D - Sąd Rejonowy w Olsztynie

Sygn. akt IX W 2123/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 września 2016 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny
w składzie:Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka
Protokolant: Kalina Pawełko
w obecności oskarżyciela publ. M. L.
po rozpoznaniu w dniu 6 września 2016 r. sprawy
K. T. (1) s. B. i C. z domu J.
ur. (...) w O.
obwinionego o to, że: w dniu 16.05.2016r. około godziny 11:23 w O. na ul.(...) kierując pojazdem marki V. (...) o nr rej.
(...) naruszył zakaz jazdy wzdłuż po chodniku pojazdem silnikowym czym utrudnił ruch pieszych
- tj. za wykroczenie z art. 90 kw w zw. z art. 26 ust. 3 pkt. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym
ORZEKA:
I. obwinionego K. T. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 90 kw
w zw. z art. 26 ust 3 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym skazuje go wymierzając na podstawie art. 90 kw karę
100 (sto) złotych grzywny;
II. na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża
obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100(sto) złotych i opłatą w
kwocie 30 (trzydzieści) złotych.
Sygn. akt IX W 2123/16
UZASADNIENIE
Obwiniony K. T. (1) mieszka W. gmina (...) , prowadzi działalność (...), osiągając średni dochód miesięczny
około(...), jest żonaty, nie ma nikogo na własnym utrzymaniu.
Obwiniony prowadzi (...) przy ul (...) w O.. Przed (...) znajduje się chodnik oddzielony od jezdni betonowymi donicami.
W dniu 16 maja 2016r około godziny 11.23 obwiniony przyjechał do w/w (...) samochodem marki V. (...) o nr rej (...).
Obwiniony po minięciu skrzyżowania o ruchu okrężnym (...) wjechał w ul (...). Znajdując się na wiadukcie zjechał z
jezdni na chodnik i jadąc wzdłuż wiaduktu chodnikiem podjechał pod swój (...). Chodnikiem poruszał się w tym czasie
pieszy, który zmuszony został do zejścia z toru jazdy pojazdu obwinionego. K. T. zatrzymał się przy swoim (...), wysiadł
z pojazdu.
W tym czasie ul (...) w kierunku (...) jechał samochodem osobowym (...) B. S.. Zauważył V. jadącego z przeciwka,
którego kierowca wjechał w połowie wiaduktu na chodnik , a następnie przejechał chodnikiem pod sklep zmuszając
pieszego do zejścia z jego toru jazdy . Zgłosił powyższe wykroczenie w K. O..
Zdarzenie powyższe zarejestrowane zostało przez kamerę monitoringu miejskiego.
(d. wyjaśnienia obwinionego k 19, zeznania B. S. k 19v, nagranie k 8, zawiadomienie k 3)
Obwiniony nie przyznał siędo popełnienia zarzucanego mu czynu, jednocześnie oświadczył, iż
ewidentnie jego winą jest to, że wjechał pod sklep od strony wiaduktu. Wyjaśnił, iż prowadzi (...) przy
M. Z. M.. Przed nim znajdują się klomby i barierki utrudniające podjechanie pod sklep. Uzgodnił z Dyrektorem (...) ,
że może podjeżdżać pod sklep od strony M. Z. M.. Przyznał, iż nie ma żadnego zezwolenia na piśmie. Oświadczył, iż w
dniu zdarzenia jechał od strony (...) i wjechał na chodnik już na wiadukcie (...) zamiast wjechać w ul (...) M. Wskazał,
iż chodnikiem przejechał około 15 m.
Sąd zasadniczo dał wiarę twierdzeniom obwinionego dotyczącym przedmiotowego zdarzenia- poruszania się przez
obwinionego chodnikiem wzdłuż ul (...) . Nie podzielił natomiast argumentacji obwinionego sugerującej, iż jest on
uprawniony do poruszania się wzdłuż chodnika z uwagi na prowadzoną działalność.
