powiat raciborski

W W W. P O W I A T RA C I B O R S K I . P L
T HE BEST OF
POWIAT RACIBORSKI
K REIS R ATIBOR • R ACIBÓRZ C OUNT Y
n
Z I E LO N A OA Z A KU LT U R
KOŚCIÓŁEK ŚW. KRZYŻA
I PROCESJA WIELKANOCNA
– PIETROWICE WIELKIE
Jedyna zachowana w powiecie drewniana świątynia, wzniesiona w 1667 roku jako kaplica,
poszerzona do obecnych kształtów w połowie XVIII wieku.
Znane miejsce pielgrzymkowe za sprawą łaskami słynącego
malowidła ze sceną ukrzyżowania Jezusa, z początku XVIII
wieku. Wielu wiernych doznało tu łask uzdrowienia bądź
dostąpiło odpustów udzielanych z woli papieskiej. W sąsiedztwie, w 1899 roku, powstała neogotycka kapliczka kryjąca źródło wody. Tradycja głosi, że jej spożywanie w połączeniu z gorliwą modlitwą działa jak lekarstwo i zapewnia
długie zdrowie. Pobliski teren zaadaptowano na mały ogród
botaniczny z miejscem do wypoczynku, oczkiem wodnym i
małym mostkiem. Pietrowice Wielkie słyną z urządzanej
od wieków procesji konnej, zwanej Osterreiten. Na Górny
Śląsk zwyczaj ten przywiedli osadnicy z Zachodu w XII/XIII
wieku. Obrzęd odbywa się w drugi dzień Świąt Wielkanocy,
a intencją jeźdźców jest wybłaganie łask urodzaju i wszelkiej pomyślności. Jeźdźcy gromadzą się w południe przed
XVI-wiecznym kościołem parafialnym p.w. świętych Wita,
Modesta i Krescencji, by, w liczącej ponad sto koni procesji, przejechać do Św. Krzyża, gdzie odprawiane jest
nabożeństwo. Następnie odbywa się objazd pól (zawsze ze
wschodu na zachód), a na koniec wyścigi. Współcześnie
po Osterreiten gmina organizuje festyn konny z pokazami
rycerskimi, ujeżdżania, hippiki i woltyżerki.
Kościół otwarty w czasie nabożeństw, zwiedzanie
po uzgodnieniu z proboszczem parafii, tel. + 48 32
419 80 48. Źródełko czynne codziennie od świtu do
zmierzchu
DIE HL. KREUZKIRCHE UND
OSTERREITEN – GROSS PETERWITZ
Es ist die einzige erhaltene Schrotholzkirche im
ganzen Kreis. Sie wurde 1667 als eine Kapelle errichtet und Mitte des 18. Jahrhunderts bis zur heutigen Form
erweitert. Die Kirche ist, dank dem bekannten Gnadenbild
(Anfang des 18. Jahrhunderts) mit der Darstellung der
Kreuzigung Jesu ein bekannter Wallfahrtsort. Viele Gläubige
erhielten hier die Gnade der Heilung oder ihnen wurde aus
päpstlichem Willen vollkommener Ablass gewährt. 1899 errichtete man in der Nachbarschaft der Schrotholzkirche eine
neugotische Kapelle, die in ihrem Inneren eine Quelle birgt.
Laut Tradition wirkt das Trinken des Wassers, mit eifrigem
Gebet verbunden, wie ein Medikament und sichert ein langes Leben. Rund um die Kapelle errichtete man einen kleinen botanischen Garten mit einer Stelle für die WochenendErholung, einem Teich und einer Brücke. Groß Peterwitz
ist für die seit Urzeiten veranstaltete Pferdeprozession
(Osterreiten genannt) bekannt. Nach Oberschlesien wurde dieser Brauch von den Siedlern aus Westen um die
Jahrhundertwende des 12./13. Jahrhunderts gebracht. Der
Brauch findet immer am zweiten Osterfeiertag statt. Die
Reiter hoffen, die Gnade der guten Ernte und des Glücks
und Segens zu erflehen. Sie versammeln sich am Mittag
vor der aus dem 16. Jahrhundert stammenden St. Vitus-,
Modest- und Kreszenzia-Pfarrkirche, um von hier aus in der
über Hundert Pferde zählenden Prozession zum hl. Kreuz
zu reiten, wo eine Andacht gefeiert wird. Dann folgt das
Umkreisen der Felder (immer von Ost nach West) und zum
Schluss gibt es ein Pferderennen. Heutzutage organisiert die
Gemeinde nach dem Osterreiten ein Pferdefest mit Ritterund Reit- Vorführungen, wie auch mit Vorführungen im
Zureiten und Voltigieren.
Die Kirche kann man während der Gottesdienste besichtigen. Besichtigung nach Absprache mit dem Pfarrer,
Tel. + 48 32 419 80 48. Die Quelle ist täglich geöffnet
– von morgens bis abends
ST. CROSS CHURCH AND
RESURRECTION PROCESSION
– PIETROWICE WIELKIE
It is the only preserved wooden temple in the
district, built in 1667 as a chapel, and rebuilt
as wide as it is now in the middle of the 18th century. It
is a known destination of pilgrimage because of a famous
painting with a scene of the crucifixion of Jesus from
the beginning of the 18th century. Many of the faithful
experienced a miracle healing or were indulged from the
Pope’s will. In the neighbourhood in 1899 a Neogothic
chapel arose with a water spring inside. As the tradition goes drinking it together with devout prayer works
as medicine and provides health for a long time. The
nearby area was adapted into a small botanical garden
with a place of rest, a water garden and a small bridge.
Pietrowice Wielkie is famous for the horse procession
that has been arranged for centuries, called Osterreiten.
The custom was brought to Upper Silesia by settlers from
the West in 12/13th century. The ceremony takes place
on the second day of Easter and the riders’ intention is
to obtain harvest grace and prosperity. Riders gather
at midday in front of St. Wit, Modest and Krescencja
Church from the 16th century and in a procession with
over 100 horses head for St. Cross Church where a service takes place. Later riders go to the fields (from east
to west) and at the end there is a horse-race. Nowadays
after the Osterreiten the community organises a horse
picnic with a knight breaking in a horse, horse riding
and horseback riding demonstrations.
The church is open during services, visits are allowed
with the prior agreement of the parson, tel. +48 32 419
80 48. The spring is open daily from dawn till dusk
Fot. B. Stachow
Fot. WAW
Fot. WAW
ZAMEK PIASTOWSKI
– RACIBÓRZ
Pierwsza wzmianka o grodzie pochodzi z 1108
roku. Z Kroniki Galla Anonima wiadomo, że
został wówczas odbity z rąk Morawian przez wojska księcia
Bolesława Krzywoustego. Stał się siedzibą polskiego kasztelana, a w II połowie XII wieku dworu Mieszka I, pana
na Raciborzu, władcy Polski. Po nim rezydowali tu kolejni
książęta górnośląscy, w tym Kazimierz, dziad króla polskiego Władysława Łokietka. W I połowie XIII wieku rozpoczęto wznoszenie pierwszych partii murowanych zamku.
Około 1290 roku książę Przemysł zlecił budowę gotyckiej
kaplicy, która otrzymała wezwanie św. Tomasza Becketa
z Canterbury, angielskiego męczennika. Wezwanie upamiętnia spór między biskupem wrocławskim Tomaszem
II a księciem Henrykiem IV Probusem, którego finał,
opisany przez Jana Długosza, rozegrał się w Raciborzu.
Zamek, w którym schronił się biskup, oblegały wojska
Probusa. Ostatecznie doszło do pojednania, a wdzięczny
za to biskup ustanowił przy kaplicy kolegiatę. Kanonicy
przebywali tu do 1416 roku. Znawcy nie mają wątpliwości, że kaplica stanowi dziś najcenniejszy tego typu obiekt
w Polsce. Nazywana jest perłą górnośląskiego gotyku,
bądź też, ze względu na podobieństwa do słynnej paryskiej kaplicy, śląską Saint-Chapelle Ze starych przekazów
wiadomo, że niegdyś przechowywano tu i czczono święte
relikwie, najprawdopodobniej szczątki kanonizowanego
biskupa z Canterbury.
Wstęp na zamek od wiosny do jesieni. Zwiedzanie kaplicy w uzgodnieniu ze Starostwem, tel. +48 32 415
44 08
DAS PIASTESN-SCHLOSS
– RATIBOR
Die erste Erwähnung der Ratiborer Burg
stammt aus dem Jahre 1108. Aus der Chronik
von Gall Anonim erfahren wir, dass sie damals aus den
Händen der Mährer durch die Streitkräfte Boleslau
III. Schiefmunds entsetzt wurde. Sie wurde Sitz des
polnischen Kastellans und in der zweiten Hälfte des
12. Jahrhunderts des Hofes von Mieszko I., Ratiborer
Herzogs und Herrschers über Polen. Nach ihm residierten hier weitere oberschlesische Herzöge, darunter
Kasimir, der Großvater des polnischen König Władisław
I. Ellenlangs. In der ersten Hälfte des 13. Jahrhunderts
wurden die ersten gemauerten Teile des Schlosses errichtet. Im Jahre 1290 ließ Herzog Premyslaus eine gotische Kapelle bauen, die dem hl. Thomas Becket von
Canterbury, einem englischen Märtyrer gewidmet war.
Der Name des Schutzheiligen der Kapelle gedenkt des
Streites zwischen dem Breslauer Bischof Thomas II. und
dem Herzog Heinrich IV. (genannt Probus), dessen von
Jan Długosz beschriebene Finale sich in Ratibor abspiel-
te. Das Schloss, in dem der Bischof Unterschlupf fand,
wurde von Probus’ Streitkräften belagert. Letztendlich
kam es zur Versöhnung des Bischofs und des Herzogs,
und der dafür dankbare Bischof gründete an der Kapelle
ein Kollegiatsstift, an dem Kanoniker bis zum Jahre 1416
tätig waren. Die erfahrenen Kenner der Kunstgeschichte
sind sich sicher, dass die Kapelle das kostbarste Objekt
dieser Art in ganz Polen sei. Sie wird die Perle der
schlesischen Gotik oder – wegen der Ähnlichkeit mit
der berühmten Pariser Kapelle – schlesische SaintChapelle genannt. Aus alten Überlieferungen weiß
man, dass einst hier eine heilige Reliquie, höchstwahrscheinlich Überreste des heilig gesprochenen Bischof von
Canterbury, aufbewahrt und verehrt wurde.
Eintritt zur Schlossanlage vom Frühling bis zum Herbst.
Besichtigung der Schlosskapelle nach Absprache mit
dem Landratsamt, Tel. + 48 32 415 44 08
THE PIAST CASTLE
– RACIBÓRZ
The first mention of Racibórz dates from
1108. We learn from the Chronicle by Gallus
Anonymus that it was taken from the Moravians by Duke
Bolesław Wrymouth’s army. It became the seat of Polish castellan, and in the second half of the 12th century of Mieszko
called Tanglefoot, lord of Racibórz, ruler of Poland. After
him, dukes from Upper Silesia resided there, among others
Casimir, grandfather of Polish king Władysław the Elbowhigh. In the first half of the 13th century the building of
the first stone parts of the castle began. About 1290 Duke
Premislas commissioned the building of a Gothic chapel,
which received a visit from Thomas Beckett of Canterbury,
English martyr. The visit commemorates a dispute between
the bishop of Wrocław Thomas II and Henry IV Probus.
Its end was described by Jan Długosz and took place in
Fot. B. Stachow
Racibórz. The castle, where the bishop was hiding, was
surrounded by Probus’ army. Finally the hierarchs were reconciled and the bishop established a collegiate at the chapel. Canons stayed here until 1416. Experts have no doubts
that the chapel is the most precious building of that kind.
It is called the pearl of Upper – Silesian Gothic, or because
of its similarity to the famous French chapel, the Silesian
Saint-Chapelle. It is known from the old records that holy
relics used to be housed and revered there, most probably
the remains of the canonized bishop from Canterbury.
The castle is open from spring to autumn. The chapel
can be visited with prior agreement from District
Authorities, tel. +48 32 415 44 08
KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA – RACIBÓRZ
W 1241 roku ziemie południowej Polski najechały hordy mongolskie. Do decydującego
starcia z nimi doszło pod Legnicą. Wojska polskie poniosły
tam druzgocącą klęskę. Zginął głównodowodzący książę
Henryk Pobożny. Bez większych strat z pola bitwy uszły jedynie hufce opolsko-raciborskie księcia Mieszka II Otyłego.
Z pogromu ocalał również Jan Iwanowic, przyboczny rycerz
księcia Henryka. Dotarł do Raciborza, gdzie jego relację z tragicznych wydarzeń pod Legnicą spisał w kronice
klasztornej przeor raciborskich dominikanów Wincenty z
Kielczy, sławny z autorstwa dwóch żywotów św. Stanisława
oraz hymnu Gaude Mater Polonia. Kronika uważana jest
dziś za zaginioną, ale w XV wieku skorzystał z niej kanonik krakowski i sławny dziejopisarz Jan Długosz. Z źródła
tego, na karty Roczników, czyli kronik sławnego Królestwa
Polskiego, przeniósł ostatnie słowa ginącego pod Legnicą
księcia Henryka. Brzmiały one: gorze szo nam stalo, czyli
przytrafiło się nam nieszczęście. Władca wypowiedział je,
widząc uchodzące z pola bitwy wojska górnośląskie. W
Raciborzu spisano więc najstarsze polskie zdanie, o prawie 30 lat wcześniejsze od pochodzącej z 1270 roku zapiski
w słynnej Księdze Henrykowskiej. Między 1246 a 1258
rokiem dominikanie raciborscy wznieśli klasztor i kościół
św. Jakuba. Konwent istniał do 1810 roku, kiedy to został
zlikwidowany przez Prusaków. Zabudowania klauzury rozebrano, ale gotycki kościół, w kształcie po odbudowie z
pożaru w 1300 roku, przetrwał do dziś w północno-wschodnim narożu Rynku. Z klasztoru dominikanów raciborskich
pochodzi słynny, bogato zdobiony graduał z około 1500
roku, przechowywany obecnie w Muzeum.
Cały kościół otwarty podczas nabożeństw, poza nimi dostęp do kruchty pod chórem, zwiedzanie po uzgodnieniu
z proboszczem parafii, tel. + 48 32 415 49 08
DIE HL. JAKOBUSKIRCHE – RATIBOR
Im Jahre 1241 wurden die südlichen Gebiete
Polens von Mongolenhorden heimgesucht.
Zum entscheidenden Gefecht kam es bei Liegnitz. Die
polnischen Streitkräfte erlitten dort eine vernichtende
Niederlage. Der Anführer, HerzogHH Heinrich II., der
Fromme genannt, kam ums Leben. Ohne größeren Schaden
konnten nur die Oppelner-Ratiborer Heerscharen Herzogs
Mieszko II. des Beleibten das Schlachtfeld verlassen. Die
Schlacht überlebte auch Johann Ivanovitz aus der Leibgarde
Herzog Heinrichs. Er gelangte nach Ratibor, wo der Prior
der Ratiborer Dominikaner, Vinzent aus Kielcz, der auch
als Autor von zwei Heiligenleben des hl. Stanislaus und
der Hymne Gaude Mater Polonia berühmt war, seine
Überlieferung der tragischen Ereignisse der Schlacht bei
Liegnitz in der Klosterchronik verewigte. Die Chronik gilt
heute als verschollen, aber im 15. Jahrhundert benutzte sie
der Krakauer Kanonikus und bekannte Geschichtsschreiber
Jan Długosz. Aus dieser Quelle übertrug er die letzten
Worte des bei Liegnitz sterbenden Herzog Heinrichs auf die
Seiten der Jahrgänge, also in die Chroniken des berühmten
Königreichs Polen. Sie lauteten: gorze szo nam stalo, was
bedeutet Es geschah uns ein Unglück. Der Herzog sprach
sie aus, als er die vom Schlachtfeld fliehenden oberschlesischen Streitkräfte sah. In Ratibor also wurde der älteste
polnische Satz, der um fast 30 Jahre älter als die aus dem
Jahre 1270 stammende Aufzeichnung aus dem berühmten
Heinrichs Buch ist, niedergeschrieben. In den Jahren 12461258 errichteten die Ratiborer Dominikaner die Kirche
zum hl. Jakobus und ein Kloster. Der Konvent existierte bis
zum Jahre 1810, also bis zu seiner Liquidierung durch die
Preußen. Die Klausurbauten wurden abgebaut, aber die gotische Kirche überdauerte, in der nach ihrem Wiederaufbau
von Brandschäden im Jahre 1300 erhaltenen Form, im
nordöstlichen Ringwinkel, bis zur heutigen Zeit. Aus dem
Kloster der Ratiborer Dominikaner stammt das berühmte,
reich verzierte liturgische Messgesangbuch (Graduale) aus
dem Jahre 1500, das heute im Museum aufbewahrt wird.
