Rozdziaª 2 RÓ›NICZKOWANIE I CAŠKOWANIE NUMERYCZNE
Transkrypt
Rozdziaª 2 RÓ›NICZKOWANIE I CAŠKOWANIE NUMERYCZNE
Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 1 Rozdziaª 2 RÓNICZKOWANIE I CAKOWANIE NUMERYCZNE 2.1 Ró»niczkowanie numeryczne Sie¢ w¦zªów xn = nh, (n = 0, ±1, ±2, . . .) . (2.1) Odpowiadaj¡ce im warto±ci funkcji f (x) fn = f (xn ) . (2.2) Obliczamy numerycznie pierwsz¡ pochodn¡ f 0 = f 0 (0) (2.3) za pomoc¡ warto±ci fn . Pochodn¡ w dowolnym punkcie x znajdziemy dokonuj¡c translacji otrzymanego wyniku o warto±¢ x. 2 Rozdziaª 2. Ró»niczkowanie i caªkowanie numeryczne I I I[ I I I 5\V [ K I I [ K [ K [ [ K [ K [ K Rys. 2.1. Liniowa interpolacja funkcji na sieci w¦zªów. Trójpunktowy wzór na pierwsz¡ pochodn¡ f0 = f1 − f−1 + O(h2 ) . 2h (2.4) Pierwsza pochodna wyra»ona za pomoc¡ ró»nicy "do przodu" f0 = f1 − f0 + O(h) h (2.5) i ró»nicy "do tyªu" f0 − f−1 + O(h) . h Pi¦ciopunktowy wzór na pierwsz¡ pochodn¡ f0 = f0 = 1 (f−2 − 8f−1 + 8f1 − f2 ) + O(h4 ) . 12h (2.6) (2.7) Trójpunktowy wzór na drug¡ pochodn¡ f 00 = f1 − 2f0 + f−1 + O(h2 ) . h2 (2.8) Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 3 Aproksymacja drugiej pochodnej z systematycznie zwi¦kszan¡ dokªadno±ci¡ N 1 X f = 2 cn fn + O(h2N ) , h n=−N 00 (2.9) przy czym warto±ci wspóªczynników bierzemy z Tabeli 2.1. Tabela 2.1. Warto±ci wspóªczynników rozwini¦cia we wzorze (2.9) dla ró»nej liczby wyrazów okre±lonej przez N . N c0 c±1 c±2 c±3 c±4 c±5 c±6 1 -2 1 2 -5/2 4/3 -1/12 3 -49/18 3/2 -2/20 1/90 4 -205/72 8/5 -1/5 8/315 -1/560 5 -5269/1800 5/3 -5/21 5/126 -5/1008 1/3150 6 -5369/1800 12/7 -15/56 10/189 -1/112 2/1925 -1/16632 2.2 Caªkowanie numeryczne za pomoc¡ metod klasycznych Szukamy warto±ci caªki oznaczonej funkcji f w przedziale [a, b] I= Z b a (2.10) f (x)dx . Sie¢ w¦zªów xn = a + nh, gdzie n = 0, 1, 2, . . ., przy czym h= b−a . N (2.11) Addytywno±¢ operacji caªkowania I= ÃZ a+2h a + Z a+4h a+2h ... + Z b b−2h ! f (x) dx . (2.12) 4 Rozdziaª 2. Ró»niczkowanie i caªkowanie numeryczne 2.2.1 Wzór prostok¡tów Z]yUSURVWRNWyZ I[ K ED1 [Q DQK I[ I[ 5\V [ D [ [ [Q [1 E Rys. 2.2. Ilustracja do metody prostok¡tów. I'h N −1 X fn + O(h) (2.13) n=0 2.2.2 Wzór Newtona - Cotesa (wzór trapezów) W podprzedziale [−h, h] i= h (f−1 + 2f0 + f1 ) + O(h3 ) 2 (2.14) 2.2.3 Wzór Simpsona (wzór parabol) W podprzedziale [−h, h] i= h (f1 + 4f0 + f−1 ) + O(h5 ) . 3 (2.15) Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 5 Caªka po przedziale [a, b] I = h [f (a) + 4f (a + h) + 2f (a + 2h) + 4f (a + 3h) 3 +2f (a + 4h) + . . . + 2f (b − 2h) + 4f (b − h) +f (b)] . (2.16) 2.2.4 Metody Gaussa Zb w(x)f (x)dx ' a N X wj f (xj ) (2.17) j=1 Zbiory wag {wj } i poªo»e« {xj } zale»¡ od wybranego do aproksymacji wielomianu i s¡ zadane w procedurze numerycznej.