Pracownia dyplomowa – Kostium i Rekwizyt Sceniczny prof. Andrzej

SYLABUS
Przedmiot
Pracownia dyplomowa – Kostium
i Rekwizyt Sceniczny
Prowadzący zajęcia
prof. Andrzej Maciej Łubowski,
mgr Malwina Wieczorek - Brade
Kierunek
Malarstwo
Specjalność
kostium i rekwizyt sceniczny
Tok studiów/semestr
Rok IV/stacjonarne/I stopień/VII semestr
Forma zajęć
Konwersatorium
Rygor
Zaliczenie
Liczba godzin/punktów ECTS
90 godzin konwersatorium / 24 ECTS
1) Założenia i cele przedmiotu
Celem zajęć jest praca ze studentami nad projektem artystycznym, który polega na stworzeniu
kostiumu na podany temat oraz rekwizytu scenicznego. Student ma za zadanie przedstawić projekty
oraz inspiracje dotyczące tematu, a potem przejść do realizacji kostiumu i rekwizytu. Bardzo ważna
jest tu praca własna studenta w oparciu o konsultacje z wykładowcą.
2) Przedmioty wprowadzające i wymagania wstępne.
Umiejętność posługiwania się w sprawny sposób wiedzą na temat kostiumografii i projektowania
kostiumów. Znajomość podstawowych środków do charakteryzacji. Umiejętność czesania. Swoboda
i precyzja wykonania charakteryzacji. Podstawowe umiejętności w konstrukcji kostiumu i tworzeniu
rekwizytów.
3) Zamierzony efekt kształcenia:
Wiedza:
opanowanie materiału wprowadzonego na zajęciach i umiejętność zastosowania tej wiedzy w
praktyce. Wiedza na temat terminologii dotyczącej kostiumu i rekwizytu scenicznego. Wiedza z
zakresu technik charakteryzacji teatralnej i filmowej.
Umiejętności:
student powinien swobodnie wykonywać projekty zawodowe i artystyczne w zakresie sztuk
pięknych ze szczególnym naciskiem na zagadnienia związane z kostiumem i rekwizytem
scenicznym.
Kompetencje społeczne:
ogromnie ważna jest umiejętność współdziałania oraz komunikacji. Praca charakteryzatora jest to
praca zespołowa, gdzie jedną z najważniejszych cech jest umiejętność budowania relacji. Ogromnie
ważnym aspektem jest umiejętność podejścia do aktora podczas wykonywania charakteryzacji.
wiedza ++,
umiejętności +++,
kształtowanie postaw ++
4) Treści programowe
Nr i forma
Temat zajęć/ literatura podstawowa
zajęć
Konwersatorium
1 – 90
Omówienie zasad i sposobu realizacji projektu pracy licencjackiej na
podstawie zaaprobowanych w sem. VI tematów. Indywidualne konsultacje z
promotorem pracy dyplomowej polegające na wspólnej dyskusji,
przedstawianie, argumentowanie, proponowanie różnych rozwiązań, opinie,
dochodzenie do wspólnych wniosków, przedstawianie rozwiązań, sugerowanie innych
wyborów, akceptacja projektów technicznych, wrażeniowych. Pierwsze próby
techniczne . Wykonanie prób charakteryzacji. Próby całości projektu.
5) Literatura uzupełniająca:

Boucher F., Historia mody, 2004.

Gutkowska –Rychlewska M., Historia ubiorów, Wydawnictwo Ossolińskich 1968.

Turnau I. , European occupational dress from the fourteenth to the eighteenth century 1944.

Gwóźdź A., Widzieć, myśleć, być. Technologie mediów, Universitas, Kraków 2001.

Kluszczyński R, Sztuka interaktywna. Od dzieła – instrumentu do interaktywnego spektaklu, Wydawnictwa
Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2010.

Ogonowska, A. Oblicza nowych mediów, Kraków: Oficyna Wydawnicza Text, 2011.
2

Porczak A., Interaktywne Media Sztuki, Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, Kraków
2009.

Mączeński F., Elementy i detale architektoniczne w rozwoju historycznym, Warszawa 1965.

Różanowski R. (oprac.), Współczesna myśl estetyczna. Wybór tekstów, Wrocław 1993.

Gombrich E.H., Obraz wizualny, [w:] Symbole i symbolika, oprac. M. Głowiński, Warszawa 1991, s. 312-338.

Kandyński W., Punkt i linia a płaszczyzna. Przyczynek do analizy elementów malarskich, przeł. S. Fijałkowski,
Warszawa 1986.

Szolginia W., Architektura i budownictwo, ilustrowana encyklopedia dla
wszystkich, Warszawa 1975

Rzepińska M., Historia koloru w dziejach malarstwa europejskiego, t. 1, Warszawa 1989, cz. 1: Problemy
teoretyczne, s. 8-59.
 Z. Strzelecki, Polska plastyka teatralna, t 1-3, Warszawa 1963; Tenże, Konwencje scenografii od antyku do
współczesności, Warszawa 1973.
 Polska plastyka teatralna. Ostatnia dekada, pod red. B.
 D. Bablet, Rewolucje sceniczne XX wieku, Warszawa 1980.
 Kosiński Artur, Jak sie robi film? Cześć
: Scenografowie, „Cinema Polska” 2000, nr 12, s. 63-67.
 Maciejewski Łukasz, Tajemnice filmowej scenografii, „Film” 2010, nr 12, s. 58-61.
 Chowaniec Elzbieta, Scenografia jak malowana, „Filmpro” 2010, nr 2, s. 10-12.
 Sosnowski Janusz, Scenograf jako współtwórca, „Kino” 1989, nr 05-06, s. 19-27.
 Topolski Jan, Scenografia filmowa: ukryta, niewidzialna, przezroczysta?, „Kino” 2011, nr 07/08, s.24-26.
 Semil M., Wysińska E., Słownik współczesnego teatru, Twórcy, teatry, teorie, Warszawa 1996.
 The Magic of Theatrical Space, Poland, Quadriennial of Theatre Design and Architecture, Prague 1995;
 Delida Elżbieta [E.D.], Józefa Chaładaj mistrzyni tkactwa, wycinanki i haftu [w]: Sztuka Ludowa i Folklor
Sieradzkiego, [katalog], Sieradz, WDK, 1977.
 Stagecraft, The Complete guide To Theatrical Practice, Edit. Trevor R. Griffiths, Phaidon Press, Oxford 1990.
 Encyklopedia Kultury Polskiej XX wieku, Teatr widowisko, Red. M. Fik, Warszawa 2000.
 Didaskalia, Dialog, Teatr (wybrane numery); Format nr 1-4/1994 (numer poświęcony scenografii).
6) Metody dydaktyczne
Zajęcia mają charakter indywidualnego projektu przeprowadzonego z grupą studentów.
Praca polega na indywidualnych konsultacjach wykładowcy ze studentami od projektu na podstawie
inspiracji do realizacji. Kształcenie uwzględnia indywidualność każdego ze studentów i jest
dostosowane do ich zróżnicowanych predyspozycji i potrzeb.
3
7) Forma i warunki zaliczenia przedmiotu:
Zaliczenie opiera się na podsumowaniu wszystkich etapów pracy nad projektem –
zebranych inspiracji, projektów czyli za cały etap przygotowawczy, a także na stworzeniu kostiumu
w oparciu o te projekty. Dodatkowo w skład oceny wchodzą elementy scenograficzne i rekwizyty.
22.09.2013r.
prof. Andrzej Maciej Łubowski, mgr Malwina Wieczorek - Brade
Data i podpis wykładowcy
4