Sprawozdanie merytoryczne

Gdynia, 17.03.2014
Sprawozdanie merytoryczne z działalności Stowarzyszenia
Rozwoju Zawodowego i Osobistego „Zielona Myśl” w roku 2013
w ramach Organizacji Pożytku Publicznego.
1. W okresie od
Zawodowego
i
stycznia do grudnia 2013r. Stowarzyszenie Rozwoju
Osobistego
„Zielona
Myśl”
kontynuowało
pracę
Świetlicy
Socjoterapeutycznej „Koniczynka” w Gdyni-Redłowo w ramach współpracy z Urzędem
Miasta Gdyni. Podczas minionego roku kontynuowany był także projekt „Punkt Pomocy
Psychologicznej dla mam, rodziców, niemowląt i małych dzieci „Początek w rodzinie”, w
ramach którego przeprowadzona została kampania społeczna „W oczekiwaniu”.
Stowarzyszenie prowadziło także przez większość roku diagnozy psychologiczne dla
podopiecznych Gdańskiego Miejskiego Ośrodka Pomocy w Rodzinie.
W minionym roku, celem wszystkich naszych przedsięwzięć było poszerzanie
form propagowania idei pomocy psychologicznej rodzinom w kontekście znaczenia
budowania więzi. Znaczenia konsekwencji niepowodzeń wychowawczych i eskalowania
trudności opiekuńczych w dalszym rozwoju dziecka, jako członka rodziny, ale także
społeczności lokalnej.
W 2013 roku z oferty zajęć socjoterapeutycznych skorzystało 36 dzieci. Projekt
realizowany był
zgodnie z wyznacznikami PARPA dotyczącymi pracy świetlic
socjoterapeutycznych. Od stycznia do końca grudnia 2013r. z oferty zajęć
socjoterapeutycznych skorzystały dzieci w wieku 6 – 13 lat. W spotkaniach
indywidualnych z socjoterapeutkami wzięli udział także rodzice/ opiekunowie prawni
podopiecznych. Od stycznia 2013 do lipca 2013 oraz od września 2013 do grudnia 2013
świetlica była otwarta 5 dni w tygodniu od poniedziałku do piątku, minimum cztery
godziny dziennie. Zajęcia były prowadzone w trzech grupach wiekowych:

klasy 0 - III, dzieci w wieku 6 – 9 lat;
1

klasy III - IV, dzieci w wieku 9 – 11 lat;

klasy V - VI, dzieci w wieku 11 – 13 lat.
Niektóre dane statystyczne dotyczące rodzin z okresu objętego sprawozdaniem (na
36 dzieci objętych pomocą w okresie od stycznia do grudnia 2013 r.):

w 11 rodzinach rodzice przyznają się do problemu alkoholowego;

w 6 mamy przypuszczenie o nadużywaniu alkoholu przez przynajmniej jednego
z rodziców;

5 rodzin to rodziny wielodzietne;

dwóch ojców przebywał w zakładzie karnym;

jedna z matek przebywała w zakładzie karnym za znęcanie się nad dziećmi;

w 8 rodzinach zostały założone Niebieskie Karty ;

7 rodzin to rodziny niepełne;

w 3 istnieje poważna przewlekła choroba członka rodziny;

w 9 występuje lub występowała przemoc w stosunku do współmałżonka i/lub
dzieci;

2 z dzieci znajduje się pod opieką dziadków, jako rodziny zastępczej;

7 dzieci mieszka w rodzinnym domu dziecka;

13 dzieci było lub jest świadkiem przemocy w domu ;