Die ganze Kirche ist während der Gottesdienste geöffnet, außerhalb der Gottesdienste Zugang zur
Kirchenvorhalle unter dem Chor, Besichtigung nach
Absprache mit dem Pfarrer, Tel. + 48 32 415 49 08
ST. JACOB’S CHURCH
– RACIBÓRZ
In 1241 the lands of southern Poland were
invaded by the Mongol horde. The crucial
clash with them took place at Legnica. The Polish army
was severely defeated there. Commander-in-Chief, Duke
Henry the Pious was killed there. Only regiments from
Opava and Racibórz led by Duke Mieszko II the Obese did
not suffer heavy losses in the battle. Also Jan Iwanowic,
adjutant knight of Duke Henry survived the defeat. He
got to Racibórz, where his account of the tragic events at
Legnica was written down in a monastery chronicle by the
Dominicans’ from Racibórz prior Wincenty from Kielczy,
famous for writing two hagiographies of St. Stanislaus and
a hymn Gaude Mater Polonia. The chronicle is considered to be lost, but in the 15th century it was used by a
Cracovian canon and famous historian Jan Dlugosz. From
that source he transferred the dying words of Legnica
Duke Henry to The Annals or Chronicles of the Famous
Kingdom of Poland. These were the words: gorze szo nam
The church is open during services, besides there is
access only to the church porch under the choir, visits
are allowed after receiving the parson’s agreement,
tel. +48 32 415 49 08
Fot. B. Stachow
Fot. WAW
stalo, which means: calamity happened to us. The ruler
uttered these words when he saw the Upper-Silesian army
escaping from the battlefield. Hence, in Racibórz was written this oldest Polish sentence, almost 30 years older than
notes from 1270 in a famous Book of Henrykow. Between
1246 and 1258 Dominicans from Racibórz built a monastery
and St. Jacob’s Church. The convent existed until 1810,
when it was abolished by the Prussians. The monastery’s
buildings were pulled down, but the church still stands in a
form after reconstruction because of fire in 1300. A famous,
richly ornamented gradual from about 1500 comes from the
Racibórz Dominican monastery, which is now stored in the
Museum.
KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA
– RACIBÓRZ
Pierwsza wzmianka o kaplicy św. Jana na
Ostrogu pochodzi z 1307 roku. Pierwotnie był to
kościół drewniany. Obecny murowany wzniesiono w latach
1856-1860 według projektu architekta Wincentego Statza z
Kolonii. Jest to jedna z ładniejszych górnośląskich świątyń
neogotyckich, wzorowana na XIII-wiecznej katedrze we
Fryburgu Bryzgowijskim w Badenii-Wirtembergii, uważanej za arcydzieło średniowiecznego gotyku. W transepcie
kościoła zwracają uwagę przepiękne witraże z około 1900
roku, w tym niezwykle sugestywny Sąd ostateczny mistrza
Franza Borgiasa Mayera z Monachium. W XIX i XX wieku
kościół na Ostrogu był celem licznych pielgrzymek przed
łaskami słynący obraz Jezusa Boleściwego, umieszczony w
zwieńczeniu bocznego ołtarza św. Krzyża. Malowidło na
desce z przełomu XVII/XVIII wieku jest dziełem anonimowego autora, wzorowanym na twórczości włoskich mi-
strzów Il Volterrano oraz Palloniego. Przerażające oblicze
Jezusa ukazującego ranę w swoim boku sprawiło, że w 1827
roku, z fundacji rodziny książąt von Ratibor, wykonano kopię obrazu o znacznie łagodniejszym obliczu Zbawiciela.
Umieszczono ją w ołtarzu głównym, pod kunsztownym malowidłem Jana Bochenka, przedstawiającym chrzest Jezusa
w Jordanie. Kult Jezusa ostrogskiego, zwanego Raciborskim
Cierpiętnikiem, i cuda, które za Jego wstawiennictwem się
tu dokonały, poświadczają liczne przekazy źródłowe oraz
wota dziękczynne. Słynny polski podróżnik i etnograf
Lucjan Malinowski stawiał Ostróg obok sanktuariów w
Piekarach Śląskich i Częstochowie.
Kościół otwarty w czasie nabożeństw, zwiedzanie po
uzgodnieniu z proboszczem, tel. + 48 32 415 24 22,
parafia@parafiaostrog.pl
DIE ST. JOHANNES DER TÄUFER
KIRCHE – RATIBOR
Die erste Erwähnung der Kapelle im Stadtteil
Ostrog stammt aus dem Jahr 1307. Die ursprüngliche Kirche war aus Holz, die heutige gemauerte Kirche
wurde in den Jahren 1856-1860, nach dem Plan des Architekten
Vinzent Statz aus Köln errichtet. Es ist eins der schönsten oberschlesischen neugotischen Gotteshäuser, das an das im 13.
Jahrhundert entstandene und als Meisterwerk der mittelalterlichen Gotik geltende Freiburger Münster (Freiburg im Breisgau,
Baden-Württemberg) angelehnt war. Im Querschiff der Kirche
ziehen wunderschöne Glasmalereien aus den Jahren um 1900
die Aufmerksamkeit auf sich, darunter das unglaublich suggestive „Jüngste Gericht“, geschaffen vom Künstler Franz
Borgias Mayer aus München. Im 19. und 20. Jahrhundert
war die Kirche im Stadtteil Ostrog Ziel vieler Pilgerschaften
zum wunderbaren Bildnis Jesu des Leidenden, das sich in der
Bekrönung des hl. Kreuz-Nebenaltars befindet. Das auf einem
Brett gemalte Bild, das man auf Ende des 17. oder Anfang
des 18. Jahrhunderts datiert, ist ein Werk eines anonymen
Autors und war an die Werke der italienischen Maler wie Il
Volterrano und Palloni angelehnt. Das außerordentlich suggestive und vor Schmerz verzerrte Antlitz Jesu, der die Wunde
auf seiner Seite zeigt, verursachte, dass die herzogliche Familie
von Ratibor im Jahre 1827 eine Kopie des Gemäldes mit wesentlich sanfteren Gesichtszügen des Erlösers fertigen ließ und
auch Spender der Kopie war. Sie wurde im Hauptalter, unterhalb des kunstvollen, Jesu Taufe im Fluss Jordan darstellenden
Gemäldes von Johann Bochenek, aufgehängt.Den Kult des
ostrog’schen Jesu, der auch Ratiborer Märtyrer genant wird,
wie auch die Wunder, die dank seiner Fürsprache geschahen,
bezeugen zahlreiche Quellen wie auch Weihgeschenke. Der
berühmte polnische Abenteurer und Ethnograph, Lucjan
Malinowski, meinte, dass das Sanktuarium in Ostrog den gleichen Stellenwert wie die Sanktuarien in Deutsch Piekar und
in Tschenstochau hätte.
Die Kirche ist während der Gottesdienste geöffnet,
Besichtigung nach Absprache mit dem Pfarrer, Tel. +48
32 415 24 22, parafia@parafiaostrog
ST. JOHN THE BAPTIST CHURCH
– RACIBÓRZ
The first mention of St. John’s Chapel in
Ostróg comes from 1307. At first it was a wooden church. The present brick one was built in 1856-1860
according to the project by architect Wincenty Statz from
Cologne. It is one of the prettier Upper-Silesian Neogothic
temples, patterned on a cathedral from the 13th century
in Freiburg im Breisgau in Baden-Wittemberg, which is
considered to be the masterpiece of Middle Aged Gothic.
In the transept of the church there are beautiful stainedglass windows from about 1900, with the incredibly moving
„Judgement Day” made by master Franz Borgias Mayer
from Munich. In the 19th and 20th century the church in
Ostróg was the destination for pilgrims, who came here to
see the full of grace picture of Sorrowful Jesus, placed above
the side St. Cross altar. The painting on board made at the
turn of the 17th/18th century was made by an anonymus
Fot. B. Stachow
author, patterned on works of Italian masters Volterrano
and Palloni. The horrifying face of Jesus showing the
wound in his side made one family of princes von Ratibor
fund a copy of a picture with a much more gentle face of the
Savior in 1827. It was placed in the main altar, below the
artistic painting by Jan Bochenek presenting the baptism of
Jesus in the River Jordan. The cult of Jesus from Ostróg,
also called the Racibórz Sufferer, and the miracles that happened here because of Him are proved by numerous source
materials and thanksgiving votes. A famous Polish traveller
and ethnographer Lucjan Malinowski put Ostróg next to
the sanctuaries in Piekary Śląskie and Częstochowa.
The church is open during services, visits are allowed
after receiving the parson’s agreement, tel. +48 32 415
24 22, parafia@parafiaostrog.pl
MUMIA EGIPCJANKI
– RACIBÓRZ
Około 1860 roku bogaty żydowski bankier, baron
Anzelm von Rothschild, pan na Chałupkach i
Szilerzowicach, odbył podróż do Egiptu, skąd przywiózł liczne pamiątki, w tym kompletny pochówek Egipcjanki, który
miał być prezentem dla jego narzeczonej. Osobliwy podarek
został odrzucony. W 1864 roku baron postanowił pozbyć się
pamiątki z podróży, dzięki czemu mumia trafiła do gabinetu starożytności królewskiego ewangelickiego gimnazjum w
Raciborzu, które działało w murach starej klauzury dominikanek. W 1927 roku zabytek przejęło formalnie nowo powstałe Muzeum Miejskie, zajmujące sąsiadujący z gimnazjum
dawny kościół dominikanek. Przez kilkanaście lat toczyło jednak spór z muzeum w Gliwicach, które wypożyczyło mumię
i nie chciało jej zwrócić. Uczyniło to dopiero w 1934 roku.
Starożytny eksponat szczęśliwie przetrwał II wojnę światową.
Zabandażowana do połowy mumia, sarkofagi i bogato zdobio-
ny, kolorowy kartonaż a także trzy oryginalne urny kanopskie
na wnętrzności zmarłych, sprowadzone przed wojną z muzeum
starożytności w Berlinie, stanowią dziś największą atrakcję
raciborskiego Muzeum, ściągającą rokrocznie tysiące turystów. Stała ekspozycja pt. W krainie Ozyrysa znajduje się w
murach podominikańskiego kościoła św. Ducha. Prowadzone
nad raciborską mumią badania naukowe pozwoliły ustalić,
że Egipcjanka żyła w czasach XXII dynastii (946-722 p.n.e).
Miała na imię Dżed-Amonet-ius-anch, co oznacza: bogini
Amonet powiedziała, ona będzie żyć. Była zamożną mężatką
o czym świadczy bogaty pochówek. Zmarła mając około 20
lat. Przyczyną śmierci, jak wykazały badania rentgenologiczne, były prawdopodobnie komplikacje ciążowe.
Muzeum czynne wtorek-piątek od 9-16, soboty niedziele
10-14, www.muzeum.raciborz.pl
DIE ÄGYPTISCHE MUMIE
– RATIBOR
Um das Jahr 1860 unternahm ein reicher jüdischer
Bankier, Baron Anselm von Rothschild, Herr von
Annaberg und Schillersdorf, eine Reise nach Ägypten, von
der er viele Andenken, darunter ein im Original vollständig erhaltener Sarkophag einer Ägypterin, die als Geschenk
für seine Verlobte gedacht war, brachte. Dieses sonderbare
Geschenk wurde abgelehnt. Im Jahre 1864 fasste der Baron
einen Entschluss, das Andenken aus der Reise loszuwerden.
Dank seiner Entscheidung kam die Mumie in das Altertümer
Kabinett des Königlichen Evangelischen Gymnasiums zu
Ratibor, das in den Mauern des ehemaligen Klausurordens
der Dominikanerjungfrauen agierte. 1927 wurde das antike
Objekt formell durch das neu entstandene Stadtmuseum übernommen, das sich in der Nachbarschaft zum Gymnasium in
der ehemaligen Klosterkirche befand. Das Museum musste
jahrelang mit dem Gleiwitzer Museum, das zuvor die Mumie
ausgeliehen hatte und sie nicht abgeben wollte, einen Streit
führen. Die Rückgabe erfolgte erst 1934. Das altertümliche
Exponat überdauerte glücklich den Zweiten Weltkrieg. Die bis
zur Hälfte bandagierte Mumie, zwei Sarkophage, eine reich
verzierte, außerordentlich farbige Kartonage und drei originale Kanopen zur Aufbewahrung der Eingeweiden der Toten,
die vor dem Krieg aus dem Berliner Altertumsmuseum gebracht wurden, sind heute die größte Attraktion des Ratiborer
Museums und ziehen jährlich Tausende von Touristen an. Die
ständige Ausstellung unter dem Titel „Im Reich des Osiris“
befindet sich in den Mauern der ehemaligen Klosterkirche
der Dominikanerjungfrauen zum hl. Geist. Anhand der an
der Ratiborer Mumie durchgeführten Untersuchungen konnte
man feststellen, dass die Ägypterin zu Zeiten der 22. Dynastie
(946-722 v. Chr.) lebte. Sie hieß Dsched-Amonet-ius-anch, was
bedeutet: Die Göttin Amonet sagte, sie werde leben. Die reiche
Bestattung spricht dafür, dass sie eine wohlhabende Ehefrau
war. Sie starb jung, im Alter um die 20 Jahre. Als Todesursache
kämen, wie die zeitgenössischen Röntgenuntersuchungen ergaben, Schwangerschaftskomplikationen in Frage.
Öffnungszeiten des Museums – donnerstags – freitags
von 9.00 Uhr bis 16.00 Uhr, samstags – sonntags von
10.00 Uhr bis 14.00 Uhr, www.muzeum.raciborz.pl
EGYPTIAN MUMMY
– RACIBÓRZ
About 1860 a rich Jewish banker, baron
Anzelm von Rothschild, lord of Chałupki and
Szilerzowice, went on a journey to Egypt and brought numerous souvenirs, among others a complete burial of an
Egyptian woman, which was supposed to be a present to
his fiancée.The peculiar gift was rejected. In 1864 the baron decided to get rid of the souvenir from his journey, and
thanks to that the mummy went to the antiquity department of the Royal Evangelical Gimnazjum in Racibórz,
which was in the old Dominican Sisters’ Monastery. In
1927 the relic was formally taken over by a new Town
Museum, which was situated in the former Dominican
church next to the gimnazjum. Yet, for over a dozen years
it was disputed with the museum in Gliwice, which borrowed the mummy and refused to give it back. It was not
returned until 1934. The ancient exhibit survived World
War II happily. The half-bandaged mummy, sarcophagi,
and richly ornamented, colourful cartonnage as well as
Fot. M. Krakowski/ Muzeum Racibórz
three original canopic jars to keep the viscera of corpses
brought before the war from the Museum of Antiquity in
Berlin are nowadays the greatest attraction of the Museum
in Racibórz drawing thousands of tourists a year. A permanent exhibition entitled In the land of Osiris is in the
former Holy Ghost Dominican Church. Scientific research
on the mummy revealed that the Egyptian woman lived
during the 22nd dynasty (946-722 B.C.). Her name was
Dżed-Amonet-ius-anch, which means: goddess Amonet
said she would live. She was a rich married woman, which
is proved by the rich burial. She died young at the age
of about 20. The reason for her death, according to the
radiological researches, were most probably pregnancy
complications.
The museum is open Tuesday – Friday from 9.00
to 16.00, Saturdays – Sundays from 10.00 to 14.00,
www.muzeum.raciborz.pl
NEKROPOLIA PIASTÓW
I PRZEMYŚLIDÓW – RACIBÓRZ
Według starych przekazów, dawny klasztorny
kościół dominikanek p.w. Św. Ducha kryje
szczątki zakonnic i dobrodziejów konwentu oraz groby
władców górnośląskich z rodu Piastów i Przemyślidów. Na
pochówki natrafiono podczas prac archeologicznych w latach
90. XX wieku. W ciągu kilku lat badań w prezbiterium oraz
na miejscu nieistniejącej już kaplicy św. Dominika (przylegała do północnej ściany kościoła) odkryto kilkanaście krypt
ze szczątkami kobiet i mężczyzn oraz dzieci. Do najciekawszych należały książęce pochówki z kaplicy św. Dominika,
należące najprawdopodobniej do rodziców i rodzeństwa
świątobliwej Ofki Piastówny, córki księcia Przemysła, przeoryszy raciborskich dominikanek. W prezbiterium odkryto
grób księcia Walentyna Przemyślidy, ostatniego przedstawiciela tego rodu władającego Raciborzem, zmarłego w
1521 roku Symbolem końca dynastii był złamany miecz
odnaleziony w grobowcu władcy. Odkrycia w prezbiterium
zaadaptowano na potrzeby ekspozycji muzealnej, pokazującej wnętrza średniowiecznych grobowców. Stanowi unikat
w skali kraju. Wzbogacona została szeregiem zabytków
odnalezionych w grobach, między innymi medalikami,
krucyfiksami czy elementami strojów. Rangę znalezisk podnoszą efekty badań prowadzonych tu przez krakowskich antropologów. Na czaszkach pogrzebanych w świątyni kobiet
zidentyfikowano szereg przypadków rzadkiej genetycznej
choroby określanej nazwą HFI (Hyperostosis frontalis interna). Dwie z czaszek należały do krewniaczek, co uznano
za światowy ewenement, omawiany na międzynarodowych
sympozjach antropologicznych.
