Historia muzykoterapii.pages

Kod przedmiotu/modułu
MT1_14/2013
Nazwa przedmiotu
Historia muzykoterapii
Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki
Specjalność
Muzykoterapia
Typ studiów
I stopnia
Wymagania wstępne
Zdany egzamin wstępny na kierunek studiów „Kompozycja i teoria muzyki”,
specjalność „Muzykoterapia”. Wymagania zostały określone w „Informatorze dla
kandydatów na studia stacjonarne I stopnia”.
Wymagania końcowe
Egzamin obejmujący zakresem treści programu nauczania przedmiotu.
Cele przedmiotu/modułu
• Zapoznanie się z faktami z przedmiotu w jego procesie rozwojowym,
•
•
•
•
Treści kształcenia
z uwzględnieniem poglądów na muzykę i jej oddziaływanie typowych dla danej
epoki, szkoły, podejścia lub kierunku.
Pogłębienie wiadomości o percpcji muzyki w poszczególnych epokach
historycznych, i jej roli w życiu człowieka i społeczeństwa, także w aspekcie
wychowawczym i terapeutycznym.
Podbudowanie działalności muzykoterapeutycznej wiedzą teoretyczną
i historyczną.
Uświadomienie związku jaki zachodzi pomiędzy muzyką i muzykoterapią
a całokształtem kultury społecznej.
Pogłębienie wiedzy o rozwoju muzykoterapii jako samodzielnej dyscypliny
naukowej, z uwzględnieniem powstania kierunków muzykoterapii, badań
empirycznych i szkolnictwa.
• Hipotezy dotyczące powstania muzyki i jej oddziaływania leczniczego.
• Filozofia i teoria muzyki starożytnej; wpływ muzyki na człowieka w kulturze
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
antyku.
Muzyka średniowiecza i ówczesne spojrzenie na jej rolę terapeutyczną.
Retoryka muzyczna w epoce baroku.
Neohumanizm w muzyce klasycyzmu; percepcja muzyki klasycznej.
Forma sonatowa w ujęciu T. Natansona.
Estetyczno-filozoficzne ujęcie muzyki epoki romantyzmu.
Programowość a muzyka absolutna – znaczenie w muzykoterapii.
Muzyka F. Chopina w terapii wg E. Galińskiej.
Kompozytorzy-muzykoterapeuci –P. Nordoff, M. Kagel i T. Natanson.
Początki muzykoterapii jako samodzielnej dyscypliny naukowej.
Szkolnictwo muzykoterapeutyczne w Polsce i na świecie.
Historia muzykoterapii w Polsce.
Historia badań empirycznych w Polsce i na świecie.
Perspektywy muzykoterapii.
Zamierzone efekty
kształcenia
Student po ukończeniu kursu
w zakresie wiedzy:
• zna i rozumie podstawowe linie rozwojowe w historii muzyki oraz zna
publikacje z zakresu muzykoterapii [K1_W04];
• orientuje się w piśmiennictwie muzykoterapeutycznym, zarówno w aspekcie
jej historii, jak też jej obecnego stanu (dotyczy to także Internetu i e-learningu)
[K1_W05];
w zakresie umiejętności:
• potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować
informacje przy użyciu różnych źródeł i sposobów [K1_U17];
w zakresie kompetencji społecznych:
• samodzielnie podejmuje niezależne prace, wykazując się umiejętnościami:
zbierania, analizowania i interpretowania informacji, rozwijania idei
i formułowania krytycznej argumentacji oraz wewnętrzną motywacją
i organizacją pracy twórczej w zakresie muzykoterapii [K1_K02].
Formy kształcenia (np. wykład/ćwiczenia/
inne)
wykład, zajęcia zbiorowe
!
Punkty ECTS
(nakład pracy studenta
niezbędny do osiągnięcia
zamierzonych efektów
kształcenia)
Rok
II
Semestr
1
2
Punkty
ECTS
1
1
Ilość godzin
w tygodniu
1
1
zst
egz
Rodzaj
zaliczenia
Legenda
Kryteria oceny
i sposoby weryfikacji
I
3
III
4
5
6
zst – zaliczenie ze stopniem
egz – egzamin
Podstawą zaliczenia jest opanowanie wiedzy historycznej, z uwzględnieniem
poglądów na terapeutyczne oddziaływanie muzyki w poszczególnych epokach
oraz wykazanie się znajomością literatury muzycznej w kontekście jej
oddziaływania terapeutycznego.