6 dzieci jest/była światkiem rozpadu małżeństwa/ zabrania praw rodzinie
zastępczej, walki w sądzie o prawa rodzicielskie, alimenty
Cele jakie postawione zostały przez Świetlicę Socjoterapeutyczną „Koniczynka” na
okres styczeń - grudzień 2013r. zostały zrealizowane. Pozostałe założenia będą
sukcesywnie wykonywane w dalszej części trwania projektu.
Cele terapeutyczne -
Poprzez zajęcia socjoterapeutyczne zostało poprawione
funkcjonowanie społeczne uczestników zajęć,
którzy to z powodu zaburzonego
zachowania maja problemy z:
- relacjami z rówieśnikami, np. zachowania agresywne, nieśmiałość;
2
- relacjami z osobami dorosłymi, np. brak dystansu, strach przed dorosłymi;
- realizacją zdań, np. podejmowanie wszystkich zadań, (nie patrząc na swoje
możliwości lub nie widząc swojego prawa do odmowy), niepodejmowanie zadań
w ogóle;
- pozytywnym obrazem własnej osoby.
Cele rozwojowe – realizowane były przez dostosowanie zadań, ćwiczeń zabaw do wieku
uczestników.
Cele edukacyjne - obejmowały różnorodne zagadnienia, które pozwalają dzieciom
sprawniej funkcjonować społecznie i radzić sobie z różnymi problemami.
Rezultaty, które udało się osiągnąć:
 Grupa dzieci uczęszczających na zajęcia w świetlicy socjoterapeutycznej
„Koniczynka” objęta była opieką terapeutyczną, zapewniając im tym samym
atrakcyjne spędzenie czasu wolnego od szkoły i zajęć. Dzieci dostały wsparcie
zarówno od terapeutek, jak i rówieśników, dzięki czemu wzrosło ich poczucie
bezpieczeństwa i akceptacji.
 Dzieci otrzymały wsparcie socjalne, w postaci codziennych posiłków.
 Dzięki poruszanym tematom i zrealizowanym zajęciom, dzieci nabyły wiedzę
umożliwiającą im nazywanie i rozpoznawanie ich własnych uczuć i emocji oraz
tych, z którymi spotykają się u innych osób.
 Dzieci rozwinęły umiejętności konstruktywnego rozwiązywania konfliktów.
 Zostały skompletowane trzy grupy wiekowe. Za pomocą przeprowadzonych zajęć
doszło do ich integracji, co pozwoliło na dalszy rozwój procesu grupowego.
 Zorganizowanie wyjść poza świetlicę pozwoliło dzieciom skorzystać z możliwości
niedostępnych im na co dzień. Jednocześnie stanowiło to dla nich dużą atrakcję,
która przyniosła im wiele radości i satysfakcji. Takie wydarzenia przyczyniają się
do rozwoju zainteresowań podopiecznych świetlicy.
 Dzieci podczas zajęć mogły nabyć nowych umiejętności i kompetencji
3
społecznych, a także utrwalić już posiadane.
 Zorganizowane zostały spotkania z rodzicami, umożliwiające zapoznanie się
kadrą oraz zebranie większej ilości informacji na temat dzieci i ich rodzin.
 Dzieci miały szansę wypowiadania własnego zdania i podejmowania decyzji.
 Dzięki przeprowadzonym warsztatom podopieczni świetlicy otrzymali wiedzę
pozwalającą im na podniesienie własnej oceny.
 Obserwując zachowania dzieci udało się sporządzić ich opisy, które usprawniają i
ułatwiają pracę z dziećmi.
 Dzięki hojności sponsorów była możliwość stworzenia paczek dzieciom, które
zostały wręczone podczas Wigilii.
2. Stowarzyszenie kontynuowało również projekt finansowany przez Urzędy Miast
Gdyni i Sopotu, który dotyczył prowadzenia Punktu pomocy psychologicznej dla mam,
rodziców, niemowląt i małych dzieci ”Początek w rodzinie”. Działalność punktu nadal
koncentrowała się na udzielaniu specjalistycznego wsparcia rodzinom i ich małym
dzieciom, proponując okołoporodową pomoc w zakresie zdrowia psychicznego.
Działania nasze dotyczyły wczesnej pomocy psychologicznej oraz prewencyjnej dla
rodzin i ich dzieci zarówno z obszaru społecznego wykluczenia, ale także wszystkich
osób mających kłopot w odnalezieniu się w nowej roli życiowej – roli rodzica. Pomoc
skierowana była do rodzin borykających się z problemami związanymi przede
wszystkim z nowym potomstwem. Celem naszych działań było zwiększenie rozumienia
własnych stanów emocjonalnych rodziców jak również rozpoznawania emocji dzieci. W
efekcie miało się to przyczynić do tworzenia i/lub wzmacniania więzi między rodzicami
i ich dziećmi. Dobre doświadczenia dziecka w tym zakresie stanowią podstawę
satysfakcjonującego funkcjonowania w późniejszym życiu dorosłym. Tworzenia się
