O żywych psach i martwych lwach - members

O żywych psach
i martwych lwach
Czy istnieje życie po śmierci?
Dziwna historia
„A był pewien człowiek bogaty, który
się przyodziewał w szkarłatne szaty
kosztowne tkaniny i co dzień wystawnie
ucztował. Był też pewien żebrak, imieniem
Łazarz, który leżał u jego wrót owrzodziały.
I pragnął nasycić się odpadkami ze stołu
bogacza, a tymczasem psy przychodziły
i lizały jego rany”.
„I stało się, że umarł żebrak, i zanieśli go
aniołowie na łono Abrahamowe; umarł też
bogacz i został pochowany. A gdy w krainie
umarłych cierpiał męki i podniósł oczy
swoje, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza
na jego łonie. Wtedy zawołał i rzekł: Ojcze
Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij
Łazarza, aby umoczył koniec palca swego
w wodzie i chłodził mi język, bo męki cierpię
w tym płomieniu”.
„Abraham zaś rzekł: Synu, pomnij, że dobro
swoje otrzymałeś za swego życia, podobnie
jak Łazarz zło; teraz on tutaj doznaje
pociechy, a ty męki cierpisz. I poza tym
wszystkim między nami a wami rozciąga się
wielka przepaść, aby ci, którzy chcą stąd do
2
was przejść, nie mogli, ani też stamtąd do
nas nie mogli się przeprawić”.
„I rzekł: Proszę cię więc, ojcze, abyś go posłał
do domu ojca mego. Mam bowiem pięciu
braci, niechaj złoży świadectwo wobec nich,
aby i inni nie przyszli na to miejsce męki”.
„Rzekł mu Abraham: Mają Mojżesza
i proroków, niechże ich słuchają”.
„A on rzekł: Nie, ojcze Abrahamie, ale jeśli kto
z umarłych pójdzie do nich, upamiętają się”.
„I odrzekł mu: Jeśli Mojżesza i proroków nie
słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, też
nie uwierzą”.
Łukasz 16,19-31.
3
Chwileczkę …
Czy ta historia jest prawdziwa? - Nie, nie jest
prawdziwa. Jezus użył zabobonnych wierzeń
swych słuchaczy po to by nakierować ich myśl na
pewną ważną kwestię, że istnieje wielka przepaść,
której nie można przekroczyć z chwilą śmierci –
jakkolwiek bardzo byśmy tego nie chcieli. Teraz, za
życia musimy podjąć decyzję, którą drogę wybrać.
4
Co następuje w chwili śmierci?
O żywych psach i martwych lwach
„Kto należy do grona żyjących, ten jeszcze ma nadzieję;
gdyż żywy pies jest lepszy niż martwy lew. Wiedzą
bowiem żywi, że muszą umrzeć, lecz umarli nic nie
wiedzą i już nie ma dla nich żadnej zapłaty, gdyż ich imię
idzie w zapomnienie” Kaznodziei Salomona 9,4-5.
W czasach biblijnych pies był chodzącym śmietnikiem –
zwierzęciem, którym pogardzano. Natomiast lew,
królem zwierząt – wspaniałym stworzeniem świata
zwierzęcego. Jednak kiedy następuje śmierć, wszystko
się kończy. Nawet lew nic nie może; nie może biegać
ani jeść, nie może nic widzieć ani czegokolwiek
odczuwać. Po prostu, nie żyje. Natomiast żywy
pies jest w stanie wykonywać różne rzeczy.
Podobnie jest z nami. Z chwilą śmierci jesteśmy
martwi. Nie myślimy, nie jesteśmy w stanie działać
ani odczuwać – słowem, nie możemy już nic zrobić,
tak jak martwy lew.
5
Dlaczego Jezus opowiedział tę historię?
Niepopularne przesłanie
Nie jest to przesłanie, które ludzie chcą usłyszeć.
