Niewłaściwa “trójpunktowa” stabilizacja przewiduje niepowodzenie

Niewłaściwa “trójpunktowa” stabilizacja przewiduje niepowodzenie w
stosowaniu gwoździa Gamma
S. G. F. Abram, T. C. B. Pollard, A. J. M. D. Andrade
From Royal Berkshire NHS Foundation Trust, Reading, United Kingdom
Bone Joint J 2013;95-B:825–830.
Gwóźdź Gamma jest często używany w niestabilnych złamaniach przezkrętarzowych
kości udowej. Założyliśmy hipotezę, ze mechaniczne niepowodzenie gwoździa
Gamma było związane z niewłaściwą trójpunktową stabilizacją. Oceniliśmy
kolejnych 299 gwoździ gamma zastosowanych u 299 pacjentów w ciągu 5 lat, z
których 223 spełnili nasze kryteria włączenia do badania. Grupa badana składała się z
61 mężczyzn i 162 kobiet w średnim wieku 81 lat (20 do 101). Złamania ich
klasyfikowane były zmodyfikowanej klasyfikacji Evans’a, a jakość repozycji
złamania była stopniowana.
Techniczna poprawność trójpunktowej bliższej stabilizacji była oceniana na
podstawie fluoroskopowych zdjęć śródoperacyjnych. Wszyscy pacjenci byli
obserwowani do ostatniego badania kontrolnego na którym oceniano poprawność
techniczną zespolenia. Wieloczynnikowa analiza statystyczna została
przeprowadzona z uwzględnieniem czynników zakłócających. Stwierdziliśmy 16
niepowodzeń (7.2%). Pozycja śruby blokującej w stosunku do bocznej warstwy
korowej kości była najważniejszym punktem stabilizacji i jeżeli została wprowadzona
niewłaściwie, częstość niepowodzenia wynosiła 25.8% (8 do 31: iloraz szans 7.5
(95% CI 2.5 do 22.7),p<0.001).
Mechaniczne niepowodzenie gwoździa Gamma w leczeniu przezkrętarzowych
złamań kości udowej są rzadkie (<1%) przy uzyskaniu trójpunktowej stabilizacji.
Jednakże jeżeli stabilizacja trójpunktowa nie jest zachowana, wzrasta częstość
niepowodzeń. Największym czynnikiem niepowodzenia jest pozycja śruby blokującej
zbyt oddalona od bocznej warstwy korowej kości. Przestrzeganie prostych punktów
technicznych minimalizuje ryzyko destabilizacji zespolenia w tej najbardziej
narażonej grupy pacjentów.