Zestawienie zmian w przepisach – WRZESIEŃ

Transkrypt

1
Zestawienie zmian w przepisach – WRZESIEŃ 2014 R.
PODATEK OD TOWARÓW I USŁUG
1
PRZEPISY ZMIENIAJĄCE / WYROK
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
Ustawa z dnia 25 lipca 2014 r. o zmianie
ustawy o podatku od towarów i usług oraz
ustawy - Ordynacja podatkowa
Dz.U.2014.1171
1 stycznia 2015 r.
Audyt – Podatki – Outsourcing – Doradztwo
Member of Grant Thornton International Ltd
Grant Thornton Frąckowiak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. Podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych nr 3654.
Komplementariusz: Grant Thornton Frąckowiak sp. z o.o. Zarząd komplementariusza: Cecylia Pol – Prezes Zarządu, Tomasz Wróblewski – Wiceprezes Zarządu.
Adres siedziby: 61-131 Poznań, ul. Abpa Antoniego Baraniaka 88 E. NIP: 778-14-76-013, REGON: 301591100. Rachunek bankowy: 18 1750 1019 0000 0000 0098 2229.
Sąd Rejonowy Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, VIII Wydział Gospodarczy, nr KRS 0000369868.
OMÓWIENIE ZMIAN
Podstawowym celem ustawy jest implementacja do przepisów o podatku od towarów i usług zmian
wprowadzonych aktami prawa unijnego, tj. dyrektywą Rady 2013/61/UE z dnia 17 grudnia 2013 r.
zmieniającą dyrektywy 2006/112/WE i 2008/118/WE w odniesieniu do francuskich regionów najbardziej
oddalonych, a w szczególności Majotty (Dz. Urz. UE L 353 z 28.12.2013, str. 5) oraz dyrektywą Rady
2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do miejsca
świadczenia usług (Dz. Urz. UE L 44 z 20.02.2008, str. 11), dalej jako: dyrektywa 2008/8/WE. Zakres
nowelizacji obejmuje ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr
177, poz. 1054, z późn. zm.) oraz ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z
2012 r. poz. 749, z późn. zm.).
Decyzją z dnia 11 lipca 2012 r. Rada Europejska postanowiła, że od 1 stycznia 2014 r. Majotta będzie
posiadała status regionu najbardziej oddalonego w rozumieniu art. 349 TFUE, zamiast statusu kraju i
terytorium zamorskiego w rozumieniu art. 355 ust. 2 tego Traktatu. Wyłączenie Majotty z terytorialnego
zakresu stosowania dyrektyw dotyczących VAT zrodziło konieczność dostosowania przepisów prawa
krajowego poszczególnych państw członkowskich, w tym także ustawy o podatku od towarów i usług.
Ustawa służy implementacji art. 5 dyrektywy 2008/8/WE wprowadzającego nowe regulacje w zakresie
świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych na rzecz osób niebędących
podatnikami. W związku z powyższym zmieniono przepis ustawy o podatku od towarów i usług,
odchodząc od określania miejsca świadczenia usług na podstawie siedziby usługodawcy. Dyrektywa
2008/8/WE stanowi, iż państwa członkowskie zezwalają każdemu podatnikowi niemającemu siedziby na
terytorium Wspólnoty, świadczącemu usługi telekomunikacyjne, nadawcze lub elektroniczne na rzecz
osoby niebędącej podatnikiem mającej siedzibę albo stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce
pobytu w państwie członkowskim, na stosowanie procedury szczególnej. Podstawowym celem owej
procedury jest zmniejszenie obciążeń administracyjnych usługodawców wiążących się z koniecznością
rejestracji w każdym państwie członkowskim, w którym siedzibę ma usługobiorca. Nowelizacja
wprowadza uproszczony, fakultatywny, system rozliczania VAT, tzw. mały punkt kompleksowej obsługi
(ang. mini one stop shop, MOSS).
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2015 r. z wyjątkiem przepisu o wyłączeniu z terytorium Unii
Europejskiej francuskich terytoriów wskazanych w TFUE, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z
mocą od dnia 1 stycznia 2014 r. oraz przepisów przejściowych umożliwiających rejestrację dla celów
procedur szczególnych, których wejście w życie określono na dzień 1 października 2014 r.
2
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
2
Wyrok NSA
2 września 2014 r.
I FSK 379/14
Gmina, która stosuje opłatę rezerwacyjną, może odzyskać cały VAT od wydatków związanych z
targowiskiem.
Kanwą sporu była interpretacja podatkowa. We wniosku gmina wyjaśniła, że jest zarejestrowanym,
czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi inwestycję w zakresie budowy częściowo zadaszonego
targowiska. Gmina wyjaśniła, że pierwotnie nie miała ściśle sprecyzowanej koncepcji funkcjonowania
targowiska. Początkowo zamierzała pobierać od handlujących jedynie opłatę targową. Ale ostatecznie
podjęła decyzję o wprowadzeniu też tzw. opłaty rezerwacyjnej. Gmina uważała, że w związku z tym ma
prawo do pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z inwestycją.
Fiskus nie zgodził się z gminą. W jego ocenie może ona odliczać VAT, ale zgodnie z art. 86 ust. 7b
ustawy o VAT, czyli według udziału procentowego.
Jej stanowisko potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim. Zauważył, że
gmina w odniesieniu do opłaty rezerwacyjnej pobieranej na podstawie umów cywilnoprawnych będzie
prowadziła działalność gospodarczą. Jednocześnie nie zgodził się z fiskusem, że fakt poboru opłaty
targowej oznacza konieczność stosowania procentowego odliczania podatku naliczonego.
NSA również to zaaprobował uznając, że w spornej sprawie zastosowanie ma ogólna reguła z art. 86
ust. 1 ustawy o VAT, czyli pełne prawo do odliczenia VAT.
Wyrok jest prawomocny.
3
Wyrok NSA
3 września 2014 r.
I FSK 1264/13
Podział działki rolnej na kilkadziesiąt mniejszych i ich uzbrojenie w media w celu zwiększenia ich
atrakcyjności świadczy o podejmowaniu działalności gospodarczej.
Sprawa dotyczyła właściciela działki rolnej o powierzchni 112 ha. Nie prowadził jednak na niej
działalności rolniczej i nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT. Zamierzał podzielić nieruchomość na
ok. 100 mniejszych działek i wszystkie je sprzedać. Wcześniej chciał je uzbroić w media i zapewnić
dostęp do drogi publicznej. Podatnik był przekonany, że nie będzie musiał płacić VAT od sprzedaży
poszczególnych działek.
Odmiennego zdania była Izba Skarbowa w Poznaniu. W jej ocenie skoro podatnik zamierza wykorzystać
działki dla celów zarobkowych, a jego działanie będzie miało charakter ciągły i zorganizowany, to należy
go uznać za osobę prowadzącą działalność gospodarczą.
Potwierdził to WSA w Poznaniu. Powołał się przy tym na wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w
sprawach C-180/10 i C-181/10. Wynika z niego, że rozmiar transakcji nie ma charakteru decydującego
dla uznania, czy sprzedawca jest podatnikiem VAT. Przesądzające są natomiast starania o uzbrojenie
działek, co może świadczyć o tym, że podatnik prowadzi działalność w zakresie obrotu
nieruchomościami.