Skala ocen: według obowiązującego Regulaminu Studiów.
Literatura
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Bukofzer M., Muzyka w epoce baroku, PWN, Warszawa 1970.
Cesarz H., Tadeusz Natanson – twórca wrocławskiej muzykoterapii,
W: Tadeusz Natanson. Kompozytor, uczony, pedagog, seria Muzycy
wrocławscy, tom 2, Akademia Muzyczna we Wrocławiu, Wrocław 2010,
s. 39-56.
Einstain A., Muzyka w epoce romantyzmu, PWM, Warszawa 1970.
Galińska E., Dzieje poglądów na lecznicze działanie muzyki, „Archiwum
Historii i Filozofii Medycyny” nr 3, 1987, s. 235-255.
Galińska E., Początki muzykoterapii jako nowej dyscypliny medycznej,
„Archiwum Historii i Filozofii Medycyny” nr 3, 1987, s. 405-426.
Galińska E., Rola struktur i form muzycznych w psychoterapii, „Muzyka”
2008, nr 3 (210), s. 45-74.
Galińska E., Zastosowanie muzyki Chopina w terapii nerwic, Rocznik
Chopinowski IX, Warszawa 1975, s. 81-120.
Gantenbein U. L., Heilkraft der Harmonie: Musiktherapie als
kulturhistorichsches Phanomen, „Schweizerische Rundschau fur Medizin”,
Praxis, nr 88(21), Bern 1999.
Janicki A., Aktualny stan muzykoterapii w Polsce i w innych krajach świata –
poglądy, trendy, szkoły, organizacja, kształcenie muzykoterapeutów, „Zeszyty
Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 73, Wrocław 1998,
s. 76-82.
Kukiełczyńska-Krawczyk K., Prozdrowotne i lecznicze oddziaływanie sztuki
na przykładzie dziejów muzyki, [w:] Siemież M. i T. (red.), Arteterapia
w edukacji
i rozwoju człowieka, Dolnośląska Szkoła Wyższa, Wrocław 2008.
Natanson T., Programowanie muzyki terapeutycznej, „Zeszyty Naukowe
Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 53, Wrocław 1992.
Natanson T., Wstęp do nauki o muzykoterapii, Ossolineum, Wrocław 1979.
Nowak-Wolna K., Sztuka, wychowanie, terapia, „Szkoła Specjalna” nr 4
(246), 2008.
Raczyński W., Twórczość Tadeusza Natansona, „Zeszyty Naukowe Akademii
Muzycznej we Wrocławiu” nr 73, Wrocław 1998, s.16-21.
Sachs C., Muzyka w świecie starożytnym, PWN, Warszawa 1981.
Schaeffer B., Muzyka XX wieku, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1975.
Szlagowska D., Kultura muzyczna antyku, Akademia Muzyczna w Gdańsku,
Gdańsk 1996.
Szulc W., Sztuka w służbie medycyny – od antyku do postmodernizmu,
Wydawnictwo Akademii Medycznej w Poznaniu, Poznań 2001.
Szulc W., Szabelska-Holeksa M., Kształcenie muzykoterapeutów w USA
i niektórych krajach europejskich, „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej
we Wrocławiu” nr 76, Wrocław 2000, s. 27-40.
Tuchowski A., Analiza dzieła muzycznego w świetle jego właściwości
emocjonalno- ekspresywnych, W: Granat-Janki A. (red.), Analiza dzieła
muzycznego. Historia – Theoria Praxis, tom I, Wydawnictwo Akademii
Muzycznej we Wrocławiu, Wrocław 2010, s. 63-84.
Wozaczyńska M., Muzyka renesansu, Akademia Muzyczna w Gdańsku,
Gdańsk 1996.
Zawistowski P., Rozważania na temat retoryki w muzyce baroku, „Zeszyty
Naukowe Akademii Muzycznej w Warszawie”, Filia w Białymstoku nr 2,
Białystok 2002.
Zieliński T. A., Style, kierunki i twórcy muzyki XX wieku, COMUK, Warszawa
1981.
Język wykładowy
polski
Prowadzący
dr Klaudia Kukiełczyńska-Krawczyk
Uwagi