D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin

Sygn. akt: IV K 849/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 lipca 2015 r.
Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie w Wydziale IV Karnym w składzie: Przewodniczący SSR Ewa Borucka
Protokolant Katarzyna Kępa - Ojrzanowska
przy udziale Prokuratora Aleksandry Puchała
po rozpoznaniu w dniu 14.04.2015 r. , 25.06.2015r, 3.07.2015r.
sprawy
Z. S.
urodzonego dnia (...) w S., syna B. i U. z d. B.,
oskarżonego o to, że:
w dniu 19 lipca 2013r. w S., w celu udaremnienia zaspokojenia wierzyciela (...) Sp. z o. o. reprezentowanego przez
radcę prawnego K. W., dokonał zbycia nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego położonego w M. przy ul. (...),
dla którego Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych
prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) zagrożonego zajęciem w toku postepowania egzekucyjnego Km 829/13
prowadzonego z wniosku w/.w wierzyciela na podstawie nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy Szczecin Centrum w Szczecinie w dniu 25 marca 2013r. sygn. akt XI GNc 567/13 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w
dniu 17 maja 2013r.
tj. o czyn z art. 300 § 2 k.k.
I. ustalając, że oskarżony Z. S. dopuścił się zarzuconego mu czynu i uznając, że wina i społeczna szkodliwość czynu
nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, na podstawie art. 66 § 1 i 3 k.k. w zw. z art.
67 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. warunkowo umarza niniejsze postępowanie karne prowadzone przeciwko niemu na
okres próby 2 (dwóch) lat,
II. na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983r., Nr
49, poz.223 z zm.) wymierza oskarżonemu opłatę w wysokości 60 (sześćdziesięciu) złotych, a na podstawie art. 627
k.p.k. zasądza na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu.
IV K 849/14
UZASADNIENIE
Z. S. prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej maszyn i urządzeń. Był również właścicielem
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr (...) w domu wielorodzinnym położonym w; M.
przy ul (...) o powierzchni 74.66 rn2. Dla wskazanej nieruchomości Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w
Szczecinie XI Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w P. prowadzi księgę wieczysta o numerze (...).
W dniu 25 marca 2013r. w sygn. akt GNc 567/13. Sąd Rejonowy Szczecin Centrum w S. nakazał pozwanemu Z.
S., aby zapłacił powódce (...) Sp. z o.o. kwotę 49 840,45 zł. wraz z ustawowymi odsetkami oraz kosztami procesu.
Postanowieniem z dnia 17 maja 2013 r. nakazowi zapłaty nadano klauzulę wykonalności
Następnie w dniu 4 czerwca 2013 r. do kancelarii Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin Prawobrzeźe i Zachód w S. M. F. wpłynął wniosek reprezentującego P. Polska radcy prawnego K. W. o prowadzenie
egzekucji.
Odpis pisma komornika wraz z informacjami dotyczącymi zajęcia doręczono oskarżonemu w dniu 19 czerwca
2013 r.
Jednakże przeprowadzona przez komornika egzekucja z posiadanych przez dłużnika rachunków bankowych okazała
się bezskuteczna, z uwagi na brak środków podlegających zajęciu.
W związku z czym w dniu 29 sierpnia 2013 r. do mieszkania Z. S. udał się upoważniony przez M. F. aplikant komorniczy
