góry słonne plb180003
Transkrypt
góry słonne plb180003
GÓRY SŁONNE PLB180003 Puszcza Karpacka w Górach Słonnych Fot. Grzegorz Rąkowski Obszar, położony przy granicy państwowej z Ukrainą, obejmuje główne pasmo Gór Słonnych z najwyższym szczytem Słonnym (671 m n.p.m.) oraz grzbiet Chwaniów (667 m). Jest to obszar, przez który przebiega główny europejski dział wodny, oddzielający zlewiska Bałtyku i Morza Czarnego. Największe rzeki to Sani i Wiar, należące do zlewiska Bałtyku, oraz Strwiąż, należący do zlewiska Morza Czarnego. Grzbiety górskie mają układ rusztowy, typowy dla fliszowej części Karpat. W krajobrazie dominują kompleksy wysokopiennego lasu mieszanego porastające niewysokie, łagodnie wzniesione pasma wzgórz, poprzedzielanych wydłużonymi dolinami. Teren jest odwadniany przez gęstą sieć rzek i potoków, których doliny często mają charakter przełomów. Na terenie obszaru występuje dwupiętrowy układ leśnych zbiorowisk roślinnych. W pasie pogórza występują głównie leśne zbiorowiska grądowe. W reglu dolnym dominują lasy bukowe i bukowojodłowe. Zaludnienie obszaru jest niewielkie, ponieważ istniejące tu niegdyś wsie zostały w znacznej części wysiedlone w latach 1945– 1947. Położone w dolinach tereny dawnych wsi z kępami stary drzew i zdziczałymi sadami są charakterystycznym elementem krajobrazu Gór Słonnych. Otaczające dawne wsie tereny, niegdyś wykorzystywane rolniczo, są obecnie zajęte w większości przez zbiorowiska łąkowe, ziołoroślowe oraz zaroślowe i podlegają naturalnej sukcesji leśnej. Omawiany obszar w znaczniej mierze pokrywa się z obszarem Parku Krajobrazowego Gór Słonnych (51 392,00 ha) oraz z siedliskowym obszarem Natura 2000 Góry Słonne PLH180013 (46 071,5 ha). W jego granicach znajduje się 9 rezerwatów przyrody: „Buczyna w Wańkowej” (98,65 ha), „Cisy w Serednicy” (14,48 ha), „Chwaniów” (354,71 ha), „Dyrbek” (130,9 ha), „Góra Sobień” (5,34 ha), „Na Opalonym” (216,54 ha), „Na Oratyku” (233,15 ha), „Nad Trzciańcem” (182,13 ha) i „Polanki” (191,94 ha). Siedliska rzadkich gatunków ptaków na omawianym obszarze zachowały się przede wszystkim dzięki dobremu stanowi drzewostanów i ich zgodności z siedliskami, oraz ekstensywnej gospodarce łąkarskiej (koszenie i wypas) prowadzonej na otwartych terenach powstałych na miejscu wysiedlonych wsi. Do najważniejszych zagrożeń awifauny i jej siedlisk w Górach Słonnych należą: wycinanie starych drzewostanów, usuwanie z lasu drzew martwych i dziuplastych oraz prowadzenie wyrębów w okresie lęgowym, a także zmiana gospodarki łąkarskiej: porzucenie użytkowania niektórych terenów, na innych zaś intensyfikacja wypasu i nawożenie łąk. Góry Słonne stanowią ważną ostoję lęgową ptaków leśnych, przede wszystkim sów, ptaków drapieżnych, dzięciołów i muchołówek. Dla kilkunastu rzadkich gatunków ptaków jest to jedna głównych ostoi lęgowych w Polsce. Do gatunków tych należą skrajnie nieliczny w kraju orzeł przedni Aquila chrysaetos (7 par lęgowych, ok. 20% ogólnokrajowej populacji lęgowej) oraz: bocian czarny Ciconia nigra (30–35 par lęgowych, ok. 3% ogólnokrajowej Jarzębatka Fot. Grzegorz i Tomasz Kłosowscy populacji lęgowej), jarząbek Bonasa bonasia (500–700 par lęgowych, ponad 1% ogólnokrajowej populacji lęgowej), derkacz Crex crex (500–550 odzywających się samców, ponad 1% ogólnokrajowej populacji lęgowej), puszczyk uralski Strix uralensis (150–200 par lęgowych, ok. 20% ogólnokrajowej populacji lęgowej), puchacz Bubo bubo (10–20 par lęgowych, ponad 5% ogólnokrajowej populacji lęgowej), zimorodek Alcedo atthis (100– 200 par lęgowych, ponad 3% ogólnokrajowej populacji lęgowej) dzięcioł białogrzbiety Dendrocopos leucotos (80–120 par lęgowych, ok. 20% ogólnokrajowej populacji lęgowej), dzięcioł trójpalczasty Picoides tridactylus (70–100 par lęgowych, ponad 15% ogólnokrajowej populacji lęgowej), dzięcioł zielonosiwy Picus canus (250–300 par lęgowych, ponad 10% ogólnokrajowej populacji lęgowej), muchołówka mała Ficedula parva (500–700 par lęgowych, ok. 2% ogólnokrajowej populacji lęgowej), muchołówka białoszyja Ficedula albicollis (800–1200 par lęgowych, ok. 15% ogólnokrajowej populacji lęgowej) i jarzębatka Sylvia nisoria (200– 300 par lęgowych). Na uwagę zasługuje także znaczna liczebność gniazdujących na omawianym obszarze populacji kilku kolejnych gatunków: trzmielojada Pernis apivorus (50–60 par lęgowych, ok. 3% ogólnokrajowej populacji lęgowej), orlika krzykliwego Aquila pomarina (40–45 par lęgowych, ok. 2% ogólnokrajowej populacji lęgowej), sóweczki Glaucidium passerinum (25–30 par lęgowych, ponad 5% ogólnokrajowej populacji lęgowej) i włochatki Aegolius funereus (25–35 par lęgowych, ok. 2% ogólnokrajowej populacji lęgowej). W okresie przelotów na terenie Gór Słonnych zatrzymują się duże zgrupowania żurawia Grus grus (2000–3000 osobników). Powierzchnia: 55 036,88 ha Rok zatwierdzenia: 2007 Region geograficzny: Beskidy Lesiste Mezoregion: Góry Sanocko-Turczańskie Położenie administracyjne: województwo podkarpackie, powiaty bieszczadzki, leski, sanocki i przemyski Sprawujący nadzór nad obszarem: Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Rzeszowie al. Józefa Piłsudskiego 38 35-001 Rzeszów tel: 17 785 00 44, fax: 17 852 11 09 e-mail: [email protected] www.rzeszow.rdos.gov.pl Dane Bazy Danych Ogólnogeograficznych, będące treścią niniejszego opracowania, są materiałem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, prowadzonego przez Głównego Geodetę Kraju na podstawie przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Osoby korzystające z tych materiałów nie mają prawa do ich zwielokrotniania, sprzedawania, udostępniania lub w inny sposób wprowadzania do obrotu lub rozpowszechniania ich treści w całości bądź we fragmentach, w szczególności do ich przesyłania lub udostępniania w systemach i sieciach komputerowych lub jakichkolwiek innych systemach teleinformatycznych.