D - Sąd Okręgowy w Białymstoku

Sygn. akt VIII Ka 329/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 sierpnia 2014 roku
Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Marzanna Chojnowska Sędziowie: SO Wiesław Oksiuta
SO Przemysław Wasilewski – spr.
Protokolant Agnieszka Malewska
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Białymstoku Ewy Minor-Olszewskiej
po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2014 roku
sprawy C. N. V. i X. K. P.
oskarżonych o czyn z art. 264 § 3 k.k.
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku
z dnia 11 lutego 2014 roku, sygnatura akt III K 34/14
I. Wyrok w zaskarżonej części – punkcie X części dyspozytywnej wyroku zmienia w ten sposób,
że obciąża każdego z oskarżonych kwotą po 2136,66 (dwa tysiące sto trzydzieści sześć złotych
sześćdziesiąt sześć groszy) złotych z tytułu kosztów postępowania przygotowawczego.
II. W pozostałym zakresie punkt X części dyspozytywnej wyroku utrzymuje w mocy.
III. Zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
UZASADNIENIE
C. N. V. i X. K. P. zostali oskarżeni o to, że:
od nieustalonego dnia do 24 października 2013 r. w m. S., rejonu (...)działając wspólnie i w porozumieniu, pozostając
w telefonicznym kontakcie z (...), V.(...)oraz V.Phu (...)oraz zapewniając im odbiór z miejsca przekroczenia granicy
oraz środek transportu celem przewiezienia w głąb kraju, organizowali im przekroczenie wbrew przepisom granicy
RP w rejonie znaku granicznego (...)na wysokości m. J., tj. o przestępstwo z art. 264 § 3 k.k.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 11 lutego 2014 r. w sprawie o sygn. akt III K 34/14 oskarżony
C. N. V. został uznany za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i to na mocy art. 264 § 3 k.k. został skazany i
wymierzono mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.
Na mocy art. 69 § 1, 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k., art. 73 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary
pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby w wymiarze 2 (dwóch) lat oraz oddano pod dozór
kuratora.
Na mocy art. 71 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, ustalając
wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych.
Oskarżony X. K. P. został uznany za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i to na mocy art. 264 § 3 k.k. został
skazany i wymierzono mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.
Na mocy art. 69 § 1, 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k., art. 73 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary
pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby w wymiarze 2 (dwóch) lat oraz oddano pod dozór
kuratora.
Na mocy art. 71 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych,
ustalając wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych.
Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonemu C. N. V. okres
rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. od dnia 25.10.2013 r. do dnia 11.02.2014 r.,
przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom
grzywny.
Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonemu X. K. P. okres
rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. od dnia 25.10.2013 r. do dnia 11.02.2014 r.,
przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom
grzywny.
Na mocy art. 44 § 2 k.k. orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych
szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr III/155/13 pod pozycją 5 i 6 na karcie
338, nr II/154/13 pod pozycją 3 i 4 na karcie 339, nr I/153/13 pod pozycją 1 i 2 na karcie 340.
Zwolniono oskarżonych w całości od zapłaty na rzecz Skarb Państwa kosztów sądowych.
Na zasadzie art. 425 § 1, 2 i 3 k.p.k. oraz art. 444 k.p.k. apelację od powyższego orzeczenia wniósł prokurator.
Powołując się na przepisy art. 427 § 1 i 2 k.p.k., art. 438 pkt 2 k.p.k. i art. 437 § 1 i 2 k.p.k. zarzucił powyższemu
wyrokowi obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wydanego orzeczenia, a mianowicie art. 335 § 1
k.p.k. w zw. z art. 343 § 7 k.p.k. poprzez niezasądzenie od oskarżonych C. N. V. i X. K. P. opłaty na rzecz Skarbu Państwa
oraz nieobciążenie w/w pozostałymi kosztami postępowania w sprawie, podczas gdy wniosek prokuratora o skazanie
obydwu oskarżonych w trybie art. 335 k.p.k., uwzględniony przez Sąd I Instancji mówił m.in. o obciążeniu każdego
oskarżonego opłatą i kosztami postępowania w części im przypadającej.
Prokurator wniósł o:
- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od oskarżonych C. N. V. i X. K. P. stosownej opłaty na rzecz Skarbu
Państwa oraz obciążenie w/w pozostałymi kosztami postępowania w sprawie,
- utrzymanie w pozostałym zakresie wyroku w mocy.
Na powyższą apelację odpowiedz wniósł obrońca oskarżonych, wnosząc o pozostawienie tego środka odwoławczego,
będącego w istocie zażaleniem na orzeczenie w przedmiocie kosztów, bez rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja prokuratora okazała się zasadna.
Na wstępie odnosząc się do odpowiedzi na apelację prokuratora, w której obrońca oskarżonego twierdził, że skoro
zarzuty prokuratora dotyczyły tylko i wyłącznie kosztów procesu, to środek odwoławczy powinien być potraktowany
jako zażalenie, a te zostało wniesione po terminie, to nie sposób się z tym stanowiskiem zgodzić.