Muzeum czynne wtorek-piątek od 9-16, soboty niedziele
10-14, www.muzeum.raciborz.pl
DIE GRABSTÄTTE DER PIASTEN
UND DER PREMYSLIDEN – RATIBOR
Laut alten Überlieferungen birgt die alte Dom
inikanerjungfrauenkirche zum hl. Geist nicht
nur Überreste von Nonnen und Wohltätern des Konvents,
sondern auch Gräber der oberschlesischen Herrscher aus
dem Geschlecht der Piasten und der Premysliden. Auf die
Gräber stieß man während archäologischer Arbeiten (90er
Jahren des 20. Jahrhunderts). Während mehrjähriger
Untersuchungen, die im Presbyterium und an der Stelle
der nicht mehr vorhandenen Kapelle zum hl. Dominik (sie
grenzte an die Nordwand der Kirche) durchgeführt wurden,
entdeckte man einige zehn Krypten mit Überresten von
Frauen, Männern und Kindern. Am interessantesten waren herzogliche Gräber aus der Kapelle zum hl. Dominik,
die höchstwahrscheinlich den Eltern und Geschwistern der
gottgefälligen Ofka Piastówna, Tochter Herzog Premyslaus’,
Priorin der Ratiborer Dominikanerjungfrauen, gehören.
Im Presbyterium dagegen entdeckte man das Grab des
1521 verstorbenen Herzog Valentin Premyslid, des letzten Repräsentanten des Geschlechts, das Herrscher über
Ratibor war. Als Symbol für das Ende des Geschlechts wur-
de dem verstorbenen Herzog ein gebrochenes Schwert ins
Grab gelegt. Die Entdeckungen im Presbyterium wurden
für den Bedarf der Museumsausstellung, die das Innere der
mittelalterlichen Grabmäler zeigt, adaptiert. Es ist in ganz
Polen eine einmalige Ausstellung dieser Art. Sie wurde um
eine Reihe in den Gräbern gefundener Altertümlichkeiten,
u. a. mit Medaillons, Kruzifixen und Kleidungsstücken
bereichert. Der Rang der Funde in der alten Kirche zum
hl. Geist wird noch durch die Untersuchungsergebnisse der
Krakauer Anthropologen erhöht. Auf den Schädeln der im
Gotteshaus bestatteten Frauen identifizierte man eine Reihe
von Fällen einer seltenen genetischen Krankheit, die den
Namen HFI (Hyperostosis frontalis interna) trägt. Zwei der
Schädel gehörten verwandten Frauen, was man für eine
weltweite Besonderheit hielt. Diese Tatsache wurde dann auf
hochkarätigen anthropologischen Symposien zum Thema.
Öffnungszeiten des Museums – donnerstags – freitags
von 9.00 Uhr bis 16.00 Uhr, samstags – sonntags von
10.00 Uhr bis 14.00 Uhr, www.muzeum.raciborz.pl
THE PIAST AND THE PŘEMYSLIDS
NECROPOLIS – RACIBÓRZ
According to the old records, the former monastic Holy Ghost Dominican Church keeps
the remains of nuns and benefactors of their convent, and
graves of Upper-Silesian rulers from the Piast and Přemyslids
dynasty. The burials were discovered during archeological
works in the 1990s. Within several years of research in the
chancel of the temple and in St. Dominic’s chapel (not existing now, it adhered to the northern wall of the church)
several crypts with women, men and children’s remains
were discovered. The most interesting were ducal burials
from St. Dominic’s Chapel, belonging most probably to
parents and siblings of saintly Ofka Piastówna, daughter of
duke Přemysl, prioress of Dominican Sisters from Racibórz.
In the chancel a grave was discovered belonging to Duke
Walenty Přemyslid, the last representative of this dynasty
ruling in Racibórz, who died in 1521. A broken sword found
in the ruler’s tomb is the symbol of the end of the dynasty.
The museum is open Tuesday – Friday from 9.00
to 16.00, Saturdays – Sundays from 10.00 to 14.00,
www.muzeum.raciborz.pl
Fot. Starostwo Powiatowe
Fot. M. Krakowski/ Muzeum Racibórz
The discoveries in the chancel were adapted for the needs of
museum exhibitions revealing the interior of Middle Aged
tombs. It is unique in the whole country. It was enriched
with a number of monuments found in the graves, among
others holy medals, crucifixes or elements of clothing. The
importance of the discoveries is upgraded by the results of
the research done here by Cracovian anthropologists. On
the skulls of the women buried in the temple a number of
cases with a rare genetic illness was identified. The illness
is defined as HFI (Hyperostosis frontalis interna). Two of
the skulls belonged to relatives, which was recognized as
a sensation and was later discussed during international
anthropological symposia.
SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ
– RACIBÓRZ
Legenda głosi, że mężny Szczepan z Raciborza
objął wartę na przedmieściach z rozkazem zaalarmowania mieszczan w razie najazdu husytów. Kiedy
nieopatrznie zasnął pod wielkim dębem, został pojmany
i skrępowany. Husyci chcieli go powiesić na drzewie, ale
uciekli w popłochu, gdy ukazała się im Matka Boża oraz
rycerz anielski. Wdzięczny za wybawienie Szczepan udał
się w podzięce na pielgrzymkę do Częstochowy, skąd przywiózł kopię cudownej jasnogórskiej ikony. Obraz zawisł na
dębie, a msze odprawiał tu kapelan starowiejski. Według
tradycji, w 1432 roku stanął tu kościół ufundowany przez
węgierskiego hrabiego, który modląc się przed wizerunkiem Matki Boskiej wyprosił łaski uzdrowienia dla śmiertelnie chorej żony. Świątynia jest poświadczona źródłowo w
1445 roku. Początkowo drewniana, w latach 1723-1736 zastąpiona obecną barokową murowaną. Obraz Matki Boskiej
Raciborskiej znajduje się w ołtarzu głównym. Na wizerunku
umieszczono korony poświęcone przez Ojca Świętego Jana
Pawła II. Cudowna ikona jest celem licznych pielgrzymek.
Matka Boska Raciborska słynie z wielu łask, szczególnie
dla kobiet pragnących potomstwa. W 1683 roku, w drodze pod Wiedeń, modlił się do Niej król Jan III Sobieski,
prosząc o zwycięstwo pod Wiedniem. Badań obrazu dotąd
nie przeprowadzono. Według wstępnych opinii pochodzi
z XVI/XVII wieku. Ciekawostkę stanowi fakt, że weduta
z Matką Boską ratującą Racibórz przed pożarem znajduje się na Mensie Mariana – malowidle z początku XVIII
wieku, umieszczonym na zaplecku obrazu Matki Boskiej
Częstochowskiej w klasztorze jasnogórskim.
Kościół otwarty codziennie
DAS MUTTERGOTTES
SANKTUARIUM – RATIBOR
Es geht die Sage, dass der tapfere Stephan aus
Ratibor in der Vorstadt Wache bezog, mit dem
Befehl, die Stadtbürger im Falle des Hussiten-Angriffs,
sofort zu benachrichtigen. Als er unglücklicherweise unter einer Eiche eingeschlafen war, wurde er festgenommen
und gefesselt. Die Hussiten wollten ihn auf einem Baum
erhängen, aber als sich ihnen die Muttergottes und ein
Engelsritter zeigten, liefen sie in Panik weg. Der für seine
Rettung dankbare Stephan pilgerte nach Tschenstochau.
Aus der Pilgerschaft brachte er eine Kopie des wunderbaren
Gemäldes aus Jasna Góra. Die Kopie wurde an die schon
erwähnte Eiche aufgehängt. Die Messen zelebrierte hier ein
Kaplan aus Altendorf. Laut Tradition wurde an dieser Stelle
im Jahre 1432 eine Kirche errichtet, deren Stifter ein ungarischer Graf war, der vor dem Muttergottes Bildnis betend, die
Gnade der Gesundheit für seine todkranke Frau erfleht hatte. Das Gotteshaus wurde im Jahre 1445 im Quellenmaterial
bestätigt. Die alte Holzkirche wurde in den Jahren 1723-1736
mit der heutigen gemauerten, im Barockstil errichteten
Kirche ersetzt. Das Bild der Muttergottes aus Ratibor befindet
sich im Hauptaltar. Auf dem Bildnis befinden sich Kronen,
die Papst Johannes Paul II. geweiht hatte. Die wunderbare Ikone ist Ziel zahlreicher Pilgerschaften. Die Ratiborer
Muttergottes ist für viele Gnaden bekannt, vor allem bei
Frauen, die sich Kinder wünschen. Im Jahre 1683 betete
zu ihr König Johann III. Sobieski, der, auf dem Weg nach
Wien, um Sieg über die Türken bat. Eine Untersuchung des
Gemäldes wurde bis heute noch nicht durchgeführt, obwohl
man, laut vorläufigem Gutachten, sein Entstehungsalter
auf die Jahrhundertwende des 16./17. Jahrhunderts datiert.
Interessant ist die Tatsache, dass sich die Vedute mit Ratibor
vor der Feuersbrunst rettender Muttergottes auf s. g. Mensie
Mariana, einem Gemälde aus der Anfangsperiode des 18.
Jahrhunderts befindet, das wiederum auf der Rückseite des
Muttergottes von Tschenstochau – Bildes im Kloster von
Jasna Góra platziert wurde.
Die Kirche ist täglich geöffnet
MOTHER OF GOD SANCTUARY
– RACIBÓRZ
The legend says that a courageous Stephen from
Racibórz stood guard in the suburbs knowing
the order to alert the citizens in case of Hussites invasion.
When he recklessly fell asleep under a big oak, he was captured and tied up. Hussites wanted to hang him on the tree
but they escaped in a hurry when Mother of God and an
angelic knight appeared to them. Stephen was very grateful
for the rescue and to give thanks he went on a pilgrimage to
Częstochowa. He brought a copy of the miraculous picture
from there. The picture was hung on the oak tree, and the
masses were said by the starowiejski chaplain. According to
tradition, in 1432 a church was built in this place, funded
by a Hungarian count, who was praying before the Mother
of God picture and received healing grace for his terminally
ill wife. Historical sources certify the temple in 1445. At
first it was made of wood, in 1723-1736 it was replaced by
The church is open daily
Fot. B. Stachow
Fot. B. Stachow
the present, brick one. The picture of Mother of God is
in the main altar. Crowns sacrificed by Pope John Paul II
were placed in the picture. The miraculous icon is the aim
for numerous pilgrimages. Mother of God in Racibórz is
famous for many miracles, especially for women who want
progeny. In 1683 king Jan III Sobieski prayed to her on his
way to Vienna, asking for victory at Vienna. The picture
has not been researched yet. However, according to some
opinions it comes from 16th/17th century. It is interesting
that the painting of Mother of God saving Racibórz from
the fire is on the Mensa Mariana – a painting from the
beginning of the 18th century, which is placed on the back
of the picture with Black Madonna of Częstochowa in the
Jasna Góra Monastery.
GOTYCKA FARA – RACIBÓRZ
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi
Panny, zwany farnym, najstarszy w Raciborzu,
wzniesiono, jak chce tradycja, w 1205 roku za rządów
księcia Mieszka, twórcy księstwa górnośląskiego, pana na
Raciborzu i władcy Polski. Budowniczymi świątyni byli osiedlający się w Raciborzu przybysze z terenów Niderlandów
– Flamandczycy i Walonowie. Pierwotna świątynia spłonęła
w 1300 roku. Krótko potem została odbudowana. Z tego
okresu pochodzi nawa główna z gwiaździstymi sklepieniami
we wschodniej części oraz prezbiterium z unikalnymi cechami wczesnego śląskiego gotyku. W 1416 roku przy kościele
osiedli na stałe kanonicy raciborscy, dotąd rezydujący przy
kaplicy zamkowej. W nowym miejscu kolegiata została bogato uposażona przez chcącego odkupić swe winy, okrutnego
księcia raciborskiego Jana Żelaznego. Do południowej ściany prezbiterium dobudowano kapitularz i skarbiec. W 1654
roku prezbiterium wyposażono w okazałe stalle kanonickie,
wzorowane na kunsztownych stallach kościoła mariackiego
w Krakowie. W 1810 roku Prusacy znieśli kolegiatę, przejmując jej liczne dobra ziemskie. We wnętrzu kościoła imponuje monumentalny ołtarz główny, wykonany w latach 1656-1660 przez mistrza Salomona Steinhoffa z fundacji prałata
Andrzeja Scodoniusa oraz Bractwa Literackiego – najstarszej górnośląskiej konfraterni. W niszach pomiędzy kolumnami znajdują się rzeźby świętych, a w zwieńczeniu figurka
św. Marcelego, patrona Raciborza, który wedle legendy
miał w 1290 roku uratować miasto przed najazdem Scytów
(Rusinów i Tatarów). Od zachodu do nawy głównej przylega XV-wieczna Kaplica Polska, miejsce kultu świątobliwej
Eufemii Ofki Piastówny zwanej błogosławioną, księżniczki
raciborskiej, miejscowej dominikanki czczonej przez zakon
kaznodziejski na całym świecie.
Kościół otwarty codziennie
DIE GOTISCHE PFARRE – RATIBOR
Die älteste Ratiborer Kirche – die Maria
Himmelfahrt Kirche, Pfarre (poln. Fara) genannt, wurde, laut Tradition, im Jahr 1205 zur Zeit der
Herrschaft vom Herzog Mieszko, Gründer des oberschlesischen Herzogtums, Ratiborer Herzog und Herrscher
über Polen, errichtet. Die Baumeister dieses Gotteshauses
waren in Ratibor wohnende Einsiedler aus den Gebieten
der heutigen Niederlanden – Flamen und Wallonen. Die
ursprüngliche Kirche fiel 1300 dem Feuer zum Opfer. Kurz
danach wurde sie aufgebaut. Aus dieser Zeit stammt das
Hauptschiff (östlicher Kirchenteil) mit dem Sterngewölbe
wie auch das Presbyterium, mit einzigartigen Merkmalen
der frühen schlesischen Gotik. Im Jahre 1416 wurden an
der Kirche, bis 1810, die Ratiborer Kanoniker, die bis zu
diesem Zeitpunkt an der Schlosskapelle residierten, ansässig. An der neuen Stelle wurde der Kollegiatsstift, von
dem grausamen Ratiborer Herzog Johann II. (genannt der
Eiserne), der seine Schuld sühnen wollte, reich ausgestattet. An die Südwand des Presbyteriums baute man einen
Kapitelsaal und eine Schatzkammer. Im Jahre 1654 wurde
das Presbyterium mit einem imposanten Gestühl, das nach
dem Muster des kunstvollen Gestühls der Marienkirche in
Krakau gefertigt wurde, ausgestattet. Als Kanoniker agierten an der Ratiborer Pfarre zahlreiche Pfarrer der oberschlesischen Gemeinden. 1810 wurde durch die Preußen der
Kollegiatsstift aufgelöst und zahlreiche Grundbesitztümer
wurden beschlagnahmt. Im Inneren der Kirche beeindruckt
der monumentale Hochaltar, geschaffen in den Jahren
1656-1660 vom Bildhauer Salomon Steinhoff. Das Geld für
seine Herstellung spendete der Prälat Andreas Scodonius
wie auch die Literarische Bruderschaft – die als Älteste
Oberschlesiens gilt. In den Nischen zwischen den Pfeilern
befinden sich Statuen der Heiligen. Die Figur des hl.
Marcellus, der als Schutzheilige Ratibors, laut Tradition,
die Stadt im Jahre 1290 vor dem Skyten – (Ruthenen und
Tataren) Überfall errettet hatte, bildet die Altarbekrönung.
Von der Westseite stößt die aus dem 15. Jahrhundert stammende s. g. Polnische Kapelle an das Hauptschiff. Es ist
die Kultstätte der gottgefälligen, auch selig genannten,
Eufemia – Ofka Piastówna. Sie war Ratiborer Herzogin
und zugleich hiesige Dominikanerin, und wird in der ganzen Welt von dem Predigerorden verehrt.
Die Kirche ist täglich geöffnet
THE GOTHIC PARISH CHURCH
– RACIBÓRZ
The assumption of the Blessed Virgin Mary’s
Church, called the parish church, is the oldest
in Racibórz, built according to tradition in 1205, when duke
Mieszko ruled, the founder of Upper Silesian Duchy, lord of
Racibórz and ruler of Poland. The temple was built by people from the Netherlands – Flemings and Walloons. The
original temple burned down in 1300. Shortly after that it
was rebuilt. From that period comes the nave with starry
vaults in the east part and chancel with unique features of
early Silesian Gothic. In 1416 canons from Racibórz settled
at the church and now they reside at the castle chapel. In
the new place the collegiate was richly furnished by a cruel
duke of Racibórz Jan Żelazny (Iron), who wanted to redeem
himself. A chapter-house and a treasure-house were built on
to the southern wall of the chancel. In 1654 the chancel was
furnished with impressive canon stalls patterned on artistic
Fot. B. Stachow (2)
stalls from St. Mary’s Basilica in Cracow. In 1810 Prussians
abolished the collegiate, taking over its numerous landed
estates. Inside there is an impressive main altar made in
1656-1660 by master Salomon Steinhoff from the fundation
of prelate Andrew Scodonius and Literary Brotherhood –
the oldest Upper-Silesian brotherhood. In the niches among
the columns there are sculptures of the saints, and in the
end stands the statue of St. Marcel, who is the patron of
Racibórz, as the legend says he saved the town from the
Scythian invasion (Ruthenians and Tatars). From the west
side to the nave there is a Polish Chapel from the 15th century, a place of cult of saintly Eufemia Ofka Piastówna also
called the blessed, duchess from Racibórz, local Dominican
Sister praised by order of preachers in the whole world.
