batko news

BATKO
NEWS
Życzenia na Nowy Rok
Nowy Rok się zbliża wielkimi krokami,
stary odchodzi, młody rok przychodzi.
Życzymy Wam wiele szczęścia
i radości, wiele miłości i zdrowia
przez 12 miesięcy i szczęścia aż do
Nowego Roku.
WYDANIE ŚWIĄTECZNE
GRUDZIEŃ 2011
GAZETKA SZKOLNA
www.zstnr2.pop.pl
SEJM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ USTANOWIŁ ROK 2011
ROKIEM CZESŁAWA MIŁOSZA
Sentencje Czesława Miłosza
Skąd bierze się moja pokora? A stąd, że zasiadam do stawiania znaczków na papierze w nadziei,
że coś wyrażę, umiem na tym spędzać całe dnie, ale kiedy postawię kropkę, widzę, że nie
wyraziłem nic.
(Czesław Miłosz: Nieobjęta ziemia)
Obrazu w lustrze nie da się zatrzymać, natomiast poezja opiera się działaniu czasu.
(Czesław Miłosz: Eseje)
Ludzie i poglądy obracają się w kółko, żeby od czasu do czasu nurkować aż na samo dno
głupstwa.
(Czesław Miłosz: Eseje)
Dziecko, które w nas mieszka, ufa, że istnieją gdzieś mędrcy znający prawdę.
(Czesław Miłosz: Seamus Heaney, Biedny poeta )
Moja wierna mowo, służyłem tobie
(Czesław Miłosz:
Moja wierna mowo )
BIOGRAFIA POETY
Czesław Miłosz (1911 - 2004)
wybitny polski poeta prozaik, eseista, historyk
literatury, tłumacz, dyplomata. Czesław Miłosz urodził się 30 czerwca 1911 roku w Szetejniach
na Litwie. Jego matką była Weronika z Kunatów, ojcem Aleksander Miłosz - inżynier drogowy,
budowniczy mostów. Czesław Miłosz wraz z rodzicami podróżował po Rosji (1913-1918) w
związku z powołaniem ojca do armii carskiej. W 1921 roku rozpoczął naukę w Gimnazjum im.
Zygmunta Augusta w Wilnie. Po maturze podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Stefana
Batorego. Na studiach Czesław Miłosz związał się z grupą poetycką "Żagary". Współredagował
pismo literackie o tej samej nazwie. Debiutował w 1930 roku utworami "Kompozycja" i "Podróż"
w czasopiśmie "Alma MaterVilnensis".
W 1931 roku Czesław Miłosz wyjechał do Paryża, gdzie spotkał kuzyna Oskara Miłosza dramaturga francuskiego, który zrobił na poecie duże wrażenie. Po powrocie podjął pracę w
rozgłośni wileńskiej Polskiego Radia. W 1934 roku otrzymał nagrodę wileńskiego oddziału
Związku Literatów za twórczość poetycką. W 1937 przeniósł się do Warszawy. Rok później ukazał
się pierwszy utwór Czesława Miłosza w języku obcym - "Pieśń" w przekładzie Oskara Miłosza we
francuskim piśmie "Cahiers du Sud".
W 1941 roku Czesław Miłosz został zatrudniony jako woźny w Bibliotece Uniwersytetu
Warszawskiego. Dzięki tej posadzie miał nieograniczony dostęp do księgozbioru. Publikował wtedy
teksty oryginalne i przekłady w podziemnych wydawnictwach.
Po upadku powstania warszawskiego Czesław Miłosz schronił się w Janisławicach, następnie
przebywał w domu Jerzego Turowicza w Goszycach pod Krakowem.
Od 1945 roku Czesław Miłosz pracował jako radca kulturalny polskich przedstawicielstw w
Stanach Zjednoczonych i Francji. W latach 1951–1989 przebywał na emigracji. Początkowo
mieszkał pod Paryżem w Maison Laffite, od 1961 roku w Berkeley w Kalifornii, gdzie objął katedrę
jako profesor języków i literatur słowiańskich na Uniwersytecie Kalifornijskim. W Polsce twórczość
poety do 1980 objęta była cenzurą.
W 1980 roku Czesław Miłosz otrzymał Literacką Nagrodę Nobla. Rok później po raz
pierwszy od wielu lat poeta odwiedził Polskę. Kiedy przyjeżdżał do kraju, mieszkał w Krakowie,
gdzie w końcu osiadł na stałe. Czesław Miłosz zmarł 14 sierpnia 2004 w Krakowie, przeżywszy 93
lata. Został pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce.