Stanowisko to podtrzymał NSA, oddalając skargę kasacyjną podatnika. Czynności właściciela ziemi były
klasycznym przykładem świadczącym o tym, że podejmuje on działalność gospodarczą w zakresie
obrotu nieruchomościami.
Wyrok prawomocny.
4
Wyrok NSA
3 września 2014 r.
I FSK 1285/13
Podatnik nie odliczy VAT, jeśli jego pracownik wiedział lub mógł wiedzieć, że firma bierze udział w
karuzeli podatkowej.
Chodziło o handel stalą. Kontrolerzy skarbówki odkryli, że w łańcuchu transakcji między kilkoma firmami
3
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
z Polski i dwiema z Czech i Słowacji chodziło tylko o korzyści podatkowe. Zdarzało się, że tego samego
dnia stal sprzedana za granicę wracała do Polski.
Fiskus podkreślał, że jest to typowe dla karuzeli podatkowej. Firmy biorące udział w takim procederze
uzyskują zwielokrotnione, nieuprawnione korzyści podatkowe, przepuszczając ten sam towar w
zamkniętym łańcuchu podmiotów w możliwie jak najkrótszym czasie.
Podatnik bronił się, że nie wiedział o procederze.
Argumenty nie przekonały jednak ani sądu pierwszej instancji, ani NSA. Sąd kasacyjny nie miał żadnych
wątpliwości, że handel stalą odbywał się poza legalnym obrotem i miał na celu wyłącznie uzyskanie
korzyści podatkowych. W ocenie sądu nie ma żadnego znaczenia, czy skarżący wiedział o karuzeli.
Istotne jest to, że o oszustwie wiedział jego pracownik, co potwierdzają okoliczności sprawy.
5
Wyrok NSA
4 września 2014 r.
I FSK 1310/13
Opłata za gotowość do przystąpienia do umowy handlowej to wynagrodzenie za świadczenie usług.
Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną fiskusa, który spierał się z podatnikiem o
kwalifikację prawną opłaty motywacyjnej. Uznał, że taka należność wiąże się z koniecznością rozliczenia
VAT.
We wniosku o interpretację podatnik wyjaśnił, że posiada spółkę zależną, która organizuje na zasadzie
franczyzy sieć sklepów sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych i przemysłowych. Spółka ta
powierzyła mu usługę pozyskania jak największej liczby wieloletnich umów handlowych. Jednym z
elementów każdej umowy z kontrahentem będzie tzw. opłata motywacyjna za gotowość do przystąpienia
do umowy na określonych warunkach.
Firma zapytała m.in., czy ponoszona przez nią na rzecz odbiorcy opłata motywacyjna to wynagrodzenie
za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu VAT? Sama uważała, że nie.
Urzędnicy nie zgodzili się na taką wykładnię przepisów. Podkreślali, że w opisanym wypadku
niewątpliwie istnieje element wzajemności. A to przesądza o konieczności uznania, że opłata
motywacyjna jest wynagrodzeniem za usługę.
WSA w Rzeszowie uwzględnił skargę firmy, jednakże NSA przyznał rację fiskusowi. Jego zdaniem z
wniosku spółki jasno wynika, że każda umowa przewiduje opłatę za gotowość - jest to klasyczna
nagroda lojalnościowa.
NSA, tak samo jak fiskus, był przekonany, że sporne świadczenie ma charakter wzajemny. A to oznacza,
że należało je na gruncie VAT kwalifikować jako świadczenie usługi.
6
Wyrok NSA
4 września 2014 r.
I FSK 1001/13
Przekazanie nagrody przez firmę organizującą konkurs nie jest częścią usługi marketingowej.
Spółka radiowa zamierza zorganizować loterię dla słuchaczy. Całą jej logistyczną obsługę i promocję
chce zlecić firmie zewnętrznej, która zajmie się także nabyciem i dostawą nagród. Całość wartości
zlecenia zostanie udokumentowana fakturą jako usługa marketingowa. Firma była pewna, iż ma prawo
do odliczenia całości VAT od tych kosztów, ponieważ działanie ma na celu polepszenie wizerunku wśród
słuchaczy i reklamodawców.
Izba Skarbowa nie zgodziła się z wnioskodawcą w części dotyczącej odliczenia VAT od nagród,
ponieważ uważała, że radio płaci za dostawę towarów dokonywaną przez jego kontrahenta na rzecz
4
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
uczestników loterii – konsumentów - w związku z czym odliczenie nie przysługuje.
Na wokandzie WSA orzeczono przychylnie dla podatnika i uznano całą usługę za kompleksową, od
której przysługuje odliczenie całości VAT. Skarga kasacyjna znalazła jednak uzasadnienie i NSA stanął
po stronie fiskusa - wydawanie nagród w loterii nie jest elementem usługi marketingowej. Aby odliczyć
VAT od dostawy nagród, należałoby wystawić faktury VAT na zwycięzców loterii.
7
Wyrok NSA
8 września 2014 r.
I FSK 1211/12
Wydanie nieruchomości należącej do miasta na prawach powiatu w związku z budową drogi publicznej
w zamian za odszkodowanie jest dostawą towarów.
Do zadań własnych miast na prawach powiatu należy m. in. budowa i konserwacja wszystkich dróg
publicznych poza ekspresowymi i autostradami. Zgodnie jednak z regulacjami „specustawy”, musi ono
złożyć wniosek do wojewody, aby ten wydał decyzję o wywłaszczeniu nieruchomości na rzecz
województwa. Odszkodowania wypłaca miasto, również i sobie, jeśli na drogę zostały przeznaczone jego
grunty.
Wg urzędników taka operacja stanowi odpłatną dostawę towarów, lecz w opinii miasta wzajemne
przejęcie majątku między organami administracji rządowej i samorządowej w celu realizacji zadań
publicznych nie jest obrotem gospodarczym. Zarówno WSA, jak i NSA stanęły jednak po stronie fiskusa.
8
Wyrok NSA
9 września 2014 r.
I FSK 1366/13
Radca prawny świadczący usługi prawne na umowie-zleceniu musi doliczyć VAT.
Mężczyzna zatrudniony na stałe podjął się również zlecenia z innej firmy na pomoc prawną w realizacji
jednego projektu. Po uzyskaniu uprawnień radcy, zrezygnował z etatu i wystartował z własną
działalnością. W związku z tym, pojawiła się wątpliwość, czy wykonywana umowa-zlecenie podlega VAT.
Zdaniem fiskusa, naliczenie daniny jest konieczne, ponieważ podane przychody nie pochodzą już z
działalności wykonywanej osobiście. Również oba sądy administracyjne orzekły, iż brak jest
uzasadnienia dla wyłączenia podanego wynagrodzenia spod przychodów z działalności gospodarczej.
9
Wyrok NSA
16 września 2014 r.
I FSK 901/13
Klient musi z należytą starannością zweryfikować sprzedawcę.