Prawdą jest, że apelacja prokuratora dotyczyła kosztów postępowania, jednakże rzecznik oskarżenia kwestionował
złamanie przez Sąd I Instancji uzgodnienia dokonanego w trybie art. 335 § 1 k.p.k., które obligowało go do wydania
rozstrzygnięcia zgodnie z wnioskiem prokuratora, bądź procedowania na zasadach ogólnych. Zatem powyższe nie
ogranicza się jedynie do kwestii kosztów sądowych, lecz koniecznym jest zbadanie prawidłowości procedowania Sądu
z wnioskiem prokuratora złożonym w trybie art. 335 k.p.k. i winno być weryfikowane w trybie apelacji.
Nie ulega wątpliwościom, że zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 335 § 1 k.p.k. prokurator może
dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o wydanie wyroku i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych
środków przewidzianych w kodeksie karnym za przypisany mu występek, bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli
okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania
zostaną osiągnięte. Uzgodnienie może obejmować również poniesienie przez oskarżonego kosztów
postępowania.
Należy zauważyć, że rację ma rzecznik oskarżenia, iż Sąd I Instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania, a
mianowicie art. 335 § 1 k.p.k. w zw. z art. 343 § 7 k.p.k. poprzez niezasądzenie od oskarżonych kosztów postępowania
przygotowawczego, skoro rozstrzygnięcie to (obciążenie oskarżonych kosztami) było przedmiotem uzgodnienia
zawartego pomiędzy prokuratorem, a oskarżonymi.
Nie zmienia to jednocześnie tego, że wniosek w trybie art. 335 § 1 k.k., złożony przez prokuratora i dołączony
do aktu oskarżenia był po części niezgodny w zakresie kosztów, z tym na co zgodzili się oskarżeni, składając
wyjaśnienia. Oskarżony C. N. V. składając wyjaśnienia (k. 360-363), będąc pouczonym o treści art. 335 § 1
k.p.k. wniósł w szczególności o obciążenie go kosztami i opłatami postępowania przygotowawczego
przeprowadzonego wobec niego w części mu przypadającej. Podobnie X. K. P. składając wyjaśnienia (k.
366-368) wniósł w szczególności o obciążenie go kosztami i opłatami postępowania przygotowawczego
przeprowadzonego wobec niego w części mu przypadającej.
Tymczasem prokurator wraz z aktem oskarżenia (k. 600-601) złożył wniosek o skazanie oskarżonych bez
przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie uzgodnionych z nimi kar oraz obciążenie oskarżonych opłatami i
kosztami postępowania w częściach im przypadających. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z 11
lutego 2014 r. w sprawie o sygn. III K 34/14 oskarżeni zostali zwolnieni w całości od zapłaty na rzecz
Skarbu Państwa kosztów sądowych (k. 746-747).
Powstała zatem sytuacja, iż Sąd I Instancji wydał orzeczenie niezgodne z wnioskiem prokuratora złożonym w trybie
art. 335 k.p.k., a jednocześnie wniosek ten był niezgodny co do kosztów, z propozycją oskarżonych.
Prokurator w trakcie rozprawy apelacyjnej w dniu 28 sierpnia 2014 r. poparł złożoną apelację, modyfikując jednakże
jej treść, wniósł o obciążenie oskarżonych kosztami postępowania przygotowawczego zgodnie ze stanowiskiem obu
oskarżonych zawartych w protokołach ich przesłuchania.
Podnieść należy, że nawet w trakcie postępowania odwoławczego strony mogą wyrazić zgodę na tego rodzaju
modyfikację. Przypomnieć należy pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 maja 2007 r. w sprawie WK
10/07, opub. OSNwSK 2007/1/1032, LEX 450173 - jeżeli Sąd akceptuje wniosek prokuratora złożony w myśl art. 335
k.p.k., to tym samym musi wymierzyć karę zgodną z akceptowanym wnioskiem. Oczywiście w wypadku dostrzeżenia
potrzeby korekty treści wniosku, jego modyfikacja jest możliwa przez każdą stronę.
Mając na uwadze powyższe Sąd Odwoławczy zmienił wyrok w zaskarżonej części – punkcie X części dyspozytywnej
wyroku w ten sposób, że obciążył każdego z oskarżonych kwotą po 2136,66 złotych z tytułu kosztów postępowania
przygotowawczego, w pozostałym zakresie punkt X części dyspozytywnej wyroku utrzymał w mocy.
Zaskarżony wyrok nie jest dotknięty innymi wadami, które powinny być brane przez Sąd Odwoławczy z urzędu.
Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.
Na mocy art. 624 § 1 k.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonych od kosztów sądowych za
postępowanie odwoławcze uznając, iż przemawiają za tym zasady słuszności.