Kapoplastyka stawu ramiennego po złamaniu bliższego końca kości

Kapoplastyka stawu ramiennego po złamaniu bliższego końca kości ramiennej
G. Pape, F. Zeifang, T. Bruckner, P. Raiss, M. Rickert, M. Loew
From University of Heidelberg, Heidelberg, Germany
J Bone Joint Surg [Br] 2010;92-B:1403-9.
Złamania bliższego końca kości ramiennej mogą prowadzić do wadliwego wygojenia,
martwicy i pourazowych zmian zwyrodnieniowych. W tych przypadkach
kapoplastyka może być obiecującą metodą.
Wykonano 28 kapopastyk u pacjentów ze średnią wieku 60 lat (35 to 83), z chorobą
zwyrodnieniową stawu ramiennego wtórna do złamania. Na podstawie nachylenia
wklinowanej głowy, pourazowa choroba zwyrodnieniowa została podzielona na trzy
typy: typ 1, zaklinowane złamanie głowy w pozycji anatomicznej (siedem
przypadków); typ 2, zaklinowane złamanie z koślawością (13 przypadków); typ 3,
zaklinowane złamanie ze szpotawością (osiem przypadków). Wyniki były mierzone
średnią skali Constant score.
Według klasyfikacji Boileau następstw złamań bliższego końca kości ramiennej
wszystkie barki zaliczały się do typu 1. Średni wynik w Constant score dla 28 barków
wzrósł z 23.2 pkt (2 do 45) przedoperacyjnie do 55.1 pkt (20 do 89) po średnio 31
miesiącach (24 do 66) pooperacyjnie. Zaklinowane złamanie z koślawością miało
znacząco lepszy wynik (p<0.039).
Kapoplastyka stawu ramiennego może dawać dobre rezultaty u pacjentów z wtórną do
urazu choroba zwyrodnieniową stawu ramiennego. Umożliwia ona uniknięcie
powikłań pooperacyjnych, takich jak okołoprotezowe złamanie trzonu kości
ramiennej a ponowne operacje mogą być łatwiejsze dzięki zachowaniu większego
zapasu kości.