Z relacji świadka B. S. wynika, iż obserwował on manewry obwinionego . Był na tyle zbulwersowany jego
zachowaniem , iż zawiadomił o wykroczeniu policję. W jego ocenie obwiniony zmusił osoby piesze do ucieczki przed
jego pojazdem jadącym po chodniku. Świadek nie pamiętał, ilu było pieszych wówczas na chodniku. Zdaniem świadka
obwiniony utrudniał ruch pieszym . Dodatkowo zeznał, iż mieszka niedaleko miejsca zdarzenia i dobrze zna ten rejon
miasta. Istnieje możliwość zaparkowania pojazdu w okolicach (...) , w odległości 20m , bez wjeżdżania na chodnik.
Sąd podzielił zeznania świadka uznając je za spójne, logiczne, rzeczowe. Znajdują one potwierdzenie w nagraniu
z monitoringu miejskiego. Wynika z niego bezspornie, iż obwiniony wjechał V. (...) na chodnik na wiadukcie (...),
następnie jadąc wzdłuż ul (...) podjechał pod sklep znajdujący się przy wjeździe w ul (...) M., gdzie zatrzymał się.
Z nagrania nie wynika by wnosił do sklepu nadmiernie ciężki towar lub wynosi z niego ciężkie przedmioty. Gdy
obwiniony poruszał się chodnikiem znajdował się na nim pieszy, który zmuszony został do zejścia z toru jazdy
obwinionego, poruszania się bliżej barierki wiaduktu .
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał obwinionego za winnego popełnienia rzucanego mu czynu polegającego na
naruszeniu zakazu jazdy wzdłuż po chodniku czym utrudnił ruch pieszych. Obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał
znamiona wykroczenia określonego w art. 90kw w zw z art. 26 ust 3 pkt3 prawa o ruchu drogowym.
Art. 26 ust 3 pkt3 prawa o ruchu drogowym zakazuje kierującemu pojazdem jazdy wzdłuż po chodniku . Chodniki
przeznaczone są wyłącznie do ruchu pieszego i poza wyjątkowymi wypadkami nie może odbywać się po nich ruch
pojazdów. Wykroczenie z art. 90kw polega na tamowaniu lub utrudnianiu ruchu na drodze publicznej, w strefie
zamieszkania lub w strefie ruchu. Droga, zgodnie z definicją z art. 2 pkt 1prawa o ruchu drogowym , to wydzielony pas
terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub rowerów. Dobrem chronionym omawianego
przepisu art. 90 kw jest płynność i bezpieczeństwo ruchu. Zachowanie sprawcy polega na zakłóceniu tej płynności,
utrudnieniu ruchu pojazdów lub pieszych.
Mając na uwadze nagranie i zeznania świadka nie ulega wątpliwości, iż działanie obwinionego utrudniło pieszemu
korzystanie z chodnika, na którym pieszy powinien czuć się bezpiecznie. Zaopatrywanie sklepu w towary, nawet jeśli
miało miejsce w dniu zdarzenia, nie tłumaczy łamania w rażący sposób zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym,
zasad korzystania z chodnika, utrudniania ruchu pieszym. Z relacji świadka wynika, iż możliwe jest zatrzymanie
pojazdu w niewielkiej odległości -20m, od (...) bez konieczności przejeżdżania wzdłuż po chodniku.
Sąd orzekł wobec obwinionego karę 100zł grzywny . Orzeczona kara, w ocenie Sądu, jest współmierna do stopnia
zawinienia obwinionego i społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu i nie może być postrzegana jako rażąco
surowa. Zdaniem Sądu wdroży obwinionego do przestrzegania porządku prawnego i wpłynie nań wychowawczo. Sąd
miał na uwadze uprzednią karalność obwinionego za wykroczenia –k 5.
Sąd na podstawie art. 118 § 1 kpw obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania i opłatą uznając,
iż osiągane przez niego dochody pozwalają mu na ich uiszczenie.