Naczelnik urzędu skarbowego odmówił nabywcy oleju napędowego prawa do odliczenia VAT. Jak się
okazało, nabywca zakupił towar od firmanta grupy przestępczej. Mimo iż odbiorca był tego nieświadomy,
to organ uznał, iż faktura nie może być podstawą do odliczenia podatku, ponieważ kupujący nie
sprawdził czy jego kontrahent posiada koncesję na obrót paliwami, ani też, czy jest czynnym
podatnikiem VAT.
Spółka uważała, że gdyby miała weryfikować każdego kontrahenta, to nie mogłaby prowadzić własnej
działalności. Zaskarżyła zatem decyzję, lecz przegrała w Izbie Skarbowej. Z kolei WSA wydał liczne
orzeczenia względem skarżącej, z których tylko jedno było dla niej korzystne i nakazywało organom
podatkowym ponowne zbadanie sprawy. Zdaniem sędziów, podatnik nie dochował należytej staranności,
ale mógł nie wiedzieć o przestępstwie.
NSA nie podtrzymał jednak stanowiska WSA i spółka pozostała bez prawa do odliczenia VAT.
5
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
10
Wyrok NSA
I FSK 1372/13
Wykładowca, będący przedsiębiorcą, także skorzysta ze zwolnienia z VAT.
Wykładowca świadczy usługi nauczania zagadnień administracyjno-prawnych w prywatnej szkole
policealnej, która nie jest placówką oświatową, ani też nie posiada akredytacji w rozumieniu ustawy o
oświacie. Nauka uczniów, którą prowadzi w ramach własnej działalności gospodarczej, jest jednak
finansowana w całości ze środków publicznych. Przedsiębiorca miał wątpliwość, co do możliwości
stosowania zwolnienia z VAT.
Dyrektor Izby Skarbowej był temu przeciwny – w jego opinii nie są to usługi kształcenia zawodowego lub
przekwalifikowania zawodowego. Sędziowie WSA dostrzegli jednak, że nauka na zajęciach podatnika
ma bezpośredni związek z przygotowaniem do wykonywania zawodu technika ochrony fizycznej osób i
mienia.
Ostatecznie potwierdzono to na wokandzie NSA, który, ponadto, zauważył błędną implementację
przepisów unijnych – dyrektywa nie przewiduje wymogu świadczenia nauki w formach i na zasadach
przewidzianych w odrębnych przepisach, więc nie tylko uczelnie skorzystają z preferencji.
11
Wyrok NSA
I FSK 1351/13
Jeśli w podatkowej grupie kapitałowej ustala się ceny niższe niż rynkowe, to organ będzie mógł
oszacować obrót.
Podatnik zamierza utworzyć podatkową grupę kapitałową. Ceny w transakcjach pomiędzy jej członkami
będą ustalane dowolnie i prawdopodobnie czasami będą odbiegały od wartości rynkowych.
Wnioskodawca uważał jednak, że w tej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 32 Ustawy VAT,
stanowiący o szacowaniu wysokości obrotu.
Dyrektor Izby Skarbowej inaczej zinterpretował przepisy – jeśli spółki zaniżą wartość transakcji, a
nabywca nie będzie miał prawa do potrącenia całej kwoty VAT, to urzędnicy będą mogli określić obrót na
podstawie wartości rynkowej. Skargi podatnika zostały oddalone najpierw przez WSA, a następnie przez
sąd kasacyjny. Na gruncie Ustawy VAT nie można tak swobodnie kształtować podstawy opodatkowania.
12
Wyrok NSA
I FSK 1480/13
Wielokrotne oddawanie gruntu w dzierżawę nie ma charakteru incydentalnego.
Spółka nabywa grunty rolne, na których następnie wydobywa kamień wapienny. Jej podstawową
działalnością jest sprzedaż surowca, ale także dzierżawa ciągników siodłowych z naczepami. Zakupione
przez nią tereny często pozostają nieużywane przez kilka lat, więc postanowiła odpłatnie zezwolić
rolnikowi na ich użytkowanie.
Dzierżawa gruntów rolnych jest zwolniona z VAT, co oznacza, iż od zakupu ziemi nie można by odliczyć
podatku. A jeśli prowadzi się na niej również działalność opodatkowaną to należy zastosować proporcje.
W tym przypadku, właściciel nieruchomości nie chciał jednak ograniczać prawa do odliczenia podatku,
więc powołał się na art. 90 ust. 6 ustawy VAT, zgodnie z którym przy obliczaniu proporcji nie trzeba brać
pod uwagę transakcji sporadycznych.
Pełnomocnicy spółki twierdzili, iż działki nie są nabywane celem wydzierżawienia – jest to tylko
poboczna działalność, jednak zarówno Izba Skarbowa, jak i WSA byli zdania, iż ma ona charakter stały i
nie można mówić o sporadyczności. Również sąd kasacyjny oddalił skargę podatnika, argumentując, iż
zgodnie z dyrektywą unijną musiałaby to być czynność incydentalna, a wydzierżawiający wielokrotnie
6
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
oddawał grunt do używania.
13
W
Wyrok NSA
I FSK 1463/13
Przedsiębiorcy, którzy wcześniej zrezygnowali ze zwolnienia podmiotowego z VAT, mogą zdecydować o
korzystaniu z niego już w kolejnym miesiącu.
Kobieta prowadząca firmę od początku swojej działalności była czynnym podatnikiem VAT. Po kilku
latach stwierdziła, że bardziej opłacałoby się jej jednak skorzystanie z preferencji. Spełniała wszystkie
warunki, co potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej, choć zanegował jednocześnie możliwość rozpoczęcia
stosowania zwolnienia w połowie roku – można to zrobić dopiero z początkiem kolejnego roku.
WSA przychylił się do stanowiska skarżącej. Jeśli od rezygnacji ze zwolnienia minął ponad rok, to
podatniczka może skorzystać z niego już od kolejnego miesiąca. NSA potwierdził, iż przepisy nie
nakazują czekać aż do początku roku. To samo dotyczy przedsiębiorców, którzy wcześniej utracili prawo
do zwolnienia podmiotowego.
14
Wyrok NSA
I FSK 1390/13
Produkty spożywcze można opodatkować różnymi stawkami.
W supermarkecie, będącym stroną sporu, sprzedawane są wyroby opodatkowane stawką albo 23%,
albo 8% (tylko niektóre ciastka, owoce i napoje). Właściciel sklepu uważał, że jest to niezgodne z
dyrektywą, która nakazuje nałożyć preferencyjną stawkę ogólnie na „środki spożywcze”, w związku z
czym polskie przepisy nie powinny zawężać tego pojęcia. Dlatego też, wystąpił o zwrot nadpłaconego
podatku VAT.
Organy podatkowe nie poparły jego poglądu, twierdząc, że UE dała jedynie możliwość zastosowania
preferencji, a ustalenie jej zakresu leży w gestii państwa członkowskiego. Zdaniem WSA Polska miała
swobodę w implementacji powołanej regulacji, jednakże, zgodnie z zasadą neutralności VAT, nie można
opodatkować podobnych produktów różnymi stawkami.