prawidłowych postaw i relacji społecznych. W przypadku rodziców, ich większa
świadomość na temat własnego życia psychicznego oraz dziecka może zwiększać jakość
4
i zakres kompetencji rodzicielskich, może również przynosić więcej satysfakcji z bycia
rodzicem.
Ponadto, w ramach punktu chcieliśmy pomagać zrozumieć powody dla których osoby
rozważają zatrzymanie bądź oddanie dziecka do adopcji. Prowadziliśmy konsultacje dla
nastoletnich matek, które oczekiwał dziecka i niekoniecznie mogły liczyć na pomoc od
osób dorosłych. Pomoc oferowana była zarówno dla tych młodych ludzi, którzy
pozostawali pod opieką rodziców, ale także dla tych którzy pozostawali z różnych
powodów pod opieką placówek opiekuńczo wychowawczych.
Udzielaliśmy pomocy rodzinom w związku ze stratą dziecka. Stwarzaliśmy
warunki do rozmowy by oboje rodzice mogli mieć możliwość rozważenia poczęcia
kolejnego dziecka, odrębnego, nie będącego lekarstwem na depresję po stracie tego
zmarłego.
Zadaniem
naszym
było,
jak
dotychczas
podejmowanie
interdyscyplinarnych
interwencji w planowaniu okołoporodowej opieki wspólnie z pracownikami pomocy
społecznej, kuratorami , personelem medycznym. Wszystko po to by przed lub po
urodzeniu się dziecka, jeśli zachodziła konieczność, rodzice mogli otrzymać adekwatne
do ich potrzeb wsparcie.
Praca punktu opierała się głównie na jednorazowych lub większej liczbie spotkań w
zależności od skali problemu i potrzeb podopiecznych. Do punktu zgłaszali się zarówno
rodzice z dziećmi do 5 roku życia, jak i pracownicy różnych instytucji.
Podstawowym założeniem działalności punktu było i nadal jest zwiększanie
świadomości znaczenia tworzenia się więzi między dzieckiem a rodzicami, stanowiącej
podstawę funkcjonowania, wolnej i dynamicznie rozwijającej się jednostki od
pierwszych chwil jej życia.
Przede wszystkim w ramach działalności punktu odbywały się:
- Konsultacje i interwencje prowadzone przez psychologów dla pacjentek szpitala - z
oddziału położniczego, patologii ciąży, ginekologii i intensywnej opieki noworodków,
5
rodzin pacjentek oraz odbiorców zewnętrznych, którymi byli również pracownicy
MOPS.
- W związku z faktem iż punkt pomocy dla matek/ rodziców niemowląt i małych dzieci
działa kolejny rok praca z niektórymi pacjentami (rodzinami) miała charakter bardziej
stały, dłuższy. Kontakt z tymi odbiorcami jest znacznie bardziej pogłębiony, ponieważ
osoby te (rodziny) wymagały stałej, długoterminowej opieki. Były to osoby (rodziny) z
obszaru dysfunkcji szeroko rozumianej (społeczna, rodzinna, psychiczna) wymagające
dużego zaangażowania oraz stałego i długiego kontaktu, ponieważ sama pomoc
profilaktyczna czy interwencyjna stanowiła jedynie początek- rozpoznanie głębszych
problemów w systemie. Praca z tymi pacjentami miała na celu przeciwdziałanie
poważnym konsekwencjom dysfunkcji rodziny/ jednostki np.
zagrożenia życia i
zdrowia poszczególnych osób w systemie.
- W ramach punktu oferowana była pomoc psychologiczna osobom bezpośrednio po
traumatycznym wydarzeniu lub w jego trakcie zarówno wobec rodzin jak i personelu
medycznego (śmierć płodu, śmierć dziecka w trakcie porodu, śmierć dziecka w okresie
leczenia).
- Konsultanci punktu podejmowali rozmowy z personelem medycznym (położnych i
lekarzy). Celem tych spotkań było zwiększenie świadomości w obszarze sposobów
radzenia sobie z naturalnymi i/lub nieoczekiwanymi reakcjami wynikającymi z
traumatycznych przeżyć (szczególnie dotyczyło to reakcji związanych z porodami, w
których dochodziło do zagrożenia zdrowia lub życia pacjentek i ich dzieci lub śmierci
dziecka). Omawianie konkretnych sytuacji miało służyć radzeniu sobie z psychicznie
obciążającymi
doświadczeń
wydarzeniami.
miała
służyć
Rozmowa
personelowi
dotycząca
w
przeżytych
stabilizowaniu
traumatycznych
własnych
stanów
emocjonalnych. Efektem tych spotkań miał być możliwie sprawny powrót do
wykonywania codziennych czynności zawodowych mimo skrajnie obciążających stanów
emocjonalnych.
6
- Rozmowy z rodzicami i personelem dotyczyły również stanów emocjonalnych dziecka
na różnych etapach jego rozwoju psychicznego. Rozpoznawanie jego potrzeb i emocji