T. G.. Na miejscu zastał D. W., która oświadczyła, że od końca lipca 2013 r. właścicielami lokalu są ona i W. W. (1).
Informacja ta znalazła potwierdzenie w treści księgi wieczystej. Państwo W. informację o mieszkaniu na sprzedaż
uzyskali z ogłoszenia w biurze (...). Przez jego przedstawiciela skontaktowali się ze Z. S. i obejrzeli mieszkanie w dniu
1 lipca 2013 r., a następnego dnia została spisana umowa przedwstępna. Po czym w dniu 19 lipca 2013 r. w kancelarii
notarialnej Z. C. położonej w S. przy ul. (...) strony zawarły umowę sprzedaży mieszkania, repertorium A nr 2447/2013
r., za kwotę 270 000 zł. Kwota 20 000 zł została przekazana bezpośrednio Z. S. – w tym 5 000 zł. przy oglądaniu
mieszkania, a 15 000 zł. w dniu spisania umowy przedwstępnej. Pozostałe wynikające z umowy kwoty zostały przelane,
w tym kwota 180 038,19 zł została przekazana na rachunek techniczny Banku (...) S.A. o numerze (...), zaś pozostałe
69 961,81 zł na rachunek sprzedającego o numerze (...) (został on zamknięty w dniu 17 lutego 2014 r.). Wpłata ta
znalazła odzwierciedlenie w wyciągu z operacji dokonywanych na tym koncie.
W postępowaniu egzekucyjnym Km 829/13 wierzycielowi nie przekazano żadnych środków pieniężnych
zmierzających do zaspokojenia jego roszczeń. Jedyną wpłatą od dłużnika była kwota 100 zł., zaliczona na poczet
kosztów postępowania, wpłacona w dniu 8 lipca 2013 r.
Dowody:
1. zeznania W. W. (3) k. 116-118 w zw. z k. 261,
2. zeznania E. W. k. 125-127, 199 w zw. z k. 261,
3. wyjaśnienia oskarżonego (w części) k. 181-182,188-189 w zw. z k. 261,
4. odpis księgi wieczystej Kw (...) k. 13-20,
5. odpis zupełny księgi wieczystej nr (...) k. 21-24,
6. kopie z akt postępowania egzekucyjnego Km 829/13 k. 35-115,
7. umowa przedwstępna sprzedaży z dnia 2 lipca 2013 r. k. 119-121,200-202,
8. akt notarialny z dnia 19 lipca 2013 r., repertorium A nr 2447/2013 k. 123-124,
9. pismo Banku (...) S.A. z dnia 28 marca 2014 r. k. 153,
10. wyciąg z rachunku nr (...) k. 154-157.
Z. S. ukończył 42 lata, posiada wyksztalcenie średnie, o wyuczonym zawodzie technika – mechanika, jest rozwiedziony,
posiada jedno dziecko w wieku 13 lat, w związku z czym obciążony jest obowiązkiem alimentacyjnym w kwocie 900
zł. miesięcznie, utrzymywał się z prac dorywczych o charakterze ogólnobudowlanym z których uzyskiwał dochód w
granicach od 2.500 do 3.000 zł. miesięcznie, a obecnie pracuje jako taksówkarz w (...) i osiąga dochód od 3.500zł do
4 000 zł. miesięcznie, nie był karany sądownie.
Dowód:
1. oświadczenie oskarżonego k. 261,
2. dane osobopoznawcze Z. S. k.203,
3. dane o karalności (k. 180).
Przesłuchany w toku postepowania przygotowawczego w charakterze podejrzanego Z. S. nie przyznał się do
popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień i
odpowiedzi na zadawane pytania. Złożył jednak wyjaśnienia na piśmie, w których potwierdził, że rzeczywiście sprzedał
przedmiotowe mieszkanie jednakże przed rozpoczęciem egzekucji komorniczej a kwotą uzyskaną ze sprzedaży
zaspokoił wierzyciela hipotecznego, tj. bank (...).
W toku postępowania sądowego Z. S. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu występku i oświadczył że chciałby
podtrzymać wcześniej składane wyjaśnienia. Po odczytaniu podtrzymał je wskazując, że obecnie zrozumiał że sprzedaż
mieszkania była przestępstwem, czego wcześniej nie był świadomy. Jednocześnie oskarżony odmówił odpowiedzi na
pytania, poza pytaniami obrońcy. Dodał jedynie iż przed zawarciem ugody w niniejszej sprawie próbował porozumieć
się z pokrzywdzonym, ale uzyskał jedynie odpowiedź ustną, że będą rozmawiać przez prawników. Nadto zaznaczył, iż
w jego pracy wymagana jest niekaralność i w przypadku karalności sądowej straci pracę.