NSA orzekł niekorzystnie dla podatnika – państwo członkowskie nie może stosować preferencji w
szerszym zakresie niż określony w dyrektywie, ale nie ma przeszkód, by zakres ten był węższy. Dlatego
też, Polska może wybrać, na które produkty należy naliczać tylko 8 % VAT. Sąd nie odniósł się jednak
do kwestii podobieństwa wyrobów.
PODATKI DOCHODOWE
15
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
Rozporządzenie Ministra Finansów z
dnia 5 września 2014 r. zmieniające
rozporządzenie w sprawie zaniechania
Dz.U.2014.1274
8 października 2014 r.
OMÓWIENIE ZMIAN
Przedłużenie stosowania rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2011 r. w sprawie
zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych rodzajów dochodów (przychodów) podatników
podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. Nr 246,
7
PODATKI DOCHODOWE
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
poboru podatku dochodowego od
niektórych rodzajów dochodów
(przychodów) podatników podatku
dochodowego od osób fizycznych i
podatku dochodowego od osób
prawnych
poz. 1469) do dnia 31 grudnia 2030 r.
16
Wyroki NSA
1 września 2014 r.
II FSK 2009/12
II FSK 1843/13
Działalność gospodarcza może być uznana za działalność kulturalną, jeżeli jest ona podstawowym
celem statutowym przedsiębiorcy.
Sprawa dotyczyła spółki, która zajmowała się produkcją radiowo-telewizyjną. Wybudowała kompleks
budynków służących do wykonywania jej działalności. Twierdziła, że z uchwały rady miejskiej, na terenie
której znajdowały się nieruchomości, wynika, że grunty, budynki i budowle zajęte na cele kultury
podlegają zwolnieniu z podatku od nieruchomości.
Nie zgodził się z tym prezydent miasta. Jego zdaniem spółka budynki jedynie adaptowała na cele
twórczości filmowej, więc nie prowadziła działalności na cele kultury. Dlatego nie przysługuje jej
zwolnienie z podatku. Podobnego zdania było samorządowe kolegium odwoławcze.
Spółka wniosła skargi na decyzje organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie,
twierdząc, że prowadzi ona działalność kulturalną polegającą na tworzeniu dóbr kultury i nie ma
znaczenia, że jest przedsiębiorcą.
NSA zwrócił uwagę, że działalność gospodarcza przedsiębiorcy może być uznana za działalność
kulturalną, jeśli jest podstawowym jego celem statutowym. Jeżeli zaś spółka prowadzi działalność
kulturalną, to na gruncie innych ustaw nie można jej uznać za podmiot prowadzący działalność
gospodarczą.
Wyroki prawomocne.
17
Wyrok NSA
9 września 2014 r.
II FSK 2179/12
Gdy brak aktu notarialnego, a darowizna wpłacana jest w częściach, termin na jej zgłoszenie liczy się
osobno dla każdej raty.
Mężczyzna otrzymał od siostry darowiznę na sumę ok. 1,4 mln zł w 2010 r., z tym że była ona
przelewana częściami w przeciągu kilku dni. Pierwsza rata wpłynęła 11 lutego i wynosiła 1,2 mln zł, a
kolejne 12 i 15 lutego. Beneficjent nie musiał dzielić się kwotą z fiskusem, ponieważ darczyńca należał
do tzw. „zerowej grupy podatkowej”. Jedynym warunkiem było złożenie zeznania o nabyciu darowizny w
ciągu 6 miesięcy, co obdarowany uczynił 13 sierpnia.
Jak uznali urzędnicy, o 2 dni za późno, aby skorzystać z ulgi w odniesieniu do rat darowizny z 11 i 12
lutego. W konsekwencji, zażądali zapłaty prawie 100 tys. zł daniny. Jednakże, zdaniem podatnika,
obowiązek podatkowy powstał dopiero w momencie dokonania ostatniej wpłaty. Ostatecznie, nikt go nie
poparł – sędziowie NSA orzekli, iż skoro darowizna nie została potwierdzona aktem notarialnym, to
obowiązek podatkowy powstaje każdorazowo w momencie spełnienia świadczenia.
18
Wyrok NSA
12 wrześnią 2014 r.
II FSK 2189/12
Zły stan techniczny budynku nie skutkuje obniżeniem podatku od nieruchomości, jeżeli faktycznie jest on
użytkowany do działalności gospodarczej.
Spółka władała nieruchomością, na której, jak twierdziła, nie prowadziła żadnej pozarolniczej
8
PODATKI DOCHODOWE
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
działalności. Fiskus uznał jednak, iż skoro podmiot jest przedsiębiorcą i właścicielem budynków, to
powinien płacić podwyższony podatek od nieruchomości. Jest to zgodne z brzmieniem art. 1a ust. 1 pkt
3 Ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Podatnik nie zgadzał się z taką wykładnią przepisów – uważał, że faktyczne prowadzenie działalności
gospodarczej w danym miejscu nie ma znaczenia i sprawa trafiła na wokandę. Dla WSA bez znaczenia
było to, iż rzeczone budynki nie nadawały się do użytkowania ze względów technicznych i oddalił skargę.
NSA także poparł stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej. Co prawda, stawka podatku dla
przedsiębiorców nie obowiązuje, gdy względy techniczne nie pozwalają na użytkowanie budynku, ale z
akt sprawy wynikało, że spółka w rzeczywistości korzystała z nieruchomości. Dlatego nawet fakt
orzeczonej rozbiórki jest bez znaczenia.
19
Wyroki NSA
II FSK 2069/12
II FSK 2070/12
Prace rozwojowe nie dotyczą tylko produktów i technologii.
Spółka zajmująca się produkcją utworów audiowizualnych, filmów seriali i innych programów
telewizyjnych musi stale opracowywać nowe pomysły, aby utrzymać się w branży. Zapytała w związku z
tym, czy koszty wypracowania nowych koncepcji audycji telewizyjnych mogą zostać uznane za koszty
prac rozwojowych. Prace rozwojowe były jednak rozumiane inaczej przez podatniczkę, a inaczej przez
fiskusa, który za prace rozwojowe uważał takie prace, które prowadzą do wytworzenia nowego produktu
lub technologii i przyczynią się do osiągnięcia przychodów. Z kolei, według sądów administracyjnych,
definicja jest szersza i obejmuje także czynności wykonywane przez skarżącą spółkę – wydatki te będą
więc kosztem prac rozwojowych.
Wyroki są prawomocne.
20
Wyroki NSA
II FSK 2295/12
II FSK 2296/12
Płatnik nie otrzyma nadpłaconego podatku za wynagrodzenia pracownicze.
Spółka zatrudniała pracowników na Litwie i odprowadzała za nich zaliczki na PIT do polskiego urzędu.
Tamtejszy sąd administracyjny przesądził jednak o konieczności uiszczania kwot podatku na Litwie.
Przyczyniło się to do podwójnego opodatkowania, więc firma zażądała od polskiego urzędu skarbowego
zwrotu wpłaconej niesłusznie daniny w Polsce.
