styl barokowy

Styl barokowy
BAROK - okres w architekturze i sztuce w Polsce trwaj¹cy od XVII do po³owy XVIII w.
Statyczny i elegancki styl renesansu znudzi³ siê w³oskim artystom, którzy zaczêli
w swoich dzie³ach wprowadzaæ ornamenty (zdobienia). Pierwsze budowle wykonane
w tym stylu pogardliwie nazywano barocco, czyli z w³. dziwaczne. S³owo barocco
oznacza równie¿ per³ê o nieregularnym kszta³cie (z port.) oraz z fr. bogactwo ozdób.
Nazwa przyjê³a siê i bogato zdobiony styl nazwano barokiem.
W epoce tej budowano g³ównie PA£ACE i koœcio³y, a ich architektura zosta³a
podporz¹dkowana plastyce.
Koœció³ Œw. Piotra i Paw³a w Krakowie
KOŒCIÓ£ Œw. Piotra i Paw³a
w Krakowie ma bogato zdobion¹
elewacjê frontow¹, a pozosta³e
elewacje s¹ skromniejsze.
Pa³ac Krasickich w Warszawie
G³ównie skupiano siê na tworzeniu bogatego wnêtrza,
w którym umieszczano stiukowe ozdoby, z³ocone ramy
obrazów, luster, rzeŸby, MALOWID£A iluzjonistyczne
(zarówno na œcianach, jak i na SKLEPIENIU).
Styl barokowy
KOLUMNY grupowano obok siebie i ustawiano wzd³u¿ fasady
czy œciany. Stosowano faluj¹ce i przerywane linie.
W bogato zdobionej fasadzie g³ównej
stosowano PORTALE
zakoñczone ³ukiem
lub trójk¹tnym tympanonem, zdobione
kolumnami i rzeŸbami. Odnajdziemy tutaj
przerwany tympanon oraz faliste linie.
W epoce baroku OKNA by³y zró¿nicowane, najczêœciej
zamkniête ³ukiem, po bokach umieszczone by³y woluty
lub kolumny. MEBLE mia³y wyszukane formy i nawi¹zywa³y
do bogatego wnêtrza, a KRZES£A na niskich, rzeŸbionych
nogach mia³y miêkkie, wygodne obicia.