The church is open daily
KOLUMNA MARYJNA – RACIBÓRZ
Wyjątkowej klasy zabytek sztuki śląskiego baroku, dłuta wytrawnego mistrza Jana Melchiora
Österreicha z 1727 roku. Monument stanął na miejscu
średniowiecznego domu kupców z fundacji Marii Elżbiety
Gaschin i rajców raciborskich jako wotum za uratowanie
miasta przed straszliwą epidemią cholery. Na trójbocznym
kamiennym cokole znajduje się nadstawa z herbami fundatorów, ujęta trzema postaciami świętych: Marcelego papieża
– patrona Raciborza, św. Floriana – orędownika na czas
pożarów oraz św. Sebastiana – patrona od morowego po-
wietrza. W zwieńczeniu umieszczono posąg Matki Boskiej
Niepokalanie Poczętej. Kolumna cudem ocalała z pożogi
1945 roku, choć w gruzach legła cała okoliczna zabudowa.
Tradycja głosi, że Racibórz za każdym razem zaleje woda,
jeśli ktokolwiek odważy się kopać wokół postumentu (tak
było przed katastrofalną powodzią w 1997 roku). Mowa też
o rychłym końcu świata, gdy przyjdzie dzień, w którym
żaden z raciborzan nie przeżegna się przed kolumną.
DIE MARIENSÄULE – RATIBOR
Es ist ein einzigartiges Denkmal der schlesischen Barockkunst, geschaffen im Jahre
1727 vom Künstler Johann Melchior Österreich. Das
Monument, gestiftet von Maria Elisabeth Gaschin und von
den Ratiborer Ratsherren als Votivgabe für die Rettung der
Stadt vor schrecklicher Choleraepidemie, befindet sich an
der Stelle eines alten mittelalterlichen Kaufmannhauses.
Auf einem dreiseitigen Sockel steht ein mit den Wappen
der Stifter versehenes Podest, das mit drei HeiligenFiguren umgeben ist. Es sind: der heilige Marcellus als
Papst – Beschützer der Stadt Ratibor, der heilige Florian
– Beschützer vor Feuersbrunst und der heilige Sebastian
– Beschützer vor Pest. Die Krönung bildet die Maria
Unbefleckte Empfängnis-Statue. Die Säule überdauerte
wundersamerweise das verhängnisvolle Jahr 1945, obwohl
die ganze Umgebung in Schutt und Asche gelegt wurde.
Die Tradition besagt, dass Ratibor jedes Mal überflutet
wird, wenn es irgendjemand wagen sollte, rund um das
Monument zu graben (so war es vor der katastrophalen
Überschwemmung im Jahre 1997). Es ist auch die Rede von
einem baldigen Weltuntergang an dem Tag, an dem keiner
der Ratiborer ein Kreuzzeichen vor der Säule macht.
MARY’S COLUMN – RACIBÓRZ
It is an exceptional Silesian Baroque art
monument made by master Jan Melchior
Österreich from 1727. The monument was located in the
place of Middle Aged merchant’s house from the fundation
of Mary Elisabeth Gaschin and councillors from Racibórz
as a thank you for rescuing the town from a terrible cholera epidemic. On a three-sided stone pedestal on the top
there are funders’ coat of arms in the form of three saints:
Pope Marcel – patron of Racibórz, St. Florian – intercessor
during fires, and St. Sebastian – patron protecting from
pestilential air. On the very top there is a statue of Mother
of God the Immaculate Conception. The column miraculously stayed intact despite the great fire in 1945 though all
the area around was ruined. Tradition says that each time
someone decides to dig around the monument Racibórz
will be flooded (that happened before the disastrous flood
in 1997). It is also said that the end of the world will come
very soon if none of the inhabitants of Racibórz makes the
sign of the cross before the column.
Fot. S. Krupa
BASZTA I MURY OBRONNE
– RACIBÓRZ
Basztę wzniesiono w 1574 roku w stylu renesansowym. To jedyny, poza murami, zachowany stały element miejskich
fortyfikacji. Wieńczy ją attyka
z otworami strzelniczymi i
czterema
wieżyczkami.
Budowla dawała schronienie załodze obrońców. Pełniła również
rolę wieży więziennej. Z zachowanych
wzmianek wiadomo,
iż znajdował się tu tak
zwany „zimny pokój”,
w którym na podłodze
wyścielonej źdźbłem słomy przetrzymywano aresztantów. W XVII wieku trafili
tu na kilka zimowych miesięcy
krnąbrni mistrzowie masarscy, których magistrat oskarżył o zawyżanie cen.
Przy baszcie zachował się fragment gotyckich murów
obronnych, wzmiankowanych w Raciborzu już
w 1299 roku. System fortyfikacji starego miasta rozbudowano w XIV
wieku. Umieszczono w nim
szereg baszt obronnych i
trzy bramy. Przed murami wykopano głęboką
fosę. Obwarowania
wzmocniono w 1663
roku w związku z niebezpieczeństwem najazdu tureckiego. Od
XVIII wieku były sukcesywnie likwidowane.
W latach 1764-1771 zasypano fosę. Współcześnie
fragmenty starych fortyfikacji
można oglądać także przy ulicach: Basztowej, Batorego, Drzymały,
Leczniczej i Drewnianej.
DIE BASTEI UND
DIE STADTMAUERN – RATIBOR
Die Bastei wurde 1574 im Renaissancestil errichtet. Das ist das einzige, außer den Mauern,
erhaltene Element der städtischen Befestigungsanlagen. Sie
ist mit einer Attika mit Schießscharten und vier Türmchen
bekrönt. Dieses Bauwerk gab einst den Verteidigern
Schutz, diente aber auch als ein Gefängnisturm. Den
Überlieferungen nach gab es hier ein „kaltes Zimmer“, auf
dessen mit Stroh ausgelegtem Boden man Inhaftierte festgehalten hatte. Im 17. Jahrhundert gerieten hierher für einige
kalte Wintermonate eigensinnige Metzgermeister, die vom
Magistrat wegen der Heraufsetzung der Preise angeklagt
wurden. An der Bastei blieb ein Fragment der gotischen
Verteidigungsmauern, die schon 1299 in Ratibor erwähnt
wurden, erhalten. Das System der Befestigungsanlage
der alten Stadt wurde im 14. Jahrhundert mit einer Reihe
von Basteien und drei Toren ausgebaut. Vor den Mauern
grub man einen Festungsgraben. Die Befestigungen
wurden im Jahre 1663, angesichts des drohenden
Türkenüberfalls, verstärkt. Seit dem 18. Jahrhundert
wurden sie allmählich abgebaut. In den Jahren 1764-1771
schüttete man den Festungsgraben zu. Heute kann man
alte Befestigungsfragmente noch an folgenden Straßen bewundern: Basztowa, Batorego, Drzymały, Lecznicza, und
Drewniana.
THE TOWER AND THE DEFENSIVE
WALLS – RACIBÓRZ
The tower was built in 1574 in Renaissance
style. Apart from the walls, it is the only preserved fixed element of the town fortifications. In the upper
part it has an attic with loopholes and four turrets. The
building gave shelter to defenders. It was also used as a
prison tower. It is known from the historical references that
here was the so called „cold room”, where prisoners were
kept on the floor lined with straw. In the 17th century insubordinate butcher masters accused by the municipality of
overpricing spent several winter months here. A fragment
Fot. B. Stachow
of Gothic defensive walls, which have existed in Racibórz
since 1299, was preserved at the tower. The fortification
system of the old town was extended in the 14th century.
A number of defensive towers and three gates were placed
there. A deep moat was dug in front of the walls. The fortifications were reinforced in 1663 in connection with the threat
of Turkish invasion. From the 18th century they were gradually eliminated. Between 1764 and 1771 the moat was filled
in. Nowadays parts of old fortifications can be seen at roads:
Basztowa, Batorego, Drzymały, Lecznicza, and Drewniana.
REZERWAT ŁĘŻCZOK
– RACIBÓRZ-BABICE
Liczący ponad czterysta hektarów unikalny i
chroniony obszar starorzecza Odry, obejmujący stawy hodowlane założone przez mnichów cysterskich
w XIII/XIV wieku, torfowiska, wielogatunkowy, rzadki w
Polsce naturalny las łęgowy oraz aleje drzew, w tym pomnikowych, jak na przykład słynny 400-letni dąb Sobieskiego.
Monarcha podążał tędy pod Wiedeń w 1683 roku (przez
rezerwat biegnie dziś szlak turystyczny zwany Aleją
Husarii Polskiej). W XIX wieku polowali tu goście księcia
von Ratibor, w tym dwukrotnie cesarz Niemiec Wilhelm
II. Flora rezerwatu to blisko 540 gatunków roślin naczyniowych, w tym trzydzieści chronionych. Ścisłej ochronie
podlegają grzybienie białe, grążele żółte, salwinia pływająca czy kotewka orzech wodny. Osobliwością jest rzadki
gatunek storczyka - kruszczyk połabski. Bytuje tu ponad
210 gatunków ptactwa (z 435 notowanych w Polsce), głównie wodnego i błotnego oraz drapieżnego, między innymi
perkozy i kormorany, bieliki i rybołowy. Podczas przelotów
zaobserwowano tak rzadkie gatunki, jak czapla purpurowa
czy kaniuk (jedyne stwierdzenie w Polsce). Ponadto bytują tu gady (żmija zygzakowata), płazy (kumaki nizinne,
traszki, ropuchy), ssaki (piżmak, borsuk i aż dziesięć z 22
notowanych w Polsce nietoperzy, w tym borowiaczek, wpisany do polskiej czerwonej księgi zwierząt), ważki, trzmiele,
ryjkowce i motyle.
Na terenie rezerwatu obowiązuje zakaz ruchu pojazdów mechanicznych. Parking Babice ul. Rybacka (zjazd
przy trasie Racibórz-Gliwice, droga wojewódzka 919).
Oznaczone szlaki turystyki pieszej i rowerowej
DAS NATURSCHUTZGEBIET
ŁĘŻCZOK – RATIBOR-BABITZ
Das 400 Hektar große, einzigartige und geschützte Gebiet des Oderaltwassers beherbergt
Zuchtteiche, die von den Zisterziensermönchen im 13./14.
Jahrhundert angelegt wurden, Torfmoore, einen artenreichen, selten in Polen vorkommenden natürlichen Brutwald
und Baumalleen, darunter Naturdenkmäler, wie z. B. die
berühmte 400-Jahre alte Sobieski – Eiche. Hier zog Sobieski
1683 nach Wien (entlang des Naturschutzgebietes führt
eine Reiseroute, genannt Allee der polnischen Husaren).
Im 19. Jahrhundert jagten hier Gäste des Herzogs von
Ratibor, darunter zweimal Kaiser Wilhelm II. Die Flora des
Naturschutzgebietes machen fast 540 Gefäßpflanzenarten
aus, darunter stehen 30 unter Naturschutz. Einem strengen
Schutz unterliegen hier, wie folgt: Teichrose (Nymphaea
alba), gelbe Teichrose (Nuphar luteum), Schwimmfarn
(Salvinia natans) und Wassernusspflanze (Trapa natans). Es gibt hier auch eine Besonderheit – eine seltene
Orchideenart – Elbe-Ständelwurz (Epipactis albensis). Hier
wohnen über 210 Vogelarten (von 435 in Polen notierten
Arten), vor allem Wasser-, Sumpf- und Raubvögel, u. a.
Haubentaucher und Kormoran, Seeadler und Fischgeier.
Während des Fluges wurden auch so seltene Gattungen beobachtet wie: Purpurreiher oder Schwarzflügel-Gleiter (die
einzige Bestätigung in ganz Polen). Außerdem wohnen hier
Reptilien (Kreuzotter), Amphibien (Unken, Teichmolche,
Kröten), Säugetiere (Bisamratte, Dachs und 10 von 22 in
Polen notierten Fledermäusen, darunter im s. g. polnischen Roten Buch der Tiere verzeichnet – Kleinabendsegler
- Nyctalus leisleri), Libellen, Hummeln, Rüsselkäfer und
Schmetterlinge.
Innerhalb des Naturschutzgebietes gilt Einfahrtsverbot
für mechanische Fahrzeuge. Parkplatz – Babitz (Babice),
Rybacka-Straße (Ausfahrt an der Strecke RatiborGleiwitz, Woiwodschaftsstraße Nr. 919). Markierte touristische Pfade für Fußgänger und Fahrradfahrer
ŁĘŻCZOK RESERVE
– RACIBÓRZ-BABICE
It is a unique, protected area in the old riverbed of the Odra, over four hundred hectares
big, covering breeding ponds founded by Cistercian monks
in the 13th/14th century, peatbogs, multispecies, rare in
Poland natural riparian forest and paths with trees, also
monumental trees, like the famous 400-year old Sobieski
oak. The monarch was going this way to Vienna in 1683
(there is a tourist track in the reserve called Polish Hussars
Path). In the 19th century the Duke von Ratibor’s visitors
hunted here, also Wilhelm II Emperor of Germany hunted
here twice. The flora of the reserve comprises 540 species
of vascular plants, thirty of them are under protection.
Under strict protection are the following plants: white water-lilies, yellow water-lilies, salvinia natans or water caltrop. Very unusual is a rare species of orchid - epipactis
albensis. More than 210 species of birds dwell here (out of
Fot. M. Bichta (4)
435 recorded in Poland), mainly waterfowl, birds of prey,
among others grebes and cormorants, white-tailed eagles
and ospreys. During passages some rare species like purple heron or black-winged kite (the only in Poland) were
observed. Also some reptiles dwell here (vipera berus), amphibians (European fire-bellied toads, newts, toads), mammals (musk-rat, badger and ten out of 22 bats recorded in
Poland, including the lesser noctule, recorded in the Polish
Red Book of Animals) dragonflies, bumblebees, weevils and
butterflies.
Motor vehicles are forbidden in the area of the reserve. There is a Parking place Babice (exit on the road
Racibórz - Gliwice, province road no. 919). There are
marked tracks for walking and cycling
Stary książęcy las zwany z pradawna Oborą,
sprzedany mieszczanom raciborskim w 1928
roku przez księcia Wiktora von Ratibor. Legenda głosi, że
w Oborze mieszkał kiedyś pustelnik. Była tu ponoć karczma, która zapadła się pod ziemię. Przy północnej krawędzi
lasu istnieje źródło wody o wyjątkowych właściwościach,
którą drewnianym wodociągiem przesyłany do browaru
zamkowego, warząc na niej wyśmienite raciborskie piwo.
ziś na ponad 160 hektarach pagórkowatego terenu dominuje rzadko spotykany na Górnym Śląsku pierwotny las
mieszany, bogaty w ciekawe okazy flory, fauny i grzybów.
Występują tu dęby o 4-metrowym obwodzie, jary, stawy,
źródła i strumyki, a także specjalnie urządzone kolekcje roślin. W logo wpisała się cieszynianka wiosenna, odkryta tu
w 1830 roku. Zwiedzanie arboretum ułatwiają dwie oznakowane ścieżki edukacyjne: dendrologiczna i ekologiczna. Las
jest ulubionym miejscem wypoczynku raciborzan. Znajduje
Fot. WAW
ARBORETUM BRAMY
MORAWSKIEJ – RACIBÓRZ
się tu mini-zoo, ścieżka zdrowia, tor saneczkowy i mała
skocznia narciarska, a w pobliżu Arboretum kąpielisko. W
latach 60. XX w. ekipa archeologów krakowskich prowadziła w Oborze badania kurhanów z V-VIII wieku. Miłośnicy
militariów dostrzegą na wschodniej krawędzi lasu ślady
umocnień z czasów powstańczych, a w lasku przy osiedlu
Obora bunkier z czasów II wojny światowej.
Zoo czynne codziennie
DAS ARBORETUM
DER MÄHRISCHEN PFORTE
– RATIBOR
Der alte herzogliche Wald, von jeher „Obora“
genannt, wurde im Jahre 1928 den Ratiborer
Bürgern von Victor Herzog von Ratibor verkauft. Eine
Legende besagt, dass einst in Obora ein Einsiedler wohnte. Angeblich gab es hier auch eine Wirtschaft, die unter
die Erde sank. An der nördlichen Waldseite gibt es eine
Quelle, die außergewöhnliche Eigenschaften besitzt. Das
Wasser aus der Quelle wurde mithilfe einer Wasserleitung
aus Holz zur Schlossbrauerei geleitet und zur Herstellung
des ausgezeichneten Ratiborer Biers verwendet. Heute
dominiert hier, auf 160 Hektar Hügelgebiets, ein in
Oberschlesien seltener Mischwald, der reich an interessante Fauna-, Flora- und Pilz- Exemplaren ist. Hier
gibt es Eichen, deren Umfang 4 m beträgt, Schluchten,
Teiche, Quellen und Bäche, wie auch eine extra eingerichtete Pflanzensammlung. Im Logo wurde der Goldteller
(Hacquetia epipactis) abgebildet, der hier im Jahre 1830
entdeckt wurde. Das Besichtigen des Arboretums erleichtern zwei gekennzeichnete s. g. Edukationspfade: dendrologischer und ökologischer Lehrpfad. Der Wald wurde
zum beliebten Erholungsort der Ratiborer. Hier befindet
sich ein Mini–Zoo, ein Trimmpfad, eine Rodelbahn, eine
kleine Skischanze und, in der Nähe zum Arboretum, ein
Schwimmbad. In den 60er Jahren des 20. Jahrhunderts
führte eine Gruppe von Krakauer Archäologen in Obora
Untersuchungen der Hügelgräber aus dem 5. – 8.