Powołano się przy tym na art. 75 par. 2 pkt 2 lit. b Ordynacji Podatkowej, zgodnie z którym płatnicy mogą
składać wnioski o nadpłaty podatku w przypadku wpłacenia zbyt wysokiej kwoty. Ani fiskus, ani sądy
administracyjne nie przyznały jednak spółce racji. W uzasadnieniu wyroku NSA wytłumaczył, iż nie
doszło do uszczuplenia majątku spółki, lecz pracowników, w związku z czym to oni muszą zgłosić się po
zwrot. W przeciwnym wypadku, mogłoby się okazać, że zarówno pracodawca, jak i pracownicy wniosą o
zwrócenie im nadpłaconego podatku.
Wyroki są prawomocne.
21
Wyrok NSA
II FSK 2305/12
Odszkodowanie na rzecz byłego pracownika można zaliczyć do kosztów podatkowych.
W 2007 r. pracownik został dyscyplinarnie wydalony z pracy za ciężkie naruszenie podstawowych
obowiązków. Nie zgodził się z tym i spór trafił na drogę sądową, co ostatecznie zapewniło mu zmianę
podstawy prawnej rozwiązania umowy o pracę oraz wypłatę odszkodowania. Pracownik nie poprzestał
jednak na tym i zażądał wypłaty zaległych świadczeń z tytułu rozwiązania z nim umowy o pracę w
„okresie ochronnym – gwarancji zatrudnienia" – firma zobowiązała się do nich, podpisując umowę
9
PODATKI DOCHODOWE
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
społeczną z pracownikami w 2005 r.
Ugodę, ustanawiającą wypłatę wszystkich roszczeń poszkodowanego, zawarto dopiero w 2011 r. Po
stronie pracodawcy występował wtedy już jego następca prawny. Spółka zapytała fiskusa, czy
przysługuje jej prawo do pomniejszenia przychodu o całą kwotę odszkodowania.
Izba Skarbowa była temu przeciwna, ponieważ, w jej opinii, świadczenie nie ma żadnego związku z
uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Podatnik doszedł jednak swojej
racji na drodze sądowej – po jego stronie opowiedział się zarówno WSA, jak i NSA, zezwalając na
zaliczenie rekompensaty do kosztów podatkowych.
22
Wyroki NSA
II FSK 2280/13
II FSK 2281/13
Żeby powstał przychód z tytułu bezpłatnego noclegu, musi istnieć możliwość dokładnego określenia jego
wartości.
Firma budowlana realizuje zlecenia w kraju i za granicą, które trwają czasem dłuższy czas. Jej
pracownicy wykonują swoje obowiązki w kraju w ramach podróży służbowych. Spółka chce jednak, aby
w przyszłości, w trakcie prowadzenia projektów, podwładnym czasowo zmieniano miejsce pracy.
Załodze finansowano by noclegi w hotelach lub kwaterach pracowniczych.
Pracodawca zaznaczył jednak, iż nie ma możliwości określenia, którzy pracownicy skorzystają z tej
możliwości. Dlatego też, jego zdaniem, po stronie pracowników nie powstanie przychód do
opodatkowania z tytułu darmowego zakwaterowania. Izba Skarbowa wyraziła odmienny pogląd – po
stronie robotników powstaje realna korzyść, więc będą musieli zapłacić od niej daninę. Tak samo orzekł
WSA w Gliwicach. Ostatecznie, sąd kasacyjny przechylił szalę zwycięstwa na korzyść podatników.
Spółka nie jest w stanie określić dokładnej wartości świadczenia, a, ponadto, trudno mówić o
przysporzeniu, jeśli podwładni wykonywali tylko polecenia służbowe.
23
Wyroki NSA
II FSK 2569/12
II FSK 2570/12
Faktyczne użytkowanie domu nie przesądza o jego przydziale. Ustanowienie spółdzielczego
własnościowego prawa do lokalu wymaga formy pisemnej, a jej niezachowanie oznacza, że do
przydziału nie doszło.
Małżonkowie zamieszkali w nowo wybudowanym szeregowcu w 1992 r. Dopiero po 9 latach spółdzielnia
przyznała im u notariusza spółdzielcze własnościowe prawo do budynku. Gdy niedługo potem dokonali
sprzedaży nieruchomości, uważali, że nie muszą odprowadzać PIT, ponieważ od jej nabycia minęło już
ponad 5 lat.
Wg podatników, od momentu zamieszkania w szeregowcu mieli już dziedziczne i zbywalne prawo do
domu, a potem zostało ono jedynie przekształcone. Jednakże, dla fiskusa, nabycie nastąpiło wraz z
podpisaniem aktu notarialnego. Odmienny pogląd wyraził WSA w wyroku, stwierdzając, że spółdzielnia
wyraziła zgodę na zamieszkanie małżeństwa w budynku podczas jego przydziału w 1992 r.
Ostatecznie sprawę rozstrzygnął NSA, który orzekł, iż przydział domu wymaga formy pisemnej, co
oznacza, że od sprzedaży domu trzeba będzie zapłacić podatek.
24
Wyrok NSA
II FSK 2189/12
Nie trzeba płacić daniny od darmowego uczestnictwa w nieformalnym spotkaniu firmowym.
Spółka zamierzała zorganizować doroczną imprezę integracyjną dla całego personelu, która
obejmowałaby konsumpcję, gry i zabawy. Całe wydarzenie wraz z transportem pracowników zostanie
10
PODATKI DOCHODOWE
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
sfinansowane z zakładowego funduszu socjalnego. Ze względu na potencjalnie dużą liczbę uczestników,
nie jest możliwe sprawdzenie obecności. Co więcej, impreza może odbyć się w trakcie godzin pracy.
W ocenie pracodawcy, po stronie podwładnych nie powstanie przychód do opodatkowania, ponieważ nie
wiadomo kto odniósł korzyści i w jakim wymiarze. Fiskus twierdził jednak, że obecność można dokładnie
skontrolować. Nie widział także problemu w wyodrębnieniu świadczeń przypadających na jednego
uczestnika zabawy.
Sądy administracyjne jednomyślnie opowiedziały się po stronie podatnika. NSA powołał się na wyrok TK
(K 7/13), po którym opodatkowanie imprez integracyjnych nie pozostawia już wątpliwości. Daninę trzeba
jednak zapłacić, np. gdy szef funduje naukę języka czy pakiet medyczny.
25
Wyrok NSA
II FSK 2344/12
Wyłudzony kredyt nie generuje przychodów, więc trudno też mówić o kosztach.
Bank boryka się z oszustami, którzy biorą kredyt, legitymując się fałszywym lub skradzionym dowodem.
Spytał więc, czy powstałe w ten sposób straty pomniejszą podstawę opodatkowania. Do jego stanowiska
nie przychylił się ani fiskus, ani sądy administracyjne. Gdyby przyznano rację kredytodawcy, ryzyko jego
działalności zostałoby przerzucone na Skarb Państwa, co jest niedopuszczalne.
26
Wyrok NSA
II FSK 2354/12
Nabycie nieruchomości przez przedsiębiorców nie oznacza, że jej wynajem będzie wchodził w zakres
działalności.
