WYROK UZASADNIENIE - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w

Sygn. akt IIK 93/16
2Ds. 17/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22.03.2016r.
Sąd Rejonowy w Lubaniu Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Tuliusz Stabryn
Protokolant: Sylwia Oleksy
Przy udziale Asesora Prokuratury Rejonowej w Lubaniu Julii Kubasik.
po rozpoznaniu dnia 22.03.2016r. sprawy karnej
przeciwko:
S. S. (1), s. T. i E. zd. K.,
ur. (...) w L.,
oskarżonemu o to, że :
w dniu 12 lipca 2015r. w K., województwa (...), na drodze wojewódzkiej nr (...), prowadził w ruchu lądowym pojazd
marki V. (...) nr rej. (...), znajdując się pod wpływem substancji psychotropowej w postaci metamfetaminy w stężeniu
102,9 ng/ml we krwi, będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem za prowadzenie pojazdu mechanicznego
w stanie nietrzeźwości SR w Lubaniu z dnia 04 maja 2007r., sygn. akt VIK 323/07,
tj. o czyn z art. 178a § 4kk
I. uznaje oskarżonego S. S. (1) winnym popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku
stanowiącego występek z art. 178a § 4kk i za to na podstawie art. 178a § 4kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy
pozbawienia wolności,
II. na podstawie art. 42 § 3kk orzeka wobec oskarżonego S. S. (1) środek karny w postaci dożywotniego zakazu
prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym,
III. na podstawie art. 43a § 2kk orzeka od oskarżonego S. S. (1) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz
Pomocy Postpenitencjarnej w Warszawie świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych,
IV. na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych, zwalnia
oskarżonego od ponoszenia kosztów w niniejszej sprawie i nie wymierza mu opłaty karnej.
UZASADNIENIE
W dniu 12 listopada 2015 roku funkcjonariusze Komisariatu Policji w L. M. B. (1), P. M. (1), G. K. (1) oraz B. K. (1)
wracali nieoznakowanym radiowozem ze szkolenia w L. do swojej jednostki. Opuszczając miejscowość L., przez radio
otrzymali komunikat Dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w L., iż w miejscowości K., do której się zbliżali, porusza
się samochód marki (...)o nr rej. (...), którego kierowca może się znajdować pod wpływem alkoholu. Dojeżdżając do
skrzyżowania z drogą prowadząca do miejscowości G. zauważyli wskazany pojazd, który poruszał się w nieznacznej
odległości przed nimi. Następnie pojazd ten zjechał do zatoczki autobusowej. Po zrównaniu się z tym pojazdem M.
B. (1) dał znak kierującemu do zatrzymania się, po czym przystąpił do kontroli drogowej. Z pojazdu tego od strony
kierowcy nie wysiadła żadna osoba, która miał się od niego oddalić.
Dowód: zeznania świadka B. K. k. 75-76;
zeznania świadka G. K. k. 76;
zeznania świadka P. M. k. 76;
zeznania świadka M. B. 76;
wyjaśnienia oskarżonego S. S. k. 74-75, 32-33, 37-38.
Po przystąpieniu do kontroli okazało się, iż kierującym pojazdem był S. S. (1). Oprócz niego w samochodzie byli M.
M. (konkubina S. S. (1)) oraz właściciel pojazdu A. M. znajdujący się w stanie upojenia alkoholowego. W trakcie
rozmowy z Policjantami S. S. (1) przyznał, iż dzień wcześniej spożywał alkohol, a dwa dni wcześniej zażywał środki
odurzające. Po przeprowadzeniu badania na alkoteście okazało się, iż S. S. (1) znajdował się w stanie nietrzeźwości ze
wskazaniem 0,15 mg alkoholu na dm3 w wydychanym powietrzu. Na miejsce został wezwany patrol ruchu drogowego
celem przeprowadzenia badania na narkotesterze. Badanie potwierdziło, iż S. S. (1) znajdował się pod działaniem
środków odurzających, w związku, z czym został on zatrzymany i przewieziony do (...) Centrum Medycznego w L. na
pobranie krwi. Badanie chemiczno-toksykologiczne wykazało, iż S. S. (1) w chwili prowadzenia pojazdu znajdował się
pod wpływem amfetaminy w stężeniu 25,4 ng/ml oraz metamfetaminy w stężeniu 102,9 ng/ml.
Dowód: zeznania świadka B. K. k. 75-76;
zeznania świadka G. K. k. 76;
zeznania świadka P. M. k. 76;
zeznania świadka M. B. 76;
wyjaśnienia oskarżonego S. S. k. 74-75, 32-33, 37-38;
protokół użycia alkotestu k. 2;
opinia chemiczno-toksykologiczna k. 22-25.
S. S. (1) był uprzednio karany w tym za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości.
Dowód: dane o karalności k. 9-10, 18-19;
wyrok SR w Lubaniu VIK 323/07 k.11.