Istnieje niezliczona liczba teorii na temat, co się
dzieje z człowiekiem po śmierci. Wielu znajduje
pocieszenie w tych spekulacjach. „Przecież musi się
jakoś dalej życie toczyć. Niemożliwe, że wszystko,
tak po prostu, miałoby się skończyć”.
Właśnie przed tego typu nastawieniem i błędem
Jezus chciał ostrzec ludzi. Oto dlaczego opowiedział historię o bogaczu i biednym Łazarzu.
Istnieją dwie strony a między nimi przepaść, która
jest nie do pokonania.
6
Ewa dopuściła do tego by ją zwiedziono
Pismo Święte podaje krótki opis jak doszło do
zwiedzenia Ewy:
„A wąż był chytrzejszy niż wszystkie dzikie
zwierzęta, które uczynił Pan Bóg. I rzekł do
kobiety: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie
ze wszystkich drzew ogrodu wolno wam jeść?
A kobieta odpowiedziała wężowi: Możemy jeść
owoce z drzew ogrodu, tylko o owocu drzewa,
które jest w środku ogrodu, rzekł Bóg: Nie wolno
wam z niego jeść ani się go dotykać, abyście nie
umarli. Na to rzekł wąż do kobiety: Na pewno nie
umrzecie”. 1Mojżeszowa 3,1-4.
Przesłanie węża było bardzo proste: „Nie umrzesz;
życie będzie płynęło jak dotychczas. Nie przejmuj
się!” - Jakie straszne zwiedzenie! Ewa jednak
musiała umrzeć, tak jak każdy po niej. Skończyło
się jej życie – stała się martwa.
7
„Kiedy wszystko się kończy, to się kończy!
Nie mam z tym problemu”
Kiedyś mój przyjaciel powiedział mi: „Używam
życia. Kiedy umrę, wszystko się skończy. Nie
mam z tym problemu”.
Wszystko się kończy, jeżeli mówimy w kontekście
wielkiej przepaści, przez którą nie można przerzucić
pomostu – tak jak pomiędzy bogaczem a biednym
Łazarzem. Decyzja, po której stronie chcemy się
znaleźć musi być podjęta za życia. Śmierć jest
zakończeniem okresu czasu, w którym taką
decyzję można podjąć.
Jeśli o to chodzi, mój przyjaciel miał rację.
Jednak, nie to miał na myśli.
8
„Wiedzą bowiem żywi, że muszą umrzeć, lecz
umarli nic nie wiedzą i już nie ma dla nich
żadnej zapłaty, gdyż ich imię idzie
w zapomnienie. Zarówno ich miłość, jak ich
nienawiść, a także ich gorliwość dawno
minęły; i nigdy już nie mają udziału w niczym
z tego, co się dzieje pod słońcem”
Kaznodziei Salomona 9,5-6.
„Gdy opuszcza go duch, wraca do prochu
swego; W tymże dniu giną wszystkie
zamysły jego”
Psalm 146,4.
9
A jednak, to nie koniec wszystkiego: „Albowiem
my wszyscy musimy stanąć przed sądem
Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za
uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe”
2Koryntian 5,10. Chociaż umrzemy, będziemy
wzbudzeni z martwych – jedni z nas do życia
wiecznego, a drudzy na wieczną śmierć. Będziemy
w stanie ponownie myśleć, czuć, i działać. Zdamy
sobie sprawę z tego jaką decyzję podjęliśmy za
życia – czy ku dobremu czy też ku złemu. W tym
momencie przepaść ta stanie się dla każdego z nas
przeraźliwie oczywista. Świadomość utraty życia
wiecznego; strata wszystkiego co było nam drogie
i bliskie, stanie się nieznośnie bolesna dla tych,
którzy znajdą się po stronie bogacza.
Bogaty człowiek opisany w historii zdał sobie
sprawę z tego co stracił, i wypełniło go niewyrażalne
pragnienie znalezienia się po drugiej stronie
przepaści. Pragnienie to nie ustawało – było nie do
ugaszenia i wewnętrznie paliło jak ogień. Cierpienie
to będzie zakończone jedynie z chwilą drugiej,
ostatecznej śmierci (patrz Objawienie 20,5-6).
