Uczucia – dobre czy złe? Uczucia same w sobie nie są ani dobre

Notatka do lekcji „Moralność uczuć ludzkich”.
Można ją wkleić do zeszytu. Kursywą podane są zadania domowe, które trzeba zapisać w zeszycie.
Uczucia – dobre czy złe?
Uczucia same w sobie nie są ani dobre, ani złe. Odczuwanie więc, nawet silnych, negatywnych
uczuć (np. nienawiści, gniewu ...) nie jest grzechem. Uczucia nabierają wartości moralnej (stają
dobre lub złe) w takiej mierze, w jakiej zależą od rozumu i woli. Dlatego możemy powiedzieć, że
uczucia stają się dobre, gdy pod ich wpływem podejmujemy dobre działanie (daj jakiś przykład);
stają się natomiast złe, gdy pod ich wpływem podejmujemy złe działanie (daj jakiś przykład).
(Postaraj się dać taki przykład, aby to samo uczucie raz było dobre, a raz złe.)
Wychowanie uczuć
Jeśli tak mają się sprawy z uczuciami, to bardzo ważnym zadaniem staje się wychowanie własnej
sfery uczuciowej. W wychowaniu uczuć chodzi generalnie o to, by dobrze wykorzystać drzemiącą
w nich siłę; by ona nas nie niszczyła, ale przeciwnie – pomagała lepiej żyć. Ogólna zasada
w wychowaniu uczuć brzmi: dobrze wykorzystać swoje uczucia może tylko ten, kto w sposób
rozumny potrafi nimi kierować. Jak to zrobić:
1. Po pierwsze obserwować swoje uczucia, uczyć się dystansu wobec nich i starać się je nazywać.
(Jest pewien subtelny związek pomiędzy bogactwem uczuć a bogactwem języka.) Warto
również rozmawiać o uczuciach z innymi. A także mówić o swoich uczuciach na spowiedzi.
2. Po drugie pielęgnować oraz budzić w sobie uczucia pozytywne (np. radość, wdzięczność,
otuchę, nadzieję).
3. Po trzecie uczyć się panowania nas własnymi uczuciami (zwłaszcza negatywnymi, czyli tymi,
które prowokują do czynienia zła), aby to rozum nimi kierował, a nie one kierowały nami.