Program zajęć „Spójrz inaczej” w pracy z dziećmi 6–letnimi
Transkrypt
Program zajęć „Spójrz inaczej” w pracy z dziećmi 6–letnimi
Opieka i wychowanie Program zajęć „Spójrz inaczej” w pracy z dziećmi 6–letnimi mgr Grażyna Kokoszka nauczyciel Przedszkola Miejskiego nr 16 w Mielcu Program zajęć wychowawczo – profilaktycznych „Spójrz inaczej” kładzie szczególny nacisk na kształtowanie osobowości dziecka i wspieranie jego rozwoju – zarówno poprzez proponowane treści programowe jak również osobisty kontakt nauczyciela z dzieckiem. Celem wymienionego programu jest taki wpływ na dziecko, aby lepiej radziło sobie z rozwiązywaniem problemów, aby rozumiało siebie, potrafiło współżyć z innymi i umiało znajdować w samym sobie oparcie w trudnych sytuacjach. Zajęcia w tym programie prowadzone są metodami aktywnymi, tzn. w taki sposób, aby umożliwić dziecku aktywne doświadczanie i przeżywanie tego, co jest tematem zajęć. Program przeznaczony jest do pracy z dziećmi w klasach I – III, ale można wykorzystać lub modyfikować niektóre fragmenty scenariuszy, dostosowując je do możliwości 6–latków. Po ukończeniu warsztatu „Spójrz inaczej” opracowałam modyfikację programu tych zajęć i realizuję ją w moim oddziale. O zamiarze prowadzenia ich poinformowałam rodziców na początku roku szkolnego, gdyż skuteczność zajęć związana jest w dużym stopniu ze współpracą i stosunkiem rodziców do działań profilaktycznych. Rodzice czynnie włączyli się do realizacji niektórych części zajęć, chociażby poprzez między innymi wspólne z dziećmi wykonanie „Książeczki o rodzinie”. Prowadziłam także zajęcia otwarte dla rodziców w oparciu o ten program - był to cykl: „Dbanie o zdrowie”, „Postrzeganie siebie i rozumienie uczuć”. Przebieg jednego z zajęć ilustruje poniższy scenariusz. 88 Grażyna Kokoszka – Program zajęć „Spójrz inaczej” w pracy z dziećmi 6-letnimi SCENARIUSZ ZAJĘĆ W GRUPIE DZIECI 6 - LETNICH Temat: Co przeżywał Czerwony Kapturek i co my przeżywamy? Cele: − − − − uświadomienie dzieciom, że w różnych sytuacjach ludzie przeżywają różne uczucia, uczenie się, że możemy rozpoznawać uczucia innych osób, zwracając uwagę na wyraz ich twarzy, rozpoznawanie i nazywanie uczuć, uświadomienie sobie swoich uczuć. Pomoce: obrazki z bajki „Czerwony Kapturek”, schematyczne ilustracje uczuć, napisy, sklejone wcześniej przez dzieci koperty, flamastry, muzyka, tekst opowiadania, cztery duże kartki z narysowanymi minami, serduszka z papieru samoprzylepnego, ankiety dla rodziców, pudełko Literatura: Kołodziejczyk A., Czemierowska E., Kołodziejczyk T., „Spójrz inaczej” Program zajęć wychowawczo – profilaktycznych dla klas 1-3 szkół podstawowych Przebieg zajęcia: 1. Rozpoznawanie na podstawie serii obrazków uczuć, jakie przeżywa Czerwony Kapturek w różnych sytuacjach. Rozpoznawanie uczuć na podstawie sytuacji, mimiki i pozycji ciała bohaterki. 2. Dobieranie podpisów do schematycznych rysunków przedstawiających różne uczucia, wymyślanie do nich synonimów np. radość, zadowolenie itp. 3. Recytacja w kręgu poruszającym się po obwodzie koła wspólnie z rodzicami, znanego wierszyka „Siała baba mak” naśladując różne stany uczuciowe: złość, radość, strach, smutek. 4. Zabawa „Dokończ zdanie” - w kręgu w pozycji siedzącej dzieci kończą zdanie: „Złoszczę się, gdy..., „Szczęśliwa jestem, gdy...”, „Boję się, gdy...” itd. 5. Rysowanie z rodzicami na sklejonych wcześniej przez dzieci kopertach schematycznych twarzy, wyrażających uczucia: radości, smutku, strachu, złości. 6. Dobieranie odpowiedniej koperty z przedstawioną miną do usłyszanej muzyki (wesoła, smutna, groźna) 89 Grażyna Kokoszka – „Spójrz inaczej” 7. Zabawa z „ przyjacielem z koperty” (koperta nałożona na dłoń) według usłyszanej muzyki (wesołej, smutnej). 8. Ilustrowanie przy użyciu narysowanych min, uczuć, jakie przeżywali bohaterowie (Wojtek i Paulina) w opowiadanej fragmentami przygodzie pt. „W wesołym miasteczku”. Opowiadanie Wojtek i Paulina poszli do Wesołego Miasteczka. Wojtkowi bardzo podoba się jazda na karuzeli. Namówił Paulinę, aby się przejechali. Paulina nie przepada za jazdą na karuzeli, ale się zgodziła. Jak się czuł Wojtek? Dzieci podnoszą rysunek twarzy wyrażającej jego uczucie. Karuzela kręciła się coraz szybciej. Paulina bardzo nie lubi szybkiej jazdy. Dzieci podnoszą rysunek twarzy wyrażającej jej uczucie. Dzieci zgubiły się, nie widzą rodziców, wokół jest bardzo dużo ludzi. Nie wiedzą, co mają robić. Jak czują się dzieci? Wojtek i Paulina poszli do Salonu Strachu. Paulina chce wejść do środka, lubi oglądać szkielety, duchy, widma. Jak czuje się Paulina? Wojtek nie ma na to ochoty. Jak może czuć się Wojtek? Dzieci pokazują to używając rysunku twarzy. Następnie pokazują jak one by się czuły wchodząc do Salonu Strachu. Cała rodzina była zadowolona z pobytu w Wesołym Miasteczku. Nadeszła jednak pora powrotu. Jak sądzicie, jak mogły czuć się dzieci, gdy wychodziły z Wesołego Miasteczka? Dzieci pokazują rysunki twarzy wyrażającej uczucia Pauliny i Wojtka. Uzasadniają swój wybór. 9. Ewaluacja – Dzieci wyrażają swoje odczucia na temat zajęcia za pomocą serduszek, które naklejają na 4 dużych kartkach zawierających ilustracje uczuć (radość, smutek, strach, złość). Rodzice piszą o tym samym w przygotowanych krótkich ankietach, które potem wrzucają do pudełka. 90 91