10
Z tego, nie zdawał sobie sprawy mój przyjaciel.
Tego rodzaju błąd pociąga za sobą daleko idące
konsekwencje! Bóg chce nas przed nimi uchronić,
dlatego Mojżesz modlił się, „Naucz nas liczyć dni
nasze, abyśmy posiedli mądre serce!” Psalm 90,12.
Innymi słowy: „Panie, ucz nas, że dni naszego
ziemskiego życia dobiegną końca, abyśmy teraz
przygotowali się na nadchodzącą wieczność”.
11
Czym jest przepaść?
Przepaść jest różnicą pomiędzy bogaczem a
biednym Łazarzem. Nie chodzi tu o pieniądze,
ale o ich charakter. Zamożny człowiek nie był
szczególnie nikczemnym. Nie wyganiał Łazarza ze
swej posiadłości. Pozwalał mu nawet posilać się
odpadkami z jego stołu. Jednak żył tylko dla siebie.
Nie przejmował się wiecznością, dlatego więc, nie
przygotował się na nią. Potrzeby jego bliźnich nie
doprowadziły go do zmiany serca. Był egoistą,
i takim pozostał. Oto droga jaką wybrał.
Łazarz był biedny, ale wdzięczny za resztki spadające
ze stołu bogacza. Nie żywił do Boga pretensji za swój
los i za niesprawiedliwość istniejącą między bogatymi
a biednymi. Przygotował się na wieczność. Jego
serce wypełnione było miłością – nawet wobec
majętnego człowieka, który w sposób tak samolubny
zarządzał swymi dobrami.
12
13
Przepaść jest do pokonania—zanim nie
będzie za późno
Pewien młody człowiek przyszedł do Jezusa
z zapytaniem. „Nauczycielu, co dobrego mam
czynić, aby osiągnąć żywot wieczny? Rzekł mu
Jezus: Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj,
co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał
skarb w niebie, potem przyjdź i naśladuj mnie.
A gdy młodzieniec usłyszał to słowo, odszedł
zasmucony, miał bowiem wiele majętności”
Mateusza 19,16.21.22. Bogaty młodzieniec nie
był przygotowany do życia wiecznego.
Zacheusz, zamożny celnik, zareagował zupełnie
inaczej. „Zacheusz zaś stanął i rzekł do Pana:
Panie, oto połowę majątku mojego daję ubogim,
a jeśli na kim co wymusiłem, jestem gotów oddać
w czwórnasób” Łukasza 19,8. Chociaż pogardzano
nim, człowiek ten oddał swe serce Bogu i innym
ludziom. Pozwolił by Bóg zmienił jego samolubną
naturę. Zacheusz przygotował się na wieczność.
W przypowieści przedstawionej przez Jezusa,
bogaty człowiek dokonał decyzji podczas swego
życia – wybrał życie dla samego siebie. W czasie
zmartwychwstania zostanie wzbudzony z takim
samym charakterem jaki posiadał przebywając na
ziemi. Pomimo iż dostrzega, że wszystkie jego
decyzje są egoistyczne, nadal chce iść własną
14
drogą. Widzi, że straci wszystko, jednak nie chce
się zmienić. Przepaść jest zbyt szeroka. Bogacz
doznaje strasznej agonii.
15
Kościół Adwentystów
Odpocznienia Sabatu
Waldstraße 37
57520 Dickendorf
Niemcy
E‐mail: [email protected]
www.srac.info
Kontakt w Polsce:
[email protected]
Źródła zdjęć:
Okładka: Paweł Czerniakiewicz - sxc.hu
Strona 2 Julia Starr - sxc.hu
Strona 4 Yurok Aleksandrovich - fotolia.com
Strona 5 Andreas Wivestad, clix - sxc.hu
Strona 6 PixMedia - fotolia.com
Strona 8 Peter Atkins - Fotolia.com
Strona 11 Conny Hagen - Fotolia.com
Strona 15 James Steidl - Fotolia.com