Mężczyzna prowadzi działalność usługową opodatkowaną stawką liniową, w zakres której nie wchodzi
wynajem nieruchomości. W 2010 r. zakupił dom korzystając z prywatnych środków, który wykorzystuje
trojako – na własne cele mieszkaniowe, na działalność firmy, a część oddaje w odpłatne użytkowanie.
Przedsiębiorca chciał opodatkować najem 8,5-proc. stawką ryczałtową, ale Izba Skarbowa uznała, że
nieruchomość jest składnikiem majątku firmy, co wyklucza możliwość stosowania preferencyjnej stawki.
Takie stanowisko zostało kategorycznie skrytykowane w obu instancjach sądów administracyjnych –
skoro biznesmen wskazał, iż najem nie wchodzi w zakres jego działalności, to nabycie domu nie może
od razu przesądzać o opodatkowaniu usługi taką samą stawką, jaką stosuje do dochodów ze swojej
firmy.
27
Wyrok NSA
II FSK 2024/14
Nie można nakazywać podatnikowi korekty kosztów podatkowych wstecz, gdy otrzyma dotację unijną.
Spółka realizowała czteroletni projekt współfinansowany ze środków unijnych. Początkowo, musiała
jednak sama pokryć wszystkie koszty, a dopiero rok po zakończeniu prac otrzymała zwrot części
wydatków. Takie postępowanie jest standardem w przypadku korzystania z środków z UE. To obligowało
wykonawcę do skorygowania podstawy opodatkowania, bowiem nie może w kosztach zapisać
zwróconych mu kwot.
Organ podatkowy chciał, aby spółka przeprowadziła korektę uiszczanych zobowiązań wobec urzędu
wstecz za ostatnie 5 lat. Spowodowałoby to konieczność zapłacenia znaczącej kwoty odsetek za zwłokę,
więc podatnik wprowadził spór na drogę sądową i wygrał w obu instancjach. Stanowisko fiskusa
oznaczałoby, że beneficjenci dotacji musieliby płacić odsetki pomimo prawidłowego rozliczania się ze
skarbówką. Sędziowie zgodnie orzekli, iż spółka ma prawo skorygować koszty w terminie otrzymania
11
PODATKI DOCHODOWE
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
dofinansowania.
INNE PRZEPISY
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
28
Ustawa z dnia 25 lipca 2014 r. o
specjalnym podatku węglowodorowym
Dz.U.2014.1215
1 stycznia 2016 r.
29
Wyrok NSA
4 września 2014 r.
I FSK 1321/13
OMÓWIENIE ZMIAN
Podstawowym celem ustawy jest stworzenie instrumentu fiskalnego zapewniającego z jednej strony
odpowiedni udział Skarbu Państwa w zyskach z wydobycia węglowodorów, a z drugiej odpowiednią
stopę zwrotu inwestorom. Ustawa wprowadza do polskiego systemu prawnego nowy, specjalny podatek
węglowodorowy oraz rozszerza zakres przedmiotowy podatku od wydobycia niektórych kopalin o
wydobycie gazu ziemnego i ropy naftowej. Nowelizacji podlegają następujące akty: ustawa z dnia 26
lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych, ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, ustawa z
dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy, ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej
oraz ustawa z dnia 2 marca 2012 r. o podatku od wydobycia niektórych kopalin.
Specjalny podatek węglowodorowy, czyli podatek z zysków z działalności wydobywczej węglowodorów,
stanowić będzie dochód budżetu państwa. W myśl przepisów ustawy węglowodorami są: ropa naftowa,
gaz ziemny oraz ich naturalne pochodne, z wyjątkiem metanu występującego w złożach węgla
kamiennego oraz metanu występującego jako kopalina towarzysząca. Zakresem podmiotowym podatku
objęto: osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej
prowadzące działalność wydobywczą węglowodorów.
Istotą zmian w ustawie o podatku od wydobycia niektórych kopalin jest objęcie przepisami tej ustawy
działalności wydobywczej w zakresie gazu ziemnego i ropy naftowej. Do ustaw o podatkach
dochodowych dodano przepisy dotyczące indywidualnego ustalania stawek amortyzacyjnych oraz
wyłączające z kosztów uzyskania przychodów specjalny podatek węglowodorowy. W Ordynacji
podatkowej znowelizowano przepisy dotyczące składania deklaracji podatkowych oraz tajemnicy
skarbowej. Zmiany w Kodeksie karnym skarbowym mają charakter dostosowawczy, natomiast przepis
dodany do ustawy o Służbie Celnej rozszerza zakres kontroli wykonywanej przez Służbę Celną.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r., z wyjątkiem przepisu Ordynacji podatkowej
dotyczącego składania deklaracji podatkowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej, który
wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia oraz przepisów dotyczących zmian w ustawie o
podatku od wydobycia niektórych kopalin w zakresie dotyczącym wydobycia miedzi i srebra, które
wchodzą w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia.
Były członek zarządu nie uniknie zapłaty zaległości podatkowej spółki, nawet jeżeli wykaże, że nie złożył
wniosku o upadłość, bo miał plan na jej uratowanie.
Sprawa dotyczyła byłego prezesa krakowskiej sportowej spółki akcyjnej. Obejmując stanowisko wiedział
o jej kłopotach finansowych, liczył jednak na to, że jego doświadczenie, wiedza oraz plany związane z
EURO 2012 pomogą uratować spółkę. Kraków nie znalazł się jednak wśród organizatorów EURO 2012,
12
INNE PRZEPISY
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
a prezes złożył rezygnację.
Nie mogąc wyegzekwować zaległości podatkowej od spółki, fiskus wszczął postępowanie wobec
prezesa. Fiskus nie uwzględnił tłumaczenia prezesa, że nie ponosił on winy w niezgłoszeniu w
odpowiednim momencie wniosku o upadłość, gdyż jego zamiarem było wyciągnięcie spółki z kryzysu.
Zarówno WSA jak i NSA wskazały, że kluczowe dla oceny czy prezes powinien był złożyć wniosek o
upadłość jest to, czy obiektywnie istniały przesłanki do złożenia takiego wniosku i czy został on złożony dobra wola nie ma tu żadnego znaczenia. Prezes powinien zatem złożyć wniosek o upadłość zaraz po
objęciu funkcji.
30
Wyrok NSA
5 września 2014 r.
I GSK 9/13
Jeśli organ podatkowy chce obarczyć odpowiedzialnością osobę trzecią, to musi najpierw dać jej szansę
obrony.
Fiskus oskarżył członkinię zarządu o zbyt późne złożenie wniosku o upadłość firmy i chciał, aby
uregulowała ona zaległości podatkowe z majątku prywatnego. Kobieta utrzymywała, iż zgłosiła upadłość
w odpowiednim terminie, gdy w spółce pojawiły się problemy finansowe i składała wnioski dowodowe,
które pozwoliłyby jej to udowodnić. Tłumaczyła również, że jej możliwości wykazywania racji były
ograniczone w związku z likwidacją i wykreśleniem spółki z KRS.
