Rozdzial 12 Ewangelia wg sw Jana

Ewangelia wg św. Jana
Rozdział XII
1. Sześć dni przed Paschą Jezus przyszedł więc do Betanii, gdzie umarł
Łazarz, którego Jezus wskrzesił.
2. Wyprawili tam dla Niego ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był
jednym z siedzących z nimi przy stole.
3. Maria wzięła funt drogiego olejku nardowego, namaściła nogi Jezusa i
wytarła Jego nogi swymi włosami. I dom napełnił się zapachem olejku.
4. Jeden z Jego uczniów, Judasz Iskariota - ten który miał Go wydać powiedział wtedy:
5. “Dlaczego nie sprzedano tego olejku za trzysta groszy i nie rozdano
ubogim?”
6. A mówił to nie dlatego, że miał staranie o ubogich, ale dlatego że był
złodziejem, i trzymając trzos, nosił to, co do niego wkładano.
7. Jezus powiedział wtedy: “Zostawcie ją. Zachowała to na dzień Mego
pogrzebu.
8. Gdyż ubogich zawsze macie u siebie, a Mnie nie zawsze macie.”
9. Wielka rzesza Żydów dowiedziała się wtedy, że tam jest. I przyszli nie
tylko ze względu na Jezusa, ale aby ujrzeć Łazarza, którego wzbudził z
martwych.
10. Lecz najwyżsi kapłani planowali, aby Łazarza również zabić.
11. Gdyż wielu Żydów ze względu na niego odchodziło i wierzyło w
Jezusa.
12. A nazajutrz wielki tłum, który przyszedł na święto, usłyszał że Jezus
idzie do Jerozolimy.
13. Zebrali gałązki palmowe i wyszli Mu naprzeciw, wołając: “Hosanna,
błogosławiony który idzie w imię Pańskie, król Izraela!”
14. Jezus znalazł osiołka i wsiadł na niego, jak jest napisane:
15. “Nie bój się córo syjońska! Oto jedzie twój król siedząc na źrebięciu
oślicy.”
16. Jego uczniowie nie rozumieli tego najpierw, lecz gdy Jezus został
uwielbiony, wtedy przypomnieli sobie, że było to o Nim napisane i to Mu
uczynili.
17. A lud, który był z Nim, kiedy wezwał Łazarza z grobu i wskrzesił go z
umarłych, sławił Jego czyn.
18. Dlatego też cały lud wyszedł Mu naprzeciw, gdyż słyszeli, że to On
uczynił ten cud.
19. Faryzeusze mówili więc między sobą: “Czy widzicie, że nic nie
osiągacie? Oto cały świat poszedł za Nim”.
20. A byli tam pewni poganie z tych, którzy przyszli, aby oddać pokłon w
dzień święty.
21. Oni to przyszli do Filipa, który pochodził z Betsaidy Galilejskiej i
prosili go, mówiąc: “Panie, chcemy zobaczyć Jezusa”.
22. Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Następnie Andrzej i Filip
powiedzieli Jezusowi.
23. A Jezus odpowiedział im mówiąc: “Przyszła godzina, aby Syn
Człowieczy został uwielbiony.
24. Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśli ziarno pszenicy wpadając do
ziemi nie obumrze, zostaje samo. Lecz jeśli obumrze, przynosi wielki
owoc.
25. Kto kocha swe życie, straci je, a kto nienawidzi swego życia na tym
świecie, zachowa je ku życiu wiecznemu.
26. Jeśli ktoś Mi służy, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie
również Mój sługa. Jeśli ktoś będzie Mi służył, uczci go Mój Ojciec.
27. Teraz dusza moja jest zatrwożona, i co mam powiedzieć? Ojcze,
wybaw Mnie od tej godziny? Lecz po to przyszedłem na tę godzinę.
28. Ojcze! Uwielbij imię Twoje!” Rozległ się wtedy głoś z nieba: “I
uwielbiłem i jeszcze uwielbię”.