Jahrhundert durch. Die Militaria – Liebhaber sehen an
dem östlichen Waldrand Spuren von Befestigungen aus
der Zeit der Aufstände, und im Wäldchen an der Siedlung
einen Bunker aus dem Zweiten Weltkrieg.
Der Zoo ist täglich geöffnet
ARBORETUM OF MORAVIAN GATE
– RACIBÓRZ
The old ducal forest called for many years Obora
was sold to the inhabitants of Racibórz in 1928
by Duke Victor von Ratibor. The legend says that here used
to live a hermit in Obora. Probably there used to be a tavern
here which went to earth. In the northern edge of the forest
there is a spring famous for exceptional features, which was
routed through a wooden waterwork to the Racibórz brewery, and used to brew excellent beer. Nowadays on the 160
hectares of the hilly area there is a rare in Upper Silesia
original mixed forest, rich in interesting specimen of flora,
fauna and mushrooms. There are oaks here, 4 meters in
circumference, ravines, springs and brooks as well as specially arranged plant collections. Hacquetia epipactis was
Fot. WAW
discovered here in 1830 and is represented on the logo.
Visiting the arboretum is made easier through two labelled
educational paths: dendrological and ecological. The forest is the place where the inhabitants of Racibórz love to
relax. There is a mini-zoo here, an obstacle course, a sledge
track and a small ski jump. Also, there is a swimming pool
near the Arboretum. In the 1960s a group of archeologists
from Cracow researched barrows from 5th to 8th century in
Obora. Military lovers can notice traces of fortifications from
the times of the uprising. Besides, in the forest in the housing estate there is a bunker from II World War times.
The zoo is open daily
Pasja rodziny Sterańczaków sprawiła, że raciborskie Muzeum może się poszczycić unikalną
w skali Europy wystawą dawnych technik dentystycznych.
Zbieranie zabytkowych foteli stomatologicznych, narzędzi i
urządzeń wykorzystywanych przez dawnych dentystów i protetyków rozpoczął Kazimierz Sterańczak, były pracownik Kliniki
Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Śląskiej Akademii Medycznej
w Zabrzu, protetyk racjonalizator i wynalazca. Wkrótce jego
pasję podzielił syn Wojciech, lekarz dentysta. Razem zbierali
kasowane wyposażenie gabinetów i pracowni. Tak powstała
imponująca kolekcja, która na stałe znalazła swoje miejsce w
Muzeum, przyprawiając dziś o dreszcze wielu zwiedzających.
Trudno bowiem o inne wrażenie jeśli się ogląda chociażby
XIX-wieczną ręczną wiertarkę czy osobliwy przyrząd do wyrywania zębów o wdzięcznej nazwie „kozia stópka”.
Fot. M. Krakowski/Muzeum w Raciborzu
DAWNE TECHNIKI DENTYSTYCZNE – RACIBÓRZ
Czynne wtorek-piątek od 9-16, soboty niedziele 10-14,
www.muzeum.raciborz.pl
DIE ALTEN ZAHNÄRZTLICHEN TECHNIKEN
– RATIBOR
Dem Hobby der Familie Sterańczak hat es das
Ratiborer Museum zu verdanken, dass es im
Besitz von einer europaweit einmaligen Ausstellung der
alten zahnärztlichen Techniken ist. Das Sammeln der
alten Zahnarztstühle, Werkzeuge und Geräte, die einst
von Zahnärzten und Zahntechnikern benutzt wurden,
begann Kazimierz Sterańczak, der ehemalige Mitarbeiter
der Schlesischen Medizinischen Akademie – Abteilung
Human- und Zahnmedizin in Hindenburg (Zabrze),
Rationalisator – Zahntechniker und Erfinder. Bald wurde das Hobby von seinem Sohn Wojciech, Zahnarzt,
geteilt. Zusammen sammelten sie liquidierte Ausstattung
der Zahnarztpraxen und Labore. So entstand eine imposante Sammlung, die zu einer ständigen Ausstellung im
Ratiborer Museum wurde und dort für Gänsehaut bei
vielen Besuchern sorgt. Es ist fast nicht möglich, beim
Anblick eines aus dem 19. Jahrhundert stammenden
Handbohrers oder eines sonderbaren Geräts, das zum
Zähneziehen diente und den Namen „Ziegenfüßchen“
trug, andere Eindrücke zu bekommen.
Öffnungszeiten des Museums – donnerstags – freitags
von 9.00 Uhr bis 16.00 Uhr, samstags – sonntags von
10.00 Uhr bis 14.00 Uhr, www.muzeum.raciborz.pl
FORMER DENTIST TECHNIQUES – RACIBÓRZ
The Sterańczak family’s passion caused the
Museum in Racibórz to own and be proud of an
exhibition of former dentist techniques, unique in Europe.
Collecting historical dentist chairs, tools and devices used in
the past by dentists and prosthetists was started by Kazimierz
Sterańczak, a former worker in Maxillofacial Surgery Clinic
at Medical University of Silesia in Zabrze, prosthetist rationalizer and inventor. Soon his son Wojciech, also a dentist
started to share his passion. Together they collected unused
equipment from the surgeries. Hence the impressive collection, which is permanently in the Museum, causing many
visitors to start to shiver. For it is difficult to feel any different when we see a dentist’s drill from the 19th century or a
peculiar device to pull a tooth called „goat’s foot”.
The museum is open Tuesday – Friday from 9.00 to
16.00, Saturdays – Sundays from 10.00 to 14.00, www.
muzeum.raciborz.pl
STACJA SEJSMOLOGICZNA – RACIBÓRZ
Stacja powstała w 1927 roku. Stanowiła element pierwszej europejskiej stałej sieci stacji
sejsmologicznych. Jako pierwszy badania prowadził tu znany niemiecki sejsmolog, prof. Carl Mainka, wykładowca
uniwersytetów w Strasburgu i Getyndze, entuzjasta astronomii. Skonstruowane przez niego sejsmografy notowały
trzęsienia ziemi z całego świata, głównie jednak w paśmie
Karpat i Sudetów oraz wywołane stąpnięciami w pobliskich
kopalniach aglomeracji górnośląskiej. Urządzenia Mainki
znajdują się w obserwatorium do dziś, a o znacznym do-
robku profesora świadczą liczne zachowane dokumenty,
w tym szklane klisze z czynionych przez niego obserwacji
astronomicznych. Obecnie działa tu Śląskie Obserwatorium
Geofizyczne Polskiej Akademii Nauk, a jednej z sal urządzono unikalną ekspozycję aparatury sejsmologicznej.
Śląskie Obserwatorium Geofizyczne PAN, ul. Chłopska
1 (naprzeciwko kościoła Matki Bożej). Godziny otwarcia
od 8.00 do 15.00 po uprzednim powiadomieniu, tel.
+ 48 032 415 55 40
SEISMOLOGISCHE STATION – RATIBOR
Diese Einrichtung entstand 1927. Sie war Teil
des ersten ständigen Netzes der seismologischen
Stationen in Europa. Als Erster führte hier bekannter deutscher Seismologe, Prof. Carl Mainka, Universitätslehrer
in Straßburg und Göttingen, Astronomieenthusiast,
Untersuchungen durch. Von ihm konstruierte
Seismographen notierten Erdbeben aus der ganzen Welt,
vor allem aber in der Karpaten- und Sudetenkette, wie
auch Grubenbergschläge aus dem nahen oberschlesischen
Ballungsgebiet. Geräte von Prof. Mainka befinden sich bis
heute in der Station. Für sein enormes Schaffen sprechen
zahlreich erhaltene Dokumente, darunter Glasfotoplatten
seiner astronomischen Beobachtungen. Zurzeit agiert hier
das Schlesische Geophysische Observatorium Polnischer
Akademie der Wissenschaften, und in einem der Räume
wurde eine einzigartige Ausstellung der seismologischen
Apparatur eingerichtet.
Śląskie Obserwatorium Geofizyczne PAN, ul. Chłopska
1 (gegenüber der Muttergotteskirche). Öffnungszeiten,
nach vorheriger Absprache, von 8.00 bis 15.00 Uhr, Tel:
+48 032 415 55 40
The station came into being in 1927. It was an
element of the first European stable of seismologic stations. The first person to do researches here was a
famous German seismologist Prof. Carl Mainka, who was
a lecturer in the University of Strasbourg and Göttingen,
and enthiusiast of astronomy. The seismographs that he
constructed registered earthquakes throughout the whole
world, yet especially in the mountains Carpathians and
Sudetes, as well as those caused by crumps in the nearby
mines in Upper Silesia. Mainka’s devices are still in the
observatory now, and his great achievements are certified
through numerous preserved documents, among others
glass printing plates with his astronomic observations.
Nowadays Silesian Geophysical Observatory of the Polish
Academy of Sciences works here, and one of the rooms was
used for the uique seismologic apparatus exhibition.
Fot. WAW
SEISMOLOGIC STATION – RACIBÓRZ
Silesian Geophysical Observatory of the Polish Academy
of Sciences, ul. Chłopska 1 (opposite Mother of God
Church). Open from 8.00 to 15.00. always contact before visiting, tel. +48 032 415 55 40
MUZEUM KOWALSTWA
– BIEŃKOWICE
również muzeum kowalstwa. Nigdzie indziej w Polsce nie
można zobaczyć aż tylu zabytków tego fachu. Kuźnię i muzeum można zwiedzać.
Bieńkowice, ul. Wojnowska 5, zwiedzanie po uzgodnieniu tel. + 48 32 419 65 29, 419 65 23
Fot. WAW
Bieńkowice mogą się poszczycić najstarszą
czynną kuźnią i najbogatszym muzeum kowalstwa. Wszystko za sprawą rodziny Socha. Jak chce tradycja,
wszystko zaczęło się od Janka Sochy rodem spod Krakowa,
który w 1683 roku szedł pod Wiedeń z Sobieskim. Kiedy polska armia rozbiła się obozem na polach pod Raciborzem, w
Bieńkowicach poznał dziewczynę. Tak się w niej zakochał,
że zaprzysiągł rychły powrót. Po pokonaniu Turków dotrzymał obietnicy. Przyjechał nad Cynę, ożenił się z ukochaną,
doczekał się syna Andrzeja, a jako że był kowalem, założył
w Bieńkowicach kuźnię. Był to rok 1702. Odtąd Sochowie
niezmiennie od wieków zajmują się tym samym fachem.
Po wspomnianym Janku jego syn Andrzej, potem kolejno:
Franciszek, Urban, Antoni i Jan. W 1910 r. przyszedł na
świat Alojzy Socha, kowal w siódmym pokoleniu. Jego syn
Jan i wnuk Robert podtrzymują tradycję. Nadal kują żelazo
w starej kuźni (obecna murowana powstała w 1840 roku
na miejscu pierwotnej drewnianej), a przy domu urządzili
DAS MUSEUM DES
SCHMIEDEHANDWERKS
– BENKOWITZ
Benkowitz kann sich mit der ältesten funktionierenden Schmiede und mit dem am reichsten
ausgestatteten Schmiedehandwerksmuseum rühmen. Und
dies alles dank der Familie Socha. Laut Tradition begann
die Geschichte mit Janek Socha aus Krakau, der 1683 mit
Sobieski nach Wien zog. Als die polnische Armee auf den
Feldern bei Ratibor ein Lager aufgeschlagen hatte, lernte er
in Benkowitz eine junge Frau kennen. Er verliebte sich in
sie so sehr, dass er ihr versprach, bald wiederzukommen.
Nach dem Sieg über die Türken, hatte er sein Versprechen
gehalten. Er kam an die Zinna, heiratete seine Geliebte,
hatte einen Sohn namens Andreas (Andrzej) und da er
Schmied war, errichtete er in Benkowitz eine Schmiede.
Man datierte das Jahr 1702. Seit dieser Zeit beschäftigen
sich Sochas ununterbrochen mit diesem Fach. Diesen
Beruf übten, dem erwähnten Janek folgend, aus: sein Sohn
Andreas, dann Franz, Urban, Anton und Johann. 1910
wurde Alois Socha, Schmied in siebter Generation, geboren. Sein Sohn, Jan, wie auch sein Enkel, Robert, sind der
Tradition treu geblieben. Sie schmieden das Eisen in der
alten Schmiede (die heutige, gemauerte Schmiede entstand
1840 an der Stelle der Alten aus Holz), und am Haus errichteten sie auch ein Schmiedehandwerksmuseum. Es gibt
keinen anderen Ort in ganz Polen, an dem man so viele
Exponate des Schmiedehandwerks bewundern kann. Die
Schmiede und das Museum kann man besichtigen.
Benkowitz, Wojnowska-Straße 5, Besichtigung nach
telefonischer Absprache, Tel. + 48 32 419 65 29, 419
65 23
MUSEUM OF SMITHERY
– BIEŃKOWICE
Bieńkowice can take pride in the oldest working smithy and the best equipped museum of
smithery, owned by the Socha family. According to tradition, it all began with Janek Socha from the neighbourhood of Cracow, who would go to Vienna with Sobieski.
When the Polish army pitched their camp in the fields
near Racibórz, he met a girl in Bieńkowice. He fell in love
with her so much that he promised her he would be back
very soon. After defeating the Turks, he kept his word.
He came by the Cyna river, married his beloved one, had
a son Andrzej and, being a blacksmith, set up a smithy
in Bieńkowice. It was in 1702. Since then the Socha family have been practising the same profession for centuries.
Fot. WAW
After the above – mentioned Janek, his son Andrzej and
then there followed: Franciszek, Urban, Antoni and Jan. In
1910 Alojzy Socha was born, a blacksmith in the seventh
generation. His son Jan and grandson Robert continue the
tradition. They still forge the iron in the old smithy (the
present brick one was built in 1840 on the place of the first
wooden one), next to the house they set up the museum
of smithery. So many monuments of this profession cannot be seen anywhere else in Poland. The smithy and the
museum can be visited.
Bieńkowice, ul. Wojnowska 5, visiting when previously
arranged, tel. +48 32 419 65 29; 419 65 23
MEANDRY ODRY
I PAŁAC ROTHSCHILDÓW
– CHAŁUPKI
Graniczne meandry Odry, to obszar chronionego krajobrazu utworzonego przez naturalne
zakola rzeki, które zachwycają przyrodników. Występuje tu
kilka rzadkich zbiorowisk roślinnych chronionych w skali
europejskiej, m.in. lasy nadrzeczne z olszą czarną i jesionem, łęgi wierzbowo-topolowe i fragmenty wilgotnych łąk.
Potwierdzono występowanie ponad 120 gatunków roślin.
Żyją tu bobry, wydry, rzadkie motyle, a także zagrożone
wyginięciem chrząszcze. Swoje gniazda w urwistych brzegach buduje zimorodek. Przez meandry prowadzi polsko-czeska ścieżka edukacyjna. Położony nad brzegiem Odry
barokowy pałac w Chałupkach wzniesiono w 1682 roku na
fundamentach średniowiecznej twierdzy, poświadczonej
źródłowo w 1373 roku, nazywanej niegdyś Barutswerde. O
pierwotnym obronnym charakterze tego miejsca świadczą
zachowane relikty fosy oraz średniowiecznych umocnień bastionowych. Nad wejściem zachował się herb rodowy byłych
właścicieli – bogatych żydowskich bankierów Rothschildów.
W sąsiedztwie pałacu most graniczny z 1899 roku, zwany
dawniej Mostem Jubileuszowym Cesarza Franciszka Józefa.
Przy nim budynek dawnego zajazdu i restauracji z końca
XIX wieku. Warto zobaczyć zabudowania dworca kolejowego z połowy XIX wieku, powstałe w związku z uruchomieniem w 1847 roku pierwszego połączenia Prus i AustroWęgier przez Racibórz-Chałupki.
W pałacu mieści się hotel i restauracja, www.hotel-zamek.pl
DIE ODER-MÄANDER UND
DAS SCHLOSS DER FAMILIE
VON ROTHSCHILD – ANNABERG
Die Grenz-Mäander der Oder das ist ein
Naturschutzgebiet, das durch natürliche
Flussschleifen entstand und die Naturforscher entzückt.
Hier gibt es ein paar seltene Pflanzengemeinschaften,
die europaweit geschützt werden, u. a. Flusswälder mit
Schwarzerle und Esche, Bruch mit Weide und Pappel wie
auch Fragmente der Sumpfwiesen. Man stellte fest, dass
es hier über 120 Pflanzenarten gibt. In diesem Gebiet leben Biber, Fischotter, seltene Schmetterlinge wie auch vom
Aussterben bedrohte Käfer. In den abschüssigen Ufern baut
der Eisvogel sein Nest. Durch die Mäander führt ein polnisch-tschechischer Lehrpfad. Das am Oderufer gelegene
barocke Schloss in Annaberg entstand im Jahr 1682 auf den
Fundamenten einer mittelalterlichen Festung, die in den
Quellen 1373 erwähnt und einst Barutswerde genannt wurde.