Izba celna pozostawała niewzruszona na argumenty i uważała, że podatniczka powinna sama dowodzić
swojej tezy. Gdy sprawa trafiła na wokandę, WSA orzekło przeciwnie – organ podatkowy nie może
zwyczajnie nie zgadzać się z menedżerką, nie potrafiąc samemu określić daty, w której należało zgłosić
upadłość.
31
Wyrok NSA
9 września 2014 r.
II FSK 2064/12
Urząd może odmówić umorzenia zaległości podatkowych, ale musi to dokładnie uzasadnić.
Kobieta poprosiła o umorzenie jej zaległości podatkowych ze względu na ciężką sytuację finansową i
zdrowotną, zarówno swoją, jak i syna. Naczelnik US zdecydował, że podatniczka ma słuszność, tym
bardziej, że jedyne środki, jakimi kobieta dysponowała, pochodziły i tak od Skarbu Państwa, ale i tak
wydał decyzję odmowną, ponieważ wnioskodawczyni uzyskała w przeszłości dochód w wysokości 25
tys. zł i mogła coś z tego zaoszczędzić.
WSA skrytykował taką decyzję – powinno się rozpatrywać sytuację teraźniejszą, a nie przeszłą i opierać
się na faktach, a nie domniemaniach. Fiskus zaskarżył wyrok, argumentując, iż jego decyzja jest
uznaniowa i sędziowie nie mogą w nią ingerować. NSA wytłumaczył, iż decyzja odmowna musi być
poparta realnymi argumentami, a tak w rzeczonym przypadku nie było i przekazała sprawę do
ponownego rozpatrzenia.
32
Wyrok NSA
II FSK 2090/13
We wniosku o interpretację nie można nadmiernie „gdybać”.
Akcjonariusz SKA, szukając najkorzystniejszego sposobu opodatkowania swoich przychodów, złożył
wniosek o interpretację podatkową, podając wiele stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych. Jednakże,
wydania dokumentu odmówił dyrektor IS, ponieważ uznał zapytanie za zbyt wielowariantowe.
Takie stanowisko skrytykował WSA, dla którego interpretacja jest swego rodzaju poradą prawną i
podatnicy mają prawo podawać wiele alternatywnych zdarzeń celem zoptymalizowania rozliczeń
13
INNE PRZEPISY
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
podatkowych. Z kolei NSA stanął w obronie fiskusa – wniosek powinien dotyczyć konkretnej sytuacji
zainteresowanego i dać możliwość wiarygodnej odpowiedzi.
33
Wyrok NSA
I FSK 1393/13
Firmant nie może żądać zwrotu nadpłaty.
Kobieta prowadziła firmę transportową zarejestrowaną na jej ojca, ponieważ sama nie posiadała
wymaganej licencji. Daniny opłacał firmujący, ale z pieniędzy otrzymanych od córki. Gdy oszustwo
wyszło na jaw, urzędnicy nakazali zapłatę podatku z odsetkami córce, która rzeczywiście prowadziła
działalność gospodarczą.
W efekcie, VAT został uiszczony 2 razy – przez obu uczestników firmanctwa. Podatniczka chciała
otrzymać zwrot nadpłaty, ale fiskus uznał, iż nie jest ona uprawniona do otrzymania zwrotu – musiałby z
wnioskiem wystąpić jej ojciec. Firmantka skarżyła sprawę, bo obawiała się, że wtedy sama nigdy nie
otrzyma nienależnie zapłaconych pieniędzy, ale sądy administracyjne obu instancji utrzymały stanowisko
Izby.
34
Wyroki NSA
II FSK 509/14
II FSK 917/14
Opodatkowanie wkładów w postaci przedsiębiorstwa lub oddziału samodzielnie sporządzającego bilans
w latach 2007–2008 było zgodne z dyrektywa kapitałową.
Chodziło o jednoosobową spółkę z o.o., której jedyny wspólnik podwyższył kapitał, wnosząc aport w
postaci przedsiębiorstwa w grudniu 2007 r. Mężczyzna zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych,
który uważał za niezależny.
Sąd administracyjny poparł Fiskusa, iż opłata skarbowa według generalnej zasady opodatkowania
wszystkich spółek i wszystkich umów wynikającej z ustawy o opłacie skarbowej, powinna być pobierana
także od aktu założycielskiego. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną mężczyzny i
orzekł, że opłata skarbowa obejmowała każdą umowę spółki, którą jest także akt założycielski
sporządzony przez jedynego wspólnika.
35
Wyrok NSA
I GSK 605/13
Pozwolenie czasowe nie wywołuje takich skutków jak rejestracja pojazdów.
Podatnik umieszczał w komisie auta transportowane z zagranicy. W ostatnich miesiącach 2005 r.
podatnik dokonał sprzedaży 10 pojazdów. Uznał, że nie ma przy tym obowiązku odprowadzenia akcyzy.
Innego zdania był naczelnik urzędu celnego, który określił mu podatek akcyzowy do zapłaty z tytułu
sprzedaży aut na terytorium kraju przed ich pierwszą rejestracją.
Komisant odwołał się od decyzji, podając dwa argumenty. Po pierwsze, jego zdaniem sprawa się już
przedawniła. Po drugie, zdaniem podatnika osoby oddające rzeczone auta do komisu posiadały na nie
pozwolenia czasowe, które są wg niego odpowiednikiem dowodu rejestracji.
Dyrektor Izby Celnej w Warszawie zauważył, iż zobowiązanie z grudnia nie przedawniło się, ponieważ
bieg terminu przedawnienia został zawieszony na skutek wszczęcia postępowania w sprawie o
przestępstwo skarbowe. Z kolei, pozwolenia czasowe, na które powoływał się przedsiębiorca, wcale nie
potwierdzają zarejestrowania pojazdów. WSA i NSA zgodnie opowiedziały się po stronie fiskusa –
komisant musi zapłacić podatek akcyzowy.
14
INNE PRZEPISY
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
36
Postanowienie NSA
I FZ 276/14
Podatnicy mają po 30 dni zarówno na złożenie skargi od decyzji organu podatkowego, jak i skargi
kasacyjnej. Termin ten nie zostanie wydłużony nawet, jeśli prokuratura zabezpieczyła księgi podatkowe,
bowiem późniejszy dostęp do nich nie jest dla przedsiębiorcy wzbroniony.
Ponadto, w rzeczonej sprawie, oskarżony wniósł odwołanie od decyzji urzędu skarbowego już po
zabezpieczeniu akt, więc równie dobrze mógł złożyć skargę do sądu.
37
Wyrok NSA
II FSK 2273/12
Jeśli Naczelnik uważa, że wydane przez niego zaświadczenie było błędne, to musi sam je podważyć.
Urząd skarbowy określił podatnikowi zaległe zobowiązanie podatkowe. Mężczyzna stwierdził jednak, że
daninę już uiścił, co następnie potwierdzono, wydając mu zaświadczenie o niezaleganiu z podatkami. Po
kilku miesiącach okazało się, że sprawa nie jest zakończona – urząd przysłał mu kolejne wezwanie do
zapłaty, które zostało zignorowane, więc fiskus zajął jego konto w banku.
