrzędnych powinności ludzi uczciwych ("umysłów poczciwych").
Aby zasłużyć na miano człowieka godnego szacunku, należy cenić dobro ojczyzny
wyżej niż sprawy prywatne. Wyznacznikiem patriotyzmu jest zdolność do
ponoszenia ofiar i znoszenia cierpień dla własnego kraju: rany ("kalectwo"),
niewola ("pęta"), śmierć ("zjadłe [...] trucizny"). Rodzaj cierpień, które dobry
obywatel zgadza się znosić dla ojczyzny, wskazuje, że poeta najwyżej cenił służbę
żołnierską - symbol ofia-rowania życia za kraj. Dlatego szpecące ciało blizny po
ranach zadanych w walce, dają zarazem świadectwo piękności ducha ("kształcisz
kalectwo przez chwalebne blizny"). Poświęcenie dla ojczyzny jest nie tylko
obowiązkiem, ale i zaszczytem ("Byle cię można wspomóc, byle wspierać, / Nie żal
żyć w nędzy, nie żal i umierać"). (Ignacy Krasicki)
MATKA BOLEJĄCA, MATKA SPISKOWCÓW, MATKA SKAZANA NA
BÓL, CIERPIENIE:
Poeta ukazuje romantyczny wzorzec matki-Polki, patriotki, wychowującej swego
syna na spiskowca walczącego "bez chwały", "metodą Wallenroda", bo taki był
wtedy los młodych Polaków. Syna czeka śmierć i zapomnienie, matkę - ból i
cierpienie, porównane do cierpień Matki Boskiej pod krzyżem.
"O matko Polko!...
Klęknij przed Matki Bolesnej obrazem
I na miecz patrzaj, co jej serce krwawi,
Takim wróg piersi twe przeszyje razem!" (Adam Mickiewicz)
MATKA - OSOBA UKOCHANA, NIEZASTĄPIONA:
Cały wiersz można potraktować jako synowskie wyznanie miłości matce. Ona już nie
żyje, ale syn do dziś korzysta z jej rad, wskazówek. Wie, że jego zalety, wszystko, co
w nim "dobre i piękne", wpoiła mu matka. Wyznaje, że wszystko jej zawdzięcza.
Miłość do matki pozostanie w jego sercu wiecznie żywa.
Podmiotem lirycznym wiersza jest wdzięczny syn (wskazują na to czasowniki w
rodzaju męskim: "wsłuchany", "wziąłem"), swoje słowa adresuje do matki. Na
podstawie wiersza można powiedzieć, że była ona dla niego najważniejszą osobą:
ona nauczyła go dobra, pokazała piękno, wszystko, co w nim wartościowe,
zawdzięcza matce: "co we mnie dobre i piękne,/ wziąłem z twojego łona". (Jalu
Kurek)
Źródło: http://www.bryk.pl/
Haiku (jap. 俳句 haiku, nazywane też hokku, haikai) – japońska forma poetycka
reprezentatywna dla okresu Edo (1603-1868).
Twórcą haiku jest Matsuo Bashō. W Japonii okresu Edo komponowanie poezji
należało do rozrywek osób wykształconych, dlatego także Bashō komponował
wiersze w najpopularniejszym wówczas stylu haikai na spotkaniach towarzyskich
oraz notował wierszem wrażenia w swoim dzienniku. Wers wyjściowy haikai no
renga – żartobliwej pieśni wiązanej jest najważniejszą częścią utworu, ponieważ
określa jego tematykę i nastrój. Proces kompozycji wyglądał następująco:

układano hokku o liczbie sylab: 5 + 7 + 5 (pisanych w jednej linijce)

odpowiedzią na to było waki (dosł. kolejny wers) o liczbie sylab 7 + 7
(również w jednej linijce)

w powyższy sposób powstawała pierwsza zwrotka

analogicznie komponowano kolejne zwrotki.
Najczęściej pieśni wiązane komponowane były grupowo jako rozrywka towarzyska.
Wers wyjściowy układała osoba najbardziej poważana w towarzystwie, po czym
każdy uczestnik po kolei wymyślał następny wers, a całość była notowana. Matsuo
Bashō chciał w swoich pamiętnikach szybko zanotować chwilowe wrażenia, jakich
doświadczał, dlatego zaczął spisywać tylko wersy wyjściowe haikai (można ten
sposób notowania myśli porównać do Lapidariów Kapuścińskiego), by ostatecznie
dojść do wniosku, że mogą być samodzielna formą poetycką.
Do najwybitniejszych twórców haiku zalicza się następujących poetów: Matsuo
Bashō (1644-1694), Yosa Buson (1716-1783), Kobayashi Issa (1763-1828), Masaoka
Shiki (1867-1902).
Źródło: pl.wikipedia.org
Haiku klasyczne
Haiku współczesne
Ta ichimai
uete tachisaru
yanagi ka na
Na skrawku pola
ryż posadzić precz odejść
chciałaś wierzbo
Bashō (1689)
Spokojnie drzemiący
Pod zegarem bez wskazówek
Woźny w muzeum.
Eric Amman
Shiraume ni
akuru yo bakari to
narinikeri
Biało rozkwitła
śliwa – jedno jest pewne
po nocy brzask
Buson (1784)
Samazama no
koto omoidasu
sakura ka na
Różnych wydarzeń
wspomnienia niesie zwiewne
kwiat wiśni
Bashō (1695)
Sabishisa ya
hana no atari no
asunaro
Oto samotność
wśród ukwieconych wiśni
cyprys wyniosły
Bashō (1695)
Shoku no hi o
shoku ni utsusu ya
haru no yuu
Oto zapalam
świecę płomieniem świecy
wieczór wiosenny
Buson (1800)
http://www.haiku.art.pl/wiosna/?pg=9
Przełom roku:
W kościele trzymanie świec
Oświetlających nasze oddechy.
Nicholas Virgilio
Znowu w ciąży ...
Trzepotanie się ćmy
O okno.
Janice Bostok
Znów piszę
Woda na herbatę
Wygotowała się.
William J. Higginson
Bankier
Anuluje
Ćmę.
Raymond Roselip
http://www.poezje.hdwao.pl/info-25haiku_wspolczesne.html
Ania 15 l – Myślałam o tym, żeby posprzątać dom tak, żeby mama była mile
zaskoczona kiedy wróci z pracy.
Piotrek 14 l – Kupię mamie kwiaty… Nie wiem jeszcze jakie. Muszę zapytać tatę,
jakie mama lubi najbardziej.
Kasia 16 l – Wstanę rano, przed szóstą, żeby przygotować śniadanie. Ugotuję
kakao, jajka, przygotuję jogurt i świeże bułeczki, a do pracy słodką bułkę.
Klaudia 14 l – Prezent dla mamy już mam. Za zaoszczędzone pieniądze kupiłam
swojej mamie ulubione perfumy. Nie mogę się doczekać jej reakcji, bo wiem że
będzie bardzo zadowolona.
Marcin 15 l – Yyyy… jeszcze nie wiem. Muszę o tym pomyśleć.
Karol 14 l – Włożę mamie do torebki opakowanie czekoladek.
Lidka 15 l – Swojej mamie kupię jakieś markowe kosmetyki. Jeszcze nie wiem.
Muszę się zorientować co jest teraz na topie.
Aleksandra 15 l – Nie wiem. Dajcie mi spokój. Muszę pomyśleć.
Agata 16 l – Widziałam w sklepie bardzo ładną bransoletkę, którą kupię mamie na
Dzień Matki.