usprawniały współpracę między personelem, a pacjentami i ich rodzinami.
- Wczesne wykrywanie objawów depresji poporodowej, groźnej dla rozwoju
psychicznego/fizycznego niemowlęcia i kobiety jako matki, stało się częściej i w sposób
bardziej bezpośredni identyfikowane i zgłaszane przez osoby z personelu medycznego
oraz same pacjentki. Reakcje te łączymy z faktem istnienia punktu, rozpowszechnianych
ulotek i plakatów na terenie szpitala, a co się z tym wiąże możliwości skorzystania z
realnej pomocy specjalisty.
-Pomoc w podejmowaniu decyzji: „wychować dziecko czy oddać do adopcji”, również
stało się kwestią o której w bardziej bezpośredni sposób komunikowały pacjentki i
który był podejmowany często w ramach współpracy personelu i konsultantów.
-Pomoc psychologiczna oraz rozpoznawanie możliwości macierzyńskich nieletnich
matek, poszukiwanie wspólnie z nimi rozwiązań zmierzających do zapewnienia
poczucia bezpieczeństwa matce i dziecku, stanowiło również część pracy w ramach
punktu.
- Zagadnieniami poruszanymi przez personel punktu dotyczył uwrażliwiania na ochronę
noworodka/niemowlęcia przed bólem.
- Budowanie współpracy interdyscyplinarnej w ramach pomocy udzielanej matkom i
dzieciom przez szpital.
Punkt Pomocy Psychologicznej mieści się przy Szpitalu Morskim im PCK w Gdyni
Redłowie, działał przez ponad 20 godzin w miesiącu przez 11 miesięcy w 2013 roku. W
ramach działalności punktu przepracowano ponad 290 godzin w tym łącznie 110
osobom. Około 20 godzin poświęcono interdyscyplinarnym zespołom, również
telefonicznym, w ramach których omawianie były pilne sprawy odbiorców z innymi
specjalistami z różnych instytucji (MOPS- psychologowie i pracownicy socjalni, sądszczególnie kuratorzy, dom dziecka- koordynatorzy i wychowawcy, lekarze, położne)
7
3. Podsumowując miniony rok należy nadmienić, że kampania społeczna " W
oczekiwaniu", którą zrealizowaliśmy w roku 2013, cieszyła się bezpośrednio dużym
zainteresowaniem zgłaszających się osób do punktu, mediów, jak i portali
społecznościowych (ponad 3500 wejść, komentarzy). Stanowiła ona integralną część i
uzupełniający element działalności punktu. Kampanię wspierali Miasto Gdynia, Miasto
Sopot, Grupa Energa i Bank Nordea.
Wspólnie z Joanną Kondrat opublikowaliśmy na YouToobie spot kampanii, której
celem było uwrażliwienie społeczeństwa w regionie i na terenie kraju w zakresie obaw i
wyzwań związanych z przyszłą rolą rodzicielską. Zaprosiliśmy do społecznej dyskusji na
temat związków przyczynowo - skutkowych związanych z obawami o dziecko i
rodzicielstwo
w
poszczególnych
etapach
pary
w
ciąży.
Uwrażliwiliśmy
i
zainteresowaliśmy społeczeństwo znaczeniem tworzącej się więzi między rodzicami, a
dzieckiem już w okresie prenatalnym.
W ramach kampanii odbyło się kilkanaście spotkań z rodzicami i ekspertami
(ponad
100
osób),
na
których
uczestnicy
mieli
możliwość
wymienić
się
doświadczeniami i myślami na temat trudnych uczuć własnych i podopiecznych w
związku z pojawieniem się potomstwa.
Na wystawę fotograficzną i koncert Joanny Kondrat, zwieńczające kampanię w
roku 2013 przybyło ponad 150 osób dla których idea mówienia o trudnych uczuciach w
obliczu narodzin była ważna, bądź zaczęła mieć większe znaczenie.
Przedsięwzięcie służyć miało upowszechnianiu także wiedzy na temat naszej
organizacji, która działała w roku 2013 po raz pierwszy jako organizacja pożytku
publicznego, co w naszym odczuciu miało miejsce w każdym zakresie naszej
działalności.
4. Kolejnym projektem było przeprowadzenie 96 diagnoz psychofizycznych
dzieciom i ich opiekunom, którzy są pod kuratelą Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie
w Gdańsku. W ramach współpracy, opracowane opinie były wyczerpujące i użyteczne
8
dla wielu specjalistów na co dzień pracujących z rodzinami, co w konsekwencji spotkało
się z dużym uznaniem personelu Ośrodka oraz pochwałą zespołu interdyscyplinarnego i
orzekającego.
Mamy nadzieję, że również w kolejnym roku możliwe będzie podjęcie współpracy z
dotychczasowymi partnerami i sponsorami.
Prezes Stowarzyszenia
Katarzyna Janasiewicz-Nowak
9