Mężczyzna nie miał żadnego dowodu uiszczenia daniny, ale uważał, że powołane zaświadczenie
oznacza, iż podatek został faktycznie zapłacony. Dla Naczelnika Urzędu Skarbowego, takie pismo nie
miało znaczenia i nie umorzył egzekucji.
Według sądów obu instancji, naruszona została podstawowa zasada zaufania do państwa. Urząd zajął
dwa skrajnie odmienne stanowiska, co jest nieakceptowalne. Zaświadczenie jest dokumentem
urzędowym i uznaje się, że zawiera prawdziwe informacje.
38
Wyrok NSA
II FSK 2274/12
Jeśli urząd zajmuje wierzytelności dostawcy, zobowiązania należy regulować bezpośrednio na rachunek
fiskusa.
Urzędnicy poinformowali podatniczkę, iż należności przysługujące jej kontrahentowi zostały zajęte ze
względu na jego zadłużenie w skarbówce. Kobieta powinna więc uiścić zobowiązanie bezpośrednio na
konto Urzędu Skarbowego. Nie zastosowała się jednak do tego polecenia i przelała dostawcy ok. 2 mln
zł. Tym sposobem, sama stała się dłużniczką i zobowiązano ją do zapłaty całej kwoty powiększonej o
odsetki, koszty egzekucji i upomnienia.
Przedsiębiorczyni tłumaczyła się jednak nieświadomością prawną oraz tym, że kontrahent zapewniał ją,
iż to komornik sądowy egzekwuje rzeczone zaległości z przysługujących mu wierzytelności. Co więcej,
na dzień doręczenia zawiadomienia żadnych długów jeszcze nie było. Nie były to, niestety, argumenty
wystarczające, żeby przekonać sądy administracyjne. Zdaniem NSA, pismo dotyczyło zarówno
teraźniejszych, jak i przyszłych długów, więc podatniczka musi ponieść odpowiedzialność za
nieprzekazane kwoty.
39
Wyrok TK
K 49/12
Datą wydania interpretacji jest dzień jej sporządzenia.
Zgodnie z art. 14o Ordynacji podatkowej, jeśli podatnik nie doczeka się interpretacji podatkowej w
przeciągu 3 miesięcy od złożenia wniosku o nią, jego stanowisko uznaje się za prawidłowe (tzw.
milcząca interpretacja). Problem dotyczy jednak określenia dokładnej daty, albowiem przepis ten nie
precyzuje, co należy brać pod uwagę – doręczenie dokumentu czy jego wystawienie.
W ostatnich latach brakowało jednolitego stanowiska w tej materii. W związku z tym, sprawę wyjaśnił
Trybunał Konstytucyjny, który orzekł, iż decydującym momentem jest sporządzenie pisma. To, że
zostanie ono doręczone po 3-miesięcznym terminie, nie ma żadnego znaczenia. TK zasygnalizował
15
INNE PRZEPISY
(NSA, TK, ETS)
MIEJSCE
PUBLIKACJI
DATA WEJŚCIA W
ŻYCIE
OMÓWIENIE ZMIAN
jednocześnie, iż Sejm powinien wprowadzić pewną formę informowania zainteresowanego o
poprawności jego stanowiska już w momencie wydania interpretacji.
40
Wyrok NSA
II FSK 2310/12
Jeśli termin zapłaty podatku wypada po ogłoszeniu upadłości układowej, fiskus może wyegzekwować
daninę.
Spółka ogłosiła upadłość układową z początkiem lipca. Spółka złożyła deklarację za II kwartał i uznała, iż
nie musi już odprowadzać podatku wynikającego z deklaracji, ponieważ wchodzą one w skład
wierzytelności objętych układem. Zgodnie z prawem upadłościowym, taki rodzaj upadłości zabrania
podatnikowi regulowania jakichkolwiek zobowiązań, będących elementem układu, pomiędzy datą jej
ogłoszenia a dniem uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu albo o umorzeniu
postępowania. Jako że wierzytelność z tytułu VAT dotyczyła II kwartału, upadły uznał, że fiskus powinien
był zgłosić ją sędziemu komisarzowi.
Fiskus miał inne zdanie na ten temat – zobowiązanie podatkowe staje się skonkretyzowane dopiero w
dniu wymagalności, czyli, w tym przypadku, 26 lipca, a więc po ogłoszeniu upadłości. To oznacza, że
układ nie obejmuje wierzytelności i organy mogą ją wyegzekwować. Dlatego też, naczelnik urzędu
skarbowego zajął rachunek bankowy podatnika.
Sądy administracyjne obu instancji stanęły po stronie organów podatkowych – zobowiązanie wobec
urzędu nie weszło do układu.
Niniejsze zestawienie nie stanowi porady prawno-podatkowej.
Treść poniższych aktów prawnych, które uległy zmianie, jest zamieszczona w formacie pdf na stronie www.GrantThornton.pl. Ich numeracja odpowiada
numeracji w tabeli.
Podatek od towarów i usług
1 Dz.U.2014.1171
2 I FSK 379/14
3 I FSK 1264/13
4 I FSK 1285/13
5 I FSK 1310/13
6 I FSK 1001/13
7 I FSK 1211/12
8 I FSK 1366/12
9 I FSK 901/13
16
10
11
12
13
14
I FSK 1372/13
I FSK 1351/13
I FSK 1480/13
I FSK 1463/13
I FSK 1390/13
Podatki dochodowe
15 Dz.U.2014.1274
16 II FSK 2009/12
17 II FSK 1843/13
18 II FSK 2179/12
19 II FSK 2189/12
20 II FSK 2069/12
II FSK 2070/12
21 II FSK 2295/12
II FSK 2296/12
22 II FSK 2305/12
23 II FSK 2280/13
II FSK 2281/13
24 II FSK 2569/12
II FSK 2570/12
25 II FSK 2189/12
26 II FSK 2344/12
27 II FSK 2354/12
28 II FSK 2024/14
Inne przepisy
29 Dz.U.2014.1215
30 I FSK 1321/13
31 I GSK 9/13
32 II FSK 2064/12
33 II FSK 2090/13
34 I FSK 1393/13
17
35 II FSK 509/14
II FSK 917/14
36 I GSK 605/13
37 I FZ 276/14
38 II FSK 2273/12
II FSK 2274/12
39 K 49/12
40 II FSK 2310/12

Zestawienie zmian w przepisach – WRZESIEŃ

Transkrypt

Podobne dokumenty

21. WYROK TSUE Z DNIA 29 WRZEŚNIA 2015 R. C

AXELO Prawno – Podatkowy Flash dla Biznesu nr 9/2015

Wolnostojący garaż nie wyklucza preferencji

newsletter 04/2014 - Witkowski i Partnerzy

Ten, kto się zgadza, świadczy usługę

NSA: sprzedaż biurowca może być korzystnie opodatkowana VAT

AXELO Prawno – Podatkowy Flash dla Biznesu nr 21/2016

Załącznik 1. Dodatkowe informacje ws. kwalifikowania wydatków