Vom ursprünglichen Verteidigungscharakter des Ortes zeu-
gen erhalten gebliebene Relikte eines Burggrabens und der
mittelalterlichen Bastionsbefestigungen. Über dem Eingang
ist das Familienwappen ehemaliger Besitzer – der reichen
jüdischen Bankiers – der Familie Rothschild erhalten geblieben. Am Schloss befand sich früher ein internationaler
Grenzübergang und als Relikt damaliger Zeit gilt heute die
Grenzbrücke aus dem Jahr 1899, die einst Jubiläumsbrücke
Kaisers Franz Joseph benannt wurde. Daneben befinden
sich Gebäude des alten Gasthauses und des Restaurants
(Ende des 19. Jahrhunderts). Sehenswert sind auch Bauten
des Bahnhofs (Mitte des 19. Jahrhunderts), die infolge der
Eröffnung der Strecke Preußen–Österreich-Ungarn (1847),
die durch Ratibor – Annaberg führte, entstanden.
Im Schloss befindet sich ein Hotel und ein Restaurant,
www.hotel-zamek.pl
THE ODRA RIVER MEANDERS
AND THE ROTHSCHILD PALACE
– CHAŁUPKI
The area where the Odra river winds along
the border is an area of protected scenery created by the natural meandering of the river that amazes
the scientists. Rare plant communities protected on a
European scale can be found here, among others riverain
forests with alder and ash – trees, willow – poplar meadows and fragments of wet grass lands. The occurrence of
over 120 plant species has been confirmed. Beavers, otters,
rare butterflies as well as cockchafers, which are in danger
of extinction, live here. A kingfisher builds its nests on
the precipitous banks. The meanders are part of the Polish
– Czech educational path. A Baroque palace in Chałupki,
that lies on the bank of the Odra river, was erected in
1682 on the foundations of a medieval stronghold, once
called Barutswerde, the existence of which was confirmed
in source materials in 1373. The remaining relics of a moat
and a medieval bastion fortification certify the defensive
character of the place. Over the entrance there is a family
herb left belonging to the previous owners of the palace
– rich Jewish bankers the Rothschilds. Nearby, there is a
border bridge from 1899, previously called the Millennium
Bridge of Emperor Frank Joseph. Next to the bridge there
is a building of a former foray and restaurant from the late
19th century. A railway station from the first half of the
19th century was built at the start of the first rail service
between Prussia and Austro-Hungary through Racibórz.
Chałupki is worth seeing.
In the palace there is a hotel and restaurant, www.
hotel-zamek.pl
Fot. WAW
WWF Polska P. Nieznaski/ UG Krzyżanowice
Fot. B. Stachow
PAŁAC LICHNOWSKICH
– KRZYŻANOWICE
Pałac w Krzyżanowicach zbudowano w 1670 roku
jako „okazały pański dom” na miejscu starszego dworku. Około 1860 roku został przebudowany przez zamożną rodzinę Lichnowskich w duchu neogotyku. Budowlę
wzbogacono o okrągłą wieżę w południowo-wschodnim
narożu. Z połowy XIX wieku pochodzi budynek bramny,
wzniesiony w stylu neogotyku angielskiego, z zachowaną
ozdobną kratą żeliwną i tablicą inskrypcyjną. Pałac otacza
arboretum z egzotycznymi gatunkami drzew, rośnie tu m.in.
okazały tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera). W sierpniu 1806 roku, na zaproszenie Lichnowskich,
koncertował tu przyjaciel rodziny, Ludwig van Beethoven.
Dla zaproszonych gości zagrał na szpinecie, czyli małym
instrumencie będącym odmianą klawesynu. Wiosną 1848
roku pałac był miejscem tajemnego spotkania Franciszka
Liszta oraz Karoliny Iwanowskiej, która uciekła z Rosji od
swojego męża, księcia Mikołaja Sayn-Wittgensteina. Liszt
otrzymał pałac do dyspozycji od przyjaciela, księcia Feliksa
Lichnowskiego. Znał i cenił sobie to miejsce. Bywał tu już
w 1843 oraz 1846 roku. W Krzyżanowicach powstało dzieło
pt. „Herbei, den Spat und Schaufel” („Podajcie szpadel i
łopatę”), oparte na motywach popularnej „Marsylianki”.
Czekając na kochankę wiosną 1848 roku, Liszt komponował. W liście z 10 kwietnia pisał do Feliksa: „W okresie
oczekiwania najszczęśliwszym człowiekiem na świecie czuję
się w Krzyżanowicach, gdzie spędzam moje błogosławione
dni zupełnie sam, od ranka do wieczora przy pracy”.
Pałac zajmuje dom pomocy społecznej, zwiedzać można
arboretum oraz kaplicę po uprzednim zgłoszeniu tel.
+ 48 32 419 40 20
DER PALAST DER FAMILIE VON
LICHNOWSKY – KREUTZENORT
Den Palast in Kreuzenort erbaute man, an der
Stelle des älteren Gutshauses, im Jahr 1670 als
eine Art „stattliches Herrenhaus“. Um das Jahr 1860 wurde der Palast von der vermögenden Familie Lichnowsky im
neugotischen Stil umgebaut. Das Bauwerk wurde damals
um einen runden Turm in dem süd-östlichen Eckteil bereichert. Das Torgebäude mit gut erhaltenem gusseisernen
Gitter und einer Inskriptionstafel stammt aus der Mitte
des 19. Jahrhunderts und wurde in englischer Neugotik
entworfen. Der Palast ist vom Arboretum umgeben. Hier
wachsen viele exotische Baumarten, darunter Liliodendron
tulipifera, also der amerikanische Tulpenbaum. Im August
1806 konzertierte hier, auf Einladung Lichnowskys, Freund
der Familie – Ludwig van Beethoven. Für eingeladene Gäste spielte er Spinett, ein kleines Instrument, das
eine Art Clavicembalo ist. Im Frühling 1848 wurde der
Kreuzenorter Palast zum geheimen Treffpunkt von Franz
Liszt und Karolina Ivanowska, die aus Russland vor ihrem
Mann, Fürsten Nikolei Sayn-Wittgenstein, geflüchtet war.
Liszt bekam von seinem Freund, Fürst Felix Lichnowsky,
den Palast zur Verfügung. Er kannte und schätzte den Ort
sehr. Er verweilte hier u. a. 1843 und 1846. In Kreuzenort
entstand das Werk „Herbei, den Spaten und die Schaufel“,
das an die Motive der bekannten Marseillaise angelehnt
war. Liszt komponierte auch, während er im Frühling des
Jahres 1848 auf seine Geliebte wartete. In einem Brief vom
10. April schrieb er an den Fürst Felix: „In der Zeit des
Erwartens bin ich in Kreuzenort, wo ich meine seligen Tage
ganz allein, von morgens bis abends an der Arbeit verbringe, der glücklichste Mensch in der Welt“.
Im Gebäude des Palastes befindet sich heutzutage eine
soziale Einrichtung. Das Arboretum und die Kapelle
kann man, nach Absprache, besichtigen. Tel. +48
32 419 40 20
THE LICHNOWSKI PALACE
– KRZYŻANOWICE
The palace in Krzyżanowice was built in 1670
as a „splendid lordly house” in the place of an
older residence. Around 1869 it was rebuilt by a wealthy
Lichnowski family in the Neo-Gothic style. It was enriched
with a circular tower in the south – east angle. The gate
building from the middle of the 19th century was erected in
the English Neo-Gothic style, with a decorative cast – iron
grating and inscription board maintained. The palace is
surrounded by an arboretum with exotic trees, among others a grand American tulip tree (Liriodendron tulipifera).
In August 1806, a family friend, Ludvig van Beethoven,
performed here, invited by the Lichnowski family. For the
guests he played the spinet – a small instrument that is
a type of a harpsichord. In the spring of 1848 the palace
was the location of a secret meeting between Franz Liszt
and Karolina Iwanowska who fled Russia and her husband,
Fot. G. Utracki
duke Mikołaj Sayn – Wittgenstein. Liszt received the palace
at his disposal from his friend, duke Feliks Lichnowski. He
knew and treasured the place. He was there previously in
1843 and 1846. In Krzyżanowice the work „Herbei, den
Spat und Schaufel „ („Hand me a spade and a shovel”),
based on the tune of the popular „Marseillaise” was written. While waiting for his lover in the spring of 1848, Liszt
composed. In the letter from 10 April he would write to
Feliks: „During this period of waiting I feel the most unhappy man in the world in Krzyżanowice where I spend my
blessed days completely alone, from morning until night,
working”.
A social welfare house occupies the palace. The arboretum and the chapel can be visited by prior appointment. Call +48 32 419 40 20
KOŚCIÓŁ ŚWIĘTYCH
PIOTRA I PAWŁA – TWORKÓW
Wyjątkowej klasy zabytkiem jest barokowy kościół parafialny świętych Piotra i Pawła, wzniesiony w latach 1691-1694 według projektu Jana Zellera z
Opawy. We wnętrzu zachowała się piękna dekoracja stiukowa Antoniego Signo z Opawy (1691), nad chórem malowidło z kompozycją Sądu Ostatecznego, loża kolatorska z
końca XVII wieku, a także bogato zdobiony snycerką ołtarz
główny z tego samego okresu, z obrazem „Nakarmienia
rzesz”. W świątyni znajduje się unikalna w skali europejskiej ekspozycja jedenastu zdobionych trumien i sarkofagów
miejscowych możnowładców z rodu Reiswitzów i Wilczek.
Pokazywane eksponaty pochodzą z krypty pod tzw. babińcem, którą otwarto w 1993 roku. W bogato zdobionym
sarkofagu z partiami złoconymi pochowano Ewę z domu
Wilczek (żyła w l. 1613-1655). W trumnie cynowo-ołowianej
spoczął jej mąż Wacław Reiswitz. Pozostałe trumny zdobione są bogatą polichromią olejną, w większości przypadków
ze złoceniami. Ogromną wartość mają odkryte w pochówkach ubranka; m.in. przewiązany pasem żupanik Jerzego
Wilhelma (zm. 1683) nawiązujący wyglądem do polskiego
stroju szlacheckiego oraz sukieneczka Klary Ludwiki. Cały
zbiór wyróżnia się na tle podobnych zachowanych w Polsce
(Wawel, Brzeżany, Brzeg, Legnica, Złotów, Sieraków) i w
Europie (Wiedeń, Monachium). To jedyny tak duży zespół
sarkofagów dziecięcych w Polsce.
Kościół otwarty w czasie nabożeństw, zwiedzanie po
uzgodnieniu z proboszczem + 48 32 419 62 26
DIE ST. PETER
UND PAUL KIRCHE
– TWORKAU
Von einem außergewöhnlich großen Wert ist
die barocke St. Peter und Paul Pfarrkirche,
die in den Jahren 1691-1694 nach dem Entwurf von
Johann Zeller aus Troppau erbaut wurde. Im Inneren
sind: schöne Stuckdekoration Anton Signos aus Troppau
(1691), Gemälde über dem Chor mit der Komposition des
Jüngsten Gerichts, Loge für den Gutsherrn (Ende des 17.
Jahrhunderts) wie auch reich mit Schnitzkunst verzierter
Hauptaltar aus der gleichen Epoche mit dem Gemälde „Die
Speisung der Tausenden von Menschen“ erhalten geblieben. In der Kirche befindet sich die europaweit einmalige
Ansammlung von elf verzierten Särgen und Sarkophagen
der hiesigen Adelsfamilien von Reiswitz und Wilczek. Die
ausgestellten Exponate stammen aus der Krypta unter der
s. g. Vorhalle (Sitzreihen für Frauen, poln. „babiniec“),
die man 1993 eröffnete. Im prachtvoll verzierten Sarkophag
mit Vergoldungen wurde Eva, geb. Wilczek (1613-1655) bestattet. In einem Sarg aus Zinn und Blei fand ihr Mann,
Vaclav von Reiswitz, seine letzte Ruhestätte. Die restlichen
Särge wurden mit reicher ölfarbiger Polychromie, meistens
mit Vergoldungen, versehen. Von einem großen Wert ist
in den Särgen entdeckte Kinderkleidung; u. a. ein mit
einem Gürtel umgebundener langärmliger Unterrock aus
kostbarem Stoff (s. g. żupanik) von Georg Wilhelm (gest.
1683), der der altpolnischen Adelstracht ähnelt wie auch
ein Kleidchen von Klara Ludvika. Die ganze Sammlung
nimmt eine besondere Stellung im Vergleich mit anderen derartig erhalten gebliebenen Sammlungen in Polen
(Wawel, Brzeżany/Bereschany, Brzeg/Brieg, Legnica/
Liegnitz, Złotów/Zlotow, Sieraków) und in Europa (Wien,
München) ein. Es ist die einzige so zahlreiche Ansammlung
von Kindersarkophagen in Polen.
Die Kirche ist während der Gottesdienste geöffnet.
Besichtigung nach Absprache mit dem Pfarrer, Tel.
+ 48 32 419 62 26
SAINT PETER AND PAUL’S
CHURCH – TWORKÓW
A Baroque parish church of Saint Peter and
Paul is a monument of outstanding standard.
It was erected in the years 1691-1694 and designed by
Jan Zeller from Opava. In the interior a beautiful stucco
decoration of Antoni Signo from Opava (1961) has been
preserved, above an organ – loft there is a painting
presenting the Last Judgement, a balcony from the late
17th century as well as a high altar with a wealth of wood
– carving ornament from the same period and a painting
„Feeding the crowds”. In the temple there is an exhibition
of eleven decorated coffins and sarcophagi of local magnates from Reiswitz and Wilczek families. The exhibition
is unique in Europe. The exhibits come from the crypt
under the place reserved for women that was opened in
1993. In a richly decorated sarcophagus with gilt elements, Ewa, born Wilczek, was buried (she lived in the
years 1613-1655). In a tin – lead one her husband was laid.
Other coffins are ornamented with rich oil wall – painting,
with gilt in most cases. Clothes found in the graves are
of high value; among them a belt – bound little costume
of Jerzy Wilhelm (died in 1683) which resembles a Polish
nobleman’s national costume and a little dress of Klara
Ludwika. The whole collection is distinguishable among
similar ones that have been preserved in Poland (Wawel,
Brzeżany, Brzeg, Legnica, Złotów, Sieraków) and Europe
(Vienna, Munich). This is the only really big collection of
children’s sarcophagi in Poland.
The church is open during services, visits are allowed
after receiving the parson’s agreement +48 32 419
62 26
Fot. WAW
Fot. E. Sycha/UG Krzyżanowice
Fot. WAW
Zamek w Tworkowie, obecnie zachowany
w ruinie, to stara średniowieczna twierdza,
otoczona niegdyś fosą, w II połowie XVI wieku przebudowana w stylu renesansowym. Na przełomie XVII/
XVIII wieku zamek zyskał cechy barokowe, a w latach
1872-1874, wedle projektów architekta Heidenreicha,
nadano mu styl neorenesansowy. Budowla spłonęła w
1931 roku. W początkach XIX wieku wielokrotnie bywał
tu u swojego wuja poeta Joseph von Eichendorff. Ze
względu na ponurą atmosferę nazywał zamek „gniazdem sowy”. Legenda głosi, że prowadzi stąd tajemne
podziemne przejście do kościółka św. Urbana. rzy ul.
Młyńskiej, nad stawem niedaleko zamku, stoi murowany
młyn z 1914 roku z napędem elektrycznym. Zbudowano
go na miejscu starszego drewnianego młyna wodnego,
wzmiankowanego już w 1703 roku. Od dziesięciu pokoleń młynarstwem zajmuje się tu rodzina Pawlik. Młyn
nadal świadczy usługi, a dla turystów organizowane są
specjalne pokazy, łącznie z uruchomieniem koła napędzanego wodą ze stawu.
Fot. E. Sycha/UG Krzyżanowice
ZAMEK I STARY MŁYN
– TWORKÓW
Ruiny zamku uporządkowane, możliwy spacer wokół budowli. Zwiedzanie młyna po uzgodnieniu z właścicielem
Franciszkiem Pawlikiem, tel. + 48 32 419 63 55
DAS SCHLOSS UND DIE ALTE
MÜHLE – TWORKAU
Das Schloss in Tworkau blieb als Ruine erhalten. Es ist eine alte mittelalterliche Festung,
die einst von einem Burggraben umgeben war und in der
zweiten Hälfte des 16. Jahrhunderts im Renaissancestil
umgebaut wurde. Um die Jahrhundertwende des 17./18.
Jahrhunderts bekam es barocke Züge, und in den Jahren
1872-1874 wurde es nach dem Entwurf des Architekten
Heidenreich im Neurenaissancestil umgebaut. Dieses
Bauwerk brannte im Jahr 1931 ab. Anfang des 19.
Jahrhunderts verweilte der Poet Joseph von Eichendorff hier
oft bei seinem Onkel. Da die Atmosphäre, die an diesem
Ort herrschte, von ihm als düster empfunden wurde, nannte er das Schloss „Eulennest“. Es geht die Sage, dass von
hier aus ein geheimer, unterirdischer Weg zur St. Urban
Kirche führt. An der Młyńska-Straße, am Teich in der
Schlossnähe befindet sich eine Mühle aus dem Jahr 1914 mit
elektrischem Antrieb. Sie wurde an der Stelle der alten, im
Jahre 1703 erwähnten Wassermühle aus Holz erbaut. Seit
10 Generationen beschäftigt sich mit dem Mühlengewerbe
die Familie Pawlik. Die Mühle leistet weiterhin ihren Dienst
und für die Touristen werden Extravorführungen, darunter das Inbetriebsetzen des Mühlrades durch das aus dem
Teich stammende Wasser, durchgeführt.