Dowód:
wyjaśnienia Z. S. k. 181-182, 188-189 w zw. z k. 261,
W niniejszej sprawie na wniosek obrońcy oskarżonego zostało przeprowadzone postepowanie mediacyjne, które
zakończyło się zawarciem przez strony ugody, zgodnie z którą oskarżony przeprosił pokrzywdzoną spółkę oraz
zobowiązał się do zapłaty na jej rzecz kwoty 60.001 zł. tytułem spłaty zadłużenia z nakazu zapłaty wydanego przez
Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 25.03.2013r., która to kwota za zgodą pokrzywdzonej została
rozłożona na 53 raty.
Nadto pokrzywdzona wniosła o warunkowe umorzenie prowadzonego przeciwko oskarżonemu postepowania karnego
na okres próby 2 lat.
Dowód:
1. sprawozdanie z przeprowadzonego postępowania mediacyjnego k. 255,
2. ugoda k.256,
Ustalając stan faktyczny i rozstrzygając niniejszą sprawę Sąd miał do dyspozycji zeznania świadków E. i W. W. (4),
którzy nabyli od oskarżonego zagrożone zajęciem mieszkanie (pozostali świadkowie skorzystali z prawa do odmowy
zeznań jako osoby najbliższe dla oskarżonego) oraz szereg dokumentów związanych z egzekucją nakazu zapłaty
wydanego w sprawie o sygn. akt XI GNc 567/13 oraz dotyczących przeprowadzania transakcji sprzedaży wchodzącego
w skład majątku dłużnika mieszkania.
Sąd nie znalazł żadnych powodów aby nie dać wiary zeznaniom świadków, tj. E. i W. W. (4) albowiem zaznania te
były wewnętrznie spójne i logiczne nawzajem się uzupełniały oraz zostały potwierdzone zgromadzonymi w sprawie
dokumentami. Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o zeznania tych świadków jak i w oparciu o dowody z dokumentów
oraz częściowo o wyjaśnienia oskarżonego, który w toku postępowania dowodowego nie kwestionował tych zdarzeń
faktycznych i prawnych.
Sąd ocenił jako wiarygodne dokumenty zebrane w toku niniejszego postępowania, między innymi takie jak odpisy
księgi wieczystej, odpisy orzeczeń sądowych, czy też akty notarialne. Ich prawdziwość nie budziła wątpliwości w toku
postępowania, nie były one kwestionowane przez strony, zostały one sporządzone przez osoby mające należytą wiedzę
i przygotowanie zawodowe.
Dla przypisania oskarżonemu popełnienia czynu z art. 300 § 2 k.k. istotne jest przyjęcie, iż działał on w celu
zmierzającym do udaremnienia zaspokojenia wierzyciela, a w tym przypadku (...) Sp. z o.o.. "Udaremnienie lub
uszczuplenie zaspokojenia swojego wierzyciela" to z kolei skutek oszukańczych działań dłużnika, polegających na
usuwaniu, ukrywaniu, zbywaniu, darowaniu, niszczeniu, rzeczywistym lub pozornym obciążaniu albo uszkadzaniu
składników swojego majątku zajętego lub zagrożonego zajęciem, mających na celu udaremnienie wykonania
orzeczenia sądu lub innego organu państwowego (wyrok SA z dnia 23. 10.2006r. II Aka 224/06 OSAW 2008/1/75).