Charakterystyka twórczości Czesława Miłosza
Wiersze Czesława Miłosza są intelektualne, a metafory jakich używa sugestywne. Jego
twórczość z lat 30., przed II wojną światową jest przesycona katastrofizmem. Dominuje w niej
rozmach, metaforyczność, rytmiczność, wizje apokalipsy. Wiersze pisane podczas wojny nie mają
już w sobie tyle patosu. Są znacznie mniej ozdobne. Poeta stawia na komunikatywność wiersza
na zrozumiałość zawartych w nim treści filozoficznych i intelektualnych. Część z tych wierszy
poświęca Miłosz okupowanej Warszawie (Miasto, Błądząc), w której spędził prawie cały okres
wojny. W twórczości Miłosza przypadającej na okres wojny da się również zauważyć świadome
odchodzenie od tematyki wojennej. Znajdziemy wiersze opisujące zwykłe piękno świata, który
mogłoby się wydawać nigdy nie zaznał wojny. Tak jest w wierszach Piosenka pasterska, czy Świat
– poema naiwne z 1943 r.
Po wojnie poeta podjął tematykę bardziej filozoficzną. Szczególnie upodobał sobie formę
traktatu. W wydanym w tomie Światło dzienne Traktacie moralnym piętnuje zanik wartości,
krytykuje brak moralności i wskazuje na to, co jego zdaniem, należałoby zmienić w ludzkiej
mentalności. W 1957 r. napisał Traktat poetycki pokazujący polską historię, kulturę i mentalność
ludzi z czasów Młodej Polski. W tomie Druga przestrzeń (2002 r.) znalazł się Traktat teologiczny,
w którym Miłosz rozważa problem tajemnicy wiary.
Oprócz wielu poezji Czesław Miłosz napisał także eseje, najważniejszy z nich to Zniewolony
umysł - do dziś uważana za wybitną próbę naukowej analizy działania propagandy komunistycznej
(inne eseje to Rodzinna Europa, Ziemia Ulro, Ogród nauk), powieści (Dolina Issy) oraz dziennik
(Rok myśliwego). Miłosz po zerwaniu swoich związków z komunistycznymi władzami wyrażał
w swej twórczości niechęć i krytykę w stosunku do PRL, często piętnował polski nacjonalizm,
krytykował tradycyjny polski katolicyzm – określając go ciemnogrodem.
Dzieła


























Kompozycja (1930)
Podróż (1930)
Poemat o czasie zastygłym (1933)
Trzy zimy (1936)
Obrachunki
Wiersze (1940)
Równina (1941)
Pieśń niepodległa (1942)
Ocalenie (1945)
Traktat moralny (1947)
Zniewolony umysł (1953)
Zdobycie władzy (1953)
Światło dzienne (1953)
Dolina Issy (1955)
Traktat poetycki (1957)
Rodzinna Europa (1958)
Kontynenty (1958)
Człowiek wśród skorpionów (1961)
Król Popiel i inne wiersze (1961)
Gucio zaczarowany (1965)
Widzenia nad zatoką San Francisco (1969)
Miasto bez imienia (1969)
Prywatne obowiązki (1972)
Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada (1974)
Ziemia Ulro (197)
Ogród nauk (1979)
























Hymn o perle (1982)
Nieobjęta ziemia (1984)
Kroniki (1987)
Dalsze okolice (1991)
Zaczynając od moich ulic (1985)
Metafizyczna pauza (1989)
Poszukiwanie ojczyzny (1991)
Rok myśliwego (1991)
Na brzegu rzeki (1994)
Szukanie ojczyzny (1992)
Historia literatury polskiej (1993)
Legendy nowoczesności (1996)
Życie na wyspach (1997)
Piesek przydrożny (1997)
Abecadło Miłosza (1997)
Inne abecadło (1998)
Zaraz po wojnie. Korespondencja z pisarzami 19451950 (1998)
Wyprawa w dwudziestolecie (1999)
To (2000) – tomik poetycki (Książka otrzymała laur
Śląskiego Wawrzynu Literackiego za 2000 r.)
Druga przestrzeń (2002)
Orfeusz i Eurydyka (2002)
O podróżach w czasie (2004)
Spiżarnia literacka (2004)
Wiersze ostatnie (2006)
Piosenka o końcu świata
Nadzieja
Czesław Miłosz
W dzień końca świata
Pszczoła krąży nad kwiatem nasturcji,
Rybak naprawia błyszczącą sieć.