Die Schlossruinen wurden aufgeräumt, ein Spaziergang
rund um das Bauwerk möglich. Besichtigung der Mühle
nach Absprache mit dem Besitzer, Franciszek Pawlik,
Tel. + 48 32 419 63 55
THE CASTLE AND THE OLD MILL
– TWORKÓW
The castle in Tworków, preserved as a ruin at
present, is an old medieval stronghold, once
surrounded by a moat, rebuilt in a Renaissance style in
the second half of the 16th century. At the turn of the 16th
and 17th century the castle was given Baroque features, and
in the years 1872-1874 it was given a Renaissance style in
accordance with an architect Heidenreich’s design. The
building burnt down in 1931. In the beginning of the 19th
century a poet Joseph von Eichendorff used to pay many
visits to his uncle here. Due to its gloomy atmosphere he
would call the castle „an owl’s nest”. According to a legend, there is a secret underground passage to Saint Urban’s
Church. At Młyńska Street, by the pond near the castle,
Fot. WAW
there is a brick mill with electromotion from 1914. It was
built in place of an older wooden water mill that was mentioned in source materials in 1703. For ten generations the
Pawlik family has been engaged in flour – milling. The mill
still works and special demonstrations that involve setting
the wheel in motion with the use of pond water are organised for tourists.
The ruins of the castle are tidied up, a walk around
the building possible. Visit the mill by prior arrangement with the owner Franciszek Pawlik, tel. +48 32
419 63 55
Fot. G. Utracki
Procesja odbywa się co roku 6 grudnia rankiem,
w dzień wspomnienia św. Mikołaja. Chłopi z
Krzanowic oraz okolic dosiadają koni i pradawnym zwyczajem stawiają się przed kościołem farnym św. Wacława. Stąd
jadą do filialnego kościółka p.w. św. Mikołaja na skraju
Krzanowic, przy drodze do Raciborza. Świątynia nazywana jest przez miejscowych Mikołaszkiem. Na przedzie
procesji jedzie proboszcz w bryczce, zwaną tu kolasą. Po
dotarciu jeźdźcy trzykrotnie okrążają Mikołaszka, śpiewając pieśń „Święty Mikołaju, patronie nasz…”. Na koniec
uczestniczą w mszy świętej. Jak chce tradycja, wzmiankowany po raz pierwszy w 1613 roku kościół św. Mikołaja
zbudowano jako drewniany w podzięce za koniec wojny ze
Szwedami. Obecna późnobarokowa świątynia z 1744 roku
została wzniesiona jako wotum dziękczynne za uratowanie
Krzanowic przed najazdem Węgrów. Wewnątrz znajduje
się neogotycki ołtarz patrona z późnobarokowymi figurami
dwóch biskupów. Kościół parafialny św. Wacława, wzmiankowany jest w 1288 roku, początkowo drewniany, obecny
neobarokowy, zbudowany został w latach 1914-1915 według
projektu Józefa Seyfrieda. Świątynia jest otoczona cegla-
Fot. WAW
PROCESJA KU CZCI ŚW. MIKOŁAJA
– KRZANOWICE
nym murem, częściowo w wątku gotyckim. Od zachodu
widoczna reszta XVI-wiecznej półkolistej bastei z otworami
strzelniczymi.
DIE PROZESSION ANLÄSSLICH
DES HL. NIKOLAUS – KRANOWITZ
Die Prozession findet jährlich, morgens am 6.
Dezember statt. Die Bauern aus Kranowitz
und aus der Umgebung besteigen Pferde und reiten, dem
alten Brauch nach, vor die Pfarrkirche zum hl. Vaclav. Von
hier aus reiten sie zur St. Nikolaus Filialkirche, die sich
am Stadtrand, auf dem Weg nach Ratibor befindet. Dieses
Gotteshaus wird von den Bewohnern Mikołaszek genannt.
Den Anfang der Prozession bildet der in einer Kutsche (hier
kolasa genannt) fahrender Pfarrer. Nach dem Ankommen
umkreisen die Reiter dreimal den Mikołaszek und singen
das Lied „Heiliger Nikolaus, unser Fürbitter…“ („Święty
Mikołaju, patronie nasz…“). Zum Schluss nehmen sie an
der hl. Messe teil. Laut Tradition wurde die erstmalig 1613
erwähnte, aus Holz erbaute St. Nikolaus Kirche als Dank
für die Beendigung des Krieges mit den Schweden errichtet. Das heutige spätbarocke, aus dem Jahr 1744 stammende
Gotteshaus wurde als Votivgabe für die Errettung Kranowitz
vor dem ungarischen Angriff gebaut. Im Inneren befindet sich
der neugotische Altar des Schutzheiligen mit zwei spätbarocken Bischofsstatuen. Die erstmalig 1288 erwähnte Pfarrkirche
zum hl. Vaclav war ursprünglich aus Holz. Die heutige neubarocke Kirche, in den Jahren 1914-1915 nach dem Plan von
Joseph Seifried geschaffen, ist mit einer Ziegelmauer, teils im
gotischen Backsteinverband, umzäunt. An der Westseite ist
der Rest der aus dem 16. Jahrhundert stammenden halbkreisförmigen Bastei mit Schießscharten zu sehen.
PROCESSION IN HONOR OF SAINT
NICOLAS – KRZANOWICE
A procession takes place annually in the
morning of 6 December, a day commemorating Saint Nicolas. Peasants from Krzanowice and its
neighbourhood mount their horses and come in front of
Saint Wacław’s Church. From here they go to a little
succursal, Saint Nocolas Church on the periphery of
Krzanowice, on the way to Racibórz. The temple is called
Mikołaszek by the local people. In front of the procession
there is a vicar travelling by britzka, called „kolasa” here.
After reaching Mikołaszek, the riders go around it three
times, singing a song „Saint Nicolas, our patron...”.
They attend a holy mass at the end. According to the
tradition, Saint Nicolas’s Church, mentioned in 1613 for
the first time, was built as a wooden one as thanksgiving
for the end of the war with the Swedish. The present late
– Baroque temple from 1744 was erected as thanksgiving
for saving Krzanowice from Hungarian invasion. In the
interior there is a Neo-Gothic altar of the patron with
late – Baroque figures of two bishops. Saint Wacław’s
parish church mentioned in 1288, wooden at first, Neo
Fot. WAW (2)
– Baroque at present, was built in the years 1914-1915
according to Józef Seyfried’s design. The temple is surrounded by a brick wall, partly in a Gothic style. From
the west side, the remaining 16th century semi – circular
tower with loopholes can be seen.
PAŁAC ZŁEJ HRABINY
– KROWIARKI
Pałac zbudowano około 1800 roku. Należał do
Strachwitzów, Gaszynów oraz przemysłowców
Donnersmarcków. W II połowie XIX wieku otrzymał neorenesansowy i neobarokowy wygląd. Fasada frontowa nawiązywała do północno-europejskiego manieryzmu, włoskiego
renesansu i późnego baroku. Pamiątką po bogato zdobionych wnętrzach są misternie cyzelowane arabskie motywy
ornamentalne sali mauretańskiej. Po 1892 roku zbudowano dwupiętrowe skrzydło w stylu secesyjnym. Pałac otacza
piękny park ze starodrzewiem, kryjący też mauzoleum rodowe Donnersmarcków. Legenda głosi, że w pałacu mieszkała zła hrabina Gaszynowa. Namówiła męża, by odmówił
cesarzowi przyjęcia wojska na kwaterunek. Stwierdziła, że
woli mieć na utrzymaniu dwieście psów niż pruskich żoł-
daków. Cesarz wpadł w furię. Kazał hrabinie kupić psy,
na co przystała z ochotą. Odtąd, budząc strach ludności,
galopowała na białym koniu ze swoją sforą po okolicznych
lasach, polując i tępiąc zwierzynę. Pewnego razu odstrzeliła
sobie dwa palce. Na jej zlecenie wykonano złote protezy.
Jeszcze dziksza znów goniła zwierzynę w kniejach. Kiedy
zmarła, nie zaznała spokoju. Miejscowi twierdzą, że nocą
ukazywał im się duch hrabiny na białym koniu. Poznawali
ją po błyszczących w lunarnej poświacie złotych palcach.
Kiedy pojawiał się duch szlachcianki, we wsi słychać było
wycie psów. Ponoć miała też na sumieniu śmierć służącej.
Obiekt można oglądać z zewnątrz, w sąsiedztwie zielone
centrum rekreacji
DAS SCHLOSS DER BÖSEN GRÄFIN
– PREUSSISCH KRAWARN
Das Schloss Preußisch Krawarn wurde 1800
erbaut. Es gehörte den Adelsgeschlechtern:
Strachwitz, Gaschin und den bekannten Industriellen
– der Familie Donnersmarck. In der zweiten Hälfte des
19. Jahrhunderts erhielt es Züge des Neurenaissance- und
Neubarockstils. Die Form der Frontalfassade knüpfte an
nordeuropäischen Manierismus, italienische Renaissance
und späten Barock. Der bis heute erhaltene s. g.
Mauretanische Saal ist mit kunstvoll ziselierten arabischen
ornamentalen Motiven versehen und gilt heute als eine Art
Andenken für andere, einst noch existierende prunkvolle
Innendekorationen. Nach 1892 erbaute man einen zweistöckigen Flügel im Jugendstil. Das Schloss in Preußisch
Krawarn ist vom schönen Park mit alten Baumbeständen
umgeben. Auf seinem Gelände befindet sich auch ein
Mausoleum, die Familiengruft Donnersmarcks. Laut
Legende wohnte hier einst die böse Gräfin Gaschin. Sie
überredete ihren Mann dazu, den Soldaten des Kaisers
keine Einquartierung zu gewähren. Die Gräfin gelang zu
der Feststellung, sie wolle lieber zweihundert Hunde verpflegen als für die preußischen Soldaten zu sorgen. Der
Kaiser ist rasend geworden. Er befahl der Gräfin den Kauf
von Hunden, was sie mit Vergnügen befolgte. Seit diesem
Ereignis galoppierte sie, Angst unter den Dorfbewohnern
hervorrufend, auf einem weißen Pferd in Begleitung einer
Hundekoppel durch die umliegenden Wälder. Sie jagte hartnäckig und rottete gnadenlos das Wild aus. Eines
Tages schoss sie sich zwei Finger ab. Auf ihre Anordnung
wurden schnell Prothesen angefertigt. Noch wilder geworden – laut der Sage – jagte sie im Walddickicht schon wieder nach dem Wild. Als sie starb, fand sie keine Ruhe.
Die Einheimischen behaupten, sie hätten nachts die Gestalt
der auf einem weißen Pferd sitzenden Gräfin gesehen. Sie
wurde an den im Mondschein glänzenden Fingern erkannt.
Immer wenn der Geist der Adeligen im Dorf auftauchte,
hörte man das Heulen der Hunde. Angeblich hatte die
Gräfin auch ihre Bedienstete getötet.
Das Schloss kann man von außen besichtigen. In
der Nachbarschaft befindet sich das s. g. Grüne
Erholungszentrum
THE EVIL COUNTESS’S PALACE
– KROWIARKI
The palace was built about 1800. It belonged
to the families: Strachwitz, Gaszyna and industrialists Donnersmarck. In the second half of the 19th
century it received the Neo-reneissance and Neo-baroque
look. The front elevation referred to the north-European
style, Italian Renaissance and late Baroque. Carefully made
Arabian ornamental motifs in the Mauritanian room are a
reminder of the richly adorned interiors. After 1892 a twostorey wing in Art Nouveau style was built. The palace is
surrounded by a beautiful park with old trees, with a family of Donnersmarck mausoleum. The legend says that an
evil countess Gaszynowa lived in the palace. She talked her
husband into refusing the emperor’s request to give living
accommodation to the army. She claimed that she would
prefer to keep two hundred dogs to Prussian soldiers. The
Fot. B. Stachow
emperor was furious. He told the countess to buy dogs
and she was willing to do that. Thereafter, making people frightened, she would gallop on a white horse with her
pack into the nearby forest, hunting animals. One day she
shot her two fingers away. She ordered two gold artificial
fingers. Being even more savage she still chased animals
in the woods. When she died she did not rest in peace.
Local people claim that they saw the ghost of the countess
on a white horse at night. They recognized her from the
gold fingers shining in the moonlight. When the ghost appeared dogs were howling in the village. Probably she was
responsible for her servant’s death.
Only the exterior of the building can be visited, in the
neighbourhood there is a green recreation centre
ŚLADEM EICHENDORFFA
– ŁUBOWICE
W IX-VI w. p.n.e. obszar wsi zajmował gród
z późnej epoki brązu i wczesnej żelaza o powierzchni około 25 ha, największy ze znanych dziś na ziemiach polskich, zdolny schronić tysiąc osób, otoczony wysokim na 9 metrów wałem drewniano-ziemnym, liczącym
2,5 km długości. W I poł. VI w. p.n.e. został zniszczony,
najprawdopodobniej przez najazd koczowników ze stepów
nad Morzem Czarnym. Niedaleko kościoła parafialnego
zachowały się ruiny jednopiętrowego, barokowego pałacu,
zbudowanego w 1786 r., gruntownie przebudowanego w
stylu neogotyckim około 1860 r., zniszczonego w 1945 r.
Założenie otoczone jest parkiem z licznymi okazami starodrzewia. W pałacu tym urodził się słynny poeta romantyczny Joseph von Eichendorff, autor powieści, opowiadań,
wierszy i sztuk teatralnych oraz słynnej noweli „Z życia
Nicponia”. Na pobliskim cmentarzu zachowały się groby
jego rodziców oraz rodzeństwa. W tutejszym Górnośląskim
Centrum Kultury i Spotkań im. Josepha von Eichendorffa
urządzono muzeum poświęcone pradziejowym znaleziskom oraz izbę pamięci poety. W sąsiednim Łubowicach
zwiedzać można XIX-wieczny, zrekonstruowany tzw. młyn
Eichendorffa, który należał do ojca ukochanej młynareczki
poety.
Szczegółowe informacje na temat zwiedzania obiektów:
Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa,
ul. Zamkowa 1-3, 47-417 Łubowice, tel/fax: + 48 32 410
66 02, + 48 32 414 9206, + 48 32 414 92 07, + 48 32 414
92 08, e-mail: [email protected], www.eichendorff-zentrum.vdg.pl
AUF DEN SPUREN EICHENDORFFS
– LUBOWITZ
Im 9. - 6. Jahrhundert vor Chr. befand sich auf
dem Gebiet des Dorfes eine 25 ha große, aus
der späten Bronze – und frühen Eisenepoche stammende,
mit einem 9 m hohen und 2,5 km langen Holz-Erde-Wall
umgebene Wehrsiedlung. Sie bot ca. 1000 Personen Schutz.
Von den auf dem polnischen Territorium bekannten
Wehrsiedlungen war sie am größten. Die Siedlung wurde
in der ersten Hälfte des 6. Jahrhunderts vor Chr., wahrscheinlich durch einen Angriff der Nomaden, die aus den
am Schwarzen Meer liegenden Steppen stammten, zerstört.
Unweit der Pfarrkirche blieben Ruinen des einstöckigen,
barocken Schlosses, das 1786 errichtet, um 1860 gründlich
im neogotischen Stil umgebaut und 1945 zerstört wurde,
erhalten. Die Schlossanlage ist von einem Park mit zahlreichen Exemplaren des alten Baumbestandes umgeben. Hier
kam auf die Welt der berühmte romantische Dichter Joseph
von Eichendorff, Autor zahlreicher Romane, Erzählungen,
Gedichte, Theaterstücke und der bekannten Novelle Aus
dem Leben eines Taugenichts. Auf dem nah liegenden
Friedhof befinden sich bis heute erhaltene Gräber seiner
Eltern und Geschwister. Im hiesigen Oberschlesischen
Eichendorff- Kultur- und Begegnungszentrum errichtete
man ein Museum, das eine Sammlung der urgeschichtlichen
Funde beherbergt, wie auch eine Eichendorff-Gedenkstube.
Im benachbarten Ort, der den Namen Eichendorffmühl
(Brzeźnica) trägt, kann man die aus dem 19. Jahrhundert
stammende und rekonstruierte s. g. Eichendorffmühle, die
einst dem Vater der vom Dichter geliebten Müllerin gehörte, besichtigen.
Die Einzelheiten und Informationen über Besichtigung
der Objekte: Oberschlesisches Eichendorff- Kulturund Begegnungszentrum, Zamkowa – Str. 1-3, 47-417
Lubowitz (Łubowice), Tel./Fax: + 48 32 410 66 02, + 48
32 414 9206, + 48 32 414 92 07, + 48 32 414 92 08,
e-mail: [email protected], www.eichendorff-zentrum.vdg.pl.
TRACING EICHENDORFF
– ŁUBOWICE
Detailed information about visits: Joseph von Eichendorff
Culture and Meeting Centre in Upper Silesia, ul. Zamkowa
1-3, 47-417 Łubowice, tel/fax: +48 32 410 66 02, +48 32 414
9206, +48 32 414 92 07, +48 32 414 92 08, e-mail: [email protected], www.eichendorff-zentrum.vdg.pl.
Fot. B. Stachow
Fot. WAW
Fot. WAW
In the 9th – 6th century B.C. the area of the
village was occupied by a town from the late
bronze age and early iron age, its area was about 25 hectares. It was the biggest known town in the Polish lands, able
to shelter one thousand people, it was surrounded by a 9
- meter high, 2,5 - kilometre long wood – earth rampart.
