Belka (metoda sił) - zadanie z ćwiczeń nr 4
Transkrypt
Belka (metoda sił) - zadanie z ćwiczeń nr 4
Narysować wykresy momentów i sił tnących w belce jak na rysunku. 3ql q 2l 2l l Określamy stopień statycznej niewyznaczalności: ns = r - 3 - p = 5 - 3 - 0 = 2 Przyjmujemy schemat podstawowy: X2 X1 Zakładamy do obliczeń, że niewiadome są równe 1. Rysujemy wykresy momentów zginających od obciążeń jednostkowych: M1 X1 = 1 2l X2 = 1 M2 1 1 Następnie rysujemy wykres od obciążenia zewnętrznego (oddzielnie od siły skupionej i oddzielnie od obciążenia ciągłego): 3ql 2 3ql q MP 1/8q(2l) 2= 1/2ql 2 Dla układu z dwiema niewiadomymi układ równań kanonicznych przyjmuje postać: Wykorzystując wzór Maxwella-Mohra, a dokładnie jego część uwzględniającą zginanie spowodowane oddziaływaniami od obciążeń statycznych, obliczamy wartości przemieszczeń: Zamiast całkowania analitycznego z wykorzystaniem równań opisujących momenty wykorzystane zostanie całkowanie graficzne polegające na przemnażaniu pola wykresu z momentu Mj przez rzędną z wykresu momentu Mi odczytaną w punkcie, gdzie znajduje się środek ciężkości figury z wykresu Mj. Obliczenie przemieszczenia 11 - przemnażamy pole z wykresu M1 przez rzędne z tego samego wykresu: M1 2l M1 2/3*2l 2l 2/3*2l Ponieważ oba pola są identyczne, a co za tym idzie obie rzędne także, wystarczy przemnożyć jedno pole przez rzędną a następnie wszystko pomnożyć razy dwa. Każdy trójkąt traktowany jest jako oddzielne pole, ze względu na to, że momenty opisane są różnymi funkcjami na obu prętach. Obliczenie przemieszczenia 21 - przemnażamy pole z wykresu M1 przez rzędne z wykresu M2: M1 2l M2 1 1 1 2/3*1 Obliczenie przemieszczenia 12 - przemnażamy pole z wykresu M2 przez rzędne z wykresu M1: M2 1 1 M1 1/2*2l 2l 2/3*2l Obliczenie przemieszczenia 22 - przemnażamy pole z wykresu M2 przez rzędne z tego samego wykresu: M2 1 1 M2 1 1 1 2/3*1 Obliczenie przemieszczenia 1P - przemnażamy pole z wykresu MP przez rzędne z wykresu M1 (w obliczeniach pomijamy pole trójkątne na przewieszeniu, ze względu na zerowe rzędne momentu na wykresie M1): 3ql MP 1/2ql 2 M1 2l 1/2*2l 1/3*2l Obliczenie przemieszczenia 2P - przemnażamy pole z wykresu MP przez rzędne z wykresu M2 (w obliczeniach pomijamy pole trójkątne na przewieszeniu, ze względu na zerowe rzędne momentu na wykresie M2): 3ql MP 1/2ql 2 M2 1 1 1/2*1 1/3*1 Rozwiązanie układu równań pozwala na obliczenie wartości X1 i X2: rozwiązaniem jest: Przemnażamy wykres M1 przez obliczoną wartość X1 otrzymując: M1 X1 X1 = 3/7ql 6/7ql 2 Przemnażamy wykres M2 przez obliczoną wartość X2 otrzymując: 2/7ql 2 M2 X2 X2 = -2/7ql Dodajemy wykres od obciążeń zewnętrznych MP: 3ql 2 MP Sumując wartości momentów z każdego z trzech wykresów w węzłach podporowych otrzymujemy: - pierwszy węzeł M = 2/7ql2 (na górze) - drugi węzeł M = 4/7ql2 (na dole) - trzeci węzeł M = 3ql2 (na górze) - czwarty węzeł M = 0 Na lewym i na prawym węźle brak jest obciążenia ciągłego, więc wykres momentów rysujemy linią prostą łącząc wartości w 1 i 2 węźle (pręt lewy) oraz wartości w 3 i 4 węźle (pręt prawy). Na pręcie środkowym jest obciążenie ciągłe, zatem musimy najpierw narysować wykres sił tnących, aby określić kształt wykresu momentów. 3ql 2 2/7ql 2 M 4/7ql 2 3/7ql 2/7ql 2+4/7ql 2 2l 3/7ql 3ql 3ql 2 l 3ql Wartości sił tnących w węzłach określa się sumując momenty (jeżeli leżą po przeciwnej stronie), lub odejmując momenty (jeżeli leżą po tej samej stronie wykresu), a następnie dzieląc przez długość pręta na którym wyliczamy wartości sił tnących. Jeżeli na pręcie występuje obciążenie ciągłe (tak jak na pręcie środkowym), to dodatkowo należy w obliczeniach uwzględnić siły jakie pojawią się od obciążenia ciągłego: 3ql 2 W = 2ql 2/7ql 2 M 4/7ql 2 25/14ql ql 11/14ql 4/7ql 2+3ql 2 2l 2ql 2 25/14ql ql 39/14ql gdzie pierwsza para sił powstaje od momentów obciążających węzły pręta środkowego, zaś druga para sił powstaje od wypadkowej z obciążenia ciągłego. Suma obu sił w węźle daje wartość siły tnącej, zaś wykres będzie wyglądać następująco: 3ql 2 3ql 3/7ql T 11/14ql 39/14ql Zaś ostateczny wykres momentów przyjmie postać jak poniżej. Ponieważ na pręcie środkowym siła tnąca nie przechodzi przez zero, oznacza to że na tym pręcie nie występuje ekstremum lokalne momentu. 3ql 2 2/7ql 2 M 4/7ql 2