mgr Gruszczyńska Małgorzata - Informator 1: Dysleksja

Wskazówki terapeutyczne do
codziennej realizacji w domu
każde dziecko posiada własny
Słownik ortograficzny,
korzysta z niego codziennie,
wyrabiając w sobie wrażliwość
ortograficzną
prowadzi Słowniczek wyrazów
trudnych, opracowuje w nim
wyrazy, w których uporczywie
popełnia błędy
pisze z pamięci krótkie teksty,
dokonuje samokontroli
wyszukuje w dowolnym tekście
wyrazy z określoną trudnością
ortograficzną,
ustala
regułę
ortograficzną dla każdego z nich
czyta na głos kilkanaście minut
(według indywidualnej
umowy)
Polecana literatura
Dysleksja
Bogdanowicz M., O dysleksji, czyli
specyficznych trudnościach w czytaniu i
pisaniu. Lublin 1994.
Brejnak W., Dysleksja. Warszawa 2003.
problemy z czytaniem
i pisaniem
Brejnak W., Zabłocki K.J., Dysleksja w
teorii i praktyce. Warszawa 1999.
mini informator dla rodziców i
nauczycieli
Dąbrowska M., Moje dziecko
dyslektykiem. Warszawa 2003.
jest
Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.,
Dziecięca matematyka. Książka dla
rodziców i nauczycieli. Warszawa 1997.
Kaja B., Zarys terapii dziecka. Bydgoszcz
2001.
Opolska T., Pokonujemy trudności w
czytaniu i pisaniu. Warszawa 1997.
Rentflejsz-Kuczyk A., Jak pomóc dzieciom
dyslektycznym? Poradnik dla nauczycieli i
rodziców. Warszawa 1999.
Saduś Z., Jak pomóc uczniowi w nauce
ortografii? Poradnik dla nauczycieli i
rodziców. Opole 2003.
Zakrzewska B., Trudności w czytaniu i
pisaniu. Warszawa 1999.
Opracowała
Małgorzata Gruszczyńska
terapeuta pedagogiczny
Szkoła Podstawowa
z Oddziałami Integracyjnymi nr 275
w Warszawie
Co to jest dysleksja?
Dysleksja
rozwojowa
to
specyficzne trudności w czytaniu,
pisaniu, liczeniu ujawniające się od
początku nauki szkolnej u dzieci o
prawidłowym
rozwoju
umysłowym
(poziom inteligencji w normie lub
powyżej), a uwarunkowane wadliwym
funkcjonowaniem układu nerwowego.
Pojęcie dysleksja określają wyrazy w
języku greckim i łacińskim: dys to brak
czegoś, pewna trudność, lego znaczy
czytam – dosłownie więc problemy w
czytaniu.
Inną postacią specyficznych trudności
jest dysgrafia objawiająca się niskim
poziomem graficznym pisma (brzydkie
pismo) i dysortografia rozumiana jako
trudności w opanowaniu poprawnej
pisowni
(błędy
ortograficzne,
gramatyczne).
W większości przypadków zaburzenia te
występują jednocześnie, dlatego dla
zasygnalizowania
specyficznych
trudności w uczeniu używa się terminu
dysleksja lub mówi się o dziecku
dyslektycznym.
Jak objawia się
dysleksja?
Pierwsze
symptomy
możemy
zaobserwować
już
w
wieku
przedszkolnym.
Dziecko
ryzyka
dysleksji niechętnie rysuje, nie lubi
układanek, budowli z klocków. Mówi
niewyraźnie,
popełnia
błędy
gramatyczne,
ma
trudności
z
zapamiętywaniem
wierszyków,
rymowanek, piosenek. Obserwuje się
brak koordynacji ruchowej widoczny
podczas jedzenia, ubierania się, zabaw
sportowych, a także słabą orientację w
schemacie własnego ciała (mylenie
strony lewej z prawą, mylenie pojęć:
nad, przed, za, pod). Częstymi
objawami są również nadpobudliwość i
nadruchliwość, jak również słaba,
krótkotrwała koncentracja podczas
zabawy.
Im wcześniej rozpoznamy problem i
otoczymy
dziecko
opieką,
tym
skuteczniejsza będzie nasza pomoc w
pokonaniu trudności.
Niestety,
najczęściej
dysleksja
rozwojowa rozpoznawana jest dopiero
w szkole, kiedy to trudności w nauce
ujawniają się w całej pełni.
Jak pomóc
dziecku z problemami w
czytaniu i pisaniu?
Każde
dziecko,
u
którego
podejrzewamy dysleksję, powinno
zostać
zbadane
w
poradni
psychologiczno-pedagogicznej,
a
następnie skierowane na zajęcia
korekcyjno-kompensacyjne
(terapii
pedagogicznej).
Rodzice dziecka
dyslektycznego powinni:
skontaktować się z nauczycielem terapii
pedagogicznej
przypominać dziecku i wspomagać je w
konsekwentnym
i
systematycznym
wykonywaniu zaleconych mu ćwiczeń i
zadań domowych
mieć stały kontakt z wychowawcą i
nauczycielem języka polskiego
na bieżąco kontrolować postępy w nauce
chwalić, nawet za najdrobniejsze
osiągnięcia, doceniać wysiłek
stworzyć przyjazną atmosferę
zapewnić poczucie zrozumienia i
bezpieczeństwa.