29. Wtedy lud, który stał i usłyszał to, powiedział, że zagrzmiało. A inni
mówili: “Anioł przemówił do Niego”.
30. Jezus odpowiedział: “Nie dla Mnie ten głos przyszedł, lecz dla was.
31. Teraz jest sąd nad światem, teraz książe tego świata zostanie
wyrzucony precz.
32. A gdy Ja będę podwyższony ponad ziemię, pociągnę wszystko do
siebie”.
33. Mówił to, oznajmując jaką śmiercią miał umrzeć.
34. Lud odpowiedział Mu: “My słyszeliśmy w Prawie, że Chrystus trwa na
wieki, a dlaczego Ty mówisz: “Potrzeba, aby Syn Człowieczy został
podwyższony?”
35. Jezus odrzekł im: “Jeszcze przez krótki czas światłość jest między
wami. Chodźcie, dopóki macie światłość, aby nie ogarnęły was ciemności.
A kto chodzi w ciemności, nie wie dokąd idzie.
36. Dopóki macie światłość, wierzcie w światłość, abyście byli synami
światłości”. To powiedział Jezus i ukrył się przed nimi.
37. A choć tak wiele cudów uczynił przed nimi, nie uwierzyli w Niego.
38. Aby się wypełniły słowa proroka Izajasza, które mówią: “Panie! Kto
uwierzył naszemu głoszeniu? I komu ramię Pańskie zostało objawione?”
39. Nie mogli uwierzyć dlatego, że Izajasz powiedział jeszcze:
40. “Zaślepił ich oczy i zatwardził ich serce, aby oczyma nie widzieli i
sercem nie zrozumieli, nie nawrócili się i nie uzdrowił ich”.
41. To powiedział Izajasz, gdy widział Jego chwałę, a mówił o Nim.
42. Jednak także i z przełożonych wielu z nich uwierzyło w Niego. Lecz
ze względu na faryzeuszy nie przyznawali się, aby nie wyrzucono ich z
synagogi.
43. Gdyż bardziej ukochali chwałę ludzką niż chwałę Bożą.
44. A Jezus wołał i mówił: “Kto we Mnie wierzy, nie we Mnie wierzy, ale
w Tego, który Mnie posłał.
45. I kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał.
46. Ja przyniosłem na świat światłość, aby każdy kto wierzy we Mnie, nie
mieszkał w ciemności.
47. A jeśli ktoś słucha moich słów, a nie przestrzega, nie Ja go osądzę. Bo
nie przyszedłem, aby świat sądzić, ale żeby świat zbawić.
48. Kto Mną gardzi i nie przyjmuje moich słów, ma kogoś, kto go osądzi.
Słowa, którymi mówił, te go będą sądzić w dzień ostateczny.
49. Gdyż Ja nie mówiłem sam z siebie, lecz Ojciec, który Mnie posłał, On
dał Mi nakaz, co mam mówić i opowiadać.
50. A wiem, że Jego nakaz jest życiem wiecznym. I dlatego to, co mówię,
mówię tak, jak mi rzekł Ojciec”.
Impressum:
Tekst źródłowy:
http://pl.wikisource.org/wiki/Biblia_Wujka/Ewangelia_wg_św._Jana
Nagranie i uwspółcześnienie tłumaczenia (2009-13) Marek Przybyła ([email protected]) na
podstawie Biblii w tłumaczeniu Jakuba Wujka, Źródło: Wikipedia - Wikiźródła,link do strony: http://
pl.wikisource.org/wiki/Biblia_Wujka
Niniejsze uwspółcześnienie tłumaczenia ks. Wujka jest dziełem literackim i nie jest akredytowane przez
żaden z kościołów działających na terenie RP Polskiej.
Tekst lub oryginalne tłumaczenie polskie Biblii Jakuba Wujka jest własnością publiczną (public domain),
ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0
Polska.