fakultatywny Agnieszka Jagodzińska, doktor

OPIS PRZEDMIOTU/MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS)
1.
Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim
Translatorium języka hebrajskiego
2.
Nazwa przedmiotu/modułu w języku angielskim
Translation Studies - Modern Hebrew
3.
Jednostka prowadząca przedmiot
Zakład Studiów Żydowskich, IFP
4.
Kod przedmiotu/modułu
21-FL-J-S1-E5-THbr
5.
Rodzaj przedmiotu/modułu (obowiązkowy lub fakultatywny)
fakultatywny
6.
Kierunek studiów
Judaistyka
7.
Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie)
I stopień
8.
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
III
9.
Semestr (zimowy lub letni)
zimowy
10.
Forma zajęć i liczba godzin
Konwersatorium 60h
11.
Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia
Agnieszka Jagodzińska, doktor
12.
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji
społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych
przedmiotów
Umiejętność nauki języków obcych; zaliczone zajęcia z j. hebrajskiego
z czwartego semestru oraz z literatury nowohebrajskiej
13.
Cele przedmiotu
Zajęcia wprowadzają do teorii i praktyki przekładoznawstwa –
umożliwiają zarówno zdobycie teoretycznej wiedzy z tego zakresu,
jak i kształcenie praktycznych umiejętności niezbędnych w
warsztacie tłumacza j. hebrajskiego. Oprócz kształtowania
kompetencji zawodowych, przedmiot kontynuuje również
praktyczną naukę j. hebrajskiego pozwalającą na dalsze
doskonalenie tego języka oraz poszerza wiedzę o jego statusie i
kontekstach kulturowych.
14.
Zakładane efekty kształcenia
1. Student ma świadomość miejsca
polszczyzny wśród innych języków i
Symbole
kierunkowych
efektów kształcenia,
K-W05
konieczności doskonalenia sprawności
językowej w języku polskim.
2. Student ma uporządkowaną wiedzę o
systemach fonologicznym, gramatycznym i
leksykalnym współczesnego języka
hebrajskiego, a także o
ich historycznej zmienności. Potrafi dokonać
podstawowego zestawienia struktur i zjawisk
języka polskiego oraz hebrajskiego, a także
ma podstawową wiedzę o przechodzeniu od
struktur jednego języka do struktur
drugiego.
3. Student potrafi wyszukiwać,
selekcjonować, analizować, oceniać i
użytkować wiedzę z zakresu
literaturoznawstwa, językoznawstwa i
kulturoznawstwa z wykorzystaniem różnych
źródeł i metod.
4. Student potrafi posługiwać się
podstawowymi narzędziami badawczymi
wypracowanymi na gruncie odpowiedniej
filologii szczegółowej (tu: języka
hebrajskiego) i pojęciami dla niej
właściwymi.
5. Student potrafi identyfikować różne
rodzaje wytworów kultury będące
przedmiotem badań literaturoznawstwa,
językoznawstwa i kulturoznawstwa.
6. Student rozumie potrzebę uczenia się
przez całe życie, zwłaszcza w zakresie
rozwijania umiejętności językowych (w tym
przypadku – współczesnego języka
hebrajskiego).
7. Student umie odpowiednio
określić priorytety służące realizacji
zadań; potrafi gospodarować
czasem i realizować określone
zadania w wyznaczonych
terminach.
15.
K-W08
K-U01
K-U04
K-U11
K-K01
K-K03
Treści programowe
Wprowadzenie do przekładoznawstwa: problemy, terminy, metody
Z historii przekładu z języków żydowskich na języki nieżydowskie
Specyfika przekładu z języka hebrajskiego
Przekłady literatury nowohebrajskiej na polski i polskiej na język
hebrajski (proza)
Kontekst kulturowy przekładu
Warsztat tłumacza
Praktyka przekładu – ćwiczenia translatorskie kształcące
sprawności tłumaczenia różnych typów tekstów (pisanych i
mówionych) z hebrajskiego i na hebrajski
16.
Zalecana literatura (podręczniki)
I. Literatura dotycząca teorii i praktyki przekładu - przykładowe
pozycje:
E. Balcerzan, Tłumaczenie jako „wojna światów”. W kręgu translatologii i
komparatystyki, Poznań 2010.
S. Barańczak, Ocalone w tłumaczeniu. Szkice o warsztacie tłumacza
poezji..., Poznań 1992.
B. Kielar, Zarys translatoryki, Warszawa 2013.
K. Lipiński, Vademecum tłumacza, Kraków 2003.
Wybrane pozycje z serii: Przekład – mity i rzeczywistość
(Wydawnictwo Naukowe PWN) oraz Język a komunikacja
(Krakowskie Towarzystwo Popularyzowania Wiedzy o Komunikacji
Językowej „TERTIUM”)
II. Literatura dot. języków żydowskich (szczególnie hebrajskiego) i
ich statusu kulturowego w kontekście historii przekładu oraz
kontaktów żydowsko-nieżydowskich:
B. Stephen, Christian Hebraism in the Reformation Era (15001660): Authors, Books, and the transmission of Jewish Learning,
Leiden 2012.
A. Elyada, A Goy Who Speaks Yiddish. Christians and the Jewish
Language in Early Modern Germany, Stanford, California 2012.
K. Gebert, Żyd, wieczny tłumacz, [w:] Przekładając
nieprzekładalne, red. O. i W. Kubińscy, T. Wolański, Gdańsk 2000,
s. 11-16.
S. Gilman, Jewish Self-Hatred. Anti-Semitism and the Hidden
Language of the Jews, Baltimore-London 1990.
G. Moked, Refleksje wokół przekładów z nowohebrajskiego na
polski, „Literatura na świecie”, 1992 nr 5-6, s. 369-371.
III. Wybór materiałów – praktyka translatorska
Zestaw różnorodnych materiałów przygotowany przez
prowadzącego, m.in. fragmenty literatury pięknej, piosenka, film,
komiks, prasa, teksty naukowe, użytkowe, specjalistyczne.
IV. Materiały pomocnicze:
podręczniki do nauki j. hebrajskiego, tabele gramatyczne, słowniki
j. polskiego i hebrajskiego, leksykony, encyklopedie
17.
Forma zaliczenia poszczególnych komponentów
przedmiotu/modułu, sposób sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych
efektów kształcenia:
Warunki zaliczenia translatorium
- lektura zadanych tekstów
- zaliczenie wszystkich zadanych prac
- zaliczenie wszystkich sprawdzianów
- frekwencja i aktywność na zajęciach
18.
Język wykładowy
polski, hebrajski
19.
Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności studenta
Średnia liczba
godzin na
zrealizowanie
aktywności
Godziny zajęć (wg planu studiów) z
nauczycielem:
- translatorium
60h
Praca własna studenta np.:
- przygotowanie do zajęć
- czytanie wskazanej literatury
- ćwiczenia praktyczne z przekładu
60h
Suma godzin
120h
Liczba punktów ECTS
4