Skaczą w morzu wesołe delfiny,
Młode wróble czepiają się rynny
I wąż ma złotą skórę, jak powinien mieć.
W dzień końca świata
Kobiety idą polem pod parasolkami,
Pijak zasypia na brzegu trawnika,
Nawołują na ulicy sprzedawcy warzywa
I łódka z żółtym żaglem do wyspy podpływa,
Dźwięk skrzypiec w powietrzu trwa
I noc gwiaździstą odmyka.
A którzy czekali błyskawic i gromów,
Są zawiedzeni.
A którzy czekali znaków i archanielskich trąb,
Nie wierzą, że staje się już.
Dopóki słońce i księżyc są w górze,
Dopóki trzmiel nawiedza różę,
Dopóki dzieci różowe się rodzą,
Nikt nie wierzy, że staje się już.
Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem,
Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie,
Powiada przewiązując pomidory:
Innego końca świata nie będzie,
Innego końca świata nie będzie.
Ocalenie, 1945
Nadzieja bywa, jeżeli ktoś wierzy,
Że ziemia nie jest snem, lecz żywym ciałem,
I że wzrok, dotyk ani słuch nie kłamie.
A wszystkie rzeczy, które tutaj znałem,
Są niby ogród, kiedy stoisz w bramie.
Wejść tam nie można. Ale jest na pewno.
Gdybyśmy lepiej i mądrzej patrzyli,
Jeszcze kwiat nowy i gwiazdę niejedną
W ogrodzie świata byśmy zobaczyli.
Niektórzy mówią, że nas oko łudzi
I że nic nie ma, tylko się wydaje,
Ale ci właśnie nie mają nadziei.
Myślą, że kiedy człowiek się odwróci
Cały świat za nim zaraz być przestaje,
Jakby porwały go ręce złodziei.
Miłość
Miłość to znaczy popatrzeć na siebie,
Tak jak się patrzy na obce nam rzeczy,
Bo jesteś tylko jedną z rzeczy wielu.
A kto tak patrzy, choć sam o tym nie wie,
Ze zmartwień różnych swoje serce leczy,
Ptak mu i drzewo mówią: przyjacielu.
Wtedy i siebie, i rzeczy chce użyć,
żeby stanęły w wypełnienia łunie.
To nic, że czasem nie wie, czemu służyć:
Nie ten najlepiej służy, kto rozumie.
Wiara
Wiara jest wtedy, kiedy ktoś zobaczy
Listek na wodzie albo krople rosy
I wie, że one są - bo są konieczne.
Choćby się oczy zamknęło, marzyło,
Na świecie będzie tylko to, co było,
A liść uniosą dalej wody rzeczne.
Wiara jest także, jeżeli ktoś zrani
Nogę kamieniem i wie, że kamienie
Są po to, żeby nogi nam raniły.
Patrzcie, jak drzewo rzuca długie cienie,
I nasz, i kwiatów cień pada na ziemie.
Co nie ma cienia, istnieć nie ma siły.
W CZWARTEK ODBĘDZIE SIĘ KONKURS
NA TEMAT ZNAJOMOŚCI ŻYCIA
I TWÓRCZOŚCI CZESŁAWA MIŁOSZA.
KAŻDA KLASA POWINNA WYTYPOWAĆ
DWIE OSOBY.
Dla najlepszych czekają nagrody!!!
Świąteczny kawał
Puk, puk!
- Kto tam?
- Merry.
- Jaka Merry?
- Merry Christmas!
Co należy zaśpiewać gościom, którzy odwiedzają nas
nieoczekiwanie w święta?
- "Czym prędzej się wybierajcie..."
Jaką kolędę nucą niemowlęta?
- "Dzisiaj w bet...lejem."
Jaka jest ulubiona kolęda policjantów?
- "Cicha noc".
Jaka jest ulubiona kolęda bywalców izby wytrzeźwień?
- W żłobie leży, któż pobieży..."
A jaka jest ulubiona kolęda pracowników izby
wytrzeźwień?
- "Lulajże Jezuniu...".
Lekcja wychowawcza. Nauczycielka pyta dzieci, kim
chciałyby zostać, kiedy dorosną. Dzieci wymieniają
zawody piosenkarza, aktora, strażaka, policjanta... tylko
Jasio mówi, że chciałby zostać św. Mikołajem.
- Czy dlatego, że rozdaje prezenty? - pyta nauczycielka.
- Nie. Dlatego, że pracuje tylko jeden dzień w roku