It was destroyed in the first half of the 6th century, most
probably by the invasion of nomads from the steppes by
the Black Sea. Near the parish church there are ruins of a
one – floor, Baroque palace, which was built in 1786, and
thoroughly reconstructed in Neogothic style about 1860,
and destroyed in 1945. The foundation is surrounded by
a park with numerous valuable old trees. A famous poet
of Romanticism, Joseph von Eichendorff, was born in that
palace. He was the author of novels, stories and plays as
well as the famous story „From the Life of a Good – for
– Nothing”. In the nearby cemetery there are graves of
his parents and siblings. In the Joseph von Eichendorff
Culture and Meeting Centre in Upper Silesia here there
is a museum devoted to primeval finds and the poet’s memory room. In the neighbouring Łubowice you can visit a
reconstructed, the so-called Eichendorff’s windmill from
the 19th century which belonged to the father of the poet’s
beloved.
Pałac z połowy XIX wieku, pierwotnie jednopiętrowy, w latach 1885-1886 przebudowany przez
ówczesnego właściciela Aleksandra von Baildona, bogatego
górnośląskiego przemysłowca. Dobudowano wówczas piętro, na które prowadzą schody z białego marmuru. Fasadę
zaprojektowano we włoskim stylu willowym. W 1930 roku
podupadły pałac przejął zakon salezjanów. Budowlę odnowiono a wnętrza zaadaptowano na potrzeby salezjańskiego
seminarium. W czasie II wojny światowej Niemcy urządzili
tu obóz, między innymi dla polskich dzieci (Polenlager). Po
wojnie pałac przejęły siostry salezjanki i urządziły tu swój
klasztor. Budowlę otacza park. W konwencie przebywała
Sługa Boża siostra Laura Meozzi (1873-1951), kandydatka
na ołtarze. Jej grób znajduje się przy miejscowym kościele
parafialnym p.w. św. Bartłomieja. Z Pogrzebienia pochodziła Alojza Luiza von Larisch, żona Josepha von Eichendorffa,
znanego niemieckiego poety doby romantyzmu. Wędrówki
Eichendorffa po lesie Widok w pobliskim Brzeziu upamiętnia stojący przed lasem kamień. Pogrzebień usytuowany jest
na wzniesieniu. Na jego południowym krańcu, na skraju
Fot. B. Stachow
PAŁAC BAILDONA
– POGRZEBIEŃ
wsi przy drodze do Lubomi, rozciąga się przepiękny widok
na dolinę Odry oraz Bramę Morawską, naturalne przejście
pomiędzy pasmami Karpat i Sudetów.
Możliwy spacer po przypałacowym parku
BAILDONS SCHLOSS
– POGRZEBIN
Schloss aus der Mitte des 19. Jahrhunderts,
einst einstöckig, wurde in den Jahren 18851886 von dem damaligen Besitzer, Alexander von Baildon,
einem reichen oberschlesischen Industriellen, umgebaut.
Zu dieser Zeit baute man die zweite Etage, zu der eine
Treppe aus weißem Marmor führte. Die Fassade wurde
im italienischen Villenstil entworfen. 1930 übernahm
der Salesianerorden das heruntergekommene Schloss. Es
wurde renoviert und die Räume richtete man nach den
Bedürfnissen des Salesianerseminars ein. Während des
Zweiten Weltkrieges errichteten hier die Deutschen ein
Lager, das vor allem für die polnischen Kinder gedacht
war (s. g. Polenlager). Nach dem Krieg wurde das Schloss
von den Salesianerinnen, die hier ihr Kloster gründeten,
übernommen. Das Bauwerk umgibt ein Park. Im Konvent
lebte Gottesdienerin Schwester Laura Meozzi (1873-1951),
deren Prozess zur Seligsprechung in Vorbereitung ist. Ihr
Grab befindet sich an der hiesigen Pfarrkirche zum hl.
Bartolomeus. Aus Pogrzebin stammte Aloisa Louisa von
Larisch, Ehefrau des bekannten deutschen Schriftstellers
aus der Zeit der Romantik, Joseph von Eichendorff.
An Eichendorffs Wanderungen in dem nahen Wald,
„Aussichtswald“ genannt, erinnert ein vor dem Wald stehender Gedenkstein. Pogrzebin liegt auf einer Anhöhe. An
ihrer Südseite, am Dorfrande, auf dem Weg nach Lubom,
erstreckt sich eine wunderbare Aussicht auf das Odertal
und auf die Mährische Pforte, also auf den natürlichen
Übergang zwischen Karpaten- und Sudetenketten.
Es besteht die Möglichkeit, im Schlosspark zu spazieren
BAILDON’S PALACE
– POGRZEBIEŃ
The palace was built in the first half of the 19th
century, at first it was one-storey and between
the years 1885 and 1886 it was rebuilt by the then owner
Alexander von Baildon, a rich industrialist from Upper
Silesia. One storey was added at that time, with white marble stairs leading there. The front elevation was designed
in the Italian villa style. In 1930 the decayed palace was
taken by Salesian order. The building was renovated and
the interior was adapted to the needs of the Salesian seminary. During World War II Germans set up a camp here,
among others for Polish children (Polenlager). After the war
the palace was taken by Salesian Sisters who organized a
monastery there. The building is surrounded by a park.
Fot. G. Habrom-Rokosz/Starostwo Powiatowe
In the convent was a Servant of God, sister Laura Meozzi
(1873-1951) a candidate to be beatified. Her grave is at the
local parish St. Bartholomew Church. Pogrzebień was the
place where Alojza Luiza von Larisch came from, wife of
Joseph von Eichendorff, a famous German Romantic poet.
Eichendorff’s walks in the forest called Widok in Brzezie
are marked with a stone standing by the forest. Pogrzebień
is situated on a hill. In its southern part at the road to
Lubomia a beautiful view stretches out over the Odra valley and the Moravian Gate, the natural passage between
mountain ranges: Carpathians and Sudetes.
It is possible to walk in the park around the palace
OPACTWO CYSTERSKIE
– RUDY
Początki klasztoru cysterskiego w Rudach sięgają połowy XIII wieku. Sprowadzeni z Jędrzejowa
małopolscy zakonnicy zbudowali gotycki kościół p.w.
Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny oraz czteroskrzydłowy budynek klauzury. W XVII wieku, dzięki znacznym
dochodom z kopalń rudy żelaza i przetopu surowca, mnisi
przebudowali kościół i klasztor w duchu baroku, wznosząc
dodatkowo od północy okazały pałac opacki. W 1810 roku
konwent został skasowany przez króla pruskiego, a majątek
zakonu przeszedł we władanie rodziny książąt von Ratibor.
Ci postanowili zaadaptować stary klasztor i pałac na siedzibę możnowładczą, którą odwiedzała cała europejską arystokracja, w tym koronowane głowy, na przykład cesarzowa
Prus Wiktoria i jej syn, cesarz Wilhelm II. W 1945 roku
kościół i pałac książęcy spłonęły. Później zostały odbudowane. Rudy stanowią dziś diecezjalne sanktuarium Matki
Boskiej Pokornej diecezji gliwickiej z racji łaskami słynącego obrazu, który przechowywany jest w barokowej kaplicy
pocysterskiego kościoła. Odnowiony stary klasztor i pałac
pełni dziś rolę ośrodka pielgrzymkowego i muzeum. Wokół
rozciąga się okazały park, urządzony w połowie XIX wieku
w stylu angielskim. Na skraju wsi, przy drodze go Gliwic,
znajduje się zabytkowa stacja liczącej sobie ponad 100 lat
kolei wąskotorowej Racibórz-Rudy-Gliwice. W starej parowozowni urządzono muzeum zabytków techniki, a chętni
przez cały rok mogą skorzystać turystycznych przejazdów
starą ciuchcią.
Kościół w Rudach czynny od świtu do zmierzchu.
Zwiedzanie opactwa – informacje na www.rudy-opactwo.pl, zwiedzanie stacji i przejazdy – informacje www.
rudy.go.pl
ZISTERZIENSERABTEI
– GROSS RAUDEN
Die Anfänge des Zisterzienserklosters gehen
auf die Mitte des 13. Jahrhunderts zurück. Man
ließ kleinpolnische Mönche aus Jędrzejów kommen, die
hier die gotische Maria Himmelfahrt Kirche und ein vierflügeliges Klostergebäude errichteten. Im 17. Jahrhundert
bauten die Mönche, dank den beträchtlichen Einkommen,
die man aus der Erzgrube und der Umschmelzung des
Rohstoffes gewann, die Kirche und das Klostergebäude
um. Die Gebäude erhielten barocke Züge. Zusätzlich
wurde in der Nordseite ein stattliches Abtei-Schloss errichtet. 1810 wurde der Konvent von dem preußischen König
aufgehoben, und die Güter des Ordens gehörten seitdem
der herzoglichen Familie von Ratibor. Die Familie ließ das
ehemalige Kloster als einen Herzogsitz einrichten, den
der ganze europäische Adel besuchte, darunter gekrönte Häupter, wie z. B. die Kaiserin von Preußen, Victoria
und ihr Sohn, Kaiser Wilhelm II. Im Jahre 1945 fielen
die Kirche und das herzogliche Schloss dem Feuer zum
Opfer. Anschließend wurden sie aufgebaut. Rauden ist
heute, dank dem Gnadenbild, das in der barocken Kapelle
der ehemals Zisterzienserkirche aufbewahrt wird, das
Diözesan- Sanktuarium der Demutsvollen Muttergottes der
Gleiwitzer Diözese. Die restaurierten Kloster und Schloss
dienen heute als Pilgerstätte und Museum. Rund um die
Bauten erstreckt sich ein stattlicher Park, der Mitte des
19. Jahrhunderts im englischen Stil angelegt wurde. Am
Dorfrande, auf dem Weg nach Gleiwitz, gibt es eine alte
Station der über 100-Jahre alten Kleinspurbahn (RatiborRauden-Gleiwitz). Im alten Maschinenhaus errichtete man
ein technisches Museum. Interessierte Touristen können
mit der alten Lokomotive eine kurze Fahrt unternehmen.
Die Raudener Kirche ist von morgens bis abends geöffnet. Besichtigung der Abtei – Informationen unter www.
rudy-opactwo.pl. Besichtigung der alten Bahnstation
und Fahrten – Informationen unter www.rudy.go.pl
CISTERCIAN ABBEY
– RUDY
The beginnings of the Cistercian monastery date from the first half of the 13th century. Monks brought from Jędrzejów in Minor Poland
(Małopolska) built a Gothic Assumption of Virgin Mary
Church and a building with four wings for the enclosure.
In the 17th century thanks to substantial income from iron
ore mines and melting down of raw materials, the monks
rebuilt the church and the monastery in Baroque style,
building also a magnificent abbey palace from the northern
side. In 1810 the convent was cancelled by the Prussian king
and the order’s property went to the family of the Duke
von Ratibor. The latter decided to adapt the old monastery
and the palace into an aristocrat seat which was visited by
all European aristocracy together with crowned heads, like
Victoria Empress of Prussia and her son, Wilhelm II. In
1945 the church and the palace were burned down. Later
Fot. WAW
they were rebuilt. Nowadays Rudy is a diocese sanctuary of
Humble Mother of God in the gliwicka diocese, because of
a famous picture which is kept in the Baroque chapel of the
Cistercian church. The renovated old monastery and palace
are a pilgrimage centre and museum. Around there is a
magnificent park arranged in the first half of the 19th century in English style. On the edge of the village at the road
to Gliwice there is a historic station, over 100 years old, the
narrow – gauge railway Racibórz-Rudy-Gliwice. In the old
engine house there is a museum of technology, and visitors
can take a ride in the old train all year round.
The church in Rudy is open from dawn to dusk. Visiting
the abbey – information on www.rudy-opactwo.pl, visiting the station and taking a ride – information www.
rudy.go.pl
PAŁACE ZIEMI RACIBORSKIEJ
• DIE SCHLÖSSER DES RATIBORER LANDES • PALACES IN THE LAND OF RACIBÓRZ
Modzurów (gmina Rudnik): Pałac zbudowany w 1864 r. w stylu neogotyckim przez rodzinę von
König. W holu witraż sklepienia bogato zdobiony elementami roślinnymi. Częściowo zachowany wystrój dawnych wnętrz. Obiekt użytkowany obecnie przez Stację Hodowli Roślin,
otoczony parkiem krajobrazowym z aleją grabową i egzotycznymi okazami drzew. W parku ruina późnoklasycystycznego mauzoleum z poł. XIX w. a także kapliczka neogotycka z
1890 r. Możliwy spacer po parku. Mosurau (Modzurów), Gemeinde Rudnik: Das Schloss wurde
1864 im neogotischen Stil im Auftrag der Familie von König gebaut. Im Hall befindet
sich eine reich mit Blumenmotiven verzierte Gewölbe-Glasmalerei. Teilweise blieb die
Ausstattung der Innenräume erhalten. Dieses Objekt wird zurzeit durch die hiesige Pflanzenanbaustation benutzt. Es ist von einem
Landschaftspark mit einer Weißbuche-Allee und exotischen Baumexemplaren umgeben. Im Park befindet sich die Ruine des spätklassizistischen Mausoleums aus der Mitte des 19. Jahrhunderts wie auch eine neogotische Kapelle von 1890. Es besteht die Möglichkeit, im
Park zu spazieren. Modzurów (gmina Rudnik): The palace was built in 1864 in Neogothic style by the family von König. In the hall there is a
richly ornamented stained glass vault with plant elements. The former décor of the interior is partly preserved. Nowadays the building
is used by Plant Raising Station, it is surrounded by landscape park with a hornbeam path and exotic trees. In the park there is a ruin
of late Classical mausoleum from the half of the 19th century as well as Neogothic chapel from 1890. You can to walk in the park.
Jastrzębie (gmina Rudnik): Pałac zbudowany w latach 1870-1872 w stylu modnego wówczas
romantycznego historyzmu. W 1939 r. budowlę zaadaptowano na zakład chorób płucnych. Po II wojnie światowej było tu sanatorium dla dzieci chorych na gruźlicę. Ostatnio
odnowiony. Wokół pałacu park ze starodrzewiem. Obiekt prywatny. Habicht (Jastrzębie),
Gemeinde Rudnik: Das Schloss wurde in den Jahren 1870-1872 im zur damaligen Zeit
modernen historischen Romantismus errichtet. 1939 wurde das Gebäude zur Anstalt
für Lungenkranke umfunktioniert. Nach dem Krieg gab es hier ein Sanatorium für lungenkranke Kinder. Vor Kurzem wurde das Schloss renoviert. Es ist von einem Park mit
altem Baumholzbestand umgeben. Das Schloss befindet sich gegenwärtig im privaten Besitz. Jastrzębie (gmina Rudnik): The palace was
built in 1870-1872 in the Romantic historism, which was quite modern at that time. In 1939 the building was adapted to a pulmonary
institution. After World War II there was a sanatorium for children suffering from tuberculosis. It has been renovated lately. Around
the palace there is a park with old trees. The building is private.
© Wydawca: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW Grzegorz Wawoczny, ul. Opawska 4/6, 47-400 Racibórz,
tel. +48 32 755 15 06, tel. kom. 605 685 485, e-mail: [email protected], www.wawoczny.pl. Wydano na zlecenie
Starostwa Powiatowego w Raciborzu. Skład i projekt okładki: Paweł Okulowski. Zdjęcia na okładkę wykonali: Aleksandra
Drużbicka, WAW oraz fot. UG Krzyżanowice. Tłumaczenia na język niemiecki: Renata Sput, na język angielski: Mirella Obłąg
ISBN 978-83-89802-60-6
Fot. B. Stachow (3)
Wojnowice (gmina Krzanowice): Pałac wzniesiony po 1828 r. przez właściciela miejscowych
dóbr, dr. Johanna Kuh, słynnego lekarza i wolnomularza. Działała tu klinika chorób
oczu. Na przełomie XIX i XX pałac przebudowali kolejni właściciele, rodzina von Banck,
nadając jej cechy neobarokowe i klasycystyczne. Pałac wykorzystywany jest dziś jako
hotel i restauracja. Otoczony parkiem z ciekawymi okazami starodrzewia, w tym gatunków egzotycznych. Woinowitz (Wojnowice): Das Schloss wurde nach 1828 im Auftrag des
hiesigen Gutsherrn, des berühmten Arztes und Freimaurers, Dr. Johann Kuh, errichtet.
Gegenwärtig agiert hier eine Augenklinik. Die Familie von Banck ließ das Schloss um
die Jahrhundertwende 19./20. umbauen. Es bekam neobarocke und klassizistische Züge. Heute dient das Schloss als Hotel und
Restaurant. Es ist von einem Park mit interessanten Exemplaren des alten Baumbestandes, darunter mit exotischen Bäumen, umgeben. Wojnowice (gmina Krzanowice): The palace was erected after 1828 by the owner of the nearby properties dr Johann Kuh, a famous
doctor and Freemason. Eye clinic used to be here. At the turn of the 19th and 20th century the palace was reconstructed by successive
owners, the family von Banck, changing it into the Neobaroque and Classical style. The palace is used as a hotel and restaurant today.
It is surrounded by a park with interesting old trees, some of them exotic ones.