Oskarżony S. S. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, mimo, iż w postępowaniu
przygotowawczym potwierdzał swoje sprawstwo w tym zakresie. Podnoszone przez niego okoliczności przestawienia
źle zaparkowanego samochodu przez nieznanego mu mężczyznę, który miał się oddalić w kierunku nadjeżdżającego
radiowozu, są gołosłowne. Przedstawiona przez oskarżonego linia obrony nie znajduje odzwierciedlenia w zebranym
materiale dowodowym. Zdaniem Sądu jest ona nieudolną próbą uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany mu
czyn. Oskarżony ma, bowiem świadomość surowości grożącej mu kary. Tym samym Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom
oskarżonego.
Przesłuchani świadkowie w osobach M. B. (1), P. M. (1), G. K. (1) oraz B. K. (1) zgodni są w swych relacjach, co do
okoliczności zaistniałego zdarzenia. Co istotne nie mają oni żadnych wątpliwości, co do faktu, iż kierowany przez
oskarżonego pojazd poruszał się po drodze publicznej, a przed przystąpieniem do jego kontroli, niedoszło do zmiany
kierujących. Nie widzieli, też żadnej osoby opisanej przez oskarżonego, oddalającej się z miejsca zdarzania. Zeznania
świadków są spójne i logiczne, wzajemnie się uzupełniają tworząc jedną logiczną całość. Świadkowie w sposób
szczegółowy opisali przebieg zdarzenia, ograniczając się do przedstawienia istotnych okoliczności mających znaczenie
dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Ich zeznania pozbawione są cech konfabulacji, czy próby manipulowania
faktami. Niewielkie rozbieżności w ich relacjach nie wpływają na negatywna ocenę ich wiarygodności. Biorąc pod
uwagę, iż korelują one z pozostałym materiałem dowodowym w postaci protokołu użycia alkotestu, opinią chemicznotoksykologiczną, Sąd przyjął, iż stanowią one wiarygodny materiał dowodowy.
W świetle powyższego Sąd uznał, iż okoliczności sprawy i wina oskarżonego nie budzą żadnych wątpliwości. Oskarżony
S. S. (1) swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona zarzucanego mu czynu z art. 178a § 4 kk.
Po pierwsze kierując po drodze publicznej samochodem pod wpływem substancji psychotropowej w postaci
metamfetaminy w stężeniu 102,9 ng/ml we krwi, naruszył normy powołanego wyżej przepisu. Przepis ten, bowiem
penalizuje odpowiedzialność sprawcy, w przypadku kierowania pojazdem mechanicznym, a niewątpliwie takim jest
samochód, między innymi pod wpływem środków odurzających. Po drugie S. S. (1) przedmiotowego czynu dopuścił
się będąc uprzednio skazanym prawomocnymi wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubaniu w sprawie VI K 323/07 za
czyn z art. 178a § 1 kk.
Wymierzając S. S. (1) na podstawie art. 178a § 4 kk karę 6 miesięcy pozbawienia wolności Sąd miał na
uwadze dotychczasowy charakter i sposób życia oskarżonego, jego uprzednią karalność, znaczny stopień społecznej
szkodliwości zarzucanego mu czynu przejawiający się ignorowaniem zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym i
narażaniem innych jego uczestników na utratę życia lub zdrowia, lekceważeniem orzeczeń sądowych oraz świadomym
i umyślnym postępowaniu sprawcy.
Oskarżony mimo danej mu szansy normalnego egzystowania w społeczeństwie nadal rażąco narusza obowiązujący
porządek prawny, co świadczy o jego wysokiej demoralizacji i braku podstaw do przyjęcia, iż w przyszłości nie dopuści
się on już nowych przestępstw. Już te okoliczności, zdaniem Sądu, nie dają podstaw do warunkowego zawieszenia
orzeczonej kary pozbawienia wolności. Wymierzenie innej kary niż kara bezwzględna pozbawienia wolności, byłoby w
ocenie Sądu niemym przyzwoleniem do dalszego łamania prawa przez oskarżonego, albowiem dotychczasowe sankcje
w żaden sposób nie wpłynęły na zamianę jego postawy.
Tak wymierzona kara będzie nie tylko realnie dolegliwa, ale również adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego, a
nadto będzie czynić zadość społecznemu odczuciu sprawiedliwości. Oskarżony musi zrozumieć, iż każde zachowanie
sprzeczne z ustalonym porządkiem prawnym nie pozostanie bez odpowiedniej sankcji.
Stosownie do obowiązujących przepisów Sąd był zobligowany do orzeczenia wobec oskarżonego, na podstawie art.
42 § 3kk, środka karnego w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu
lądowym. Środek ten swoją realną dolegliwością winien w tym przypadku wpłynąć wychowawczo na oskarżonego i
uświadomić mu niebezpieczeństwo grożące innym użytkownikom dróg ze strony kierujących znajdujących się pod
działaniem środków odurzających.
Dla wzmożenia dolegliwości Sąd zasądził od oskarżonego w oparciu o przepis art. 43a § 2kk świadczenie pieniężne
na rzecz funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w Warszawie w kwocie 10.000 zł, płatne
po uprawomocnieniu się wyroku.
Mając na uwadze sytuacje materialną oskarżonego, Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk i na podstawie art. 17 ust 1
ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych nie wymierzy mu opłaty uznając, iż jej poniesieni
byłoby dla sprawcy zbyt uciążliwe.