Z. S. niewątpliwie miał świadomość wydania przeciwko niemu nakazu zapłaty oraz prowadzonej na jego podstawie
egzekucji komorniczej. Został o tym przez komornika poinformowany również pismem, którego odbiór potwierdził
własnoręcznym podpisem. Istnienie owej świadomości potwierdza także dokonana przez podejrzanego wpłata kwoty
100 zł. Oczywiste jest, że gdyby nie miał on świadomości prowadzenia przeciwko niemu postępowania egzekucyjnego,
nie istniałby żaden racjonalny powód, aby dokonywać wpłat na konto komornika. Z. S. znał swój stan majątkowy,
wobec czego zbycie przez niego jedynego należącego do niego składnika majątku winno być zakwalifikowane jako
działanie w celu udaremnienia uzyskania zaspokojenia przez wierzyciela (tym samym udaremnienia wykonania
orzeczenia sądu nakazującemu mu dokonanie zapłaty na rzecz wierzyciela), a jego zbieżność czasowa z prowadzonym
postępowaniem egzekucyjnym, wskazuje iż sprzedane mieszkanie było niewątpliwie zagrożone zajęciem. O zamiarze
pokrzywdzenia wierzyciela świadczy również fakt, że kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości w żadnej części nie
została przeznaczona na spłatę zobowiązań wobec (...) Sp. z o.o.
Przypisując oskarżonemu popełnienie wskazanego przestępstwa, Sąd miał również na uwadze, że nie zaistniały
okoliczności wyłączające bezprawność działania oskarżonego, jak też jego winę.
Biorąc pod uwagę całość okoliczności, w szczególności zaprezentowaną w toku postepowania sądowego postawę
oskarżonego, a w szczególności porozumienie się z pokrzywdzoną spółką i zawarcie ugody, a także przyznaniem
się do błędu, Sąd doszedł do przekonania, iż w przedmiotowej sprawie należało rozważyć przesłanki zastosowania
warunkowego umorzenia postępowania.
Zgodnie z art. 66 § 1 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu
nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo
umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że
pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.
Z kolei § 3 tego przepisu stanowi, iż warunkowe umorzenie może być stosowane do sprawcy przestępstwa zagrożonego
karą nie przekraczającą 5 lata pozbawienia wolności (co nie dotyczy Z. S.) w przypadku gdy pokrzywdzony pojednał się
ze sprawą, sprawca naprawił szkodę lub pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody – co wystąpiło
w niniejszej sprawie i znalazło wyraz w zawartej ugodzie.
Warunkowe umorzenie postępowania jest immanentnie związane ze stwierdzeniem winy. Dopiero potem możliwe
jest dokonanie oceny czy wina jest znaczna, czy też nie jest znaczna (por. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 stycznia
2002 r. w sprawie III KKN 303/00, opubl. LEX nr 75033). W rozpoznawanej sprawie oskarżony działał bez wątpienia
umyślnie, co wykazano wyżej. Niemniej stopień jego winy nie jest znaczny.
Z kolei określenie, iż stopień szkodliwości społecznej czynu "nie jest znaczny" oraz że stopień szkodliwości czynu "jest
nieznaczny", nie są tożsame, gdyż pierwsze z nich obejmuje swoim zakresem także przypadki o "średnim" stopniu
szkodliwości (por. Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 30 marca 2005 r., w sprawie II AKa 50/05, opubl.
KZS 2005/5/33). W rozpoznawanej sprawie stopień szkodliwości społecznej Sąd uznał, że nie jest znaczny.
Oskarżony nie był wcześniej karany, prowadzi ustabilizowany tryb życia zatem uzasadnione jest przyjęcie, iż w
okresie próby będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa. Mając wymienione
okoliczności na uwadze Sąd warunkowo umorzył prowadzone w niniejszej sprawie postepowanie karne na okres próby
2 lat.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na mocy art. art. 627 k.p.k., który znajduje odpowiednie zastosowanie w
przypadku warunkowego umorzenia postepowania po myśli art. 629 k.p.k. obciążając oskarżonego poniesionymi w
sprawie kosztami sądowymi w całości oraz zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach
karnych zasądził na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 60 złotych.