ps042-14-VII \(ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym\)AM

STANOWISKO Nr 42/14/P-VII
PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ
z dnia 19 września 2014 r.
w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie
Medycznym oraz niektórych innych ustaw
Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej, po rozpatrzeniu projektu ustawy o zmianie
ustawy
o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz niektórych innych ustaw,
przekazanego
przy
piśmie
pana
Cezarego
Rzemka,
w Ministerstwie Zdrowia, z dnia 19 sierpnia 2014 r.,
Podsekretarza
Stanu
wyraża rozczarowanie, że
projektowana ustawa utrzymuje, wielokrotnie krytykowane przez samorząd lekarski,
poddanie organizacji i pracy jednostek Państwowego Ratownictwa Medycznego
zasadom gospodarki wolnorynkowej. Samorząd lekarski stoi na stanowisku, że tak
ważny element systemu ochrony zdrowia powinien funkcjonować jako służba
publiczna, podobnie jak Państwowa Straż Pożarna i Policja.
Odnosząc się do szczegółowych rozwiązań przedstawionego projektu ustawy
Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej pozytywnie ocenia proponowane rozwiązania
dotyczące:
1)
wprowadzenia jednolitego systemu kształcenia ratowników medycznych na
poziomie
studiów
wyższych
pierwszego
stopnia,
obowiązek
odbycia
sześciomiesięcznego stażu, oraz złożenia Państwowego Egzaminu z
Ratownictwa Medycznego;
2)
możliwości zatrudnienia ratowników w innych miejscach niż jednostki
systemu, w szczególności w oddziałach szpitalnych leczących pacjentów w
stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego (innych niż SOR – y);
3)
wprowadzenia
możliwości
e
–
konsultacji
podstawowych
zespołów
ratownictwa medycznego z lekarzem;
4)
zmiany art. 57 - ( uchylenie ust. 2 i 3 i nadanie nowego brzmienia punktowi
2 w ust 1) zwalniającą lekarzy z doświadczeniem pracy w zespołach
Ratownictwa Medycznego z obowiązku rozpoczęcia do 1 stycznia 2015 r.
specjalizacji w dziedzinie medycyny ratunkowej;
5)
zniesienia obowiązku posiadania przez podmioty lecznicze, w strukturach
funkcjonują SOR–y, lądowiska przyszpitalnego (pod warunkiem
których
zapewnienia transportu osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego
ambulansem naziemnym);
6)
zmiany ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych, która dotychczas
uniemożliwiała przewiezienie zwłok osób zmarłych podczas wykonywania
czynności ratunkowych przez zespół podstawowy.
Jednocześnie Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej zgłasza następujące uwagi do
przedstawionego projektu ustawy:
1) do art. 1:
a) do pkt 5:
- przepisy projektu ustawy, ani jego uzasadnienie nie wskazują źródeł finansowania
sześciomiesięcznego stażu, o którym mowa w projektowanym brzmieniu art. 10
ustawy. Zdaniem PNRL staż powinien być finansowany z budżetu państwa;
- w dodawanym art. 10 a, w ust. 5 tego art. wśród podmiotów, w których częściowo
powinien odbywać się staż podyplomowy należy uwzględnić szpitalne oddziały
ratunkowe, które posiadają akredytację do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego
w zakresie medycyny ratunkowej,
- w dodawanym art. 10j należy wyraźniej wyodrębnić terminologicznie staż
uzupełniający i opiekuna stażu uzupełniającego od stażu, o którym mowa w
dodawanym art. 10a,
b) w pkt 6 w zmienianym art. 11 ust. 1 w pkt 1 oraz w ust. 4 należy wykreślić
wyrazy: „systemu albo innego lekarza”,
c) do pkt 17 dotyczącego art. 26 ust. 1 zmienianej ustawy - w związku z tym, że
zgodnie z art. 27 ust. 1a ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym
wykonywanie zadań dyspozytora medycznego stanowi udzielanie świadczeń
zdrowotnych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o
działalności
leczniczej,
działalność
ta
powinna
odbywać
się
w
formach
przewidzianych tą ustawą. Wojewoda zatem w celu zatrudnienia dyspozytora do
udzielania świadczeń zdrowotnych, a więc wykonywania działalności leczniczej
powinien posiadać podmiot leczniczy działający w dopuszczalnej dla tego organu
formie, czyli jako spółka prawa handlowego lub zakład budżetowy,
2) zastrzeżenia budzi zbyt krótki okres przejściowy, zakreślony do dnia 31
grudnia 2016 r., zmiany umiejscowienia stanowisk dyspozytorów medycznych,
poprzez ich przejście od dysponentów zespołów ratownictwa medycznego do
wojewodów. W
wielu województwach dysponenci ZRM dopiero zakończyli
modernizację swych dyspozytorni, systemów łączności radiowej i elektronicznej
angażując własne i unijne środki finansowe. Budowa nowej infrastruktury przy
wojewodach będzie wymagała czasu oraz kolejnych nakładów finansowych, tym
razem z budżetu państwa;
3) niepokój budzi konieczność zwolnienia przez dysponentów zespołów
ratownictwa medycznego dużej liczby dotychczasowych dyspozytorów (w większości
już odpowiednio wykształconych i doświadczonych) i zatrudnianie nowych przez
wojewodów. Racjonalnym wydaje się przejęcie tych kadr.